Klacht tegen juf
Ik wil een klacht indienen tegen de juf van mijn jongste zoon van 5. Ze had al problemen met hem in de klas van bij de start, ze wilde hem er gewoon niet bij. Hij is doorverwezen naar een observatiegroep om te kijken wat hij nodig heeft maar de juf heeft die groep allemaal negatieve dingen over mij als moeder verteld. Dus nu kunnen we geen goede start maken en dat is echt haar schuld. Ook ze moet niet als juf allemaal oordelen over mij als moeder uitspreken en die niet met mij bespreken maar wel aan de nieuwe groep doorgeven, Dat is gewoon echt fout van haar. Daarom wil ik klacht indienen want dat is echt heel fout en zo zorgt ze er ook oor dat ik en mijn zoon niet een nieuwe start kunnen maken. Kunnen jullie me helpen hoe ik dat ken adoen Ik wil echt serieucs genomene worden dat die juf gewoon niet meer kan werken ofzo want ze maakt echt grote fouten
Het is net alsof ik een treinontsporing voor mijn ogen zie gebeuren. Het forum werkt samen om de trein weer op de rails te krijgen, maar of de machinist fit aan het stuur zit, weten we niet. Bovendien heeft die alleen negatief commentaar op iedereen die de train op de rails wil houden. Ondertussen zit er een kind in die trein, ergens. Die merkt het heus wel hoor, als de trein van de rails loopt.
ToetieToover schreef op 24-08-2025 om 08:55:
Het is net alsof ik een treinontsporing voor mijn ogen zie gebeuren. Het forum werkt samen om de trein weer op de rails te krijgen, maar of de machinist fit aan het stuur zit, weten we niet. Bovendien heeft die alleen negatief commentaar op iedereen die de train op de rails wil houden. Ondertussen zit er een kind in die trein, ergens. Die merkt het heus wel hoor, als de trein van de rails loopt.
Treffend geschreven!
Ik heb dit topic van begin tot eind gelezen. Met verbazing en bewondering.
Na de OP gingen instinctief mijn stekels overeind staan. Ik had dan ook een aantal pittige reacties verwacht maar ik las vooral compassie. Uit latere reacties begreep ik dat TO en haar achtergrond bekend was bij een aantal forummers (wellicht vandaar de milde reacties).
Er was begrip en bemoediging, van wildvreemden. Daar waar het ook heel makkelijk was geweest om TO even flink de les te lezen en alle frustratie over zoveel ‘slecht gedrag en onwil’ er even lekker anoniem uit gooien.
En dan een TO die terugkomt op haar gedrag. Open en eerlijk is over haar struggles.
Het forum is voor mij een ‘tijdverdrijf’ Het zorgt voor vermaak en geeft me vaak nieuwe inzichten en een stuk herkenning.
Maar dit topic bewijst maar weer eens dat het zoveel meer kan zijn. Als TO er voor open staat (en daar lijkt het wel op) dan kunnen de gegeven reacties haar misschien net dat zetje geven om weer op het rechte spoor te komen.
Hulde daarom voor iemand als TO die moedig genoeg is om hier haar sores te delen en ook weer het lef heeft om de kritiek te incasseren en strijdbaar blijft om het goede voor haar kinderen te doen.
En hulde voor alle forummers die hier zonder oordeel hun reactie geven. Die zorgvuldig hun woorden lijken te hebben gekozen en reageren vanuit compassie en naastenliefde.
Ik vind het ook heel knap van veel forummers dat ze zo kunnen reageren. Ik ben normaal een heel compassievol en empatisch iemand die iedereen wil helpen. Maar hier lukt me dat gewoon niet echt. Ik probeer het wel maar er komen veel gevoelens van ergernis boven. Dat heeft vooral te maken met de reacties van TO die calimerogedrag vertoont. Dit komt ook voor een groot deel door haar alcoholprobleem en wellicht andere psychische klachten. Dat maak ik in familie van nabij mee en dat triggert me te veel om me hier niet aan te ergeren.
Maar echt . Mijn complimenten voor iedereen die wel constructief en liefdevol kan reageren. En ik hoop ook uiteraard oprecht dat karen hieruit komt en de weg omhoog vindt.
de laatste reacties hierboven zijn ene hele goede samenvatting van dit hele topic. Ik 'volg' Karen ook al vanaf het begin. Ik heb niks anders meer te zeggen dan dat ik uiteindelijk trots ben op hoe ze het allemaal maar doet, gezien haar verleden en huidige omstandigheden.
Ik denk ook dat ze op dit moment aan het planfond zit kwa 'leervermogen' en flexibiliteit. Soms moeten wij in dit geval accepteren dat dit voor nu het maximaal haabare is en Karen de tijd geven en gunnen om op langere termijn aan haar problemen te werken.
Iemand die de spiegel niet ziet kun je niet verplichten nog 's beter in de spiegel te kijken.
Als het niet goed gaat met je kind is het voor elke ouder heel frustrerend dat daar allemaal oordelen over komen. Over jezelf hoe je het doet als ouder, en ook over je kind.
Laat staan als het met jezelf ook al niet goed gaat, en je zoveel ballen omhoog te houden hebt.
Dat helpt wat mij betreft ook op begrip te hebben.
lientje69 schreef op 24-08-2025 om 10:21:
Ik vind het ook heel knap van veel forummers dat ze zo kunnen reageren.
(...)
Maar echt . Mijn complimenten voor iedereen die wel constructief en liefdevol kan reageren. En ik hoop ook uiteraard oprecht dat karen hieruit komt en de weg omhoog vindt.
Ik kan inderdaad alleen maar denken: dat arme kind.
Karen, je zegt jezelf er niet in te herkennen maar je hoeft alleen je eigen reacties op dit topic maar terug te lezen. Pak alsjeblieft alle hulp aan die jij en je kind kunnen krijgen. Niet eens voor jezelf, maar vooral ook voor hem.
TwoThirds schreef op 24-08-2025 om 12:57:
[..]
Ik kan inderdaad alleen maar denken: dat arme kind.
Karen, je zegt jezelf er niet in te herkennen maar je hoeft alleen je eigen reacties op dit topic maar terug te lezen. Pak alsjeblieft alle hulp aan die jij en je kind kunnen krijgen. Niet eens voor jezelf, maar vooral ook voor hem.
Dat doet ze al. Het kost gewoon tijd, en die kapotte rem op alcohol gaat helaas nooit meer werken, die blijft kapot voor de rest van haar leven. Dus moet ze andere manieren vinden om met spanningen om te gaan.
In eerdere draadjes heeft Karen geschreven dat ze ze naar therapie gaat en ze medicatie neemt, ondanks dat ze het doodeng vindt. Dat zijn al gigantische stappen die ze gezet heeft!
Het enige wat daarnaast echt nog kan helpen, is naar de AA gaan zodat ze een buddy krijgt om dit soort moeilijke momenten door te komen. Zo ver is Karen nu nog niet, maar ik voel aan mijn grote teen dat dat moment binnenkort wel komt. ☺️
