Kan ik het wel allemaal aan?
Hallo allemaal, hierbij even mijn verhaal kwijt.
Ben moeder van 3 kinderen, (4, 1,5 en 4 maanden) Op dit moment heb ik het gevoel dat ik niets meer onder controle heb. De kinderen, het huishouden, mijn werk, mezelf...
Ik werk 3 dagen p/week, mijn man fulltime, van 7 tot 7. Ik zorg voor het grote gedeelte voor de kinderen, en het huishouden.
De 2 oudste zijn vrij rustig als ze niet bij elkaar zijn, maar zodra ze samen zijn, dan lijkt het wel of ze oog- en oorkleppen om hebben, ze horen en ze zien mij niet. Als ik met de baby bezig ben, dan is het nog erger, omdat ik niet kan ingrijpen of ze afleiden. En dan verlies ik heel snel mijn geduld, terwijl ik een heel rustige persoon ben, de kinderen schrikken soms van mij, omdat ze niet gewend zijn dat ik schreeuw of i.d., ik voel me dan ook achteraf heel slecht en schuldig.
Ik kan de balans nog niet vinden, ik weet niet hoe ik mijn aandacht goed tussen de kinderen moet verdelen, alle 3 vraagt op hun eigen manier om aandacht.
Helaas heb ik geen familie of vrienden in de buurt die mij af en toe een handje zouden kunnen helpen. Gelukkig doet mijn man ook veel, maar aangezien hij alleen in het weekend meer tijd heeft...
Soms heb ik een lichtelijke spijt dat ik kinderen heb gekregen, die gedachte dat vind ik zo erg, en voel me gelijk weer heel slecht omdat ik die gedachten heb gehad, het zijn maar momenten die snel weer over gaan. En vraag me af of ik het wel aankan, of ik wel mijn kinderen goed kan opvoeden,enz,enz
Op dit moment kan ik niet van en met de kinderen genieten, ik vind het zo erg. Gelukkig voel ik me niet altijd zo, en dan denk ik weer, maak je niet zo druk, het gaat toch alles goed, iedereen is gezond, en kunnen leuke dingen doen samen, enz, enz
Maar dan komt dat gevoel weer naar boven, en de tranen...
Is dit wel normaal? Gaat het weer over?
Lang verhaal geworden, maar voel het toch goed om van me af te schrijven.
Misschien hebben jullie tips, jullie eigen ervaringen?
Groet,
Mamamoe
Drukke periode
Zo, mamamoe, je zit ook wel in een hele drukke periode. Misschien moet je dat eerst voor jezelf erkennen, het lijkt me heel normaal hoor, dat je je erg belast voelt... Ik heb zelf geen ervaring met 3 jonge kinderen onder de 5 (ben wel gastouder geweest met af en toe spitsuren, maar dat is toch anders dan de hele dag + avond + nacht met je eigen kinderen bezig moeten zijn) maar wat bij mij vaak wel hielp om kinderen aandacht te geven terwijl ik er eigenlijk geen tijd voor had: zingen! Of verhaaltjes vertellen, dat zou samen met je 4-jarige kunnen: steeds het verhaaltje langer maken.
Verder zou je kunnen kijken of iemand een deel van het huishouden tijdelijk van je kan overnemen, misschien kan je man minder gaan werken, 5 dagen van 7 tot 7 lijkt me wat veel als je als gezin zo in de tropenjaren zit.
En misschien kun je aangeven waar je woont, misschien krijg je via hier nieuwe contacten, maar ik weet niet of je dat wilt.
Volgens mij geeft het schuldgevoel dat je aangeeft te hebben op het moment dat je de kinderen even niet meer ziet zitten juist aan dat je wel een goede ouder bent! Je wilt het toch anders? Je ziet alleen even niet hoe...
Ik wens je alvast een fijne gezellige dag toe!
Zwaar
Ja poehee, het is denk ik ook niet genieten met drie zulke jonge kinderen. Neem aan dat je 's nachtslot nog wakker wordt, dat je drie kinderen moet aankleden, naar bed brengen, eten geven bezighouden, etc.
Er zit tussen nummers 2 en 3 ook maar een jaar, dat is op zich al loodzwaar, en dan heb je er nog eentje van vier ook!
Misschien moet je niet van jezelf moeten genieten maar jezelf eens gaan prijzen voor wat je allemaal voor elkaar krijgt.
En misschien kan je man een middag doordeweeks eerder thuis komen? Heb je met hem besproken dat het je teveel is nu?
Ik heb zelf in mijn eentje twee kinderen met eenleeftijdsverschil van zes jaar en heb ook het eerste jaar minder kunnen genieten dan ik wilde.
Liora
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tropenjaren...pfoeh
Ik heb "maar" twee kinderen, maar wel kort na elkaar, ik zie het soms weer helemaal voor me... heb je dat verhaal van brigitte kaandorp wel eens gehoord? hoe ze met twee kinderen op de fiets boodschappen gaat doen, echt hilarisch!
Mijn kinderen waren er ook nog met "gebruiksaanwijzing" (autisme) en voordat je daar achter bent heb je al heel wat frustraties achter de rug. Maar ik denk niet dat iemand met gezonde jonge kinderen het veel rustiger heeft hoor 
het scheelt alleen een hoop ziekenhuis en therapie bezoeken...
Mijn oplossing was een niet zo fraaie; mijn werk ging er steeds meer onder lijden, en uiteindelijk werkte ik bijna niet meer. (3 uurtjes per week of zo) het was gewoon niet te doen! Ik was daar toen heeeeel boos over! vooral ook omdat de carriere van mijn man ongehindert doorstoomde, en hij WEL alles kon. Achteraf is het goed geweest dat ik het toen even heb laten gaan, mijn kinderen zijn nu 7 (bijna 8) en 9, en mijn werk ben ik nu weer aan het uitbreiden. Dat kan, omdat ze nu overdag op school zitten.
Ik weet dat het nu heel ver weg klinkt, maar echt, ze worden vanzelf groter! in voor mij betekende dat ook meer rust in de tent.
Is het nodig om nu 3 dagen te blijven werken? of is dat net je uitlaatklep zodat je er daarna weer tegenaan kunt? ik had het op zich fijn gevonden om meer te werken, maar goede opvang was hier niet te organiseren, en als ik dan eens weg was geweest kwam ik thuis en moest ik daar nog eens al mijn werk "inhalen"... Maar je situatie met jonge kinderen verandert razendsnel! als die luiers al eens weg zijn...als ze naar school gaan... maar ja, van de ander kant, ik heb ook wel erg genoten van een baby'tje tegen me aan, en een peuter die eindelijk in slaap viel tussen al het speelgoed in
Je kunt het vast wel aan, ooit ga je er zelfs om lachen, en... het duurt niet eeuwig ))
groetjes, Tess
Ja, het gaat over
Ook ik heb het genoegen gesmaakt 3 kinderen in 4 jaar te krijgen, met ongeveer dezelfde tussenruimte als jij. En het ís aanpoten geblazen, in dat eerste jaar van die jongste. Ik herinner me nog zo goed toen de jongste twee werd, dat ik bij mezelf verwonderd dacht: Is het heus nog maar anderhalf jaar geleden dat ik geen minuut tijd overhad? Is het echt nog minder dan een jaar geleden, dat mijn ontbijt en lunch zo vol zaten, dat ik zelf maar later at (of niet), omdat ik een baby aan de borst had en intussen links en rechts nog een boterham tussen twee paar onwillige kaken stak en ook nog weer op tijd op school moest staan?
Dit zijn werkelijk tropenjaren. En het belangrijkste dat ik ervan leerde is, dat je huishouden soms gewoon onbelangrijk is. De badkamer niet gesopt? So what, dan is hij eens niet gesopt. Komt wel weer. Beetje minder vaak stofzuigen? Maakt niet uit. Niemand merkt het. En voor de rest de noodzakelijke taken maar zoveel mogelijk verdelen. Het hoeft niet alleen op jouw schouders neer te komen. En als iemand hulp aanbiedt: met twee handen aannemen!
Succes en ik hoop dat je toch nog kans ziet te genieten van die leuke leeftijden van je kinderen, die het toch echt wel zijn.
Weet het nog wel...
Hier ook drie kinderen (met wel wat meer leeftijdsverschil) en een drukke baan en een man met een werkweek van 60 uur. Ik kan je niet echt heel veel tips geven want bij ons was (en is) het bij tijd en wijle complete chaos. Veel dingen zijn ook al gezegd. Als eerste het idee loslaten dat alles goed moet verlopen. Ik probeer echter wel regelmatig op te ruimen, want van een rommelhuis word ik alleen maar vermoeider. Schoonmaken kun je wel eens overslaan of beter nog, uitbesteden. Ik heb geleerd mijn principes los te laten. Drie keer op een dag tv-kijken op een regenachtige dag is niet schadelijk geweest voor mijn kinderen. Wat ik bijvoorbeeld deed met een paar buurvrouwen met kinderen in dezelfde leeftijd was ze om de beurt bij elkaar laten spelen. Of je nu 5 kinderen in huis hebt of 3 maakt niet uit, maar de tijd dat ze bij iemand anders spelen is voor jezelf wel weer lekker.
En, na een paar moeilijk jaren gaan ze opeens allemaal naar school en dan geniet je weer dubbel van je tijd!
Nu de storm
Straks kun je wellicht wat meer gaan genieten, dit is echt stormtijd.
Ik vind het niet verstandig dat je alles op je neemt. het is ook niet reëel, het kan gewoon niet, het is echt te zwaar. We praten elkaar aan dat het allemaal kan, en lezen de succesverhalen in de damesbladen. Maar meestal wordt de last dan onzichtbaar en gratis weggewerkt door een oma die zeer flexibel inspringt. In het verleden was het ook normaler: oudere kinderen, inwonende nichtjes, oma's of een dienstmeid, er werden eigenlijk altijd wel hulptroepen ingeschakeld.
Je zou in elk geval één ochtend in de week huishoudelijke hulp kunnen inschakelen. Even met je man praten, een financiële afweging maken (hoeveel verdient hij per uur en hoeveel kost de hulp) en dan samen bespreken of dat een reële optie is. Man kan dan afwegen of hij minder ureng aat werken of een huishoudeklijke hulp inschakelt. Die berekening moet je neit over je eigen inkomen maken, want jij levert al een forse bijdrage aan het huishouden, namelijk twee fuklltime dagen en waarschijnlijk nog meer. Die basis van drie dagen werken is dus echt voor jou, het 'overschot' ligt bij je man.
Je zou in elk geval één dag in het weekend zelf een vrije dag mogen hebben: man doet dan het huishouden. jij doet dat die andere dag, zodat je allebei een dag hebt waarop je wat kunt uitrusten en ontspannen (lang in bad gaan liggen bijvoorbeeld, deur op slot).
Oudste gaat binnenkort naar school. Bedenk maar vast wat je daarmee gat doen en maak het jezelf zo gemakkelijk mogelijk, vooral als het gaat om halen/brengen en om de vele meehelpverzoeken.
Ontzwangeren duurt twee jaar, dus ik hoop dat je jezelf nog anderhalf jaar gunt voordat je echt een oordeel over je eigen capaciteiten als moeder/huishoudster/werknemer en dat allemaal tegelijk velt.
Voorlopig: geen morele plicht op jezelf leggen dat je het allemaal moet doen, maar reëel kijken naar de belasting en zoveel mogelijk wegwerken waar overlast ontstaat.
Tsjor
Jemig
3 kinderen onder de 4, ik zou dat niet kunnen.
Tips: slaap genoeg (wisseldiensten afspreken zodat jullie om en om de nachten doen) en eet gezond. Verder: oppas, kdv, peuterspeelzaal.
Onze ouders (gedeeltelijk met pensioen) wonen op 2 uur afstand van ons en die passen wel eens op, dan logeren ze een nachtje hier. De andere opa en oma wonen dichter bij en die passen ook wel eens op (overdag).
Tijd
Met de jaren wordt het echt beter. Werken was bij mij juist de 'redding' omdat er dan op een andere manier een beroep op mij werd gedaan en ik me geestelijk bevrijd voelde van claimende kinderen (schatjes hoor, echt waar 
.
Huis was (is hier per definitie een puinhoop en zeker niet alles is zo schoon als het moet zijn. Zet daarin je prioriteiten en laat de rest van het huishouden voor wat het is.
Succes, Jesse (3 zoons van nu 10, 7,5 en 6)
Bedankt voor de reacties!
Het doet me goed jullie reacties te lezen.
Helaas is voor mijn man niet mogelijk om minder te gaan werken, hij zou ook niet kunnen denk ik. Maar hij doet zijn best en doet ook veel.
Ik vind mijn werk inderdaad mijn rustplek, zonder werk buitenhuis zou ik niet volhouden denk ik.
Onze insteek was inderdaad 3 kinderen snel achter elkaar, dan heb je een paar drukke jaren, maar wel leuker voor later. We waren er ons van bewust dat het zwaar zou zijn, maar ik heb het gevoel dat ik doordat het druk is ook weer veel mist van de kinderen, vooral nu van de baby, zonder dat ik er erg in heb, is hij alweer 4 maanden oud! hij lacht, draait en pakt dingen, maar voor mijn gevoel is hij net geboren!
De eerste is vrij rustig, de tweede is zeer ondeugend, 2 heel verschillende kinderen, en helaas de oudste kopieert het gedrag van de 2de, ipv andersom 
Met veeeeeel geduld komen we er wel. Het is een hele leuke periode, maar soms zie ik het niet, en dat vind ik zo jammer.
Als ze liggen te slapen en ik ga kijken, dan denk ik ook weer, WAT EEN RIJKDOM!, en dat heeft me weer energie voor de volgende dag!
Komt goed
Bedenk je wel: je doet ze niks tekort omdat ze met drie zijn, je geeft ze een groot geschenk!
Ik weet nog dat ik in de spagaat zat met een dreinende peuter die iets moest en een huilende baby die ook moest eten, en het gaat nou eenmaal niet allemaal tegelijk... aaaaaaaaaaaargh!
Toch zie ik nu dat het heel goed is als kinderen van zo kleins af aan leren dat ze niet alleen op de wereld zijn, ik zie om me heen enig kinderen die daar veel moeite mee hebben. Bij meerdere kinderen kort na elkaar oefen je dat automatisch (en noodgedwongen ) Ik had er best graag meer gewild, maar dat ging hier nou eenmaal niet... toch kan ik met bewondering kijken naar grote(re) gezinnen, en hoe dat reilt en zeilt.
groetjes, Tess
Boek van naomi ragen
Over een vrouw in een joods-orthodox gezin in Jeruzalem (sotah). De vrouwen hebben vrachten kinderen en moeten ook nog vaak fulltime ernaast werken. Ik vond het opvallend dat op een gegeven moment een van de hoofdpersonen zei dat de eerste drie kinderen het zwaarst zijn. Daarna heb je geloof ik de smaak te pakken + heb je helpende handen in de vorm van de andere kinderen.
Sterkte! Het is inderdaad vaak zwaar maar ik ben het met de anderen eens dat het voor kinderen geweldig is om in een groter gezin op te groeien. Ik heb ook drie kinderen dicht op elkaar gekregen, werkte ook en heb ook een hardwerkende man. Ik heb wel altijd 's avonds heel bewust even tien minuten met de jongste geknuffeld terwijl de andere twee in bad zaten. Ik weet nog hoe hij ervan ging kirren.
Liat
Hoi,
Hoe heet dat boek precies?
Liora
Niet zo gek
Dat is helemaal niet apart, lijkt me heel gangbaar met
zoveel werklast en verantwoording! Zorg dat je niet
overbelast raakt.
Wat ik wilde zeggen is dat er een prachtig boek is dat
veel kan vertellen over zintuigen en zintuigelijke prikkels met heel veel spelletjes waar je rustig en
allert van wordt. Wat ik hier wel eens doe is ze vla
door een rietje laten zuigen.. op het moment zelf geen
kind aan ze en ook daarna zijn ze een tijdje rustig.
Door een rietje blazen of zuigen doet iets met de zuurstofwaarde in je bloed en verlaagt de hartslag.
Maar je kan ook met elk een rietje en een watje,
'tafelvoetballuh'.. Wat ik soms deed als het heel druk
werd was ze zich uit laten kleden en dan gingen we de
badkamer schoonmaken.. daar mocht toch alles nat worden..
lekker met zeep en scheerschuim, sponzen en zwabber,
bezem etc.. ook uren later nog veel plezier van gehad.
Ook zette ik regelmatig de tv in: even naar een aflevering Brum kijken om ze uit elkaar te halen en daarna konden zij en ik er weer tegen.
Heb veel plezier van het boek, leuk ook om te lezen in
deze leeftijd.. al die zintuigelijke ervaringen die ze
op doen en wat je kan 'lezen' aan je kind.. prachtig.
Het heet: 'met plezier uit de pas'.. het is geschreven
met het ook op kinderen met adhd etc.. maar er staan
handige tips en heel veel rustgevende spelletjes in..!
De schrijver is Kranowitz.. ! succes.
Petje af mamamoe - plus tip
voor de drukke tijd die je nu meemaakt.
nog een praktische tip voor wat ademruimte: misschien kun je eens vrijnemen als je kinderen naar het kdv zijn, en dan eens een dag uitrusten of juist de dingen doen die je wil doen.
En als je het financieel trekt dan kunnen jij en/of je man misschien wat vrije dagen bijkopen van je werkgever (dit is in veel cao's geregeld, informeer bij p&o op je werk). Ik kan bijvoorbeeld 2 weken vakantie bijkopen per jaar, dat kan net het verschil uitmaken. Dat is veel minder gedoe om te regelen als ouderschapsverlof of zo.
viridantia
