Zomerstop buitenlandse student, en dan?

Ik blijf verbaasd

Ik kan er simpelweg niet bij dat een kind dat notabene studeert, dus niet iemand met groot inkomen, niet thuis welkom zou zijn voor die paar zomermaanden. Ik snap het gewoon niet. Een kind dat op kamers gaat HEEFT geen zelfstandig HUIS, ik heb op kamers gaan ook nooit gezien als 'het huis verlaten'. Het huis verlaat je als je voor jezelf een echt huis met alle eigen voorzieningen etc. gaat betrekken. Kamers zijn een verlengstuk van thuis. Daar ben je omdat je vanwege afstand of drukte niet thuis kunt zijn.

Het lijkt me voor je zoon ook echt zo'n 'opgeruimd staat netjes'-gebaar. Ik krijg daar gewoon een heel nare smaak bij in de mond hoor.

Je rust en je zelfstandigheid in een huis creëer je zelf, al zat je met 20 mensen in een huis. En als je erg klein behuisd bent, dan geef je desnoods wat regels aan als ie bij je is, zoals niet thuis studeren maar naar de bieb, als er niet gestudeerd hoeft te worden zorgen voor bezigheden buitenshuis, zoals een baan. En natuurlijk ook gewoon meehelpen in het huishouden. Als ik bij mijn ouders of schoonouders ben dan was ik ook af, help met koken, boodschappen doen, poetsen etc.

En ik vind dat familie, en al helemaal mijn eigen kinderen, altijd voorrand en altijd een plekje hebben in huis.

In onze families is heen en weer reizen, dus ouders bij kinderen logeren, kinders bij ouders logeren, ook altijd heel gewoon geweest. Ik zou het heel vervelend vinden als dat niet zo was. En ik kan me daar ook weinig bij voorstellen hoor. Moet je dan als moeder maar in een hotel in de buurt gaan zitten of zo?

180 graden

Zonnetje,

Geen van de praktische problemen die je noemt zijn onoplosbaar.

En ik zat te denken.... misschien is het straks wel hartstikke leuk om je zoon weer om je heen te hebben? Kortom moeilijk om hier van te voren al van te zien hoe het zal uitpakken.

Gewoon nemen zoals het komt.

Eens met rode beuk

Ik zou me hier nog helemaal niet mee bezig houden, zie gewoon hoe het allemaal gaat lopen en ws gaat alles goed, óf jij vindt het heerlijk je zoon weer even thuis te hebben óf hij is helemaal niet van plan weer bij je in te trekken (missschien wel een combinatie van beiden, dat is dan weer minder leuk )

Lol (pelle)

Geen idee of dat verschil maakt hoor, als eerste het huis verlaten of als laatste. Mijn ouders waren nog niet zo oud (vind ik) toen ik die weken terug kwam, ergens achter in de 50 denk ik? Even rekenen.... mijn moeder was 56 en mijn vader 59.

Lol (reina)

Nee, misschien dat zoon inderdaad niet op de bank tv gaat zitten kijken. Het kamertje bij mijn ouders waar ik sliep was niet groter dan 2,5 bij 3 meter en er was maar 1 tv in huis. Als Zonnetje inderdaad een klein huis heeft, zal de slaapkamer ook geen aantrekkelijke ruimte zijn om 3 maanden in te verblijven. Je schrijft 'hij leidt zijn eigen leven' maar als ik de postings van Zonnetje begrijp heeft haar zoon geen enorm groot sociaal leven buitenshuis (ik heb niet teruggezocht, er staat me een opmerking bij) en dat maakt verschil.
En wil je nu beweren dat ik nooit meer afkom van die moedergedachten omtrent het welzijn van mijn kinderen? Vreselijk.

Altijd welkom

Ik heb 3 kinderen, waarvan er 1 al een aantal jaren de deur uit is, 1 net en 1 woont nog thuis, maar zou gezien zijn leeftijd toch eens op eigen benen moeten gaan staan.
Maar toch is voor mij mijn huis altijd een thuis voor de kinderen, hoe oud ze ook inmiddels zijn. Ik wil dat ze weten dat ze hier altijd welkom zijn. Mijn huis is ook hun huis.

Jaymza

Rustig aan!

Zonnetje ik zou hier nu echt niet over gaan piekeren. Ik kom ook uit een gezin waar veel over en weer gelogeerd wordt en met redelijk grote huizen. Mijn broer en ik sliepen zomervakanties lang bij mijn grootouders, ik slaap regelmatig een paar nachten bij mijn broer en schoonzus (ze wonen zo lekker centraal in Nederland) en als ik richting mijn ouders in Duitsland ga blijf ik toch minimaal een lang weekend.

Toch heb ik echt NOOIT drie maanden lang bij mijn ouders doorgebracht. Er zijn zoveel dingen te doen in een zomervakantie en zoveel opties die tussen je eigen studentenflat en je ouderlijk huis in zitten. Zomerkamp leiding geven bijvoorbeeld, in het buitenland werken in allerlei verschillende functies, op de universiteit doorwerken (krijg je een andere flat aangewezen in Oxford/Cambridge), lekker interrailen, bij andere familie/vrienden in huis. Ik heb al die mogelijkheden in mijn vriendenkring gezien.

Ik zou er gewoon met je zoon over praten op het moment dat hij tegen de kerstvakantie van zijn eerste jaar zit. Overigens wat ik onhandiger vond is dat er ook accomodaties zijn waar je met kerst en pasen uit moet. Daar zou ik met huren even op letten want je blijft verhuizen!

Geen zorgen voor morgen hoor... en misschien denkt je zoon nu ook al ik ga echt geen drie maanden thuis zitten!

Mariel

Maar zonnetje

Denk jij nou oprecht dat iemand,die het heeft over eigen bloed eerst,dat vanuit een dergelijke gedachte doet?Dat meen je toch niet?
Bastet

Familie

Ik denk dat de stelling bedoelt wordt als: natuurlijk help ik jou,je bent familie.Gewoon om aan te geven dat dat onvoorwaardelijk zo zal zijn.Ik weet zeker dat vele hier in extreme situaties,zoals een oorlog,en een heksenjacht op bepaalde groepen,ook de helpende hand zullen toesteken.Maar dat kun je niet vergelijken met de situaties die hier geschetst worden.Overigens,je kunt iemand ook onderdak verlenen en tegelijkertijd actief helpen met een oplossing zoeken.
Het een sluit het ander niet uit!

Nou zonnetje

"Ik vind niet dat iemand die geen familie van me is dan maar achterin de rij moet gaan staan, omdat ik mijn eigen kinderen eerst moet helpen. Zo voelt dat niet voor mij."

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat je in noodgevallen je eigen kind laat verrekken om een vreemde te helpen.

Jaymza

Zonnetje

Ja,ik help mijn kind wel eerst,simpel,als een kind daar al niet op kan rekenen.....
Bastet

Familie

Ik heb niet zo bar veel met mijn familie. Ik héb ook nauwelijks familie, mijn ouders leven al lang niet meer en mijn zus is alleenstaand en heb ik nauwelijks contact mee. Ik heb niets met logeerpartijen van iedereen, ik ben erg op mezelf, ik heb al moeite met visite.
Maar mijn kinderen horen gewoon bij mij zeg maar. Die zitten in mijn systeem, die mis ik als ze er niet zijn. Dat voelt dan een soort van leeg, onaf en incompleet. Natuurlijk, ze gaan hun eigen weg, dat weet ik ook wel. Dochter woont zelfs al op kamers (student). Maar toevallig komt het bijv. zo uit dat ze hier (in onze woonplaats) een vakantiebaantje heeft en dan komt ze dus terug thuis wonen. Vind ik wel leuk En binnenkort gaan wij een uitstapje maken, dan boek ik een familiekamer in een hotel. Dat dan weer wel. Met mensen van buiten mijn gezin heb ik niks. Of althans: heel weinig.

Tirza

Studentenhuizencultuur

Zonnetje, ik vond de cultuur in veel studentenhuizen juist zo benauwend.

Alles MOEST er op een bepaalde manier, want anders was je niet 'modern' of paste je er niet bij, je MOEST het eens zijn met de Volkskrant, je MOEST het ouderwets vinden als mensen in het weekeinde naar huis gingen (ik werkte vaak in het weekeinde, dus ik was er wel, maar wipte dan doordeweeks even naar huis).
En ze vonden zichzelf ZO volwassen en ZO los van hun ouders. En ik vond dat dan weer ZO onvolwassen van ze.
En dan die opmerkingen: ga je NOG naar je ouders, of ga je NOG de kerk, of kook je NOG aardappels? (alsof dat iets is wat je moet afleren of zo)

Zal wel met mezelf en mijn opvoeding te maken hebben, of met het feit dat ik al wat ouder was toen ik ging studeren, maar zodra ik in een omgeving kom waar 'men' nou eenmaal iets doet 'omdat het zo hoort' dan gaan mijn stekeltjes overeind staan en sta in in de 'is-dat-zo?'-stand.

Geen heimwee

O, en ik had dus echt geen last van het niet leuk op mijn kamer vinden, of mijn oude vrienden missen of heimwee hebben of zo.
Ik had gewoon mijn huurcontract telezen waarin stond het het om tijdelijke huur gedurende de studie ging. En zo vatte ik het ook op.

Nederlandse studentenaccomodaties zijn luxe.
Toen ik in Portugal studeerde moest ik mijn kamer van 3x4m delen met een andere student (stond een stapelbed, een kast en 2 bureaus.

Zonnetje

Ik denk niet dat wat jij schrijft over je familie hier veel te maken heeft. Niemand heeft hier toch beweerd dat eigen familie altijd eerst komt? Ik geef alleen aan dat mijn kinderen hier altijd (ook voor langere tijd) een thuis hebben. Dat heeft niks met nood situaties te maken. Ze zijn ook in niet nood situaties welkom. Daarnaast betekend dat helemaal dat er dus geen ruimte is voor anderen of dat zij niet welkom zijn. Als er morgen iemand die geen familie is onderdak nodig heeft is hij ook welkom. Als ik iets heb geleerd de afgelopen 20 jaar is het wel dat muren van elastiek zijn en dat er altijd plaats is voor één meer.

Het heeft ook niks met bloed te maken. Mijn oudste zoon is een pleegkind. Toch maakt hem dat niet minder familie. Mijn vrienden zijn ook een soort familie. Familie in de bredere zin van neven/nichten/ooms/tantes heb ik ook weinig. Mijn man weer wel. Die denkt wel heel erg vanuit de familie. Echter voor hem ben je al vlug familie. Vrienden zijn voor hem ook familie. Vage kennissen soms zelfs al of achter achter neven waarvan hij zelf niet eens weet hoe ze precies familie zijn.

Wat betreft volkomen vreemden in huis nemen. Ik neem aan dat jij dit zelf ook niet zo vlug doet. Dat is inderdaad in de meeste gevallen alleen voorbehouden aan echte noodsituaties. Echter vrienden van vrienden, kennissen, mensen via de kerk en via organisaties heb ik regelmatig ontvangen als ze even onderdak nodig hadden. Als mijn kinderen thuis zijn hoeven anderen toch niet daarom niet komen logeren?

Wat jouw zoon betreft zou ik zijn logeren bij jou ook helemaal niet zien als een nood situatie. Ik vind het ook onzin om zijn kamer voor een nood situatie van anderen vrij te houden. Immers als de nood aan de man komt kan er altijd wel ergens een matras bij worden geschoven.

Mijn dochter logeert ook niet bij ons omdat het een nood situatie is. Sterker nog ze heeft daar meer ruimte dan hier. Ze heeft daar een eigen appartement met eigen keuken, badkamer en slaapkamer. Dat heeft ze thuis niet. Ze brengt de zomer grotendeels thuis door omdat ze het gezellig vindt om tijd door te brengen met haar broers, zussen, vrienden en misschien zelfs met ons. Voor mij is ze hier altijd welkom en altijd thuis. Voor een dag, voor een week, voor een maand, voor een jaar. Dat geldt ook voor de andere kinderen.

Maylise

Verduidelijking

Dat mijn kinderen thuis zijn betekent dus niet dat er ook geen plaats is voor anderen. Mijn kinderen helpen sluit niet uit dat anderen ook geholpen worden.

Maylise

Thuis is thuis

In aansluiting bij Maylise: thuis is thuis, ook als je op een kamer zit. Zelfs als je zelf al kinderen hebt.