Stress rond medicatie
Ik neem sinds enkele weken medicatie om minder last te hebben van stress en heftige emoties. Maar ik heb daar veel moeite mee, ik voel me niet goed bij hoe het nu gaat en ik vertrouw het ook niet daardoor. Ik had eerst iets om te helpen met angst en depressie, gewoon van de huisarts. Maar dat heeft niet geholpen en ze heeft me doorverwezen naar een psychiater. Bij hem heb ik echt geen goed gevoel maar er is niet zo maar een andere beschikbaar. En dat snap ik wel maar waar ik me niet goed bij voel is dat ik veel druk voel van mijn huisarts en therapeut om nu dan maar bij deze psychiater te blijven en de medicatie die hij voorschrijft te blijven nemen. Terwijl ik niet het gevoel heb dat het helpt maar ze blijven zeggen dat het eerst een kans moet krijgen en dat ik moet vertrouwen. En het is ook zware medicatie die ik moet nemen met veel bijwerkingen als je online zoekt.
Ik denk dat ik hier even wil posten om te horen of iemand hier ervaring heeft met seroquel? Of het bij jullie geholpen heeft en bijwerking geeft?
En ook om tips te vragen hoe ik in gesprek moet blijven met de huisarts en de therapeut maar ook duidelijk maken dat ze wel echt moeten horen wat ik zeg en ook rekening houden met mijn grenzen. Druk helpt me echt niet. Ik krijg zelfs meer last van paniek sinds ik die medicatie heb vind ik. Het liefst zou ik nu kunnen weglopen en stoppen met alles maar dat kan niet omdat ik er moet zijn voor mijn twee jongens.
Waterfles schreef op 10-08-2025 om 05:07:
Ik heb een aantal jaar geleden Seroquel geslikt. Ik geloof dat ik het drie keer per dag slikte. De dosering weet ik niet meer.
Ik neem aan dat het wel wat heeft gedaan. Wel slikte ik meerdere medicatie wat het lastiger maakt om te zeggen welke wat deed. Ik ging me uiteindelijk beter voelen.
Bijwerkingen had ik eigenlijk niet.
Ik begrijp je verhaal. Vind je het goed als ik vraag wat speelt als je de psychiater ziet, of wat je ervaart tijdens zijn consult?
Bedankt voor je reactie. Goed dat het jou misschien wel geholpen heeft en dat je geen bijwerkingen had.
Ik weet niet precies wat er mis is gegaan bij het consult, maar achteraf voelde ik me heel slecht. Ik voelde me gewoon echt veroordeeld ofzo, ik kan het niet precies zeggen. Hij had al best veel info gekregen van de huisarts en de therapeut en daar was ik mee akkoord gegaan omdat ik zelf ook wel wist dat ze gelijk hebben dat het belangrijk is en dat ik het soms ga verstoppen of verdraaien als ik veel stress heb, maar ik toen ik daar zat kreeg ik daar spijt van want ik vond dat hij het tegen me gebruikte.
karenm2 schreef op 10-08-2025 om 22:21:
[..]
Bedankt voor je reactie. Goed dat het jou misschien wel geholpen heeft en dat je geen bijwerkingen had.
Ik weet niet precies wat er mis is gegaan bij het consult, maar achteraf voelde ik me heel slecht. Ik voelde me gewoon echt veroordeeld ofzo, ik kan het niet precies zeggen. Hij had al best veel info gekregen van de huisarts en de therapeut en daar was ik mee akkoord gegaan omdat ik zelf ook wel wist dat ze gelijk hebben dat het belangrijk is en dat ik het soms ga verstoppen of verdraaien als ik veel stress heb, maar ik toen ik daar zat kreeg ik daar spijt van want ik vond dat hij het tegen me gebruikte.
Wat levert het een arts op om informatie tegen je te gebruiken? Waarom kreeg je dat gevoel?
Was je alleen naar de afspraak of was er iemand met je mee?
Misschien helpt het als er iemand met je meegaat.
Bespreek daar je angsten en zorgen mee. Zo nodig kan deze ook vragen stellen als het jou te veel wordt.
duizel schreef op 10-08-2025 om 05:20:
hoelang slik je het nu?
Mijn ervaring is dat het tijd en doorzettingsvermogen nodig heeft voordat het helptJe zit in de zomervakantie met de kinderen fulltime thuis, met veel zorgen rondom 1 kind. Dat is meer drukte als normaal. Het is logisch dat in deze situatie het langer kan duren voordat je resultaat merkt.
Nu drie weken. Ik merk nog niet echt dat het helpt en ik heb dus last van bijwerkingen en ik voel me er gewoon niet goed bij. Maar ik weet dat ik het tijd moet geven en moet volhouden omdat we het anders ook niet goed kunnen evalueren of het echt iets doet. Misschien heb je ook wel gelijk dat het nu een stressvolle periode is en dat het daarom ook langer kan duren. De jongste heeft het nog steeds erg moeilijk. Hij zegt nu gelukkig niet meer dat hij niet gaat naar zijn nieuwe groep, ik denk dat hij nu wel snapt dat het echt gaat gebeuren. Maar ik weet dat hij h et er nog altijd lastig mee heeft, want hij is snel boos en doet druk. Soms extra als ik al veel paniek heb en dan word het soms echt zwaar omdat ik er alleen voor sta en het altijd moet oplossen.
rionyriony schreef op 10-08-2025 om 06:29:
Er staat hier veel over: https://medicijnen.gebruiksaanwijzingsite.nl/seroquel-wat-u-moet-weten-over-dit-medicijn/
Het is een bekend, ouder middel, want ik kwam deze naam al heel lang geleden tegen. En als het niet verdrongen is door een ander merk, moet deze toch heel goede kwaliteiten hebben.Wat natuurlijk niks zegt over het feit of het bij jou al of niet helpt. Psychiaters schrijven vooral voor; het zijn geen grote mensenkenners van de "gewone" mens maar houden zich bezig met afwijkingen. Ze hebben een andere leefwereld dan wij.
Als je het gevoel hebt dat je geen klik hebt zou ik verder gaan zoeken naar iemand die beter bij je past. Intussen kan je het medicijn testen.
Als je veel druk voelt zou ik aan huisarts en peut vragen waarom. Probeer hun overwegingen en motieven te weten te komen. Want het zijn natuurlijk ook maar gewoon mensen. Dan blijf je toch een beetje erboven.
Ja verder zoeken is dus niet zo makkelijk. Ik zou ook niet weten waar ik moet beginnen. Deze hebben de therapeut en de huisarts voor me gevonden en ze zeggen dat dat niet zo makkelijk is om een andere te vinden. Maar ik denk eigenlijk dat ze dat ook niet willen omdat ze ook zeggen dat het bij mijn problematiek kan horen dat ik moeite heb met vertrouwen en dat het ook niet helpt om dan steeds iemand nieuw op te zoeken. En ergens snap ik dat ook wel en hebben ze ook gewoon gelijk. Maar ik heb ook zoveel paniek, mijn gevoel bij deze psychiater zit echt niet goed en dat nemen ze totaal niet serieus.
yette schreef op 10-08-2025 om 07:35:
Ik mankeer heel iets anders (epilepsie) dus ik ken die medicatie van jou niet. Maar je angst voor medicijnen die je hersenen beïnvloeden, herken ik wel. Er is al iets mis in je hoofd en het moet niet erger worden!
Voor ik bij mijn huidige medicatie uitkwam, heb ik drie andere soorten medicijnen geprobeerd. Elke keer was het afwachten of het werkte, hoe het werkte en of eventuele bijwerkingen van tijdelijke aard waren. Ik was in die tijd bang, gestresst, sliep slecht, geen eetlust... allemaal zaken die bijwerkingen kunnen zijn òf een emotionele reactie op de situatie en die sowieso onwenselijk zijn als je hersenen al moeite hebben om normaal te doen.
Wat mij destijds heeft geholpen, was het bijhouden van een soort dagboekje. Ik schreef daarin op welke 'rare dingen' ik die dag had ervaren of juist niet en of er een aanleiding was voor hoe het die dag was gegaan (slaapgebrek of juist goed geslapen, wijntje gedronken, teveel gedaan etc.). Dit gaf mijzelf meer inzicht en houvast en het maakte de consulten tijdens het afstemmen van mijn medicatie ook effectiever.
Hoe dan ook, ik leef met je mee. Het uitproberen van medicatie die je hersenen beïnvloedt, is rot. Ik hoop dat je behandeling snel aanslaat. Sterkte
Bedankt voor je reactie. Ja ik herken het helemaal. Veel angst en stress en slecht slapen. Had ik voorheen ook al maar nu lijkt het nog erger. Alleen heb ik wel eetlust maar gewichtstoename is ook een bijwerking van deze medicatie waar ik me veel zorgen om maak. Een dagboek is wel een goed idee, want nu loopt het ook allemaal door elkaar in mijn hoofd.
Chipndale schreef op 10-08-2025 om 08:07:
welke medicatie slik je nu? En hoe lang al? Hoe vervelend ook , maar bij de meeste antidepressiva is het helaas zo dat klachten eerst verergeren voordat je merkt dat je je wat beter gaat voelen....
Ik heb seroquel, 150 mg. Hij zei dat het normaal snel kan helpen om te slapen. Om te helpen met spanning en de drukte in mijn hoofd moest ik het langer nemen voor het echt effect heeft. Maar ik merk ook niet dat het al echt helpt om te slapen. Ik heb vooral 's avonds en 's nachts veel angsten en dat is niet echt beter.
IMI-x2 schreef op 10-08-2025 om 08:31:
Lieve Karen,
Ik blijf je een ontzettend dappere vrouw vinden. Ik heb in mijn leven ook al bij een psychiater gelopen en medicatie van hem voorgeschreven gekregen. Ik deel je ervaring. De huisarts en therapeut hadden altijd een luisterend oor en de psychiater was kortaf en zakelijk. Dat viel tegen! Ik had een supertherapeut verwacht, maar niks daarvan. Later zei mijn therapeut dat een psychiater ook een heel andere taak heeft. Hij vraagt kort wat er aan de hand is en zoekt passende medicatie voor jouw problemen, omdat je huisarts en therapeut er samen niet uit kwamen. Dit is dus geen therapeut, laat staan een supertherapeut, maar iemand die weet wat welke medicatie voor jou kan doen. Misschien waren jouw verwachtingen, net als de mijne, niet helemaal juist.
Het duurt meestal 6 a 8 weken voordat het effect van medicatie volledig merkbaar is. Als het goed is, heb je dan een nieuwe afspraak om te evalueren. Ik moest 3 soorten proberen voordat ik het juiste middel had. Dat was niet leuk, maar uiteindelijk had ik wel een middel dat mij hielp en waarmee ik vooruit kon.
Verder heeft elk middel mogelijke bijwerkingen. Zelfs paracetamol klinkt eng als je de bijsluiter leest. Maar het is niet gezegd dát je bijwerkingen krijgt en je krijgt ze zeker niet allemaal. Ik had bv helemaal geen bijwerkingen.
Sterkte, hou vol.
Bedankt voor je lieve bericht. Ja misschien heb je wel gelijk en had ik iets anders verwacht. Maar ik vind wel dat een psychiater je niet extra stress hoort te geven en dingen niet tegen je hoort te gebruiken. Ik heb inderdaad een nieuwe afspraak in september om te evalueren. Maar ik weet dus helemaal niet of ik dat wel wil. Ik zit er nu al over te piekeren. Ook over de bijwerkingen. Ik heb last van hoofdpijn en duizeligheid. Ik maak me ook zorgen dat mijn gewicht zal toenemen.
Ilse43 schreef op 10-08-2025 om 10:19:
Knip-diagnose stellen
Terug dus naar de psychiater, en goed doorvragen naar de diagnose en ook bespreken wat je bijwerkingen zijn. Spreek bijvoorbeeld duidelijk af hoe lang je dit medicijn moet slikken voor je verbetering moet zien, en ook bij welke verschijnselen je contact moet opnemen.
Sterkte!
Diagnose wist ik al, borderline en trauma. Bijwerkingen heeft hij wel besproken maar hij ging er snel over en als ik kritisch was ging hij steeds zeggen dat escalaties in alcoholgebruik of paniek ook heel slecht zijn voor mijn lichaam. Hij heeft natuurlijk gelijk maar ik ben geen kind waartegen je 3 keer hetzelfde moet zeggen.
In september heb ik een nieuwe afspraak en ik moet ze tot dan slikken zodat we kunnen evalueren. Maar ik heb nu al zoveel spanning voor die afspraak en last van bijwerkingen.
Loezzie schreef op 10-08-2025 om 11:14:
[..]
Is het een idee om dit soort labels aan medicijnen niet op te schrijven? (Seroquel bij.. citalopram bij..)
Helpt het de vraag te beantwoorden? Dit kan ook stress veroorzaken bij iemand die al veel stress heeft.
Je bedoeld het vast goed, maar kan ook veel vragen oproepen
De rest van je verhaal is duidelijk. Vraag na waarom deze medicijnen zijn voorgeschreven.
En ik zou willen toevoegen. Vaak duurt het voordat medicatie aanslaat. Het is ook nog een vakantie en dan is het hele leven nog meer ontregeld. Dus houdt vol.
Ik weet wel waarom ze zijn voorgeschreven, dat is besproken. Aan de ene kant om te helpen met slapen. Aan de andere kant om mijn hoofd rustiger te maken, minder last van spanning en angst en wantrouwen. Dat is ook wat ik wil maar ik merk dat het weinig effect heeft en ik heb last van de bijwerkingen. Maar ik weet dat ik het nog tijd moet geven om het goed te kunnen evalueren.
linn19 schreef op 10-08-2025 om 12:10:
Karen je huisarts en deze psychiater kennen jou al een poosje. Ze staan aan jou zijde, ook toen je afspraken bij psych afzegde, je mocht ook weer terugkomen bij hem.
Ze hebben geduld met jou en ze denken echt met je mee.
Jij kent jezelf ook, in de weg die je nu al afgelegd heb heb je verschillende keren precies diezelfde gedachten en hetzelfde gevoel gehad. Stress,paniek, niet durven vertrouwen op hulp en willen vluchten.
Je bent al zover gekomen, je hebt al zoveel persoonlijke hobbels genomen. Dit is er weer eentje. Hou vol. Je huisarts en psych staan aan jouw kant.
Ja je hebt wel gelijk dat dat steeds terugkomt bij mij. Ik weet ook dat de huisarts en therapeut me echt wel willen helpen en dat ze geduld hebben. Die psychiater voelde echt anders, hij kent me ook helemaal niet maar vond zelf van wel en dat is ook irritant.
Daglichtlamp schreef op 10-08-2025 om 15:57:
Zelf heb ik seroquel een tijdje geslikt om beter te slapen, dit als vervanger van mirtazapine. Reden van de overstap waren de bijwerkingen van mirtazapine voor mij. Helaas werkte seroquel voor mij minder goed, dus in overleg met de psychiater ben ik weer teruggegaan naar mirtazapine. Mijn ervaring is wel dit je dit soort medicijnen wel een paar maanden de tijd moet geven. Bijwerkingen worden op termijn vaak minder, en het kost vaak tijd voor je echt profiteert van de werking.
Naminokurashi schreef op 10-08-2025 om 16:08:
Ik heb Seroquel geslikt( 100mg) van 2013 tot 2023. Heeft mij wel veel geholpen. Opeens was ik de medicatie zat en ben er cold turkey mee gestopt. Tot op heden gaat het goed zonder de pillen. Ik had er ook Lorazepam en Escitalopram bij. Gestopt met alle 3, was door die zooi 35 kilo aangekomen, na het stoppen ervan 30 kilo van kwijt
Dit is mijn ervaring, voor jou kan het anders zijn.
Bedankt voor jullie reactie. Ik weet dat ik het nog tijd moet geven voordat ik kan zeggen of het mij kan helpen. Misschien worden de bijwerkingen inderdaad ook nog minder. En ja over mijn gewicht maak ik me dus ook veel zorgen. Ik ben nu niet te zwaar maar wel al 1 kg bij gekomen en ik wil niet dat dat erger wordt.
Hoort deze psychiater bij dezelfde organisatie als waar je psycholoog bij hoort? Misschien zou je dan volgende keer een gezamenlijke afspraak kunnen maken om het makkelijker voor je te maken.
Medicatie slikken is niet makkelijk. 3 weken is nog heel kort dus je zit nog in de weken dat je meer merkt van de bijwerkingen als van de werking. Dat zijn echt zware weken vond ik zelf. Mijn omgeving merkte wel wat positieve verandering maar ik zelf nog niet. Het is soms ook moeilijk om dat zelf te zien.
Fijn dat jongste nu lijkt te accepteren dat hij naar de andere groep moet. Het zal de eerste keren vast niet makkelijk zijn. Hij zal moeten wennen maar dat komt wel goed. Ik heb wel vertrouwen in de leerkrachten op zo'n groep.
Het is ontzettend moeilijk waar je in zit, ook nog als alleenstaande moeder. Knap je door blijft zetten!
Je praat zo lief over je jongste. Dat hij soms druk is en snel boos. Ik heb een beeld bij een druk en boos jongetje. En dat zal niet altijd meevallen voor jou en je oudste.
Alles wat je doet, ook de psychiater, doe je om de beste moeder te kunnen zijn voor je kinderen. Je neemt grote hobbels, doet dingen die je (erg) moeilijk vindt. Je bent een dappere doorzetter. Ik heb veel respect voor je. Ik wens je de kracht en moed om je pad te vervolgen. Op weg naar een leven met veel minder, of liever nog geen paniek en angsten.
Het klinkt of je goed bezig bent die weg te zoeken en te vinden én mensen hent die de daarbij willen helpen (huisarts, therapeut, buurvrouw, en óók de psychiater de nieuwe school). Je hebt een legertje hulp verzameld. Zelf. Dat doe je voor je kinderen. Dapper.vind ik je. Moedig.
Wat dapper van je om deze stap naar een psychiater te zetten en de medicijnen een kans te geven.
Ben je je bewust dat je nu in je oude valkuil stapt? Dat je door heel erg wantrouwend naar iemand te kijken die het beste met je voor heeft, bezig bent je eigen herstel te saboteren?
Want zolang je hard roept dat de psychiater niet ok is en de medicijnen veel te veel bijwerkingen hebben, niets doen en je alleen maar dikker maken, heb je voor jezelf een excuus waarom het niet werkt of je het niet hoeft te doen. Dat gevoel dat er geen klik is, is iets wat je vaker denkt te merken. Terwijl; soms is er geen klik nodig, en soms is het een oude gewoonte van je om geen klik te voelen met mensen die er zijn om je te helpen.
Dat je dan hier om ervaringen komt vragen is hartstikke knap! Want je weet dat niet iedereen alleen maar lief is, en er zijn heel veel mensen die zich met dit medicijn uiteindelijk beter zijn gaan voelen. Niet zo snel als een paracetamol tegen de pijn, en ook niet de eerste week, maar wel op langere termijn.
En psychiaters? We denken soms dat het super psychologen zijn, maar het zijn artsen. Die daarna een opleiding in de psyche van de mens hebben gehad. Ze zijn er voor de formele diagnose en medicijnen. Niet voor goede gesprekken en therapie; daar zijn psychologen voor.
Ik hoop dat je, gesterkt door de mensen die goede ervaringen hebben, het nog een kans geeft. Omdat je daarmee voor jezelf zorgt. En dat verdien jij! Net zoals je jongste een school verdient waar ze hem zien zoals hij is en hem veilig en geaccepteerd laten voelen. Zo verdien jij ook meer rust in je hoofd en liefde voor je nuchtere zelf.
(En in een ding heeft de psychiater sws gelijk. De bijwerkingen van drank zijn vele malen groter dan die van medicijnen. Niet alleen wat het met je lijf en geest doet, maar ook de impact die het op je gedrag en veiligheid heeft. Er zitten veel meer mensen in een politiecel vanwege drank en de gevolgen, dan vanwege de gevolgen van antidepressiva!)
Ben je ook echt helemaal gestopt met drinken?
"Alcohol verhoogt het risico op psychotische symptomen en heeft een negatieve invloed op de bijwerkingen van Seroquel . Bovendien kunnen er, als u alcohol drinkt tijdens het gebruik van Seroquel, overlappende bijwerkingen optreden die snel kunnen verergeren. Deze omvatten onder andere: Verstoorde coördinatie."
