Wat zou jij doen? [wij de deur uit, kind alleen]
Kind van 23 heeft geen plannen voor oud en nieuw,heeft weinig vrienden,zit het liefst bij ons thuis.Wij kregen een uitnodiging voor oud en nieuw te vieren bij mensen die kind oppervlakkig kent.Kind is ook van harte welkom,maar wil niet .Wij willen er graag heen,maar dat betekent dat kind alleen thuis zit.Man zegt:dat is de keus van kind.Ik zeg:dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen om kind alleen te laten.Kind vindt het ook niet leuk als we weggaan,wil graag oud en nieuw met ons vieren.Wat zou jij doen?
Als dat waar is ,albana
Mocht mijn dochter nog naareen feest gaan of op een andere manier een geweldig oud en nieuw beleven,dan laat ik dat zeker nog even weten.
Misschien
Geen idee of je dochter een beetje op mij lijkt, hoeft natuurlijk niet maar ik vond de bezorgheid van mijn moeder altijd vreselijk. Ik kreeg als puber niet vaak de kans alleen te zijn, mijn ouders gingen weinig weg. En als ze weg gingen vonden ze dat vréselijk voor mij. En ik zei dan dat ik dat juist heerlijk vond, alleen. Maar mijn moeder geloofde daar gewoon helemaal niets van, was ervan overtuigd dat ik dat zei om haar geen schuldgevoel aan te praten enz enz en ging dan met kromme tenen weg.
Nu zat ik niet alleen met feestdagen oid, maar ik heb me best wel eens rot en alleen gevoeld in mijn leven. Maar ik had op dat moment nu juist nooit behoefte aan mijn ouders. Heel soms wel, maar dan zocht ik ze zelf wel op.
Mijn kind lijkt niet op je
Mijn dochter lijkt niet op je.Wij zien elkaar soms drie dagen niet,omdat we allebei druk zijn met werk/studie/hobby,s.En dat is voor beiden geen probleem.We hebben ieder ons eigen leven,ook al wonen we onder 1 dak.Ook ben ik regelmatig een weekend met mijn man weg,dan is dochter ook alleen thuis,dat vind ze heerlijk.Dus ik denk niet dat ik een (over)verzorgde moeder ben.Maar juist met oud en nieuw,toch een speciale avond,vind ik het moeilijk om haar alleen te laten.Zij vindt het niet erg,zegt ze,maar zou het fijner vinden als we wel thuis oud en nieuw vieren.
