School is heel negatief over mijn kind
Mijn jongste zoon van 4 (bijna 5) heeft problemen op school. De juf en nog meer de IB’er kijken erg negatief naar hem en ze maken zich veel zorgen over zijn gedrag. Ik doe mijn best om met hun in gesprek te blijven en ook te vragen of ze positief naar hem kunnen kijken maar dat helpt niet zoveel en het wordt alleen maar erger. Mijn zoon heeft observaties en onderzoeken gehad en dat is nu ook besproken maar daar komt ook niks duidelijk uit. Buiten dat ze zich zorgen maken over zijn ontwikkeling maar dat is natuurlijk heel erg vaag. Vandaag weer een gesprek gehad en het advies is dat hij dit schooljaar nog blijft in zijn klas maar dat hij daarna naar een observatieplaats gaat, ergens waar hij ze naar zijn gedrag kijken en hij ook les krijgt dan. Maar dat is niet op zijn school dat is helemaal ergens anders. Het voelt alsof ze van hem af willen. Vorige week was hij zelfs geschorst, ik vind dat niet normaal dat je dat met een kleuter doet, dan wil je hem er gewoon niet bij.
Hebben jullie tips (geen kritiek want ik doe mijn best en ik ben een goede moeder voor mijn kinderen) hoe ik het nu verder kan aanpakken. Ik heb zoveel stress en ik weet niet wat te doen. Ik wil het beste voor mijn zoon. Maar dat is niet hem wegsturen. Ik weet dat in gesprek blijven belangrijk is en meewerken met hulp maar hoe doe ik dat als ze steeds meer hulp willen zonder dat die hulp echt helpt.
Je wil zo graag de allerbeste moeder voor je zoon zijn, maar je reageert alsof je alleen het allerbeste voor jezelf wil.
Voor jou is het het fijnste als er inderdaad niets met kind aan de hand is. Want ach, klein, beetje boos, tikje bijterig; met wat meer geduld en aandacht van de juf komt dat allemaal goed. Niet nodig dat iemand zich ermee bemoeit, toch?
Maar weer de problemen negeren is niet het beste voor je zoon. Je zoon is gebaat bij een plek waar ze aandacht voor hem hebben. Waar ze naar hem kijken en proberen te ontdekken hoe zijn ‘handleiding’ eruit ziet. Waar ze met hem meedenken hoe ze ervoor kunnen zorgen dat hij minder overprikkeld-boos-emotioneel overspoeld raakt. Waar ze ervoor zorgen dat het niet meer nodig is om hem te schorsen (want geen enkele school doet dat graag), maar met jou als moeder op zoek gaan naar de allerbeste plek.
Dát is wat het beste is voor je zoon. Dat doet pijn, want jouw beeld van de ideale moeder met kind verdwijnt daardoor. Maar door die observatie, met een eventuele diagnose, geef je hem wel de kans op het beste leven dat hij kan hebben.
En dat is wat in mijn ogen je een goede moeder zou maken; doen wat in het belang van je kind is. In jouw geval; nog steeds stoppen met alcohol, je eigen achterdocht in therapie bespreken en daar laten en ópen staan voor de hulp die je aangeboden wordt.
Dus niet; negeren, wegstoppen en doen alsof het er niet is. Maar luisteren, meedenken en open naar jezelf en je kind kijken.
Wat ik lees over je zoontje herken ik in mijn kleinzoon. Ik wil en mag geen diagnose stellen en dat doe ik ook niet. Wat ik wel kan zeggen is dat bij mijn kleinzoon ODD is vastgesteld en dat ik zijn gedrag in jouw verhalen herken. De onredelijke boosheid, het agressieve gedrag, het slopen van dingen. De boosheid richt zich vooral tegen de moeder en (stief) vader. En ondertussen zitten ze zichzelf verschrikkelijk in de weg waardoor ze nukkig en ongelukkig voelen. En zo is de cirkel rond.
Wat ik zelf vaak doe is hem aan het lachen maken als hij boos begint te worden. Dat lukt uiteraard niet altijd maar vaak wel. Hij wordt dan afgeleid van zijn boze bui en vergeet waarom hij boos was. Tis maar een tipje. Ik wens je heel veel sterkte en geduld toe met de kleine man. En ik begrijp heel goed dat je geen label wilt op het kind en al zeker niet de zoveelste afkorting. Maar als hij de juiste hulp en begeleiding kan krijgen door dat label.......
felija schreef op 26-05-2025 om 23:09:
[..]
Dat is geen normaal gedrag voor een kleuter. Erg heftig. De juf moet ook aan de veiligheid van de andere kinderen denken. Probeer alsjeblieft in het belang van je zoon te denken en zet je achterdocht richting school opzij. Laat je kind observeren en werk mee.
Ik denk in het belang van mijn zoon en ik probeer mee te werken. Maar ze willen steeds meer. Ik heb hem al laten observeren en daar komt uit dat hij nu weer elders heen moet om hem daar ook weer te observeren. Ik weet gewoon echt niet of dat wel het beste is voor hem, dat hij dan weg moet op zijn school waar hij het nu gewoon is en waar ook zijn broer is.
Mugske schreef op 26-05-2025 om 23:14:
[..]
Er is dus geen capaciteit op regulier onderwijs om iemand voor begeleiding van 1 kind in te zetten. Op speciaal onderwijs is daar meer ruimte voor.
Toen ik 45 jaar geleden in de kleuterklas zat, was er ook een jongetje die agressief gedrag vertoonde in de klas. Hij sloopte de poppenhoek en sloeg een andere kleuter met een grote schep in de zandbak. Ik was bang voor deze jongen en herinner me deze incidenten nog, ik weet ook nog hoe hij heet terwijl hij na de kleuterklas naar speciaal onderwijs ging. Dat geeft aan wat voor impact dit soort gedrag kan hebben op de andere kleuters in de klas.
Maar mijn zoon is nog heel jong. Hij krijgt niet veel tijd zo om te leren het beter te doen, gewoon in zijn eigen klas. Misschien als hij een tijd extra begeleiding krijgt dat hij het wel leert gewoon in zijn eigen klas.
felija schreef op 26-05-2025 om 23:17:
Zie het ook niet als wegsturen, maar hem naar een andere school laten gaan, waar hij meer op zijn plek is en er meer begeleiding voor hem is, dat kan een reguliere school niet bieden.
Ik probeer het niet zo te zien, maar zo voelt het wel. Omdat hij nog heel jong is om al naar een speciale school te moeten.
Tijgeroog schreef op 26-05-2025 om 23:20:
[..]
Maar als ze met het 1e onderzoek geen oplossing gevonden hebben willen ze natuurlijk verder onderzoeken.
Als jij bijvoorbeeld naar de huisarts gaat omdat je vinger pijn doet lijkt de huisarts misschien eerst of hij gebroken is. Als dat niet zo is wil je toch dat hij verder onderzoekt wat er aan de hand is?
Ja dat is waar. Ik wel ook dat hij de juiste hulp krijgt. Maar ook dat hij voldoende tijd krijgt. Misschien is er niet iets aan de hand maar heeft hij gewoon even extra hulp (en vooral zijn juf in de klas) en wat meer tijd nodig.
Pennywise schreef op 27-05-2025 om 00:33:
Ik heb met je vorige topic ook meegelezen maar kan het nu niet meer laten om niet te reageren. Er worden al langer zorgwekkende signalen gezien bij je zoon door de school en dit negeer je al een hele lange tijd, want het ligt natuurlijk aan de juf en je bent te bang voor jeugdzorg waardoor je kop in het zand steken makkelijker is. Daarnaast heb je een flink alcoholprobleem wat je weigert te erkennen. Je zit of thuis te stuiteren van de stress en paniek, of je verdoofd jezelf. Je bent ervan overtuigd dat je kinderen niks meekrijgen, maar dit is typerend, tekstboek gedrag voor een kind in een moeilijke thuissituatie die zijn emoties nergens kan uiten.
Laat dit alsjeblieft een keer de druppel zijn waarbij je denkt genoeg is genoeg, en ga harder aan jezelf werken. Je beschadigt je kinderen echt enorm op deze manier en die fout ligt bij jou, niet bij de school.
Jij doet net of je mij of mijn zoon kent, maar dat is helemaal niet zo. Ik beschadig mijn kinderen niet, dat is gewoon niet waar en het is ook heel gemeen om zoiets tegen iemand te zeggen. Ik steek mijn kop ook niet in het zand. Ik heb hem laten observeren en ik ga naar al die gesprekken ook al word ik gek van de stress.
En ik werk hard aan mezelf ik doe mijn best.
TrefleQ schreef op 27-05-2025 om 06:16:
Uit alles blijkt dat je het goed wilt doen. Je vecht voor je kind. Maar mogelijk veroorzaakt de thuissituatie de problemen. Ondanks al jouw liefde, kracht en goede wil:
https://www.trimbos.nl/kennis/kopp-kov/
Uit je draadjes lees ik de liefde voor je kinderen. En jouw kracht om ze het beste te geven als goede moeder.
Bedankt, ja natuurlijk vecht ik voor mijn kind. Zoals een goede moeder hoort te doen. Ik weet dat ik zelf ook problemen heb maar daar werk ik aan en de kinderen merken daar ook heel weinig van.
Gingergirl schreef op 27-05-2025 om 06:20:
[..]
Dat werkt niet in het regulier onderwijs, jouw zoon vertoond zeer ernstig gedrag waarbij hij een gevaar is voor de juf en andere leerlingen. De school " stuurt hem niet weg ", ze verwijzen hem door naar een andere onderwijs plek waar hij beter geholpen kan worden. Jij legt het probleem erg bij de juf en gebruikt zijn leeftijd als excuus maar dit gedrag is onacceptabel. Hij is nog erg jong; fijn als hij nu kan worden doorverwezen en kan worden geholpen.
Ik snap dat het gedrag waarvoor hij geschorst is ernstig is maar dat is maar 2 keer gebeurd. En dat zijn gedrag verder een probleem is snap ik ook, ik probeer ook mee te werken maar hem wegsturen (of doorverwijzen maar het is hetzelfde want hij moet dan weg uit zijn school) is gewoon een hele grote stap en ik weet niet of dat het beste is voor hem.
karenm2 schreef op 27-05-2025 om 22:13:
[..]
Ik snap dat het gedrag waarvoor hij geschorst is ernstig is maar dat is maar 2 keer gebeurd. En dat zijn gedrag verder een probleem is snap ik ook, ik probeer ook mee te werken maar hem wegsturen (of doorverwijzen maar het is hetzelfde want hij moet dan weg uit zijn school) is gewoon een hele grote stap en ik weet niet of dat het beste is voor hem.
Nee wegsturen is niet hetzelfde als door verwijzen... stop nou eens met om je heen schoppen en probeer te reageren voor je je wijntje ophebt...
Lena55 schreef op 27-05-2025 om 06:44:
Als moeder van een kind met ernstige beperkingen én als docent, kan ik je alleen maar op het hart drukken dat je je kind het beste helpt door overal aan mee te werken en dit tot de bodem te laten uitzoeken. Het gedrag van jouw zoon is geen 'normaal' gedrag en zeker niet passend voor de leeftijd. Dit accepteren en de stap zetten om hulp te accepteren is vreselijk moeilijk. Ik weet er alles van. Maar uiteindelijk heeft jouw zoon het meeste baat bij hulp en onderwijs gericht op zijn behoeftes. Ik snap heel goed dat je het liefst alles wilt houden zoals het is, maar probeer ervoor open te gaan staan dat jouw zoon misschien specialistische zorg nodig heeft wat op een reguliere school niet te bieden is. Tegenwerken gaat hier niets aan veranderen. Uiteindelijk zijn het de zorgbehoeften van jouw zoon die leidend moeten zijn.
Mijn man is docent in PO op de kleutergroepen. Ik hoor van hem ook wel dergelijke verhalen over nieuw startende kinderen. Dergelijk gedrag is gewoon niet te doen op een kleutergroep, zeker niet als er fysiek geweld bij komt kijken. Het schooljaar is al op zijn einde, dit betekent zeer volle kleutergroepen. Je kunt een kind met dit ingewikkelde gedrag gewoon weg niet voldoende begeleiding geven als je er nog 30 hebt lopen.
Een observatiegroep lijkt me een heel goed begin. Hier heeft mijn zoon ook in gezeten. Op deze groep kunnen ze zeer goed kijken welk gedrag hij laat zien en of er iets aan de hand is. Ik heb dit als zeer prettig ervaren, toen ik dit eenmaal kon accepteren. Alle disciplines zitten in een team, dat scheelt je heel veel tijd ook. Vanuit daar volgt een advies. Wellicht regulier onderwijs, wellicht speciaal onderwijs. Luister ernaar en sta ook open voor ander onderwijs als dit passend is. Ja, het is een hele stap. Maar het is ook een opluchting wanneer je kind op een plek zit waar er kennis en begrip is voor zijn gedrag en de juiste begeleiding.
Sterkte!
Ik weet dat het gedrag dat mijn zoon nu op school soms laat zien niet normaal is. En wat jij zegt dat wat hij nodig heeft voorop moet staan dat vind ik ook. Maar het is een hele grote stap dat hij daarvoor weg zou moeten en hij is nog heel jong nu. Misschien kan de school eerst nog andere dingen proberen. Als hij echt de observatiegroep nodig heeft wil ik dat als moeder ook niet tegen houden. Sturen ze op de school van jouw man dan al die kindjes weg als ze nieuw starten en dit gedrag hebben?
Ik vind het goed dat de observatiegroep voor jouw zoon wel geholpen heeft. Ik hoop dat het nu met hem goed gaat. Toen jouw zoon daar was, heeft die observatiegroep toen ook met jeugdzorg gepraat? Zit er ook iemand van jeugdzorg in hun team?
Deze defensieve houding gaat je niet helpen. De school en de juf zijn er niet voor jouw kind alleen, maar ze moeten het welzijn van de hele klas in het oog houden. Jouw kind is duidelijk niet gelukkig in de klas en uit dat op een agressieve manier. Voordat ze gevonden hebben op welke school hij wel gelukkig kan zijn en waar hij zich wel sociaal kan ontwikkelen en dingen kan leren, zullen ze hem toch moeten onderzoeken. Ik krijg het gevoel dat jij je aangevallen voelt en denkt dat mensen vinden dat je je kind niet goed hebt opgevoed. Maar met je andere zoon gaat het toch wel goed op school? Dus dat opvoeden gaat blijkbaar wel goed.
Loezzie schreef op 27-05-2025 om 06:48:
[..]
In je andere topic ging het hier ook over.
de kans is aanwezig dat de problematiek die je zoon laat zien toch echt met jou te maken heeft.
Een KOPP moeder met als copingsmechanisme alcohol. Een moeder wel wil stoppen met drinken, maar dat die zo maar kan. Een moeder die een alcoholprobleem heeft, maar dit ontkent. Als je niet kunt leven zonder alcohol, dan heb je een probleem ermee.
Ondanks dat je je best doet om voor je kinderen te zorgen kan dit wel voor problematiek zorgen. Oa hechtingsproblematiek
Een kind mag en kan niet 'zomaar' weggestuurd worden van school . Hier is geen sprake van 'zomaar' en gedrag dat bij een 4 jarige hoort: de juf bijten, niet luisteren en gooien met spullen is gedrag dat niet 'normaal' is.
School heeft iig iemand erbij gehaald om te observeren en daar is dit advies uit gekomen.
Voor zowel je zoontje als de klas is dit vermoedelijk de beste oplossing. Je zoontje is nog jong en hopelijk nog leerbaar. Dus maak hier ook gebruik van zondag je over een paar jaren kan zeggen: " het was k#t, maar mijn zoon heeft wel de hulp gekregen die hij nodig had en heeft nu een mooie baan,,'
De school heeft als taak om goed onderwijs te beiden en een veilige plek te zijn. Dat kunnen ze nu niet en daar handelen ze naar.Je bent bang dat Veilig Thuis zich ermee gaan bemoeien. Als je je kont in de krib blijft gooien zal dat zeker gaan gebeuren.
Je hebt het beste voor met je kinderen, alleen kan je er niet naar handelen en dat is zorgelijk.
Je denkt heel zwart wit, maar zo is de wereld niet. Je kinderen krijgen echt wat mee van je zorgen en je drankgebruik.
Dus, zoek hulp. Accepteer hulp! Doe dit voor je kinderen en jezelf.
Je bent zoveel meer dat de moeder van .... of de moeder met ...
Ik heb al hulp, ik werk aan mijn problemen. De problemen van mijn zoon zijn op school dus je kan gewoon echt niet zeggen dat dat allemaal aan mij ligt als moeder. Als hij echt die observatieplaats nodig heeft ga ik dat ook niet tegenhouden maar ik weet gewoon niet wat het beste is voor hem.
karenm2 schreef op 27-05-2025 om 22:04:
[..]
Ja dat is waar. Ik wel ook dat hij de juiste hulp krijgt. Maar ook dat hij voldoende tijd krijgt. Misschien is er niet iets aan de hand maar heeft hij gewoon even extra hulp (en vooral zijn juf in de klas) en wat meer tijd nodig.
Wil jij niet weten hoe het komt dat jouw zoon zijn emoties niet onder controle heeft?
Je praat over hem alsof hij even moeite heeft met een taakje rekenen of lezen en dat dat dan met gewoon wat extra hulp op school opgelost word maar hij is agressief en weet zich geen raad met die emoties.
Dit is niet iets voor een gewone juf.
Als je werkelijk wil dat hij de juiste hulp krijgt ga je je inlezen of vragen naar die speciale school, wat kunnen zij jouw zoon daar wel bieden wat deze school niet kan, ga iets positiefs doen voor je zoon en stop met jezelf gek maken van de stress.
Het gaat nu om hem en niet om jouw stress.
karenm2 schreef op 27-05-2025 om 22:27:
[..]
Ik heb al hulp, ik werk aan mijn problemen. De problemen van mijn zoon zijn op school dus je kan gewoon echt niet zeggen dat dat allemaal aan mij ligt als moeder. Als hij echt die observatieplaats nodig heeft ga ik dat ook niet tegenhouden maar ik weet gewoon niet wat het beste is voor hem.
Dat gaan ze daar juist onderzoeken , wat het beste voor hem is...
