Te voorkomen ongelukken bij kinderen kwaliceren als kindermishandeling?

En door het vermijdbare ongelukken te noemen ipv kindermishandeling kan je er ook heel goed acties op uitvoeren. Bijvoorbeeld een veiligheidscampagne. Wat kan je doen om een (boeren)erf veiliger te maken? 

Een onderzoek naar vermijdbare ongelukken en deze rubriceren vind ik namelijk wel een heel goed idee. Er is daar ongetwijfeld nog winst te behalen. 

‘Kinderen uit het vijfde en zesde leerjaar mogen dus alleen naar school rijden, op voorwaarde dat de ouders de route al eens samen hebben afgelegd en de kinderen op de mogelijke gevaren hebben gewezen’, zegt Pauwels.

Maar dat geldt toch ook voor alle NL kinderen: ze hebben die route al 100-en keren met hun ouders gefietst, eerst achterop, later naast de ouder waarbij je elke keer uitleg geeft bij die ene gevaarlijke kruising, voorrangswegen* etc. En dan laat je ze dus alleen gaan, op een gegeven moment - over die route die ze niet AL EENS samen hebben afgelegd, maar al 100-en keren.

* wat had/heb ik een hekel aan automobilisten die van rechts komen en dan mij met kind voorrang geven, terwijl we dat niet hebben. Ik probeer mijn kind de verkeersregels/voorrangsregels te leren en stop dus met kind om jou voor te laten - jij HEBT als automobilist van rechts nu voorrang, GA dan ook!

Jonagold schreef op 03-05-2022 om 12:30:

[..]

Ja! Dat! En jij maar uitleggen dat iedereen van rechts voorrang heeft, en dan nemen ze het niet. Ga je toch als opvoeder helemaal de mist in! Maar ook nu nog (kinderen zijn volwassen inmiddels) vind ik het vervelend. Sta ik op mijn fiets net stil, krijg je voorrang. Maar ja, ik trek, zonder versnellingen, niet heel flitsend op, dus voel me dan nogal opgelaten en trap vaak te hard waardoor ik mijn knie overbelast

Dan sta je net stil, mag je voor. Dan trek je met zware fiets vol boodschappen niet flitsend op gaat de bestuurder van de auto zitten mannen dat je tempo moet maken en als het even tegen zit nog toeteren ook

Beetje Ot maar voor mij en uurtje geleden heel actueel. 

We dwalen af, maar ik kan het toch niet laten om even instemming te betuigen. Mij gebeurt dit ook regelmatig. 

Beste automobilisten, wij fietsers vinden het heel fijn als u ons voorrang verleent, maar als u ons bemoedigend toeknikt kunnen wij dat negen van de tien keer niet zien, want u heeft licht getinte ramen en/of de zon achter u. Geef al bij het naderen van de kruising (of het zebrapad) even een lichtsignaal, zodat wij snel in de gaten hebben dat we voor mogen, dan rijden wij gewoon door en kunt u achter ons langs ook doorrijden. Dat gaat sneller en gemakkelijker. 

Wat in dat artikel (althans dat in het Parool) aan de orde kwam is dat sommige letsels direct wijzen op mishandeling. Blauwe plekken op hele rare plaatsen bijvoorbeeld (een blauwe knie is niet raar), maar ook: botbreuken bij een heel jonge baby. Normaal gesproken breekt een heel jonge baby geen botten, want ze zijn nog te klein om zelf ergens vanaf te kukelen of ergens tegenop te lopen. Dat soort dingen. 
Ik heb ook (niet in dit artikel maar elders ooit eens) het voorbeeld gelezen van een brandplek die de vorm had van (een deel van) de zool van een strijkbout. Dat duidt ook niet direct op een ongeluk...

Temet schreef op 03-05-2022 om 14:45:

Wat in dat artikel (althans dat in het Parool) aan de orde kwam is dat sommige letsels direct wijzen op mishandeling. Blauwe plekken op hele rare plaatsen bijvoorbeeld (een blauwe knie is niet raar), maar ook: botbreuken bij een heel jonge baby. Normaal gesproken breekt een heel jonge baby geen botten, want ze zijn nog te klein om zelf ergens vanaf te kukelen of ergens tegenop te lopen. Dat soort dingen.
Ik heb ook (niet in dit artikel maar elders ooit eens) het voorbeeld gelezen van een brandplek die de vorm had van (een deel van) de zool van een strijkbout. Dat duidt ook niet direct op een ongeluk...

Maar ik mag toch hopen dat juist dit soort verwondingen nu ook al alarmbellen laat afgaan.

 Kindermishandeling: het bewust en expres toebrengen van geestelijk of lichamelijk letsel, al dan niet in woede. 
Verwaarlozing: structureel en herhaaldelijk niet tegemoet komen aan de behoeftes (en het recht) van een kind: veiligheid, voedsel, kleding en andere noodzakelijke spullen, liefde. 
De rest: ongelukken. En die kun je soms voorkomen, en als dat kan moet je dat doen. Maar denken dat dit altijd zal kunnen en dat ouders dus automatisch iets te verwijten valt als er toch ongelukken gebeuren is doorgeschoten maakbaarheidsdenken en het altijd willen aanwijzen van een schuldige.

Temet schreef op 03-05-2022 om 14:45:

Wat in dat artikel (althans dat in het Parool) aan de orde kwam is dat sommige letsels direct wijzen op mishandeling. Blauwe plekken op hele rare plaatsen bijvoorbeeld (een blauwe knie is niet raar), maar ook: botbreuken bij een heel jonge baby. Normaal gesproken breekt een heel jonge baby geen botten, want ze zijn nog te klein om zelf ergens vanaf te kukelen of ergens tegenop te lopen. Dat soort dingen.
Ik heb ook (niet in dit artikel maar elders ooit eens) het voorbeeld gelezen van een brandplek die de vorm had van (een deel van) de zool van een strijkbout. Dat duidt ook niet direct op een ongeluk...

En toch, kan ik bij jouw voorbeelden ook situaties bedenken dat het toch een ongeluk was. Een kind dat gisteren nog niet kon omrollen en vandaag opeens wel en zo de commode afkukelt. Ene ouder is aan het strijken, andere komt er aan met kind in de armen. Strijkende ouder draait zich om met strijkbout in de hand….

Temet schreef op 03-05-2022 om 13:21:

We dwalen af, maar ik kan het toch niet laten om even instemming te betuigen. Mij gebeurt dit ook regelmatig.

Beste automobilisten, wij fietsers vinden het heel fijn als u ons voorrang verleent, maar als u ons bemoedigend toeknikt kunnen wij dat negen van de tien keer niet zien, want u heeft licht getinte ramen en/of de zon achter u. Geef al bij het naderen van de kruising (of het zebrapad) even een lichtsignaal, zodat wij snel in de gaten hebben dat we voor mogen, dan rijden wij gewoon door en kunt u achter ons langs ook doorrijden. Dat gaat sneller en gemakkelijker.

Ik vind het helemaal niet fijn, zeker niet met kinderen die ik leer over verkeer. Je bent vaak allebei sneller weg als de auto gewoon door rijdt. Alleen in de spits met een lange rij auto's is het anders.

Temet schreef op 03-05-2022 om 14:45:

Wat in dat artikel (althans dat in het Parool) aan de orde kwam is dat sommige letsels direct wijzen op mishandeling. Blauwe plekken op hele rare plaatsen bijvoorbeeld (een blauwe knie is niet raar), maar ook: botbreuken bij een heel jonge baby. Normaal gesproken breekt een heel jonge baby geen botten, want ze zijn nog te klein om zelf ergens vanaf te kukelen of ergens tegenop te lopen. Dat soort dingen.
Ik heb ook (niet in dit artikel maar elders ooit eens) het voorbeeld gelezen van een brandplek die de vorm had van (een deel van) de zool van een strijkbout. Dat duidt ook niet direct op een ongeluk...

Dat laatste doet me denken aan een enorme brandwond die ik als kind een keer had door mijn eigen schuld (jaar of 8-9 was ik). We hadden champagne bij de kerstmaaltijd, en de champagnekurk met dat metalen hoedje erop lag op tafel. Ik heb die kurk opgepakt, en met dat metalen hoedje een tijdje door de vlam van een kaars gegaan, en toen wilde ik wel eens voelen hoe warm het was geworden, dus ik drukte dat withete metalen hoedje op mijn pols... Nou, dat was dus héét. Kwaadwillende lieden zouden dan hebben kunnen denken dat mijn vader of moeder me op die manier mishandeld had, maar nee...

AlisonH: "Maar ik mag toch hopen dat juist dit soort verwondingen nu ook al alarmbellen laat afgaan." - ja, en dat gebeurt ook.

En inderdaad is het denkbaar dat ook vreemde verwondingen toch het gevolg zijn van een ongeluk. Dus dan blijkt het achteraf loos alarm. 

Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 15:54:

[..]

Dat laatste doet me denken aan een enorme brandwond die ik als kind een keer had door mijn eigen schuld (jaar of 8-9 was ik). We hadden champagne bij de kerstmaaltijd, en de champagnekurk met dat metalen hoedje erop lag op tafel. Ik heb die kurk opgepakt, en met dat metalen hoedje een tijdje door de vlam van een kaars gegaan, en toen wilde ik wel eens voelen hoe warm het was geworden, dus ik drukte dat withete metalen hoedje op mijn pols... Nou, dat was dus héét. Kwaadwillende lieden zouden dan hebben kunnen denken dat mijn vader of moeder me op die manier mishandeld had, maar nee...

Denk je? Ik vraag me eigenlijk alleen af of iemand je had gewaarschuwd en of jij er misschien zo-eentje was die vervolgens toch nog even zelf wilde testen of het inderdaad heet werd 

Met vuur klooien is leuk. Deden/doen we hier ook. Mijn man of ik zaten er wel altijd naast - want ookal komen ze op die leeftijd al best bijdehand en zelfstandig over, je moet toch echt nog rekening houden met hun maffe plannen en hun soms impulsieve, roekeloze gedrag. Ik denk dat heel veel ouders dat zo doen. Desalniettemin kan je natuurlijk toch een kind hebben dat zoiets ineens even probeert. Maar ik geloof niet dat op je 8e of 9e onder toezicht met een kaars spelen of stokken op een vuurtje gooien, valt onder verwijtbaar risico. 

Bovendien zullen medici dit soort verwondingen, op die plek, wel vaker zien. Waarschijnlijk was het dezelfde hand die er ook aan moet geloven als je in je eigen vingers snijdt of per ongeluk met een hamer je nagel blauw mept. 

Ouders die met hun kind met zoiets bij de dokter komen, zullen echt niet meteen van mishandeling verdacht worden. Ik heb zelf ervaring met een van de kinderen die een brandwond aan zijn hals en schouder opliep toen het reservoir van de zonneboiler ineens loeiheet water begon te spuiten. Uiteraard werd er gevraagd wat er gebeurd was en hoe dat zomaar kon, maar ik ben geen moment verdacht van nalatigheid of mishandeling.

(bij jouw 'enorme brandwond' stelde ik me trouwens iets veel heftigers voor dan hoe het er waarschijnlijk uit zag - ik dacht aan hete thee of kleding in de fik of zo  )

AlisonH schreef op 03-05-2022 om 18:07:

[..]

Je kan het zo idioot niet bedenken of er is wel een kind dat het probeert. Vaak een kind van mij

Een van mijn kinderen ook. Mijn zoon moest altijd alles testen voordat hij ons geloofde. Niet het strijkijzer aanraken. Hij deed het wel. Pas op, blijf bij het gourmetstel vandaan. Hij legde zijn vingertoppen erop. Gelukkig heeft hij nooit bedacht om te controleren of voor een auto springen wel echt gevaarlijk was.