Te mooi om waar te zijn?
Ik ben al een paar jaar gelukkig getrouwd met mijn jeugdliefde. We hebben 2 gezonde kindjes, van 2,5 en 2 maanden. We wonen sinds een jaar in een prachtig huis en leuke buurt, helemaal naar onze zin, hier willen we nooit meer weg. Onze ouders leven nog. We hebben allebei een leuke baan. En een leuke vriendenkring. Kortom, we hebben het goed en zijn gelukkig.
Maar bij tijd en wijle krijg ik het knagende gevoel dat dit eigenlijk te mooi is om waar te zijn. Ben soms bang dat het niet anders kan, dan dat het een keer goed mis zal gaan. Dat ik mijn man zal verliezen, of 1 van de kinderen. Voor mijn gevoel krijgt iedereen zijn portie ellende voor de kiezen en ik zit te wachten tot het mijn beurt is, stom hè? Of toch misschien herkenbaar voor sommigen?
Ja,
heel herkenbaar. Ik voel me soms ook "schuldig" dat het zo goed gaat. Dat mijn portie ellende alleen maar bestaat uit het werkloos worden, en dan ook alleen maar voor korte tijd. Soms maak ik me inderdaad ook zorgen, maar dan besluit ik toch maar te genieten van wat ik heb.
Geniet
Mocht het ooit erop aan komen dan deal je er dan wel mee, nu gewoon genieten anders is het zonde.
Ik geloof er overigens heilig in dat er mensen gewoon zijn die geen ellende mee zullen maken. Dit omdat er ook mensen zijn die alle ellende over zich heen lijken te krijgen, iedereen verliezen, alle ziekten krijgen en nog meer ellende. Misschien heb jij wel heel veel geluk dit leven, nou zalig.
Tja...
Het lijkt me dat ellende niet eerlijk verdeeld is over de wereld. Er is dermate veel ellende op de wereld (kinderprostitutie, hongersnood, aidswezen, om maar wat te noemen), dat maakt bijna geen enkele Nederlander mee. Ik zou dus maar niet wachten op je rechtmatige portie ellende, want die komt misschien wel nooit!
En bovendien is er nog het bekende rijmpje:
Een mens lijdt vaak het meest
Door 't lijden dat hij vreest
Maar nimmer op komt dagen
Zo heeft hij meer te dragen
dan God te dragen geeft.
Of je religieus bent of niet: 't is wel waar!
En het gedichtje gaat ook niet voor niets verder met (en komt 't lijden toch in huis, dan geeft hij kracht naar kruis). Als er toch iets gebeurt, dan overleef je dat wel en leer je ervan.
Ik heb mijn vader helaas wel op mijn 25e verloren, en dat leek me van tevoren altijd een onoverkomelijk grote ramp. Het is ook helemaal niet leuk en ik ben er nog vaak verdrietig van, maar mijn leven is heus ook geen doffe droefenis.
Die gedachten had ik ook....
leuke gezonde kinderen, leuke man, gezellig huis, allebei een eigen zaak, leuke vrienden, het liep allemaal lekker.....en ik was altijd degene die zei dat dit niet goed kon blijven gaan omdat ik dacht dat iedereen zijn portie ellende een keertje krijgt...(niet dat ik nog niks had meegemaakt) en laat mij nou toch kanker krijgen......maar ook dat ben ik te boven gekomen...tenminste...vooralsnog ziet het er nog steeds goed uit.(is nog geen jaar geleden)
Probeer die gedachtes weg te stoppen en echt te genieten...het loopt zoals het loopt, en wie dan leeft, wie dan zorgt.....want mocht er ooit iets gebeuren, dan is het toch zo...daar kan je niks aan veranderen.
Gr Heidi
Geniet!
En geniet niet met het idee dat iedere dag de laatste zorgeloze kan zijn, maar geniet echt van wat je hebt. Het leed van een ander wordt er niet minder door als jij je nu alvast zorgen gaat maken over wat misschien nooit op jullie pad komt. Bewust genieten is veel waardevoller dan alles maar als "normaal" en "terecht" te beschouwen. Als je wel iets ergs meemaakt en daar uiteindelijk goed doorheen komt dan geniet je vaker van kleine dingen om je heen en leef je over het algemeen intenser maar ik merk dat ook dat op bepaalde punten weer snel op het oude niveau verder gaat (en dat is ook goed denk ik). Ik heb in november 2008 een cva gehad en veel mensen vragen me nu of ik niet bang ben voor herhaling. Bang is niet het juiste woord maar je staat er wel eens bij stil dat het leven niet zo vanzelfsprekend is. Je behoort tenslotte tot een zeer kleine groep die zonder lichamelijke schade door een slagaderlijke hersenbloeding en de bijbehorende operatie heen komt. Hoewel het geen geluk is dat het je overkomt is het toch wel geluk om daar zonder al te veel kleerscheuren doorheen te komen.
Geniet van je leven zolang het je zorgeloos gegeven wordt. Als er zorgen op je pad komen is het vroeg genoeg je daarmee bezig te gaan houden.
Zelfs met pech gelukkig
de laatste tijd hebben wij pech, maar zelfs als je pech hebt kan je nog gewoon gelukkig zijn.
Ik zei altijd: ik ben zo gelukkig, we zijn allemaal gezond. Maar nu we niet allemaal gezond meer zijn, zijn we nog steeds gelukkig hoor! Genieten zit in kleine en in grote dingen, en soms zitten de grote dingen een beetje tegen, dan kan je altijd nog genieten van de kleine.
groet, polly
Hekenbaar
Misschien niet zo leuk om hier te vertellen maar:
Toen ik hoogzwanger was van mijn 2e zat ik ooit op de bank te overdenken dat ik alles had wat mijn hartje begeerde: een lief kind, 2e op komst een zorgzame man, leuk huis, ouders dichtbij en in goede gezondheid.
Toen dacht ik precies hetzelfde als jij: dit is echt te mooi om waar te zijn. Dit geluk kan niet blijven duren.
En misschien heb ik het wel over mezelf afgeroepen maar 2 maanden later werd mijn oudste kind doodziek: leukemie.
En dan denk je dat je wereld instort maar niets is minder waar. Alle zorg, liefde en aandacht heb ik ervaren als een warme deken. En je leert ook met tegenslag omgaan. Weer met beide beentje op de grond en je kan weer relativeren.
Heel cliché, maar o zo waar: je leert weer te genieten van de kleine dingen.
En nu, 8 jaar later, is mijn zoon een gezonde dwarse puber als alle anderen en heb ik die tijd van ziekte en zorg niet ervaren als heel erg naar. Klinkt misschien heel gek maar zo voelt het.
Ik hoop natuurlijk niet dat jou zo iets als dit overkomt maar indien wel dan betekent dat niet gelijk het einde van de wereld. Integendeel.
Blijf dat geluk koesteren!
Groet,
Ellen
Niet te mooi om waar te zijn.
Het is niet te mooi om waar te zijn, want het is waar toch? Het is je leven zoals het er nu uitziet. Geniet ervan inderdaad. Juist door je angst het te verliezen kan je het ook extra waarderen, anders voelde het normaal. Probeer er alleen niet al te lang bij stil te staan wat er allemaal 'mis' kan gaan, want daar schiet je niks mee op.
Gewoon waar!
Wat jij hebt is gewoon waar. Geniet ervan.
En wat mooi is is zo persoonlijk! Iemand anders in jouw situatie zou misschien allerlei dingen mis zien zitten die jij niet ziet. Niet iedereen heeft evenveel pech en niet iedereen ervaart dingen als even erge pech!
Vandaag op de bnn scheurkalender:
Je kunt het heden verwoesten door je zorgen te maken over de toekomst... (Janis Joplin) Ik las dit en moest meteen aan dit draadje denken!! Geniet van elke dag! Groet Suus
Geniet zeker!
Ik wilde toch nog even verduidelijken dat ik echt niet hele dagen angstig zit te wachten op het noodlot o.i.d. hoor 
Af en toe bedenk ik me alleen dat het bijna te mooi is om waar te zijn. Juist door dit besef geniet ik enorm van wat ik heb.
Als je af en toe niet van dit soort gedachten hebt besef je misschien ook wel helemaal niet hoe goed je het daadwerkelijk hebt toch?
Het beseffen
hoeft helemaal niet verkeerd te zijn. Er teveel mee bezig zijn wel.
Ik herken je gevoel wel, maar laat het los. Geniet van alles wat je mee zit. Misschien komt het lijden nooit. Als het wel komt, zal het er ineens zijn en kun je je altijd nog afvragen hoe of wat.
gr Dropke
