Armoede: sociale participatie ook eerste levensbehoefte
Sociale participatie ook eerste levensbehoefte
03 augustus 2009
Als iemand buiten zijn of haar eerste levensbehoeften niets extra’s kan betalen, vinden mensen dat er sprake is van armoede. Een zelfstandige woning, gezond eten en nieuw gekochte kleding worden beschouwd als de eerste vereisten. Daarnaast is men van mening dat iemand goed verzekerd moet zijn tegen ziektekosten, brand en inbraak.
*
Mensen vinden ook dat een huishouden moet kunnen beschikken over telefoon, een televisie en een computer met internetaansluiting. Ook moet er geld zijn voor recreatie, het vieren van verjaardagen, het op bezoek gaan en het lidmaatschap van een (sport)club.
*
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden vereist een hoger budget in verband met kleding en school. Ook moeten er hogere eisen gesteld worden aan de woning en de voeding. Uitstapjes, vakantie of het lidmaatschap van een club worden voor kinderen belangrijker geacht dan voor volwassenen.
*
De goederen en voorzieningen die mensen noodzakelijk vinden voor alleenstaanden en paren zonder kinderen, zijn te betalen van een bijstandsinkomen. Eenoudergezinnen en paren met kinderen met een inkomen op bijstandsniveau lopen echter het risico dat zij tekortkomen.
Dit zijn de belangrijkste conclusies uit de publicatie Genoeg om van te leven. Focusgroepen over de minimale kosten van levensonderhoud, een gezamenlijke uitgave van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud), die op 4 augustus 2009 is verschenen. Het rapport doet verslag van groepsdiscussies tussen burgers over wat armoede volgens hen is en over de kosten van levensonderhoud die volgens hen minimaal noodzakelijk zijn.
Het onderzoek
Het SCP en het Nibud hebben gezamenlijk onderzoek gedaan naar de meningen van Nederlandse burgers over armoede, over de goederen en voorzieningen die zij minimaal noodzakelijk vinden en over de kosten daarvan. De vraag was in hoeverre de mening van burgers over een minimaal acceptabele levensstandaard overeenkomt met de inhoud van de minimumvoorbeeldbegroting van het Nibud, en in hoeverre het bijbehorende budget aansluit bij de armoedegrenzen van het SCP. Het onderzoek is uitgevoerd via een benadering die niet eerder in Nederland is toegepast: de consensuele budgetmethode. Burgers praatten in groepen met elkaar over de thema’s om zoveel mogelijk tot gezamenlijke standpunten te komen. Vier focusgroepen zijn driemaal bijeengekomen. De gesprekken resulteerden in gedetailleerde budgetten voor vijf verschillende soorten huishoudens: een alleenstaande man van 35 jaar, een alleenstaande man van 75 jaar, een paar zonder kinderen, een alleenstaande moeder met twee kinderen, en een paar met drie kinderen.
De armoedebegrippen, leefstijlen en budgetten waar de focusgroepen op uitkomen, sluiten in het algemeen goed aan bij de systematiek van de SCP-armoedegrens en de budgetmethode die het Nibud hanteert.
Armoede = onvoldoende geld om te voorzien in behoeften
Alle vier focusgroepen waren het erover eens dat armoede inhoudt dat er onvoldoende geld is om in bepaalde behoeften te voorzien. Over welke behoeften dit zijn, varieerden de meningen. Eén groep vond dat iemand arm is wanneer hij of zij de eerste levensbehoeften (onderdak, voeding, kleding) niet kan bekostigen. De andere groepen vonden echter dat er sprake is van armoede wanneer men wel de eerste levensbehoeften kan bekostigen, maar daarbuiten niets extra’s kan betalen.
Noodzakelijke posten
Elke focusgroep discussieerde uitgebreid over goederen en voorzieningen die voor een huishouden minimaal noodzakelijk zijn. Alle groepen vonden een flat geschikt als woonruimte, met een aantal slaapkamers dat past bij de omvang van het huishouden. Gezond eten vond iedereen belangrijk, maar een warme maaltijd hoeft niet iedere dag. De (goedkope) kleding zou nieuw gekocht moeten zijn. Verder zou ieder huishouden tegen bepaalde risico’s verzekerd moeten zijn. In ieder geval is een inboedelverzekering, een aansprakelijkheidsverzekering en een ziektekostenverzekering nodig. Ten slotte hechtten de focusgroepen aan sociale participatie: uitstapjes, het vieren van verjaardagen, zo nu en dan een (goedkope) vakantie en het lidmaatschap van een club zijn volgens hen vooral voor kinderen van groot belang.
Bijbehorende kosten
Over de samenstelling van de goederen- en voorzieningenpakketten waren de vier groepen het wel eens, maar de maandbudgetten bleken soms echter sterk van elkaar te verschillen. De opvattingen over het benodigde aantal exemplaren van de producten (hoeveel warme maaltijden per week, hoeveel paar schoenen?), over het prijsniveau (brood van een goedkope supermarkt of van de warme bakker?) en over de levensduur (hoeveel jaar gaat een wasmachine mee, hoe lang doet men met een jas?) liepen soms nogal uiteen. Voor een alleenstaande liepen de budgetten van de vier groepen uiteen van ruim 800 euro per maand tot iets meer dan 975 euro per maand; voor een paar met drie kinderen varieerden de budgetten tussen bijna 1700 euro en ruim 2200 euro.
De aanwezigheid van kinderen in het huishouden deed het vereiste budget bij alle groepen sterk oplopen. Er is meer geld nodig voor speelgoed, opvang en school. Ook stelde men hogere eisen aan de kwaliteit van de woning (groter, met meer meubels en liefst in een goede buurt) en van de voeding (meer fruit en meer verse groenten). Uitstapjes, een vakantie of het lidmaatschap van een club werden voor kinderen als belangrijker gezien dan voor volwassenen. De groepen waren algemeen van mening dat kinderen er niet de dupe van mogen worden als de ouders een beperkt inkomen hebben.
Inkomsten op bijstandsniveau in de meeste gevallen toereikend
De maandbudgetten die nodig zijn om de samengestelde pakketten van goederen en voorzieningen te bekostigen, zijn vergeleken met de inkomsten die de huishoudens zouden hebben op het niveau van de bijstand en van het wettelijk minimumloon. In beide gevallen zijn de inkomsten inclusief alle heffingskortingen, vakantietoeslag en overige subsidies en tegemoetkomingen.
De pakketten zoals die door de focusgroepen zijn samengesteld, blijken niet altijd te bekostigen van een inkomen op bijstandsniveau. Dit geldt vooral voor een paar met drie kinderen; voor hen zou het tekort kunnen oplopen tot bijna 500 euro per maand. Een alleenstaande moeder met twee kinderen houdt op grond van het budget van een van de focusgroepen ruim 50 euro per maand over, maar komt volgens een andere groep ruim 250 euro tekort. Voor alleenstaanden en paren zonder kinderen zou een inkomen op bijstandsniveau wel toereikend moeten zijn.
Het minimumloon is over het algemeen wel voldoende; alleen een paar met drie kinderen heeft volgens twee van de vier focusgroepen meer inkomsten nodig om alle budgetposten te kunnen bekostigen. In beide gevallen gaat het om een bedrag van meer dan 300 euro per maand. Vooral alleenstaanden zouden echter moeten kunnen rondkomen van het minimumloon. Volgens de budgetten van alle vier groepen is er dan zelfs een fors overschot, oplopend van 270 euro tot ruim 400 euro per maand.
Veel
Ik schrok van de bedragen die er werden genoemd. In mijn beleving is de bijstand een extra vangnet voor mensen die om welke reden dan ook tijdelijk geen inkomen hebben. Wanneer je 2200 per maand krijgt denk ik dat veel mensen besluiten om thuis te gaan zitten ipv werk te zoeken.
Ik snap best dat het voor een gezin met 3 kinderen moeilijk rondkomen is, maar de bijstand is mijn inziens bedoelt als tijdelijk inkomensvoorziening.
Kortom wat mij betreft mag het best zo blijven zoals het is. Dit stimuleert mensen tenminste om te gaan werken.
Inge
je leest het volgens mij niet goed. Er is niemand die beweert dat de bijstand naar 2200 moet.
Reserves
Als je in de bijstand komt kan het zijn dat dat op een moment gebeurt dat je je jaarpremie van de inboedelverzekering al hebt betaald, net als de contributie van de kinderen, de bibliotheek, enz., maar als het je niet lukt om voor de volgende ronde weer werk te vinden zul je keuzes moeten maken. Op zo'n moment is het heel belabberd om tegen je kinderen te moeten zeggen dat een vereniging er niet in zit het komende jaar en kan het gebeuren dat je de inboedelverzekering maar laat voor wat het is. Ik zou het positief vinden als daar iets mee gedaan zou worden zodat kinderen kunnen blijven doen wat ze gewend waren, binnen redelijke grenzen en mensen niet het risico lopen alles kwijt te raken door het ontbreken van een verzekering. Als dat iets extra moet kosten uit de belastingpot heb ik daar vrede mee.
2200 voor een bijstandsuitkering klinkt buiten proportie en volgens mij kan dat ook lager. Dat zijn bijna twee salarissen op het niveau van het minimumloon. Maar als dat inhoudt dat een bijstandsgezin verder nergens meer aanspraak op kan maken wordt het interessant om te kijken of ze met zo'n hoge uitkering dan nog steeds zo royaal zitten. Een bijstandsgezin kan namelijk aanspraak maken op kwijtschelding van gemeentebelastingen en de waterschapsbelastingen, ze krijgen geld van de IB groep als dat nodig is, ze kunnen korting krijgen op een sportpas, het kan zijn dat er afspraken gemaakt zijn voor de zorgverzekering, waardoor je relatief goedkoop goed verzekerd bent, enz.. Als dat wegvalt, als deze gezinnen gewoon net zo behandeld worden als iedere andere burger in Nederland, wat blijft er dan nog over om van te leven?
Nog een andere punt: als je mensen bewust heel weinig geld geeft om van te leven kan dat ook tegen gaan werken bij het vinden van nieuw werk. De situatie kan dan zo negatief worden dat er geen hoop meer gevoeld wordt en dat ook uitgestraald wordt. "Ik ben een loser, want ik kan niet eens een fatsoenlijke broek kopen voor een sollicitatiegesprek." "Ik ben mislukt, want mijn kind kan niet eens op een sport of op vakantie." Volgens mij is dat onder andere een reden waardoor er soms niet eens meer geprobéérd wordt om werk te zoeken. Wat heeft het voor zin? (denken die mensen) Uiteraard zijn er ook mensen die het allemaal wel best vinden en dat deugt uiteraard niet.
En ik ga daar nog in mee ook
Manda Rijn zegt: Er is niemand die beweert dat de bijstand naar 2200 moet.
Je hebt gelijk, en ik praat vervolgens als een blinde kip Inge achterna. Maar toch, stel dat ze de uitkeringen wel zouden verhogen...?
Kaaskopje
hoe bedoel je stel ? Je bedoelt wat er dan gebeurt ? En met welk bedrag en met welke intentie ? Wil je dat de uitkeringen verhoogt worden ?
Wat er dan gebeurt:
- de koopkracht van minima wordt verhoogt waardoor deze meer kunnen uitgeven
- de kosten stijgen drastisch en het begrotingstekort loopt verder op, belastingen moeten ergens anders op verhoogt worden wat ten koste gaat van de koopkracht van diegene die dan getroffen wordt.
Ik vind veel meer dan dit punt (uitkeringen) het SCHANDALIG dat mensen met een dubbele handicap (blind en doof bijvoorbeeld) gekort zijn, echt ik wordt daar furieus van. Verder vind ik het idem schandalig dat er op jeugdzorg wordt beknibbeld etc etc.
Dus die uitkeringen, ik weet het even niet. Welke problemen zijn er en zijn er geen betere manieren om die problemen op te lossen dan alleen de uitkeringen te verhogen ? Dat moeten we dan eerst in kaart brengen want nu is het mij nog niet helder.
Ik vind overigens in het stuk dat er iets te vaak wordt gesproken over dat vakanties moeten/erg belangrijk zijn voor kinderen. Ik vind vakantie geen eerste levensbehoefte. Ontspannen kan ook anders en heel goedkoop. Mijn oudste is nu 5 weken vrij en vermaakt zich tot nu toe uitstekend, alle dagjes uit, dierentuin, sprookjeswonderland bij elkaar kosten een fractie van een echte vakantie en zijn net zo leuk voor haar.
zo ik ga nog even genieten van het uitzicht op mijn 4 weken oude dochtertje, waterijsje erbij, tuindeuren open, zalig wat een fijne vakantie is dit !
Ik vind vakantie en clubjes ook geen levensbehoefte
Persoonlijk vind ik een TV toch ook een luxemiddel, waar je niets aan hebt. Een computer met internetverbinding daar en tegen, die heb je nodig om te solliciteren en dan kan je nog uitzending gemist kijken ook 
Ik zal wel kort door de bocht redeneren, maar voor mij heb je bij de bijstand toch echt wel een keuze hoor.
In tegenstelling als je arbeidsongeschikt bent.
Verder hebben we toch al allemaal initiatieven waar kinderen van ouders met zeer lage inkomens toch in aanmerking komen voor allerlei leuke dingen.
Inderdaad, wat Manda zegt ben ik het ook mee eens. Blijf toch uit die jeugdzorg, van de ANWZ en van de ouderen af
Van mij hoeven die uitkeringen dus niet hoger en ik vind het bedrag wat we kennelijk nodig hebben om kinderen op te voeden rijkelijk hoog.
Kiki
Ik vind inderdaad dat je érg kort door de bocht reageert met dat bijstand een keuze is. Ik kan je vertellen dat het voorkomt dat je er zonder het te willen in kunt raken! Daarnaast doet de overheid tegenwoordig dusdanig haar (is het vrouwelijk?) best om die bijstand niet weg te geven. Ga maar eens informeren wat er komt kijken bij een aanvraag voor Bijstand.
Ik ben het op zich ook met Manda Rijn eens dat het waarschijnlijk beter is om te kijken wat er nodig is voor mensen met een bijstanduitkering dan zomaar meer geld uit te tellen. En ik vind het net als jullie ook schandalig dat gehandicapte mensen, enz. altijd als eerste de klappen lijken te krijgen.
Persoonlijk, maar dat is heel persoonlijk dus, vind ik een tv voor iemand in de bijstand geen luxe. Geld voor uitstapjes en de bioscoop is er niet. Moeten ze de tv nou ook al zien als luxe? Dan is een wasmachine ook luxe. Je kunt ook in de gootsteen wassen en solliciteren kun je ook per telefoon of ouderwets met pen en papier. Waar begint luxe en waar begint wat tegenwoordig bij de basisbehoeften hoort. Een tv hoort daarbij vind ik.
Kiki, je noemt arbeidsongeschiktheid geen keuze en daar geef ik je gelijk in, maar wat denk je wat er gebeurt met iemand die arbeidsongeschikt verklaard is, herkeurd wordt en goedgekeurd wordt voor de arbeidsmarkt. Vervolgens blijkt dat allemaal niet zo makkelijk te zijn als de arbeidsdeskundige deed voorkomen, de ww loopt ten einde, nog geen werk en dan? Juist, bijstand voor iemand die kostwinner is of terugvallen naar één inkomen als je getrouwd bent of samenwoont. Reken maar dat op die manier mensen in de bijstand zijn geraakt.
Ik wind me op merk ik...
Ik zie in je titel staan dat vakantie en clubjes geen levensbehoefte zijn. Wat vakantie betreft geef ik je gelijk. Vakantie met kleine kinderen is zeker niet nodig om blije kinderen te hebben. Grotere kinderen beseffen wat ze missen, maar ook voor hen is het geen moeten. Clubjes voor kinderen afserveren als 'geen levensbehoefte' vind ik dan weer wel kwalijk. Ik heb een dochter een jaar later op voetbal weten te praten dan ze zelf wilde. Als ik geweten had hoeveel plezier ze eraan zou gaan beleven had ik gewild dat we er eerder geld voor gehad hadden. Maar er was gewoon geen geld voor haar uitrusting en de contributie. Kinderen moeten áltijd op sport of iets dergelijks kunnen, ik zie dat weldegelijk als een basisbehoefte. De overheid zou dat moeten stimuleren. En dat zeg ik niet omdat ik onszelf nog steeds zielig vind, welnee die tijd ligt achter ons, maar voor de mensen die nu in die situatie verkeren.
Manda
Ik heb mijn bericht geschreven in de trant van stel dat je inderdaad 2200 krijgen. Ik ga er niet vanuit dan mensen dat bedrag nu al krijgen.
Tja, noem het harteloos
en ik chargeer een beetje natuurlijk. Maar in essentie hebben mensen natuurlijk wel een keuze.
En mensen zullen altijd met voorbeelden aan kunnen komen waarom het geval wat zij kennen echt niet kan/mag werken en echt terecht die bijstandsuitkering heeft.
Iemand noemde het al eerder. Ik vind een bijstandsuitkering een tijdelijke maatregel om mensen die geen baan hebben financieel te helpen. Het is een overbruggingsperiode. Dat hoeft geen vetpot te zijn, want mensen krijgen vanuit die bijstand weer betaald werk en kunnen dan ook de clubjes voor hun kinderen financieren.
En ik zei al, er zijn zat gemeentelijke projecten om ervoor te zorgen dat kinderen op clubjes kunnen en mee kunnen doen aan dezelfde dingen die hun rijkere leeftijdsgenoten wel hebben. Ik weet zeker dat ze er zijn, want ik sponsor zelfs een aantal van die projecten.
Ik kan me overigens niet voorstellen dat er mensen zijn die zich echt geen televisie kunnen veroorloven, maar als die er zijn is het niet het einde van de wereld.
Het wordt pas schokkend en die mensen zijn er ook, als gezinnen hun kinderen niet nomaal te eten kunnen geven. Daar moet je iets aan doen. Zorg er verdorie voor dat melk, vlees en groente goedkoper is dan junkfood. Geloof mij, een kind heeft liever normaal voedsel in zijn maag dan een televisie in de woonkamer.
En verder: Ik vermoed dat als jouw dochter terugdenkt aan haar jeugd ze met name de liefde en aandacht van jullie als ouders herinnert en niet het feit dat ze niet die nieuwe jeans kon hebben of dat ze een jaartje later op voetbal ging.
Vroegah...
waren veel arbeiders lid van de vakbond. De arbeiders hadden het ook niet breed....mijn pa was er zo een....Als je vader of moeder lid van de bond was, mocht je in het jaar dat je 13 werd een weekje op vakantie naar....de Paasheuvel in Vierhouten....nu gingen wij ook nog wel gewoon met vakantie hoor, maar dit weekje is me altijd bijgebleven Temeer omdat ik later als leiding ben teruggegaan en daar Nashaman heb ontmoet....
Op zich kan ik me indenken dat het voor gezinnen in de bijstand ook weleens lekker is er even uit te zijn, en een weekje ergens anders te vertoeven. En als daar een soort van vakantie-geld voor gecreerd zou worden (krijg je dat in de bijstand eigenlijk ook?), dan zou ik dat prima vinden, maar ook ik ben van mening dat een uitkering een tijdelijke overbrugging is, een tussenoplossing als het echt even niet anders kan....
Clubjes etc
Vind ik wel degelijk belangrijk voor kinderen - ook als ze niet in de bijstand zitten. Je leert er andere kinderen kennen, je leert sociale omgang met mensen buiten je gezin - enzovoort. Heel anders dan op school, meer in je eigen interessegebied. Bovendien (stond volgens mij in dat artikel ook) blijken kinderen die op clubjes gezeten hebben zich breder te ontwikkelen om meerdere vlakken én beter aan een baan te kunnen komen later. Eens wat anders zien dan je eigen vier muren lijkt me gewoon heel goed.
Tirza
Kiki
En verder: Ik vermoed dat als jouw dochter terugdenkt aan haar jeugd ze met name de liefde en aandacht van jullie als ouders herinnert en niet het feit dat ze niet die nieuwe jeans kon hebben of dat ze een jaartje later op voetbal ging.
Dat hoop ik uiteraard. Ik geef je ook gelijk dat eten belangrijker is dan een tv, maar ik vind daarnaast ook dat je mening gekleurd is door gebrek aan ervaring in hoe het voor jou zou zijn om in die omstandigheden te zitten en dat bedoel ik absoluut niet onaardig. Maar je oordeelt nogal makkelijk, vind ik, wat mensen wel kunnen missen. In een wereld waarin men al 60 jaar gewend is om via de tv vermaakt te worden is het niet zo normaal om tv niet als basisbehoefte te zien. Als dat je eigen keus is... prima, maar ga er niet vanuit dat een ander er ook zo makkelijk buiten kan.
Jij hebt blijkbaar de hoop dat als mensen er maar flink uitgeknepen bijzitten ze des te harder naar werk gaan zoeken om zo zelf een eind aan hun ellende te maken. De grap is dat niet iedere baan geschikt is en ook dat het werk niet altijd voor het oprapen ligt. Daarnaast is ook in deze 'branche' de geldkraan een flink stuk dichtgedraaid. Kreeg je voorheen nog vrij vlot cursussen aangeboden om je eigen vaardigheden te leren kennen en vergroten, nu is het vooral zaak dat je weet hoe je moet solliciteren, en geloof me, die cursussen zijn lang niet altijd zo geweldig als je zou hopen.
"Zorg er verdorie voor dat melk, vlees en groente goedkoper is dan junkfood. Geloof mij, een kind heeft liever normaal voedsel in zijn maag dan een televisie in de woonkamer."
Wat het eerste betreft: eten kun je zo duur maken als je zelf wilt en dus ook goedkoper dan junkfood. Je kunt voor een relatief klein bedrag heel wat in elkaar flansen. Vier diepvriespizza's kosten echt meer dan een zelfbereide maaltijd. Bij de patatkraam voor 4 personen patat halen is duurder dan een zak aardappels van 5 kg met bijvoorbeeld een blik sperziebonen of een krop sla, tomaten en komkommer uit de aanbieding. Maar daarnaast wil je ook dat ze genoeg fruit krijgen en dat lukt niet altijd, wat lekkers bij het drinken gun je ze ook, de pijn zit 'm vooral in wat je ze gunt, maar niet kunt regelen.
Wat het tweede betreft: ik denk dat een kind het liefste én eten in zijn maag heeft én een televisie. Ik heb regelmatig bewindvoerders aan de telefoon en er is er geen een die vindt dat een gezin afstand moet doen van de tv. Er wordt aan alle kanten gekeken waarop bespaard kan worden, maar niet dat.
Kiki
Jij vind bijstand een keuze en zegt ' blijf toch van ABWZ, jeugdzorg en de ouderen af', met die eerste 2 kan ik het eens zijn,met het laatste heb ik weer moeite. Blijf af van ouderen die met een laag inkomen rond moeten komen, maar al die ouderen die een heerlijke bankrekening hebben ( en dat zijn er echt veel!) hoeven van mij echt niet intzien te worden. Ouderen die een leuke bankrekening hebben, maar wel op allerlei dingen korting krjgen: grote onzin vind ik dat! Waarom moet een bijstandsmoeder wel de volle mep in het OV betalen en een oudere met een goed-gevulde portemonnee niet? Bijstand kan een keuze zijn, maar is het lang niet altijd, ouderen kunnen het financieel zwaar hebben,maar dat is lang niet altijd het geval.
Je hebt gelijk reina,
Ik bedoel dan de ouderen met alleen een AOW-tje
Ik vind 65plus korting inderdaad ook onzin. Zullen we er maar een korting op basis van je inkomen van maken dan?
Maar je moet ook oppassen dat je de groep die boven de bijstand zit niet over het hoofd ziet.
Op een gegeven moment ga je de echt lage inkomens zoveel compenseren dat die groep erboven die wel werken minder overhouden dan als ze in de bijstand waren gekomen. Dat proces is nu al een beetje aan de gang.
Net uit de bijstand
Een vriendin van mij is uit de bijstand geraakt via een Melkertbaan. Inmiddels zijn haar lasten zo gestegen, dat ze netto ónder het bijstandsniveau uitkomt. Haar eenouderkorting is vervallen, haar huurtoeslag idem, ze krijgt nergens meer tegemoetkomingen etc. voor omdat ze bruto boven de bijstandsnorm zit.
In de bijstand zitten sucks, maar dit is ook vreselijk. In de bijstand heb je allerlei kortingen en rechten, maar net daarbuiten dus net precies níet.
Tirza
Tirza en kiki
Ik vind inderdaad dat er inkomensgerelateerde kortingen moeten zijn opv zo'n ouderenkorting, maar het blijft inderdaad moeilijk, de ' net-er-boven-groep' heeft het minstens zo zwaar. Ik herinner me datzelfde van vroeger toen mijn vader net buiten de ziekenfondsgrens kwam te vallenbqua inkomen, doordat hij zijn gezin ( 5 kinderen) particulier moest verzekeren kwam hij netto op veel minder uit dan daarvoor. Dat soort grenzen blijven zo lastig.
Die tv enzo
is toch gratis, dus hoe kan dat een issue zijn ?
Kijk en luistergeld betalen we al lang niet meer en op gratisoptehalen.nl vind je ze zo. Goede acties vind ik die gratis internetacties van gemeenten, thuis een pc met internet hebben vind ik zeker met kinderen in huis een must.
Verder over die "nieuwe kleding", ik kan niet anders zeggen dan dat wij een meer dan goed inkomen hebben hier maar ik koop regelmatig 2e hands kleding voor mijn kinderen, 2e hands positiekleding, 2e hands babyspullen, 2e hands fietsen, 2e hands meubels etc etc. Dus dat 'nieuw' MOET vind ik echt overdreven.
Clubjes, moeilijker, want niet alles is betaalbaar maar dat hoeft ook niet vind ik, niet iedereen hoeft op paardrijden. Zwemles daarentegen vind ik wel weer iets wat gesubsidieerd voor iedereen toegankelijk moet zijn.
Veel prettiger dan in nieuwe kleding en op clubjes te zitten is de omgeving waarin je opgroeit. Als je 6 hoog woont, te weinig ruimte hebt, geen groen en geen mogelijkheden hebt om in de buurt buiten veilig te spelen dan heb je veel meer behoefte aan clubjes dan als je zoals wij 'royaal in de kindvriendelijkheid' woont.
Mijn dochter start met pianoles, E 70 per maand kost dat geintje, nu kunnen we dat wel betalen maar dan is het ook naast de zwemles klaar.
Misschien klink ik wat krenterig maar ik vind dat zolang je gezond eten op de tafel kan krijgen, jij en je kinderen er schoon bij lopen in kleding die past, ze hun zwemdiploma kunnen halen en een paar keer per jaar een uitje kunnen maken (schoolreisje, dagje strand, bioscoop oid) je op materieel gebied een goed leven hebt. Dat heeft verder mi niets te maken met een tv of vakantie.
Ok een tentje op de Paasheuvel (ook ooit een vriendje opgedaan op de paasheuvel overigens...) is leuk, maar niet een levensbehoefte. Een vakantie lang folderen of in de supermarkt werken en je hebt als puber geld voor zo'n paasheuveltent.
Reina dan moet je ook de kinderbijslag opheffen
Ja mijn oude stokpaardje, maar ik vind dat als je wat aan de koopkracht van minima wil doen je de kinderbijslag inkomensafhankelijk moet maken.
Bij dochter1 merkte we het nauwelijks als dat bedrag gestort was, nu is het wat meer geworden nu we 2 kinderen hebben maar het is toch van de zotte dat ook mensen met meer dan 3x modaal zo'n bedrag krijgen van de overheid. Als je kinderen krijgt moet je die gewoon zelf kunnen onderhouden, dat is mijn uitgangsprincipe. Ik wil nog lekker kunnen leven financieel gezien, dat is ook 1 van de argumenten om niet nog een kindje te krijgen. Niet dat ik beweer dat mensen met een laag inkomen geen of minder kinderen moeten krijgen maar als je op voorhand je afhankelijk stelt van een kinderbijslag dan ben je mi verkeerd bezig.
Stop dat geld uit die kinderbijslag lekker op die gesubsidieerde zwemles, gesubsidieerde tentjes op de paasheuvel, meidenzelfverdedigingsclubjes in het buurthuis etc.
Aan de andere kant, bij het idee dat alles maar inkomensafhankelijk moet zijn krijg ik ook jeuk. Dus die ov kaart voor 65 + vind ik helemaal niet zo'n onsympathiek idee, idem dat kinderkaartjes goedkoper zijn.
Kijk en luistergeld
Manda, je hebt gelijk, kijk- en luistergeld betalen we niet meer, maar je betaalt toch wel het abonnement? Digitenne is tegenwoordig rond de 8 euro en een beetje kabelabonnement is 16 euro p.m.. In mijn beleving is dat zelfs voor een arm gezin nog op te hoesten, zeker ingeval van Digitenne. Er is volgens mij dan ook echt geen kip die dat een arm gezin wil afnemen.
Ik ben het trouwens ook nog steeds eens met jouw stokpaardje. Ik denk dat ik mag vinden dat wij nog wel binnen de grens vallen van de groep die kinderbijslag mag hebben, maar ik erger me groen en geel aan het systeem dat zelfs in Bloemendaal hetzelfde bedrag wordt overgemaakt (bij het rijke deel bedoel ik uiteraard). In mijn beleving is Kinderbijslag een hulpmiddel om kinderen betaalbaar te houden. Ik vind het geen hulpmiddel om een spaarpot te spekken.
Willen en moeten
Manda, het schijnt zo te zijn dat mensen uit jouw inkomenscategorie zonder problemen of wat dan ook van alles tweedehands kopen. Omdat je dat wílt. Omdat je niet mee wilt doen aan de ratrace van laatste mode, of de prijzengekte, of iets goed wilt doen voor het milieu - of omdat je het gewoon leuk vindt om iets voordelig te "scoren". Mensen die het móeten omdat ze er geen geld voor hebben, staan er heel anders tegenover. Geld is emotie. En status. En juist het feit dat jij maling hebt aan die macht van geld, geeft aan dat je er genoeg van hebt. Je kunt je permitteren om er maling aan te hebben. Letterlijk
Tirza
Werken kost ook geld
Vervoer, kleding, kapper, cosmetica, lunchen, fatsoenlijke schoenen, bijdragen aan de liefenleed-pot op kantoor, tracteren met je verjaardag.........werken kost ook geld.
Tirza
Manda
Ja, dat zou ik ook heel terecht vinden, kinderbijslag inkomensafhankeljk maken. Waarom moet een 65+-er met hoge bankrekening in vredesnaam goedkoop met OV ( als hij dat al wil)? Ik snap dat echt niet, er wordt vaak zo betuttelend en zielig gedaan over 'ouderen', de meeste 65++ zijn nog heel vitaal en kunnen leuk leven, ik vind het iets uit een ander tijdperk.
Reina
als je veel (subjectief, want wat is veel ?) inkomensafhankelijk maakt dan gaat het werken als een extra inkomstenbelasting.
Je kan ook vinden (en daar ben ik op aan het broeden, ik weet het nog niet) dat je een andere inkomstenbelasting heft (bijvoorbeeld de hoogste schaal weer verhogen, laagste schaal verlagen oid) je verder nergens aan moet morrelen.
Ik vind namelijk ook dat een euro een euro moet zijn, geld is geld, of die nou in de portemonnee van een rijke stinkerd of in die van een arme sloeber so to say zit.
moet een potlood bij de kassa ook inkomensafhankelijk zijn of die kilo aardappelen...
Veel inkomensafhankelijk maken, daar waar ik jeuk van krijg, werkt ook negatief in de maatschappij en ik denk ook dat het op een aparte manier het verschil tussen mensen vergroot terwijl je juist de intentie hebt dingen recht te trekken.
Willen en moeten
Tirza dat is niet helemaal waar. Ik heb liever de werkster elke week dan een hele set nieuwe babyspullen bijvoorbeeld, ik moet wel een keuze maken (die pianoles er nu bij vind een behoorlijk bedrag) ook al is dat natuurlijk van een geheel andere gradatie dan in de bijstand zitten waarbij beide niet mogelijk zijn.
Status zeg je. Ik heb zelf mij kapot geergerd aan die enkele keer dat ik naar dat schuldenprogramma gekeken heb. Dan zie je een stel mensen diep in het rood die voor honderden euro's per maand aan nieuwe spullen kopen (kleding, gadgets, prullaria). Idem een keer een moeder op tv gezien die alles nieuw bij prenatal kocht van haar uitkering want de baby mocht niets tekort komen. Vind je het gek dat je dan niet uit komt ?!
Ik moet kiezen (pianoles gaat dan voor, werkster gaat voor, vakanties minder etc) en dat moet iedereen. Dus ook die personen in de bijstand, kies je voor iets 'nieuws vanwege status' dan gaat dat ten koste van iets anders.
Maar dat is niet zo typerend, ik denk dat iedereen dat wel heeft. Ik ben in de discussie over minima en inkomen gewoon niet gevoelig voor dit soort aspecten als 'status' of willen en moeten.
Het is zoals het is en wat moet anders en waarom. Werkgelegenheid voor de va moeilijk te plaatsen groep stimuleren en alle andere mogelijkheden om de kansen op zelfstandigheid en koopkracht te vergroten, dat werkt denk ik beter.
Manda
Ik snap wat je bedoelt. maar er zijn dingen di ein het leven geroepen zijn ( denk ik...) om het bepaalde bevolkingsgroepen gemakkelijker te maken, jemoet je zo nu endan erntsig afvragen of dat altijd zo moet blijven. En ik ben ook ergens allergisch voor: de roep dat je altijd van de 'ouderen' af moet blijven, als ik oud ben en voor mezelf kan zorgen, wil ik graag als volwaardig individu behandeld worden
Manda rijn
Een vraag uit nieuwsgierigheid: waarom gaat je dochter op pianoles?
Ik ben met je eens dat veel wordt bepaald door wat je prioriteiten zijn. Zo hebben wij altijd een abonnement op rtv en internet gehad en niet de goedkoopste soort. Dat was een keuze.
Er zit wel wat in wat Tirza zegt over nieuwe spullen bij minima. Als je niks hebt voelt het als een moeten als je naar goedkope winkels gaat of tweedehands koopt. Op de een of andere manier probeer je toch om naar buiten toe de schijn op te houden dat alles prima met je gaat en dan wil je er niet sjofel bij lopen, dat speelt ook mee. Hoe onterecht dat ook is, want tweedehands en goedkoop wil niet zeggen dat het sjofel is. Zo goedkoop mogelijk kleren uit noodzaak voelt dus niet aan als leuke hobby. Maar op zich geef ik je helemaal gelijk met je verbazing over het bestedingsgedrag van sommige 'arme' mensen. Shag kopen onder het mom van 'ik heb al zo weinig pleziertjes' vind ik echt te zot voor woorden om een voorbeeld te noemen. Maar soms moeten mensen eerst even wakkergeschud worden en dan lukt het wel om het goed te doen.
En toch...
Korting voor 65+ bij het OV zie ik toch wel zitten als het zover is voor ons. Ik kan me nu al verheugen op de vrij reizen dagen die je erbij kunt bestellen We maken er tegenwoordig grapjes over. Manlief is nu 50+, wat wereld gaat er dan weer voor je open. Speciale bladen, aanbiedingen in het toerisme, speciale pillen om vitaal te blijven... )
Geheel ot kaaskopje
tja waarom gaan kinderen op muziekles, om muziek te leren spelen...
Ik snap je vraag niet, het doet er niet toe voor de discussie en het antwoord is nogal voor de hand liggend.
Pelle
ja dat denk ik wel, alleen als ik het nieuw of 2e hands koop via internet dan raak ik het gros ook wel weer kwijt voor een redelijke prijs. Ik denk dat 2e hands zeeman kleding niet meer te verkopen is.
