Goederen voor/van het pleegkind

Waar wil je over discussiëren

is mij niet duidelijk.
Is de nieuwe regeling oneerlijk? Waarom dan?
Ben je pas een goede pleegouder als je het uit idealisme doet (en er dus praktisch niets voor krijgt)?
Groeten van Maxx

Hier ook ...

niet helemaal duidelijk waar je nu naar toe wilt.
Het lijkt wel of je anti pleegzorg bent.
Wees blij dat er mensen zijn die deze kinderen willen opnemen in hun gezin.

Ik ben tegen

Hier in de buurt ken ik een moeder die het voor het geld doet. Haar eigen kinderen weten precies te vertellen hoeveel ze overhoudt van de pleegzorgvergoeding. (is ook nodig, want ze werkt niet, hiervoor leefde ze van de bijstand, nu van de pleegzorgvergoedingen). De vergoeding moet kostendekkend zijn, maar is nu al heel royaal, ook ik leef goed met mijn kinderen maar kan toch echt die bedragen niet uitgeven voor mijn kinderen.

Je hebt overal rotte appels

dus ook in de pleegzorg.
Tsjor: Dus als een kind een pleeggezin verlaat, dat het kind dan het bed,d e fiets, de kleren etc. mee mag nemen. Naar het volgende pleegadres bijvoorbeeld. Of naar het eigen huis als de kinderen terugkomen. Het zijn ten slotte spullen van de kinderen. ===
Als je je opgeeft voor pleegzorg is het de bedoeling dat je na kind 1 kind 2 met open armen ontvangt. Je wilt toch niet dat je voor ieder pleegkind 7000 euro moet krijgen? Het lijkt mij dat je een jaar of wat met de inrichting moet doen.
Tsjor, ik snap je frustratie, het is een voorbeeld waarbij het je opvalt dat de overheid aan de ene kant wel met geld strooit terwijl aan de andere kant mensen echt afhankelijk zijn van overheidsgeld en niet weten hoe ze rond moeten komen. Dat doet zeer. Zo is er wel meer wat als oneerlijk aanvoelt. Misschien helpt het om te bedenken dat het niet zomaar is dat de overheid zoveel moeite doet om het pleegouderschap aantrekkelijk te maken. Er is een groot tekort. Jaloezie is menselijk Tsjor, maar laat het je leven niet beheersen. En zoals je weet praat ik niet helemaal zonder het te snappen. Ik heb ook zo mijn frustraties gehad, maar je schiet er niets mee op.
Misschien ben ik nu al te openhartig, maar voor mij zou een financiële bijdrage voor het inrichten van een kamer net het zetje kunnen zijn om aan het pleegouderschap te beginnen. En zoals ik zijn er vast meer. Dus eigenlijk... bedankt voor het melden hiervan.

Drietrapsraket

Het voornaamste verschil tussen het gezin en het pleeggezin is dat die laatste onder een ministeriele verantwoordelijkheid valt waarvoor een begroting geldt. Ik denk dat het niet zo gek is om op die 7000 euro uit te komen. Het gaat vaak helemaal niet over een fiets, maar juist over uitgebreide tandheelkundige hulp, brillen, medische hulpmiddelen, therapie, vervoer daar naar toe en allerlei andere zaken die steeds beperkter gedekt zijn in de basisverzekering en bovendien steeds vaker geschrapt worden uit de AWBZ voorzieningen.
Kortom: Ik denk dat er pleegzorgsituaties zijn waarbij je er met 7000 euro nog niet uitkomt.
Tegelijkertijd is het wrange aan de situatie dat dat niet uitkomen met geld heel vaak de oorzaak is van situaties die tot uithuisplaatsing leiden. Stress door schulden is een belangrijke oorzaak. Weinig geld een van de indicatoren voor uhp.
Ik zou daarom toch meer vrede hebben met een drietrapsraket. A: eerst geld steken in het gezin, al is het maar de helft van 7000 euro per kind. Als dat niet werkt komt B het pleeggezin, of C de instelling. Die laatste is het duurst.
Maar ondertussen snap ik het ontstaan van dat bedrag van 7000 euro voor een pleegkind best.
Groet,
Miriam Lavell

Misschien niet verkeerd

Laten we wel wezen, het openstellen van je huis voor pleegkinderen levert een zekere toelage op het inkomen op. Ik weet niet zeker of je het er principieel mee oneens zou moeten zijn. Ik weet ook niet zeker of het per se gratis en uit het goede hart zou moeten komen. Ik weet wel zeker dat het voor heel wat laagverdieners, zeker in deze tijd, economisch slim zou zijn om pleegouder te worden.
Het klopt, er is een te kort aan pleegouders. Daar is dus werk te vinden voor mensen in de bijstand.
Omgekeerd kun je je afvragen hoe het komt dat Nederland koploper is in het aantal uithuisplaatsingen.
Groet,
Miriam Lavell

Ik heb het gewoon niet...

Die 6.000 euro is inderdaad gewoon ieder jaar, en ook de verhoging zal gewoon jaarlijks uitbetaald gaan worden.

En nee ik weet zeker dat een kind niet zoveel kost. Hier komt namelijk dat bedrag niet eens binnen per kind, dat kan er dus ook niet uitgaan.

Waarom twijfel je?

Dat heb ik uit de media, anders. Een deskundige hier op de radio, daar in een krant, of in programma's als een vandaag. Het is niet van gisteren namelijk en het is er al van voor het savannah effect.
Internationale vergelijkingen vind je hier.
http://www.nji.nl/eCache/DEF/50/395.html
Althans, moet je weer doorklikken en alles lezen.
Dat heb ik niet gedaan. Ik heb namelijk geen reden om te twijfelen aan dit soort uitspraken van deskundigen. Die zeggen dat niet omdat ze er trots op zijn.
Groet,
Miriam Lavell

De kwestie

trtr:"En nee ik weet zeker dat een kind niet zoveel kost. Hier komt namelijk dat bedrag niet eens binnen per kind, dat kan er dus ook niet uitgaan."
Je hebt gelijk. En dat is dan ook de werkelijke kwestie van tsjor.
Wat nu precies ouderschap is en hoe verkeerd, verkeerd is voordat het kind uit huis geplaatst wordt, is moeilijk te omschrijven. Maar als pleeggezinen 6 - 7000 euro per kind nodig hebben om die zorg te geven die goed genoeg is, dan is dat toch een duidelijke maat.
Kennelijk meent men dat dat het moet zijn. Dat wie minder uitgeeft of uit te geven heeft, feitelijk niet goed voor zijn kinderen zorgt.
De meer principiele vraag is of we het daar wel mee eens zijn, of dat jeugdzorg misschien toch de minimumnorm voor 'goed genoeg' wat te hoog legt.
Dat denk ik eigenlijk.
Groet,
Miriam Lavell

Geen larie

7000 euro per jaar uitgeven aan een kind!? dat is erg veel geld hoor.
Ik begrijp iets niet. Waarom mogen hier geen vragen over worden gesteld? Komt dat omdat pleegouderschap niet ter discussie mag worden gesteld? En waarom dan niet?
Ik vind wat tsjor, en in verband daarmee ook wat Miriam aangeeft, juist kenmerkend voor hoe (falend?) ouderschap wordt gezien. En ik begrijp het niet, kennelijk is er wel geld om aan kinderen in nood te besteden, maar blijkbaar kan dat niet aan diezelfde kinderen in hun eigen gezin worden besteed. Waarom niet? Zoals Miriam aangeeft, zijn financiële problemen vaak (mede) een oorzaak van problemen binnen gezinnen.
Nu is het dus zo dat ouders zichzelf en hun kinderen maar moeten zien te redden, en bij gebleken ongeschiktheid laat men de ouders en het gezinsverband vallen en kan er wel geld aan diezelfde kinderen worden besteed als ze al uit huis zijn. En dan is het nog niet eens voor henzelf maar voor de pleegouders. Dan kan je wel leuk clubjes en therapie voor het kind betalen, waarom zou dat dan de eigen ouders niet gegund worden? En als de pleegouders nou nog zouden moeten aantonen dat het aan het kind is besteed (zoals eigen ouders ook bij een pgb moeten doen)... en idd. het kind de voor hem of haar aangeschafte spullen (bed, fiets, rugzak, kleding, speelgoed, enz. enz.) mag houden bij verhuizing.
Het zou fijn zijn als er een budget van 7000 euro per kind in nood binnen de eigen gezinssituatie te besteden zou zijn. Als ik heel eerlijk ben vind ik het rijkelijk veel. Ik heb zelf vier kinderen, maar echt geen 28.000 euro om aan hen te besteden. En dan nog eens per jaar... Je kan toch maar één WII kopen denk ik dan...

't is er vaak niet

Het geld is er vaak gewoon niet, dus je kunt opvoeden voor minder. Ongetwijfeld zullen er ook ouders zijn die wel dat bedrag aan hun eigen kinderen uitgeven en die dat dan ook kwijt zijn aan hun pleegkind.

Maar vaak zal er ook gewoon over blijven, wat in de grote pot verdwijnt. Ik neem dan toch weer het gezin wat ik kan als voorbeeld, daar worden de eigen kinderen ook grotendeels verzorgd voor de vergoeding die binnen komt van de pleegkinderen. Moeders heeft geen baan (kan ook niet met het aantal kinderen) en leeft van de pleegzorgvergoeding en een beetje alimentatie. Zelfs de hypotheek boer heeft bij het verlenen van de hypotheek rekening gehouden met de pleegzorgvergoeding.

En als je dan ziet dat dit toch vaak gaat om kinderen uit arme gezinnen, gezinnen waar de moeder nauwelijks met bijvoorbeeld bijstand het hoofd boven water kan houden. Of waar moeder gedwongen een volledige baan heeft, zodat ze daardoor te weinig tijd heeft om te investeren in haar zorgenkinderen, ja dan vind ik het krom.

Je ziet dat de pleegvergoeding omhoog gaat, terwijl het geld dat de echte ouders krijgen gekort wordt, zo wordt er bezuinigd op de kinderbijslag, en ook op het kindertoeslag, de huursubsidie, de zorgtoeslag, de aftrek voor extra zorgkosten. De situatie groeit steeds meer scheef.

Anders, veel geld

Lieve anders, ik verdien niet eens 28.000 duizend euro per jaar, en daar moet dan ook de hypotheek nog af.
Salaris voor pleegouders? Prima, maar dan ook eisen waar men aan moet voldoen (net zoals opvangopa's en oma's), en waar het huis aan moet voldoen. Verder ben ik het eens met tsjor. Het is óf het één (geld voor het kind, dwz. administratie dat het ook aan het kind wordt uitgegeven, inclusief kosten voor eten, drinken, kleding, spullen, reis- en telefoonkosten) óf het ander (salaris, dus loon, dus belasting).
En ja, ik vind dat het wel ter discussie mag staan. Ik blijf roepen dat het geld niet naar al die pleegouders moet gaan maar naar ingrijpen en hulp verlenen bij de bron, in het gezin dus. Maar dat stadium zijn we blijkbaar al voorbij. En als ik tsjor mag geloven wordt het alleen maar erger...

Niet zo gek

trtr:"Zelfs de hypotheek boer heeft bij het verlenen van de hypotheek rekening gehouden met de pleegzorgvergoeding."
Toch is dat niet zo gek. Het bedrag bestaat voor een deel uit een vergoeding voor groter moeten wonen (een kamer per pleegkind extra), hogere gemeentelijke lasten (een persoon meer in het huishouden), water, elektriciteit, de grotere auto, koelkast of zelfs cv ketel.
Dat zijn kosten die een extra kind wel degelijk meebrengen, maar die je niet zo makkelijk calculeert. Ik vind het niet zo vreemd dat dat soort kosten ook in de vergoeding zitten en niet als salaris worden aangemerkt.
Het allergekste blijft dat ouders die moeite krijgen met dit soort kosten, geen investering in hun bestaan krijgen. Ze krijgen niks totdat het helemaal mis gaat. Dan wordt kind uit huis geplaatst naar een pleeggezin waar die kosten wel worden afgedekt.
Ik ben nog steeds niet principieel tegen dat bedrag voor pleegzorg. Ik blijf erbij dat er voor uhp een investering in het gezin gedaan moet worden. Dat kan uhp voorkomen.
Groet,
Miriam Lavell

Wel gek

Miriam: "Het allergekste blijft dat ouders die moeite krijgen met dit soort kosten, geen investering in hun bestaan krijgen. Ze krijgen niks totdat het helemaal mis gaat. Dan wordt kind uit huis geplaatst naar een pleeggezin waar die kosten wel worden afgedekt.

Ik ben nog steeds niet principieel tegen dat bedrag voor pleegzorg. Ik blijf erbij dat er voor uhp een investering in het gezin gedaan moet worden. Dat kan uhp voorkomen."
Helemaal mee eens, Miriam! Ik blijf altijd maar zeggen, probeer nou toch eens problemen te voorkomen, cq op te lossen op de plek waar ze gebeuren. Gek vind ik de discrepantie die jij hierboven noemt, ouders kunnen wat aanmodderen, pleegouders krijgen dit soort bedragen, per jaar, per kind! Verder zou ik wel eens een onderbouwing van die 7000 euro willen zien. Waarom is 6000 euro niet genoeg en moet dat 7000 euro worden? Voor een kamertje, een (grotere) auto? Waarom krijgen dan niet alle ouders 7000 euro als startkapitaal als er een kind bij komt? Om zelf te weten of je het op de bank zet voor het kind of gebruikt om van te leven?

Boekhouden

Mirreke:"Verder zou ik wel eens een onderbouwing van die 7000 euro willen zien."
Ik twijfer er geen moment aan dat er heel redelijk uitziende calculaties zijn die op dit bedrag uitkomen. Ik denk zelfs dat er omstandigheden zijn waarin 7000 euro niet genoeg is. Denk aan een kind dat medicatie gebruikt die niet vergoed worden (voor mijn zoon heeft dat drie jaar achtereen 6000 gulden per jaar gekost).
Het probleem met dit soort calculaties is dat er aan een kant van alles in berekend wordt (misschien zelfs inkomstenderving), terwijl het uiteindelijk toch een tamelijk arbitrair eenheidsbedrag wordt.
Zo ontstaat er vanzelf een bedrag dat weinig relatie heeft met werkelijke kosten.
Mirreke:"Waarom krijgen dan niet alle ouders 7000 euro als startkapitaal als er een kind bij komt? Om zelf te weten of je het op de bank zet voor het kind of gebruikt om van te leven?"
Je moet het wel van twee kanten proberen te bekijken. Anders gaf al een hint die er in feite op neer komt dat men waakt voor het belonen van het verwaarlozen van kinderen. In die redenatie is de wereld simpel verdeeld in 'daders' (slechte ouders) en 'redders' (pleegouders). Die 'redders' vervullen een maatschappelijke taak waarvoor ze vrijgesteld moeten worden van kosten. Je kunt dat vergelijken met de onkostingvergoeding die gemeenteraadsleden krijgen.
Je hoeft het met deze simplificatie niet eens te zijn. Je kunt tegelijkertijd niet ontkennen dat er in die redenatie wel logica zit.
Een stukje verder: Als je meent dat dit soort vergoedingen voor pleegouders tot hebberigheid in plaats van taakvervulling leidt, waardoor 'pleegouder' ineens een economisch aantrekkelijke functie wordt, dan kun je tegelijkertijd ook beweren dat het op die manier compenseren van ouders in de problemen, het in problemen raken tot een aantrekkelijke economische bezigheid maakt.
Ik snap dat die gedachte je tegen de borst stuit als je denkt aan al die mensen voor wie het bestaan keihard vechten tegen de bierkaai is, maar ook hier kun je niet ontkennen dat er nu eenmaal ouders zijn die op allerlei manieren misbruik maken van hun kinderen.
Wat ik gek vind is dat de huidige vorm van zorg geen helder onderscheid maakt tussen misbruik of verwaarlozing en financiele problemen. Dat kan wel. Je zou in eerste instantie gezinnen en/of kinderen die in de problemen zijn onder beschermend bewind kunnen stellen, waarbij je de bewindvoorder van een budget voor de kinderen voorziet. Dus niet de ouders.
In dat geval zijn de basisdingen als huur, nutsvoorzieningen, voeding, kleding en scholing voor de kinderen afgedekt. Voor die ouders voor wie dat vooral een probleem is en stress veroorzaakt, zal dat een opluchting kunnen zijn die de verhoudingen normaliseert.
De ouders die werkelijk incapabel zijn (of ziekelijk gemeen) worden hiermee duidelijker zichtbaar.
En dat is nodig.
Want hoe zeer ik de redenaties die gevoerd wordt wel begrijp, wat mij betreft staat als een paal boven water dat de aandacht van pleegzorg meer en meer toegaat naar kinderen die het thuis beter zouden hebben. Niet om het geld, maar omdat daar vader en moeder wonen. Van wie ze houden. En met wie de relatie helemaal niet scheef is, behalve dan dat er in het bestaan in praktische zin voortdurend van alles mis gaat.
Ik snap dat de zorg over juist deze kinderen alleen maar groter wordt door het verhogen van de pleegzorgbijdrage.
Groet,
Miriam Lavell