Slechte biologische vader?
Beste lezer,
Alvast bedankt voor je tijd om dit te lezen.
Ik wil hier anoniem mijn verhaal kwijt en wat jullie gedachtes zijn.
Ik vind dit vrij lastig om mijn verhaal hier te plaatsen. Als er vragen zijn snap ik dat en zal ik proberen deze te beantwoorden.
Toen ik jong was kreeg ik vlinders in mijn buik en doe je stomme dingen. Iedereen herkend zich hier wel in. Alleen als je lichte vorm van autisme hebt is dat net even anders.
Mijn ex was toen ook gek op mij zover ik weet. Waarbij de moeder, want haar eigen pa was overleden op jonge leeftijd, op 15 jaar zwanger raakte. Voordat ze zwanger raakte vond haar moeder het niet erg dat wij wat hadden. Tot dat haar familie hoorde dat ze zwanger was. Door een heel circus en gedoe, waar ik lastig over durf te praten, zijn wij elkaar niet meer gezien en wist alleen dat ze een paar weken zwanger was. Ik zit toen in een hele lastige situatie en wist toen nog niet dat ik autistisch was. Door adviezen van andere heb ik gekozen voor afstand zodat het kind haar jongste jaren "normaal" maar zonder conflicten kan opgroeien. Ik wou niet dat het kind zou opgroeien waarbij er veel ruzie en gedoe zou komen.
Nu ben ik een aantal jaren verder en heb zelf geen kinderen. Maar al die jaren heb ik haar wel gevolgd op social media en heb haar altijd in gedachte gehad. En via haar oom en mijn zusje begreep ik dat ze mij zocht in het dorp wie ik ben. Maar woon er niet meer.
Door vele jaren en leren omgaan met mijn eigen autisme ben ik gegroeid en heb de foto's gezien en mensen die het weten zeggen dat ze op mij lijkt. Ik zie het niet. Mijn ouders hebben het er soms denk moeite mee maar vinden dat lastig. Maar mijn pa wat makkelijker en vraagt ook soms naar haar en of ik haar wilt zien.
Ik vind het als biologische vader lastig omdat ik het gevoel heb dat ik de foute vader ben. Maar ik echt vanuit mijn hart haar een goede opstart van de jeugd wilde geven. Ik ben bang dat haar moeder en familie niet mijn naar aan haar willen geven wie ik ben en hoe ik heet. Want anders had ze mij allang kunnen vinden op social media.
De laatste jaren vind ik het wel steeds moeilijker en wil graag mijn dochter de kans te geven als ze vragen heeft. Daar heeft ze recht op en zal niet haar ma aanvallen want dat heeft geen zin. Dat is het verleden.
Nu is ze 14 en zie ik dat ze op hockey zit en gek op paarden is. Veel vriendinnen heeft en ze al 2 stief vaders heeft gehad.
Ik wil haar niet ontmoeten omdat ik uit egoïstische reden haar wil zien maar om haar de vragen die ze heeft mij te stellen. Het een plekje te geven. En hiervoor ook instanties in te schakelen als er ontmoetingen komen. Als ze dat wilt dan wil ik dat heel langzaam opbouwen.
Moet ik wachten tot ze 18 is? Iemand ervaring mee? Iemand die juist het kind is en zelf zijn vader zoekt in de zelfde situatie?
Groeten van Anonieme biologische vader
Miss kun je haar een brief sturen en het verder vooral bij haar laten.
ik zou nog even geen contact zoeken, zeker niet zonder de moeder te passeren. Even los van rechten, is het voor de lange termijn vast beter als contact in vrede en overleg plaatsvindt.
vergeet dat kind jouw naam zou kunnen dragen. Je vraagt veel te veel, want ze kent je niet. Ze is altijd Shirley Smit geweest en gaat niet ineens Shirley de jong heten omdat jij je gezicht laat zien. Niet over beginnen, niet noemen, dat is veeeeel te pushy en dikke kans dat ze contact dan afbreken.
Ik zou als ik jou was eens contact opnemen met het fiom. https://fiom.nl/
Die zijn gespecialiseerd in dit soort vragen, al zie ik jouw exacte situatie zo snel niet op hun site, wel heel veel situaties die er op lijken. Vragen staat vrij en zij zijn experts en oordelen niet.
Sterkte. Ik hoop dat je met geduld en begrip alsnog een rol zou kunnen spelen. Maar doe voorzichtig, stapje voor stapje.
Heb je contact gegevens van de moeder van je dochter? Ik zou het denk ik via haar laten weten dat je open staat voor contact als je dochter daar naar op zoek is.
Ik zou er dan ook bijschrijven dat je het vanuit de wens van je dochter wil doen en op haar tempo.
Ik lees net nog even terug en zie dat je moeder daarin niet zo vertrouwd.
Toch is het wel de eerste stap denk ik. Schrijf zoals hier dat je het langzaam wilt, dat je hulp erbij zal accepteren. Neem haar angst weg dat je opeens een grote rol / omgang in haar leven wil opeisen.
Hoe zou je staan tegenover een financiële bijdrage in haar opvoeding? Je kunt dat van 2 kanten bekijken, maar het geven van financiële bijdrage wordt wel gezien als betrokkenheid.
Ze is zonder haar vader opgegroeid, dus ik denk dat het contact niet opeens heel intensief kan worden.
Maar misschien is ze wel nieuwsgierig en wil ze u een keertje zien.
.
Ik weet niet wie u geadviseerd hebben om afstand te houden, maar het zou natuurlijk kunnen dat de moeder (en haar familie) u dit verwijten.
.
Het lijkt mij handig als u eerst contact met de moeder zoekt, om te bespreken dat u uw best wilt doen om het leven van haar dochter zo goed mogelijk te maken.
Kunt u contact opnemen met die oom van haar moeder?
En verder denk ik:
Hoe eerder je elkaar ontmoet, hoe meer je nog voor haar kan betekenen.
Maar dat is mijn autistische gedachte.
Ik zou er wel werk van maken. Als het niet via moeder lukt, zou er dan iemand anders zijn? Heb je contact gegevens van haar ouders bijvoorbeeld? Of iemand anders in het dorp die contact heeft met je dochter?
Als het echt moeilijk wordt, maar dan zou ik eerst met instanties overleggen, dan kan je overwegen een kaartje in de bus te doen bij haar als je weet waar ze woont.
haarklover schreef op 27-04-2025 om 10:06:
En verder denk ik:
Hoe eerder je elkaar ontmoet, hoe meer je nog voor haar kan betekenen.
Maar dat is mijn autistische gedachte.
Wat ben je behalve autistisch? Echt je bent meer dan een diagnose he, en alles op je autisme gooien zo werkt het niet. Je hebt een dochter waar je 14 jaar niet naar omgekeken hebt , ik zou niet zomaar verwachten dat je nog een vaderrol kan spelen in haar leven, en ik mis het stukje interesse in haar als persoon , een kind is geen verlengstuk van jezelf en zo komt dat achternaam stukje wel over op me.
Ik denk dat hij met 'naam geven' bedoelt dat ze haar niet zijn naam willen vertellen zodat ze niet kan gaan zoeken. Zo lees ik dat stukje. Niet dat hij haar naam wil veranderen. Verder zie ik heel duidelijk staan dat ie zich juist niet wil opdringen, maar wel beschikbaar wil zijn voor dochter. Maar niet weet hoe hij dat moet bewerkstelligen. Hij verwacht dat moeders kant van de familie er niet voor open staat.
Ik weet het eigenlijk ook niet. Ik zou beginnen met wel de moeder benaderen. En dan evt via anderen die met haar in contact staan of een kaart oid laten weten dat je bestaat en dat je er bent mocht ze contact willen. En het daar dan voorlopig bij laten.
haarklover schreef op 27-04-2025 om 10:06:
En verder denk ik:
Hoe eerder je elkaar ontmoet, hoe meer je nog voor haar kan betekenen.
Maar dat is mijn autistische gedachte.
Dit is niet door TO geschreven.
Ik lees dat naam stukje anders. TO bedoelt dat moeder niet wil zeggen wie de vader is. Dat ze niet open is over dat er een vader is en dat TO dat is. Dat ze dochter daarmee de kans ontneemt om hem op te zoeken.
Ik lees juist een vader die het rustig aan en voorzichtig wil doen. Desnoods met hulp van buitenaf.
De kans is aanwezig dat het kind in de veronderstelling leeft dat één van die stiefvaders haar biologische vader is. Benader dus niet zelf het kind maar eerst de moeder. Vraag advies bij www.fiom.nl zij hebben veel ervaring en kennis van zaken.
Onthou één ding: eerst is er de zuiverheid van het contact door juiste informatie en in een veel later stadium pas de intensiteit of de 'band', als die er al ooit komt.
Evaluna schreef op 27-04-2025 om 10:27:
[..]
Dit is niet door TO geschreven.
Ik lees dat naam stukje anders. TO bedoelt dat moeder niet wil zeggen wie de vader is. Dat ze niet open is over dat er een vader is en dat TO dat is. Dat ze dochter daarmee de kans ontneemt om hem op te zoeken.
Ik lees juist een vader die het rustig aan en voorzichtig wil doen. Desnoods met hulp van buitenaf.
Iemand anders schreef dat ook al. Logisch, zo had ik het ook moeten lezen, denk ik. Sorry!
Je intenties klinken goed. Ik zou toch allereerst beginnen met contact met haar moeder nu ze nog minderjarig is. Wellicht denkt haar moeder juist dat jij degene bent die geen contact wil en hebben ze daarom jouw naam niet vertelt aan jullie dochter.
Je bent dus nooit in contact geweest met het kind en wil nu dus contact .
Het gebeurt niet vaak dat aan een jongen die een meisje heeft zwanger gemaakt het advies krijgt om alles op zijn beloop te laten en zich terug te trekken. Meestal stel je een regeling voor.
Ik denk dat je het beste met de moeder kan gaan praten en je wensen duidelijk maken.
absoluut de moeder benaderen! Stuur haar een bericht met je naam, email, adres en telefoonnummer en schrijf simpelweg dat je altijd openstaat voor contact en jij een wens hebt, maar niets wil opleggen of opdringen dus nee ook goed is.
Dat je aan de moeder overlaat wat haar. wens is, wil het meisje dit wel of niet, misschien nu maar misschien liever na haar puberteit. Verzeker de moeder dat je niets buiten haar om wil doen
Ik zou erg terughoudend zijn met een regeling voorstellen. Kijk eerst maar eens hoe het contact verloopt. Een regeling is nu echt niet aan de orde.
