
Huismusje
20-11-2012 om 11:01
Regels m.b.t. klacht tegen gezinsvoogd
Beste allemaal,
Ja ook ik heb te maken met OTS. En jammer genoeg ook met een niet zo erg goede gezinsvoogd (nog positief gezegd).
Nu moet ik een aantal klachten indienen tegen deze gezinsvoogd. Het gaat hier over klachten m.b.t. het niet hebben van een plan van aanpak na bijna 12 weken, het absoluut niet kennen van het dossier en nog 5 anderen.
Deze moet ik nu naar haar teamleider opsturen. Daar ben ik nu mee bezig.
Voor advies heb ik het AKJ gebeld, maar die hebben een wachtlijst, dus dat duurt een aantal dagen voor je uberhaupt teruggebeld wordt.
Nu heb ik de volgende vraag. Moet ik, ten tijde van de afhandeling van de klacht met de voogd contact hebben?
En verder nog de vraag of de voogd zomaar een datum en tijd prikken voor een overleg en moet je je daaraan houden, terwijl je met de andere deelnemers (in dit geval school) al overeengekomen was dat het die dag niet kon? En moet school zich daaraan houden?
En moet je je kind met de voogd meegeven als deze dat wil of mag je als gezaghebbende ouder dit weigeren?
Mag een voogd toestemming voor psychologische hulp voor het kind (welke zij per sms heeft gegeven) daarna weer intrekken via een gedragsdeskundige?
Moet je telefonische bereikbaar zijn of mag je ook eisen dat je alleen middels mail of op vaststaande tijden bereikbaar bent om het zo overzichtelijke te houden?
Alvast bedankt voor het beantwoorden.

Richard
25-11-2012 om 23:35
Wat moet de gezinsvoogd met je kind
Ondanks dat ik een grove vergelijking maakte, vraag ik mij serieus af waarom de gezinsvoogd je kind zou willen meenemen. Misschien kunnen Huismusje en Meelezer dat uitleggen.
Ik zou het niet vertrouwen. Je geeft je kind niet zomaar mee aan een vreemdeling, lijkt mij. En zeker niet aan iemand waarvan je weet dat die je kind naar een geheim adres mag vervoeren. Om dan tegelijkertijd een uit huis plaatsing te regelen.
Dus mijn vraag: wat moet de gezinsvoogd in hemelsnaam met je kind?

M Lavell
26-11-2012 om 08:33
Hand in eigen boezem
Dat mag je best vragen Richard. En het is niet meer dan redelijk dat daarop antwoord komt. Sterker nog: het lijkt mij logisch dat zo'n voogd dat overlegd.
Maar het gaat even om het beeld dat je schetste.
Een voogd is geen kinderlokker. Het is hooguit iemand in een papieren werkelijkheid van beroepsdeformatie, overbelasting en begrotinsproblematiek. Die voogd zelf heeft op geen enkele manier een relatie met het vervolg van de beslissingen die onder verantwoordelijkheid van die voogd genomen worden. Ja, dat is onderdeel van het probleem. Maar ook: die voogd is er niet op uit om kinderen door de gehaktmolen te halen vanuit een slechte inborst.
Bovendien is er ook die andere kant.
Deze voogd krijgt in dit draadje door de vraagsteller het gedrag van vader in de schoenen geschoven. Dat is niet terecht. Je kunt een voogd niet gebruiken om echtscheidingskwesties of onderlinge onenigheid over opvoeden op te lossen.
Als je iets kunt adviseren aan ouders en leerkrachten en buurvrouwen, dan is het dat. Een flink deel van de meldingen en de droevige verhalen komen voort uit betrekkelijk eenvoudige verschillen in opvatting over opvoeden. Tussen ouders, onder familie, met de buren of met school.
Iemand probeert gelijk te halen.
Dat gaat ten koste van het kind. Zeker als je in het vervolg de voogd de schuld geeft van het proces wat erop volgt.
Ja, er zijn omstandigheden dat de voogd je kind mag meenemen en dat dat weigeren meer op obstructie lijkt, dan op het behartigen van het belang van het kind. Bijvoorbeeld als de voogd het kind mee wil nemen om aan de bezoekregeling van de ex te voldoen.
Fred heeft in het andere draadje veel moeite gedaan om iets over de hand in eigen boezem op tafel te krijgen.
Dat zit daar.
Groet,
Miriam Lavell

Richard
26-11-2012 om 10:47
M lavell
M Lavell: "Een flink deel van de meldingen en de droevige verhalen komen voort uit betrekkelijk eenvoudige verschillen in opvatting over opvoeden. Tussen ouders, onder familie, met de buren of met school."
Kijk, daar heb je de kern mee te pakken!
Alleen profileert Jeugdzorg meer met het beeld: "Als het niet goed gaat met het kind - Dan wordt het kind mishandeld of verwaarloost door de ouders - Het gezin heeft onze hulp nodig - Werken ouders niet mee met ons dan moet het kind helaas het huis uit"
Dan vraag ik mij sterk af wat voor nut Jeugdzorg nog heeft. Misschien moeten ze hun visie eens drastisch bijstellen.

M Lavell
26-11-2012 om 11:12
Twee honden en het been
Nou nee. Het beleid is 'waar rook is, is vuur'. Tegelijkertijd is er het beleid om niemand van de kiftende partijen gelijk te geven. Dat is ook precies waarom een inhoudelijke discussie nauwelijks mogelijk is.
Er rest voogden al snel nog maar een middel en dat is dat kind tussen de kifters uit trekken en naar elders (waar dan ook) te verplaatsen.
Zo belanden er kinderen uit rigide gezinnen in nog meer rigide opvang.
Vroeger (voor het meisje van Nulde, e.d.) zat er een slot op de deur van gedwongen jeugdzorg, daar waar vermoed werd dat het om de kift tussen partijen ging. Dat slot is eraf gehaald. Heel veel processen zijn automatisch geworden.
Jeugdzorg (en AMK, kinderbescherming) moet van de wet handelen als er iemand piept. Ook als dat in feite maar om een triviaal verschil van opvatting over opvoeden gaat. Er is geen analyse.
Het proces is daardoor kafkaësk geworden. De stappen zetten zichzelf met als enkel doel dat ze afgevinkt kunnen worden. Als het op papier maar klopt.
Ik denk dat het anders kan, maar zo is het nu niet.
Als het je te doen is om het waarschuwen van ouders, leerkrachten en buurvrouwen, dan is het belangrijk om mensen te laten zien hoe het werkt. Maar niet met als doel om voogden aan de hoogste paal te hangen. Je doel zou moeten zijn dat mensen hun eigen opvatting over opvoeden relativeren. Ja, je kunt het heftig oneens zijn met iemands opvoedstijl, maar dat uitspelen via jeugdzorg biedt het kind geen hoop.
En ja, je kunt het heftig oneens zijn met je ex, maar verwacht niet van een voogd dat die jou gelijk gaat geven. Ook niet via formalistische omwegen als weigeren je kind mee te geven
Groet,
Miriam Lavell