Pestkop ontslagen door dochter

Niks

Je dochter is oud en wijs genoeg om dit zelf af te handelen.

Zeggen

Dat dat niet zo heel erg netjes was.
En hopen dat je dochter het zelf netter gehouden heeft op Sociale Media.

hopen

voor je dochter dat het andere meisje er niet achter komt dat het door haar was. Anders is de beer helemaal los....
Maar verder zou ik er niet mee zitten. Het is gebeurd; niet jouw verantwoording beschouw het als een laat betaalde rekening voor dat meisje. En vertel je dochter dat je vindt dat zo wel meer dan mooi is geweest.
Als ze weg is, mag je trots glimlachen.

Heel dom

Niet dat je er nu nog iets aan kan veranderen maar het ontslag houdt waarschijnlijk geen stand. Je kan niet ontslagen worden omdat wat akelige dingen gemaild /gedaan hebt. Behalve als het specifiek over het werk gegaan is. wellicht speelt er meer en anders zou het ook net zo goed weer teruggedraaid kunnen worden.

Maar het is vooral heel dom. Hoe zou zij het vinden als iemand al haar social media/what's app uitingen zou printen en naar haar werkgever zou mailen. Alle moppersessies over die stomme manager. Alle bikini / dronken vakantie foto's van jaren terug. Alle rare tweets. Het hoort niet.

Ik snap heel goed dat ze die pestkop wel kan schieten maar dit is terugpesten met heel zware consequenties.

Eigen schuld

Je hoeft je niet schuldig te voelen, en je dochter helemaal niet. Want wat "pestkop" heeft gepost heeft ze allemaal zelf gedaan. Zij is zelf de oorzaak van haar eigen ontslag.
Als jouw dochter niet degene was die het de werkgever heeft laten zien, had iemand anders het wel gedaan.
Daarnaast stond het allemaal openbaar en gaat het niet om privé-gesprekken. Dat zou dan wel een ander verhaal zijn, maar in dit geval sluit ik me aan bij de uitspraak: boontje komt om zijn loontje.

Wel suf dat de werkgever zelf niet goed heeft gekeken naar wat er over haar personeel te vinden is. Het had ook kunnen zijn dat ouders uit pure nieuwsgierigheid eens informatie zijn gaan opzoeken over medewerkers en het bedrijf dan gaan associeren met wat er over hen te vinden is.

Eigen ervaring

Ik ben nl. een keer geschrokken van wat een juf hier op Facebook schreef. Dat waren hele nare, veroordelende posts over andere mensen en hun mening.
Helaas zijn niet alleen kinderen degenen die domme dingen op social media schrijven.
Misschien interesseert het de ouders van "pestkop" ook niet wat hun kind op internet heeft gedaan en dat het tot voor kort makkelijk te vinden was.

een van mijn pesters

...een van mijn pesters is later kinderpsychologe geworden.
Ik heb wel eens fantasieen gehad hoe ik later, bij een reünie van school, haar een enorme klap op haar kop zou verkopen.

Uiteraard moet dat bij een fantasie blijven, eigenlijk vooral omdat ik er anders met name mijzelf mee heb

Ik snap je dochter eigenlijk best wel. Maar nu is het hopelijk wel genoeg.

o ja, eigen naam

Trouwens ik schrijf nu onder eigen naam. Hopelijk leest ze hier ook en schaamt zich diep.

Tip: het was in het midden van het land ergens.

Ze was trouwens niet de ergste hoor, maar wel een vervelende trut die het blijkbaar belangrijk vond een onzeker meisje nog wat verder naar beneden te halen.

Goh, wat zo'n draadje niet naar boven kan halen! Misschien eens een draadje maken voor ons, als ouders, om over diverse vroegere pestervaringen te praten.

Groetjes, Barbara

Hier ook pestverleden

bij mijn kinderen.
Ik herken helaas ook het beeld wat "K" schetst van politie en scholen die je in de steek laten.
Nu was het nog niet zo erg dat de pesters van onze kinderen naar onze woning kwamen. Wel veel scheldpartijen en pesterijen, met name op Hyves (dat gelukkig niet meer bestaat) en binnen de muren van het schoolgebouw.
Bij mijn kinderen op school waren er vooral problemen met orde en omdat mijn kinderen niet mee wilden doen met herrie schoppen werden zij het pispaaltje.

Achteraf gezien had ik mijn kinderen ook liever in het buitenland op school gezet, veel meer discipline en populair bij ons in de wijk.

Wat mij verbaast

Is dat het hier gaat om een meisje van ongeveer 20 jaar oud van wie berichten die zij, waarschijnlijk al jaren geleden, als tiener op internet heeft geplaatst nog steeds publiekelijk vindbaar zijn.

Mijn kinderen schaamden zich rot voor wat zij in het verleden op internet schreven. Een van mijn dochters heeft daardoor al jaren de gewoonte om eens in de zoveel tijd haar sociaal media accounts te verwijderen en nieuwe aan te maken, bij de anderen is het meer dat zij na een tijdje er genoeg van hebben en dan hun account bij bijvoorbeeld Facebook verwijderen. De kinderen hadden eigenlijk altijd al de neiging om zoveel mogelijk op social media af te willen schermen en inmiddels willen ze allemaal niets meer posten en hebben ze alleen een account om mee te kijken. (Een noemt het: alles kan tegen je worden gebruikt. Zij had klasgenootjes die alles zagen wat zij plaatste en daar op school altijd vragen en kritiek over kreeg.)

Sylvia

Zo lang geleden zal.hrt niet zijn aangezien ze nog maar net tiener af is. Meisje had vanaf 2015 jarenlang last van pesten, dus dat zal.zeker een jaar of 2-4 zijn geweest dat betekend dus dat het net een jaar geleden maximaal.sfgelopem is. En diegeme werkt nu met kinderen, kinderen die ook kunnen zoeken op Twitter. Kinderen die dus straks hun voorbeeld op Twitter dat soort berichten zien plaatsen. En kinderen die als voorbeeld een flinke pester hebben.

Nee ik ben zelf slachtoffer van pesten en heb totaal geen medelijden met dit mens. Wat mij betreft mogen pesters ook een keer flink op hun bek gaan. Ze is jong vindt zo weer een baan hoor.

niet fijn

Stopt het nu voor je dochter? of gaat ze de volgende werkgever van de pestkop ook weer inlichten? Ik ben persoonlijk geen fan van eigenrichting waar dit toch wel naar neigt.

Ongeloofwaardig verhaal

En dan heb ik het over wat het pestende meisje heeft geschreven.

Ik werk zelf ergens waar ik regelmatig te maken krijg met mensen die ontslagen zouden zijn wegens uitlatingen op internet. Na doorvragen blijkt in nagenoeg alle gevallen dat er al langer sprake is van conflicten en dat de werkgever dan "ineens" komt met dronken foto's, grove uitlatingen van jaren geleden etc.

Op zich heeft de werkgever gelijk met dat wanneer je met kinderen werkt je als werknemer niet dat soort uitlatingen moet doen. Sowieso heb je met kinderen een voorbeeldfunctie en zou je of social media moeten verwijderen of het heel goed afschermen.
In dit geval is de werkgever zelf de fout in gegaan door niet tijdens de sollicitatieprocedure te vragen naar uitlatingen op internet (een neutrale vraag als: wanneer we op internet zoeken wat jij hebt geeplaatst, vinden we dan uitlatingen die niet bij jouw functie passen?)
daarnaast zou een goed werkgever eerst met de werknemer moeten praten over wat er op internet is gevonden en de werknemer vertellen dat het moet worden verwijderd in plaats van direct ontslag.

Het lijkt mij meer dat de dochter van dit topic het leuk vindt om te lezen dat die pestkop eindelijk een koekje van eigen deeg heeft gekregen en graag wil dat zij ervoor beloond wordt met waardering.

Photoshop

Mijn ervaring is overigens dat werkgevers meestal zelf gaan opzoeken waar de uitlatingen en foto's online zijn geplaatst.
Al hebben mijn collega's en ik regelmatig het vermoeden dat het niet "zomaar personen" zijn die besluiten de werkgever "in te lichten", maar dat werkgevers zelf op internet gaan speuren.

Mijn advies aan meelezende ouders is dan ook: check regelmatig wat er over je kinderen online te vinden is, en zorg dat je ze al vanaf het begin dat ze op internet zitten weerhoudt van het openbaar zetten van Instagramaccounts e.d.
Nog beter: gebruik dit soort diensten niet onder een echte (achter)naam en noem geen namen van scholen, woonplaatsen e.d.

Wellicht

is het meisje wel ontslagen, en heeft zelf ervan gemaakt dat het om uitlatingen uit het verleden gaat. Maar misschien was de werkelijke reden wel dat ze gewoon niet goed functioneerde. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een werkgever een personeelslid ontslaat vanwege een anonieme brief met oude facebookberichten. Het kan wel zijn dat die berichten te druppel zijn. Als ze echt door je dochter zijn verstuurd.

Enfin, een pestverleden is vreselijk, mensen kunnen er ptsd aan overhouden. Wat niet betekent dat je zelf ook je toevlucht moet zoeken tot pesten of erger.

Ik zou nog eens goed met dochter praten. Misschien is het voor haar fijn om bv iets als EMDR te doen als het pesten haar nog dwarszit. Want je wilt ook niet dat ze dit een heel leven met zich moet meetorsen.

Oh, en ik zou ook je dochter laten weten dat het heel dapper is dat ze je dit heeft verteld. Je kunt ook eens vragen hoe ze zich hieronder voelt. Misschien zit ze er zelf heel erg mee.

Geen apart topic

Maar toch maar hier.

Ik zou met dit bericht graag willen reageren op met name het gedeelte over de pestkop.

Zelf ben ik midden 20 en heb ik ook te maken gehad met een soortgelijke pestkop. Dit was een hele brutale meid die meermaals, soms met andere meiden, naar mijn ouderlijke woning is gekomen om ruzie te maken, relatief doelloos te schreeuwen, met etenswaren tegen onze ramen te gooien en zelfs een keer heeft ingebroken. (Met een gebogen "haak" via de brievenbus, waarna mijn ouders haar zagen binnenlopen en zij een grote mond had met dat ze me zocht en wilde spreken.)
Het gebeurde ook regelmatig dat ik 's ochtends beneden kwam en van mijn ouders hoorde dat deze meid gisteravond aanbelde en vroeg of ze me kon spreken.
Dat ze na de eerste twee keer altijd werd weggestuurd maakte voor haar niet uit, een paar dagen of weken later stond ze er weer en probeerde ze opnieuw mij aan de deur te "spreken", ook al haalde ze dat doel niet meer.

Deze meid woonde op loopafstand (paar straten verderop) van mijn ouderlijke woning.
Haar probleem met mij bestond eigenlijk vooral uit roddels.
Een persoon die bij ons op school zat, heeft haar ooit aangetikt en gezegd dat ik haar een hoer zou vinden.
Dat deed hij wel vaker bij willekeurige personen, omdat hij wist dat, vooral meiden, erg heftig hierop zouden reageren zonder uit te zoeken of het waar is. School reageerde er niet op zoals dat op wel meer scholen gaat.
Helaas had deze persoon nu net iemand, de meid, aangetikt die wel heel erg extreem reageert op roddels en er vooral een groot drama van maakt zonder uit te zoeken wat waar is. En die ook nog eens, zo bleek een aantal weken later, wel erg dichtbij woont.
Zonder deze persoon, die haar had aangetikt en een leugen over me vertelde, had ik haar waarschijnlijk zelfs nooit gekend.

Op een bepaald moment was het helemaal klaar voor ons, en heeft mijn vader, op een middag nadat deze meid met meerdere meiden voor onze woning kwam schreeuwen, de politie gebeld. De wijkagent is toen direct langsgekomen en gaf aan dat hij eerst met de leidster, dus de meid, en haar ouders en met ons een gesprek wil. Oftewel: het werd gezien als een soort burenruzie.
Net als bij de persoon K in dit topic zijn deze meid en die ouders (eigenlijk moeder, want de ouders waren gescheiden en de moeder woonde bij mij in de buurt) niet komen opdagen.

Ik weet nog heel goed hoe het ging. We moesten ons op een avond melden op het politiebureau, en er waren, hoe kan het eigenlijk anders, twee personen niet komen opdagen. De moeder van deze meid had niet afgebeld. Dus op het bureau ging de wijkagent deze moeder bellen en vragen waarom ze er niet is. De telefoon stond net hard genoeg waardoor ik met mijn ouders alles mee kon luisteren.
Ze gaf aan dat ze een gezellig uitje die dag had (waarom bel je dan niet af?) en daarom niet kwam.
Verder sprak ze met een heel erg denigrerende term over mij, die ik hier maar niet zal schrijven. Dit was in combinatie met wat ik allemaal wel niet zou hebben uitgehaald.
De wijkagent adviseerde mijn ouders en ik na het neerleggen van de hoorn meteen om een afspraak te maken voor een aangifte, omdat hij wist dat deze mensen bij een volgende afspraak ook niet op zullen komen dagen.
Eigenlijk spreekt het voor zich dat deze moeder heel goed wist wat haar dochter deed, en bewust er niet over in gesprek wilde gaan.

In dit geval is er, omdat die meid en haar moeder dus niet kwamen naar het bemiddelingsgesprek, kort daarna aangifte gedaan en heeft het meisje dus een maand later een verdachtenverklaring moeten afleggen.
Hier ben ik ook over bericht in de zin van "ze heeft gezegd dat jij ook dingen doet".
Eigenlijk kwam het neer op: ze praat anderen die leugens vertellen na, en heeft onwaarheden verteld bij de politie.
Dus eigenlijk smaad/laster.
Wat het meisje heeft gedaan was niet ernstig genoeg voor verdere vervolging, of er was te weinig bewijs. Maar na het verhoor is ze niet meer naar mijn woning gekomen en is ze me lange tijd echt uit de weg gegaan.

Nu studeert ze via een omweg aan de universiteit en wil ze een beroep uitoefenen waar een hoge mate van integriteit voor vereist is. Op haar Instagramaccount, die openbaar staat met haar achternaam erop, heeft ze een overdreven groot aantal volgers en vooral veel foto's waar ze in bikini poseert.
Ik kwam haar enkele maanden terug tegen, liep daarom de andere kant op, maar even later zag ik haar toch en riep ze hard een tekst naar mij waarna omstanders net zo verbaasd keken als ik.
Jaren later is ze dus eigenlijk nog net als vroeger.

Deze meid was ten tijde van de overlast bij mijn woning jonger dan 16 jaar en dus van mijn leeftijd. Ouderlijk toezicht was zo beperkt dat ze haar gang kon gaan.
En eigenlijk vraag ik mij vooral af: waar leren dit soort mensen dit gedrag aan? (Wat in dit geval nog best van de moeder zou kunnen zijn. Maar de vriendinnen die mee naar mijn woning kwamen waren ook geen lieverds.)

Ik zou ook nog graag wat willen schrijven over openbare (pest)berichten in het algemeen. Ik behoorde tot de nagenoeg eerste groep kinderen die toegang had tot het internet.
Toentertijd was het al zo dat, vooral kinderen die op school ook pesten, na schooltijd verder gingen met pesten op MSN en habbohotel, toen vanaf 11/12 jaar Hyves kwam op Hyves, en daarna vanaf een jaar of 14/15 vooral op Twitter.
Ik reageer natuurlijk niet voor niets op dit topic, want het trekt al enige dagen mijn aandacht.
Uit nieuwsgierigheid ben ik van klasgenoten hun account gaan opzoeken, en van degenen die ik heb gevonden valt mij op dat hun Twitterberichten een spiegel zijn van hoe zij op school omgaan met andere mensen.
Nog voordat ik ging zoeken naar ongepaste berichten wist ik al bij wie ik ze wel en niet zou vinden.
Zelf heb ik ook ooit getwitterd, maar er is geen enkel bericht te vinden waarin ik iets schrijf wat echt niet netjes is. Ook niet een bericht met krachttermen. Want zo'n bericht heb ik nooit gepost.
Mijn eigen Twitteraccount staat, zoals het altijd al was, afgeschermd en ik overweeg om er nu echt afscheid van te gaan nemen en het te verwijderen omdat dit het verleden is.

Eigenlijk is mijn vraag met dit hele bericht wat ik nu heb geschreven vooral: van wie leren kinderen die zich ongepast gedragen hun gedrag het meest, waarom lijken ze er zo "trots" op in de zin van dat het online makkelijk te vinden is wat ze zeggen, doen en schrijven, en waarom lijken de ouders het te tolereren of er niets aan te willen doen?

Toevoeging

In het geval van die meid die mij lastig viel was er ook sprake van een (klein aantal) domme berichten op internet. Hier ging het om krabbels die zij naar andere jongeren stuurde en zij naar haar.
Waarschijnlijk is in haar geval de communicatie over wat ze met anderen wil gaan uitvreten en mededelingen over wat ze gaat doen vooral verlopen via MSN en de mobiele telefoon.

Die krabbels had de politie uiteraard ook in bezit, erg slim is het niet om criminele activiteiten online te bespreken. Het waren er wellicht maar een klein aantal maar ze waren wel waardevol.

Niets

Ik zou niets doen: je weet immers niet of dat meisje ontslagen is door die berichten die jouw dochter heeft opgestuurd.

En verder vind ik het inderdaad een een gevalletje boontje-komt-om-zijn-loontje. Ik ben er absoluut geen fan van dat mensen voor eigen rechter spelen, maar uit ervaring weet ik hoe pesten je leven kan vergallen. Zelfs als je al lang en breed volwassen bent draag je nog de sporen van je verleden mee. Dus nee, ik kan geen medelijden opbrengen met deze dame.

Niets doen

We weten alleen het verhaal van die pestkop, dat ze is ontslagen om wat ze "als tiener" heeft geschreven. Zelfs in dat bericht van haarzelf, waar ze uitgebreid over na heeft kunnen denken, speelt ze het klaar om de verantwoordelijkheid af te wentelen (op haar "vroegere" zelf) en vergeet ze totaal om te zeggen dat ze de uitspraken betreurt en er niet meer achter staat.

Geen spijt en geen verantwoordelijkheidsgevoel, zelfs niet na lang nadenken. Zou DAT misschien de reden zijn waarom ze ontslagen is? Waarschijnlijk heeft ze een gesprek gehad met werkgever over de beschuldigingen en heeft ze - zonder dat zelf te beseffen - dat gesprek verknald. En als ze geen gesprek gehad heeft, dan zullen die berichten wel de druppel geweest zijn. NATUURLIJK gaat die pestkop niet alle andere redenen vermelden waarom ze ontslagen is, maar klampt ze zich vast aan die ene reden waarvoor ze (in haar ogen) de verantwoordelijkheid kan afschuiven.

Ik zou er niets mee doen. Dat dit meisje ontslagen is door "toedoen" van dochterlief, is niet iets HEEL ERGS in morele zin. In tegendeel, ze heeft het waarschijnlijk verdiend op basis van haar huidige gedrag en houding, en zo niet, dan zijn er mogelijkheden voor haar om verhaal te halen bij de werkgever. Het kan wel ERG zijn in de zin dat het meisje dit niet over zich heen laat gaan en wraak probeert te nemen. Hopelijk heeft het meisje genoeg vijanden gemaakt, dat ze geen flauw idee heeft wie het gedaan kan hebben.

Zoon ook ooit gedaan

Mijn jongste zoon heeft ook ooit ongepaste berichten op internet van medescholieren in de openbaarheid gebracht. (Wel met een school i.p.v. werkgever) Tijdens een mentoruur heeft hij gedurende een onbeheerd moment een website instagram.com geopend waar deze berichten op te lezen waren.
Ik kreeg in eerste instantie een laaiende mentor aan de telefoon die mij vertelde dat mijn zoon andere leerlingen heeft gekwetst en dat de kinderen in de klas erop reageerden door te gillen en te schreeuwen.
Zoon had er thuis niks over verteld en ik dacht toen dat het ging om vakantiefoto's die zoon toonde van andere leerlingen.

Nadat ik zoon heb gevraagd welke en wat voor berichten het waren en om wie het ging, bleek dat het om een groep jongens in de klas ging die op de "Stories" van Instagram polls maakten met de vraag welke leerling het leukst is om te pesten. Zoon was een van de leerlingen die er tussen stond. Kinderen uit de mentorklas wilden niet dat de school erachter zou komen omdat ze het leuk vonden om op deze polls te reageren. Daarnaast was er op de accounts van deze groep leerlingen sprake van foto's die in het klaslokaal werden gemaakt en waar scheldpartijen waar weinig sprake is van originaliteit onder plaatsvonden. (Veel termen als kkr, wollah, boizan, moeders, incest etc.)

Uiteindelijk heb ik dit kunnen uitpraten met de mentor en waren we het samen erover eens dat als je iets openbaar op het internet plaatst, je bedoeling is dat anderen het zien. En heeft de school ook zelf actie ondernomen door middel van gesprekken met de ouders van de leerlingen.
De heisa over wat mijn zoon in de openbaarheid bracht begon groot, maar eindigde klein.

Ik heb uiteraard de andere kinderen gewaarschuwd en verteld dat als een van hen dit nog maals wil doen, ze het zo moeten doen dat het onbekend is wie deze berichten openbaar maakt.