Ver weg

Momenteel niet

maar 2 jaar geleden was hier het afscheid van middelste dochter die ook een jaar ging studeren in Amerika en daar een geweldige tijd had. En mijn eerste gang elke ochtend was naar computer om te zien of haar weblog was bijgewerkt of dat er mail was. Ik wens je veel sterkte en achteraf gezien, maar ja dat is altijd zo he, is het jaar omgevlogen. Willen jullie haar zo halverwege nog gaan bezoeken?

Shonagh

Ons werd het afgeraden binnen een half jaar langs te gaan ivm heimwee. Nu is elk kind anders en onze dochter had wel heimwee af en toe maar in een "gezonde" mate, dus geen enkel probleem met wel of niet eerder langskomen. Waar zit jouw dochter ergens? Wij hadden ook 7 uur tijdsverschil dus er moesten ook echt afspraken worden gemaakt. En soms had ik haar toevallig op msn. Alsof we het aanvoelden.

Langsgaan

heb zelf ooit een uitwisselingsjaar gedaan en ook mijn organisatie (AFS) gaf aan het langs gaan te beperken en dan alleen tegen het einde. En zelfs dan om het goed te overleggen. Ik had zelf geen enkele behoefte om tijdens dat jaar mijn Nederlandse familie te mixen met mijn amerikaanse leven en was blij dat mijn familie niet langs kwam. Later hebben beide families elkaar ontmoet en zijn er diverse bezoeken geweest, beide kanten op.

Toen ik 2 jaar later in Parijs zat, kwam mijn familie op het idee gezellig langs te komen.... gevolg was dat ik allerlei geplande activiteiten toen heb moeten afzeggen om met hen toeristische dingen te gaan doen in de stad. Kortom, ook niet zo geslaagd.

Als je op een campus zit, kan ik me wel voorstellen dat het anders is en natuurlijk is iedereen anders. Maar ik zou het zeker goed overleggen voordat je langs gaat!!!

succes!

Mei

Mijn dochter ging eind juni en wij zijn in mei het jaar erop langs gegaan. Eerst hebben we een rondreis gemaakt, waarbij dochter van Minneapolis naar San Fransisco is gevlogen, zodat ze mee kon. Daarna zijn we haar terug gaan brengen naar haar gastgezin, zodat we ook kennis konden maken met hun.

Gelukkig niet

toen onze dochter 14 maanden geleden weer terug kwam na 9 maanden in Spanje te hebben gewoond heb ik tegen haar gezegd dat ze dat nooit meer moet doen.
Ik vond het zo lang, tot nu toe houdt ze zich er aan
haar wilde haren zijn wat verdwenen door dat jaar Spanje

Nog geen 18

.....maar 17 is onze dochter. Begin deze maand hebben we haar naar Zwitserland gebracht waar ze een jaar als aupair aan het werk gaat. Ik hou nu een mannengezin over. Ook gezellig, maar ik mis toch wel het meidengeklets.

Shonagh

Het is altijd moeilijk als ze voor het eerst langere tijd weggaan. Mijn tweeling heeft een aantal jaren geleden een half jaar in de VS gestudeerd en daarna zijn ze nog twee maanden daar wezen rondtrekken. Ze waren toen 21 jaar. Ik vond het heel moeilijk ze te laten gaan maar ze hebben het reuze naar hun zin gehad. We hadden plannen om met de rest van het gezin ze te gaan opzoeken maar uiteindelijk ben ik alleen geweest. Ik ben zo tegen het einde gegaan (dus na een 6 maanden). Ze waren toen net klaar met hun examens daar en hadden de afscheidsfeestjes gehad. Ik heb een week met hun doorgebracht waar ze studeerden en daarna ben ik nog twee weken met hun meegetrokken. Was best wel moeilijk om toen weer afscheid te nemen maar gelukkig waren ze 6 weken later weer thuis. Mijn dochter heeft geen enkele heimwee gehad eigenlijk. De eerste dag was ze wat gedesoriënteerd en had ze een huilbui maar daarna heeft ze de knop omgedraaid en heeft eigenlijk geen enkele heimwee meer gehad. Mijn zoon vond het veel moeilijker in het begin. Hing ook enorm aan zijn zus. Hij kwam pas na de eerste maand of zo een beetje los. Uiteindelijk heeft hij overigens ook een geweldige tijd gehad maar wel vaker heimwee.

Toen mijn dochter 24 was is ze naar Frankrijk verhuisd om daar haar Master te doen. Inmiddels woont ze al bijna drie jaar daar. Na haar Master is ze daar gaan promoveren. Ik zoek haar gemiddeld 2x per jaar op en 3 à 4x per jaar komt ze hier. Overigens gaan wij nu ook naar Frankrijk verhuizen maar dan wel naar een andere stad dus we zullen haar nu weer vaker gaan zien. Maar ja mijn jongere dochter blijft in Nederland dus haar zullen we nu minder gaan zien....

Mijn oudste zoon woont sinds een jaar in Rome. Ik ben tot nog toe 2x geweest en hoop van de herfst weer een weekendje te gaan. Hij is nu voor het eerst sinds de kerst weer een paar weken thuis en ik vind het zo fijn dat hij er weer is. Ik mis hem echt gigantisch veel. Nu hij weer hier is merk ik pas hoeveel ik hem mis.

Maylise

Maylise

Jouw kinderen zijn wel erg uithuizig, leuk aan de ene kant, je hebt nogal wat adresjes waar je naar toe kan, maar om niet zo maar langs te gaan zal wel weer minder zijn.
Ik verwacht van 2 van de drie dat ze ook vaker naar het buitenland zullen gaan, ze studeren Frans en Engels.

Brianna

Als ik mag kiezen heb ik ze het liefst allemaal in de buurt natuurlijk. Maar goed zij hebben ook hun leven te leiden en soms helaas niet bij ons in de buurt. Tijdelijk weggaan vind ik niet zo erg maar ik mis bijvoorbeeld mijn oudste zoon echt heel erg nu hij in Italië woont. Mijn dochter mis ik minder om de een of andere reden. Waarschijnlijk omdat ik haar vaker zie en vaker contact met haar heb en dat ik bovendien me een betere voorstelling kan maken van haar leven.

Maylise

Niet op reis maar

zoon woont in NL en wij in Spanje. Is net bij ons op vakantie geweest, 2,5 week, met vriendin. Leuk geweest, als vanouds, gisteren op het vliegtuig gezet en ik heb zo'n moeite om steeds weer afscheid te nemen, tot tranen toe. Ook hij vindt het moeilijk, ook al hebben we nu afgesproken dat we 1x per maand of 1x per 2 maanden even naar NL zullen vliegen.
Ben ik de enige die zo'n moeite heeft met het afscheid? of is 't voor jullie gemakkelijker omdat het voor kortere periodes zijn en jullie weten dat kind na 9 maanden of 1 jaar (of wat voor periode dan ook) weer terug komt?

Shonagh

Spannend. Hier zijn beide kinderen in 't land, zoon is zeker van plan weer weg te gaan (laatste keer was een jaar Antillen en hij is nu sinds eind maart terug), maar wanneer en wat , dat weet hij nog niet. Ik vind het wel gezellig zo (jij woont wel in ons dorp, maar niet meer thuis) en geniet ervan zolang het duurt! Ga je haar opzoeken? Doen, hoor, als 't even kan!

Shonagh

Mijn man komt inderdaad uit een ander land en zeker voor ik kinderen had heb ik veel gereisd en in verschillende landen gewoond. Met de kinderen zijn we ook al twee keer veranderd van land en nu dus voor de derde keer hoewel we weer teruggaan naar hetzelfde land als waar we eerst wonen. Daardoor is het wel makkelijker voor de kinderen om ook naar andere landen te gaan. Het buitenland is minder ver voor ze denk ik.

700 km is natuurlijk ook al een heel eind. In Nederland kan je niet eens zover verhuizen.

wij wonen straks ook weer dichter bij mijn dochter maar alsnog is het zeker 8 uur rijden hoewel we dan dus wel weer in hetzelfde land zitten. In elk geval is het dichterbij dan nu!

Maylise

Bij het afscheid

Onze dochter was nog 17 toen ze dus naar Spanje vertrok.
Bij het afscheid was het natuurlijk janken geblazen.
En terwijl ik daar stond, met een kletsnatte zakdoek zei een meneer naast mij:
ach mevrouw, ze komen altijd weer terug
Door omstandigheden konden we haar niet eerder bezoeken.
Maar na 8 maanden hebben we haar bezocht en heeft zij ons Madrid laten zien en voor tolk gespeeld.
Ik was beretrots op haar, ze spreekt inmiddels bijna vloeiend spaans en dat is dan altijd weer handig.
Het heeft haar veel opgeleverd dat jaar, maar ze heeft het ook super zwaar gehad en ze heeft het helemaal alleen moeten doen.

De andere dochters zijn gelukkig wat honkvaster.

'ver'

Er zijn allerlei soorten van 'ver weg'.

Als je niet meer in dezelfde plaats woont, elkaar niet zomaar spontaan ergens kunt tegenkomen, als je allebei een druk rommelig leven met allerlei nieuwe contacten hebt, kan het zomaar aanvoelen alsof de ander 'ver weg' is.

Dat is ook een moeilijk gevoel maar ja, het is niet anders als je niet meer onder één dak woont. Het moet wennen.

Klaproos

Een waar woord klaproos. Ik vind op dit moment jongste op een afstand van 50 km verder weg, dan middelste toen ze een jaar in Amerika zat. Daar hield ik veel contact mee, terwijl jongste 1 sms'je heeft gestuurd om te zeggen dat dat de laatste was(Ze heeft anderhalve week intro.

Maar

Toch is het anders of je kind op een afstand zit waar je evt direct naar toe kan gaan als er iets is, dan wanneer hij/zij écht ver is. Toen mijn dochter, toen 17, huilend uit Londen belde omdat ze een vreselijke kamer had (nb geregeld via school...), vlooien, deur die niet op slot kon, voelde het als ver, maar gelukkig kon je er wel naar toe als je wilde (haar toenmalige vriend is haar kort daarop gaan verrassen op haar verjaardag en ook wij zijn snel gegaan), maar toen zoon midden in de nacht vanaf de boot waar hij op werkte belde voor zijn AMC-gegevens omdat er iets mis leek, voelde dat wel heel anders, evenals zijn diverse telefoontjes vanaf de Antillen na beroving (met pistool, maar dat had ie me maar niet verteld ), auto-ongeluk etc. Er langs gaan om te kijken hoe het was en evt te helpen was onmogelijk en dat kan wel als je kind 'op rij-afstand' woont. Het maakt idd geen verschil wb contact hebben (ik geloof dat ik zoon nu soms minder spreek dan toen hij ver weg was, terwijl hij nb vlakbij woont )