Armoede: sociale participatie ook eerste levensbehoefte
Sociale participatie ook eerste levensbehoefte
03 augustus 2009
Als iemand buiten zijn of haar eerste levensbehoeften niets extra’s kan betalen, vinden mensen dat er sprake is van armoede. Een zelfstandige woning, gezond eten en nieuw gekochte kleding worden beschouwd als de eerste vereisten. Daarnaast is men van mening dat iemand goed verzekerd moet zijn tegen ziektekosten, brand en inbraak.
*
Mensen vinden ook dat een huishouden moet kunnen beschikken over telefoon, een televisie en een computer met internetaansluiting. Ook moet er geld zijn voor recreatie, het vieren van verjaardagen, het op bezoek gaan en het lidmaatschap van een (sport)club.
*
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden vereist een hoger budget in verband met kleding en school. Ook moeten er hogere eisen gesteld worden aan de woning en de voeding. Uitstapjes, vakantie of het lidmaatschap van een club worden voor kinderen belangrijker geacht dan voor volwassenen.
*
De goederen en voorzieningen die mensen noodzakelijk vinden voor alleenstaanden en paren zonder kinderen, zijn te betalen van een bijstandsinkomen. Eenoudergezinnen en paren met kinderen met een inkomen op bijstandsniveau lopen echter het risico dat zij tekortkomen.
Dit zijn de belangrijkste conclusies uit de publicatie Genoeg om van te leven. Focusgroepen over de minimale kosten van levensonderhoud, een gezamenlijke uitgave van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud), die op 4 augustus 2009 is verschenen. Het rapport doet verslag van groepsdiscussies tussen burgers over wat armoede volgens hen is en over de kosten van levensonderhoud die volgens hen minimaal noodzakelijk zijn.
Het onderzoek
Het SCP en het Nibud hebben gezamenlijk onderzoek gedaan naar de meningen van Nederlandse burgers over armoede, over de goederen en voorzieningen die zij minimaal noodzakelijk vinden en over de kosten daarvan. De vraag was in hoeverre de mening van burgers over een minimaal acceptabele levensstandaard overeenkomt met de inhoud van de minimumvoorbeeldbegroting van het Nibud, en in hoeverre het bijbehorende budget aansluit bij de armoedegrenzen van het SCP. Het onderzoek is uitgevoerd via een benadering die niet eerder in Nederland is toegepast: de consensuele budgetmethode. Burgers praatten in groepen met elkaar over de thema’s om zoveel mogelijk tot gezamenlijke standpunten te komen. Vier focusgroepen zijn driemaal bijeengekomen. De gesprekken resulteerden in gedetailleerde budgetten voor vijf verschillende soorten huishoudens: een alleenstaande man van 35 jaar, een alleenstaande man van 75 jaar, een paar zonder kinderen, een alleenstaande moeder met twee kinderen, en een paar met drie kinderen.
De armoedebegrippen, leefstijlen en budgetten waar de focusgroepen op uitkomen, sluiten in het algemeen goed aan bij de systematiek van de SCP-armoedegrens en de budgetmethode die het Nibud hanteert.
Armoede = onvoldoende geld om te voorzien in behoeften
Alle vier focusgroepen waren het erover eens dat armoede inhoudt dat er onvoldoende geld is om in bepaalde behoeften te voorzien. Over welke behoeften dit zijn, varieerden de meningen. Eén groep vond dat iemand arm is wanneer hij of zij de eerste levensbehoeften (onderdak, voeding, kleding) niet kan bekostigen. De andere groepen vonden echter dat er sprake is van armoede wanneer men wel de eerste levensbehoeften kan bekostigen, maar daarbuiten niets extra’s kan betalen.
Noodzakelijke posten
Elke focusgroep discussieerde uitgebreid over goederen en voorzieningen die voor een huishouden minimaal noodzakelijk zijn. Alle groepen vonden een flat geschikt als woonruimte, met een aantal slaapkamers dat past bij de omvang van het huishouden. Gezond eten vond iedereen belangrijk, maar een warme maaltijd hoeft niet iedere dag. De (goedkope) kleding zou nieuw gekocht moeten zijn. Verder zou ieder huishouden tegen bepaalde risico’s verzekerd moeten zijn. In ieder geval is een inboedelverzekering, een aansprakelijkheidsverzekering en een ziektekostenverzekering nodig. Ten slotte hechtten de focusgroepen aan sociale participatie: uitstapjes, het vieren van verjaardagen, zo nu en dan een (goedkope) vakantie en het lidmaatschap van een club zijn volgens hen vooral voor kinderen van groot belang.
Bijbehorende kosten
Over de samenstelling van de goederen- en voorzieningenpakketten waren de vier groepen het wel eens, maar de maandbudgetten bleken soms echter sterk van elkaar te verschillen. De opvattingen over het benodigde aantal exemplaren van de producten (hoeveel warme maaltijden per week, hoeveel paar schoenen?), over het prijsniveau (brood van een goedkope supermarkt of van de warme bakker?) en over de levensduur (hoeveel jaar gaat een wasmachine mee, hoe lang doet men met een jas?) liepen soms nogal uiteen. Voor een alleenstaande liepen de budgetten van de vier groepen uiteen van ruim 800 euro per maand tot iets meer dan 975 euro per maand; voor een paar met drie kinderen varieerden de budgetten tussen bijna 1700 euro en ruim 2200 euro.
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden deed het vereiste budget bij alle groepen sterk oplopen. Er is meer geld nodig voor speelgoed, opvang en school. Ook stelde men hogere eisen aan de kwaliteit van de woning (groter, met meer meubels en liefst in een goede buurt) en van de voeding (meer fruit en meer verse groenten). Uitstapjes, een vakantie of het lidmaatschap van een club werden voor kinderen als belangrijker gezien dan voor volwassenen. De groepen waren algemeen van mening dat kinderen er niet de dupe van mogen worden als de ouders een beperkt inkomen hebben.
Inkomsten op bijstandsniveau in de meeste gevallen toereikend
De maandbudgetten die nodig zijn om de samengestelde pakketten van goederen en voorzieningen te bekostigen, zijn vergeleken met de inkomsten die de huishoudens zouden hebben op het niveau van de bijstand en van het wettelijk minimumloon. In beide gevallen zijn de inkomsten inclusief alle heffingskortingen, vakantietoeslag en overige subsidies en tegemoetkomingen.
De pakketten zoals die door de focusgroepen zijn samengesteld, blijken niet altijd te bekostigen van een inkomen op bijstandsniveau. Dit geldt vooral voor een paar met drie kinderen; voor hen zou het tekort kunnen oplopen tot bijna 500 euro per maand. Een alleenstaande moeder met twee kinderen houdt op grond van het budget van een van de focusgroepen ruim 50 euro per maand over, maar komt volgens een andere groep ruim 250 euro tekort. Voor alleenstaanden en paren zonder kinderen zou een inkomen op bijstandsniveau wel toereikend moeten zijn.
Het minimumloon is over het algemeen wel voldoende; alleen een paar met drie kinderen heeft volgens twee van de vier focusgroepen meer inkomsten nodig om alle budgetposten te kunnen bekostigen. In beide gevallen gaat het om een bedrag van meer dan 300 euro per maand. Vooral alleenstaanden zouden echter moeten kunnen rondkomen van het minimumloon. Volgens de budgetten van alle vier groepen is er dan zelfs een fors overschot, oplopend van 270 euro tot ruim 400 euro per maand.
Ik corrigeer mezelf
De laptop die ik bij het abonnement heb 'gekregen' kost me indirect natuurlijk wel iedere maand iets extra. En omdat we in de slaapkamers geen kabel hebben doorgetrokken, na slechte ondervindingen, maar digitenne hebben staan, kost me dat ook maandelijks iets meer, maar persoonlijk vind ik die kosten meevallen. Daar worden we niet minder gelukkig van zeg maar en ook niet door het gebruik ervan.
1600 euro
Pelle, als je uitgaat van het minimumloon en niet van 'modaal' per werkende ouder/volwassene, dan kom je met 80 uur werk niet aan 1600 euro volgens mij. Dan zit je er onder. Ik ben niet zo'n rekenwonder, maar grof geteld kom ik niet hoger uit. Ik weet het niet hoor, maar ik stel me zo voor dat die groep best nog groot is. Ik werk niet voor niets 32 uur per week en manlief 40. Met halve dagen benadeel ik ons echt.
Modaal inkomen
"Een modaal inkomen is het inkomen wat het meest voorkomt, niet het gemiddelde inkomen. Een modaal gezin is dan toch een gezin waar een modaal inkomen binnenkomt?"
Ja, maar dan heb je het over een modaal gezinsinkomen. En in modale gezinnen wordt 1,4 fte gewerkt. Ik bedoel dus precies wat jij Kari probeert uit te leggen.
Kaaskopje
"Ik zou er niet over peinzen om een dag langer te werken zuiver om de kosten van allerlei clubs te kunnen bekostigen omdat dat bij de opvoeding of onze levensstijl hoort. Om het wat ouderwets te zeggen: als je dat doet wil je dus werken om boven je stand te kunnen 'recreëren'. Ik denk dat er mensen zijn die het gevoel hebben dat het niet om willen gaat maar om moeten en daar gaat het in dit draadje juist ook om."
Ik werk drie dagen. Punt. Daar krijg ik salaris voor. Daar ga ik leuke dingen mee doen. Een weekje wintersport kost me en maand werken. Wintersport vind ik leuk en werken ook. What's the point?
Ik begrijp je niet met dat gezeur over hockey, tennis, voetbal en scouting. Scouting is the best. Dat begrijp ik. Ik ken trouwens heel veel gezinnen waar 'scouting' moet. Brrrrr! Vreemd vind ik ook dat je eigen wekelijkse activiteit wel 420 euro per jaar exclusief kleding, materialen mag kosten, maar die van je kind blijkbaar niet. Hier kost de tennisles en voetbal samen nog geen 250 euro per jaar. En de uitrusting is ook tweedehands te koop. En heb je voor scouting geen dure slaapzakken en zo nodig?
Chantelle
Ik was allang uitgezeurd over hockey enz. jij begint er nu weer over.
Ik snap eigenlijk niet goed waarom je zo in de aanval gaat. Dat jij zuiver voor de fun wilt werken en niet omdat jouw inkomen hard nodig is voor het dagelijkse leven moet jij weten. Die indruk had ik al. Er zijn ook mensen die langer moeten werken dan jij om naast de dagelijkse kosten niet achter te hoeven blijven als het gaat om wat noodzakelijk geacht wordt, maar eigen niet is.
Chantelle
Zonder voor Kaaskopje te willen spreken (ze corrigeert me wel als ik het niet goed heb) denk ik dat ze niet bedoelt dat ze zelf twee of meer hobbies voor kinderen te veel vindt maar meer dat het inmiddels "normaal" lijkt te zijn dat je als ouders je kinderen wel twee of meer dure hobby's laat volgen. En dat het als raar wordt gezien als je het niet kunt betalen om elk jaar op vakantie te gaan en daarnaast je kind op zwemles en je kind op muziekles te doen.
Het zal denk ik wel heel erg schelen waar je woont. Wij wonen in een wijk die wat inkomens gemiddelde aan de lage kant zit. Dit merk je wel in wat als normaal wordt gezien. Er zijn hier genoeg gezinnen die niet of nauwelijks op vakantie gaan. In de klas van mijn zoontje zijn er meerdere kinderen die helemaal niet weg zijn geweest en daarnaast zijn er nog kinderen die wel weg zijn geweest maar heel bescheiden een weekje kamperen in Drenthe of zo. Ook luxe uitjes (pretpark en zo) zijn hier zeker geen schering en inslag. Het lijkt me voor gezinnen met een lager inkomen in een duurdere wijk wat dat betreft wel lastig. Het verwachtingspatroon ligt hier gewoon wat lager en dat scheelt wel aan druk denk ik voor zowel de kinderen als de ouders. Hier gaat bijna geen een kind op wintersport dus dat wordt niet als onderdeel van een normaal bestedingspatroon gezien.
De verwachting lijkt te zijn dat als je werkt en zeker als je allebei veel werkt dat je dus ook veel moet verdienen. In elk geval genoeg om alle luxe dingen te veroorloven. Echter in veel gevallen gaat dat niet op. Als beide ouders allebei net boven minimum loon zitten dan blijft er gewoon niet veel geld over voor dingen die niet noodzakelijk zijn. En noodzakelijk is dan huur, gas, licht, boodschappen, verzekeringen... Als dat allemaal betaald is blijft er gewoon niet veel over.
Als de omgeving vervolgens lijkt te verwachten dat je ook nog minstens een keer per jaar op vakantie gaat, elk jaar het pretpark bezoekt, je kinderen op tennis en muziekles hebt en je toch ook eens die wintersport uitprobeert dan ontstaat er toch een raar soort verschil tussen de verwachting en de werkelijke omstandigheden.
Dat soort dingen zijn namelijk niet normaal. Wij zien het met elkaar blijkbaar als normaal en niet meer als luxe. Maar tennis en muziek is natuurlijk wel gewoon een luxe. Het is heel mooi als je het kan betalen maar het is niet noodzakelijk en ook zonder kan je gelukkig zijn.
Alleen word het mensen een stuk lastiger gemaakt om gelukkig te zijn zonder tennis als de hele omgeving (zowel de directe omgeving als de verdere) tennis als zo normaal beschouwd dat iedereen toch wel zou moeten kunnen tennissen en dat het toch wel heel zielig is als je tennis niet kunt betalen.
Maylise
Uiteraard kan je voor tennis van alles invullen. Het is maar een voorbeeld.
Het scheelt erg waar je woont
want of je wilt of niet, je bent geneigd je aan te passen aan je omgeving; als je het zelf als ouders niet doet, streven je kinderen ernaar. Geen mens vindt het leuk als zijn/haar kinderen 'zielig' worden gevonden.
Het begrip luxe is nogal relatief, ook binnen Nederland.
Tonny
Maylise
Zo bedoel ik het inderdaad
Tonny
Luxe is zeker relatief. Ik merk ook hoe makkelijk ik weer gewend ben geraakt aan meer luxe de afgelopen 2 jaar. Was een ijsje bij de ijssalon twee jaar geleden nog 'Zullen we dat nou wel doen, kunnen we dat wel betalen??' nu doen we dat bij wijze van spreken gewoon even tussendoor. Het kan eraf zonder er iets voor te hoeven laten. En zo is dat natuurlijk ook voor mensen met een goed inkomen. Contributie, kaartjes voor het theater, een etentje enz. is opgeteld bij elkaar voor een modaal gezin best een uitgave. Bij een tweemaal modaal gezin kan dat eraf zonder dat het indruk maakt. Daardoor voelt het niet aan als luxe maar als normaal, terwijl dat bij het modale gezin wel zo voelt.
Conclusie
Nu het financiële leven zelfs moeilijk blijkt te zijn met een bovenmodaal inkomen, is er echt maar een conclusie mogelijk:
we kunnen met z'n allen stikjaloers zijn op de vrouw die hier voor de AH haar daklozenkrantje verkoopt. Behalve dat ze waarschijnlijk geen dure huur en huisverzekeringen heeft, verdient ze leuk genoeg om haar autootje, een nieuwe matiz, te kunnen betalen (of rijdt ze daar misschien ook in rond op kosten van de daklozen-organisatie?), maar vooral: van alle gefortuneerde aardige dames in ons dorp, krijgt ze wekelijks boodschappentassen vol. Ze scoort zeker vier tassen per dag. Plus dat alle volle zegelboekjes haar toegestopt worden. En dat alleen voor het zeer vriendelijk glimlachen de hele dag. Een relaxtere baan bestaat er niet. Kom daar maar eens om met je minimum, modaal, bovenmodaal of hoger inkomen waar je ook nog eens hard voor werken moet!
De oplossing
Pelle:"JIJ hebt een keuze: een (tweede) badkamer of op vakantie."
Zo is dat. Het leven is lastig als je dat soort keuzes over je eigen portemonnee niet meer kunt maken. Nog erger zelfs: als je niet tevreden mag zijn met wat je hebt.
Ik ben deze discussie niet ingestapt om mensen de gelegenheid te geven te mopperen dat ze het ook niet makkelijk hebben.
Het gaat mij om de mensen, de meningen, die van mensen met kinderen 'armoede' maken door minimumeisen aan leefbaarheid die de onbetaalbaar zijn. Ik weet niet zeker of de tweede badkamer met een gezin van totaal 7 ook tot die eisen hoort, maar dat zou me niet verbazen. Net als allemaal een eigen kamer en allemaal goed verzekerd zijn. Dat dat 2000 euro in de maand kan kosten, geloof ik onmiddelijk.
Pelle:"Jij hebt een keuze: houd ik het gewoon bij 2 kinderen of ga ik door."
Zo zou je dat kunnen zien, maar als je dat concequent doortrekt, dan is dat dus ook de oplossing van de toenemende gevoelde armoede.
Kinderen zijn te duur. Niet omdat ze per se te veel kosten bij een minimum inkomen, maar omdat ouders ze een levensstandaard moeten gunnen die lijkt op een boven modale levensstijl, ook als ze dat niet verdienen. Onder het motto:"kinderen mogen niet de dupe worden als ouders een beperkt inkomen hebben."
Dat Jessica die levensstandaard niet volhoudt voor vijf kinderen met haar 'vette' inkomen, kan ik me best voorstellen. Dat toont wat mij betreft vooral de gekte aan van de mening die rondwaart.
Groet,
Miriam Lavell
Kaatje heksenvet (ot)
Hey bedankt voor de tip,inderdaad,onze daklozenkrantverkoper heeft echt een waanzinnig mooie telefoon,en een leuke auto.Ik ga gelijk even bellen,hoe dit aan te pakken..
Bastet
Toch
Ik lees al enige tijd dit draadje mee. Ook ik vind die minimale eisen erg hoog liggen. Vakantie, laptop met internet, een paar spelcomputers met (veel) spellen, nieuwe merkkleding, meedoen aan iedere rage, merktassen in de bovenbouw van de basisschool, veel zakgeld zodat als er naar de stad wordt gegaan de kinderen aan de broodjes, frieten grote ijsjes kunnen gaan. Ik zie het ook om mij heen, in de bovenbouw van de basisschool naar dure popconcerten gaan als U2, Coldplay, Lowlands, Pinkpop. Wat heb je dan in je latere leven nog te wensen over? Van sommige vraag ik het mij trouwens ook nog eens af waar ze het van doen.
Wij hebben een andere keuze gemaakt. Wij hebben een bovenmodaal inkomen, hebben een flinke spaarrekening, we zijn op vakantie geweest, maar wel in een tent op een goedkope camping. Het was erg leuk. Onze kinderen hebben een mengeling van goedkope kleding en merk, maar dan wel in de opruiming gekocht en ook lopen ze in krijgertjes rond. Ze mogen 2 dingen kiezen om te doen, maar wel een beetje in verhouding, dus geen toneel en hockey, wel toneel en scouting (vraag me niet waarom ik dit zo doe, dat weet ik nl niet, maar de regel is wel duidelijk voor de kinderen). En ze hoeven ook niet alles: 2 doen "maar" 1 sport, maar wel een met 2 x trainen en een wedstrijd, de ander doet toneel en scouting. We hebben 1 spelcomputer die gekocht is door ons allen: het bedrag delen door 5 (2 ouders en 3 kinderen) en in verhouding bijdragen. Spellen worden gekocht van zakgeld of gekregen voor de verjaardag. Of uitgewisseld met vriendjes. Rapportgeld is ook niet heel hoog (hoorde van 1 van de kinderen dat een klasgenoot ongeveer 50 euro had gekregen) etc etc
We hopen zo onze kinderen besef van geld bij te brengen: dat het niet zo vanzelfsprekend is dat je maar alles hebt en doet, maar dat je moet sparen of er iets voor over moet hebben. En dat het heel fijn is iets te kopen waar je lang voor gewerkt hebt of gespaard, ipv alles maar te krijgen. Dus dit is geen borstklopperij van kijk ons eens eenvoudig doen. Maar puur om onze kinderen te begeleiden in het omgaan met geld.
Dit staat misschien los van deze discussie, maar ik vind dat de "standaard"eisen erg hoog liggen, wat is mijn opgen luxe is, is kennelijk een basisbehoefte. En dat doen we elkaar wel aan. En ik vind het heel erg jammer dat kinderen er daardoor buitenvallen of denken dat ze arm zijn, als ze maar 2 Wii spellen hebben of zo.
Wij doen daar in ieder geval niet aan mee. Maar misschien is dat wel gemakkelijk praten als je het wel kunt dan als je het niet kunt.
Smart
Meizka:"Wij doen daar in ieder geval niet aan mee. Maar misschien is dat wel gemakkelijk praten als je het wel kunt dan als je het niet kunt."
Ja, dat is makkelijker. Weigeren je kind mee te geven aan die veel te dure schoolreis, is een weloverwogen besluit als je ze met een Smart of 4x4 op school brengt, of als je in een degelijke woning en buurt woont.
Geen mens die hier achter zal zoeken dat je kinderen tekort komen. Hooguit dat je een krent of zelfs een snob bent.
Ouders die die uiterlijke kenmerken niet hebben, krijgen al snel het verwijt dat ze hun kinderen tekort doen. Nog sterker eigenlijk: ouders die voor korting in aanmerking zouden kunnen komen, zijn vaak de trouwste betalers van ouderbijdrage en schoolreis. Zelfs zonder aanspraak te maken op dat soort regelingen (schaamte). Ze vinden vaak zelf dat ze hun kinderen tekort zouden doen als ze een andere keuze zouden maken.
Maar ik voel met je mee. Wij hebben ook altijd aandacht besteed aan het niet vanzelfsprekend zijn van al die zaken die geld kosten.
Het Nibud heeft al eerder laten zien dat het leren omgaan met geld te weinig gebeurt. Dat er teveel vanzelfsprekend is. De mening die nu gevonden is over minimum noden, bewijst eens te meer de afstand tussen financiele realiteit en wensen.
Groet,
Miriam Lavell
Pelle, modaal
"Bruto modaal inkomen in 2009
Het bruto modaal inkomen is volgens het CPB in 2009: € 31930,- per jaar, 8% vakantietoeslag meegerekend.
Per maand is dat bruto: € 2660,83 - inclusief vakantietoeslag of
€ 2463,73 excl. vakantietoeslag.
Netto modaal inkomen in 2009*
Het netto modaal inkomen is in 2009 ongeveer: € 19379,52- per jaar, 8% vakantietoeslag meegerekend.
Per maand is dat netto: € 1614,96,-- inclusief vakantietoeslag of
€ 1495,33 exclusief vakantietoeslag."
Dat is bekeken vanuit 1 persoon. In de meeste gezinnen zal meer binnenkomen omdat er vaak sprake is van meer dan 1 werkend persoon. Hoeveel als modaal gezinsinkomen wordt aangemerkt heb ik niet kunnen vinden.
"Zijn er nog steeds MEER gezinnen die in totaal onder modaal zitten dan erboven?"
Ik beschreef dat ik dacht dat dacht dat groep onder-modaal PLUS modaal groter was dan de groep boven-modaal.
Ik had daar ergens een diagram van gezien maar die kan ik niet meer vinden. (
) Daarin leek het erop dat de piek (modaal) een heel stuk links van het midden lag, maar dat de "schouder" aan de linkerkant veel hoger was opgetrokken dan rechts, daar was de schouder sterk afhangend en uitlopend in een dunne staart naar het kleine aantal grootverdieners (als je het nog kunt volgen). Zodat het oppervlak onder de grafiek aan de linkerkant groter leek dan rechts. Maar dat kan ik ook best verkeerd hebben gezien, of de grafiek deugde niet, dus nee, ik weet het niet zeker.
Kari
Was het deze?
http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/inkomen-bestedingen/cijfers/extra/2008-inkomensverdeling.htm
Overigens gaat het begrip 'modaal inkomen' niet over een statistisch modaal, maar om een geprikt inkomen dat samen hangt met bepaalde belasting- en voorzieningen grenzen.
Groet,
Miriam Lavell
O.t. en volledig te negeren
Pelle: "je ziet meteen dat als paar MET kinderen het \'gemiddelde\' inkomen ergens rond de 35000 zitten als besteedbaar inkomen (netto dus)"
Wow. Ik snap niet alles, maar zag vandaag op papieren toevallig dat mijn (netto, zal wel, denk ik) jaarinkomen 7 mille bedraagt. Ik wil ook wel een paar zijn met kinderen met 35 mille. Vooral dat paar. (en dat hoeft niet tot nieuwe actie te leiden, OO helpt Heksenvet aan de man) 
) ) )
Maar ik blijf zeggen dat ik niet vind dat ik arm ben. Echt niet. Niks te klagen. (behalve dat ene dan)
Verkeerd beeld
Ik denk dat als het al als "arm" wordt gezien als je niet en een tweede badkamer kan aanschaffen en op vakantie kan gaan dat er inderdaad een heel verkeerd beeld bestaat van wat arm zijn nu eigenlijk is.
Een tweede badkamer is (ook met vijf kinderen) gewoon een enorme luxe. Op vakantie is gaan is ook een enorme luxe. Als je het kan veroorloven om één van beiden te betalen dan zit je al best in een mooie positie. Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die wel allebei kunnen betalen en als die in de omgeving in de meerderheid zijn dan kan ik het me voorstellen dat je het beeld krijgt dat het wel normaal is om een tweede badkamer te kunnen bouwen en op vakantie te kunnen gaan. Of om een van beide te kunnen doen. Maar zelfs één van beide is als een behoorlijke luxe. Fijn en mooi als je het kan betalen maar het is niet noodzakelijk. Die keuze moeten maken is geen gevolg van het slecht hebben maar juist die keuze hebben is al is een luxe.
En het lijkt me logisch dat er in subsidie regelingen weinig rekening wordt gehouden met de hoeveelheid kinderen. Dat is een keuze die je zelf maakt en waar je vervolgens je levensstijl op aan moet passen.
Maylise
Scouting wel en hockey niet?
Mijn kinderen zitten nog niet op een (sport)club omdat er 1 nog te klein is en de andere zijn B-diploma nog moet halen. Maar ik lees nu al twee keer iets over scouting in plaats van een dure sport als hockey. Ik heb hier plaatselijk eens even gezocht, maar de scouting kost 150 euro per jaar en de hockey bij de F-jes 102 euro, en de iets oudere kinderen 150 euro. Het is dus geen financieel verschil. De voetbal is hier wel duurder in de contributie.
Even terug naar het onderzoek (de eerste posting van Pelle), nergens wordt genoemd dat een spelcomputer een eerste levensbehoefte zou zijn. Wel uitjes, maar deze worden ook niet gespecificeerd, dus dat kunnen ook de gratis speeltuinen in de buurt zijn of een wandeling door het bos. Het lijkt mij heel gezond voor kinderen om niet altijd maar om het huis te hangen en wel iets van de wereld om ze heen te zien. Daar hangt niet meteen een prijskaartje aan, misschien gaat het over sociale armoede, geen aandacht voor de kinderen? Een tripje naar Thailand beschouw ik niet al eerste levensbehoefte, maar een uitje naar het bos wel. Dat lijkt me ook voor een modaal gezin wel haalbaar en hoeft ook niet gesponsord te worden door de gemeente
Dat bovenmodaal het soms ook niet makkelijk heeft geloof ik graag, maar de keuze tussen een tweede badkamer en een vakantie is niet vergelijkbaar met de keuze tussen rood staan of groente kopen voor je kinderen aan het eind van de maand. Dat bijdragen van de overheid afnemen naarmate het inkomen hoger is vind niemand oneerlijk. Dat ik ruim 800 euro netto per maand bijdraag aan de opvang van mijn kinderen wat voor mijn alleenstaande collega 60 euro kost betekend dat ik sommige dingen moet laten, dat is een fact of life. Het is heel normaal om op je bestedingen te letten, en niet alles in het nu en hier te willen hebben ongeacht je inkomen.
Jessica
Als je met vaste lasten van 2000 euro en de kosten voor eten het gevoel hebt dat er lastige keuzes gemaakt moeten worden heb ik toch het gevoel dat je een goedkoper huis had moeten zoeken zodat je meer leefgeld over had kunnen houden. Ik vind je opmerking "Ook wij zouden graag van die kortingen gebruik willen maken,maar ja wij verdienen te veel en moeten het zelf maar uitzoeken." echt heel misplaatst. Heb je met het inkomen wat jullie hebben écht het gevoel dat jullie het maar uit moeten zoeken? Wil je eigenlijk nog geld toe?
Schouder links
Pelle:"Noway dat het dus meer voorkomt dat je MET kinderen op modaal of lager zit."
Pelle, klik eens op gestandariseerd inkomen. Klik vooral ook eens op eenoudergezin. Die moet je over de statistiek paar met kinderen heen schuiven. De schouder van de statistiek zit wel degelijk links en rond de 20.000 pjr en daaronder. Er zit een piek in kinderen die in gezinnen die rondkomen van dat salaris.
Het werkelijke punt is natuurlijk dat huishoudens met kinderen maar een klein deel uitmaken van het totaal aantal huishoudens. Mensen met een mening over besteding in de trant van 'maar dat moet toch wel minimaal kunnen' hebben over het algemeen zelf geen kinderen. Vaak wel een beetje meer geld.
Groet,
Miriam Lavell
Dominante mening
Louise:"nergens wordt genoemd dat een spelcomputer een eerste levensbehoefte zou zijn. Wel uitjes, maar deze worden ook niet gespecificeerd, dus dat kunnen ook de gratis speeltuinen in de buurt zijn of een wandeling door het bos."
Ik heb dat hele onderzoek niet gelezen, maar uit wat er wel staat kun je opmaken dat het toch anders bedoeld wordt. Het gaat niet om een spelcomputer, maar om telefoon, televisie en een computer met internetaansluiting. Tel het maar op bij elkaar. Die uitjes en recreatie, daar moet geld voor zijn. Het gaat dus niet om gratis uitjes.
Zie de start van dit draadje. Daar worden de bedragen die tekort komen genoemd.
Ik ben het met je eens dat je er ook anders over kunt denken. Die focusgroepen dachten ook niet allemaal hetzelfde. Maar 2 van de 4 hebben een kostbare mening, blijkt. Dat is een dominante mening. Daar krijgen ouders en kinderen hoe dan ook mee te maken. Die schud je niet af met 'maar een wandeling in het bos is toch ook leuk?'
Groet,
Miriam Lavell
Gemiddeld?
Ik begrijp je niet Pelle. Welk punt ging ik maken volgens jou?
"als je kijkt naar de netto inkomens zit het eenouder-gezin er GEMIDDELD helemaal nog niet zo slecht bij."
Volgens mij is dit een stropop.
Ten eerste heb ik nergens iets gezegd over mijn oordeel van 'er slecht bij zitten', ten tweede heeft de bubs met ouders en kinderen die onder het door de focusgroepen bedachte minimum zit, niks aan een gemiddelde uitkomst van statistieken. Vooral niet voor de bubs die onder dat gemiddelde zit. Nogmaals: de schouder zit links van het gemiddelde.
Groet,
Miriam Lavell
Kaatje
Voor Nederlandse begrippen zou je natuurlijk kunnen zeggen dat je wél arm bent. Je hoeft je eigen situatie niet altijd weg te cijferen tegen problemen op wereldniveau.
Maar ik snap het niet... waarom vraag je dan geen bijstand aan?
Kaaskopje
Met een eigen huis met flinke overwaarde krijg je echt geen bijstand. En om dat anders te doen (huis verkopen etc.) nou ja...hoef ik niet uit te leggen, toch? In elk geval hebben we het netto nu het best wat mogelijk is.
Als je mij hoort klagen, vraag ik om beter of andere oplossingen en tips. maar je hoort me niet klagen. we komen echt niets tekort.
Kaatje
Soms bedoel ik het ook gewoon goed. Het huis is dus zowel een zegen als een vloek zou je kunnen stellen.
Louise b
Zo zie je maar dat het overal anders is:
Scouting is hier, ongeacht de leeftijd, ca.7 euro per maand, excl zomerkamp (80 euro), maar je bent niet verplicht daaraan mee te doen, blouse is eenmalig 10 euro geweest (2e hands), dat komt neer op 84 euro zonder en 164 euro met zomerkamp.
Voetbal voor 10-jarige is 88 euro, excl schoenen, broekje, sokken, trainingspak, juniorenkamp (ca 50 euro)
Hockey voor 10-jarige is 200 euro, excl wintertrainig (30 euro), stick, bitje, rokje, shirt, sokken, clubvest, trainingspak, schoenen, oefenbal en ik kan je zeggen dat de aanschaf daarvan allemaal een stuk duurder is dan bij de voetbal. Verder zijn er nog diverse clinics (15 euro per keer) en ook een hockeykamp (ca 50 euro).
Hier is hockey dus echt een heel stuk duurder dan de scouting.
Pelle (en miriam)
Nee, ik had een andere grafiek gezien maar wel iets dergelijks; deze is idd mooi.
Pelle, je zegt: "Noway dat het dus meer voorkomt dat je MET kinderen op modaal of lager zit." Maar het modale gezinsinkomen of het modale paar-zonder-kinderen-inkomen is toch iets anders dan het modale 1-persoonsinkomen?
Ik ga ervan uit dat als men het heeft over "gezinnen met een modaal inkomen" er wordt bedoeld het modale GEZINSinkomen, en niet het modale 1-verdienersinkomen.
Kari
Lastige termen
Kari, ik vind die termen verwarrend.
Ik ben uitgegaan van deze tekst:"Het minimumloon is over het algemeen wel voldoende; alleen een paar met drie kinderen heeft volgens twee van de vier focusgroepen meer inkomsten nodig om alle budgetposten te kunnen bekostigen. In beide gevallen gaat het om een bedrag van meer dan 300 euro per maand."
Die 300 euro erbij (bij het minimumloon), maakt één modaal inkomen (of meer zelfs, ter compensatie van het verlies aan kortingen).
Ik heb me niet verdiept in eenverdieners, of tweeverdieners. Ik vind het opvallend dat je kennelijk 'arm' gevonden kunt worden als kostwinner met een modaal salaris.
Deze opmerking van Pelle "Noway dat het dus meer voorkomt dat je MET kinderen op modaal of lager zit."
Er zijn minder kinderen, dat mag duidelijk zijn. Misschien speelt inkomen in die keus inmiddels wel een enorme rol en vinden veel mensen (ook modale verdieners) zich te arm voor kinderen.
Groet,
Miriam Lavell
Nog wat
In het NRC van vandaag een uitgebreid artikel over mensen die gretig op crediet blijven kopen. LCD tv's gaan nog steeds in hoog tempo over de toonbank, vooral naar mensen die daarvoor een lening af moeten sluiten.
Een aantal mensen werden bevraagd bij de bank van lening. Eén van hen sluit het artikel af met de bewering "Maar de LCD blijft, voor de kinderen"
Van zo'n soort uitspraak kun je denken dat deze meneer zijn kinderen gebruikt als excuus voor zijn eigen hobby. Maar deze meneer vindt ook ondersteuning in de door Nibud gevonden mening over kinderen:"De groepen waren algemeen van mening dat kinderen er niet de dupe van mogen worden als de ouders een beperkt inkomen hebben."
Die meneer moet steeds vaker naar de bank van lening met het familiezilver om die ambitie waar te kunnen maken.
Volgens mij kan hij beter de tv inleveren en het kabelabonnement opzeggen. Maar ja.... wees maar eens zo flink tegen de heersende mening in.
Groet,
Miriam Lavell
