Hoe materialistisch voeden wij onze kinderen op?

Ze krijgen niet alles

Hoi,

Ik ken dit soort mensen ook in mijn omgeving maar denk niet dat ik mijn kinderen er een plezier mee doe ze zo te verwennen. Ooit komen ze op eigen benen te staan en dan??? Dan is het gedaan met de luxe, of ze gaan misschien lenen om toch aan die luxe te blijven voldoen. Hier krijgen mijn kinderen één fiets en als deze fiets stuk is, dan repareren we deze (dat betaal ik dan wel omdat het bijna nooit voorkomt, zouden ze slordig met hun spullen omgaan,dan zouden ze mee moeten betalen) verder zouden ze een nieuwe fiets krijgen als ze jarig zijn. We hebben sinds een jaar of 5 een playstation nr 2. Zoon wil graag een Wii of playstation 3, maar ik koop het niet. Hij heeft spelletjes genoeg voor playstation 2 in de loop der jaren gekregen/gespaard/sinterklaas dus ik vind het wel genoeg zo. Idem met veel andere dingen. Ze krijgen heel soms iets tussen de verjaardagen en sinterklaas en kerst door, maar dat is dan heel bijzonder en zo ervaren de kinderen dat dan ook (als ze dat maar 'gewoon' zouden vinden dan zou ik er meteen mee stoppen)
We zouden het trouwens wel kunnen betalen, al die verwennerij, maar ik denk niet dat je een kind daar écht een plezier mee doet op de lange termijn. Ik verwen ze in aandacht, vriendschap, leuke dingen met elkaar doen. Zouden sommige ouders dat dan 'afkopen' met spullen maar werkelijke aandacht voor het kind is er niet (of is dat er ook nog naast)

Maxime

(mijn man heeft in zijn jeugd altijd de nieuwste spullen van zij pa gekregen, maar een echt gesprek met papa voeren heeft hij pas op zijn 40e geleerd...voor die tijd was pa altijd aan het werk en met zichzelf bezig)

Voorleven

as simple as that.

Als ouders veelal toegeven aan elke koopimpuls, dan doen hun kinderen dat ook.
Andersom is niet altijd het geval, soms willen ze expres tegendraads anders doen dan hun ouders willen, maar eenmaal volwassen geworden zullen ze de wijsheid zien bovendrijven.

tonny

Bij-effect?

Als de scooters en auto's al klaar staan en de ouders allerlei luxe grote uitgaven ook voor hun rekening nemen, dan zou het wel eens héél lang kunnen duren voordat de nazaten op eigen financiële pootjes staan.
't Is maar of je trek hebt in dat bij-effect...
Oudste woont nog niet zo lang 'op kamers' en het is hier best stil zonder haar onophoudelijke getater, geboink op de trappen en met deuren. De telefoon ligt nu altijd op z'n plek en koek en chips krijgen geen pootjes meer. 'k Had niet gedacht dat ik dat soort dingen nog eens zou missen.....
Maar goed, oudste komt met regelmaat binnenvallen met voornaamste beweegreden dat ze ergens een tekort aan heeft. Geld voor de kapper, mijn voorraadkast wordt geplunderd, er wordt opeens veel gebeld met míjn telefoon, etc. Yep, nog niet helemaal op eigen pootjes. Maar gezellig is het wel, weer eens iemand aan tafel die de laatste restjes uit de pannen schraapt.
Zoiets kan je met grotere dingen zoals auto's natuurlijk nog heel lang bewerkstelligen. Misschien wel tot je in het verzorgingstehuis zit?
Zou voor mij ook weer niet hoeven. Naast het feit, dat ik niet eens een nieuwe auto voor mezelf wil kopen.

Manda

De moeder van de 19-jarige klaagt wel dat hij niet met geld om kan gaan en geen verantwoordelijkheid toont. Tja, ik weet wel hoe dat komt.
Nee, ik wil niet veroordelen. Ik verbaas me alleen heel erg. Uit onderzoek van de NIPO blijkt dat steeds meer jongeren financieel in de problemen komen. Ze hebben niet goed geleerd om met geld om te gaan.
Jullie hebben een duur huis, een dure auto en jij koopt dure kleding. Maar je geeft weinig uit aan vakantie. En je schreef niet dat je schulden had. Dus je kunt blijkbaar wel goed omgaan met je geld.
Maar voor pubers is het erg lastig in te schatten hoe veel waarde iets heeft en hoe hard je voor iets moet werken om het te kunnen kopen. Ouders zouden zich dit meer bewust moeten zijn.
Suzie

Wat betreft de beginvraag

Hier ben ik niet zo bewust met zulke vragen bezig, komt misschien ook omdat de kinderen nog maar 5 en 2 zijn. Maar als onze inkomens zo blijven als nu, dan zal het haast onvermijdelijk zijn dat de kinderen bij ons thuis meer luxe hebben als wanneer ze op zichzelf staan. En natuurlijk gaan we ze leren budgetteren met zakgeld, kleedgeld e.d. Maar voor een deel blijven ze natuurlijk meeprofiteren zolang ze bij ons wonen. Bijvoorbeeld als ze meegaan op een skivakantie, of als ze ook een goede fiets krijgen ipv. een oud tweedehandsje.
Wel zijn onze keuzes misschien niet de hunne, we geven bijvoorbeeld nauwelijks geld uit aan ons interieur en dat zullen ze tegen de tijd dat ze op zichzelf kunnen gaan wonen wel allemaal oude troep vinden. Ook kopen we veel tweedehands. Dus ik ga er maar van uit dat ze toch blij zullen zijn als ze hun eigen keuzes kunnen maken ook al moeten ze dan misschien even sparen.
Wat betreft de gegeven voorbeelden: het klinkt op het eerste gezicht inderdaad overdreven maar als ik goed lees denk ik dat het gewoon om de voorkeuren van die mensen gaat: het neefje heeft liever een paar goede fietsen om lekker mee te sporten dan dure kleren, bijvoorbeeld. Zeker als kind daar zelf voor spaart lijkt het mij prima. En de niet gebruikte rolschaatsen kunnen meteen weer op marktplaats .

Asa (ot)

bedankt ! Het is zo fantastisch, we zijn heel gelukkig met haar.

Maar dat zijn verschillende dingen

Hier heb ik wel een duidelijk idee over hoe ik mijn kinderen leer omgaan met geld, materie etc, dat is een breder ding dan verbaasd zijn over koopgedrag van anderen.

En dat is dus veel meer dan alleen zeggen wat de waarde van iets is, dat moet je ze laten ondervinden anders heeft het geen zin. En hoe bepaal je die waarde, waaraan is het gerelateerd ?

De ene bijbaan verdient beter dan de ander en wat doen ze met dat gegeven, hoeveel uur ben je bereid om te werken voor die gadget ?

Geld is geld, dat is de 1e regel, geld is een bedrag waar dus een eind aan zit en concreet is. Als geld geld kost dan ben je niet slim bezig, leen dus niet/leer ze besef bij over afbetalen. De werking van rente, hoe leer je je kinderen dus sparen en het nut daar van, laat ze dus zien dat een bedrag kan groeien of vertel iets over investeren (studeren ?, woning kopen ?). Ik heb soms wel eens korte gesprekjes over dit soort dingen met mijn puberende neefjes en nichtjes en dan merk ik op dat de opvoeding er wel iets toe doet (met name om koopgrage kinderen af te remmen) maar dat het vooral het aard van het kind zelf is. De een heeft elke maand geld te kort en zit uren te sms'en, de ander spaart elke cent en koopt na een paar jaar een duur ding wat stabiele waarde houdt.

En dan nog zoiets, je kan verwend zijn maar dat is niet direct het zelfde als verwend gedragen.

Overigens vind ik het goed als jongeren inzien dat de omgeving waar zij in opgroeien niet 'de standaard' is, er bestaat niet zoiets als een standaard zonder na te denken dus over die dingen die ik hierboven zeg over geld. Dus je kan het dan ook nog eens hebben over een 'plan', waar ben ik nu, waar wil ik naar toe en wat moet ik daarvoor doen/laten.

En als laatste, ik denk dat het goed is om kinderen te leren te geven. En niet dat het slappe lieden worden die zich omringen met klaplopers maar samen een verhuisdoos inpakken voor het kindertehuis is iets wat ik elk jaar met mijn dochter wel doe en dan laat ik haar later ook de foto's zien van als het aan gekomen is daar. Ze weet overigens ook dat haar eigen moeder in een kindertehuis heeft gezeten en er ook dus kinderen zijn die gewoonweg honger hebben. Maar goed, misschien draaf ik daar wel een beetje te ver door.

Haha manda

Eigenlijk had ik mijn posting over niet bewust mee bezig wel kunnen vervangen door 'ik ben het altijd eens met wat Manda hierover schrijft' .

Manda o.t.

Ook hier uit Alkmaar heel erg veel geluk met jullie kleine meisje! Papa Rijn zal het nog moeilijk krijgen met zoveel dames

Aaaarghhh cobi (volslagen o.t.)

Komt het weleens in je op dat sommigen dat "spotten" misschien niet zo op prijs stellen? Mij doet het denken aan de sociale controle op het dorp waar ik vandaan kom en iedereen altijd alles van je wilde weten. brrrrrr. Nou ja, iedereen zijn hobby, denk ik dan maar zuchtend. Maar prettig, nou neuh

Emma (o.t. laatste keer beloofd)

Tja, smaken verschillen. Op datzelfde dorp waar ik het over had, zijn ook mensen die het juist enig vinden, die sociale controle. Zelf hecht ik minder aan mijn nick. Interessant is inderdaad, dat dezelfde soort inhoud, onder een andere nick gepost, een ander soort reactie oplevert. Voordeel van een nieuwe nick is dat opgebouwd vooroordeel ook weg is. Maar dit is waarschijnlijk veel te meta en ik hou dus op.

Niet echt materialistisch hier...

...dochterlief heeft wel veel spullen, maar dat komt vooral omdat mijn ouders met haar best doorgeslaan zijn en van alles kopen.
Maar zij hecht er zelfst niet echt veel waarde aan.
Wij zelfst ook niet echt. Onzer auto is een oude en wij hebben ook niet echt behoefde aan een nieuwe, want deze rijdt uiteraard lekker en biedt genoeg ruimte voor het hele gezin inklusief honden.
De grootste TV hoeft het ook niet te zijn, wij hebben laatste zomer een nieuwe gekocht, omdat de oude stuk was.
Waar wij wel heel erg veel waarde aan hechten zijn onzere honden. Dochterlief is helemaal gek op hun en de honden op haar. Helaas zullen wij over enkele dagen er nog maar een hebben, want onzere duitse herder moet straks ingeslapen worden - terminale kanker...

Vakantie is leuk, maar wij wonen zo leuk hier op de waddeneilanden, dat we eigentlijk geen grote behoefde hebben om op vakantie te gaan. Ik zal nog wel eens naar Kroatië willen, maar dat komt later wel. Ik was er vroeger vaak en vindt het een erg leuk land.

Voor kerst zijn wij laatste jaar begonnen om kaartjes te kopen voor balletvoorstellingen, die dochterlief graag wil zien en het bevalt erg goed, het is moelijk om dingen voor haar te vinden en zij wil graag alle mogelijken balletten zien.

Dochterlief krijgt zakgeld, van ons 1 Euro per week en mijn ouders geven haar weleens 50 Euro. Hiermee mag zij doen wat zij wil - maar op is op. Laatste jaar wilde zij per se een Wii, maar moest hem half zelfst betalen van haar gespaarde zakgeld.
Als zij denkt per se een paar Nike Air Max voor 90 Euro nodig te hebben, ok - maar dan van haar gespaarde zakgeld.
Zo doen we het altijd met luxe-dingen die zij graag wil hebben maar niet echt nodig heeft.

Ik ben zelfst erg materialistisch opgegroeit, ala "je bent wat je heb". Dat is iets wat ik niet wilde voor mijn kind. Al deze materiele dingen hebben mij namelijk niet gelukkig gemaakt als kind, ik had liever een hond gehad inplaats van 15 paar schoenen. Maar mijn ouders hadden het niet echt met dieren.

Maar ik vind het erg belangrijk voor dochterlief om met dieren op te groeien - belangrijker dan duure spullen en vakanties etc.

Eens met manda

Je ergeren aan het koopgedrag van anderen is iets heel anders dan de vraag hoe je om moet gaan met het materialisme van je kinderen en ervoor kunt zorgen dat jongeren niet in de schulden komen.
Er steekt een sterke veroordeling in je beginposting, vooral omdat je hem lardeert met allerlei details die geen rol spelen in de discussie ("hij heeft 4 fietsen en de middelbare school ligt op twee minuten afstand".... so what??? Had het verschil gemaakt als de school 20 kilometer verder lag?).
Ik vraag me altijd af wat een vraagsteller precies verwacht bij dit soort onderwerpen. Behalve natuurlijk schouderklopjes en een hoop verhalen van mensen die óók zoveel ouders-die-het-niet-goed-doen kennen in hun omgeving.
n@nny

Fanny

Ik vertel mijn kinderen altijd dat er iedere maand een zak geld binnenkomt en dat die, verdeeld over de maand, uitgegeven kan worden. Is ie eerder leeg dan het einde van de maand doordat er bv skateboards, computerspelletjes, dvd´s gekocht worden, dan is er geen eten meer en dat si vervelend. Je moet in ieder geval een deel van die zak geld gebruiken voor het huis, auto, eten (de vaste lasten) en wat dan over is kun je gebruiken voor andere dingen. Dat betekent dat je de ene maand een spelletje kan kopen voor kind 1 en dat de andere maand de ander iets kan krijgen bijvoorbeeld.
Iedereen krijgt zoń zak geld, de ene is wat groter dan de ander, doordat ie meer verdient en de een geeft het uit aan dure kleding bijvoorbeeld en de ander koopt goedkopere kleding en heeft dan nog geld voor iets anders. Het is een kwestie van keuzes maken. Ik leg de kinderen dan welke keuzes wij maken en waarom.
Sommige kindern krijgen veel, dat is niet omdat ze liever zijn, want met kusjes en knuffels geef je aan dat iemand lief is, maar dat is omdat die ouders hun geld anders uitgeven of willen uitgeven of omdat die zak geld wat groter is. Maar sommige kinderen krijgen heel veel, maar dat is ook niet meer leuk, want dan is het niet bijzonder meer als je iets krijgt.
Zoiets vertel ik mijn kinderen en zij begrijpen het en eigenlijk zeggen ze nooit dat anderen meer hebben, ja een vriendje heeft zoveel, maar dat is niet leuk, zeggen ze, want die schept op en die weet nooit wat hij voor zijn verjaardag moet vragen en dat is ook niets.
Ik moet zeggen dat ze redelijk verstandig zijn op dat gebeid en met het zakgeld gaat het ook steeds beter. Eerst allemaal kleine dingen, maar dan was het geld op en nu sparen ze zodat ze iets groters.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Verschil

Ik vind het wel een verschil. Sommige kinderen hier in de buurt moeten 12 km fietsen, en dan ook nog de heuvel op. Dan vind ik het terecht dat ze een goede fiets met meerdere versnellingen hebben. Maar als je lopend naar school gaat, dan hoef je toch geen luxe fiets en een gewone fiets erbij.
Suzie

Gevecht

Ik vind het zelf ook een heel gevecht om mijn kinderen bij te brengen hoe het zit. De oudste ziet overal dingen die hij wil, hij is 16. Vorig jaar heeft hij vakantiewerk gedaan bij een bollenboer. Het geld was er in no time doorheen aan onzin dingen (als sneeuw voor de zon zeg maar). Hij heeft een (2e of 3e hands-)brommer gekregen voor zijn verjaardag en zelf hiervoor de helft betaald. Hierna verchillende reparaties en 2 boetes, moet hij zelf betalen. Nu is hij echt door zijn spaargeld heen, ware het niet dat ik voorgeschoten heb. Hij kan niet bij zijn geld omdat hij er te makkelijk mee omgaat. Hij moet nu zeg maar afbetalen, krijgt dus geen geld per maand meer maar elke keer als hij iets van mij vraagt voor iets gaat dat bij zijn schuld op.
Dat is wel streng zoals het hier staat misschien. Ik heb hem geholpen met een soort huishoudboekje, maar hij houdt niets bij. Verder wil hij nu en ps3 kopen, ook op afbetaling zeg maar via ons. Dat willen wij echt niet.
We willen hem leren dat je eerst geld moet hebben voor je het uit kunt geven. Maar dat valt nog niet mee.
Onze andere twee kinderen zijn veel voorzichtiger, gaan zelf op onderzoek om ergens te werken (mogen dat eigenlijk nog niet) en werken dus ook af en toe bij een boer, of mijn dochter vanaf morgen in de kiosk bij het zwembad. Het verschil is misschien dat onze oudste als oudste veel dingen voor zichzelf/als eerste heeft gekregen, en de andere twee dingen konden gebruiken en dus minder als iets krijgen hebben ervaren??
Ik geloof er zeker in dat het goed is voor kinderen om niet alles te krijgen, daar word je frustratietolerantie alleen maar hoger van, en dat is goed.
Maar kijken hoe anderen het doen heeft geen nut. Verbaas je hoogstens, oordeel niet. Faith

Ik ga er verschillend mee om

Mij oudste is redelijk materialistisch. Is heel lang enigst kind geweest (9 jaar) en 7 jaar lang enigst kleinkind.
Zij kreeg alles wat haar hartje begeerde; het geld was er, de mogelijkheid was er en ze werd gruwelijk verwend door de opas'en oma's.
De nieuwste Nintendo's, eigen PC op haar 4e, om het jaar een andere fiets, TV op haar kamer.
Nu zijn er 5 kleinkinderen aan de ene kant en 3 aan de andere kant. Zit oma aan de ene kant op bijstandniveau en de andere opa en oma moeten alles door 5-en delen.
Mijn jongsten zijn nu 3,5 en staan te springen van blijdschap bij een setje kleurpotloden van € 1,00. Hebben geen eigen PC, geen eigen Nintendo's. Hun meeste speelgoed is van hun grote zus geweest en moeten delen met het fietsje van 9 jaar oud.
Ze zijn er niet minder gelukkig om !
Jakiro

Mijn zus

zal volgens veel mensen ook vrij materialistisch zijn. Ik zal maar niet opnoemen wat voor dure gewoontes ze allemaal heeft. Mijn ouders waren vroeger altijd erg zuinig. Zij vindt dat ze daardoor zwaar tekort is gekomen en wil nu de schade inhalen.

Je weet dus nooit welke invloed je opvoeding heeft op je kinderen.

Faith

je schrijft: 'We willen hem leren dat je eerst geld moet hebben voor je het uit kunt geven.' Waarom schiet je je zoon dan geld voor, zo leert hij het niet.

Inzicht

Een tijdje geleden had ik het met mijn dochter over geld. Inderdaad a la 'het is niet oneindig, en als het te snel op gaat kunnen we aan het einde van de maand geen eten meer kopen'. Op een blauwe maandag zei ze ineens: mamma, kost alles geld? Ja, behalve kusjes haha. Ook ons huis? Ja. Water? Ja. Tv kijken? Ja. Telefoon? Ja. Ze was helemaal onder de indruk .
Van de andere kant helpt het niet erg om je druk te maken over de al dan niet verantwoorde aankopen van een ander. In dit geval zou ik hebben gedacht: fijn voor de fietsenmaker die aan 1 persoon 4 fietsen heeft verkocht, dat is goed voor de economie.

Ik verbaas me ook veel

Ik sta ook iedere keer weer verbaasd wat ouders aan hun kinderen geven. Moeten ze natuurlijk zelf weten.
Inderdaad, wat geef je zelf voor voorbeeld aan je kinderen. zelf doe ik het als volgt: Als ik iets graag wil hebben (of de kinderen) vraag ik me af: Ten eerste : heb ik het echt nodig of is het alleen voor de fun. (mag ook hoor) En zal ik gelukkiger worden als ik het heb of ongelukkiger als ik het niet zou hebben. Moet ik het hebben omdat iedereen het heeft? Wat langer nadenken over een koop is goed, want de behoefte verdwijnt dan als je het gewoon niet echt nodig hebt. En je kunt het geld misschien aan andere dingen besteden. Dat probeer ik mijn kinderen ook bij tte brengen.
Maar als ik voor een kind een verjaardagskado wil geven en ze hebben alles al...tja dan weet ik het ook niet meer. Wat blijft er dan te wensen over?
Wat moet een kind van 8 met een mobieltje bijv?
In de niet- materiele dingen zit meer voldoening. klinkt misschien zweverig, maar bijv. een nacht in je tuintje kamperen met vriendjes, dat is pas leuk. Een hele vroege fietstocht maken en dieren zien, picknicken, vuurtje stoken, samen een film kijken. Het kost bijna niets en ze onthouden juist dat soort dingen!
Materiele behoeften bevredigen m.i. maar heel even, en dan wil je weer iets beters, iets duurders etc.
En...het kost allemaal energie en grondstoffen, daar zou je ook best over kunnen nadenken met je kinderen.
Ik heb ook wel eens een beetje de indruk, maar nu krijg ik half Nederland over me heen, dat hele drukke ouders, die dus weinig tijd hebben voor de kinderen, dat schuldgevoel afkopen door de kinderen hele dure dingen te geven. Oef, ik heb het gezegd.

Fladder

Geen slechte moeder maar een knokker... Sommige mensen hebben idd makkelijk paten... X