School is heel negatief over mijn kind

karenm2 schreef op 28-05-2025 om 00:11:

[..]

Maar als die hulp van het speciaal onderwijs nu naar de gewone klassen zou komen dan zou dat toch beter zijn? Dan moeten kinderen niet zo snel weg uit hun klas waar ze net iedereen kennen.

Dat is jaren geleden geïntroduceerd als "passend onderwijs", maar dat is in geval van gedragsproblemen niet te doen. Wij hebben bijvoorbeeld slechtziende kinderen op school. die krijgen aangepast materiaal en een specialist heeft een kort lijntje met de juf voor vragen, die komt wekelijks/maandelijks een uurtje langs om te kijken wat er nog nodig is....

We hebben elke week een dag een logopedist, een fysiotherapeut, een dyslexiebehandelaar op school. Die bieden behandelingen op school, een halfuurtje onder schooltijd. Maandelijks evaluatie met de leerkracht en ouders. Dat gaat op zich prima. 

Maar in jou geval zou er een orthopedagoog elke dag, de hele dag mee moeten draaien in de klas. Dat is onbetaalbaar.

 Er zijn scholen die dat hebben, die krijgen daarvoor extra geld van de overheid, en dat is speciaal onderwijs. Max 12 leerlingen, in een prikkelarm lokaal, met time out ruimte. 1 leerkracht en 1 orthopedagoog. met bakken kennis en ervaring.  

Het is  absoluut onrealistisch om dat in regulier onderwijs te bewerkstelligen, voor 1 a 2 leerlingen per klas. Zelfs al was de reguliere leerkracht kundig, de ruimte en het leerlingaantal is er niet naar. En extra handen in de klas kan niemand betalen. De gemeente niet, die investeren al in de alternatieven. En de school zelf ook niet, want die krijgen amper genoeg budget voor 1 leerkracht op 25 kinderen. 

Iemand zei te vinden dat scholen snel roepen handelingsverlegen te zijn; geloof me, dat zijn ze echt. Ik schrok er toendertijd van hoe weinig kennis er was over ass, adhd,enz... en hoe hoog de werkdruk al is ZONDER handenbindertjes (lief bedoeld, ik had er ook 1❤️). De leerkracht van mn zoon durfde hem bijvoorbeeld niet meer mee te nemen naar de gymzaal, want ze hoefde maar naar een ander kind te kijken of de mijne was weg. Hij liep gewoon weg. Of hij beet zijn maatje. Sta je daar als juf, met 20 kleuters in de rij. 

Zelfs met hulp van stagiaires en onderwijsassistenten zie ik mn collega's nog regelmatig struggelen,  en word ik van mn werkplek geroepen om te helpen.

Je moet het ook helemaal niet willen joh, je kind ergens 25 uur per week achter laten waar ze geen raad met hem weten. 

Zou je hem bij een oppas achter laten die zegt: ik kan dit niet? Of zoek je dan een bekwamere oppas?

TO je vindt je zoon nog zo klein etc. Maar wanneer is hij dan voor jou op een leeftijd dat er wél ingegrepen zou moeten worden? Hij zit bijna een jaar op school nu, als je 5 bent is dat 20% van je leven. Dat vind ik best lang!

Ik heb zelf wel eens ergens gewerkt waar ik het helemaal niet naar mijn zin had. Dan lijken 6 weken heel erg lang! Wat een opluchting toen ik daar weg kon!
Je zoon heeft het duidelijk ook niet naar zijn zin op deze school. Ik zou het hem gunnen om een plekje te vinden waar hij wél gelukkig is. 

karenm2 schreef op 27-05-2025 om 22:21:

[..]

Ik weet dat het gedrag dat mijn zoon nu op school soms laat zien niet normaal is. En wat jij zegt dat wat hij nodig heeft voorop moet staan dat vind ik ook. Maar het is een hele grote stap dat hij daarvoor weg zou moeten en hij is nog heel jong nu. Misschien kan de school eerst nog andere dingen proberen. Als hij echt de observatiegroep nodig heeft wil ik dat als moeder ook niet tegen houden. Sturen ze op de school van jouw man dan al die kindjes weg als ze nieuw starten en dit gedrag hebben?

Ik vind het goed dat de observatiegroep voor jouw zoon wel geholpen heeft. Ik hoop dat het nu met hem goed gaat. Toen jouw zoon daar was, heeft die observatiegroep toen ook met jeugdzorg gepraat? Zit er ook iemand van jeugdzorg in hun team?

De school van mijn man stuurt zeker niet alle kinderen met ingewikkeld gedrag weg. Dit ligt echt aan wat er aan de hand is. Het is ook niet makkelijk om een kind van school te sturen als ouders hier niet mee akkoord gaan. Dit proces kan jaren duren. Persoonlijk denk ik niet dat dit is wat je moet willen. Als een school herhaaldelijk aangeeft dat ze niet kunnen voldoen aan de begeleidinfsbehoeften van jouw zoon, zou ik dit serieus nemen. Want uiteindelijk wil je dat je kind de beste begeleiding krijgt.

Zover is het nog niet. De obervatiegroep is ook niet de hele week denk ik? Dit is meestal 2 dagen per week en de andere 3 dagen kan hij gewoon naar school. Vanuit de obervatiegroep komen ook belangrijke adviezen richting de school. Dus mocht hij op school kunnen blijven, dan is dit ook heel essentieel voor de school om de juiste begeleiding te regelen. Je hebt vanuit de wet Passend Onderwijs nog veel opties, maar dan moet er wel een duidelijke diagnose en handelingsplan liggen. Zolang dit er niet is, kan de school weinig en kunnen er geen extra ondersteuningsbudgetten aangevraagd worden bij de gemeente. Ik moet er wel bij zeggen dat wanneer er sprake is van ernstige gedragsproblematiek met agressie de wet Passend Onderwijs weinig helpt. Je zoon is dan echt veel meer graag bij hele kleine klassen met strakke begeleiding. Dit zul je op een reguliere school nooit kunnen bieden.

Mijn zoon zat op veel jongere leeftijd al op de observatiegroep. Hij was nog geen 2,5 jaar oud. Bij mij was het niet school, maar het kdv die vertelde dat hij niet meer welkom was. Achteraf snap ik het, maar toen was ik zover nog helemaal niet in mijn acceptatieproces. Ik was vreselijk boos dat ze hem wilden wegsturen. Maar eenmaal na de diagnoses van de observatiegroep begreep ik beter wat zijn behoeftes waren en begon ik zelf ook in te zien dat mijn zoon specialistische zorg nodig heeft. Mijn zoon bleek zeer ernstig verstandelijk beperkt, hij is nooit naar school gegaan maar vanaf 3 jaar naar een zorginstelling. Maar als je kind zo jong is, weet en zie je dit nog helemaal niet. Het was een lang en pijnlijk proces qua acceptatie dat het nooit meer goed komt met zijn ontwikkeling. Dus ik snap je echt heel goed als je zegt dat dit zo moeilijk is. En je twijfels herken ik ook.

Jeugdzorg is nooit bij ons betrokken geweest. Ook nooit iets over gehoord. Dit is geen standaard onderdeel van een observatiegroep.

Zeespiegel schreef op 27-05-2025 om 23:13:

[..]

Niet precies. Tegenwoordig gaan ze eerst een jaar naar een speciale school voor een diagnose. Wanneer duidelijk is welke begeleiding het kind nodig heeft, krijgt het kind "een rugzakje" mee. Een soort subsidie waaruit de extra begeleiding die het kind nodig heeft, betaald wordt. Tenzij het heel ernstig is, en er echt speciaal onderwijs nodig is.

Dit betekent dat uit de diagnose gekomen is dat de school er zelf niet uitkomt.

De rugzakjes regeling bestaat niet meer hoor. 

Gingergirl schreef op 28-05-2025 om 07:47:

[..]

De rugzakjes regeling bestaat niet meer hoor.

Officieel niet, het is overgegoten in het passend onderwijs systeem. Maar dat komt eigenlijk op hetzelfde neer. Onze jongste heeft lichte beperking. Daarvoor is aangepast materiaal nodig, en toen hij nog jonger was werd bij sommige activiteiten een extra persoon "ingehuurd". Daarvoor kregen we een zg licht arrangement. Oftewel school kreeg geld om die kosten te dekken. 

In dat opzicht zou je juist kunnen stellen dat scholen juist dol zijn op "lastige" kinderen, want dan krijgen ze geld. Maar dat is net zo zwart-wit als denken dat ze je kind weg willen hebben omdat ze hem niet leuk vinden. 

Wat ze met passend onderwijs hoopten te realiseren is dat zoveel mogelijk kinderen op regulier onderwijs konden blijven en het speciaal onderwijs drastisch zou afnemen. Dat is jammerlijk mislukt,en gewoon niet haalbaar wegens gebrek aan kennis van de leerkrachten, te volle klassen, te hoog tempo waarop de lesstof doorgeploegd moet worden, en veel kinderen hebben niks aan een paar uur begeleiding en een lijstje met tips voor de juf.

SO is zo'n andere wereld. Dat is niet samen te smelten met regulier. In de ideale wereld zou wat mij betreft speciaal onderwijs juist het normaal moeten worden. Daar zouden zoveel kinderen van opbloeien. Maar het systeem helemaal omgooien is niet te doen. Het is te stug, en te complex.

Het is zuur, voor moeders als jij. maar zo is het systeem nou eenmaal. Maar los van het feit dat je zoontje nu weg moet, is het alternatief zeker niet slecht, of niet leuk, minderwaardig of wat  dan ook. Ook geen enge mensen die wat van je vinden en je kind bij je weg komen halen. Integendeel. 

Ga eens kijken op een mkd. Praat eens met die lieve ,bevlogen mensen daar. Het zal je goed doen.

Stresskipje schreef op 28-05-2025 om 08:02:

[..]

Officieel niet, het is overgegoten in het passend onderwijs systeem. Maar dat komt eigenlijk op hetzelfde neer. Onze jongste heeft lichte beperking. Daarvoor is aangepast materiaal nodig, en toen hij nog jonger was werd bij sommige activiteiten een extra persoon "ingehuurd". Daarvoor kregen we een zg licht arrangement. Oftewel school kreeg geld om die kosten te dekken.

In dat opzicht zou je juist kunnen stellen dat scholen juist dol zijn op "lastige" kinderen, want dan krijgen ze geld. Maar dat is net zo zwart-wit als denken dat ze je kind weg willen hebben omdat ze hem niet leuk vinden.

Wat ze met passend onderwijs hoopten te realiseren is dat zoveel mogelijk kinderen op regulier onderwijs konden blijven en het speciaal onderwijs drastisch zou afnemen. Dat is jammerlijk mislukt,en gewoon niet haalbaar wegens gebrek aan kennis van de leerkrachten, te volle klassen, te hoog tempo waarop de lesstof doorgeploegd moet worden, en veel kinderen hebben niks aan een paar uur begeleiding en een lijstje met tips voor de juf.

SO is zo'n andere wereld. Dat is niet samen te smelten met regulier. In de ideale wereld zou wat mij betreft speciaal onderwijs juist het normaal moeten worden. Daar zouden zoveel kinderen van opbloeien. Maar het systeem helemaal omgooien is niet te doen. Het is te stug, en te complex.

Het is zuur, voor moeders als jij. maar zo is het systeem nou eenmaal. Maar los van het feit dat je zoontje nu weg moet, is het alternatief zeker niet slecht, of niet leuk, minderwaardig of wat dan ook. Ook geen enge mensen die wat van je vinden en je kind bij je weg komen halen. Integendeel.

Ga eens kijken op een mkd. Praat eens met die lieve ,bevlogen mensen daar. Het zal je goed doen.

Ik werk in het onderwijs dus ik weet hoe het werkt.

karenm2 schreef op 27-05-2025 om 23:57:

[..]

Ik heb geen alcohol gedronken tijdens de zwangerschap.

Ik vind het ook vaag wat de orthopedagoog zegt. Het komt er op neer dat hij problemen heeft met het reguleren van zijn emoties en gedrag en ook wel aandacht zegt ze. Ze vind ook dat hij emotioneel heel jong is. En dat dat misschien komt omdat zijn hechting niet goed is. Dus het is geen duidelijke diagnose maar alleen een opsomming van problemen en dat hij niet goed is.

Nee het is een opsomming van problemen waar je kind tegenaanloopt en jij maakt ervan dat hij niet goed is ... dat is de boodschap die jij eruit haalt. En dat is best een gevaarlijke boodschap om mee te geven aan je kind dat als je ergens hulp bij nodig hebt je niet goed bent. 

Anoniemvoornu schreef op 28-05-2025 om 09:07:

[..]

Nee het is een opsomming van problemen waar je kind tegenaanloopt en jij maakt ervan dat hij niet goed is ... dat is de boodschap die jij eruit haalt. En dat is best een gevaarlijke boodschap om mee te geven aan je kind dat als je ergens hulp bij nodig hebt je niet goed bent.

Dit is een belangrijk punt, Karen. 

Je zoon is na de onderzoeken nog steeds hetzelfde lieve, slimme kereltje dat hij altijd al was. Hij is prima!

Een mens is niet zijn gedrag. Iedereen maakt fouten, ik ook en jij en iedereen op dit forum ook. Dat maakt ons als persoon niet fout. Wij zijn warme, goedbedoelde personen, die soms een uitglijder maken. Ja, jouw zoon ook! 

Hij vertoont alleen onwenselijk gedrag. Gedrag waarmee hij zichzelf en anderen pijn doet. Hij moet leren dat anders te doen. Zijn gedrag zit jammer genoeg dieper dan gehoopt, dus er moeten waarschijnlijk deskundigen mee aan de slag. Het voordeel van dat jong te doen, is dat zijn gedrag nog niet zo diep ingesleten is. Beter gedrag aanleren gaat nu gemakkelijker dan later.

Jouw zoon heeft op dit moment extra hulp nodig om te leren beter met zijn emoties om te gaan. Daarna kunnen hij en de mensen in zijn omgeving nu en in de toekomst gelukkiger zijn. Bied hem die kans alsjeblieft, hij verdient dat. En knoop het in je oren: je zoon is prima als mens, hij is niet fout! Zeg dat niet meer.

Sterkte weer. Hou vol. Je kunt dit.

wat verdrietig dat je het gevoel hebt dat iedereen “tegen” je is, in je vorige bericht en ook nu weer. Je ziet alles als aanval. Ik hoop dat je dat kunt omkeren want anders geef je dat je kinderen ook mee.

Sta open voor hulp en dan niet alleen “ja ik sta ervoor open maaar ze sturen hem weg, ik ben wel een goede moeder etc”, het straalt een en al wantrouwen uit. Niemand gaat er hier vanuit dat je een slechte moeder bent, dat ben je ook niet getuige je bericht. 

Sterkte hoor!

Wat ik heel heftig en verdrietig vind, is dat jij je zo alleen voelt in dit proces. Zowel in je vorige topic als in dit topic klinkt door dat je weinig mensen om je heen hebt, die je steunen en waar je mee kunt sparren. Klopt dat? En hoe komt het dat je zo weinig vertrouwen hebt in de mensen om je heen? Je komt over als iemand die overbelast is, doordat je zoveel ballen in de lucht moet houden. Zou je het durven om je huisarts of je psych te vragen, waar je hulp kan krijgen om jou een beetje te ontlasten? Ik gun je zo dat je wat rust krijgt, zodat je niet meer hoeft te overleven, maar ook weer ruimte hebt om het leuke in het leven te zien.

Karen, ik wil dit nog even kwijt. Er zal altijd commentaar komen van de omgeving wat je ook doet en iedereen weet het beter. Maar onthou altijd dat accepteren dat je kind anders is en hulp nodig heeft het één na moeilijkse en dapperste is wat een moeder kan doen. Het dapperste is om te accepteren dat je het als moeder zelf niet kan en de zorg voor je kind uit handen geven. Hou dat altijd voor ogen wat de omgeving ook zegt.

Ik wil ook in dit topic weer even reageren. Ik vind je zo ontzettend stoer dat je nu weer hier je verhaal komt doen over waar je tegenaan loopt, weer hulp inroept van mensen die je helemaal niet kent! Echt, dat vind ik een enorm compliment waard! Je laat zien dat je echt enorme stappen durft te zetten, ondanks dat alles in jou in de weerstand gaat. Wat moet je dat ontzettend veel energie kosten… Maar je doet het, voor je kinderen. Je bent een geweldige moeder!

Maar, je bent er nog niet. Gelukkig heb je intussen je huisarts, je therapeut, je buurvrouw en ons om je te helpen. Het is daarvoor heel erg fijn dat je zo helder en eerlijk je angsten, twijfels en gedachten kunt opschrijven. Daardoor kunnen wij goed zien op welke vlakken je ‘denkfouten’ zitten en je niet-kloppende overtuigingen. En dan kunnen wij, met alle kennis en ervaring die we samen hebben, je helpen om die gedachten om te buigen.

De belangrijkste denkfouten die ik zie zal ik er nu even uit pikken. Dat is om te beginnen dat je denkt dat ‘iedereen’ vindt dat je een slechte moeder zou zijn omdat je zoontje onaangepast gedrag vertoont. Dat is niet zo. Het gedrag van je zoon kan heel goed op zichzelf staan. Maar het kán zijn dat jouw problemen ook zijn weerslag hebben op hem, of zijn probleem versterken/uitvergroten.
Ten tweede het idee dat speciaal onderwijs iets engs of raars is. Integendeel, speciaal onderwijs is over het algemeen een hele veilige, warme plek voor kinderen die extra aandacht nodig hebben.
Ten derde: de juf moet extra handvatten krijgen om met je zoon om te gaan. Nee, de juf heeft al een opleiding gevolgd, waarmee ze in staat is om te doen wat ze moet doen: les geven aan kinderen die binnen een bepaalde bandbreedte vallen qua ontwikkeling en gedrag. Daarom moet er nu bepaald worden of zoontje daar inderdaad binnen valt of niet.
Ten vierde: het idee dat je zoon alleen maar meer tijd nodig heeft en dat zijn gedrag vanzelf zal verbeteren. Dat is zeer onwaarschijnlijk, als hij nu nog steeds, of zelfs meer, van dat gedrag laat zien. Het is daarom juist heel fijn als er nu verder gekeken wordt naar de oorzaak. Want als daaruit blijkt dat hij inderdaad alleen maar extra tijd nodig heeft, dan krijgt hij die heus. Maar blijkt eruit dat hij wat anders nodig heeft, is het gewoon bijna mishandeling om hem die andere/extra zorg niet te geven.
Ten vijfde: jeugdzorg wordt niet (standaard) betrokken bij leerlingen die extra zorg nodig hebben.
Zes: speciaal onderwijs is geen ‘veroordeling voor het leven’. Heel veel kinderen stromen uiteindelijk toch weer door naar regulier onderwijs.

Maar bovenal: dat een kind andere/extra zorg nodig heeft zegt NIETS over de liefde of zorg van de ouders. Sterker nog: kinderen die extra zorg nodig hebben, omdat ze meer uitdagingen hebben, hebben juist ook behoefte aan ouders die zich 200% voor ze inzetten. Omdat het nogal wat van je vraagt als ouder als het niet allemaal vanzelf gaat. Je moet jezelf verdiepen in de problemen en oplossingen, je moet steeds opnieuw het gesprek aan met scholen en instanties. Je hebt heel veel geduld en liefde nodig en het vermogen om jezelf op het 2e plan te zetten. Ik denk dat jij dat kunt. Zeker als je zelf door blijft gaan zoals nu met je eigen ontwikkeling.

Jonagold schreef op 28-05-2025 om 13:42:

Ik wil ook in dit topic weer even reageren. Ik vind je zo ontzettend stoer dat je nu weer hier je verhaal komt doen over waar je tegenaan loopt, weer hulp inroept van mensen die je helemaal niet kent! Echt, dat vind ik een enorm compliment waard! Je laat zien dat je echt enorme stappen durft te zetten, ondanks dat alles in jou in de weerstand gaat. Wat moet je dat ontzettend veel energie kosten… Maar je doet het, voor je kinderen. Je bent een geweldige moeder!

Maar, je bent er nog niet. Gelukkig heb je intussen je huisarts, je therapeut, je buurvrouw en ons om je te helpen. Het is daarvoor heel erg fijn dat je zo helder en eerlijk je angsten, twijfels en gedachten kunt opschrijven. Daardoor kunnen wij goed zien op welke vlakken je ‘denkfouten’ zitten en je niet-kloppende overtuigingen. En dan kunnen wij, met alle kennis en ervaring die we samen hebben, je helpen om die gedachten om te buigen.

De belangrijkste denkfouten die ik zie zal ik er nu even uit pikken. Dat is om te beginnen dat je denkt dat ‘iedereen’ vindt dat je een slechte moeder zou zijn omdat je zoontje onaangepast gedrag vertoont. Dat is niet zo. Het gedrag van je zoon kan heel goed op zichzelf staan. Maar het kán zijn dat jouw problemen ook zijn weerslag hebben op hem, of zijn probleem versterken/uitvergroten.
Ten tweede het idee dat speciaal onderwijs iets engs of raars is. Integendeel, speciaal onderwijs is over het algemeen een hele veilige, warme plek voor kinderen die extra aandacht nodig hebben.
Ten derde: de juf moet extra handvatten krijgen om met je zoon om te gaan. Nee, de juf heeft al een opleiding gevolgd, waarmee ze in staat is om te doen wat ze moet doen: les geven aan kinderen die binnen een bepaalde bandbreedte vallen qua ontwikkeling en gedrag. Daarom moet er nu bepaald worden of zoontje daar inderdaad binnen valt of niet.
Ten vierde: het idee dat je zoon alleen maar meer tijd nodig heeft en dat zijn gedrag vanzelf zal verbeteren. Dat is zeer onwaarschijnlijk, als hij nu nog steeds, of zelfs meer, van dat gedrag laat zien. Het is daarom juist heel fijn als er nu verder gekeken wordt naar de oorzaak. Want als daaruit blijkt dat hij inderdaad alleen maar extra tijd nodig heeft, dan krijgt hij die heus. Maar blijkt eruit dat hij wat anders nodig heeft, is het gewoon bijna mishandeling om hem die andere/extra zorg niet te geven.
Ten vijfde: jeugdzorg wordt niet (standaard) betrokken bij leerlingen die extra zorg nodig hebben.
Zes: speciaal onderwijs is geen ‘veroordeling voor het leven’. Heel veel kinderen stromen uiteindelijk toch weer door naar regulier onderwijs.

Maar bovenal: dat een kind andere/extra zorg nodig heeft zegt NIETS over de liefde of zorg van de ouders. Sterker nog: kinderen die extra zorg nodig hebben, omdat ze meer uitdagingen hebben, hebben juist ook behoefte aan ouders die zich 200% voor ze inzetten. Omdat het nogal wat van je vraagt als ouder als het niet allemaal vanzelf gaat. Je moet jezelf verdiepen in de problemen en oplossingen, je moet steeds opnieuw het gesprek aan met scholen en instanties. Je hebt heel veel geduld en liefde nodig en het vermogen om jezelf op het 2e plan te zetten. Ik denk dat jij dat kunt. Zeker als je zelf door blijft gaan zoals nu met je eigen ontwikkeling.

Ik ben het zo eens met Jonagold! 

Lees haar post nog een paar keer goed door, Karen. 🙂

+1

En in aanvulling op punt 6: ik hou me heel veel bezig met uitstroom van leerlingen vanuit het speciaal onderwijs. Van mijn bovenbouwleerlingen (vmbo en havo) stroomt het grootste deel uit naar regulier, meestal mbo, af en toe hbo. Als het niet lukt, maken we ook altijd een plan waar dan wel heen en is ook echt duidelijk dat het niet lukt. Maar jouw kind is pas 4. Hoe eerder je passende hulp geeft, hoe beter. En wat de toekomst brengt zul je goed moeten volgen. En 'veroordeling'? Ach...veel leerlingen lukt het bij ons om wèl dat diploma te behalen waar dat anders niet gelukt zou zijn, en hebben kans om aan hun toekomst te bouwen. Ik ben megatrots op onze leerlingen die met al hun rugzakjes het toch maar doen!