Curlingouders

Alkes

Maar je hebt geen sportend kind, anders zou je wel ingesteld zijn op een lading natte spullen na een wedstrijddag. Denk ik dan?

Ik vind het verschil tussen de appgroep voor de ouders van 9-12-jarigen en die van 12-15-jarigen best interessant. De eerste gaat vooral over spullen die zijn laten liggen en gevonden zijn, de tweede vooral over of het kind met iemand kan meerijden.

(FYI ik heb er eentje van 12 in de oudste groep, dus die wordt echt nog wel gecontroleerd.)

overigens

zijn de meesten 12 of 13, twee 14 en twee 15. Zoiets. Als er 1 van 12 was en 19 stuks van 15, bijna 16 is het alweer een ander verhaal.

Huh Kaaskopje

Je schrijft dat je zelf niet van negativiteit en generaliseren houdt, maar jouw postings staan er juist bol van? (die jeugd van tegenwoordig, die ouders van nu, al die agressie naar dienstverlenend personeel)

App groep

Die van school ben ik na 2 weken uitgestapt wegens een te hoog neuzelgehalte en die van de sport gaat alleen over de senioren, daar hoef ik ook niet bij.
Met een aantal ouders is er wel een appgroep, het belangrijkste onderwerp daar is de file naar de trainingshal en wie de taart mee neemt.

Natte spullen

Dat stoort me wel aan curlingouders, dat opleggen van eigen normen aan andere ouders.
Ik ben op een hoop vlakken (over) betrokken bij mijn kinderen, probeer het wel bij mezelf te houden.
Op andere vlakken ben ik meer vh verwaarlozende type, al dan niet (opvoedkundig) bewust. Dat heeft me al heel wat botsingen opgeleverd met andere ouders.
Het zou wmb fijn zijn als we verschillen wat meer de ruimte kunnen geven.

Haha

Dat was te verwachten, mensen die zich dan aangesproken voelen en dan vooral hun eigen onverschilligheid gaan verdedigen.

Dan is het weer raarder dat je meldt dat er gevonden voorwerpen zijn dan dat je niet weet of je kind ergens dure spullen heeft laten liggen. Tuurlijk.

Kinderen vinden vergeten spullen en helpen hun clubgenoten door dat mee te nemen. Ik mag toch hopen dat iemand die het raar vindt dat er dan gemeld wordt dat er iets gevonden is, ook zijn kind een beetje behulpzaam opvoedt? En niet van: laat maar liggen hoor, je clubgenoot rijdt maar terug naar deze stad volgende week om het te zoeken. O wacht. Die mensen zijn er niet eens bij, want die hebben hun kind met iemand laten meerijden. Want stel je voor dat je een curlingouder wordt gevonden.

Ik vind het wel vermakelijk. Verder geen last hoor. Ik gooi de spullen op zolder tot ze geclaimd worden.

@flora

En je weet zeker dat de spullen uit het team van jouw kind zijn? Misschien lagen ze er nog van de gymles die eerder die dag er was of van een ander trainingsmoment waarbij de ouders niet in jouw appgroep zitten. Ik zou die spullen mee teruggeven en in de gevonden voorwerpenbak laten doen, daar horen gevonden voorwerpen...

Floria

Natuurlijk neem je die spullen mee. Maar dan zet mijn kind vervolgens in de appgroep van zijn team dat er iets gevonden is. Ik wil liefst helemaal geen ouder-appgroepjes meer na de basisschool.

Belang Bent Hougaard

Van Wikipedia

"Hougaard werd leraar in het basisonderwijs in 1965 en volgde in 1979 een bachelor in de pedagogische psychologie .

Sommige leerkrachten denken dat het wel goed komt met een kind mits de ouders stoppen zich er mee te bemoeien. Mee eens?

Bent heeft speciaal daarvoor een pedagogische en psychologische vervolgopleiding gedaan zodat zijn argumenten mogelijk meer gewicht zouden krijgen. Dat kreeg hij namelijk als leerkracht niet van de ouders.

"Alles voor het kind, hè?"

Wat mij als de dag van gisteren bijstaat, is dat het kennelijk 'not done' was om als moeder mee te doen met je kind met sporten op het schoolplein. Zelf vond ik het juist een goed tegenwicht tegen al dat zitten, alsook een kwestie van 'quality time'. Mooi en aardig, zo'n wiebelige zitbal als bureaustoel; maar mijn benen smeken regelmatig om méér.

Aduh! Hoe vaak ik wel niet op smalende toon het commentaar "Alles voor het kind, hè?" naar mijn hoofd geslingerd kreeg? Zeker wel vijf keer in het jaar! Dan kwam er opeens een medemoeder vanaf de picknicktafel - alwaar steevast stevig werd geroddeld - moeizaam op je af gesjokt om je dat te komen zeggen.

Opvallend genoeg waren het steeds dezelfde woorden. Het wekte bij mij de indruk van een georganiseerde actie. Of was het steeds dezelfde moeder? Geen idee! Ik was te druk in de weer met de kinderen om daarop te letten.

Ik heb me altijd wel afgevraagd waarom vrijwel iedereen zo neerplofte, maar nooit het lef of de arrogantie gehad hen erop aan te spreken.

Rode krullenbol

Zelfstandig

Van mijn oudste kinderen verwacht toch wel enige mate van zelfstandigheid, dus zelf in de gaten houden of hun kleren zijn meegekomen, kleren in de was doen, weten wanneer ze een wedstrijd hebben of een training... met dat soort zaken bemoei ik me niet meer.
En ik vind het ook wel belangrijk ze enige mate van frustratie tolerantie te leren. Een beetje doorzettingsvermogen, zelf wat regelen... Op de achtergrond wil ik ze graag van advies voorzien en natuurlijk help ik ze ook wel eens maar soms laat ik ze bewust zelf even de zaken uitzoeken. Dat is ook belangrijk.

Het zou mij dus ook kunnen overkomen, dat ik geen idee heb dat mijn kind iets vergeten is op de sport omdat ze mij dat niet hebben verteld en ik daar niet meer op let. Ik vind dat eigenlijk hun verantwoordelijkheid.

Marie

In mijn bijdragen hier reageer ik over wat ik om me heen, of hier op OO, of via daarbuiten meekrijg van een onderwerp. En dan generaliseer ik inderdaad ook. Soms ook bewust. En toch probeer ik dat in het dagelijkse leven niet te doen. Ik kan er buitengewoon slecht tegen als iemand ongefundeerd tekeer gaat over iemand omdat diegene toevallig bij een bepaalde groep in de samenleving hoort. Als diegene het vooroordeel van zijn groep bevestigt is het vroeg genoeg om 'hij is net als zij' te denken.

Ik had het er net onder het eten met man over en hij zei dat van de 100 ouders er 10 zijn die zich misdragen, agressief doen tegen een leerkracht e.d.. Of het ook echt die 10 procent is, dat denk ik niet, maar met de strekking ben ik het wel eens. Natuurlijk is het een minderheid die zich niet van zijn beste kant laat zien, ook op andere terreinen van dienstverlening. Maar over de hele linie, heb ik wel de indruk dat het waar is dat dienstverleners meer te verstouwen krijgen dan vroeger, minder autoriteit kríjgen dan vroeger en dat vind ik niet positief.

Huh?

Kaaskopje, sorry maar ik begrijp echt geen snars van je logica:

‘In mijn bijdragen hier reageer ik over wat ik om me heen, of hier op OO, of via daarbuiten meekrijg van een onderwerp. En dan generaliseer ik inderdaad ook. Soms ook bewust. En toch probeer ik dat in het dagelijkse leven niet te doen. ‘
-> waarom op OO wel en irl niet?

‘Ik had het er net onder het eten met man over en hij zei dat van de 100 ouders er 10 zijn die zich misdragen, agressief doen tegen een leerkracht e.d.. Of het ook echt die 10 procent is, dat denk ik niet, maar met de strekking ben ik het wel eens.’
-> welke strekking? De strekking om wat te vinden voor zelfverzonnen statistieken op zelfverzonnen problemen? Ja ik snap dat je als echtpaar een gezellig boompje over op kunt zetten maar wat wil je nou verder zeggen? ‘Mijn man denkt dat het probleem wat ik heb verzonnen (toegenomen moeilijk gedrag/agressie van ouders naar leerkrachten) echt bestaat en hij denkt dat het percentage van ouders dat mijn zelfverzonnen probleem neerkomt op zijn zelfverzonnen tien procent’ Tjee, ja, goh, nou, tis wat he, tegenwoordig, in onze zelfverzonnen wereld

‘Natuurlijk is het een minderheid die zich niet van zijn beste kant laat zien, ook op andere terreinen van dienstverlening. Maar over de hele linie, heb ik wel de indruk dat het waar is dat dienstverleners meer te verstouwen krijgen dan vroeger, minder autoriteit kríjgen dan vroeger en dat vind ik niet positief.’
-> hier is wel wat over terug te vinden, bv;
https://www.google.nl/amp/s/amp.nos.nl/artikel/2226614-aantal-verdachten-van-geweld-tegen-hulpverleners-neemt-toe.html. Let vooral op het zinnetje dat men niet zeker weet of de drastische stijging ligt aan t registratiesysteem dat is ingevoerd of dat er echt zo’n enorme stijging is

Expres

Het zal vast niet zo zijn dat een ouder het expres niet zegt. Misschien staat de appgroep gedempt of zo. Hier presteerde laatst de leider van het team van mijn zestienjarige het nog om een heel belangrijk bericht alleen in de appgroep voor de ouders te zetten. Ik zie het nut van zo’n appgroep niet en kijk alleen maar af en toe of als er heel veel berichtjes in komen. Mijn zoon regelt al jaren alles zelf. Totdat hij werd gebeld waar hij bleef... Tja, ik vind dat echt idioot op die leeftijd.

Inderdaad

Als ik zou weten dat ze iets kwijt zijn dan zou ik ze dat uiteraard vertellen. Echter als de kinderen mij zelf niet zeggen dat ze hun spullen kwijt zijn dan weet ik het vaak gewoon niet. Ik zou dus misschien ook niet reageren omdat mijn kinderen mij niet hebben gezegd dat ze wat kwijt zijn en ik het zelf niet zou merken.

Ouders en school

In Trouw van gisteren een beschrijving van Naomi Smits van het mailverkeer tussen (sommige) ouders en leerkrachten. Met het verzoek om het kort en vriendelijk te houden.

https://www.trouw.nl/samenleving/lieve-ouders-hou-je-alsjeblieft-aan-het-korte-vriendelijke-mailtjes-protocol-~af2047eb/

Tsjor

Onderscheiden verantwoordelijkheden

Ik ben nog steeds van mening dat ouders en school een onderscheiden verantwoordelijkheid hebben. Ouders gaan voor hun individuele kind, een onderwijsinstelling heeft te maken met het kind in een geconstrueerde sociale omgeving, waarin de ontwikkeling van vaardigheden ten behoeve van de sociale gemeenschap voorop staat.
Dus als kind op pianoles wil zorg ik dat kind daar komt en ga ik niet naar school rennen dat ze pianoles moeten organiseren.
Het omgekeerde verwacht ik ook: als school een opdracht aan kinderen geeft verwacht ik dat het de bedoeling is dat de kinderen die maken. En niet de ouders. Zoon was echt pissig toen zijn werkstuk een 7 kreeg, terwijl hij daarvoor zelf allerlei naaitechnieken had aangeleerd; en de meisjes met prachtige moederproducten een 9 kregen. Ja, het is zeker dat het moederproducten waren.
Hulp krijgt het kind als het kind erom vraagt, niet als de school dat min of meer oplegt. Ik zorg voor thuis, school voor school.
Neemt niet weg dat ik zowel op de basisschool, als op de middelbare school, en op het MBO en zelfs op het HBO de neiging heb gehad me er stevig mee te bemoeien als het mis dreigde te gaan met een kind dankzij school. En soms heb ik ook aan die neiging toegegeven. Meestal met goed resultaat, niet zozeer alleen voor mijn kind, maar voor de hele groep. Dat ik zelfs op MBO/HBO-niveau die neiging nog had, dat vond ik verschrikkelijk, maar wat er gebeurde in het onderwijs vond ik ook verschrikkelijk en ongekend.
Blijft staan dat het principe voor mij is dat het onderscheiden verantwoordelijkheden zijn en dat het soms lastig is om vanuit het belang van één kind invloed uit te willen oefenen op een groep.
Wat betreft clubjes en andere relevante verantwoordelijkheden ben ik meer van 'trial and error' en als het fout gaat bekijken wat er nodig is om het beter te laten gaan. Waarbij het niet de bedoeling is dat ik dingen overneem.

Tsjor

Nickie

Over generaliseren, ja inderdaad op OO generaliseer ik weleens om iets duidelijk te maken, of te bespreken. In het dagelijkse leven kan ik erg boos worden als iemand direct negatief wordt weggezet omdat diegene bij en bepaalde groep hoort.

Wat de aantallen in mijn reactie betreft, zoek jij bij een gesprek altijd op of je aantallen exact kloppen? Het kwam er op neer dat man stelde dat het altijd nog een vervelende minderheid is die zorgt voor een negatief beeld. In dit geval van ouders, of van respectloos gedrag naar dienstverleners in het algemeen. En daarbij noemde hij voor het gemak 10 procent.

En met natte vingerwerk (zo noem ik het als ik me niet letterlijk op vaststaande feiten baseer), zeg ik nu in deze reactie, dat ik door wat ik meekrijg van wat ik op tv zie, om me heen hoor, hier op OO lees en dergelijke, dat het goed is dat de burger in het algemeen mondiger is geworden, maar dat die mondigheid niet altijd positief wordt ingezet en soms zelfs met geweld gepaard gaat

Dat een toename van geweld (verbaal of nonverbaal) te wijten is aan een betere registratie kan het beeld dat het ook daadwerkelijk gebeurd is inderdaad kleuren, maar toch ook weer op mijn gevoel van wat ik meekrijg, lijkt het dat gedrag waar je vroeger van vond dat dat bij de 'tokkies' onder ons hoorde wat gewoner is geworden onder 'niet-tokkies'. Misschien aangemoedigd door online-gedrag, zou dat kunnen? Online-gedrag is vaak extremer dan irl-gedrag, maar je kunt er ook het gevoel door krijgen dat je er irl een schepje bovenop kan gooien, omdat je wel 'moet' om gehoord te worden. Maar die vraag en opmerkingen baseer ik dus op wat ik me afvraag en niet op wat ís.

Ik zie ze wel

Op school, curling-ouders. Een vader (uit een andere klas, niet mijn mentorklas) die klaagt dat zijn dochter een andere plek zou moeten hebben in de klas, of dat de lessen wiskunde niet volgens de goede ritme gegeven worden. Tja, het meisje is 16, en ik kan niets met zo’n meneer die alles voor het meisje wil regelen. Gelukkig ben ik niet haar mentor.
Sini

Andersom

Ik heb soms het idee dat school juist verwacht dat we curlingouders zijn. Laatst werd ik gebeld door de mentor van jongste. Of ik had gemerkt dat sommige vakken niet zo goed gaan. Ja, gezien, kind had even wat minder zin in huiswerk. En een van de vakken laat ze volgend jaar vallen, dus ze doet haar best dat boven de 5 te houden. Dat vond de mentor het foute antwoord, ik zou er eigenlijk bovenop moeten zitten, kind dwingen tot huiswerk, dreigen met de huiswerkbegeleiding e.d. Dat terwijl ik juist het loslaten oefen En ik vind het oprecht niet zo’n probleem dat ze een 5 staat voor haar minst favoriete vak, dat ze nog maar een half jaar heeft.

werkstukken

Ik was jarenlang secretaresse van een advocaat, die mij de werkstukken van zijn kinderen liet uitwerken (ik ben nogal handig met de computer). De bekakte moeder van de kinderen schreef wat kreten op een blaadje en zette erbij wanneer het af moest zijn. De kinderen zelf deden niets. Het waren vervelende, verwende blagen die zwaar op mij neerkeken. Ik deed het onder werktijd, dus het maakte mij niet veel uit wat ik moest doen.Ik had natuurlijk kunnen weigeren, maar ik vond het wel een leuke afwisseling om een keer een werkstuk over cavia's te maken in plaats van juridische stukken uit te typen.
Mijn eigen dochter is veeeeeeel slimmer dan ik. Die heb ik nooit geholpen want ze kon het veel beter zelf. Dus eigenlijk was ik de assistent-curlingmoeder voor andermans kinderen

LOL

Die verwende blagen krijgen vanzelf wel problemen. Op de middelbare school krijg je wel eens proefwerken waarbij je tijdens het proefwerk zelf een stuk/essay moet schrijven, dan gaan ze gigantisch nat wegens gebrek aan oefening.
Als het op de middelbare niet lukt, dan hebben we het HBO of WO nog wel waar je toch ook wel eens zelf moet proberen iets op te leveren. Hoewel, daar kunnen je ouders ook nog regelmatig bijspringen.
Mocht je daar allemaal zonder kleerscheuren doorkomen heb je je werk. Hoe lang denk je dat vol te kunnen houden zonder door de mand te vallen. Zelfs in de IT waar ik werk moet ik regelmatig onderbouwde stukken schrijven en moet ik op een goede manier kunnen argumenteren tijdens overleggen.
Ik wens die kinderen succes!

en toch, en toch

Voor lang niet alle kinderen is automatiseren (want daar hebben we het in een aantal gevallen over) zo gemakkelijk. Dan kan je als ouder zeggen: go, je ervaart de gevolgen wel van pesten als je gaat stinken (bijvoorbeeld, omdat ze niet in hun systeem krijgen dat ze dagelijks moeten douchen, en je daar al 10 jaar mee bezig zijn, en het op hun 12de nóg niet zelfstandig lukt), maar je haalt dan natuurlijk veel meer ellende overhoop.

Omgekeerd: kinderen hebben vaak behoefte aan (tenminste 1 van de ) 3 r'en: rust, reinheid, REGELMAAT.
En goh, valt (en viel, op de basisschool) me dat toch even op: er is geen duidelijkheid: 3 verschillende onderwijzers in één week (zónder ziekte, bij ziekte nog meer), een jaar waarin wel 12 verschillende onderwijzers geweest zijn, met ieder hun eigen regels.
En als ouder mag je er niets van zeggen, want school.... vul maar in.

En verder : duidelijkheid. Voor een hoop kinderen (en dan niet alleen basisschool, maar echt ook wel VO) is duidelijkheid nodig. Niet het halfzachte: kijk maar wanneer, maar gewoon duidelijk dan-en-dan.
Daarnaast: door docenten gevormde duo's waarbij je als ouder ervaart dat de ene helft van het duo niets doet, maar het kind bij docenten niet/niet duidelijk genoeg kan of DURFT aan te geven dat het niet gaat werken.

Opdrachten die in een kringetje ronddraaien en waar docenten zélf niet eens van weten wat er verwacht wordt en hoe het eigenlijk ingevuld dient te worden....

Je ziet je kind worstelen, je geeft hem/haar handvatten om zelf de dingen te regelen, maar als het vervolgens niet lukt, en je kind door zoiets op zitten blijven komt te staan, waar de gewone cijfers geen enkel probleem geven: tja, dan maar "curling-ouder"..

En een ander zal zijn/haar kind wél keihard onderuit laten gaan, prima.... ik ga er dan vanuit dat iedere ouder zijn of haar kind het beste kent en dus kan inschatten of het kind dat aankan ja of nee.

Maja

"En goh, valt (en viel, op de basisschool) me dat toch even op: er is geen duidelijkheid: 3 verschillende onderwijzers in één week (zónder ziekte, bij ziekte nog meer), een jaar waarin wel 12 verschillende onderwijzers geweest zijn, met ieder hun eigen regels."

Je zult wel onderwijzerESSEN bedoelen, want dat probleem (en dat is het) wordt in mijn ervaring met name veroorzaakt door part-timende en zwangere vrouwen. De paar mannen die nog over zijn in het basisonderwijs (valt bij de scholen van mijn kinderen nog wel mee) werken meestal wel 'gewoon' fulltime...

Ad Hombre

klopt, ten dele.
In beginsel waren het meerdere deeltijdbanen, opgevuld inderdaad door onderwijzeressen. Probleem wat dan automatisch volgt is natuurlijk bij uitval van één van de personen: een deeltijdfunctie. Oftewel: de heren die dan kwamen, moesten genoegen nemen met het opvullen van de vrijgekomen uurtjes.
Maar inderdaad: in de 8 jaar heeft er ongeveer 1 hele man door de hele school rondgelopen...

Keihard onderuit laten gaan

Er is verschil tussen kinderen levenslessen te laten opdoen en keihard onderuit laten gaan. Als je merkt dat een 'systeem' (was het vaak maar een duidelijk systeem), niet werkt voor je kind, mag je daar uiteráárd vragen over stellen en je desnoods in een actiegroep van bezorgde ouders verenigen om verandering te kunnen bewerkstelligen.