School is heel negatief over mijn kind
Mijn jongste zoon van 4 (bijna 5) heeft problemen op school. De juf en nog meer de IB’er kijken erg negatief naar hem en ze maken zich veel zorgen over zijn gedrag. Ik doe mijn best om met hun in gesprek te blijven en ook te vragen of ze positief naar hem kunnen kijken maar dat helpt niet zoveel en het wordt alleen maar erger. Mijn zoon heeft observaties en onderzoeken gehad en dat is nu ook besproken maar daar komt ook niks duidelijk uit. Buiten dat ze zich zorgen maken over zijn ontwikkeling maar dat is natuurlijk heel erg vaag. Vandaag weer een gesprek gehad en het advies is dat hij dit schooljaar nog blijft in zijn klas maar dat hij daarna naar een observatieplaats gaat, ergens waar hij ze naar zijn gedrag kijken en hij ook les krijgt dan. Maar dat is niet op zijn school dat is helemaal ergens anders. Het voelt alsof ze van hem af willen. Vorige week was hij zelfs geschorst, ik vind dat niet normaal dat je dat met een kleuter doet, dan wil je hem er gewoon niet bij.
Hebben jullie tips (geen kritiek want ik doe mijn best en ik ben een goede moeder voor mijn kinderen) hoe ik het nu verder kan aanpakken. Ik heb zoveel stress en ik weet niet wat te doen. Ik wil het beste voor mijn zoon. Maar dat is niet hem wegsturen. Ik weet dat in gesprek blijven belangrijk is en meewerken met hulp maar hoe doe ik dat als ze steeds meer hulp willen zonder dat die hulp echt helpt.
Oh, wat schrijf je ontzettend veel waar ik op zou willen reageren, maar quoten lukt via mijn telefoon niet goed.
Maar een aantal dingen:
- Stop echt met de denken dat het een probleem is dat alleen op school aanwezig is. Je zoon heeft blijkbaar last van iets dat in bepaalde situaties getriggerd wordt. Dat zit in hem, altijd, maar is niet altijd zichtbaar. Maar hoe meer hij in sociale situaties komt, hoe meer je ziet dat dit niet alleen op school zo is. Denk eens aan een teamsport, buurtfeest, scouting, weet ik veel wat.
- MAAR 2x de juf gebeten. Volgens jou zit hij pas net op school. Moet je een voorstellen dat jij ergens werkt en in korte tijd word je 2x gebeten door een collega. Na die 1e keer is dat toch al niet oké, wel? En als die dan ook nog anderen pijn doet het het kantoor kort en klein slaat...
- Jij vindt dat er al onderzoek gedaan is en er een diagnose is. Ja, zijn intelligentie is onderzocht en de conclusie is dat zijn gedrag niet voortkomt uit veel te lage of te hoge intelligentie, en ook niet uit discrepantie tussen verschillende onderdelen. Dus nu moet er verder gezocht worden.
- Ik krijg het gevoel dat je je 'genept' voelt doordat de observaties waren voor tips voor de juf, maar daar nu een observatiegroep uitkomt. Soms blijkt uit observatie in de klas dat dit probleem niet op te lossen is met wat tips.
- Nu al, hij zit pas net op school!!! Kun je nagaan hoe opvallend zijn gedrag is! En hoe vroeger je erbij bent, hoe beter dit wellicht nog op te lossen is.
- Mijn ervaring is met speciaal onderwijs dat ouders vaak niet willen (om de redenen die jij noemt), maar dat ze na een paar maanden spijt hebben dat ze niet meteen meegewerkt hebben, omdat het kind er zo opgeknapt is en op z'n plaats zit. Je zoon vindt het niet leuk op zijn huidige school. Dat hij wegloopt en er niet over wil praten zegt toch al genoeg?
Maar hij weet niet beter. Weet niet hoe het ook kan zijn.
- Je bent bang dat andere mensen jou een slechte ouder vinden. Dat vinden ze nu echt nog niet. Maar reken maar dat er gepraat gaat worden op de speelplaats als jou kind keer op keer bepaald gedrag blijft vertonen en jij weigert aan alle geboden hulp mee te werken en roept dat de juf dit maar op moet lossen.
- En wat denk je van klasgenootjes die steeds maar weer pijn gedaan worden en in een onveilige situatie naar school moeten gaan? En dan heb ik het nog niet eens over onveilig omdat ze geslagen worden, maar onveilig omdat ze nooit weten wanneer de bom weer gaat barsten. Als dit veel langer doorgaat en er wordt niks gedaan, dan zal hij echt een 'naam' gaan krijgen. Na school lekker buitenspelen in de buurt en zo wordt dan ook lastig. En bij wie thuis kan hij nog afspreken?
- Hier in de buurt is de observatiegroep maatwerk. Het kan 8 weken de middagen zijn en in de ochtend gewoon naar school. Het kan 2 dagen daar, 3 dagen school zijn, een half jaar daar. Verlenging als dat nodig is. Daar zitten specialisten, die samen gaan kijken wat jouw zoon nodig heeft, ze doen dit niet om jouw tegen te werken of te pesten, het liefst gaan ze dit traject aan SAMEN met jou! Probeer ze te vertrouwen dit ook echt samen te doen! Denk met ze mee, ben eerlijk. Daarmee bereik je het meest voor je zoon!
- Jeugdzorg zou in dit traject helemaal nergens in beeld hoeven komen. Maar als je de boel door laat sudderen zal het hoe dan ook een keer gaan escaleren. Meer schorsingen, niet meer welkom op school. Dit zou jou zomaar in paniek kunnen gaan brengen waardoor je weer terugvalt in meer alcoholgebruik, op school moeten komen, daar uit onmacht gaan schreeuwen, etc etc. Overspannen, waardoor de situatie thuis onhoudbaar wordt.
En uiteindelijk zal jeugdzorg op die manier zomaar wél betrokken kunnen raken...
En tot slot: Ja, dit is pittig en levert veel stress op. Maar je zult echt gaan ervaren hoe fijn het is als je zoon straks op de juiste plek zit! Want waarom ervaar je nu stress? Waarschijnlijk omdat je weet dat het niet goed gaat met je zoon! En niet weet hoe je hem moet helpen! Echt, vorm een team met school. Zoek samen met hen naar de beste hulp voor je zoon!
Zet hem op, je kunt dit!
Dweedledee schreef op 31-05-2025 om 00:52:
[..]
Wat sla jij een vervelende toon aan in dit topic. Is dat nou echt nodig?
To blijft het zelf bagataliseren, dat het allemaal wel meevalt en de juf hem niet aankan, maar het feit is dat to zelf ook moeite heeft met emotieregulatie , zeker als ze gedronken heeft en dat kleine kindjes groot worden en dat de kans heel groot is dat het niet gedrag niet minder wordt als ze op deze voet doorgaat , sterker het escaleerd waar kind eerst " alleen " de juf beet doet hij nu ook andere kindjes zeer...
Anoniemvoornu schreef op 31-05-2025 om 10:05:
[..]
To blijft het zelf bagataliseren, dat het allemaal wel meevalt en de juf hem niet aankan, maar het feit is dat to zelf ook moeite heeft met emotieregulatie , zeker als ze gedronken heeft en dat kleine kindjes groot worden en dat de kans heel groot is dat het niet gedrag niet minder wordt als ze op deze voet doorgaat , sterker het escaleerd waar kind eerst " alleen " de juf beet doet hij nu ook andere kindjes zeer...
Als je goed en aandachtig de reacties van TO leest, zie je dat de constructieve bijdragen van andere forummers hier, wel degelijk zoden aan de dijk zetten. Langzaam maar zeker. Net als in haar vorige topic.
Jouw kattige en vijandige berichten, roepen bij TO (en ook bij mij) alleen maar weerstand op.
En hierdoor komt de boodschap die jij probeert over te brengen, totaal niet over. Mijns inziens is het dus alles behalve helpend en kan het echt wel een tandje minder.
Anoniemvoornu schreef op 27-05-2025 om 22:17:
[..]
Nee wegsturen is niet hetzelfde als door verwijzen... stop nou eens met om je heen schoppen en probeer te reageren voor je je wijntje ophebt...
Zo dan?!!!!....wtf?
Ik denk dat jij niet doorhebt hoe in en in gemeen en 'onder de gordel' jou reactie is, met 0 invoelingsvermogen voor deze moeder die door alles wat er nu gebeurd enorm overvallen is en tijd nodig heeft om alles te verwerken en een plaatsje te geven en vandaaruit een beslissing te nemen. Daar mag deze moeder ook even de tijd voor krijgen toch?
Natuurlijk, als haar zoontje dit gedrag thuis niet vertoont, ga je niet gelijk over tot zulke grote stappen.En is het lastiger om hier een beslissing over te nemen dan, want moeder herkent het thuis niet.
En dat moeder aan begeleiding op school nadenkt is ook geen gekke gedachte van haar. En dat is natuurlijk niet, omdat ze het niet wil erkennen, maar meedenkt over een oplossing die recht doet aan school, maar ook aan haar kind.
Alleen is er vaak een diagnose nodig om deze hulp te kunnen krijgen, zodat de juiste hulp gegeven kan worden.
Dus haar gedachte is best logisch, juist omdat zij ook het beste wilt voor haar kind. Daar heeft zij alleen ook een school voor nodig en met name de juf die hier ook voor open staat. En dat stukje lijkt in dit verhaal te ontbreken. En dat voelt moeder denk ik wel goed aan.
Dat maakt ook gelijk deze situatie zo ingewikkeld. En mag er best met wat mededogen gereageerd worden naar deze moeder. Want natuurlijk veroorzaakt deze situatie enorme druk en stress en verwarring.
Nog een vraag voor TO: heb jij deze onderzoeken in eigen beheer aangevraagd of gaat dit via school?
Wellicht voel je je zoontje thuis zo goed aan, dat het daardoor thuis met hem nooit uit de hand loopt. Een leerkracht kent je kind altijd veel minder goed dan dat jij doet en heeft tegelijk ook veel meer kinderen in haar klas dan jij thuis hebt.
Maar uiteindelijk kan hij nu eenmaal niet altijd thuis zijn, al is het alleen maar omdat jij ook moet werken. Hij heeft wellicht dus een veiligere schoolomgeving nodig, met kleinere groepen, en leerkrachten die gespecialiseerd zijn denk ik.
@britgetjones
Misschien is het handiger als je het hele topic doorleest?
Kersje schreef op 31-05-2025 om 15:00:
@britgetjones
Misschien is het handiger als je het hele topic doorleest?
Topic hiervoor kon je ook duidelijk het verschil zien tussen to nuchter of niet , ik heb me blijkbaar vergist daarin nu en blijf erbij dat als dit haar gedachtegang nuchter is het nog veel spijtiger is, ik zal wel minder fel proberen te reageren al zie ik niet dezelfde vooruitgang als anderen , ik zie vooral een herhaling van hetzelfde en het feit dat ze niet vermelde wat de oorzaak van de schorsing is , is een mooi voorbeeld daarvan in mijn ogen
karenm2 schreef op 30-05-2025 om 22:53:
[..]
Nee ik vind fysieke agressie niet mee vallen. Het is belangrijk dat hij hulp krijgt zodat hij op school ander gedrag leert. Ik werk ook mee met de school en de orthopedagoog om te kijken wat daarvoor nodig is en ik ga ook open staan voor die observatieplek.
Maar het probleemgedrag zit natuurlijk wel op school. Dus hij heeft ook vooral op school hulp nodig. Dat gaat niet via het wijkteam denk ik maar via de orthopedagoog en de school.
Een orthopedagoog van school of het samenwerkingsverband kijkt vooral naar het eerste punt: wat kan school doen om hem minder vaak boos te zien/ maken.
Die kijken niet naar het tweede aspect: hoe kan hij leren zijn boosheid op een goede manier te uiten.
Heb jij het gevoel dat deze orthopedagoog wel gericht is op dat tweede aspect? Want zoals ik het lees sturen ze voor dat tweede aspect nu aan op een observatie plek. Maar als jij dat afwijst is er dus niemand die zich nu met dat vraagstuk bezig houdt.
(Bedenk je ook: dat het nu thuis niet gebeurt, betekent niet dat het probleem alleen bij school zit. Het kan ook betekenen dat jij nu nog de bufferende factor bent)
Je zou thuis hem al wel kunnen ondersteunen met leren wachten. Heel simpel, als zijn broertje iets verteld, moet hij zijn mond leren houden tot hij aan de beurt is. je kan spelletjes doen waarop hij op zijn beurt moet wachten. Doe op een leuke manier 'schooltje' met hem en zijn broertje en de knuffels, waarbij ze bijvoorbeeld iets moeten schrijven en als hij jou aandacht opeist je eerst de rij knuffels langs gaat.
Benoem als hij ongeduldig gedrag vertoont, dat hij het lastig vindt dat hij moet wachten, en beloon hem (door woorden en/of een sticker) als hij het weet uit te houden. Als hij gefrusteerd raakt benoem zijn emotie, maar geef er niet aan toe, waardoor hij leert dat gevoelens er mogen zijn, maar dat de wereld hier niet altijd naar handelt.
Kortom hij zal moeten leren delen, delen in aandacht, zijn behoefte leren uitstellen. Je kan hem ook vragen eerst 10 minuten (zet de klok erbij) rustig te kleuren zonder jouw aandacht te vragen, alsvorens hij op de ipad gaat.
BritgetJones007 schreef op 31-05-2025 om 14:56:
[..]
Zo dan?!!!!....wtf?
Ik denk dat jij niet doorhebt hoe in en in gemeen en 'onder de gordel' jou reactie is, met 0 invoelingsvermogen voor deze moeder die door alles wat er nu gebeurd enorm overvallen is en tijd nodig heeft om alles te verwerken en een plaatsje te geven en vandaaruit een beslissing te nemen. Daar mag deze moeder ook even de tijd voor krijgen toch?
Natuurlijk, als haar zoontje dit gedrag thuis niet vertoont, ga je niet gelijk over tot zulke grote stappen.En is het lastiger om hier een beslissing over te nemen dan, want moeder herkent het thuis niet.
En dat moeder aan begeleiding op school nadenkt is ook geen gekke gedachte van haar. En dat is natuurlijk niet, omdat ze het niet wil erkennen, maar meedenkt over een oplossing die recht doet aan school, maar ook aan haar kind.
Alleen is er vaak een diagnose nodig om deze hulp te kunnen krijgen, zodat de juiste hulp gegeven kan worden.
Dus haar gedachte is best logisch, juist omdat zij ook het beste wilt voor haar kind. Daar heeft zij alleen ook een school voor nodig en met name de juf die hier ook voor open staat. En dat stukje lijkt in dit verhaal te ontbreken. En dat voelt moeder denk ik wel goed aan.
Dat maakt ook gelijk deze situatie zo ingewikkeld. En mag er best met wat mededogen gereageerd worden naar deze moeder. Want natuurlijk veroorzaakt deze situatie enorme druk en stress en verwarring.
Nog een vraag voor TO: heb jij deze onderzoeken in eigen beheer aangevraagd of gaat dit via school?
Enorm overvallen? Serieus ????
BritgetJones007 schreef op 31-05-2025 om 14:56:
[..]
Zo dan?!!!!....wtf?
Ik denk dat jij niet doorhebt hoe in en in gemeen en 'onder de gordel' jou reactie is, met 0 invoelingsvermogen voor deze moeder die door alles wat er nu gebeurd enorm overvallen is en tijd nodig heeft om alles te verwerken en een plaatsje te geven en vandaaruit een beslissing te nemen. Daar mag deze moeder ook even de tijd voor krijgen toch?
Natuurlijk, als haar zoontje dit gedrag thuis niet vertoont, ga je niet gelijk over tot zulke grote stappen.En is het lastiger om hier een beslissing over te nemen dan, want moeder herkent het thuis niet.
En dat moeder aan begeleiding op school nadenkt is ook geen gekke gedachte van haar. En dat is natuurlijk niet, omdat ze het niet wil erkennen, maar meedenkt over een oplossing die recht doet aan school, maar ook aan haar kind.
Alleen is er vaak een diagnose nodig om deze hulp te kunnen krijgen, zodat de juiste hulp gegeven kan worden.
Dus haar gedachte is best logisch, juist omdat zij ook het beste wilt voor haar kind. Daar heeft zij alleen ook een school voor nodig en met name de juf die hier ook voor open staat. En dat stukje lijkt in dit verhaal te ontbreken. En dat voelt moeder denk ik wel goed aan.
Dat maakt ook gelijk deze situatie zo ingewikkeld. En mag er best met wat mededogen gereageerd worden naar deze moeder. Want natuurlijk veroorzaakt deze situatie enorme druk en stress en verwarring.
Nog een vraag voor TO: heb jij deze onderzoeken in eigen beheer aangevraagd of gaat dit via school?
Nee niet gemeen; eerder realistisch.
De juf staat er voor open, alleen heeft haar zoon gespecialiseerde hulp nodig wat op regulier onderwijs niet mogelijk is. Sorry maar je slaat met je reactie echt de plank mis.
Kersje schreef op 31-05-2025 om 15:00:
@britgetjones
Misschien is het handiger als je het hele topic doorleest?
Dit !
Anoniemvoornu schreef op 31-05-2025 om 15:34:
[..]
ik zal wel minder fel proberen te reageren al zie ik niet dezelfde vooruitgang als anderen , i
Lekker blijven reageren hoor .
Dan nog...ook al heeft haar kind extra hulp nodig, wat op het regulier onderwijs niet gegeven kan worden, dan nog is het niet gek dat moeder haar eerste gedachtengang is, dat haar kind met extra ondersteuning op die school wellicht wel de juiste ondersteuning kan krijgen die nodig is om verandering in gedrag te krijgen.
Heeft school moeder voldoende duidelijk gemaakt dat die hulp er niet is?
Vergis je niet dat dit voor moeder aan kan voelen als een schok en ze even de tijd moet krijgen om hieraan te wennen.
En misschien heeft deze moeder het nodig in haar verwerking om een week mee te draaien in de klas en met eigen ogen het gedrag te zien om te kunnen erkennen?
TO: heeft school al wel eens aan jou gevraagd om mee te draaien in zijn klas? Om te kijken wat jij kan betekenen aan ondersteuning?en van te voren samen een plan van aanpak te maken? Kijken of via die weg gedragsverandering te bewerkstelligen en dit thuis ook zo aan te pakken?
Kersje schreef op 31-05-2025 om 15:00:
@britgetjones
Misschien is het handiger als je het hele topic doorleest?
Oh was is te voorbarig dan? Mijn fout dan.
Maar dan nog: probeer ook met mededogen moeder te ondersteunen en haar gevoel mag er ook zijn...dat heeft ook tijd nodig
