Fulltime werken?
Momenteel werk ik 32 uur. Ik heb twee kinderen, een van 5 en een van bijna 2 jaar. Sinds ik zwanger was van de tweede ben ik een dag minder gaan werken, omdat dat mogelijk was op mijn werk en ik zwanger zijn met een peuter erbij pittig vond in combinatie met een ft baan.
Nu krijg ik een geweldige kans op mijn werk, maar daarvoor is het wel nodig dat ik weer fulltime ga werken. Ik ben geneigd het te doen, (als ik geen kinderen zou hebben dan zou ik deze kans direct grijpen), maar ik twijfel vanwege mijn gezin.
Wat zouden jullie doen?
Phryne
Het gaat om het gesprek. Vrouwen blijven elkaar aanpraten dat ft werken alleen mag als je flexibel bent en je kinderen niet elke dag naar de opvang "moeten" 🙄
@Emma
Dat klopt. En ik heb nog maar zelden vrouwen van kamp zien wisselen in dit soort discussies. Ik heb gelukkig altijd al mijn eigen zin gedaan, en heb me nog nooit schuldig gevoeld over opvang.
Ja echt hè
Ik ben ma-di-do prinsesje uit pure luxe.
Klopt overigens ook niet helemaal meer want de kinderen worden groter en dan vult de tijd zich af en toe wel eens met een extra projectje.
Maar echt, dat is mijn keuze. Ik ben hartstikke financieel onafhankelijk, heb een prima flexibele werkgever en minstens net zoveel uitdaging als mijn fulltime werkende collega’s (die ook allemaal max 4 dagen werken, thuiswerken, etc. etc.), ik lever alleen wel vrijwillig 1/3 van mijn salaris in.
Ik zie niet in wat daar mis mee is, en aan de andere kant vind ik ook niks van mensen (!) die een andere keuze maken. Ik heb deze keuze namelijk voor mezelf gemaakt, niet voor een ander.
Vinden jullie
het voor een 1 jarige dan niet veel om iedere dag naar de opvang te gaan? Volgens mij denken niet alleen vrouwen daar zo over, mijn man vindt het bijvoorbeeld ook te veel.
Ik weet niet zo goed wat ik ervan vindt, ft werken met kleine kinderen. Ergens vind ik dat het moet kunnen, maar in de praktijk is het best lastig te realiseren, zonder me schuldig te voelen.
Dat is je eigen interpretatie Lanza
Jij wil dat niet voor jouw kind. Prima.
Er zijn ook maar weinig kinderen die 5 dagen per week naar de dagopvang gaan. Maar zelfs die hebben volgens mij een prima leven. Opvang is namelijk prima geregeld hier in Nederland.
Ik wilde zelf niet dat mijn kinderen meer dan de helft van de week bij een ander waren, omdat ik ze dan teveel miste. Maar dat ben ik hè. Dat zegt niets over een ander.
Hangt natuurlijk ook heel erg van je kind af
En van de overige omstandigheden. Mijn schoonmoeder kon oppassen toen de kinderen klein waren, de relatie met haar was ook goed genoeg daarvoor. Wel hebben we ook altijd 2 dagen opvang gebruikt, voor het sociale aspect en voor de achtervang als oma ziek mocht zijn. Ging prima, al was zoon bij oma duidelijk gelukkiger.
Toen oma overleed moesten de kinderen ineens naar overblijf en NSO. Dat was voor zoon een drama, terwijl dochter het fantastisch vond. Man was net een eigen bedrijf gestart, dus ik ben toen minder gaan werken. Waar we eerder beiden 4 dagen werkten werd dat ineens meer dan ft (hij) en 3 dagen (ik).
Niet mijn eerste keus nee, maar wel in het belang van mijn zoon. Toen hij 17 was kreeg hij de diagnose ASS, dat verklaarde met terugwerkende kracht een hoop.
Het leven loopt soms anders dan je graag zou willen, en dan moet je schakelen.
Dus, als jouw kinderen het prima doen op de opvang en je man kan ook wat terug in uren zou ik het doen.
Het hangt er vanaf
MIjn kinderen, met autisme, deden het goed op de fulltime kinderopvang. Het zal van het kind afhangen, op de opvang was een ijzeren dagindeling die voor mijn kinderen blijkbaar goed uitpakte. Ze hadden meer problemen bij de relatieve 'vrijheid' van de BSO na school.
Het zal ook van de kwaliteit van de opvang afhangen
Het was een prima opvang, kleine groepen, vaste leiding, vlakbij het werk zodat ik nog lang terecht kon voor borstvoeding op een aantal momenten op de dag. Dat vond de leiding minder geschikt dat je dan als ouder toch hun ruimte overdag betrad en bovendien hadden ze liever flesjes. Maar toch. Dat was alleen voor mijzelf lastig, niet voor de kinderen.
Zoon, met buikpijn/huilbaby werd bijna permanent op de heup van een leidster meegenomen. De kinderen met waterpokken, na een klein weekje gaan ze weer naar de opvang, werden extra gebaad en verzorgd tegen de jeuk. Bij plotseling opkomende ziekte werden we tijdig gebeld om een kind op te halen. Hier kon ik een zus, of mijn moeder daarvoor inschakelen met een vergelijkbare manier van omgaan met mijn kinderen dan ikzelf. Ik heb daar in die vroege tijd ook geen twijfel over gehad. De dagelijkse routine en de responsiviteit van de leidsters zorgde dat ik zonder zorgen op mijn werk zat.
Ik had wel wat minder willen werken, ik was kostwinner, omdat je dan meer zelf van de ontwikkeling van je kind meemaakt. Het plezier, de daglijkse omgang, met je kinderen waar je het voor doet.
Ma-di-do prinsesje
Ik ben ook zo'n ma-di-do prinsesje haha, leuke term. En ik vind het heerlijk maar ik zou het niet per se andere mensen aanraden. Ik zou mensen eerder aanraden om er goed over na te denken en je te weren tegen opgetrokken wenkbrauwen van het ene of het andere 'kamp'. En vooral te kijken wat goed bij jezelf past. Bij je soort baan, bij je energieniveau (die is bij mij gewoon niet hoog), bij je gevoel van 'ik wil bij mijn kind zijn' of je gevoel van 'ik wil graag meer werken'.
Verder, Lanza, vraag ik me af waarom je nou nog zo zit te vissen naar allerlei meningen. Je bent er allang uit. Bovendien ben je altijd zeer in je sas met je eigen oplossingen en opvattingen en die van je man. Alsof je zit te stoken? Of kun je het niet hebben dat andere mensen andere oplossingen kiezen waar ze net zo tevreden mee zijn als jij? Tip: houd je vraag en je zienswijze wat dichter bij jezelf. Dit werkt voor jou, superfijn, klaar.
Elke dag?
Je man werkt 32 uur. Dat betekent dus maximaal 4 dagen opvang.
kan best hoor. Mijn kinderen gingen ook 4 dagen in de week naar het kindeedagverblijf. Vijf dagen kan ook pr8ma. Jouw keuze.
Nu gaan basisschool kinderen nog 3 middagen naar de bso. Ik haal ze in dag op (ik werk tussen de 32 en 36 uur) en mijn man kan het zo regelen dat hij ook 1 middag in de week thuis werkt.
Je vraag is mij nog steeds niet duidelijk. Jullie kinderen, jullie keuzes.
Opnieuw een lang gesprek
Even de agenda leegtrekken en er nu eens echt goed samen voor gaan zitten. “We zijn eruit”, dat gesprek was niet genoeg. Neem nu ook je/jullie gevoelens mee over hoe jullie het nu bedacht hebben en laat de onderste steen boven komen.
Twijfel is niet erg, hoort bij het leven. Je bent ook maar een mens hè.
Misschien
Of heb je zelf toch eigenlijk moeite met fulltime werken?
Ik herinner mij dat jij vond dat ouders samen de opvang en alles in huis moeten verdelen en mannen ook prima minder kunnen werken. Jullie hadden het volgens jou perfect voor elkaar met 32 uur werken en eerlijke verdeling van alle taken huis.
Tja, dat wordt anders als een van beiden fulltime gaat werken en dan ook nog eens regelmatig een paar dagen weg is.
Ergens
was 2x 32 uur perfect voor ons, dus vandaar mijn twijfel. Maar om deze kans nu te laten schieten? Dat kan ik ook niet. Soms is het zo lastig als je alles wil. En het goed wil doen.
Kinderopvang
Veel kinderen ervaren meer structuur op dagelijks een kdv met vaste leiding (dat wel) dan elke dag een andere oma/opa/vader/moeder/oppas omdat het anders zo zwaar voor ze wordt gevonden. Ook baby's.
Werkgever overhalen
Omdat je zelf kennelijk nog steeds licht twijfelt aan de omvang qua uren maar niet aan de taak, zou ik nogmaals willen wijzen op de opties om je werkgever over te halen taken hiervoor in te ruilen zodat je het bij 32 uur kunt houden.
Sommige mensen durven niet stevig te onderhandelen over zoiets, en het is natuurlijk wel zo makkelijk voor de werkgever om het bij 40 uur te houden, dus die zal niet meteen akkoord gaan. Maar als jij stevig volhoudt misschien wel. Ze beiden jou niet voor niks deze taak, ze hebben daar dus vertrouwen in en daarom zijn ze misschien ook na enige overreding bereid om het toch bij 32 uur te houden door je van andere taken te ontheffen.
Worsteling
Mooi om je worsteling hier te zien, Lanza. Dat maakt je menselijk. Maar het is erg lastig om er algemene beweringen over te doen.
Natuurlijk speelt de leeftijd van je jongste een rol, maar er kunnen zoveel meer andere factoren meespelen. Bijvoorbeeld:
1. Het ene kind is het andere niet. Mijn oudste werd echt ongelukkig in een groep kinderen. Hij speelde het liefst alleen. Zijn broertje bloeide juist op in een groep. Als zij andersom waren geboren, had mijn carrière er echt anders uitgezien.
De mijne inderdaad, aangezien ik altijd meer keuze heb gehad dan mijn man (met zeer specialistisch beroep).
Dat maakt 2. Het soort werk dat beiden hebben speelt een rol in dit soort afwegingen. Het aantal uren speelt een rol, maar de mate van flexibiliteit, maar ook de mate van voldoening die je wel/niet van je werk krijgt, speelt mee. Evenals bijvoorbeeld reistijd. En salaris, niet te vergeten.
3. De kwaliteit van de opvang en de bereidheid te veranderen. Wij hadden een geweldige gastouder. Die wilden we voor geen goud kwijt. Dit heeft meegespeeld in onze afwegingen. Achteraf gezien kozen we misschien niet de meest verstandige oplossing, zakelijk gezien, maar onze wens om continuïteit te bieden (en niet weg te hoeven bij de gastouder) speelde een duidelijke rol.
4. De mogelijkheden die zich aandienen. Zo'n kans als jij nu krijgt, maakt gewoon dat je andere afwegingen maakt. Misschien zijn sommige dingen dan niet meer ideaal, maar nog wel 'goed genoeg'.
Jouw keuze naast die van anderen leggen op grond van alleen de leeftijd van de kinderen en de contractgrootte van de ouders, geeft een vertekend beeld. Je kunt de nieuwe situatie beter vergelijken met jullie eigen 'ideaal'. Als je er aan de ene kant iets op wint, lever je aan de andere kant misschien wat in. Aan jullie om te beoordelen of het past.
eigen keuze
Het hangt inderdaad af van het kind en het is je eigen keuze hoeveel je werkt en hoe vaak kinderen naar de opvang gaan. Ik ben trouwens wel benieuwd of er op OO moeders zijn waarvan de partner minder is gaan werken toen het kind om wat reden dan ook niet naar opvang kon of wilde.
Dat is mijn eeuwig stokpaardje. Het zijn vrijwel altijd vrouwen die keuze maken minder te gaan werken (en het is altijd eigen keuze, bij werk van partner kan het niet, ze vinden het luxe dat kan etc etc). Maar al die individuele keuzes maken dat gemiddelde werkgever bij een vrouw van in de dertig toch sneller zal denken dat ze parttime zal gaan werken dan haar mannelijk collega. En dat doet iets met carrierekansen van vrouwen. Want uitzonderingen daargelaten, bij de meeste bedrijven zijn je ontwikkelmogelijkheden met een baan van drie dagen of minder toch echt gering.
fulltime
Mijn man en ik werken allebei fulltime. Doordat we enigszins kunnen schuiven met de uren en doordat oma vaak oppas gaan de kinderen nu gemiddeld 2 a 3 keer per week naar de NSO.
Toen de kinderen kleiner waren gingen ze 5 dagen naar de opvang.
De NSO zou ik minder geslaagd vinden voor 5 dagen in de week. Als dat nodig was dan zou ik eerder voor een gastouder kiezen. Dat heeft vooral te maken met de kwaliteit van onze NSO. Die is op zich prima maar het is vrij klein en er zijn weinig extra activiteiten dus het is echt opvang. Dat is prima voor een paar middagen per week & onze kinderen hebben er vriendjes en vermaken zich er dan prima. Ik zou het voor 5 middagen dan wat veel vinden maar dat heeft echt meer te maken met deze specifieke opvang. Bovendien vinden ze het ook fijn om op straat te kunnen spelen met hun vriendjes en hebben ze andere activiteiten dus dan is een oppas/gastouder makkelijker.
Het KDV was heel anders en vond ik voor 5 dagen prima. Fijne routine, leuke activiteiten, veilige speelomgeving. Ik merkte nooit aan ze dat het te veel was.
We hebben ook een poos een gastmoeder gehad en dat was ook heel fijn maar dat is natuurlijk echt enorm afhankelijk van een goede klik. Toen we gingen verhuizen hebben we voor een KDV gekozen. Ik heb haar echt gemist maar het was wel fijn om niet meer afhankelijk te zijn van een individu. Wij moesten bijvoorbeeld onze vakantie ook zoveel mogelijk plannen als zij op vakantie was omdat we anders zonder opvang zaten.
Precies
De zogenaamde eigen keuze is geen eigen keuze. De vrouwelijke krabbenmand trekt je vanzelf weer naar beneden.
Ik werk meer dan fulltime. We hebben 10 uur per week huishoudelijke hulp. Het is ongelooflijk hoeveel kritische opmerkingen ik hier op krijg. Het meest grappig vind ik altijd mensen, die dat zo'n dure oplossing vinden. Je carrière om zeep helpen met een klein baantje, je pensioenvoorziening verminderen is echt veel duurder op de langeretermijn dan deze investering.
Ik slacht niet mijn eigen koe, ik rooi niet mijn eigen aardappelen, ik onderhoud niet mijn eigen auto. Voor al deze taken betaal ik anderen. Dus waarom is het not done om voor huishoudelijke taken iemand in te huren?
Hetzelfde geldt voor kosten van kinderopvang. Wij hebben in totaal ongeveer 1,5 ton netto uitgegeven aan kinderopvang. Dat was destijds een flinke aanslag op ons inkomen. Maar dankzij die investeringen hebben man en ik gewoon onze loopbaan zonder hick ups vervolgd. Het effect van carrières zonder gaten of onderbrekingen is op de lange termijn veel groter dan in die paar jaar waarin je de helft van je huishoudelijk inkomen uitgeeft aan kinderopvang.
En dan heb ik het er nog niet eens over dat heel veel vrouwen bij een scheiding pas de echte financiële pijn voelen van die eerder zogenaamd gezamenlijke keuzen.
Mijn man
heeft dat wel gedaan. Toen ik zwanger bleek te zijn is hij teruggegaan van 40 naar 32 uur, omdat hij graag veel van zijn kind wilde meemaken.
Jullie doen het ook
Waarom is het geen eigen keuze Tihama?
Wij hadden 32-32 afgesproken, maar het is op mijn verzoek 24-40 geworden.
Kon ook makkelijker want, inderdaad, mijn werkgever was daar wat soepeler in dan de werkgever van mijn man. Maar leg eens uit: waarom zou ik fulltime moeten werken? Omdat jij dan niet aangesproken wordt op je keuzes? Zul je vast niet zo bedoelen, maar het staat er nu wat raar.
En wat carrière kansen betreft, ach om echt stappen te maken zou ik inderdaad meer uren moeten gaan werken. Voor de juiste functie zou ik dat ook graag doen. Tot die tijd heb ik echt voldoende uitdaging in mijn huidige baan. En krijg ik kansen genoeg. Ik heb in ieder geval een hoop collega’s die niet verdienen wat ik verdien.
Ik weet dat ik mazzel heb gehad dat ik ooit 20 jaar geleden bij deze organisatie deze functie heb mogen gaan doen in een 24 urige werkweek. Maar ik vind wel dat jij en Alkes een heleboel op een hoop gooien.
Lanza
Voor zover ik begreep zijn jullie allebei 32 uur gaan werken. Dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel de vrouwen die substantieel minder gaan werken of zelfs stoppen omdat ze opvang niet ok vinden of omdat opvang niet lukt. Ik vraag me af hoevaak de vrouw gewoon fulltime of 4 dagen gaat werken en de man substantieel minder
Idd geen eigen keuze
Maar wel een gezamenlijke. Zowel het eigen bedrijf van man, als later het minder werken van mij. Nee, het was niet hoe ik het graag had gezien maar in de omstandigheden wel de beste keuze.
En ik heb er geen spijt van. Ik ben niet heel ambitieus, man veel meer. Ik heb de luxe dat ik ‘gewoon een leuke baan’ heb en daar ook nog redelijk mee verdien. Met de 28 uur die ik nu werk zou ik mezelf niet kunnen bedruipen, maar meer uren is te realiseren in mijn huidige baan mocht het nodig zijn.
(Extra) pensioen hebben we opgebouwd in het bedrijf, man heeft pensioen van zijn vorige werkgevers en ik zelf heb natuurlijk ook wat opgebouwd. We zullen nooit miljonair worden, maar we kunnen prima leven.
Dat komt niet heel vaak
voor, Alkes. De cijfers kun je gewoon opzoeken, gaat echt om een heel klein percentage. Ik ken 1 stel dat de traditionele rolverdeling heeft, maar dan omgedraaid. Het valt me op dat de vader enorm veel complimenten krijgt, dat vind ik wel bijzonder, want als thuisblijfmoeder krijg je vooral kritiek.
Lanza
Ik weet dat het niet veel voorkomt, ik ben benieuwd naar de motieven. Of de vrouwen die minder zijn gaan werken of gestopt zijn idee dat er daadwerkelijk een open keuze voor lag.
Ik ken ook stellen waar de rolverdeling omgekeerd is. Dat is in vrijwel alle gevallen na ziekte/werkloosheid van de partner.
Volgens mij
hebben vrouwen wel het idee dat het een vrije keuze is, maar ik betwijfel dat. Vaak verdient de man net iets meer en noemen ze dat als argument dat het minder voordelig is als hij minder gaat werken. Daarbij hebben veel mannen ten onrechte het idee dat zij absoluut niet terug in uren kunnen, dus dan moet de vrouw het maar doen.
Tot mijn verbijstering hoorde ik een vriendin laatst zeggen dat zij terug in uren was gegaan, omdat ze meer verdiende dan haar man. Met 28 uur verdiende zij toch evenveel als haar man met 40 uur dus dat vonden ze logisch. Totaal de andere kant op geredeneerd dan al die stellen waar de man meer verdient en die om die reden ervoor kiezen dat de man ft blijft werken.
verbijstering, lanza
"Tot mijn verbijstering hoorde ik een vriendin laatst zeggen dat zij terug in uren was gegaan, omdat ze meer verdiende dan haar man. Met 28 uur verdiende zij toch evenveel als haar man met 40 uur dus dat vonden ze logisch. "
geld is natuurlijk ook maar een ding, tijd is wellicht veel waardevoller.
gr Angela
Dat begrijp ik
Maar dat zou dan voor al die ft werkende vaders ook moeten gelden.
Klopt Lanza
Maar misschien vindt die geld waardevoller.
Ik geloof ook meteen dat er voor een deel ook sociaal wenselijk gedrag onderzit. Daar loop jij nu in principe ook tegenaan. Jij wil eigenlijk liever 32 uur per week werken. Ik kan die wens wel begrijpen omdat ik vind dat er meer in het leven is dan werken. Hoe belangrijk, interessant, waardevol ik mijn werk ook vind, ik vind flink wat vrije tijd minstens net zo belangrijk.
Daar zit vast iets cultureel bepaald onder. Vraag is, of dat erg is. Ik vind van niet omdat het mij niet hindert in de invulling van mijn leven. Sterker nog: ik vind mijn leven juist leuker op deze manier.
Het heeft ook te maken met benodigde tijd voor jezelf, je energieniveau en balans.
En het heeft dus niets te maken met wat de buurvrouw of een willekeurige bezoeker hier op dit forum vindt.
Ook als
je fulltime werkt kun je meer uit het leven halen dan alleen werk. Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur, dus al met al vind ik dat we alsnog genoeg tijd samen hebben.
duh
Lanza,
Weet je nog. het gaat niet om JOU.
Herschrijving:
"Eigenlijk heb ik het idee dat ik best wel genoeg tijd samen zou kunnen hebben als ik full time ga werken. En dat ik dan meer uit het leven zou halen dan alleen werk. Ik weet niet hoe het voor anderen gaat, maar Ik ben standaard om 6 uur wakker met mijn jongste, dus voordat ik hem wegbreng hebben we al tweeënhalf uur met elkaar doorgebracht. Om half 6 zie ik hem weer tot een uur of 8, dus ook dat is tweeënhalf uur. Op doordeweekse dagen zie ik hem dus 5 uur. In het weekend nog 2x 14 uur"
--------------------
Ben je op je werk ook stellig en redenerend vanuit jezelf en is het daar misschien heel nuttig?
gr Angela
