Discriminatie

Moeder-dochter gesprek

tijd voor een serieus moeder-dochter gesprek. Eerst maar eens vriendelijk achterhalen hoe ze aan die stellingname komt. Vriendjes? Slechte ervaringen op school. Iets wat ze gezien/gelezen/gehoord heeft. Teveel Wilders-op-tv de laatste tijd?
En dan voorzichtig bijsturen met informatie. Mogelijk eens op school gaan praten of ze er een project van kunnen maken.

Dan doe je het goed

"ik dult zulke gesprekken/taalgebruikt echt niet in mijn huis,dat heb ik al goed laten blijken,en dan binden ze ook in,maar soms gebeurd het weer,en dan trek ik ook mn mond weer open."

Dan doe je het goed, lijkt mij. Houd vol. Meer dan dit kun je niet doen. Houd je poot stijf dat discriminatie niet wordt getolereerd in jouw huis. Zo krijgen ze toch een andere mening mee dan alleen die van hun vader. En hun vader breng je waarschijnlijk toch niet op andere gedachten.

Sterkte ermee, het lijkt me erg naar om een mening van je eigen kind te horen die volledig indruist tegen wat jij fatsoenlijk vindt.

Inderdaad

Ze moeten leren wat jouw grenzen zijn.
Mijn dochter verzuchtte afgelopen week ´alweer Haìti! Krijgen we hetzelfde als toen met de Tsunami??' Ik ben daar als een bok op de haverkist bovenop gesprongen met dat het vreselijk is wat daar gebeurd is en dat ik dat soort geluiden niet meer wilde horen. Afkappen die handel.

Mening

Ik ben het weer eens niet met Kaaskopje eens. Nina, je dochters hebben een mening en die is anders dan die van jou. Het is volstrekt duidelijk waar ze die mening vandaan hebben. Jij hebt een andere mening.
Wat kan helpen is dat je met je dochter probeert te begrijpen wat haar redenen zijn om te denken zoals ze denkt. Praat. Vraag haar om uitleg. Stel vragen zonder haar mening af te keuren. Je kunt haar wel om inconsequenties wijzen. Of vragen hoe ze het zou vinden als er zo over haar 'soort' gedacht wordt. En dat wordt er. Jongeren, kinderen van gescheiden ouders, het zijn in maatschappelijke zin ook mensen die als groep scheef aangekeken worden.
Wat vindt ze van dat mechanisme?
Wat die plaatjes op de metro betreft: ik vind dat een domme actie. Er is legio psychologisch onderzoek waaruit blijkt dat mensen kiezen voor het plaatje (de persoon) dat op ze lijkt, of de mooiste, of de man. Ook mensen die van zichzelf zeggen dat ze niet discrimineren kiezen onbewust zo.
Dat is kennelijk een soort diepe drang van binnen. Jouw dochter voelt dat en geeft er woorden aan. Dat is schokkend, maar dat gevoel 'die lijkt niet op mij, die moet ik niet' is gewoon.
De diepere levensvraag is of je dat gevoel moet honoreren of moet onderdrukken. Zij meent nu dat zij dat moet honoreren, maar ik denk dat ze daarvoor geen diepere argumenten heeft dan de manier waarop ze haar kleren kiest (niet dat merk, want dat is van de verkeerde club), of haar muziek, of zelfs haar eten en later haar auto.
Daar is eigenlijk niet zoveel mis mee. Maar je kunt niet op dezelfde manier tussen soorten mensen kiezen tenzij je het anderen ook toestaat over jou. En dan? Waar staat zij dan? Waar laat zij de 'bruine' in de maatschappij, de hoofddoekjes, de gehandicapten, noem maar op. Wat is haar plaats dan en wie zal haar die gunnen?
Groet,
Miriam Lavell

Hier ook

hier ook een puberkind wat nogal veroordelend kan zijn naar sommigen die anders zijn.of omdat ze een kleurtje hebben,of omdat ze uit een bepaald land komen,maar ook omdat ze bijv.een hanenkam hebben.
ik keur dat niet goed,maar ik verbied niet dat daarover gesproken wordt in huis.
er is ruimte voor discussie,en ik stel vooral veel vragen: waarom denk jij dat dat zo is?Heb je dat zelf ervaren? of geloof je dat je er zo over denkt omdat anderen het zeggen?of omdat het in de krant staat?
Vaak blijkt dat er een stukje angst achter zit.onbekend maakt onbemind.
als ik sommige uitspraken ga afkappen krijgt mijn kind niet de ruimte om zelf een mening te vormen,en daarmee oordeel ik ook direct over mijn kind* jij denkt zo dus jij gaat in het hokje wat fout denkt*.zo werkt het niet met pubers,praten praten praten,en vooral ook heel duidelijk uitleggen dat jij er anders over denkt,en waarom.

Haiti

hier kwam precies hetzelfde voor bij,Dochter: o ,nee he,alweer drama op de tv,moet dat nou?
dochter heeft wél geld overgemaakt voor Haiti,want ze vind het natuurlijk wel erg wat daar gebeurt is,maar al die emotie tv hoeft voor haar echt niet( en voor mij eigenlijk ook niet).dat heeft verder helemaal niets met dicriminatie te maken.

Tops

Op zich heeft ze niks ergs gezegd, maar als er iets ergs gebeurt en het komt vaker dan 2 dagen op tv dan vinden ze het al overdadig. Het ís nu eenmaal nieuws wat meer dan normaal aandacht vraagt daar hoor je niet over te klagen vind ik.

Kaaskopje

maar wat heeft dit dan met discriminatie te maken?
ik denk dat dit gevoel van je dochter helemaal niet verkeerd is,haar interesses liggen nu eenmaal niet bij een wereld ver van haar bed,waar toevallig een ramp plaats vindt.zij leeft in haar eigen puberwereld en wat daar gebeurt is pas echt interesant,als haar favoriete popster een ongeluk zou krijgen zou ze waarschjnlijk willen dat dit een week lang uitgebreid op de tv zou komen,omdat het dicht bij haar belevingswereld ligt.
Mijn moeder had het vroeger altijd over de arme kinderen in vietnam,nou ,dat boeide mij echt totaal niks,ik was daar als puber totaal niet mee bezig,( dat mijn vriendje zijn been gebroken had,dát was pas echt erg)later toen ik zelf kinderen had en de tijd nam om eens te kijken wat er nou eigenlijk allemaal gebeurt was in vietnam,toen raakte het me wel,gewoon omdat mijn beleveingswereld totaal was veranderd.

Kaaskopje

Mja,ik kan me voorstellen dat een puber het erg vindt,wat er gebeurd is,maar niet constant alleen dat op tv wil zien.Ik heb ook niet de avondvullende actie bekeken.Vre-se-lijk,die actieprogramma's.
Bastet

Discussie en toon

Ik zou nooit verbieden dat er hier in huis over een bepaald onderwerp zou worden gesproken. Er mag hier over alles worden gepraat. Wel zou ik randvoorwaarden stellen aan hoe dingen besproken worden en de toon waarop.

Ik hou absoluut niet van generalisaties en dat is ook altijd iets waarop ik mijn kinderen op aan zou spreken. Als ze een discussie voeren op basis van hele grove generalisaties die geen enkele grond hebben in de werkelijkheid dan wil ik de parameters van die discussie wel anders hebben. Dan maakt dat niks uit of dat nou over Marokkanen, Nederlanders, Fransen of Roma gaat.

Echte racistische uitspraken heb ik nooit gehoord van mijn kinderen en dat zou ik ook niet accepteren. Als mijn dochter zoiets zou zeggen als de dochter van de vraagstelster in haar eerste posting dan zou ik inderdaad echt heel erg boos worden.

Het vervelende is natuurlijk in dit geval dat de man van de vraagstelster er anders over denkt waar door er geen eenduidige veroordeling is van haar denkwijze. Ik zou dan thuis subtiel toch een bepaalde verandering proberen te bewerkstelligen door discussies aan te gaan en boeken en films aan te bieden waarin racisme voorkomt.

Maylise

Afkappen

Alleen afkappen van discriminerende taal is te kort door de bocht, maar je kunt wel aangeven dat je dat soort taal in je huis niet wilt horen en uitleggen of voor de zoveelste keer aangeven waarom. Want ik wil niet dat er hier gevloekt wordt, ik wil niet dat er hier gescholden wordt met woorden als 'kanker', ik wil geen discriminerende taal horen, de kinderen wisten dat en ze winsten ook waarom die verboden er waren. Wb Haiti en het zat zijn dat er alweer iets over gezegd wordt, ligt eraan hoe het gesteld is. Als iemand liever iets anders ziet en een beetje moe wordt van steeds diezelfde beelden zou ik dat okee vinden, als iemand vindt dat er teveel aandacht aan besteed wordt en dat onzin en onnodig vindt zou ik daar wél over gaan praten en mijn mening geven.

Sus-anne

UPC had storing en we moesten op visite maar ik ben er weer
Het heeft op zich weinig met discriminatie te maken daar heb jij gelijk in. Ik begrijp best dat een puber niet altijd gericht is op alle ellende van de wereld, maar als zo duidelijk blijkt dat er iets ERGS gebeurd is vind ik dat ze zich daar best een beetje voor kunnen openstellen en hun egootjes even opzij moeten schuiven. Je kunt niet álles gooien op 'het zijn pubers'.

Reina e.a.

Precies, zo bedoel ik het ook.

Maylise: Echte racistische uitspraken heb ik nooit gehoord van mijn kinderen en dat zou ik ook niet accepteren. ===

Dat bedoel ik met afkappen. Ik accepteer het niet. Ze wonen onder mijn (ons uiteraard) dak, dus mag ik bepalen wat ik acceptabel vind en wat niet. Ik leg uiteraard ook uit waarom ik het niet wil. Ik leg graag alles uit

Bastet

Ik zat op de computer met de Haïti actie op de achtergrond. Ik heb zélfs de actie van Amerika op die manier 'bekeken'. Zolang dit soort acties zoveel geld opleveren vind ik het prima. Als je het niet wilt zien zit er een knop op je tv. Mijn dochters hebben een eigen tv, dus is er de mogelijkheid om daar naar iets anders te kijken.

Kaaskopje

Ik vind die acties ook prima,hoe meer geld,hoe beter,tuurlijk.Maar ik snap de opmerking van je dochter wel.
Groetjes,bastet

Harirah

Mijn man en ik kijken de laatste tijd via uitzendinggemist de afleveringen van Harirah, een serie met twee Turkse en twee Marokkaanse comedianten. Misschien helpt dat een beetje: er wordt op een grappige wijze aan de ene kant sommige allochtonen belachelijk gemaakt maar ook racistische Hollanders.

Verschillen van mening

Je kunt met mensen van mening verschillen over dingen die heel diep gaan bij jezelf. Er komt zelfs een tijd, dat je met je eigen kinderen van mening kunt verschillen over dingen die heel diep gaan bij jezelf. Het kán. Het is van alle tijden; pa is voor Ajax, zoon voor Feijenoord. Pa stemt SP, zoon VVD. Pa gaat naar de kerk, zoon is atheist. Er komt een moment dat je kinderen mensen zijn. Of zijn geworden. Kinderen zijn geen onbeschreven bladen die je naar jóuw wens vol kunt kladderen.

Tirza

mooi hè?
Maar toch vind ik dat je in je eigen huis de grens mag trekken tot waar je een mening acceptabel vindt. Stél dat mijn dochter zich opeens extreem rechts zou gaan uiten, in woord en 'vertoon' in haar kamer bijvoorbeeld, zou ik dat onacceptabel vinden. Doe dat maar in je eigen huis, maar niet bij ons. Als ze zich uitermate discriminerend zou uitlaten zou ik dat niet accepteren in mijn huis. Ik vind dat ik (en man uiteraard) die grens in ons huis mag bepalen. Gelukkig is dit allemaal niet aan de orde. Meningsverschillen over wel of niet geloven, wel of niet voor een bepaalde club zijn, wel of niet voor de sp of de vvd liggen voor mij een stuk minder zwaar. Man is voor PSV, ik voor AZ (ja... door dik en dun hoor!), man gruwt van As the World turns, ik niet... en we houden evengoed van elkaar Ik ben het dus wel gewend om niet hetzelfde te vinden als een huisgenoot en omgekeerd, dat is nu eenmaal zo.

Ja, voor jou

Ik denk dat religie vaker voor problemen zorgt dan discriminatie. Of politieke voorkeur. Maar goed.
Je mening over de meningsuitingen van je kinderen is me duidelijk. Hoe doe je het bij volwassenen? Als de buurman op de buurtborrel discriminerende taal uitslaat, zet je hem dan buiten? Ik heb een zwager die zich nogal eens ongenuanceerd uitlaat en ik merk dat ik voor de lieve (verjaardagsvisite)vrede meer van hem pik dan ik van mijn zoon zou doen. Terwijl het van hem eigenlijk erger is: hij is volwassen en zou beter moeten weten.

Tirza

Mening

Ik ben het wel met kaaskopje eens. Bepaalde meningen vind ik niet acceptabel omdat te ver botsen met mijn ideeën. Dat kan dan heel arbitrair zijn maar sommige dingen vind ik niet acceptabel en wil ik gewoon niet horen in mijn eigen huis.

Als we hier iemand op bezoek hebben die echt racistische dingen zou zeggen dan zou ik daar op dat moment niet zoveel van zeggen omdat ik als gastvrouw vind dat ik daarmee mijn bezoek oncomfortabel zou maken. Echter ik zou die persoon niet nog een keer uitnodigen.

Natuurlijk is dit wel een grijsgebied. Discussie is mogelijk en ook bij uitspraken die ik abject vind maar die nog op de grens van het betamelijke zijn zal ik bezoek het voordeel van de twijfel geven.

Bij mijn eigen kinderen ga ik dan wel eerder in discussie. Ik heb namelijk bij relatief vreemden veel minder de nijging om hun mening te veranderen dan bij mijn eigen kinderen. Ik wil dat mijn kinderen zich bewust zijn van wat ze denken en waarom ze dat denken. Dan hoeven we heus niet over alles eens te zijn.

Zo vind ik bijvoorbeeld dat een van mijn zoons vaak erg makkelijk denkt, erg generaliseert en dergelijke. Ik ben het daar niet mee eens maar zijn mening is niet fout of zo. Het is gewoon een makkelijke mening in mijn ogen. Die mag hij hebben en daar zal ik verder ook niet boos over worden. Ik wijs hem er alleen wel op dat hij weinig genuanceerd denkt en waarom ik dat vind. Echter uiteindelijk kan ik heel goed leven in de wetenschap dat wij op een andere manier denken.

Hier in huis zijn er genoeg verschillende meningen te vinden over geloofszaken, sportclubs en heel veel onderwerpen. Dat is prima maar er is een grens. Ik vind wel dat ik onder mijn eigen dak kan bepalen wat ik wel en niet toesta.

Maylise

Tirza

Ik denk dat religie vaker voor problemen zorgt dan discriminatie. Of politieke voorkeur. Maar goed.

Mijn dochters weten dat ze hun koffers kunnen pakken als ze voor Wilders gaan stemmenVerder gaat mijn dochter al een paar jaar met kerst naar de kerk. Ze is wat mij betreft vrij om dat te doen. Mijn grenzen voor wat ik acceptabel vind zijn uiteraard niet de grenzen van iemand anders.

Maar kaaskopje

Doe je dan in feite niet hetzelfde wat je Wilders verwijt? Mensen zonder overleg puur en alleen op hun overtuiging de deur uitzetten?

Tirza

Tirza

Ben het zó met je eens! In theorie dan, tot ik me probeer voor te stellen dat mijn nu nog kleine kinderen straks hun kamer met hakenkruizen willen versieren. Misschien wel wat extreem, en het zal vast niet gebeuren, maar waar trek je de grens? Ik weet het niet.