Klacht tegen juf
Ik wil een klacht indienen tegen de juf van mijn jongste zoon van 5. Ze had al problemen met hem in de klas van bij de start, ze wilde hem er gewoon niet bij. Hij is doorverwezen naar een observatiegroep om te kijken wat hij nodig heeft maar de juf heeft die groep allemaal negatieve dingen over mij als moeder verteld. Dus nu kunnen we geen goede start maken en dat is echt haar schuld. Ook ze moet niet als juf allemaal oordelen over mij als moeder uitspreken en die niet met mij bespreken maar wel aan de nieuwe groep doorgeven, Dat is gewoon echt fout van haar. Daarom wil ik klacht indienen want dat is echt heel fout en zo zorgt ze er ook oor dat ik en mijn zoon niet een nieuwe start kunnen maken. Kunnen jullie me helpen hoe ik dat ken adoen Ik wil echt serieucs genomene worden dat die juf gewoon niet meer kan werken ofzo want ze maakt echt grote fouten
karenm2 schreef op 28-08-2025 om 23:29:
Ja bij mij gaat dat ook heel snel. In de therapie heb ik het ook vaak en dan laat de therapeut me met een balletje gooien of soms een glas water drinken. Maar dat kan moeilijk in een gesprek op school natuurlijk.
Een glas water drinken kan natuurlijk wel. Je zegt gewoon: even pauze/geduld hoor, en dan drink langzaam je glas/flesje water leeg.
Ik denk dat het juist wél slim kan zijn om te vertellen dat je therapie volgt. Je kunt best zeggen dat je last hebt van een jeugdtrauma, daar hebben mensen juist wel sympathie voor. En bewondering, als je zegt dat je eraan werkt, maar dat dat zwaar is.
Wat dat trauma precies inhoudt, dat gaat ze niks aan. Het punt is: als ze weten dat zoiets speelt, hebben ze ook begrip voor je als je in die traumatespons terechtkomt en even een pauze nodig hebt om er weer uit te komen. Dat maakt dit soort gesprekken veel gemakkelijker voor jou en maakt jou sympathieker, sterker en beter te begrijpen in de ogen van de juffen.
De keuze is natuurlijk aan jou, maar ik denk dat het je kan helpen. Denk er maar eens over na.
Karen, wat laat je hier weer zien dat je sterk bent.
En wat een stappen heb je al gezet! Je blijft nu naar therapie gaan, je staat open voor anderen. Dat zijn de moeilijkste dingen om te doen. Erkennen dat je hulp nodig hebt is 1, gaan is 2, maar blijven gaan als het moeilijk wordt dat is echt de overtreffende trap.
En ook ik denk dat alles met elkaar verbonden is, het gedrag van je zoon, thuis, op school en overal waar hij komt het zit als een pluk wol in elkaar verweven. Soms is de scheiding duidelijk maar als je goed kijkt zie je dan toch rafelige randen.
Bij dat gesprek kun je prima aangeven dat je even water wil drinken om er voor te zorgen dat je bij het volgende deel van het gesprek wel weer informatie op neemt omdat dat is waar jij voor in therapie bent. Zelf hulp vragen en er wat mee doen zorgt voor vertrouwen aan de andere kant van de tafel: deze moeder wil alles doen wat nodig is ook al is het niet makkelijk.
Zij zijn er voor je zoon, jou en daarmee ook voor je oudste.
Je bent op de goede weg en hebt echt al stappen op de ladder gemaakt, je stond op de 5e sport, was er nu even 1 afgezakt, maar je stond niet weer op de bodem van de put.
karenm2 schreef op 28-08-2025 om 22:45:
[..]
Met de jongste gaat het ook nog helemaal niet zo goed in de nieuwe groep. Hij is veel boos. Ze hebben ook een soort kamer voor kinderen om tot rust te komen en hij zit ook veel daar. Ze laten hem daar niet alleen en ik heb de kamer gezien en het is ook niet een enge ruimte ofzo, en hij doet er ook soms werkjes als hij wat rustiger is. Maar toch vind ik dat wel erg voor hem dat hij niet gewoon met de groep mee kan doen en dan twijfel ik of dit wel een goede plek is voor hem en of hij er wel kan wennen en of ik de goede keuze gemaakt heb. Maar de nieuwe juf komt wel aardig en professioneel over, ze doet niet of het aan mij ligt en ze praat ook helemaal niet negatief over hem. Dat vind ik erg goed, dat is heel anders dan zijn oude juf. Maar ik pieker toch veel of dit wel goed is voor hem. Overdag h eb ik veel afleiding met werk en de jongens maar als die slapen is het heel lastig.
Dat ern kind moet wennen, is natuurlijk normaal. Het schooljaar is net begonnen, geef hem even een paar maanden de tijd om zijn draai te vinden.
Ik zie dit vaak gebeuren bij jou: je blijft piekeren over beslissingen die al genomen zijn. Dat heeft geen zin, het is verspilde energie.
Terug naar zijn oude juf is toch absoluut geen optie?! Daarom zit hij hier sowieso beter. Je kent de uitkomst nog niet, dat maakt je onzeker, maar je hoeft echt niet onzeker te zijn over het besluit om hem naar de observatiegroep te laten gaan. Je vertelt zelf al dat deze juffen liever en beter zijn. 🙂
Dus als je hier weer over piekert, probeer dan tegen jezelf te zeggen: wil je dat hij teruggaat naar zijn oude juf? NEE! Dus nu kappen met piekeren. Zoek dan afleiding. Als de kinderen al slapen, heb je dan een hobby die je op zo'n moment kunt oppakken? Ik denk aan lezen, puzzelen, handwerken, kleuren voor volwassenen enz, iets wat jou kalmeert. Ik denk dat dat heel fijn voor je kan zijn.
"Had jij als hulpverlener in die observatieklas contact met jeugdzorg? Als een kind niet goed kan wennen daar of er blijven problemen ook in die klas, werd jeugdzorg er dan bij gehaald?"
Er zijn verschillende soorten observatieklassen die ook allemaal net even anders georganiseerd zijn. Bij de observatieklas waar ik gewerkt heb, werkten een leerkracht en een jeugdhulpverlener (dat was ik dus) samen in de klas en probeerden we duidelijk te krijgen wat een kind nodig had op zowel didactisch gebied (leren op school) als sociaal emotioneel gebied (gedrag en emoties) om optimaal te functioneren. En gaven we advies over wat een passende vervolgplek zou zijn. Soms was dat terug naar regulier onderwijs, maar vaker was dat naar speciaal onderwijs of (tijdelijk) naar een behandelsetting als we zagen dat een kind extra hulp nodig had.
Ik denk dat jij met jeugdzorg bedoelt Veilig Thuis. Die beoordelen als er zorgen zijn de opvoedsituatie thuis en adviseren dan eventueel extra hulp in de thuissituatie. Dat is niet vrijwillig, als Veilig Thuis betrokken is dan doen ze hun ding of je dat wilt of niet. Instanties zijn wel verplicht om het ouders te melden als ze een VT melding gaan doen. Dus zolang ze daar niets over zeggen is dat niet aan de orde.
Het is goed om te weten dat jeugdzorg véél breder is dan Veilig Thuis en bijvoorbeeld ook dagbehandeling of trainingsklassen biedt voor kinderen en opvoedondersteuning voor ouders. Dat is allemaal binnen het vrijwillige kader, dus als men bij de observatieklas denkt dat zoiets jouw kind zou helpen om zich fijner te voelen of zich beter te ontwikkelen dan zullen ze dat advies geven en uitleggen waarom. En mag jij uiteindelijk ja of nee zeggen op dat advies.
Ten slotte moet je weten dat kinderen soms best (veel) tijd nodig hebben om te wennen als ze in een observatieklas komen. En die tijd krijgen ze ook. Het hoeft daar niet direct goed te gaan met je zoon, hij mag het nog moeilijk vinden en regelmatig uit de bocht vliegen. Daar zijn ze wel aan gewend, en hebben ze niet direct een oordeel over. Jouw zoon gedraagt zich zoals ie doet omdat ie -nog- geen andere manieren kent bij het omgaan met zijn (grote) emoties. Daar kan hij niets aan doen en dat is niet zijn schuld. En dat snappen de professionals in een trainingsklas écht. Als ze zich grote zorgen maken over zijn gedrag, of denken dat ie bij hen niet op de goeie plek zit, dan hoor je het wel. Dus zolang ze het daar niet over hebben is er weinig aan de hand.
Hopelijk heb je wat aan bovenstaande antwoord op jouw vraag....
karenm2 schreef op 28-08-2025 om 22:56:
[..]
Alleen dat vertellen van de therapie daar vind ik geen goed idee. Het gaat niet over mijn problemen maar over mijn zoon. Ik wil niet dat ze dat weten want het heeft niks met elkaar te maken.
karenm2 schreef op 28-08-2025 om 22:57:
[..]
Maar als het gaat over zijn gedrag op school is de omgeving de school. Dus dan moet die juf overdracht doen over haar eigen gedrag en niet over mij. Ik ben er niet bij op school.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jij hebt deze vaste overtuiging dat school en thuis gescheiden zaken zijn. School mag niks van jouw situatie thuis weten en er mag van jouw geen link zijn tussen gedrag zoontje en jouw thuissituatie.
Dit is wat jij aan het beschermen bent, jouw overtuiging.
Zie deze vaste overtuiging van jouw als een grote strandbal, opgeblazen met lucht. Jij probeert wanhopig die strandbal onder water te houden.
Wat die oude juf gezegd hebt raakt jouw overtuiging in die strandbal. Paniek bij jou want die strandbal komt omhoog. Nog harder naar beneden proberen te duwen, stress en paniek bij jou, zoveel dat je drank besteld.
Terug proberen te slaan door klacht in te dienen.
Zodra jij voelt dat die strandbal omhoog komt roep je gelijk ik ben een goede moeder, ligt niet aan mij, het ligt aan die oude juf en Ik weet niet of hij daar ( nwe plek) wel op de goede plek zit. ( je dekt je hiermee al in als deze nwe school ook aan jouw overtuiging raakt)
En je probeert die strandbal weer onder water te duwen.
Dit kan je zo niet vol blijven houden want je gaat tegen de natuur in, die strandbal zal altijd weer naar boven komen.
Wat erop neerkomt dat jij in een cirkel van stress en paniek blijft zitten zolang jij die strandbal naar beneden onder water wil blijven duwen.
In tegenstelling tot anderen, vraag ik me af of het wel zo relevant is om op school meteen over jouw therapie te beginnen. Ik persoonlijk gooi altijd alles op tafel waarvan ik denk dat het ook maar enigszins van belang kan zijn, maar ik weet niet of jouw therapie daaronder valt? Dat weet jij zelf het beste.
Je hebt het op school in eerste instantie over de problemen van je kind. Het is belangrijk om die duidelijk in beeld te brengen. Uiteraard is het in dat kader een goed idee om het te vertellen als je vermoedt/weet dat jouw eigen verleden, je huidige emotionele draagkracht en/of het feit dat je er alleen voor staat, invloed hebben op jouw opvoeding en/of het welzijn van jouw kind. Maar dan kan je het houden bij specifieke dingen waar je tegenaan loopt of zaken die jou opvallen. Je hoeft dan niet per se uit te wijden over al jouw persoonlijke problemen en hoe jij daarmee omgaat.
Het helpt vooral als er zorgen zijn over jou als moeder of de thuissituatie van een kind. Als ze weten dat je als ouder problemen serieus neemt en daar ook ondersteuning bij krijgt zullen ze minder snel melding doen bij veilig thuis.
-knip-
DonnaElton7 schreef op 01-09-2025 om 14:06:
- quote verwijderd -
Zou je een topic eerst willen lezen voordat je reageert?
DonnaElton7 schreef op 01-09-2025 om 14:06:
- quote verwijderd -
Typisch AI-antwoord. Negeren.
DonnaElton7 schreef op 01-09-2025 om 14:06:
- quote verwijderd -
Wat je kunt doen:
1. Begin met de rest van het topic doorlezen.
2. Formuleer je tip concreet. Richt je vooral op alle inmiddels bekende feiten.
3. Kom niet met een gedateerde oplossing waar niemand op zit te wachten.
Karen, hoe gaat het met jou en met de kinderen?
Als jullie niet reageren/quoten kan ik de post gewoon weghalen als er gerapporteerd wordt, nu moet ik alles gaan knippen 😉. Geen probleem, ik doe het met liefde, maar ik dacht ik meld het even ter bewustwording 😊.
