Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

Lees ook op

Constante afwijzing vader. Genoeg reden om contact te verbreken?


ongewenstkind

ongewenstkind

15-03-2022 om 23:39 Topicstarter

Wat mij opvalt is dat mijn vader eerder ook altijd zeer respectloos over mijn moeder pratte, ook tegen andere dorpsbewoners en thuiszorg. Hij vond haar o.a. een "*-wufje". In mijn optiek zeer denigrerend en respectloos.

Ik heb dat ook tegen mijn moeder verteld maar zij wuifde het weg, dat ze het wel gewend was. Ze wilde zelfs voor hem gaan zorgen. Dat was dus de periode voordat hij werd opgenomen in het verpleeghuis.

Zelf kan ik daar met mijn pet niet bij.

ongewenstkind schreef op 15-03-2022 om 23:31:

[..]

Nee. Al heel mijn leven, heel heel klein en beperkt netwerk gehad. Daardoor ook nooit geleerd hoe je vrienden moet maken. We werden altijd een beetje links gelaten. De basisschool zag dat ik geen contact kon leggen en gepest werd, juf heeft bij de GGZ aan de bel getrokken en vond dat er een onderzoek moest komen. Door wisselende medewerking van ouders was een behandeling nooit van de grond gekomen. Want GGZ was alleen voor gekken.

Vroeger kon de hulpverlening er geen vinger achter krijgen, daarom ook het stempel van multiprobleemgezin en zorgmijder. Mijn moeder heeft wel het e.e.a. verteld aan hulpverleners maar werd al gauw door oma en vader op de vingers getikt dat zij het niet fijn vonden dat er over hen werd gepraat en dat de vuile was buiten werd gehangen. Ze was ook bang dat ik uit huis geplaatst zou worden.

Gezien de toentertijd zeer afhankelijke positie van mijn moeder heeft ze noodgedwongen haar mond gehouden en heeft de hulpverlening zich teruggetrokken. Ook Bureau Jeugdzorg heeft het dossier snel moeten sluiten omdat er vanuit derden geen alarmerende signalen kwamen. Ik was gewend en geleerd om te incasseren en mijn mond te houden.

[..]

Er zijn best veel importbruiden in Nederland maar de meesten komen goed terecht. Laatst nog naar Ontvoerd gekeken, heb veel bewondering voor vaders die vechten voor hun kind en hen willen zien.

In mijn geval was er niet eens een omgangsregeling, omdat vader vond dat wij maar moesten oprotten (naar de nieuwe vriend van moeder), die ons wist te redden toentertijd.

Maar nu ben je dertig en bepaal je zelf met wie je praat en waarover. Is het niet eens tijd om naar je huisarts te gaan en die te vertellen welke enorme last je met je mee torst en om hulp te vragen? Het is heel erg begrijpelijk dat je problemen ervaart maar het is wel belangrijk dat je zelf in je eigen toekomst durft te stappen. Ik denk dat het heel belangrijk voor je is om je verhaal eens een keer uitgebreid tegen iemand te vertellen. Je moet alle erkenning nog krijgen! En met die erkenning kun je dan kleine stapjes zetten naar een eigen verhaal, waarin dit verhaal naar het verleden schuift ipv je heden zo te overheersen. Hulp vragen bij je huisarts lijkt me daarvoor een heel goede eerste stap. Hoe kijk jij daar tegenaan?

Je hebt geen man nodig om je te redden of financieel voor je te zorgen. Geen vader geen stiefvader geen vriend. Je bent niet afhankelijk van mannen. Je bent niet afhankelijk van het oordeel van mensen in een dorp. De vuile was mag je buiten hangen. GGZ is niet voor gekken. Je kunt alsnog een netwerk starten. Je kunt leren om vrienden te maken. Moeders maken ook fouten en je mag tegen de mening van je moeder ingaan. Je mag een eigen mening hebben.

ongewenstkind

ongewenstkind

15-03-2022 om 23:45 Topicstarter

Mija schreef op 15-03-2022 om 23:39:

[..]

Maar nu ben je dertig en bepaal je zelf met wie je praat en waarover. Is het niet eens tijd om naar je huisarts te gaan en die te vertellen welke enorme last je met je mee torst en om hulp te vragen? Het is heel erg begrijpelijk dat je problemen ervaart maar het is wel belangrijk dat je zelf in je eigen toekomst durft te stappen. Ik denk dat het heel belangrijk voor je is om je verhaal eens een keer uitgebreid tegen iemand te vertellen. Je moet alle erkenning nog krijgen! En met die erkenning kun je dan kleine stapjes zetten naar een eigen verhaal, waarin dit verhaal naar het verleden schuift ipv je heden zo te overheersen. Hulp vragen bij je huisarts lijkt me daarvoor een heel goede eerste stap. Hoe kijk jij daar tegenaan?

Ik kan prima om hulp vragen. Op zich ben ik de GGZ molen wel gewend, ik ben er sinds kind aan huis. Ze weten heus wel hoe het zit, anders had ik dit allemaal natuurlijk niet in de dossiers kunnen teruglezen maar het is slechts het topje van de ijsberg. Ik weet nog altijd niet hoe vader in de omgang was voordat ik geboren werd.

Ik loop al bij de GGZ en heb meerdere behandelaars maar het is nog maar de vraag wat zij concreet hieraan kunnen veranderen. Verleden kun je niet uitwissen en geldboompjes bestaan niet. Ik zal moeten roeien met de riemen die ik heb en maar het beste ervan moeten maken.

ongewenstkind

ongewenstkind

15-03-2022 om 23:47 Topicstarter

Wat zouden jullie in mijn positie doen? Contact verbreken of behouden?

ongewenstkind schreef op 15-03-2022 om 23:47:

Wat zouden jullie in mijn positie doen? Contact verbreken of behouden?

Ik zou in beperkte mate contact behouden met de zorg-instelling. Niet persé met je vader die daar zit. Maar wel dat ze weten dat je bestaat.

ongewenstkind schreef op 15-03-2022 om 23:47:

Wat zouden jullie in mijn positie doen? Contact verbreken of behouden?

Maar als je meerdere behandelaars hebt, zal dit tijdens gesprekken toch ook aan de orde komen? Wat is dan de teneur? Hoe komt het dat je er met je behandelaars niet uitkomt en waarom zou je er dan met ons wel uitkomen? Ik krijg meer en meer het gevoel dat we je niet kunnen bieden wat je zoekt.

ongewenstkind schreef op 15-03-2022 om 23:47:

Wat zouden jullie in mijn positie doen? Contact verbreken of behouden?



Contact met zorg houden zodat zij hun werk kunnen blijven doen. Uitleggen dat pa je zo beschadigd heeft dat je er niet voor hem kan zijn, maar dat je blij bent dat zij voor hem zorgen.  Dat zullen ze echt wel vaker horen, en je hebt hier al van meerdere mensen uit de zorg gehoord dat ze je dat dan echt niet kwalijk nemen.


En ik zou breken met het verleden. Door een behandelaar te vinden die jou leert hoe je met dat klote verleden, je je toch fijn kunt voelen en er iets van gaat maken. Die je helpt om je los te worstelen van (de fouten) van beide ouders,  stopt met wachten op het overlijden van je vader, en je niet meer zo bezig bent met anderen en wat instanties toen wel of niet deden.  Die je helpt om je moeders hang naar schone schijn, je oma’s jaloezie en je vaders loeren naar geld los te laten.


Vroeger was kut, maar wil je daar vandaag nog steeds door laten beïnvloeden? Vroeger hebben de volwassenen serieuze fouten gemaakt, nu je zelf volwassen bent is het aan jou om te kiezen dat je het zelf beter wil hebben. 

ongewenstkind

ongewenstkind

16-03-2022 om 07:18 Topicstarter

Vergeven en vergeten is makkelijk, want wat beschadigd is repareer je niet zo makkelijk. Natuurlijk wil ik ook het beste ervan maken maar dat is moeilijker dan het lijkt. Door hetgeen wat is voorgevallen heb ik veel psychische klachten wat mijn mogelijkheden in het leven hebben beperkt.

Ik heb moeite om hem vader te noemen, vooral omdat hij zich nooit als vader gedragen heeft. Zelfs een volwassene blijft zijn ouders nodig hebben, dat zie ik zo vaak... ouders die helpen met praktische zaken zoals oppassen of klussen. Financieel, zoals de bekende jubelton. Dus het komt vaak voor dat ouders hun kids supporten maar voor mij voelt het onwerkelijk, alsof het normaal is dat kinderen het allemaal zelf moeten doen.

Het gaat niet over vergeten, vergeven of verwerken. 
Het gaat erover dat je in het nú leeft en er nú iets van maakt. Dat gaat beter als je niet jezelf steeds vergelijkt met de schone schijn van anderen en nog veel beter als je zegt mijn ouders en grootouders waren dom bezig, ik ga het beter doen. 

ongewenstkind schreef op 16-03-2022 om 07:18:


Ik heb moeite om hem vader te noemen, vooral omdat hij zich nooit als vader gedragen heeft. 

Hij verdient de titel vader ook niet. Geef hem maar een andere naam, zoals Verwekker, zijn voornaam, of alleen de eerste letter van zijn voornaam

Zelfs een volwassene blijft zijn ouders nodig hebben, dat zie ik zo vaak...

Wie zegt dat? Ik zie mijn ouders niet vaak, ze wonen ver weg, ze passen niet op en geven geen geld. Gaat prima.

Het is enorm lastig om voor jezelf die omschakeling te maken. Je hebt al je hele leven houvast gehad aan je woede richting je vader, je verontwaardiging over hoe jouw ouders en oma er niet voor je waren als klein kind. Dat snap ik. Maar je doet jezelf enorm tekort als je eraan vast blijft houden. Dan kom je nooit verder dan dit. En geloof me, verwerken gaat dan ook niet lukken.
Het is een proces van jaren, ik heb niet de illusie dat wij hier op een forum je ‘even’ in een paar posts kunnen helpen, maar ik hoop wel dat we hier jou de goede kant op kunnen wijzen.

Meld aan de verzorgers van je verwekker dat je hem ziet als niet meer dan dat, en heel kort waarom. Geef duidelijk aan wat ze wel en niet van je kunnen verwachten en laat het daarbij. Hoogstens af en toe de boodschap herhalen.
Negeer mensen die je veroordelen (ik heb trouwens niet echt beeld bij zoiets. Zeggen ze dan in je gezicht dat je een slechte dochter bent of zo? Dat heb ik 1 keer meegemaakt toen ik 16 was, maar nooit als volwassene).
Ga de taal van je familie leren zodat je met ze kunt communiceren.
Organiseer je eigen netwerk, los van je familie. Blijven kijken naar de mensen die wel kunnen rekenen op hun familie gaat er niet voor zorgen dat jouw familie of je verleden verandert. Kijk niet naar waar je geen invloed op hebt, maar ga aan de slag met waar je wel zelf wat aan kunt doen. Er zijn hele volksstammen die het zonder hulp van hun ouders moeten doen, je bent niet alleen daarin.

Het is heel erg naar dat je zo’n slechte start in het leven hebt gehad. Niemand zou zo’n jeugd mogen hebben. Maar het hoeft niet de rest van je leven zo te blijven. Je bent echt zelf de enige die ervoor kan zorgen dat de rest van je leven positiever verloopt. En dat kan echt. Maar daarvoor moet je wel een paar van je overtuigingen (iedereen heeft zijn ouders nodig, mensen veroordelen mij) en je boosheid loslaten. Dat geeft als enige je letterlijk de ruimte en de energie om met jezelf aan de slag te gaan. Je bent nu veel teveel gefocust op vroeger, op je verwekker, moeder en oma, de mening van mensen om je heen. Laat het los. Geef jezelf een dikke knuffel en ga vandaag genieten van het zonnetje. Het is een prachtige dag voor een verse start!

De beste investering in het leven is niet geld maar zelfontwikkeling.  Investeer in jezelf, want dat levert het hoogste rendement op lange termijn, kan niet door een ander worden afgenomen én is waardevast.

Dus zorg dat je de autonome onafhankelijke volwassene wordt die in je zit. Volg therapie om je te verzoenen met je verleden zodat je dat kunt loslaten (EFT of schematherapie), ontdek waar je warm van wordt en ontwikkel dat verder (volg cursussen en kijk naar opleidingen) , leer schijt hebben aan de mening van anderen die alleen de buitenkant zien maar die geen idee hebben en geef jezelf de liefde, zorg en aandacht die je verdient.

Je kijkt nu vooral naar wat je allemaal niet hebt en niet hebt gehad.
Maar je kunt ook kijken naar wat je wél hebt. Ook al is het niet veel. En kijk ook naar wat je zou willen en hoe je dat kunt realiseren.
Je verleden is zonder meer ongelofelijk klote geweest, maar als je daar in blijft hangen, kom je niet verder. Je moet door die boosheid en het verdriet heen. Dan kun je het daarna ergens parkeren, soms zal het nog even boven komen, en dat is niet erg, maar het is dan niet meer allesoverheersend in je leven.

Het is normaal dat kinderen volwassen worden en zelfstandig gaan functioneren. Jij ziet jezelf nog steeds als afhankelijk. Kijk nog eens goed. Heb je echt een jubelton nodig? Ik denk eerder dat jouw psychische klachten je belemmeren dan gebrek aan geld. Stel je voor, na die erfenis zit je dan heel rijk en nog steeds ongelukkig te zijn. Neem van mij aan: om gelukkig te worden, of op zijn minst kalm en tevreden, heb je zelf invloed. Zelfs als je, zoals jij, begint met een achterstand vanwege psychische problemen, kun je daar komen. Die weg is waarschijnlijk wel langer en lastiger dan voor een gemiddeld mens. Ik denk ook niet dat het snel oplosbaar is met een paar berichten op een forum. Maar het is wel te doen. Waar je geen invloed op hebt, zijn: wat andere mensen doen (je ouders), je verleden...besteed daar dan ook geen energie aan.

“grant me the serenity to accept the things I cannot change, the courage to change the things I can, and the wisdom to know the difference”

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.