Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

Lees ook op

Loslaten hoe doe je dat??

Hallo ,

Heb al eerder een forum onderwerp aangemaakt over "normen en waarde betreft de opvoeding van de kids van mijn vriend"

Een vaak gehoorde reactie is dat je dingen moet "los laten" maar de vraag is hoe doe je dat??
Het lukt mij (nog) niet en het is zo een gevecht met mezelf.
Mijn verstand zegt "laat het los" maar mijn innerlijke ik komt dan weer in opstand omdat ik gevoelsmatig nog helemaal niet klaar ben om bepaalde dingen die zijn voor gevallen los te laten.
Ik vind het lastig om een "normale houding" aan te nemen terwijl er in mijn gevoelsleven nog zoveel onuitgesproken is en overhoop ligt en er word verwacht dat ik me daar dan maar even overheen zet en volle goede moed en inzet weer door ga.......
Ik heb ook echt de intentie om er alles aan te doen en mijn beste beentje voor te zetten maar moet ik mijn eigen ik dan negeren en aan voorbij lopen?
Ik ben een gevoelsmens een prater en naar mijn gevoel worden dingen weg gestopt en word er tussen mij en mijn vriend niet meer over gesproken .
Dit omdat het onderwerp moeilijk bespreekbaar is en vaak eindige in ruzie of onbegrip.
Hoe kom of kan ik verder?

Vasthouder

Vasthouder

22-01-2017 om 21:24

Loslaten?

loslaten is een term waar ik zelf niet zoveel mee kan. Vaak gaat het om dingen die bij je horen. Eigenlijk zou je die dingen moeten omarmen, zeker niet loslaten. Het feit dat het je erg bezig houdt toont ook aan dat je het juist niet los moet laten. Je kunt wel leren er op een andere manier tegenaan te kijken, dat maakt het ook makkelijker om er over te praten met je partner. Ik heb erg veel baat gehad bij familieopstellingen, Google maar eens. Maar misschien kunnen gesprekken met een therapeut of hulpverlener ook helpen.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

22-01-2017 om 22:55

Als feit accepteren

Loslaten is slechts erkennen dat de situatie is zoals hij is en dat jij daar niets mee hoeft. Je stopt niets weg maar laat het bij degene bij wie het hoort.

Niki73

Niki73

23-01-2017 om 11:04

Normaal

Ik val over het woord "normaal". Wat normaal is voor de een, is helemaal niet normaal voor de ander. Met andere woorden, jouw normaal is NIET de norm. Jouw normaal is een mogelijke manier om met elkaar om te gaan, maar er zijn honderden andere manieren.

Wat je wel kunt doen, is kijken wat voor jou het minimum is. Wil je graag dat ze je een hand geven als ze binnenkomen bijvoorbeeld? Zeg dat dan rustig en duidelijk tegen de kinderen: Ik zou het prettig vinden als jullie... Dat vraag je dan omdat het jouw wensen zijn, niet omdat het "normaal" is.
In mijn omgeving is zoenen bijvoorbeeld "normaal", maar mijn kinderen hoeven dat niet van mij. Iemand aankijken en groeten moet wel. Mijn vrienden en kennissen mogen dat onbeleefd of abnormaal vinden, maar doen het zo, wij hanteren een andere normaal. Ik leg dat ook uit als ik merk dat ze het vreemd vinden.

Ik denk echt dat je zult moeten leren accepteren dat de dingen niet altijd gaan zoals jij het wilt. Soms zelfs op een manier die jij ronduit onbeleefd vindt. Dit zijn niet jouw kinderen, het is niet aan jou om ze op te voeden. Echt, dit is heel belangrijk om je te realiseren. Bovendien zijn het al grote kinderen. Er valt nog wel wat aan bij te schaven, maar de basis is allang gelegd en die kun jij niet meer veranderen. Probeer om je niet persoonlijk aangevallen te voelen door ongewenst gedrag, want die basis heeft helemaal niets met jou te maken, die is al gelegd voordat jij in beeld was.

Ik wil je aanraden door het gedrag heen te kijken naar het kind zelf. Daar kom je veel verder mee. Kun je achterhalen wat het kind interesseert? Toon interesse daarin, doe iets voor het kind, doe iets met het kind. Dat werkt 100x beter voor jullie onderlinge band (en wederzijds respect) dan "heropvoeden".

Mocht je toch in de heropvoedingsgedachten schieten, zeg dan streng tegen jezelf: Dat is niet mijn taak! Desnoods 10x achter elkaar.

Helpt dit misschien?

LOSLATEN

Om los te laten is liefde nodig.

Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt,
Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen.

Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer,
Het is het besef dat ik de ander ruimte geef.

Loslaten is niet het onmogelijk maken,
Maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven,
Hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven.
Het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om.

Loslaten is niet oordelen, maar de ander toe te staan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
Maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,
Het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, maar elke dag nemen zoals die komt.
En er mezelf gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen kritiseren of regulieren,
Maar te worden wat ik droom te zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
Maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.

– Nelson Mandela –

PH71

PH71

02-02-2017 om 19:00 Topicstarter

Mooi

Mooi!!!

liza

liza

17-02-2017 om 02:05

homo ludens

Het is ook een trend-woord geworden.
In principe is hele samenleving bezig met "los laten". Te veel troep? Flikkeren we weg, los, probleem opgelost. Te veel menselikheid nodig? Los, zetten we gewoon op zijkant. Te veel moet denken? Los, hoofd gewoon leeg maken en het volgende dag door met gewoon huidige maatregels volgend. Globalisatie, los, in mijn leven doe ik makkelijk, ik hoef niet bewust worden daarvan en wat daar in zit.

Met kinderen dan, metaforisch gezegd, als daar een boot is en daar zitten 1 volvassene en 1 kind. Wie stuurt het boot dan? Wie is de kapitein? Als volvassene een keer het rol van een kapitein voor kleine over geef betekent niet dat het boot los is, ook niet dat ouder los is gelaten. Alles is in het beste orde.

Als u geen boot heeft dan samen fiets repareren, vogelhuis bouwen of broeikas maken. Niet concureren maar iets samen doen. Iets in leven brengen of ervaren. Waarom, om zon vrije rol-speel-situatie te ervaren... Het gaat ook op vrije basis samen leven om bepaalde vrijheid te ervaren en dagelijkse leven biedt gewoon daarvoor geen mogelikheiden. Omdat experimentele tijdbesteding past niet in formules. Met iemand aanwezig zijn en tijd besteden zonder haast en dagelijkse opvattingen of voorprogrammeerde verwachtingen.(Wel op een boot blijft verwachting voor droge bruk). Los laten of dat soort van problemen zijn niet op theoretische basis oplosbaar. Samen spelen in een improvisatorische ruimte of activiteit kan zeker een ruimte en tijd maken waar mensen alweer voor elkaar begrip vinden. Daarover zijn interessante onderzoeken geschrijven door... theater teoretici, drama schrijvers. Samuel Beckett, Bethold Brecht... Grotowsky, Huizinga met hun homo ludens ... en andere dergelijks...

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.