
weethetffniet
29-11-2009 om 12:40
Wat zou jij doen? [wij de deur uit, kind alleen]
Kind van 23 heeft geen plannen voor oud en nieuw,heeft weinig vrienden,zit het liefst bij ons thuis.Wij kregen een uitnodiging voor oud en nieuw te vieren bij mensen die kind oppervlakkig kent.Kind is ook van harte welkom,maar wil niet .Wij willen er graag heen,maar dat betekent dat kind alleen thuis zit.Man zegt:dat is de keus van kind.Ik zeg:dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen om kind alleen te laten.Kind vindt het ook niet leuk als we weggaan,wil graag oud en nieuw met ons vieren.Wat zou jij doen?

M Lavell
29-11-2009 om 14:21
Gaan
Geen kwestie over mogelijk. Ik krijg de indruk dat je je laat gijzelen door je kind. Kind moet er zelf op uit om vrienden te maken. Maar zolang jij kinds eeuwige vriendinnetje speelt, zal kind daar niet aan beginnen.
Groet,
Miriam Lavell

Tirza G.
29-11-2009 om 14:23
Kind heeft gekozen
Voor alleen thuisblijven. H/Zij mag mee, toch? Dat wil h/zij niet. Nou, prima. Dan kies je er dus voor om alleen thuis te blijven.
Tirza

Weethetffniet
29-11-2009 om 15:32
Moeilijk -gevoel-verstand
Mensen hier uit nodigen is niet mogelijk,het wordt een feest met nog twintig andere mensen.Het lijkt ons erg leuk.Wij vieren al 15 jaar de jaarwisseling hier,met anderen.Maar heerlijk als ik nu eens niet hoef te zorgen,inkopen doen,opruimen na afloop.Probleem ligt echt bij mij,man is rationeel,ik ben bang dat ik me schuldig ga voelen dat kind alleen thuis zit,en daardoor ook geen leuke avond heb.Maar mijn verstand zegt dat we moeten gaan,mijn gevoel zegt dat we niet moeten gaan.

Brianna F
29-11-2009 om 15:36
Gaan
Hoelang wil je nog voor iemand van 23 jaar thuisblijven? Zij heeft de keus, als ze met jullie oud en nieuw wil vieren zal ze mee moeten.

reina
29-11-2009 om 16:00
Ik sluit me aan
Ik sluit me bij de anderen aan, je moet gaan. Je geeft zelf aan dat je het heel prettig vindt eens niet voor alles te moeten zorgen, dat moet je dochter/zoon (?) ook begrijpen. Hij/zij is ook uitgenodigd, dus je laat je kind niet willens en wetens alleen, het is zijn/haar keus. (Het lijkt mij goed als jullie met z'n 3-en gaan, wie weet hoe gezellig het blijkt te zijn).

tonny
29-11-2009 om 16:06
't zou mij zomaar ook kunnen gebeuren...
...hier ook zo'n kind. Weliswaar nog lang geen 23, en ik hoop dat tegen die tijd de situatie anders is. Want inderdaad, als je voor iemand van 23 thuis blijft, waar is dan het eind?
Ik denk dat je er wijs aan doet te gaan, zeker met het oog op de toekomst. Praat jezelf geen schuldgevoel aan. Als kind niet meegaat als puntje bij paaltje komt en een saaie jaarwisseling heeft, heeft hij/zij dat aan zichzelf te danken. Het is niet anders.
Maar ik snap je gevoel wel hoor!
tonny

Tirza G.
29-11-2009 om 17:26
Het is niet
Dat ik je gevoel niet begrijp. Maar als ik mijn gevoel zou volgen, dan zat mijn dochter nu niet op haar studentenkamer - terwijl ze zich daar helemaal suf geniet. Soms moet je ook dingen doen als ouder die tegen je gevoel ingaan. Of misschien moet je dat gevoel eens even analyseren. Sommige kuikentjes hebben iets meer zetjes nodig voor ze het nest uit gaan. Maar als ze niet gaan, verpletteren ze hun ouders.
Tirza

weethetffniet
29-11-2009 om 17:59
Klopt allemaal hoor
Jullie hebben allemaal gelijk hoor,dit kind houdt graag vast aan het veilge vertrouwde nest.En normaal ga ik daar niet in zo in mee.Ik heb mijn eigen leven,mijn eigen vrienden,mijn hobby,s,en ik ben vaak weg,met man of alleen.Kind ziet het liefst dat ik altijd thuis ben,dat is gezellig.Als ik thuis bent hangt
kind aan me,wil gezellig samen dingen doen,en dat vind ik ook leuk.Maar juist nu met een speciale feestdag vind ik het moeilijk om haar alleen te laten.Kind heeft zelf werk en studie.Gaat goed met collega,s en met studiegenoten om,maar wel afstandelijk.Maar een sinterklaasfeest van haar werk gaat kind niet heen,dat is eng en niet leuk .Dit kind heeft een zetje nodig om zich los te maken uit ons nest.,en ik vind het moeilijk om dat duwtje te geven.Terwijl ik weet dat ze kan vliegen.

weethetffniet
29-11-2009 om 21:21
Klein houden niet
Ik zie niet in dat ik mijn kind klein hou door leuke dingen te doen .Met mijn andere kind ga ik samen koken of dvd kijken.Met mijn zelfstandig wonende kind ga ik lunchen of naar de bioscoop.Met dit kind ga ik samen thee drinken of samen de stad in.Daar genieten de kinderen van,maar ik als moeder ook.Dat heeft toch niets te maken met klein houden?Wat betreft oudjaarsavond:Mijn man en ik hebben besloten om op de uitnodiging in te gaan.Kind heeft de keus,of meegaan of alleen thuis blijven.

Beo
29-11-2009 om 23:23
Snap het wel
Maar de oplossing is in dit geval simpel omdat het kind ook is uitgenodigd. Het lot ligt in zijn/haar eigen handen. Als het kind niet was uitgenodigd weet ik niet wat ik zou doen. Veel plezier!
Beo

Kaaskopje
29-11-2009 om 23:49
Thuisblijven
Ik heb de andere reacties niet gelezen dus misschien vind ik voor de reacties die zeggen ´gaan´ best wat te zeggen, maar mijn eerste reactie is dat ik er erg veel moeite mee zou hebben om te gaan, zéker omdat ik zou weten dat kind er niet voor gekozen heeft om alleen thuis te zitten. Het enige waar ze voor gekozen heeft is om niet mee te gaan naar jullie vrienden. Het is een keus uit twee kwaden vanuit haar gezichtspunt gezien. Liever niet meegaan en dan maar alleen zitten dan het omgekeerde blijkbaar.
In deze situatie zou het kind toch voorgaan op de vrienden. Ik zou de hele avond met mijn gedachten bij mijn dochter zijn.

Kaaskopje
30-11-2009 om 00:09
Nu de rest ook gelezen
De anderen hebben een punt. Tot welke leeftijd moet je nog serieus rekening houden met de wensen van je kind?
Wat ik me afvraag: is dit de eerste keer dat jullie gevraagd zijn om bij vrienden oud en nieuw te vieren of hebben jullie al vaker zo'n uitnodiging voor je dochter afgeslagen?

weethetffniet
30-11-2009 om 08:12
De eerste keer
Sinds we kinderen hebben,vieren we altijd de feestdagen met de kinderen.We hebben nooit eerder een uitnodiging afgeslagen voor een kind.Toch heb ik het idee dat zolang kind thuis woont,ik rekening moet houden met kind.De vraag is voor mij,hoe lang ga ik daar in mee?

rodebeuk
30-11-2009 om 09:07
3en20
..en dan nog 'kind'?
Dat lijkt me meer een inwonend familielid. Natuurlijk blijf je altijd familie van elkaar en kun je een zorgplicht ervaren voor elkaar. Je houdt ook van elkaar. Maar een volwassene van 23 heeft wat mij betreft geen vrije claim op de tijd van de mensen die haar op de wereld hebben gezet en meer dan 18 jaar voor haar gezorgd hebben.
Het lijkt me duidelijk, ik denk dat je moet gaan.

reina
30-11-2009 om 12:01
Rodebeuk
Persoonlijk vind ik 'inwonend familielid' toch een stuk afstandelijker klinken dan 'kind'. 'Kind' geeft een familierelatie aan, onafhankelijk van de leeftijd. Mijn dochter van 26 blijft mijn kind, ook al woont ze al 7 jaar niet meer thuis en ik verheug me er erg op om straks met mijn 'kind' op vakantie te gaan. En als mijn andere kind, ook 23, me midden in de nacht belt van de andere kant van de aardbol, omdat hij even het tijdsverschikl vergeten is, zit ik onmiddelijk klaar om hem te spreken, bij een ander familieleid zou ik vragen of er iets ernstigs is en zo niet, vragen later terug te bellen.... En wat betreft die claim, misschien dat de moeder dat meer ervaart dan de betrokkene zelf. Je staat voor je kind eerder klaar, zelfde als naar je ouders toe, als kind of ouder me nodig heeft zet ik daar alles voor opzij, meer dan voor andere familieleden. Alleen vind ik het in dit geval geen noodzaak thuis te blijven, het is geen dringend iets en 'kind' heeft de keuze mee te gaan.

tonny
30-11-2009 om 12:54
Inwonend familielid
Vind ik ook. Een kind blijft je kind. Dat merk ik aan mijn moeder van 89
Een inwonend familielid is wat anders.
Ik denk dat het bij het praten over deze kwestie scheelt of je inmiddels kinderen in de 20-plusleeftijd hebt. Mensen roepen makkelijk 'hup eruit, contacten leggen' maar niet iedereen ís zo contactleggerig. Dat moet toch ook mogen?
Maar inderdaad, ouders kunnen niet tot in lengte van dagen hun eigen uitstapjes afzeggen omdat het sneu zou zijn voor een thuiswonend volwassen kind. En sneu voelt het vast wel, helemaal in je eentje bij de jaarwisseling. Waarbij ik meteen wil aantekenen dat een jaarwisseling met veel mensen niet persé fijner aanvoelt. Ook in een groep kun je je een eenling voelen.
Het leven is ingewikkeld.
tonny

Tirza G.
30-11-2009 om 13:35
Er zijn heel veel mensen alleen thuis met O&N, ook als ze dat wellicht niet eens willen. Bij je dochter is het eigen keus. Tja.
Tirza

rodebeuk
30-11-2009 om 14:26
Nog wat toelichting misschien
Hoe meer je gefocust bent op je gezin (en dat zijn we in NL nogal, het grotere familieverband is hier vaak niet zo hecht) des te minder positief klinkt het begrip "inwonend familielid"...
Ik had geredeneerd vanuit mijn eigen situatie en bij ons is een inwonend familielid helemaal niet minder dan een kind.
Het verschil zit hem er vooral in dat een kind ouderlijke zorg vraagt. Daarmee houd je tussen je 14de en je 18de op om kind te zijn. Dan word je volwassen. Natuurlijk heb je dan nog steeds zorg nodig, maar dat is meer op een basis van volwassenen onder elkaar. Mijn ouders zijn 83 en 71 en ze zorgen nog steeds voor mij, en ik (steeds meer) voor hen. Maar ik merk inderdaad een verschil, al is het maar een nuance... bij mijn NL familie blijven ouders meer zorgen en ook meer zeggenschap claimen over hun kinderen dan bij mijn buitenlandse familie.
Daar hebben ze ook vaak een ritueel als het kind een jaar of 13, 14 is... en vanaf dan geldt het als zijnde volwassenen.
Natuurlijk blijven de ouders betrokken, natuurlijk is er heel veel zorg over en weer. Maar de verantwoordelijkheid voor keuzes ligt dan toch echt bij het voormalige 'kind'. En dat lijkt me ook goed zo.

manonM
30-11-2009 om 22:10
Eens met tonny
het klinkt allemaal zo flink en doortastend "hup dat vertrouwde nest uit" maar ook als ze wat ouder zijn (mijn dochter is 18) wil je ze zo graag soms nog beschermen.
Mijn dochter is ook niet zo vrij en als je dan ziet hoe moeilijk ze het soms heeft is het echt niet makkelijk om dat spreekwoordelijke duwtje te geven.
Ik begrijp je heel goed, weetheteffeniet, en vind het goed van je dat je besloten hebt om te gaan en ik hoop echt dat je een fijne avond hebt maar dat hoop ik voor je dochter ook.
Groeten

weethetffniet
30-11-2009 om 23:15
Ik heb hoop
Ik hoop als ik mijn dochter onze beslissing vertel,dat ze dan toch nog plannen gaat maken om ergens heen te gaan.Of dat ze met ons mee gaat.Want ik heb nu wel heel stoer besloten om weg te gaan,maar als zij werkelijk alleen thuis zit,zal ik die avond toch heel regelmatig aan haar denken.En wat Manon zegt en Tonny,dat herken ik ook,mijn dochter heeft het soms erg moeilijk dat ze bijna geen vrienden en geen sociaal leven heeft.

Klaartje
01-12-2009 om 08:15
Wat misschien ook kan..
Ik weet natuurlijk niet of het bij jou een mogelijkheid is hoor, is maar een idee.Kan ze niet bij andere vrienden/familie waar ze meer aansluiting heeft? Een jaar of 10 terug ging mijn zus net als alle andere jaren nieuwjaar vieren bij vrienden. Zij had nog maar 1 kind thuis en vrienden geen meer. Kind ging altijd mee, maar had daar nu gen zin meer in. Zij belde mij op, of wij thuis waren (had er toen nog 2 thuis, waar zij veel mee optrok. Nou tante Klaartje, ik kom wel bij jou hoor, veel gezelliger dan bij alleen volwassenen. Een matras op de grond en zij was onder de pannen tot de volgende ochtend (zal trouwens wel middag geweest zijn).
Nou is je dochter wel ouder, maar misschien voelt ze zich prettiger bij een familielid dat ze goed kent dan dat ze met jullie meegaat.
Heeft ze helemaal geen vrienden, die die avond in de buurt zijn? Misschien kan ze er een paar uitnodigen bij jullie thuis. Samen nieuwjaar vieren.
En verder is het natuurlijk wel haar beslissing, ze is 23..., maar eerlijk is eerlijk, ik zou het ook niet leuk vinden als 1 van mijn kinderen alleen thuis zou zitten.
Klaartje

Klaartje
01-12-2009 om 13:51
Lara10
Mijn nichtje was een puber, dus wel jonger. Ik schrijf ook niet dat moeder alles moet regelen, dat kan ze zelf. Net zoals ik schreef dat ze misschien met vrienden bij haar thuis iets kan doen, dan bedoel ik ook niet dat moeder dat moet regelen.
Ik zou zelf ook gewoon gaan en de keus geven meegaan of thuis blijven en zelf evt. iets regelen.
Ik bedoelde alleen dat er misschien in de buurt een familielid is, waar meerdere jongeren komen, dan regelt ze zelf dat ze bij kan schuiven. Hier zou dat geen probleem zijn.

Jozet
01-12-2009 om 16:00
Schuldgevoel
Ik geloof dat ik ook niet zou gaan. Oudjaarsavond is toch een speciale avond. Het betreft hier niet zomaar een feestje, dan is het geen punt. Inwonende kinderen zijn idd speciaal. Het is dus leuk genoeg thuis, om er te blijven wonen. Een compliment eigenlijk ! Ik denk dat ik het verschil toch zou maken met mijn nog thuiswonende en getrouwde kinderen. Uit huis levende kinderen hebben duidelijk een eigen leven. Het kind dat in huis woont, deel je vaak veel mee. Ik wil je niet wederom aan het twijfelen brengen, misschien loopt het allemaal wel heel anders. Maar ik kan me je twijfel en schuldgevoel daaraangekoppeld, goed voorstellen.

weethetffniet
01-12-2009 om 18:59
Twijfelen
Nee,je brengt me niet aan het twijfelen,ik denk dat het goed voor mijn kind is als ik deze keus te maak.Maar ik heb wel moeite met het idee dat zij alleen zit die avond.Ook al weet ik dat het haar eigen keus is.Zij is namelijk iemand die het echt fijn vind om bij ons thuis te zijn,en wij vinden het ook heel fijn als ze bij ons is.Het is namelijk een heel gezellige meid.Dit zegt mijn gevoel.Maar ik besef ook wel dat ik haar niet help door thuis te blijven voor haar.Dit zegt mijn verstand.Het moeilijke van moeder zijn is dat gevoel en verstand het soms niets eens zijn.

albana
02-12-2009 om 10:02
15 jarige alleen met kerst
Hier was 15 jarige vorig jaar kerst 'alleen' thuis....dus ik herken je gevoel volledig. Nu was dochter 15 en jouw 'kind' 23...dus het maakt wel wat verschil. Hier was het dat ik moest werken en we waren uitgenodigd voor een kerstdiner bij familie van man (best ver weg). Man wilde daar graag heen. 15-jarige wilde niet mee, er zijn daar alleen 'kleine' kinderen (tot een jaar of 7) en jongste wilde wel mee. Dat oudste niet mee wilde kwam ook omdat ze de 2de kerstdag al 'plannen' had....en man zou daar blijven slapen (omdat het zo ver was). De 2de kerstdag moest ik ook werken, maar alleen tot 10.00 uur 's ochtends. Vreselijk zielig vondt ik het.....met kerst werken heeft ook nog wel iets 'leuks', je viert op je werk óók kerst en ach ik ben het gewend enzo. En ik zat er écht mee in m'n maag. Ze mocht zelfs nog naar d'r opa en oma en d'r andere opa en oma, maar wilde dit alles niet. Ik bood nog aan dat ze anders maar bij mij op het werk moest komen..(mag wel, vinden ze juist wel leuk en gezellig) en mijn werkdag sleepte zich voort, ik de hele tijd denkend aan kind dat o,zo zielig alleen thuis zat.Ze had nog geen enkel 'plan' gemaakt voor die dag. Ik belde nog, maar kind nam niet op. (huh, waar is ze nu toch?) mobiel ook niet. En toen door de drukte op het werk had ik geen tijd meer om te bellen. Kom ik thuis (na 20.00 uur) tref ik een huis met de halve 'puberbuurt' aan bij ons in de kamer...Ach, ja ze had buurmeisje maar uitgenodigd om te koken samen (die verveelde zich ook) en omdat het zoveel was geworden hadden ze ander buurmeisje er maar bij gehaald en daarna kwam broer van buurmeisje nog om 's te kijken wat ze deden en andere buurjongen ook maar opgebeld. En ach...weet je wel mam hoe sááái kerstdagen meestal zijn? Afijn alle kerstchocolade en nootjes stonden op tafel en erbij de uitgeschraapte bak ijs die eigenlijk voor morgen was bedoeld...maar er zaten wel 5 pubers te genieten van hún kerstviering bij een oude kinder-dvd (kruimeltje...zó zielig!) op de bank. En ik maar op het werk de hele tijd me zorgen maken om dat zielige kind......Dat blijkbaar als het écht moet het zich prima zelf gezellig kan maken.
Misschien gaat het bij jouw dochter ook wel zo?
groeten albana

tonny
02-12-2009 om 12:35
Prachtig verhaal albana!
Wat heeft jouw dochter dat perfect opgelost!
Ach ja joh, Kerst is gewoon harstikke saaaai. En dan al die opgeklopte toestanden eromheen. Die romantische muziek over 'the most wonderful time of the year'. Verdorie zeg, en dan moet net je verkering uit zijn (of zoiets) dan zit je als puber echt niet te wachten op een knus familiesamenzijn.
tonny

Ellen Wouters
02-12-2009 om 16:26
Albana
Wauw, wat een leuk verhaal. Waarschijnlijk heeft ze de kerst van haar leven gehad . Over tien jaar zal ze zich alle normale kerstdagen niet meer herinneren, maar wel die keer dat ze haar eigen feestje organiseerde.
Ik kan me goed voorstellen dat mensen het zielig vinden om kind alleen thuis te laten. Aan de andere kant: kijk eens wat een geweldige kans het biedt voor een gaaf eigen feestje. Om tot creativiteit en zelfstandigheid te komen, is vaak toch wel een beetje 'nood' nodig. Niet dat elk probleem al is opgelost voor het zich kan voordoen.

weethetffniet
02-12-2009 om 17:06
Mooi verhaal van albana
Albana ,jouw verhaal is prachtig.Mijn dochter zei gisteren tegen me,Mam,maak je geen zorgen om mij,ik vind het niet erg om alleen te zijn met oud en nieuw.Dus dan zal ik me als moeder ook maar geen zorgen meer maken.Wie weet hoe leuk ze het nog gaat krijgen die avond,op welke manier dan ook.

albana
03-12-2009 om 08:23
En het mooiste van alles
En het mooiste van alles heb ik nog weggelaten. Die puberbuurt trekt normaal amper met elkaar op. Ja dochter en dat ene buurmeisje (dat kwam koken)en die moeder werkt bij mij dus wist overal van.Maar die andere ouders wisten van niks en het viel dus de andere ouders wél erg op....ook omdat ze allebei opa's/oma's of andere familieleden over de vloer hadden. Dat dus opeens zoons/dochters er tussen uit knepen met vage smoezen was wel erg bijzonder. Zó bijzonder dat beide ouders mij er later op aan spraken (veel later, we hebben amper contact, alleen bij het jaarlijkse buurtfeest...) in de geest van : " Gut, wat was er bij jullie nu voor iets bijzonders, dat dochter opeens vertrokken was 1ste kerstdag? En het was nét zo gezellig bij ons..." (ouders konden zich amper voorstellen dat er nog iets was wat nóg gezélliger was dan hun eigen feestje). En ik kon toch moeilijk zeggen dat ik dochter alleen heb gelaten en ze taco's had gemaakt (ook al niet écht een kerstdiner dat wij ons voorstellen) en die op de bank verorberd had, w.s. met de vingers en als toetje een bak ijs met z'n allen hadden leeggeten, gewoon met z'n allen met de lepels in die ene bak en ondertussen een zielige oude kinder-dvd hebben gekeken?
Dus heb ik maar wat algemeenheden gemompeld, dat ik het ook niet precies wist (was niks aan gelogen, toch?) en ach, ja die pubers hé? En ja, wat die toch opeens hadden? Tsja dan krijgen ze iets in de kop en....
Zoiets dus.(kreeg het er warm van...ontaarde moeder die ik ben!)
Ik denk ook dat 'kinderen' (zolang ze nog thuis wonen blijven ze dat toch wel...) pas écht iets organiseren als de nood aan de man/vrouw is....Het is ook wel erg 'makkelijk' om zoiets aan je ouders over te laten. Maar ze kunnen het vaak best en ik denk ook dat het met weethetffniet's dochter best goed komt...die scoort vast nog kaarten voor een machtig oud en nieuw-feest of nodigd deze of gene uit.
groeten albana