De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Butterflywhy schreef op 10-10-2021 om 20:21:
[..]
Daar heb je gelijk in. Hij begon er zelf mee maar onder invloed van to werd het erger. En hij was er natuurlijk zelf bij en had andere keuzes moeten maken maar duidelijk is wel dat zij niet goed was voor de relatie tussen hem en zijn kinderen.
Ik denk dat TO's houding juist geholpen heeft om hem de juiste keuze te laten maken.
A12345 schreef op 10-10-2021 om 18:43:
[..]
Een nieuwe relatie daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar.
Ik denk dat als je doorzet met therapie je leven op lange termijn echt leuker en makkelijker kan worden. Ongeacht of daar een nieuwe liefdesrelatie bij komt kijken.
Het zal echt wel pittig zijn, maar ik wens je ook toe dat het je echt wat oplevert.
veel sterkte. Liefdesverdriet is kut.
Ik vind het jammer voor je, de relatie was in deze situatie niet realistisch. Ik denk dat het erg verstandig is dat hij in de buurt van zijn kinderen blijft. Het was handiger geweest als hij dat eerder ingezien had.
Ondanks dat je nu niet gemotiveerd bent lijkt het mij ook verstandig om toch aan de slag te gaan.
Wasmachine schreef op 11-10-2021 om 18:05:
Ik vind het jammer voor je, de relatie was in deze situatie niet realistisch. Ik denk dat het erg verstandig is dat hij in de buurt van zijn kinderen blijft. Het was handiger geweest als hij dat eerder ingezien had.
Ondanks dat je nu niet gemotiveerd bent lijkt het mij ook verstandig om toch aan de slag te gaan.
Dat heb ik ook gedaan. Het is wel pittig en soms ook confronterend, maar wel iets wat hard nodig is.
Heb hem nog een paar keer gesproken. Ik heb er nog niet echt vrede mee met hoe het is afgelopen, hij wel. Hij komt in elk geval gelukkiger over dan hij hier de laatste tijd was.
Kinderen zijn nu meer dan de helft van de tijd bij hem. De rest van de tijd is hij ook niet meer in Nederland geweest, maar besteedt hij aan zijn zaak. Ook vertelde hij dat hij in zijn "vrije tijd" optrekt met oude bekenden van daar, ouders van kinderen die bij zijn kinderen in de klas zitten, etc.
Ik had dat niet verwacht dat hij het leven daar weer zo makkelijk op zou pakken.
Het is voor jou niet fijn dat deze relatie afgelopen is en het kost tijd om dat een plekje te geven. Maar ik denk dat hij nu wel goed bezig is, hij ziet zijn kinderen weer veel vaker en hij doet nu goed zijn best daar te aarden.
dan schreef op 19-11-2021 om 15:52:
Het is voor jou niet fijn dat deze relatie afgelopen is en het kost tijd om dat een plekje te geven. Maar ik denk dat hij nu wel goed bezig is, hij ziet zijn kinderen weer veel vaker en hij doet nu goed zijn best daar te aarden.
Ja, hij leek zich er wel bij neer hebben gelegd dat zijn toekomst de komende járen daar ligt.
Hij heeft ervaren wat hij mist, hij heeft een verstandige beslissing gemaakt. Liefdesverdriet is erg vervelend maar jij komt hier ook overheen.
hoe gaat het met je?
Ik heb het er nog steeds wel moeilijk mee inderdaad. Ben er ondertussen ook wel achter dat ik dit helemaal verkeerd heb aangepakt. Ik ben erg egoïstisch geweest en de manier waarop ik heb gereageerd op mijn angst voor iets, hebben ervoor gezorgd dat die angst eigenlijk weer werkelijkheid is geworden.
Achteraf gezien zou ik liever hebben gehad dat hij bv. 60-70% van de tijd hier is en de rest daar i.p.v. helemaal daar.
Heb hem dat geprobeerd uit te leggen, maar hij gelooft het niet echt. Hij denkt dat het praatjes zijn om het weer goed te maken en dat het dan later achteraf weer zo gaat zoals het ging.
Hij vertelde dat de kinderen nog wel soms vragen hoe het met mij gaat, hoe het met mijn kinderen gaat, dat ze in de zomer graag weer naar Nederland gaan.
door de oorlog moest ik aan dit topic denken. Had het vermoeden dat vriend uit die regionen komt (woont).
Butterflywhy schreef op 25-02-2022 om 22:15:
door de oorlog moest ik aan dit topic denken. Had het vermoeden dat vriend uit die regionen komt (woont).
Een buurland
