Discussie thuisbevalling
Naar aanleiding van de veroordeling van 3 vroedvrouwen die vrouwen hielpen die met indicatie toch thuis wilden bevallen. Inmiddels diverse discussiestukken. Maar misschien is iedereen er wel een beetje moet van geworden. Weer een discussie over de verregaande bemoeienis die de overheid zich tegenwoordig permitteert.
Zelf ben ik uiteraard wel blij met dit 'weerwerk'.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/3478953/2013/07/20/Ex-kinderrechter-Bevallen-in-ziekenhuis-afdwingen.dhtml
Recht op thuisbevalling
De veroordeling van de vroedvrouwen is de aanleiding voor de vraag wie er eigenlijk over gaat waar een vrouw bevalt en op welke gronden. Volgens Europees recht heeft de vrouw het recht te bepalen waar haar kind geboren wordt, wat je er ook van vind. Waarom denk je dat de overheid of de medische stand dat recht moet hebben en wat zijn daar de gevolgen van? In Nederland wordt gelukkig nogal wat gepolderd, ook tussen gynaecologen, vroedvrouwen en moeders, maar elders zie je waar dat toe leidt dat je je recht niet krijgt om te bepalen waar je kind geboren wordt.
http://www.oneworldbirth.net/the-film/
Recht
Ja, het is aanleiding voor die discussie. Prima, wat mij betreft. Ik denk dat de manier waarop deze vk's te werk zijn gegaan de zaak geen goed doet. Ik vrees dat het averechts zal werken.
Recht op thuisbevalling
Ook de uitspraak van het Hof over de zaak die een Hongaarse vrouw aangespannen had, omdat hulpverleners haar bij een thuisbevalling niet mochten bijstaan, gelezen. En wat blijkt: het Hof verwijt Hongarije dat de wetgeving rondom bevallingen niet duidelijk is of ontbreekt en dat er daarom sprake was van willekeur. Een heel ander verhaal dus dan dat het Hof voor een absoluut recht op thuisbevallen is, ongeacht complicaties. In Nederland zijn de richtlijnen heel duidelijk, juist om de thuisbevalling op een veilge manier te laten bestaan.
Veiligheid
Ook de leden van de geboortebeweging zijn niet voor het onnodig nemen van risico's maar wel voor meer oog voor de normale geboorte, ook bij dwarsligging of meerling. Meer oog voor de eigen kracht van vrouwen om dat zonder medisch ingrijpen te doen, voor zover dat kan natuurlijk. Je moet er ook de hulpverleners voor hebben die dat kunnen begeleiden. In veel samenlevingen is er gezondheidsschade doordat er te snel besloten wordt tot inleiden, tangverlossingen en keizersnedes. Het bevallingssysteem in de ziekenhuizen werkt dat in de hand. Er zijn steeds minder hulpverleners die kennis hebben van een normale geboorte, ingrijpen alom.
Ik kom uit een doorgaande lijn van vrouwen die thuisbevallen zijn met gezonde kinderen. Ook al is het oergeweld het is de standaard. De medische bevalling is de uitzondering en zou dat moeten blijven.
Fio/nils
Nee, het gaat over drie vk's en drie (verschillende) zaken. De overige twee hebben niet van Deth geholpen. Zou ook totaal onlogisch zijn (drie vk's bij de bevalling en dan nog urenlang niemand in de buurt?) Zij zijn niet geschorst maar wel berispt.
Ik heb niks met holistische vroedvrouwen, maar ik wel een paar zwaar getraumatiseerde vrouwen na een zh bevalling waarbij niemand naar hen luisterde. Wat mij betreft pakken we dat eens stevig aan. Dan kunnen alle vrouwen met een gerust hart naar het zh, voorzover dat nodig/ zinvol is.
Annej
En juist omdat ik dat ook vind, moeten deze vk's zo oppassen. Ik ben volledig met je eens dat een gewone bevalling met oergeweld de standaard zou moeten zijn. Maar het moet wel kunnen. En je moet niet in al je verloskundige overmoed denken dat het altijd kan, ongeacht wat. Ik had een vk die mijn signalen niet serieus nam en bleef volhouden dat mijn baby goed groeide. Want, dat kon ze voelen. Babylief woog 900 gr. en kwam levend ter wereld nadat een oplettend gyn haar meteen haalde per ks. ( en de complicaties van haar gewicht en leeftiijd werden ahar alsnog fataal)
Ik had ook kunnen thuisbevallen van vier gezonde koters, als die geweldige holistische vk ( mag ik een bakje) mij serieus genomen had.
Yta
Ja, die artsen moeten aangepakt worden, die zorgen voor traumatische ervaringen. Maar vk's net zo goed, die iets dergelijks flikken. Ik heb ze sinds mijn eerste bevalling geweigerd aan mijn bed, bij de drie kinderen die nog volgden. Dus ik begrijp die moeders best hoor.
Yta
Nog een keer: Van Deth speelde een rol in alle 4(dus niet 3) zaken die voor de rechter gekomen zijn. De andere twee hebben niet met alle zaken te maken, maar met een enkele. Dat kan jij niet logisch vinden, maar zo liggen de feiten nu eenmaal. De verloskundigen zaten hartstikke fout. En dat is niet opeens minder erg, omdat er ook artsen zijn die fouten maken.
Medisch ingrijpen
Het is maar wat je daar onder verstaat. De keuze voor pijnbestrijding is, mits dit geen onnodige risico's met zich meebrengt, net als de keuze voor een thuisbevalling bij ongecompliceerde zwangerschap er een voor de moeder. Wat dat betreft is de keuzevrijheid en zelfbeschikking voor vrouwen de afgelopen jaren enorm toegenomen. Een positieve ontwikkeling nietwaar? Ook als jezelf, net als ik, de voorkeur hebt voor een bevalling thuis. Als dat dus verantwoord is.
Verloskundige mee naar ziekenhuis
Ik ben op medische indicatie in het ziekenhuis bevallen, begeleid door mijn verloskundige. Verschil met thuisbevalling was de omgeving, minder gezellig maar verder prima.
Ik vind het vreemd dat er zo'n romantisch beeld over bevallen wordt opgehangen. Er zijn nu eenmaal risico's voor moeder en kind. Leuke afscheidstekst "Helaas kan ze het niet navertellen, maar ze beviel wel op eigen kracht".
Fay
Onder normale omstandigheden kunnen veel risico's prima ondervangen worden. Ik ben beslist niet anti thuisbevallen, en bij mijn jongste spuit had het best gekund, bij nader inzien. Ik had het best leuk gevonden.( Aan de andere kant: ik ben toen om 12.00 bevallen en was om 16.00 thuis, dus ach.)
Ja. of nee.
De rol van van Deth: zij heeft vooral woorden gegeven aan de onvrede van een bepaalde groep vrouwen. Let wel, ik vind het niet juist wat ze doet, een vk staat niet onder/boven de wet. Maar hoe treffend is het dat de betreffende vrouwen niet gehoord zijn door de tuchtrechter, ondanks hun meermalig nadrukkelijk verzoek (het gaat hier om hoogopgeleide vrouwen, onder wie een arts). Deze vrouwen geven aan liever zonder hulp thuis te bevallen dan naar het zh te gaan. Uiteraard dient een vk dan alles op alles te zetten om de dialoog weer op gang te brengen, en dat is hier niet gebeurd. Daar hebben de vk's van geleerd, naar hun zeggen, en dat is de afgelopen drie jaar dan ook anders gegaan (nogmaals, het lijkt actueel maar gaat over zaken van jaren terug).
Maar dan, de kwestie blijft: wat mag je als vrouw zelf beslissen over je bevalling? Mag je zelf de afweging maken of een 'risicobevalling' inderdaad zo risicovol is als de arts zegt, of mag je op grond van je eigen kennis (eerdere bevallingen, maar wellicht ook medische beroepskennis) anders besluiten? En ook daar weer, mogen dan uiteindelijk alleen hoogopgeleide vrouwen kiezen waar ze bevallen? En wat doen we eraan als het niet naar de zin van de arts is, heeft de arts dan een inspanningsverplichting, verwijst ze door, moet ze de dialoog zoeken of moet ze 'nee' zeggen en zich ervan afkeren, en de vrouw overlaten aan holistische bakerpraatjes? Of meteen een amk melding doen? En wat doen we dan. in welk stadium halen we zo''n weigerachtige vrouw op en binden we haar aan een ziekenhuisbed (alles gechargeerd 
In het oktobernummer van het tijdschrift voor verloskundigen worden deze kwesties besproken door de beroepsgroep. Ik ben benieuwd. Want je kunt elke standaard bedenken die je wilt, wat doe je met mensen/ cliënten die zich er niet aan willen conformeren?
Uitgangspunt
Nog even; wat mij betreft is het uitgangspunt de bevallende vrouw, niet de arts/vk. Doel is voor iedereen gelijk, al lijken artsen daar wel eens aan te twijfelen. De weg daar naar toe is breder dan men denkt. Mag dat? Willen we dat?
Richtlijnen en rechten
Een verloskundige moet zich aan richtlijnen, waar ze zichzelf vrijwillig aan onderworpen heeft, houden. De thuisbevalling kan juist bij gratie van die richtlijnen bestaan. Als Van Deth een discussie was begonnen en woordvoerder was geweest van die bepaalde groep vrouwen was er niets aan de hand geweest. Het doet er qua strafmaat niet toe of de ouders nog steeds achter hun keuze staan, de fout blijft hetzelfde.
Ik vraag me inderdaad ook wel af hoe groot het zelfbeschikkingsrecht van de moeder is of moet zijn. Volgens mij mag je in principe gewoon thuisbevallen, maar mag een professional niet "medeplichtig" worden. De ouders zijn immers niet aangeklaagd, de verloskundigen wel. In een enkel geval wordt een verslaafde zwangere verplicht opgenomen, dat vind ik eigenlijk een grotere inbreuk in de persoonlijke levenssfeer dan een ziekenhuisopnane tijdens een bevalling. In de praktijk zal het maar zo zelden voorkomen dat een moeder koste wat het kost thuis wil blijven, dat nog striktere regelgeving misschien alleen symboolpolitiek is. Wat uit het verhaal ook wel blijkt is dat er in Nederland nauwelijks verloskundigen rondlopen die de richtlijnen niet volgen. Dat vind ik een goed teken. Dat herken ik ook in mijn ervaringen: de verloskundigen waar ik mee te maken heb gehad vond ik stuk voor stuk geweldig en heel professioneel. En ze hielden zich aan de richtlijnen, wisten wat de grenzen van hun eigen kunnen waren en dat geeft vertrouwen.
Als je het verhaal leest van de tweelingmoeder krijg je een genuanceerder beeld; ik snap haar wel beter. Maar ik vind het niet verstandig om een trauma als het uitgangspunt van je beslissingen te maken. De verloskundige had, nogmaals, beter moeten weten. Dan rest mij nog een gevoel van dankbaarheid: met uitzondering van de enorme schok dat het na de bevalling ook nog een tijdje pijn doet, ben ik er bepaald makkelijk en traumaloos vanaf gekomen. En dat alles in mijn eigen bed en bijgestaan door fijne verloskundigen.
Veiligheid
Dit soort hoogopgeleide vrouwen kiest niet voor de 'gezelligheid' op kosten van de veiligheid voor de baby. Juist de veiligheid van de baby en de moeder is een reden om voor een thuisbevalling te kiezen. Het is een valse voorstelling van zaken om vrouwen te beschuldigen van het kiezen voor eigen comfort en het risico voor de baby voor lief nemen.
Ik had zelf ook sterk het idee dat mijn baby veiliger thuis geboren kon worden dan in een ziekenhuis met voortijdig gebroken vliezen. Door mijn allergie had ik een periode veel last gehad van infecties, een extra gevoeligheid die ik niet bloot wilde stellen aan een ziekenhuis milieu. Ik had me opnieuw laten vaccineren om die reden. Bij mij gebeurde ook wat ik verwachtte. Om de ziekenhuisopname zo goed mogelijk door te maken had ik nagedacht over het risico van het afzakken van de weeen, een bekend risico als je in het ziekenhuis moet bevallen, niet alleen bij vrouwen die thuis ervaren als gewenst maar ook bij vrouwen die wel voor een ziekenhuisopname kiezen. Het is iets biologisch dat je kiest voor vertrouwdheid en controle. Helaas is zo'n ziekenhuis niet geschikt voor dat soort details. Ondanks de afspraak dat ik rechtstreeks doormocht naar de warme douche liet men mij toch op een koud bankje een uur wachten waarna de weeen afzakten. Ik had een eigen sprei en foto's meegenomen om die vertrouwdheid zo goed mogelijk na te bootsen. Bovendien had ik eigen eten en drinken meegenomen zodat er geen problemen waren met mijn allergie. Ik had mijn eigen verpleegkundige bij me om voor me te zorgen. Ik denk dat het optreden van meconiumverlies te maken kan hebben gehad met het nodeloos laten wachten. Ik denk dat het inleiden een gevolg heeft kunnen zijn van de opname in het ziekenhuis. Complicaties die we thuis mogelijk niet hadden gehad en de veiligheid van de baby ten goede waren gekomen. Ook het niet serieus nemen van gevorderde weeen, niet te zien omdat het CTG apparaat dat niet goed registreerde is niet fijn omdat je niet serieus genomen wordt maar komt ook de veiligheid van je baby niet ten goede. Ik kon me er verder gelukkig bij neerleggen omdat ik zelf goede hulp bij me had. Ook had ik al een succesvolle thuisbevalling doorgemaakt zodat ik het vertrouwen had dat ik er ook in het ziekenhuis alles aan kon doen om mijn baby goed geboren te laten worden. Maar je wordt 'verdingt' en machteloos gemaakt. Van de afdelingsarts had ik toestemming gekregen om de bevalling thuis af te wachten, het beleid was opname na 2 dagen, maar dat gaf bij het personeel de angst dat ik me niet zou kunnen overgeven aan hen als het zover was en er zouden complicaties ontstaan. Dus ook de afspraak dat ik mijn bevalling met de eigen verloskundige in het ziekenhuis mocht doen werd zonder mij dat mee te delen geschonden. Er kwam op het moment supreme een handjevol mij onbekende ziekenhuismedewerkers. Moet je dat dan maar normaal vinden? Draagt dat bij aan de veiligheid van je baby? Is dat niet een onverdraaglijke schending van de integriteit van een persoon op een kwetsbaar moment? Ik heb er mijn schouders over opgehaald. Blijkbaar is het niet anders. Maar het zou toch anders moeten kunnen?
Anderzijds
Kan ik me ook goed voorstellen dat hulpverleners genoeg controle willen hebben over jou baring. Het is een spanningsveld. Ervaren hulpverleners, vooral daarom ook vroedvrouwen, kunnen die spanning en die dialoog goed aan, maar ik stel me voor dat hulpverleners ook bang kunnen zijn voor discussies op momenten dat er gehandeld moet worden waar ze niet tegen opgewassen zouden kunnen zijn. Daardoor perken ze jou controle bij voorbaat in. Wat is dan wijsheid.
Nee verkopen
Het beste wat een vk kan doen, volgens de richtlijnen, is 'nee' zeggen tegen een vrouw die thuis wil bevallen tegen de adviezen in. Als de vrouw dan aangeeft alleen thuis te bevallen zonder hulp, is het juiste antwoord nog steeds een nee. En oh, wat kan ik me levendig voorstellen dat je je daar niet zomaar bij neerlegt als vk. En dan heb ik het helemaal niet over verslaafde vrouwen, hoewel daar ook heel wat tegen de dwang is te zeggen, maar over vrouwen die simpelweg een andere (doordachte) risicoafweging maken dan de gynaecologe. Nee zeggen laat die vrouw aan haar lot over, ja zeggen en de dialoog aangaan met artsen en vk''s rondom de vrouw geeft echte veiligheid. Niet de schijnveiligheid die het geeft als een vk zich in deze gevallen aan de richtlijn (let op: dat is geen wet) houdt. Dat scheelt de vk een berisping, maar levert de baby niks op.
Ervaring
Mijn moeder was voor de veiligheid bij haar eerste naar een kraamkliniek gegaan. Helaas liep ze door slecht handen wassen van de zusters een forse borstontsteking op. Ze werd bij het kolven ruw en autoritair geholpen zodat ze met kind zich zelf ontslagen heeft en naar huis is gegaan. Daarna kreeg ze haar kinderen gewoon thuis. Maar die ervaring heeft wel haar perceptie van dat soort instellingen gekleurd. En zo zijn er meer vrouwen die na een traumatische ervaring, waar ze ervaren hebben hoe ook het ziekenhuis zelf bijdraagt aan onveiligheid voor moeder en kind, alleen nog maar thuis willen bevallen.
Dat zijn geen discussie van 'gezellig' thuis. Met name de vrouwen die er een principe kwestie van maken hebben zelf ernstige bedenkingen bij hun eigen veiligheid in een ziekenhuis.
Gedenkwaardig levensmoment
'Want laten we niet vergeten waarom je baart. Niet primair omdat het zo'n Gedenkwaardig Levensmoment is, waarin je wensen en persoonlijke overtuigingen gereflecteerd worden - dat is de bonus, de slagroom op de taart. Je baart om het kind van A naar B te krijgen, en wel op zo'n manier dat kind en moeder de beste kans hebben om deze reis ongeschonden te doorstaan.'
Zo is het maar net. Had vroeger een kennis die met grote letters en nadrukkelijk omschreven op het geboortekaartje zette dat x-je thuis was geboren. Dat was zo ontzettend belangrijk voor haar.
Natuurlijk, een moeizame of zelfs traumatische bevalling is een naar begin. Beslist. Maar het verlies van een kindje, of het ontstaan van een handicap, door verkeerde inschatting of ernstige vermoeidheid of te hoge werkdruk van de deskundigen (of dat nu thuis of in het ziekenhuis is!!) is vele malen erger. Dat nare begin, daar kom je ook wel weer doorheen en is wellicht een 'Gedenkwaardig Levensmoment' wat je gevoeliger maakt voor tegenslagen bij mensen die op je pad komen.
Inderdaad nils
Ik zou het weleens willen weten bij hoeveel vrouwen dat leeft maar ik denk dat het klopt. "In de praktijk zal het maar zo zelden voorkomen dat een moeder koste wat het kost thuis wil blijven, dat nog striktere regelgeving misschien alleen symboolpolitiek is"
Het is onzin om er beleid bij te maken. Het is nu al mogelijk om verregaande maatregelen te nemen, dat beleid is nu al volslagen doorgeschoten. Een telefoontje naar het AMK is genoeg. Ziekenhuizen hebben snelprocedures om jou even uit de ouderlijke macht te ontzetten voor de duur van de behandeling. Een gesprek en erbij blijven zal in de meeste gevallen zo niet alle de oplossing zijn.
Dat vraagt van vroedvrouwen of huisartsen wel dat ze de tijd nemen om iemand goed aan te horen en te luisteren waar bemiddeling en alternatieven mogelijk zijn en waar je advies kunt vragen. Het gesprek is zwaar ondergewaardeerd in dit soort situaties.
Asha ten broeke
Ik vind de stukken van Asha ten Broeke altijd interessant om te lezen en ze heeft doordachte argumenten en vaak een perspectief dat echt anders is en wat toevoegt. Maar hier slaat ze wat mij betreft gewoon de plank mis.
Asha
Asha ten Broeke moet zich schamen. Smakeloos. Zou ze echt denken dat het doel van deze moeders anders is dan een gezond kind baren? Of is ze serieus van mening dat artsen het altijd beter weten dan zwangere vrouwen? En geldt dat ook voor andere mensen, of valt alleen zwangere vrouwen die eer ten deel?
Yta
Ik snap ook echt dat een vk geen nee zegt tegen een vrouw die perse thuis wil bevallen. Maar, zoals ik al zei: dan blijf je erbij en ga je niet thuis een dutje doen. Dat is mijn punt.
En wat fijn dat de vk's ervan geleerd hebben. Maar wel ten koste van een baby...
Annej
Ik begrijp de keuze van jouw moeder en vrouwen met bepaalde ervaringen volledig. Ik snap de vk's niet die slechte zorg geleverd hebben, berispt worden of nog erger, en dan vervolgens gillen dat het een slechte dag is voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen enzo...juist hun zorg doet dit zelfbeschikkingsrecht geen goed.
Inschatten van risico's is lastig
En als je nog nooit bevallen bent, heb je echt nog geen idee hoe dat zal/ kan zijn, alle boeken, gesprekken en oefeningen ten spijt. Bedenk maar eens hoe je bij een (eventuele) volgende bevalling ineens weer beseft: oh ja, zo voelt het. Want exact onthouden kun je dat niet echt. Tenminste, zo heb ik dat ervaren.
Het is zeer belangrijk dat er heel goed geluisterd wordt naar (aanstaande)ouders. Daarnaast hebben deskundigen hun eigen verantwoordelijkheid.
Onze oudste lag in stuit. De gyn zei ( achteraf 1 dag voor haar geboorte) dat het een ks zou worden in het geval het kind het benauwd zou krijgen, ' want onze eerste verantwoordelijkheid ligt bij het kind'. Ik vond dat even slikken maar zag er zeker de redelijkheid van in. Dochter werd voorspoedig geboren, alles naar wens, en inlevende mensen rond het bed.
Daarna twee thuisbevallingen.
Laatste kindje spoedkeizersnede onder narcose. Dat gaf een enorme kater omdat ik de eerste kennismaking miste - door medische complicaties zag ik haar pas na 3 dagen - een pijnlijk contrast met de andere drie.
Alle vier keer had ik dezelfde vk die ook tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis betrokken bleef en alle vier de keren in ons gezamenlijk belang handelde. Als ze ons bij kindje 4 niet naar het ziekrnhuis had laten gaan, was mijn man die dag achtergebleven als weduwnaar met drie kleine kindertjes, vrouw en pasgeborene op het kerkhof.
Uitleg
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1356159
Rebekka Visser legt goed uit vanaf ongeveer de 25e minuut waarom een vrouw met medische indicaties thuis wil bevallen.
Eerste verantwoordelijkheid
Ik vind dat vreemd Tonny. Eigenlijk zegt zo'n dokter: u mag het verder bekijken want het gaat hier om uw baby, als die het maar redt. Dat is toch een vreemde tegenstelling? En klopt ook niet. Uiteindelijk als het erom gaat wil ik gered worden hoe erg het ook is. Een levende baby met dode moeder, dat zou de paus wel willen, en ik heb beslist opofferingsvaardigheden maar dat gaat me veel te ver.
Dokters die dat zeggen die sporen niet en nemen jou niet serieus. Dat geeft dus een naar gevoel in zo'n ziekenhuis. Uiteindelijk doe jij er niet toe als vrouw, je bent een soort babyblik. Trek dat blik maar open en dan komt de baby eruit.
Annej
Ik denk dat de gyn bedoelt dat als het erop aankomt, het welzijn van het kind belangrijker is dan de beleving van de moeder ten aanzien van de bevalling....en precies dat vind ik dus ook, wat betreft deze hele discussie.
Tegenstelling
Ook positioneert zo'n dokter zich als degene die opkomt voor het belang van een kind echter het is de ouder die levenslang opkomt voor het belang van een kind, in principe, daar ga je vanuit. Het belang van een kind is bij moeders in goede handen, tenzij je natuurlijk vindt dat ouders een lage ondersoort zijn die falen en wiens burgerrechten ingeleverd moeten worden als het om hun kinderen gaat.
Ik kan je wel zeggen dat de hulpverleners die ik ben tegen gekomen met deze mentaliteit echt geen idee hadden wat mijn rol en mijn bijdrage in mijn gezin waren. Je wordt gewoon even uitgewist met zo'n opmerking. Nee, dat vind ik echt niet kunnen.
