Studiekosten drie kinderen [spaar je ervoor?]

Mijn schatting

collegegeld kost nu 1712 per jaar( dit is wettelijk collegegeld niet voor langstudeerders!) ik ga er vanuit dat tegen de tijd dat jou kinderen studeren het collegegeld voor het gemak 3000 euro per jaar kost.
5jaar a 3000 is 15.000
boeken 4.000(is ruim maar verschilt per studie)
kamer 12mnd 5 jr 6.000
rijbewijs 3.000
buitenland 12.000 ( ga ik van 1000 per maand uit)
totaal: 40.000 euro per kind.

Hierin is de zorgverzekering die ze vanaf hun 18e moeten betalen niet opgenomen!

Hoe is met het verschil tussen thuis en uitwonend ; wel of niet studeren ect zou omgaan.
Voor ieder kind is er een potje van 40.000 euro. Heb je niet zoveel nodig voor je studie omdat je thuis blijft wonen/ niet gaat studeren dan steken wij dat in je eerste koopwoning. Zo geef je ieder kind hetzelfde bedrag en hou je rekening met de mogelijkheden van een kind.

Bedragen per 5 jaar

tis wel handig om alles per 5 jaar te berekenen... voor 100 euro/ mnd huur je denk ik geen kamer.

5jaar a 3000 is 15.000

boeken 4.000(is ruim maar verschilt per studie)

kamer 12mnd 5 jr 24.000 ( ga ik uit van huur 400/mnd)

rijbewijs 3.000

buitenland 12.000 ( ga ik van 1000 per maand uit)

totaal: 58.000 euro per kind.

Frysdumke

Ik snap jouw gedachtengang over elk kind hetzelfde geven. Maar stel dat het kind dat niet gaat studeren, gaat werken. Dat kind kan jaren geld verdienen als het studerende kind dat nog niet kan. En daar bovenop krijgt dit kind een bijdrage voor de eigen woning.
Zelf zou ik eerder gaan voor: elk kind mag studeren op onze kosten (of deels op onze kosten, net wat je wil). Kind mag zelf weten of daar gebruik van gemaakt wordt.
Of alternatief: Wij dragen bij elke studie bij wat volgens de normen door de ouders bijgedragen hoort te worden. Dat heet gewoon onderhoud van je kind. Alles wat we extra bijdragen (zodat kind geen schulden opbouwt) gaat naar elk kind gelijk. Dus ook naar het niet-studerend kind.

Annet

toch zou ik ieder kind hetzelfde geven. De studerende kinderen verdienen over het algemeen later veel meer dat de kinderen die niet gestudeerd hebben. Op het moment dat je het kind dat niet studeert, simpelweg omdat dat kind dat niet kan(daar ga ik dan even van uit), straf je het in mijn ogen dus omdat het niet dezelfde studiecapaciteit heeft als de andere kinderen.

Ik zou ieder kind naar zijn mogelijkheden een goede start willen geven. Voor studerende kinderen betekend dit dus hun studie enz. Voor niet studerende kinderen schenk ik een gedeelte voor hun eerste koopwoning. Met een inkomen van 1000 per maand is het niet zo makkelijk sparen en aangezien het kopen van een huis dan erg moeilijk wordt zie ik dit dan als een investering in zijn toekomst.

Veel

ik had het er vandaag nog met een collega over die studerende kinderen heeft. Hij en zijn vrouw hebben een goede baan, en nog 1 studerend kind. Hij moet per maand volgens stufi, 250 euro bij betalen per kind. Dan zou zijn zoon in principe voldoende geld moeten hebben voor kamerhuur en levensonderhoud. Het houdt niet over, maar veel studenten doen het er van.

ik denk dat je naast de kosten ook moet kijken naar wat jij verwacht maandelijks bij te kunnen dragen. Als mijn kind uit huis gaat en ik geen kleding, eten, etc meer hoef te betalen dan verwacht ik dat we die 250 euro prima kunnen betalen per maand per kind. Kamerhuur kan kind dan zelf betalen van de stufi en werken op zaterdag voor extraatjes.

Ik wil collegegeld en boeken betalen, ik weet nog dat dat echt grote bedragen zijn als je studeert.

Ik wil zorgen dat ik een potje van 15.000 euro heb per kind, zodat ik kan bijdragen waar nodig. maar niet meer dan dat. ik kan me namelijk ook nog herinneren dat studenten waarvan de ouders veel bijbetalen per maand, gewoon gingen skiën op het moment dat er tentamens waren. die elke avond in de kroeg zaten in plaats van te studeren. Als ze dat willen is dat prima, maar daar wil ik niet aan bijdragen, dan gaan ze op zaterdag maar werken.

Ik denk dat je gewoon alle bronnen kunt inventariseren:

- spaargeld, nu en prospectief;
- ouderlijk inkomen tegen die tijd waarvan je een maandelijkse bijdrage kunt doen;
- Stufi als het dan nog bestaat;
- baantje van de student, door het jaar heen of in de zomer;
- leenmogelijkheden;
- eventuele erfenissen.

Dat is zo'n beetje waarvan wij het denken te gaan betalen. Inderdaad zoals Mirjam zegt: dun uitsmeren.

Maar je hoeft toch niet alles nu al te sparen

Als je voor drie kinderen een kamer huurt (14.400 per jaar voor een kamer van 400 euro) en 3 maal collegegeld van 3000 euro betaald, kom je uit op een jaarlijks bedrag van 23.400, oftewel 1950 per maand. Als beide ouders werken, zou de salaris van een van de twee voor de studerende kinderen kunnen worden gebruikt. Je kunt tegen die tijd ook eventueel weer kleiner en dus goedkoper gaan wonen.

Lotto gewonnen?

Liat, het is tamelijk eenvoudig. Als je tegen die tijd in staat bent om 1950 euro in de maand volledig vrij te maken voor je kinderen, dan kun je nu ook al sparen.
Maar eh.. pssst.. geheimpje: de meeste mensen kunnen niet zomaar 1950 euro in de maand vrij maken.
Misschien jij wel, gezien het gemak waarmee je erover praat. Maar als ik op dat gemak af moet gaan dan zijn er wel erg veel supergrootverdieners in dit draadje.
Groet,
Miriam Lavell

Studiekosten

Vrienden van ons konden het anders doen. Maar dat gekst niet voor iedereen!
Situatie: samengesteld gezin. Hij 2 kinderen, zij 1. Beiden huizen verkocht, 1 nieuw huis gekocht, voor 5 mensen. Kinderen gaan studeren en vragen de maximale studiebeurs aan, lenen dus geld. Paps en mams hebben geld van het ene huis voor 5 jaar vastgezet. Die rente is hoger dan de stuffi. Als de kinderen klaar zijn met de studie, binnen de gestelde tijd, wordt de studieschuld in een keer afgelost.
Oh ja, tijdens de studie hebben de kinderen gewoon bijbaantjes. Onze vrienden staan erop dat hun kinderen leren dat je je moet werken om iets te bereiken en gelijktijdig de waarde van geld leren waarderen. Ik vind het geweldig! Heb alleen geen samengesteld gezin en 2 huizen, helaas!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat mogelijk is....

Wij sparen wat mogelijk is en dragen bij wat mogelijk is. Ik spaar niet voor elk kind op naam maar gewoon op een algemene rekening. Ik hou ook niet bij hoeveel wie krijt. Dat is ook onmogelijk. Tussen mijn oudste en jongste zit 17 jaar. Ik kan niet onze financiële situatie van 10 jaar geleden, van nu en die over 10 jaar gelijk trekken. In principe betaal ik alleen wat echt noodzakelijk is. Op kamer wonen betaal ik alleen als het niet mogelijk is om thuis te wonen. Willen ze alsnog op kamer wonen? Prima maar dan zelf betalen/lenen.

Bij de oudste drie gingen de kosten toevallig redelijk gelijk op. Alle drie aan de universiteit gestudeerd, studies die vergelijkbare kosten met zich meebrachten. Alle drie het grootste deel van de tijd thuis gewoond. Alle drie op uitwisseling geweest naar het buitenland. Puur toeval natuurlijk maar ik heb voor alle drie ongeveer hetzelfde uitgegeven. Iets meer voor mijn dochter omdat zij daarna nog een master is gaan doen in het buitenland. Ze had daarvoor wel een beurs maar we hebben toch een bijdrage geleverd.

Nummer 4 doet een redelijke dure studie. Is ook op uitwisseling geweest. Heeft de eerste jaren thuis gewoond en woont nu op kamers wat wij bekostigen omdat ze logistiek gezien niet thuis kan wonen. Aan haar ben ik dus het meeste geld kwijt puur vanwege die kamerhuur. Ik ga dat echter niet compenseren naar de oudste drie toe.

Nummer 5 doet een hele goedkope opleiding en woont thuis dus daar geef ik veel minder aan uit. Ik vind dat niet oneerlijk tegenover hem want hij krijgt wat hij nodig heeft. Bovendien kan het best zijn dat hij ook nog een keer een uitwisseling gaat doen of hierna een dure opleiding wil volgen. Als dat zo is dan doen we een bijdrage. Als dat niet zo is dan heeft hij financieel dus minder gekregen maar hij heeft dan wel gewoon de opleiding gevolgd die hij wilde volgen.

Het belangrijkste vind ik dat alle kinderen de kans hebben om te studeren wat ze willen te studeren. Daarnaast willen we extra's zoals in het buitenland studeren ook wel (deels) bekostigen in zoverre we daar toe in staat zijn.

Ik hou wel ongeveer bij wat ik aan iedereen heb uitgegeven maar dat is voor mezelf.

In principe betaal ik dus de studiekosten en verder niks. Als er echter wat meer financiële ruimte is dan wil ik ook wel extra's bekostigen.

Studiefonds

Wij hebben voor elk kind 25.000 euro gespaard. De oudste begint dit jaar met de studie, de 2e volgt komend jaar en nr 3 staat ook bijna in de startblokken, dus alle drie studeren tegelijk. De kinderen weten hoe hoog hun studiefonds is. We hebben afgesproken welke kosten we van dat fonds betalen (zorgverzekering, studieboeken, collegegeld, mobieltje, contributies sporten) en dan zitten we al aan zo'n 400 euro per maand. Zij krijgen de zorgtoeslag en stufi en kunnen werken. Als er geld over is van hun studiefonds na hun studie mogen ze het houden, maken ze dure keuzes (op kamers, langer studeren, geen bijbanen) dan moeten ze lenen. Wij wonen zo centraal dat ze naar de meeste opleidingen kunnen forensen.

Zou je dat nou wel doen?

Zulke enorme spaarfondsen gereed leggen voor studie, kamer, rijbewijs, jaartje buitenland?

Elders op Ouders Online is weleens beschreven hoe goed het voelt om van zelfverdiend geld wat te kunnen doen, zeker als je op die leeftijd (18-plus) bent. Je kunt als ouders ook te goed voor je kinderen zorgen.

Ga je ook niet blindstaren op 'iedereen moet keurig hetzelfde krijgen'. Elk kind is anders en doorloopt een andere route; focus je er liever op wat voor elk kind belangrijk en zinvol is. Niet zozeer op het exacte bedrag.

Poe hee

Zoon is pas 4 en de andere nog in mijn buik maar ik ga helemaal nog niet bedenken wat ik voor ze wil/kan betalen als ze studeren. Hier in Engeland is collegegeld nu bijna overal 9000 pond per jaar. Dat is dus al ruim 70,000 pond voor 2 kinderen. Verder woont vrijwel iedereen op campus dus die kosten komen er ook nog eens bij.

Wij sparen 'voor de kinderen' (op onze naam) maar wat er met dat geld gaat gebeuren zien we wel tegen die tijd en hangt af van hoe we er dan financieel bij zitten.

Ik heb zin in een leuk pensioen met reizen etc dus ik zou echt niet al ons geld naar de studies willen sluizen.

Net zoals maylise

Mijn man en ik zijn behoorlijk spaarzaam, dus als we zouden willen kunnen we de eventuele studies van de kinderen volledig kunnen betalen. Maar ik ben niet van plan dat te doen. Ik denk niet dat je daar robuuste, zelfredzame kinderen mee kweekt. Ik zie meer in de manier van Maylise, bijdragen waar nodig en mogelijk en de rest mogen ze zelf verzorgen. Ik zie ook niets in gelijke bedragen voor elk kind. De één heeft misschien meer nodig dan de ander, maar ze moeten geen lijstje bij gaan houden wie hoeveel krijgt. Volgens mij werkt iedereen hetzelfde geven juist jaloezie in de hand, omdat ze steeds gaan vergelijken.

skik

Duidelijkheid

Ik heb een vaststaand bedrag genomen voor ieder kind omdat het duidelijkheid schept voor mijzelf en voor hen. Ik hoop daarnaast dat het motiverend werkt om tempo te maken. Verder ben ik wat pessimistischer dan jullie over bijbanen, ken veel studerende kinderen in mijn omgeving. Met sommige studies zit je toch echt hele dagen op de universiteit (medicijnen, life & science) en ook worden de normen steeds meer aangescherpt. Bij sociologie in Rotterdam moet je toch echt je 60 punten in 1 jaar gehaald hebben. Overigens is het niet zo dat we echt heel rigide omgaan met het studiefonds. 1 kind heeft bijvoorbeeld veel medische kosten, dat betalen wij en gaan we echt niet van zijn studiefonds aftrekken.

Wennen

Je komt er denk ik ook niet uit als je pas wat gaat verzinnen over eigen draagkracht bij je kinderen tegen de tijd dat ze 18 zijn en gaan studeren.
De overgang van alles van papa en mama naar honderden euro's vaste lasten per maand is gewoon te groot. Zelf uitkomen met je geld is een kwestie van wennen.
Wij hebben onze kinderen vanaf dat ze naar het vo gingen, zelf hun kinderbijslag op de rekening gestort (1 x in het kwartaal!) Daarvan moesten ze zelf kleding, schoolspullen, mobieltjes, uitgaan, etc. betalen.
En natuurlijk kan dat niet van dat geld, dus moesten ze geld gaan verdienen. Dat kon bij ons (uurtjes in de tuin of op kantoor tegen netto minimumloon), maar ze konden zich ook gewillig aanbieden bij de verhuizing van familieleden of vrienden (dat leverde dan ook weer een tientje of een telefoonkaart op).
Netjes zijn met de schoolboeken zodat die weer verkocht konden worden. Zelf op zoek naar tweedehands, zodat ze goedkoper zijn. Ik was bij die evenementen wel een gedienstig chauffeur, maar sorteren, inpakken, kaften en wat ook, deden ze zelf. In hun direct gevoelde eigen belang.
Mega voordeel van deze werkwijze was bovendien dat onze rol als ouders volledig veranderde: niet meer die bodemloze put van geld. Tegelijkertijd konden we onze 'zin om te verwennen' gericht en bij verrassing kwijt.
Mee winkelen, zelf iets kopen en zelf afrekenen. Kind koopt zelf iets en rekent dat ook zelf af. Ik trakteer op koffie. Gezellig. Of: Kind zoekt een jas, ziet de mooiste, past die ook en het staat geweldig, maar kiest de goedkoopste. Het verwenhart barst uit elkaar van gelegenheid en zegt: Pak die mooie jas maar, ik trakteer het verschil.
Je wil niet weten hoeveel dankbaarheid uit die gelegenheid rolt. Geven wordt de leukste hobby die er is.
Ondertussen waren onze kinderen door deze opzet allang onafhankelijk van ons toen ze gingen studeren, behalve wonen, eten, ziektekostenverzekering, sport en muziek. Onze toelage stond bovendien al vast, want die kregen ze al: het equivalent van de kinderbijslag + een sport en muziekles.
Met klusjes en echte baantjes hadden ze gespaard voor hun studietijd, dus het collegegeld konden ze echt zelf betalen.
We hebben ze niet meteen ook de volle rekening van de ziektekostenverzekering gegeven (de zorgtoeslag was toen nog 30 euro), maar geleidelijk wel.
Ja, ze kregen alle twee hetzelfde, althans dezelfde basisbedragen. Zoon kwam daarmee vaker tekort dan dochter want zijn studie was duurder. Ze konden bij tekorten declareren met een verantwoording: inkomsten - uitgaven = tekort. Dat werd door ons aangevuld, maar alleen die kosten die over studeren gingen en alleen als ze zelf echt onvoldoende draagkracht hadden.
Dochter kreeg van ons voor 1 jaar een telefoon met abonnementskosten, zodat ze op zee voor ons bereikbaar zou zijn (dat wilden wij zelf).
Uiteindelijk zijn ze zelf meer gaan verdienen en apart gaan wonen. Voor helemaal eigen rekening. Wel 1 x in de week gratis bij pa en moe eten (gezellig, ze doen het nog als het kan maar nodigen ons ook wel eens uit!).
Effectief, geleidelijk, voor niemand schokkend en voor ons allemaal leuk.
Groet,
Miriam Lavell

Bijbaantjes

Anne:"Verder ben ik wat pessimistischer dan jullie over bijbanen, ken veel studerende kinderen in mijn omgeving. Met sommige studies zit je toch echt hele dagen op de universiteit (medicijnen, life & science)"
Je hoeft daar geen voorschot op te nemen door alvast geld te beloven. Je kunt gewoon de praktijk afwachten. Mijn zoon doet geneeskunde en hij heeft daarbij kunnen werken. Hij was wel principieel in zijn banenkeuze: alleen aan medicijnen gerelateerde banen.
Uiteindelijk werd hij prakticumbegeleider op de universiteit. Hij heeft zijn studie een jaar stopgezet om dat te doen (leuk en leerzaam) en er onderweg ook een buffer mee op te bouwen voor zijn co-schappenperiode. In die periode is werken lastiger en zijn de kosten hoger.
Dochter had op de zeevaartschool een dichter programma, al werkte ze wel in het weekend. Haar voordeel: stages op zee worden vergoed én geven recht op een uitwonenden beurs.
Hoe het allemaal voor je eigen kinderen zal zijn, kun je niet voorspellen. Het is het handigste een constructie te verzinnen die het leven zelf de gelegenheid geeft om gewoon geleefd te worden. Van jaar tot jaar. Van budget naar budget. Waarin telkens weer afwegingen gemaakt moeten worden: zal ik lenen, of nog meer werken?
Een reservepot achter de hand voor financiele ongemakken is wel handig. Nou ja, essentieel zelfs. Kunnen studeren kan staan of vallen bij een tekort van 100 euro.
Ja, er bestaat een morele plicht bij ouders om te doen wat ze kunnen zodat kind kan studeren.
Maar dat ontslaat het kind zelf niet van die plichten. Sparen of begroten voor die tijd begint natuurlijk al ver voordat de studietijd begint. Niet alleen bij de ouders, maar ook bij de kinderen.
Met auto's wassen kun je ook sparen.
Groet,
Miriam Lavell

Tussen nu en straks

Er staat nog zoveel te veranderen op stapel, dat ook ouders die fors gespaard hebben voor hun kinderen niet kunnen beloven dat het geld er nog in volle omvang is als de kinderen gaan studeren.
Een belangrijk knelpunt is het gedoe rond hypotheken. Zie http://fd.nl/beleggen/492024-1108/rabo-topman-moerland-hervorming-woningmarkt-gaat-door?visited=true
Al wordt maar de helft van dit plan waar, dan zullen heel wat ouders voordat hun kinderen gaan studeren hun spaargeld aan moeten wenden om aflossingen te doen.
Ja, sparen is nuttig (aflossen ook trouwens), maar waarvoor is nog onduidelijk.
Uiteindelijk is de studie van de kinderen toch van de kinderen zelf.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam (ot)

Jij hebt dus ook een zeilmeisje

Dieselmeisje (ot)

Nou ja, zeilmeisje. Het dieselt wat rond op 124 x 21 meter met wisselende vracht.
Gisteren kon ik haar via een webcam Liverpool zien binnenvaren. Grappig!
Groet,
Miriam Lavell

Lol!

Een dieselmeisje! Dát klinkt nog eens!

Tot nu toe

Tot nu toe sparen wij alleen de kinderbijslag voor de kinderen, die gaat naar hun spaarrekening. Ik hoop later de studie van de kinderen te kunnen betalen, maar denk eigenlijk niet aan rijbewijs of kamerhuur. Als mijn kinderen gezond zijn en de studie het toelaat, hoop ik dat ze een bijbaantje zoeken. Rijbewijs is misschien pas later nodig, ik heb hem zelf op mijn 27e gehaald omdat ik hem niet eerder nodig had. Ik werkte toen al. Zou het raar hebben gevonden als mijn vader dat dan nog zou betalen omdat hij het ooit toegezegd had of zo. Ik zie wel hoe dat loopt.

Bijbaantjes

Tja Anne D., ik ken ook nog al wat studenten en ze werken állemaal. Mijn dochter deed tot deze zomer een honours college, wat neerkomt op een studiebelasting van 56 uur per week - en een universitair jaar van maar 30 weken. Ze had (heeft) daarnaast een baantje en sport op landelijk niveau. Kan best. Plannen, plannen, plannen.

Tirza

Einde studiebijdrage

Mijn dochters zijn afgestudeerd Joepie!!! Ik ben rijk!

Maar even serieus. Ik vind het belachelijk om ze beide evenveel aan geld te geven. Dus dat hebben we nooit gedaan
Verder hebben ze beide altijd zo rond de 600 euro bij verdiend. Wij hebben beide studies, boeken en ziektekostenverz. betaald en ook zorgtoeslag ontvangen. Ze hebben ook beide 100 euro per maand bijdrage gekregen. Jongste heeft een half jaar in Madrid gestudeerd en hiervoor een Leonardo beurs gekregen en gratis OV. De rest heeft ze zelf bij elkaar gespaard.

Kortom het koste ons per kind rond de 350 euro per maand.

Even iets rechtzetten

want ik ben helemaal niet tegen werken naast de studie, heb ik zelf ook altijd gedaan.
Ik vind alleen niet dat een kind afhankelijk moet zijn van een bijbaan om te kunnen studeren. Soms lopen dingen anders dan je denkt en plant.
Lis@, jammer dat je het "belachelijk" vindt dat ik voor ieder kind een bepaald bedrag bestemd heb. Ik heb al gezegd dat we er niet heel stringent mee omgaan, we kijken ook naar wat een kind nodig heeft, zoals de medische kosten van oudste. Maar ik heb hier wel 1 kind dat piloot wil worden en hij weet wat wij kunnen bijdragen. Als hij zijn plannen doorzet, zal hij moeten lenen, zo simpel is het.

Anne

"Ik vind alleen niet dat een kind afhankelijk moet zijn van een bijbaan om te kunnen studeren." Mee eens, zo dacht ik ook. Maar de realiteit is inmiddels weerbarstiger, dus zoon werkt zelf zijn studie bij elkaar. De boeken en labspullen betaal ik, kost en inwoning ook, hij blijft voorlopig thuis wonen.