Jeugdzorg 2
Norbert Klein.
Van hem is de aangenomen motie om rechtsmiddelen tegen ouders als OTS en UHP blijvend via de kinderrechter te laten verlopen.
Ook in het partijgprogramma staan zaken die de discussie de goede kant uit kunnen helpen. In mijn optiek dan.
"Centraal in het onderwijs moet de leraar staan. Een gemotiveerde, goed opgeleide, goed betaalde, enthousiaste leraar inspireert en stimuleert leerlingen om het beste uit zichzelf te halen. Leraren vervangen we niet door robots of I-pads. Veilige nieuwe technologie wordt ingezet om leraren kansen te geven leerlingen te laten excelleren, ieder op zijn of haar niveau. Ook kinderen met beperkingen schrijven we niet af door ze “bezigheidstherapie” te geven. We geven deze juist kansen door nieuwe methodes en technieken die speciaal voor hen ontwikkeld zijn, toe te passen."
Er zijn meer verstandige verkiezingspunten over zorg en onderwijs. Praten met en niet over de doelgroep. Meer controle op OTS en UHP en de rechtmatigheid en doelmatigheid daarvan.
Het basisinkomen.
Verder zijn ze voor de legalisering van het verbouwen van wied.
En met 'Fix the basics' willen ze meer respect voor de grondwet en de rechtstaat voor iedereen, ook voor minderheidsgroepen.
En een keuze voor Europa. Ceremonieel Koningschap.
Vrijzinnig en verstandig.
https://www.facebook.com/SOS.Jeugdzorg/posts/938948622878247
En werkt samen met SOS Jeugdzorg.
Wat je ook mag vinden van ABA, er is interesse in nieuwe behandelvormen en niet het pappen en nathouden, maatregelen zonder zorg, van de huidige jeugdzorgellende.
Humaan
Inmiddels een veel humanere situatie. Amir in het UMCG, ik verwacht op een kinderafdeling en daar is over het algemeen onbeperkt bezoek mogelijk van ouders/verzorgers en kun je soms zelfs naast je kind slapen en zelf voor je kind zorgen.
En de familie verblijft in het Ronald McDonaldhuis zodat ze elk moment bij hem kunnen zijn.
Kan toch zin hebben denk ik dan om dit soort onmenselijke zaken in de openbaarheid te gooien.
In elk geval beter dan je kind op een geheime locatie met ondermaatse zorg waar je hem achteruit ziet gaan.
En dan het trauma dat je stervende kind van je afgenomen wordt. Niet te filmen.
Maar fijn dat het nu zo geregeld is. Hopelijk in goede orde en naar tevredenheid van iedereen.
AnneJ
Ik las net dat de ouders van Amir en hun andere kinderen nu in het RonaldMcDonaldhuis verblijven.
http://www.rtvnoord.nl/nieuws/183666/Doodzieke-Amir-herenigd-met-familie
Wat een onnodig leed weer. Dit had toch meteen geregeld kunnen worden zo...
Ja Mirreke
https://www.stichtingliva.nl/over-stichting-liva
Geholpen door de stichting LIVA, steun, ook financieel, voor ouders met een ernstig ziek kind. Ik had er nooit van gehoord maar zij helpen nu ook de familie van Amir Mouradi met de kosten voor het verblijf in het RMdD huis.
Ze zijn afhankelijk van donaties. Opgezet door ouders die zelf een ziek kind hadden met ziekenhuis opname.
Deze gelezen?
http://www.rtvnoord.nl/nieuws/183653/Column-Veilig-thuis
Veilig Thuis. Zo heet dus de organisatie die een stervend en verstandelijk gehandicapt jongetje weghaalt bij zijn ouders en onderbrengt in een instelling ver bij hen vandaan. Als dat veilig is, dan is het in Noord-Korea ook veilig. Als dat thuis is, dan is er eigenlijk geen thuis meer.
De tienjarige Amir is uitbehandeld voor zijn stofwisselingsziekte en heeft nog maar een paar maanden te leven. Hij werd verzorgd door zijn ouders in Emmen. Afghaanse vluchtelingen met een verblijfsstatus, maar nog altijd verblijvend in een AZC. Geen ideale omstandigheden inderdaad. Veilig Thuis vond het daar niet pluis en plaatste hem uit huis. De Kinderbescherming besloot vervolgens dat het beter zou zijn voor Amir als hij niet meer in de liefhebbende armen van zijn vader op adem kwam, maar in de deskundige handen van een professional. In een instelling in Bedum dus, twee uur reizen van Emmen. Liefde legt in de systematiek van instanties nu eenmaal geen gewicht in de schaal.
Een stervend jongetje dat niets begrijpt van wat er om hem heen gebeurt weghalen bij zijn ouders, die hij kan ruiken en voelen, die altijd voor hem gezorgd hebben en nu tot het nabije einde bij hem willen zijn… Je vraagt je eerst af wat er in de hoofden omgaat van zulke instanties, tot je beseft dat instanties geen hoofden hebben, maar protocollen. Logisch redeneren heeft wel vaker geleid tot onmenselijk handelen. ‘Maar er werken toch mensen bij die clubs?’ zult u tegenwerpen. Zeker, maar die zijn niet voor niets gaan werken bij organisaties die geloven dat zij het beste weten wat goed is voor een kind. Stuurman aan wal is een dankbaar beroep, zeker voor zindelijke types die onpasselijk worden bij de gedachte dat als het niet kan zoals het moet, het dan maar moet zoals het kan.
Ironisch genoeg hebben Veilig Thuis en de Kinderbescherming zelf ook last van stuurlui aan wal, namelijk het publiek. Nu krijgen ze weer kritiek omdat ze onmenselijk hebben gehandeld. Doen ze zo hun best om gezondheidsrisico’s voor een jongetje uit te sluiten, is het wéér niet goed. Het is ook nooit goed. Want na elk ‘gezinsdrama’ waarbij kinderen zwaar zijn mishandeld, of omgebracht door hun ouders moeten diezelfde instanties rekening houden met onze pavlovreactie: was het betreffende gezin bekend bij Veilig Thuis? Zo ja: hoe kon dit dan toch gebeuren, zo nee: hoe kwam het dat dat gezin over het hoofd was gezien? Alles met de moderne overtuiging dat iemand die een ongeluk had kúnnen voorkomen het ook had móéten voorkomen en er vervolgens dus ook de schuld van is. Vandaar dat instanties banger zijn ergens de schuld van te krijgen dan ergens de schuld van te zijn. Liever dat Amir sterft onder toezicht in een ziekenhuisbed dan het verwijt te krijgen dat het jongetje in onduidelijke omstandigheden in de armen van zijn ouders is gestorven.
Amir is gisteren plotseling overgebracht van die zorginstelling in Bedum naar het UMCG. Dat was medisch noodzakelijk. Misschien heeft de Kinderbescherming hem toch niet zo goed beschermd, misschien was het er toch niet zo veilig als Veilig Thuis dacht. En waarschijnlijk was Amir ook zonder deze interventie in het ziekenhuis beland, maar dan zonder deze onrust en dit verdriet bij zijn ouders. Maar het gaat er nu niet meer om wie er gelijk had. We kunnen nu alleen nog maar bidden dat hij, al is het dan niet thuis, die laatste maanden in elk geval de veilige nabijheid van zijn ouders mag voelen.
Willem van Reijendam
AnneJ
is er ook bekend vanuit welke instantie die melding is gekomen? Huisarts, coa?
In dat geval zou ik het een ongelooflijke vertrouwensbreuk vinden... Er had gewoon een huis moeten komen voor deze mensen, en een netwerk om ze te helpen bij de verzorging. Dat netwerk is er als begrijp ik, ze zorgden al met behulp van een boel mensen voor hun kind.
Deze organisatie die zich kinderbescherming/veilig thuis noemt, moet opgedoekt worden. Wie dit verzonnen heeft moet een aanklacht krijgen wegens kindermishandeling. Kan dat?
Kunnen wij niet allemaal een aanklacht indienen, net zoals dat tegen Wilders is gebeurd?
Ik voel me namelijk heel onveilig door dat Veilig Thuis...
Ja mooi
Ja, wat zijn dat voor mensen die zon onmenselijk besluit nemen? Dan moet je wel nogal zelfovertuigd zijn van je goede bedoelingen en de helende werking van de protocollen.
De huisarts van het AZC
https://www.ad.nl/binnenland/rechter-terminale-amir-10-nog-niet-terug-naar-zijn-ouders~a5b65f42/
De ouders hadden geen goede relatie met de huisarts van het AZC en zochten een andere. Dat is inmiddels gelukt.
"De kinderbescherming heeft niet gehandeld op basis van een onderzoek in de zaak, maar op basis van een melding van Veilig Thuis die middels een huisarts is gegaan. Deze melding is gewoon direct overgenomen. Of er al voldoende zorg is, is niet naar gekeken. Daarmee is hun verzoek ongefundeerd en onvoldoende onderbouwd.’’
Volgens de advocaat.
In andere berichten staat ook dat de vader weleens boos is geworden omdat hij de rij voor broodnodige medicatie voor zijn zoon voor een andere verplichting moest verlaten en bij terugkomst de medicatie niet meer kon krijgen. Of hij was boos omdat een broodnodige voedingspomp al weken in de opslag bleek te liggen.
Vader is om die reden een keer 2 weken met zijn zieke zoon uit de opvang gezet. Op het net staat al een hele geschiedenis.
Om voor een ziek kind te zorgen moet je als ouder behoorlijk assertief zijn, maar dat werkt ook tegen je als machtswellustelingen je niet nederig en braaf genoeg vinden. Alles in het belang van het kind.
De omstandigheden in het AZC zijn ook ideaal. Zorgpersoneel dreigde soms af te haken omdat er een hoog-laagbed moest komen en bovendien kan er bij ruimtegebrek geen tillift gebruikt en is de douche niet geschikt.
petitie
Hier kun je een petitie tekenen om Amir bij zijn ouders te laten zijn:
Ik heb dit gevonden op het Internet, ben er niet bij betrokken, dus kan verder niets zeggen over de organisatie achter deze petitie.
Prima toch
Het is een beetje mosterd na de maaltijd, Amir is herenigd met zijn ouders al is het niet thuis, maar het lijkt me prima om te tekenen.
Petitie
"De spoeduithuisplaatsing zou in het belang van het kind zijn, maar dat is beslist niet zo. Zijn ouders zorgen, met hulp van thuiszorg, al heel lang voor hem. De vader masseert hem en staat ‘s nachts op om hem vast te houden als hij het benauwd heeft. Ze hebben gevochten om goede zorg te krijgen in het azc en hebben de kracht Amir te verzorgen tot zijn einde, dat al over een paar maanden of nog korter verwacht wordt. Juist nu hij uitbehandeld is, is het belangrijk dat hij in de vertrouwde omgeving is, bij zijn familie.
Amir moet per direct en voorgoed herenigd worden met zijn liefhebbende ouders!"
De petitie wordt nog steeds getekend.
Het zou toch zo mooi zijn dat de inmiddels toegewezen gezinsvoogdij voor de rest van het leven van Amir, samen met de ouders, zou opkomen voor gepaste zorg voor Amir in elk geval zodanig dat ouders en kinderen bij elkaar kunnen blijven.
helaas vertrouw je dat niet. Een gezinsvoogd gaat zelf willen besluiten, los van de ouders, en binnen de kortste tijd heb je er naast een verdrietige situatie met je kind, een heftige situatie met een ondeskundige bemoeial bij.
Daarom moeten de ouders alle rechten over hun kind zelf houden, niet gehinderd door maatregelen van justitie als OTS of UHP. Het is ze tot nu toe prima gelukt om voor hun zieke kind te zorgen en voor hem op te komen. Dat kan niemand van ze overnemen.
Tekenen kan nog steeds.
De werkwijze van dokter Worm
http://www.bvikz.nl/ewExternalFiles/Open%20brief%20mevrouw%20Worm.pdf
Bij de BVIKZ is een brief binnen gekomen van een gezin dat slachtoffer is geworden van de logica van mevrouw Worm. Eenzijdig ziekenhuiscontacten onder elkaar zetten alsof moeder die initieert terwijl deze poliklinische controles waren geinitieerd door de specialist van haar kind. Vrijspraak van het hebben van MBP door een deskundige vastgesteld maar dan toch vasthouden aan een diagnose bij het kind als PCF.
Alle informatie zo gerangschikt dat het tot de conclusie leidt dat hier ingegrepen moet worden.
Zo zijn deze ouders ook hun kinderen onterecht kwijtgeraakt.
"En dan te bedenken dat ik een poos voor deze afname naar u zat te kijken op tv en blij was met mensen zoals u. Mensen die ingrepen op momenten waarvan ik dacht dat deze kinderen onveilig waren. Over uithuisplaatsingen dacht ik destijds "Dat zullen ze echt niet zomaar doen". Maar helaas hebben mijn kinderen en ik het nu zelf aan den lijven moeten ondervinden. Binnen een tijdsbestek van 2 a 3 weken heeft u met mijn toestemming, omdat ik niks te verbergen heb, onze dossiers mogen 'vertalen' voor de Raad voor de Kinderbescherming."
https://www.youtube.com/watch?v=3XN2X72jrFk
Zoon vergelijkt dit met het Stantonexperiment: macht corrumpeert.
En hier speelt voor mij de valkuil van de hulpverlener die minder machtige clienten zoekt om de eigen machteloosheid op bot te vieren.
Het enige dat hier kan helpen is dat de rechtspositie van ouders en kinderen verbetert.
pff
Wat erg allemaal, het lijkt wel iets uit Harry Potter. En dan heet ze ook nog eens Dokter Worm! Ik ben verbijsterd wat bezielt zo'n mens?
Hechting of identiteit?
http://www.hartvannederland.nl/nieuws/2017/ouders-strijden-voor-thuiskomst-dochter/
"Emeritus hoogleraar Rene Hoksbergen, gespecialiseerd in adoptie- en hechtingsproblematiek, vindt dat een kind – wanneer het veilig is en kan – ten allen tijde bij het biologische gezin moet kunnen opgroeien omdat dat het beste is voor het welzijn van het kind. Hij pleit dan ook voor een onafhankelijk onderzoek in deze zaak."
Volgens professor Hoksbergen is 'identiteit' van een kind binnen de eigen familie te weinig belicht in dit soort zaken waar aan 'hechting' een overdreven belang gehecht wordt doordat een aantal (kinderloze) en tirannieke wetenschappers in Leiden dat de standaard hebben weten te maken.
Het drama van het begaafde kind
Alice Miller was de arts en auteur die in de jaren zeventig en tachtig nieuwe inzichten bijdroeg aan het ontstaan van kindermishandeling. En hoe kinderen hun ervaringen verdringen en hun ouders ontzien ("Gij zult niet merken").
Met het verschijnen van een boek van haar inmiddels bejaarde zoon wordt duidelijk dat zij zelf nogal heftig haar eigen, door oorlog en jodenvervolging gekleurde, jeugd heeft moeten laten verdwijnen. En wat dat voor gevolgen had op haar opvoedmethodes.
"With the schism between private failure and public success Alice Miller is, by all means, not alone in the avant-garde of pedagogical reformers. Jean-Jacques Rousseau gave three of his children into an orphanage, Maria Montessori sent her illegitimate son to foster parents, Bruno Bettelheim, author of the famous study "Children Need Fairytales" thrashed the protégés in his reform school and had the nick name "Benno Brutalheim." And only recently, the conditions at the Odenwaldschool during the time of the paedocriminal Gerold Becker generated headlines. The assumption imposes itself that precisely the most motivated advocates of children carry extreme traumas around with themselves - experiences which empower their work, but which they "unload" as excess luggage, especially onto those, with whom they identify the most as the own: their own children, students, protégés.
Martin Miller has a similar view regarding his mother, but stresses that he continues to consider his mother's first three books as valuable."
Het lijkt me toch wel handig als deze valkuil systematisch behandeld wordt in de opleiding van vertrouwensartsen en kindermishandelinghysterici. Het is me namelijk een valkuil van jewelste en kan de medische praktijk ernstig belemmeren en onschuldige slachtoffers maken onder ouders en kinderen.
Eigenlijk hebben mensen toch wel heel vaak uitsluitend over zichzelf.
Zielig eigenlijk. Die kindermishandelingsartsen hebben mogelijk zelf een ellendige jeugd gehad die ze nu bij andere kinderen proberen te voorkomen. Helaas door hun overwerkte verleden zijn ze gedwongen de geschiedenis te herhalen. En daarvoor hebben ze een beetje teveel macht gekregen om dat ook te doen.
Emigreren voor de leerplicht
http://www.omroepgelderland.nl/nieuws/2143124/Operaster-Amira-13-verhuist-naar-Zuid-Afrika
"In Nederland mag een minderjarig kind tien dagen per jaar werken of optreden. Volgens moeder Frieda Brand moesten optredens daardoor afgelast worden. In Zuid-Afrika, waar Frieda is geboren, zijn de regels veel soepeler.
'In Nederland wilde school dat de kinderen na een concert in Shanghai direct de volgende dag weer in de schoolbanken zaten. Dan zitten ze daar dus met een jetlag', zegt Frieda, de moeder van Amira. 'We plannen liever één of twee langere concertreeksen, want dan ben je minder tijd kwijt aan reizen. Schoolwerk kun je dan inplannen en doen tijdens de tour. Ik denk dat ze op die manier meer kind kunnen zijn.'"
Natuurlijk moet je kinderen beschermen tegen een al te volwassen aanspraak op hun kinderleven, maar je zou toch wensen dat er in zo'n uitzonderlijk geval ook even wat meer flexibiliteit in kon zijn.
Altijd maar bang voor precedenten en regeltjes.
Plegerprofiel Munchausen by proxy
Sheets/teksten voor een congres van de vertrouwensartsen.
"Pleger
. wil gezien worden als ouder die alles opzij zet
. vaak actief bij clubs voor zieke kinderen en gehandicaptensport, tv programma's (RTL diagnose gezocht)
. Zeer creatief met aanvraag en administratie PGB
. Actief op internet, blogs, twitter
. Munchausen by internet"
Ik ken nogal wat ouders die hieraan voldoen. Wat wil je, met het gedoe in de zorg is openheid nog het enige medium, openbreken van de zaak, dat soms iets kan betekenen. Nou ja, of bijdraagt aan je verdachtmaking dus. Anything goes.
Heb je een ziek kind lees dit dan even aandachtig door en probeer op deze criteria zo neutraal mogelijk te scoren. Natuurlijk niet ontkennen want anders wordt je daar weer mee gepakt. Ouder lijkt niet erg geinteresseerd, geeft de voorkeur aan haar eigen interesses, weet geen pgb te regelen, en doet te weinig op sociale media zodat ze haar kind niet kan volgen als die daar ernstige risico's loopt.
De VVAK over de BVIKZ
Uit de notulen:
"Belangengroep / vereniging ouders intensieve kindzorg is in gesprek met VWS, platform VT en bestuur VVAK (vertrouwensartsen).
Het is complex communiceren met deze vereniging. We komen niet veel verder, de belangengroep wil duidelijk maken dat het niet deugt wat VT doet.
VWS is eerste gesprekspartner en we verwachten tot een slotconclusie te komen en de bijeenkomsten te beeindigen."
Noppes, nada, dus. Geen kruid tegen gewassen.
Lijkt me toch niet erg complex om met Vera Hooglugt van de BVIKZ te spreken.
De kritiek staat ze echter niet aan en ze willen er dan ook niets mee doen.
Niets. Geen kruid tegen gewassen.
Niet te vertrouwen, sociaal onveilig volk dus, ondemocratisch en overtuigd van de eigen tunnelvisie. Gedreven door eigen niet verwerkte traumas.
VWS
En VWS gaat niet in op individuele gevallen (synoniem voor: doet niks).
Ja Li
"VWS erkent en herkent niet de ernst van de situatie in het veld"
Reactie op het gesprek met de BVIKZ dus.
Van Rijn is toch al demissionair en kan hier niet mee scoren en is dus niet bereid hier zijn vingers aan te branden.
Nou ja, ik erken en herken het wel en zal altijd andere ouders waar dat binnen mijn vermogen ligt steunen. Ik teken alle petities en als er een demonstratie is kijk ik of ik er heen kan.
Dr. R. Meadow en de veroordeling op grond van kansberekening
https://www.vertrouwensartsen.nl/pcf
"Het eerste artikel werd in 1977 geschreven door dr. R. Meadow. Bij deze vorm van kindermishandeling is het kind slachtoffer van een mishandeling door een ouder (vaak de moeder)."
Niet het bewezen feit dat een ouder een kind kwaad doet, maar de statistiek, profilering en kansberekening moet, bij gebrek aan echte feiten, het bewijs leveren van de misdaden van de ouder.
Dr. R. Meadow die Diederik Stapelt met de kansberekening. Is de grondlegger van de beweringen van deze 'vertrouwensartsen'.
Deze arts die duizenden ouders ten onrechte heeft laten veroordelen op grond van de foutief gehanteerde kansberekening.
"Naarmate het aantal getuigenissen dat Meadow uitvoerde steeg, groeide zijn bekendheid en populariteit. Meadow gaf presentaties op conferenties en interviews in landelijke dagbladen. Een bekende uitspraak van hem werd: "Eén sterfgeval in een gezin is een drama, twee is verdacht en drie is moord".
Alleen al het feit dat er in alle gevallen van overlijden van een kind in een gezin een erfelijke ziekte aan de orde kan zijn, of andere medische omstandigheden maakt deze bewering al onjuist.
"Het advocatenteam van (Sally) Clark kon met succes aanvoeren dat Meadows berekening ernstige fouten bevatte. Hierop werden in het Hogerhuis vragen gesteld over het grote aantal MSbp-diagnoses dat de laatste decennia was vastgesteld. Sally Clark werd in hoger beroep vrijgesproken van moord. In totaal zat zij drie jaar ten onrechte in de gevangenis.
Door deze zaak kwam de theorie van Meadow zwaar onder druk te staan: de vraag rees of de zaak Clark (en enkele andere zaken die in hoger beroep in het voordeel van de ouders waren geëindigd) niet het topje van de ijsberg was. Mogelijk zijn honderden of duizenden ouders op grond van de getuigenissen van Meadow ten onrechte veroordeeld.
Meadow zelf leeft sinds de vrijspraak van Sally Clark in de anonimiteit. Hij weigert interviews en verschijnt niet meer in het openbaar."
Sally Clark is deze, voor ouders en kinderen, afschuwelijke gerechtelijke dwaling niet meer te boven gekomen. Nadat ze uit de gevangenis werd ontslagen is ze overleden aan een gebroken hart.
Gaan we hier in Nederland nog even dunnetjes overdoen want men herkent het niet en erkend het niet dat dit een traumatische zaak is voor onschuldige en vaak juist op goede gronden hulp zoekende ouders en kinderen.
Wiki
https://nl.wikipedia.org/wiki/Roy_Meadow
Alsnog de link voor bovenstaand verhaal over de 'uitvinder' van MBP.
"Meadow berekende uit medische statistieken de waarschijnlijkheid van het optreden van wiegendood in gezinnen vergelijkbaar met dat van Clark. Dit getal kwadrateerde hij om de waarschijnlijkheid te verkrijgen dat twee kinderen een dergelijk lot zou treffen; hij kwam uit op 1 op 73 miljoen en presenteerde dit getal aan de jury. De Royal Statistical Society deed daarop een persbericht uitgaan, waarin deze haar bezorgdheid uitsprak over deze simplistische berekening, die geheel in strijd was met de regels van de kansrekening: Meadow had stilzwijgend aangenomen dat twee optredens van wiegendood onafhankelijke gebeurtenissen zouden zijn, hetgeen bij medische condities zonder overtuigend bewijs geenszins aangenomen kan worden."
Gezien de negatieve rating van de medische status van dr. Meadow is het dan wel handiger om het niet meer over MBP te hebben, maar je te concentreren op een diagnose bij het kind, PCF die de ouder alleen indirect schuldig maakt. Het effect is hetzelfde, kind weg.
dus
die statistiek over het aantal PCF kinderen dat er zou moeten zijn (volgens VT artsen) komt van een geschrapte arts, waarvan het onderzoek volledig onderuit is gehaald door mensen die wèl verstand hebben van statistiek of geneeskunde. Wauw. En daar gaan ze dan in Nederland het "juiste aantal" gevallen bij zoeken.
kinderarts
Ik heb liever de kinderarts die tegen zijn studenten zei: denk eraan, de eerste regel in de kindergeneeskunde is: de moeder heeft altijd gelijk. Van daaruit ga je verder kijken.
Ja Li
Deze kindermishandelingsbelevingsamateurs vinden echter dat dat juist teveel gebeurt dat er op ouders vertrouwt wordt die dat niet verdienen. We moeten nog meer alleen aan het kind denken. En niet uitgaan van de ouder. Ze hebben problemen met risicoinschatting en weten niet welke ouder je wanneer wel kunt vertrouwen.
En zo blijf je tegenover elkaar staan. Niemand had beter voor mijn kinderen kunnen zorgen dan ikzelf en dat je ouderschap dan met dit soort beschuldigingen onderuit gehaald wordt ondermijnt je mogelijkheden om goed voor je kinderen te zorgen.
Nou ja, alles om 'kindermishandeling' te voorkomen. Dan maar liever zelf gaan mishandelen. Alles voor het goede doel.
Die cijfers, mishandeling door de overheid van ouders en kinderen, kan niet anders, die cijfers gaan nog meer stijgen met dit PCF-concept. Zie de dossiers bij de BVIKZ.
ja precies
dan maar zelf mishandelen. En je niks aantrekken van mensenrechten. Erg...
Junk science
Ranada van Kralingen vind diverse artikelen -volg haar twitter-, met name over de hausse van MBP aangericht door de later uit zijn ambt gezette dr Meadow.
Ik weet wel een aantal artsen die ik graag hetzelfde pad zou laten volgen voor ze meer schade aanrichten. Van Ranada begrijp ik dat een van deze artsen al een behoorlijk aantal tuchtzaken heeft verloren. Dus met advocaat ben je tegenwoordig wel iets beter uit als je een ziek kind hebt.
https://www.psychologytoday.com/articles/200709/munchausen-unusual-suspects
"After Roy Meadow testified that the chance of two such deaths was 73 million to one, Clark was convicted of murder and sentenced to life in jail. But Meadow's calculations were wrong—he'd literally made mistakes in math. The correct statistic was 200 to one, a world of difference to the court.
When Clark won her appeal in 2003, it was as if the blinders came off in Great Britain. Excoriated for skewed statistics and the by-then discredited profile (mothers of genuinely sick children are often intensely involved in their children's care), Meadow almost lost his medical license and soon after, retired. Southall too came under fire after accusing Clark's husband, Stephen, of smothering his sons. The accusation was based on no more than Southall's impression of Stephen on TV.
For months, stories of wrongly accused parents rang through the British tabloids. This was junk science, members of Parliament and the British medical establishment ultimately declared."
Het idee dat je veroordeeld wordt voor een inbraak op grond van statistiek, kansberekening en profilering zou niemand accepteren. Uitsluitend het bewijs dat je het ook echt gedaan hebt.
Echter in deze tak van sport, de kindermishandeling, is het bij gebrek aan echt bewijs je veroordeling en op zijn minst aanleiding tot een 'dossiertje' waar van alles negatief, gelogen, verdraaid, uit de context, opgediend wordt in de verwachting dat het de rechter wel zal imponeren, wat het dan ook doet.
Daarom hanteert men ook wel de term 'heksenjacht'.
Liveblog Hoger Beroep UHP Amir Mouradi
http://www.dvhn.nl/drenthe/Ouders-doodzieke-Amir-10-vechten-voor-eerherstel-bij-hof-22535146.html
Inmiddels hebben de ouders niet alleen een nieuwe huisarts maar ook een huurhuis in Groningen - vanwege de soms noodzakelijke opname in het UMCG.
Niet duidelijk of er vandaag een uitspraak zal zijn over voortzetting van de OTS en UHP.
Dat zou ons toch nooit overkomen?
"Heksenjacht' op ouders zieke kinderen raakt ook gezin uit Haaksbergen""
Gezin heeft twee jongens met het Ehlers-Danlos syndroom en een van beiden ook nog een zeldzame ziekte waardoor hij veel, soms ondraaglijke, pijn heeft aan zijn ingewanden waardoor voeding en groei een zorg zijn.
De familie is bezig met -fondsenwerving voor- behandeling in Amerika omdat er in Nederland te weinig bekend is
Daarover rapporteren ze op een blog. Over ziekte, behandeling en Passend Onderwijs.
https://dagboek.ricojay.fund/2017/06/
"Het was even stil maar niet zonder reden.
Datgeen waar je nooit stil bij staat, waar je, met name de laatste tijd, veel over hoort van lotgenoten, dat zou ons toch nooit overkomen, er was immers geen enkele reden toe.
Het jaren lang strijden om de juiste zorg voor je kinderen te krijgen, diëten, sporten, muziek, en alles wat je als ouders kan doen om je kinderen zo ‘normaal’ mogelijk te laten functioneren in het leven, heeft er echter toe geleid dat ook wij vanmorgen met een instantie aan tafel zaten welke een andere mening is toegedaan."
Uitspraak uithuisplaatsing stervend kind
http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBNNE:2017:3720
Dankjewel Vaas
Duidelijk is dat hier alle punten ten nadele van de ouders zijn uitvergroot. Topklinische zorg thuis wordt verwacht van de ouders waar het verpleeghuis dat zeker niet kan bieden en het nog maar de vraag is wat belangrijker is. De topklinische zorg of het verblijf thuis.
Allerlei bureaucratisch gedoe, het tijdig bestellen van medicatie, afbellen van het dagverblijf als kind ziek is, kind insturen naar het dagverblijf waar het koorts blijkt te hebben.
Ziet er ernstig uit, maar denk maar eens aan een kind op de gewone reguliere dagopvang. Met de huidige drukte van ouders kan het iedereen een keer overkomen dat je vergeet het dagverblijf af te bellen.
Het is staande praktijk dat een opvang je kan bellen omdat een kind koorts blijkt te hebben.
Dat is vragen om een securiteit die in het dagelijkse leven niet bestaat.
Dat de COA zelf nalatig blijft door een bestelde sonde weken in een opslag te laten of vader de medicatie niet meer te geven, want het loket is dicht, en zo zijn er vermoedelijk nog veel meer punten waar ook een professionele organisatie met opgeleidde medewerkers steken laat vallen, protocollen en communicatie zijn nou eenmaal een dingetje, lees je er niet aan af.
Een generatie geleden hadden we helemaal geen tilliften en waarom het bezwaarlijk is dat een kind in het familiebed slaapt lijkt me al helemaal geen punt van discussie.
Het is de nadruk op zogenaamd falen van de ouders waar zij de zorg voor hun ernstig zieke kind inbedden in hun dagelijks leven, zou ondersteunt moeten worden door de zorg. De zorg is er om het normale leven van het gezin mogelijk te maken.
Als je beseft hoe lastig het is om met instanties om te gaan als je een ziek kind hebt dan zijn deze ouders in het nadeel omdat er ook makkelijk conflicten ontstaan door machtsmisbruik van de hulpverlening, onbegrip en taalproblemen. Je zou willen dat hulpverleners meer compassie hebben met ouders die in deze moeilijke situatie hun zieke kind meenemen in hun dagelijks leven.
Suboptimale zorg lijkt me te prefereren boven topklinische zorg zonder zijn ouders.
Maar zover gaat de rechtbank niet.
Ik heb veel bewondering voor deze ouders die daarbij ook nog hun waardigheid bewaren bij het opkomen voor hun kind. HOe nederig moet je zijn om hulp te krijgen? Mag je niet boos worden of teleurgesteld of in discussie? Heb je geen rechten?
