Geweldig acteertalent maar ik voel me een huichelaar.
Mijn dochter heeft al een poos een relatie met een jongen waarover ik niet enthousiast ben, en dan druk ik me zwak uit. Het is jongen met heel veel problemen en in de afgelopen jaren is hier nauwelijks verandering gekomen en ik niets wijst erop dat dat in de toekomst wel gaat gebeuren. In het begin van hun relatie heb ik hier heel veel met mijn dochter over gesproken, zij denkt dat ze hem kan helpen, ik denk dat die jongen dat zelf moet willen. Aangezien deze gesprekken heel vaak uit de hand liepen en iedereen (ook hier op het forum) tegen mij zei dat ik haar keuze moest respecteren en accepteren wil ik haar niet kwijt raken heb ik die raad opgevolgd. Het heeft me echt veel moeite gekost maar ik bijt nu vaak op mijn lippen maar hou mijn mond, vraag hoe het met hem gaat en doe mijn best het positief te houden. Tijdens zo maar een gesprek met dochter deze week zei ze opeens dat ze het zo prettig vond dat ik nu veel beter met de situatie omging. Tsja... wat een dubbel gevoel, het is fijn dat mijn dochter gelukkig is maar tegelijk voel ik me een huichelaar want ik vind haar vriend nog steeds vreselijk. Ik heb nog nooit tegen mijn dochter gelogen, misschien ooit een leugentje om bestwil, maar niet in de orde van grootte zoals nu: doen alsof ik haar vriend mag terwijl ik zijn bloed wel kan drinken. Ik lig er regelmatig wakker van en ik hoop nog iedere dag dat de relatie een keer (maar het liefst vandaag nog) eindigt.
Jij hoeft niks met hem
Hoe vervelend het ook is, jij hoeft hem alleen maar te tolereren, je dochter kiest zelf haar vriendjes. En voor je dochter is het fijner dat jij niet over hem zeurt.
Snap het niet
Wat precies huichel je dan?
Proberen interesse in hem te tonen, beleefd doen... het is toch geen liegen??
Je dochter geeft aan dat ze het fijn vindt dat je beter met de situatie omgaat. Ze zegt niet dat ze het fijn vindt dat je nu zo met hem wegloopt..
En dan
vraag ik me meteen ook af hoe jouw leven er verder uitziet, dat je niets te maken hoeft te hebben met mensen die je niet aardig vindt.
Ik moet heel vaak beleefd en aardig doen tegen mensen die ik helemaal niet leuk vind.
Zelfs mijn grote liefdes, mijn kinderen, kan ik met momenten echt wel schieten. Maar natuurlijk doe ik dan gewoon beleefd en vriendelijk.
Hallo Juul
Da's toch echt van een andere orde.
Gr Angela
Pien.
Het is geen huichelen, je accepteert de keuze van je dochter.
Goed bezig
tja pien
je hoeft toch niet te zeggen dat je blij bent met de situatie? verder is het geen huichelen maar wijselijk je mond houden.
Niet zoveel keus
Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je voelt. Maar volgens mij doe je het goed wat moet je anders? Gisteren een soortgelijk verhaal gehoord waarbij de vriend uiteindelijk door de mand viel en de relatie verbroken werd. De relatie tussen moeder en dochter was nog heel.
Eens met de voorgaande reacties
Wat wil je dan doen? Elke keer zeggen: je mag wel komen en ik doe wel aardig, maar ik vind je een foute jongen?
Ook volgens mij doe je het enige wat je kunt doen: je respecteert je dochters keuze en gedraagt je beleefd tegen haar vriend.
En als je dochter zegt dat ze het fijn vindt dat je beter met de situatie omgaat, zeg je: ja, dat vind ik ook fijn.
Want dat vind je ook, de ruzie is weg en de relatie met je dochter blijft goed.
toevoeging
Eerlijk zou alleen maar lomp en bot zijn.
Sociale etiquette maken het leven voor iedereen wat fijner.
Eens met juul: ook ik moet (net als iedereen lijkt me) privé en zakelijk omgaan met mensen die ik niet (zo) aardige vind. Zou 'n leuke boel worden als ik dat duidelijk liet blijken! Nee hoor, gewoon aardig en vriendelijk en verder het contact met deze mensen tot een minimum beperken.
Bij je schoonzoon ligt dat anders natuurlijk, daar bepaalt jouw dochter tot op zekere hoogte de intensiteit van jouw contact met heb.
Angela
Natuurlijk is het van een heel andere orde met geliefden.
Maar mijn dochter haalt met momenten het bloed onder mijn nagels vandaan zoals niemand anders dat kan
Ik vind het een grotere uitdaging vriendelijk naar haar te blijven dan naar de mensen waar ik professioneel mee werk en waarvan je kunt zeggen dat ze zo ongeveer bij de moeilijkste mensen horen op dit vlak.
Ik probeer trouwens altijd, hoe onaangenaam de mensen ook zijn/doen, toch ook positieve punten te zoeken, waardoor het minder beleefd doen/huichelen is maar daadwerkelijk een vorm (soms een glimpje) van contact.
Een heel enkele keer lukt me dat niet en blijft het bij beleefd doen.
(maar omdat ik langere contacten heb doorgaans blijf ik toch altijd zoeken en doorgaans lukt het toch, de meeste mensen zijn ook maar gewoon mensen en hebben positieve kanten genoeg)
En vaak blijkt je weerstand met mensen/gedrag natuurlijk meer met jezelf te maken te hebben dan met de ander.
Pien
'zij denkt dat ze hem kan helpen,' Ik denk dat hier je insteek in zit om enerzijds het kontakt met je dochter goed te houden en anderzijds ook je zorgen over hem helder te houden.
Je dochter ziet blijkbaar ook dat hij problemen heeft, ze heeft alleen een andere oplossing: zij denkt dat ze hem kan helpen. Wellicht kun je je dochter serieus nemen in die goedheid van haar, of die verkeerd begrepen liefde. Waarbij het belangrijk is dat het gaat over de problemen die zij ziet, niet die jij ziet (jij gaat geen relatie met hem aan), over de oplossingen die zij ziet en over jou zorgen of ze zichzelf daarin niet voorbij loopt.
Tsjor
Voor jezelf
De positieve instelling doe je niet zo zeer voor hem of voor je dochter, maar ook voor jezelf; je zit ook niet te springen om een avondje gespannen sfeer als hij op visite is.
Dat is geen huichelen, maar een ‘pick your battles’ -situatie.
Een meer diplomatieke aanpak om de situatie aan te kijken.
Dank
Dank voor de reacties, het helpt me om de zaken weer even vanuit een ander perspectief te bekijken.
@Flanagan: de sfeer is sowieso gespannen als hij er is, gezellig een middagje met het eigen gezin plus aanhang is verleden tijd. We blijven beleefd naar elkaar en dat is tegenwoordig het hoogst haalbare.
@Tsjor: je slaat de spijker op zijn kop: ze loopt zichzelf voorbij, of beter: ze laat over zich lopen en dat is voor een moeder heel lastig om te zien en je mond te houden.
@jJuul:'En vaak blijkt je weerstand met mensen/gedrag natuurlijk meer met jezelf te maken te hebben dan met de ander'. Daar heb ik echt veel over nagedacht, ik heb mezelf heel slecht gevoeld over het feit dat ik de vriend van mijn dochter niet goed genoeg voor haar vond. Nooit gedacht dat mij dat zou overkomen.
En uiteindelijk speel ik direct en indirect toneel voor mezelf want als mijn dochter beslist dat ze geen contact meer wil ben ik sowieso zwaar ongelukkig. Daarbij ben ik pas gelukkig als zij gelukkig is.
hem willen helpen
"Je dochter ziet blijkbaar ook dat hij problemen heeft, ze heeft alleen een andere oplossing: zij denkt dat ze hem kan helpen."
Volgens mij is dit een veel voorkomende 'fout' die meisjes/vrouwen begaan.
Ik vraag me oprecht af hoe vaak dat nou werkt.
En hoeveel vrouwen zichzelf voorbij lopen en wegcijferen terwijl ze hun vriend/man willen helpen.
Erg eigenlijk dat het zo vaak gebeurt en volgens mij vaak toch niet lukt.
Maar ken geen cijfers.
Pien, ik snap dat je het moeilijk ermee hebt. Je wilt het zo graag anders voor je dochter en voor je gezin. "Gewoon" een beetje leuke schoonzoon.
Pien
Hoe ziet dat 'over haar heen laten lopen' er uit?
Kaaskopje
Vanwege de herkenbaarheid wil ik niet teveel in detail treden maar dochter vindt alles zielig wat hem overkomt en neemt daardoor allerlei taken op zich die hij als volwassenen gewoon zelf moet regelen terwijl dochter al overloopt door studie, stage en bijbaan. Ik weet heel goed dat ze dat zelf doet/laat gebeuren maar als haar moeder maak ik me serieus zorgen.
Pien
Dat noem ik niet over haar heen laten lopen, maar teveel op haar leunen. Ik ken de precieze details niet, maar puur dit gegeven vind ik niet slecht of zorgwekkend. Als hij niet voelt waar haar grenzen liggen, zal hem dat verteld moeten worden. Dat is aan haar.
Wel onderwerp
De oprechte vraag hoe het met je dochter gaat is natuurlijk wel een goed gespreksonderwerp tussen moeder en dochter. Alleen jouw analyse (dat komt door die slechte vriend) is niet haar analyse en ik zou jouw analyse dan ook niet opdringen aan haar.
Tsjor
Hoeveel zijn er gered
'Maar ken geen cijfers.' Cijfers heb ik ook niet, maar als je naar de moeilijkste categorie kijkt, de criminelen, dan is het 'common sense' dat de neiging tot criminaliteit sterk afneemt zodra een meisje in beeld is. Ze doen dus ergens wel iets goeds.
Vriendje hoeft geen crimineel te zijn. Het kan ook zijn dat hij een etiketje heeft (de basisschoolkinderen met ADHD, PDD-Nos etc. worden ook ooit jonge mannen en vrouwen).
Maar dat er in een relatie enige mate van evenwicht moet zijn is ook 'common sense'. alleen velen onder ons hebben tijd nodig gehad om te ontdekken of dat evenwicht er wel is in hun relatie. Veel tijd, soms jaren. En de mening van anderen was gedurende die tijd meestal absoluut niet relevant.
Tsjor
Tsjor
Ik moet wel lachen om je titel 'hoeveel zijn er gered'. Haha, mijn schoonzoon in ieder geval nog niet.
Maar ook je tekst 'alleen velen onder ons hebben tijd nodig gehad om te ontdekken of dat evenwicht er wel is in hun relatie. Veel tijd, soms jaren. En de mening van anderen was gedurende die tijd meestal absoluut niet relevant'. Heel erg waar denk ik... Ik hoop alleen dat bij mijn dochter de oogkleppen eerder afvallen.
Pien
Ik hoop, misschien tegen beter weten in, dat het toch goedkomt tussen jullie. Dat zou het mooiste zijn.
Pien
Ja, helaas, niet iedereen. Dan waren er veel problemen opgelost met een beetje liefde.
Ik snap je hoop. Ik zou ervoor zorgen dat de relatie met je dochter ondertussen goed blijft. Dat is niet alleen aardig en leuk doen en nergens over praten, maar vooral ten diepste, dat je ziet en respecteert wat ze probeert te doen en dat je, als het ooit nodig is, ook oprecht voor haar verdrietig kunt zijn om wat er niet gelukt is. Jij bent dan haar vangnet.
Er is niets zo erg als iemand die, na een mislukking ondanks alle goede pogingen, roept: zie je wel, ik had het toch gezegd.
Ik hoop dat je tegen die tijd oprecht kunt zeggen: ik heb gezien hoe groot de problemen waren, ik heb gezien wat je graag wilde bereiken, ik heb gezien hoeveel je je daarvoor ingezet hebt en ik vind het jammer dat het niet gelukt is.
Daarvoor hoef je niet nu al te huichelen. Je moet alleen loslaten dat jij een persoonlijke relatie zou moeten opbouwen met het vriendje. Dat hoeft niet. Het is het vriendje van je dochter en als zodanig is hij aanwezig op familiefeestjes (bijvoorbeeld). en verspreidt daar de ergernis die blijkbaar bij hem hoort. Het is aan je dochter om daar dan weer mee om te gaan. Zij zit dan midden in een dilemma en zij moet dan gaan balanceren en keuzes maken en lijmen of schikken. Dwing haar geen keuzes op die ze niet wil maken.
Tsjor
Kaaskopje
Dat is lief van je maar het stadium van 'hopen' ben ik gepasseerd. In het begin heb ik een soort van meegeleefd met mijn dochter, meegedacht in het bedenken van oplossingen (als zij dat vroeg), maar in de loop van de tijd heb ik het opgegeven. Het houdt echt een keer op. Volgens mij komt het nooit meer goed met die jongen.
Tsjor
Dankje voor je wijze woorden. Alles is er tegenwoordig op gericht om de band met mijn dochter goed te houden. Maar dochter had heel graag gezien dat de band van haar vriendje met de rest van het gezin net zo zou worden als met de andere schoonkinderen en dat is helaas niet zo. Ik weet dat dat heel lastig is voor haar, maar of je iemand wel of niet aardig vindt laat zich nou eenmaal niet dwingen.
Verder heb ik haar al vaak gezegd dat ze altijd om hulp mag vragen, met wat voor problemen dan ook.
En dat is de situatie zoals die nu is, ik lig er nog regelmatig wakker van.
Pien
Laat ik het iets anders zeggen: ik hoop dat áls hij toch als door een wonder beter te pruimen wordt, je open zult staan voor een nieuwe kans. Daar is het nooit te laat voor. Mensen kunnen door levensgebeurtenissen veranderen, je weet maar nooit.