Hoe wordt het weer wat leuker in huis?

Ben je moe?

Ik merk dat als ik moe ben of slecht in mijn vel zit, dit soort zaken bij ons ook sterk spelen. Wanneer ik dan de knop om kan zetten en een paar avonden vroeg naar bed ga, dat ik dan alles met meer humor aankan en de sfeer direct omslaat.

Verder probeer ik het gesprek aan te gaan. Ik vertel ze dat ik het niet leuk vind zoals het gaat en vraag hen of ze weten hoe het komt. Dan kunnen we samen oplossingen verzinnen....werkt over het algemeen al heel goed om de lucht weer te zuiveren.
De gekozen oplossingen voldoen niet altijd aan mijn eigen ideeen, maar vaak zijn ze de moeite waard om te proberen.

Succes, het is erg uitputtend, als je de harmonie in je gezin (tijdelijk!) kwijt bent!

Hier ook ochtend drama.

Oudste is bijna 5, jongste moet dan nog helemaal geholpen worden en 7 maanden zwanger, dus straks 2 kinderen om aan te kleden.

Wat hier wel helpt is oudste dan maar als baby te helpen, zo gedraagt hij zich immers ook. Doe je mond maar open, dan moet ik je tanden maar poetsen, vind ie 10x niets natuurlijk, op dinsdag of woensdag is hij dan een stuk zelfstandiger en sneller, om vervolgens op vrijdag weer in te storten...

Laat de kinderen zelf een rooster maken

Verdeel de ochtend in vakjes van 5 minuten. Laat ze zelf invullen wanneer ze wat doen, zodat ze op tijd klaar zijn. Help ze met hoe lang een activiteit duurt en hoe laat ze klaar moeten zijn om naar school te gaan.
Zo krijgen ze zelf controle en ben jij de controle kwijt. Gevolgen van te laat komen zijn voor kind zelf.
Hier zorgt een kind vanaf 6 jaar zelf voor aankleden, haren kammen, boterhammen smeren, tas inpakken met drinken en koek, tanden poetsen. Alleen de overblijf lunchbox wordt nog door ouders gemaakt.
Tanden poetsen doet kind smorgens zelf, in de avond poetsen de ouders tot 9 jaar.

Knurf

ik ben ook helemaal voor moederen hoor, zolang het werkt.

In tegenstelling tot jou, vond ik het nooit erg, dingen alleen doen (m'n zus was er ook, dus ik was niet alleen, maar die ging me echt niet aanzetten tot tandenpoetsen enzo).

Ik heb er dus geen trauma van overgehouden en vond het juist fijn zelfstandig te zijn. En ik denk dat een kind van 8 best wel toe is aan een hoop zelfstandigheid. Dus als het moederen niet werkt, waarom niet proberen? Zo niet, moeder je dan voor jezelf of voor je kind?

Te veel verwachten?

Misschien verwacht je te veel van ze. Ik zou van een 7 jarige niet verwachten dat die altijd keurig netjes stil op een stoel blijft zitten tijdens het eten. Dat lukt mij zelfs lang niet altijd.
Wie heeft er last van dat hij in kleermakerszit zit? Eet hij daardoor minder? Thuis zou ik me daar nou helemaal geen druk om maken.
Dat kwartje valt waarschijnlijk zo ergens als ze het huis uitgaan.

Afspraken of regels?

Een regel is iets heel anders dan een afspraak. We zijn regels eufemistisch afspraken gaan noemen, maar daarmee maken we van onze kinderen mensen die zich niet aan afspraken houden, en dat voelt voor een ouder veel rotter dan wanneer een kind die zich niet aan de regels houdt. We doen het onszelf aan. We zeggen luisteren, maar we bedoelen gehoorzamen.

Misschien helpt het als je van de tien dingen die je nu steeds moet zeggen er twee voor jou belangrijke uitkiest en de rest laat zitten voorlopig.

Als regels niet werken, is het makkelijker om de regels te veranderen dan het kind dat zich er aan moet houden.

Misschien is je oudste toe aan een beetje meer ruimte, gaan je regels knellen. Soms kun je van een regel een afspraak maken als je de regel aanpast aan wat voor iedereen wenselijk is. Het wenselijke moet dan wel vanuit het kind zelf komen.

Als je input van buitenaf fijn vindt: ik heb veel gehad ooit aan een Gordon-training.

Verwachtingen

Eerlijk gezegd vind ik het ook klinken of je teveel verwacht van je kinderen. Op je billen aan tafel zitten, dat doen we hier in huis geen van allen geloof ik. En dat tandenpoetsen, dan laat je de een toch op de bank de tanden poetsen, de ander boven en de derde in de keuken?
Misschien moet je eens aan je kinderen vragen wat zij nu belangrijk vinden 's morgens. Dan kun je met hen een lijstje maken met dingen die moeten gebeuren en een lijstje met dingen die fijn zouden zijn als ze gebeuren maar niet noodzakelijk zijn (bed opmaken bijvoorbeeld) en een lijstje met leuke dingen die ook nog kunnen 's morgens (even tv kijken, spelen, even knuffelen, een boekje lezen).

Kleine moeite, groot plezier

Ik snap niet dat je niet gewoon een tweede tandenborstel koopt? Dat heeft niets te maken met het niet luisteren, maar is gewoon veel praktischer voor als het bij de een of de ander even tegen zit. Een kind van 8 kun je al heel goed zelf verantwoordelijk maken voor het op tijd op school zijn. Mijn 10-jarige moet er(al een paar jaar) zelf voor zorgen dat ze om 08.15 uur klaar is, dus aangekleed, gepoetst, tas gepakt, schoenen aan. Dat gaat meestal goed, en als het mis gaat doet ze dat niet om mij te pesten, maar omdat ze tussendoor ineens allerlei belangrijks te doen had.

Arike

Hoi Arike,
Als ik het zo lees, wil jij geen praktische oplossingen, maar wat sfeer-verhogende elementen toepassen.
Als eerste is het nu natuurlijk een heel "rottige" tijd van het jaar: donker, onrustig van alle feestgedruis, de kids moe en aan vakantie toe. De tijd waarin ik regels iets losser laat om ze gelijk met de vakantie strak terug aan te trekken. We hebben niet voor niets rust-regelmaat-reinheid nodig. De oudste zit niet happy in zijn vel: wat is de oorzaak? Kan hij smorgens een stukje eigen ritme oppakken zonder de anderen er in te storen? Of... kan hij savonds misschien iets doen om beter tot rust te komen, dan lekker te slapen en weer wat vrolijker op te staan? In deze maand praat ik elke avond even over de afgelopen dag en al zijn avonturen, dan kijken we samen nog even wat er morgen van hem verwacht gaat worden. Dit geeft duidelijkheid en dus al wat rust. Je "rituelen" moet je lekker zo houden, maar als ze er binnen op zoek gaan naar grenzen mag je die duidelijk afbakenen. Zoals het zitten op je billen: niet goed zitten... dan stoel weg halen en ga je maar staan... net zo lang tot je besluit wel netjes te gaan zitten. Ik zoek altijd naar "straf" die er in de buurt komt, dus niet om de haverklap een minuut op de trap. Een beetje creatief denken bij het aanbieden van "straf".
Een beetje warrig verhaal misschien maar de boodschap:
* hou vast aan je ritme en "rituelen"
* laat je grenzen iets losser waar dat goed voor je zelf voelt, laat andere grenzen extra duidelijk voelen
* schep rust-regelmaat-reinheid
* laat (een avond) van te voren weten wat je van elkaar kunt verwachten die dag
* op naar de vakantie met daarna weer even een gewoon-gewone tijd!
Liefs, timsmama

Verwachtingen

"Ik mag toch wel verwachten dat mijn kinderen een beetje meewerken als ze naar school willen?

of het mag of niet is niet de juiste vraag. Het werkt op het moment blijkbaar niet, vandaar je post, en op alle suggesties reageer je negatief. Je wilt blijkbaar de ultieme tip horen om je kinderen in het gareel te krijgen, zonder zelf iets te veranderen. Helaas bestaat die tip niet. Je noemt je kinderen dwarsliggers, maar ik vind jouw instelling ook wel aardig dwars

Persoonlijk ben ik nogal praktisch ingesteld. Als mijn planning niet lekker loopt, de kinderen niet meewerken, dan heb ik geen zin om mijn tijd en energie te steken in zo door te gaan. Dan probeer ik andere methodes uit. Niet geprobeerd altijd mis toch?

Machtsstrijd

Je zegt: zonder aanwijsbare oorzaak. Is ouder worden en daarmee andere dingen nodig hebben geen oorzaak?

Een kind van deze leeftijd wil niets liever dan dat het gezellig is in huis, maar kan daar zelf niet voor zorgen. Daar heeft ie jou heel hard bij nodig. Laat je niet van de wijs brengen doordat het lijkt alsof ze het allemaal niks kan schelen. Dat is onmogelijk.

Je kinderen worden ouder en krijgen meer invloed. Hoe dan ook. Ook als je dit niet toestaat. Dan ontstaat de machtsstrijd. En die win je alleen door ze angst aan te jagen: dreigen met straf, onthouden van liefde/aandacht. Fnuikend voor je band met hen. Die kant lijk jij niet op te willen, anders was je niet aan het lezen in handboeken positief opvoeden e.d.

Wat zou er gebeuren als je wel meer tandenborstels zou kopen? Ook al luisteren ze niet?

Sta erboven en probeer het eens met humor

Beste Arike,
Waarschijnlijk trek je het gewoon teveel aan als niet alles goed loopt. Probeer er boven te staan, want opvoeden is een leerproces. Voor de kinderen om te leren om langzaam aan zelfstandig te worden en voor de ouders hoe ze dat het beste kunnen doen.
Het heeft niet zoveel zin om de sfeer in huis af te laten hangen van of alles goed gaat. Natuurlijk gaat niet alles goed, Dan zou je ook niet minstens 18 jaar hoeven te opvoeden. Het is geen kwestie dat kinderen er niet aan willen, ze moeten nog leren de theorie in de praktijk toe te passen. Fouten horen er gewoon bij, dus je kunt beter een manier vinden om daar mee te dealen.

Probeer dat eens met humor te doen. Ik merk dat hier thuis de sfeer toch het meeste afhangt van zoals wij ons als ouders opstellen. Als er zorgen zijn, vermoeidheid of op het werk een belangrijke deadline is te halen dan raakt de sfeer eerder bedrukt dan als we goed in ons vel zitten.
In het eerste geval ben je sneller geneigd om je op te winden vanwege de fouten van je kinderen en voel je die als een soort niet willen luisteren. Voel je je wel helemaal goed dan zie je het als iets wat het kind kennelijk nog moeten leren en besluit je als het na 1000 keer nog niet lukt, he kwartje wel bij 10.000 zal vallen en maak je er een grapje over. Bijv. tegen kind (7) dat treuzelt en daardoor nog steeds in alleen een onderbroek en sokken op zijn slaapkamer zit: Hé, mooie sportieve outfit heb je uitgekozen, stoer hoor! Ik wist niet dat dat nu mode was. Je hebt je sokken al aan zie ik, mooi schoenen erbij aan dan kunnen we weg. Gevolg: kind schiet in de lach op het moment dat het lijkt dat ik hem echt serieus zo weg ga brengen en was binnen 30 seconden helemaal aangekleed.
Het maakt echt uit of jij moe bent, je veerkracht en geduld is gewoon minder om met niet soepel lopende situaties om te gaan.
Maak verder het stressvolle ochtendritueel zo simpel mogelijk. Ten eerste er wordt niet gespeeld of tv gekeken voordat iedereen klaar is of gewoon 's ochtend helemaal niet. Dat is alvast één tijdverspillingspost minder.
Tassen pakken, kleren klaarleggen dat kan allemaal 's avonds. Natuurlijk zal ook dat wel eens mis gaan, maar dat is dan jouw probleem niet meer. 'S ochtends niet op tijd klaar, dan maar zonder complete inhoud tas, lunchpakket, gymschoenen of wat dan ook. Ik help 's avonds eraan herinneren en desnoods wat met opzoeken. Als ze dat dan niet goed doen, en merken dat er 's ochtends het één of ander mist is er natuurlijk wel wat gefoeter 's ochtends maar dat trek ik me niet meer aan. Daar leren ze van (uiteindelijk) en daar ging het toch op bij opvoeden.
Je zoon maakt een puinhoop met hagelslag eten? Nou dan kun je 3 oplossingen bedenken:1) je brengt alvast stoffer en blik, zodat hij het zelf op kan ruimen 2) als daar geen tijd voor is, dan maar geen hagelslag meer 's ochtends. 3) geen stoel, hij eet maar staand als hij op die manier minder knoeit.
Zoals anderen gezegd hebben koop er ook een gewone tandenborstel bij. Is de oudste op tijd klaar, dan kan hij met de elektrische poetsen, zo niet dan doet hij het maar met de hand op het moment dat zijn broertje de elektrische gebruikt.
Op geroep dat het allemaal vreselijk oneerlijk is en dat wij maar stom zijn beamen we dat glimlachend: "Ja, hoor je hebt helemaal gelijk, het toch toch absoluut oneerlijk dat je je eerst aan moet kleden voor het ontbijt. Wie bedenkt nou zo iets? Wat een rot ouders zijn we toch, dat we je zoiets ààààààààààn doen" Stel je voor zeg, eerst aankleden, je reinste kindermishandeling. Zal ik het nummer van de kinderbescherming alvast voor je opzoeken, zodat je kunt klagen? Op het moment dat er een glimlach doorbreekt ben je klaar en kun je over op de modus: als jij je nu snel aankleedt, zet ik alvast het bordje klaar/ smeer een boterham of iets dergelijks.
Natuurlijk gaat het ook bij ons niet altijd van een leien dakje en sommige momenten van het opvoeden zijn gewoon niet leuk. Maar de sfeer, die hangt toch het meeste af van in hoeverre ik ervoor kies die aan het gelijk goed doen van mijn kinderen te koppelen. Soms merk je achteraf dat je als ouder toch weer die fout hebt gemaakt en je het handiger aan had kunnen pakken. Geef niet, ook ouders maken fouten, daar leer je van. Maar als ik zelf uitgerust en vrolijk ben, dan is de kans dat fouten van kinderen de sfeer in huis aantasten stukken kleiner.
Groeten Primavera

Over dat aankleden en ontbijten

Is het een idee om dat in je pyjama ontbijten (wat natuurlijk heerlijk is) in het weekend goed te keuren? Misschien doe je dat al hoor! Het zou misschien kunnen helpen dat ze weten, dat het dan wel mag.
Succes hoor want makkelijk is het niet!!

Primavera

"Op geroep dat het allemaal vreselijk oneerlijk is en dat wij maar stom zijn beamen we dat glimlachend: "Ja, hoor je hebt helemaal gelijk, het toch toch absoluut oneerlijk dat je je eerst aan moet kleden voor het ontbijt. Wie bedenkt nou zo iets? Wat een rot ouders zijn we toch, dat we je zoiets ààààààààààn doen" Stel je voor zeg, eerst aankleden, je reinste kindermishandeling. Zal ik het nummer van de kinderbescherming alvast voor je opzoeken, zodat je kunt klagen? Op het moment dat er een glimlach doorbreekt ben je klaar en kun je over op de modus: als jij je nu snel aankleedt, zet ik alvast het bordje klaar/ smeer een boterham of iets dergelijks. "

Ik vind dat geen humor maar meer de gevoelens van je kind belachelijk maken. Mijn moeder voedde een beetje zo op en ik heb er nooit om kunnen lachen. Werkt dus niet bij elk kind.

Liora

Ik denk dat de toon waarop je het zegt heel belangrijk is. Op schrift komt dat natuurlijk niet zo tot uitdrukking en kun je niet zien of iets sarcastisch wordt gezegd of alleen humoristisch om het kind aan het lachen te krijgen, waardoor het zich realiseert dat het allemaal wel meevalt wat er verwacht wordt.
Groeten Primavera

Liora

ik vind overigens dat als een kind zich enorm loopt aan te stellen er helemaal niks mis mee is als hij niet zo bijzonder serieus genomen wordt. Ik zeg dat soort dingen trouwens ook wel. Als zoon pruilt 'ja, ik ben ook echt een Hele Nare Moeder'

Groeten,

Temet

Eerst aankleden dan ontbijt

vind ik zelf toevallig heel vervelend... als ik wakker word heb ik enorme honger en wil zo snel mogelijk iets eten. Dus het kan best zo zijn dat je je kind erg veel plezier doet met het samen kijken naar andere oplossingen. Ook al vind je het zelf aanstellerij. Dat is het misschien ook wel maar o wat ben ik ontzettend blij dat ik zulke dingen zelf mag beslissen.
Dit is natuurlijk maar een voorbeeld wat bij Arike misschien helemaal niet speelt. Maar samen kijken naar hoe de ochtendroutine voor iedereen (dus ook de ouder, trouwens) zo fijn mogelijk kan worden, dat lijkt me geen gek idee.

Leerdag

het was vandaag dus duidelijk een leerdag voor ze. De boze zoon zal nu door hebben dat hij zelf op tijd zijn tanden moet poetsen. Hij moet zelf denken. Dat is dus zijn probleem, laat het dan ook bij hem liggen. Morgen weer een kans. Kun je alleen nog zeggen: "weet je nog van gister dat je het zo vervelend vond dat je tanden niet gepoetst waren?"
chocopasta om zijn mond ook zijn probleem niet het jouwe. Ze vallen er niet van neer.

Je moet hun probleem bij hun laten liggen, maar ook niet verwachten dat ze dat in 1 dag kunnen. Dat gaat natuurlijk niet.

Hoezo "werkt niet"?

Nee, natuurlijk kan je niet verwachten dat het dan de eerste dag helemaal goed gaat. Juist niet. Dit is iets dat ze zoals AMK al zegt in 1x weten hoe het moet. Dat is gewoon een kwestie van wennen, leren en vooral volhouden en na korte of langere tijd valt het kwartje echt wel.

Vroeger opstaan

Ik sta zelf om half zeven op, terwijl wij pas rond acht uur de deur uit hoeven. Dan heb ik alle tijd om mezelf presentabel te maken. Peuterdochter-met-ochtendhumeur zit dan op de bank met haar knuffel naar Diego te kijken. Pas als echt alles is gedaan en ik mijn eerste kop espresso achter de kiezen heb, bemoei ik me met dochter. Zo zitten we elkaar niet in de weg en kan zij rustig wakker worden.
Groetjes
Massi