Trouw: Echt, er is meer dan dolfje weerwolfje
Ouders en scholen kunnen de malaise van het kinderboek wél stoppen
His onrustig in kinderboekenland. Schrijvers klagen dat een vloed aan bestsellende series oude én nieuwe kwaliteitsboeken van de plank drukt. Is het echt zo erg? Valt het tij te keren?
Als je de alarmerende berichten van de afgelopen maanden mag geloven, bevindt de Nederlandse jeugdliteratuur zich op een hellend vlak. Er wordt trouwens al langer gemopperd, zij het in stilte. Vooral over de toenemende commercialisering, de bestsellercultuur die met het succes van Harry Potter als een wurgslang de kinderboekwinkel binnen kwam glijden en complete oeuvres, gekoesterde klassiekers en nieuwe parels verstikt. Maar terwijl in de volwassenenliteratuur de afgelopen jaren het ene na het andere pamflet en vloekschrift over aanverwante problematiek verscheen, stond er in de jeugdliteratuur niemand op. Tot schrijver Sjoerd Kuyper in mei de jaarlijkse Annie M.G. Schmidt-lezing mocht uitspreken en zijn kans schoon zag: hij veegde de vloer aan met de moderne uitgever, in zijn ogen de bron van het kwaad.
Uitgeverijen zijn concerns geworden, tierde hij, en uitgevers calculerende managers die alleen nog geïnteresseerd zijn in geld verdienen – ‘targets halen’ - en niet in mooie boeken maken. Ze stimuleren hun auteurs commerciële pulp af te leveren; boekjes die passen in formats en series, want dat verkoopt. Het geld dat ze daarmee verdienen wordt niet, zoals vroeger, als ‘interne subsidie’ besteed aan publicaties met een kleinere oplage of het leverbaar houden van een belangrijk oeuvre.
Boeken van jong en nog onbekend literair talent of een kleine dichtbundel van een gevestigde auteur krijgen daardoor geen kans meer en complete oeuvres worden verramsjt als de verkoop terugloopt. Kuypers veelvuldig bekroonde werk is daarvan misschien wel het schrijnendste voorbeeld: van de meer dan vijftig boeken die hij schreef, zijn er nog maar vijf leverbaar.
In dezelfde tijd verscheen het boek ‘Wat een mooite’ (Querido), waarin voormalig criticus Bregje Boonstra sombert over de huidige staat van de jeugdliteratuur. Ze portretteert acht kinderboekenschrijvers, die je samen de ‘jeugdliteraire beweging van tachtig’ zou kunnen noemen. Schrijvers als Paul Biegel, Imme Dros, Joke van Leeuwen en Guus Kuijer tilden de jeugdliteratuur volgens Boonstra in de laatste twintig jaar van de vorige eeuw naar een hoger plan en namen ‘vanzelfsprekend plaats in de bank die is gereserveerd voor de ‘echte’ literatuur’.
Kom daar tegenwoordig nog maar eens om, lijkt Boonstra te willen zeggen in haar pessimistische voorwoord: () „hoe de positie van het kinderboek zich zal ontwikkelen, is niet precies te zeggen, maar één ding is duidelijk: het jeugdliteraire gouden eeuwtje is voorbij.”
Dat is nogal wat. Als je Kuyper en Boonstra (en vele anderen) zo hoort, blijft er van onze jeugdliteratuur weinig over. Er komen nauwelijks nog auteurs en boeken bij die de moeite waard zijn en uitgevers zetten onze klassiekers bij het grofvuil.
Is het echt zo erg? Ja en nee. Natuurlijk verschijnen er nog steeds met enige regelmaat goede tot – in Kuypers woorden – ‘hemelbestormend mooie’ boeken. Ik bespreek ze bijna wekelijks in deze krant. Wat dat betreft is er de afgelopen decennia weinig veranderd. Maar het is de laatste tien jaar wel een stuk lastiger geworden om die zeer geslaagde titels op tijd uit de voorbijrazende stroom nieuwe boeken te vissen.
Ter illustratie: twee grote boodschappentassen zijn er voor nodig om de wekelijkse oogst recensie-exemplaren van nieuwe kinderboeken van mijn postbus naar huis te vervoeren. Nu, rond de Kinderboekenweek, moet de auto eraan te pas komen om alle pakketten en bubbeltjesenveloppen in één keer mee te krijgen. En dan blijven de vele herdrukken, bad- en kartonboekjes en stapels chicklit me nog bespaard.
De boekwinkel krijgt een nog grotere hoeveelheid boeken te verwerken, bij benadering drieduizend titels in een jaar, terwijl de beschikbare kasten niet met de wassende stroom meegroeien. Gevolg: boekhandelaren moeten kiezen. En tja, wat doe je dan met die prachtige roman van Sjoerd Kuyper die eens in de maand verkoopt, terwijl op diezelfde plek wel drie dunne bestsellers van Geronimo Stilton kunnen staan? In veel boekhandels zal de roman het veld moeten ruimen en zo verworden die winkels tot een kritiekloos doorgeefluik van de verkoopsuccessen.
Gelukkig zijn er ook veel kinderboekhandelaren die hun keuzes niet louter op verkoopcijfers baseren. Maar ook in die winkels zul je plat op de tafel eerder een stapel bestsellers van Francine Oomen aantreffen dan twintig keer de (overigens prachtige) jubileumdichtbundel van Ted van Lieshout. Die staat met de rug naar de klant gekeerd in de kast en zal slechts door een enkeling worden opgemerkt. En als er straks een nieuwe Van Lieshout wordt afgeleverd, waar laat je die oude dan?
Vroeger bestonden er middelmatige boeken, maar niet zoveel als nu. Vroeger verkochten die boeken ook, maar niet zo goed als nu. De jeugdliteraire beweging van tachtig had niet alleen het talent, maar kreeg op de markt ook de kans aan een gouden eeuwtje te bouwen. Hun boeken lagen lang genoeg in de boekwinkel om klassiek te kunnen worden, hadden genoeg ruimte om naast ‘De Kameleon’ en ‘De vijf’ te bestaan.
Er verschijnen nog steeds boeken van veelbelovende literaire debutanten, maar die komen de winkel soms niet eens in of gaan bij een tegenvallende verkoop retour naar de uitgever. Zie dan nog maar eens een oeuvre op te bouwen, naam te maken, klassiek te worden! Heb dan als uitgever maar eens het lef om boek twee uit te geven, laat staan iets vernieuwends te proberen. In die zin heeft Boonstra gelijk: de klassiekers van onze kinderen zijn Harry Potter, ’Hoe Overleef Ik’ of ’Dolfje Weerwolfje’. Niets mis mee, ik heb ook warme herinneringen aan Snuf de Hond, maar eenzijdig is het wel.
Zo geraakt de kinderboekenwereld in de neerwaartse spiraal die Kuyper in zijn lezing ietwat gechargeerd beschrijft: „De schrijver maakt wat de uitgever vraagt, de uitgever maakt wat de boekhandel vraagt, de boekhandel verkoopt wat de klant vraagt, de klant vraagt wat de media hem voorschrijven te vragen. Geen goed kinderboek dus.”
Hoe is deze spiraal te doorbreken? Laten we minder boeken gaan publiceren, stelde de uitgever van Lemniscaat voor. Querido ziet daar helemaal niets in, want wie bepaalt welke boeken moeten sneuvelen? Mag Carry Slee nog maar één keer per jaar een boek uitgeven, zodat haar literaire collega’s de ruimte krijgen? Ze zou wel gek zijn.
De enige die echt iets aan de malaise kan doen is (de ouder/opvoeder van ) de lezer. Die wil immers alleen maar een mooi boek lezen en heeft geen enkel commercieel belang. Al vraag je je soms af waarom ouders rustig tien euro voor een glossy neertellen, maar tien euro voor een kinderboek te veel vinden.
Laten we beginnen bij de schoolbibliotheken! Gehoord: school belt boekwinkel en bestelt voor vierhonderd euro Geronimo Stilton. Omdat ze geen kaas hebben gegeten van kinderliteratuur en niet de moeite nemen zich te laten voorlichten. En ach, de kinderen vinden het zo leuk en het leest zo lekker weg. Schande!
De schoolbibliotheek zou de plek moeten zijn waar het bedreigde kwaliteitskinderboek een warm onthaal krijgt. De schoolbibliothecaris en de leerkracht zouden dé pleitbezorger van het goede boek moeten zijn. Zij laten kinderen zien dat een goed geschreven boek niet synoniem is aan een moeilijk boek. Heus waar, dat gaat samen, literaire kwaliteit en toegankelijkheid.
En thuis? Mag de Sint straks geen Dolfje Weerwolfje in de schoen doen? Natuurlijk wel. Maar zullen we afspreken dat hij op pakjesavond met een verrassender titel komt? Zo’n boek dat in de winkel niet in grote torens op tafel lag, maar met de rug in de kast stond?
Als kind heb ik gesmuld van de Kippenvel-reeks, maar ik kan niet één verhaal navertellen. Het zijn de boeken die me thuis en op school werden voorgelezen – verhalen van Biegel, Dragt, Kuijer, Lindgren, Dahl – die ik me nog levendig voor de geest kan halen, die een blijvende indruk hebben gemaakt. Het zijn boeken van dat kaliber die nu dreigen te verdrinken in die troebele – zullen we het woord gebruiken? Vooruit: - tsunami van nieuwe titels. De lezer is aan zet, de ouder, de school: help het goede kinderboek op het droge.
http://www.trouw.nl/cultuur/boeken/article2884084.ece/Echt__er_is_meer_dan_Dolfje_Weerwolfje_.html
Heu
En wat is de rol van bol.com??
Ojee
Ik doe mijn kinderen blijkbaar tekort omdat ik geen 'echte literatuur' koop. Voor oudste heb ik vorige week de laatste Hoe overleef ik van Francine Oomen gekocht (haar reactie 'cool!') en voor jongste iets van Vos en Haas. Als we naar de bibliotheek gaan probeer ik er altijd wel wat klassiekers met hoofdletter L doorheen te drukken, maar oudste blijft toch een voorkeur houden voor chicklit-achtige pulp.
Tinus
Bol.com is niets meer of minder dan een commerciële instelling die boeken verkoopt. Wat verwacht je van ze dan ?
Jakiro
Internethandel
Jakiro:
"Bol.com is niets meer of minder dan een commerciële instelling die boeken verkoopt. Wat verwacht je van ze dan ?"
Niets bijzonders, behalve dan dat ze boeken verkopen. Er wordt in dit stuk geklaagd over de rol van gewone boekhandels, maar ondertussen is die rol snel aan het marginaliseren.
Ondertussen is het voor internetboekhandels veel makkelijker om boeken langdurig in voorraad te houden -iets waarover in het trouw artikel wordt geklaagd. Sterker nog, dat is juist ('the long tail') een belangrijke verandering van e-commerce; het beschikbaar blijven van producten met een kleine doelgroep.
Dan slagen ze toch redelijk?
Is het niet met de onmenselijke hoeveelheid nieuwe (kinder)boeken die ze aanbieden, dan wel met de hoeveelheid tweedehandsboeken die ze inmiddels aanbieden.
Jakiro
Winkeldochters
Tinus:"Ondertussen is het voor internetboekhandels veel makkelijker om boeken langdurig in voorraad te houden -iets waarover in het trouw artikel wordt geklaagd."
Welnee. Dat boek blijft even groot en zwaar en evenveel ruimte (m3) innemen. Dat kost geld.
Daar komt nog bij dat er wat boekhoudregels veranderd zijn in de afgelopen decennia, waardoor de winkeldochters niet meer voor niks (afgeschreven) op de balans staan (en de planken), maar voor een soort gefingeerde marktprijs. Lijkt een beetje op de WOZ waarde van huizen.
Dat geldt niet alleen voor boekhandels en internetwinkels, maar ook voor uitgevers. Gevolg: er wordt op maat gedrukt (just in time, net genoeg). Dat drukken kan door het digitale tijdperk sneller. Maar om de kosten laag te houden wordt er alleen gedrukt als er voldoende (x maal 1000) verkoop verwacht wordt.
We kunnen alleen maar hopen dat uitgevers de boeken alsnog digitaal uit willen geven.
Voor de lezer is er nog een ander pretje en dat is dat de titels ook bij boekhandels als bol van 2e hands te koop zijn. Lezen kunnen we ze dus wel, ook de prachtige titels van Sjoerd Kuyper. Maar ik neem aan dat Kuyper niet zoveel verdient aan die 2e hands verkoop. Misschien wel niks?
Groet,
Miriam Lavell
Nou
Ik zit zo langzamerhand in de neefjes en nichtjes en suffe ouwe doos als ik ben, koop ik vrijwel altijd Een Boek ter hunner verjaardagen 
Het valt mij dan juist weer op, dat de boeken die ik 15-20 jr geleden voor míjn kinderen kocht, nog steeds prominent aanwezig zijn in de boekhandel. Prima hoor, maar wel saai. Rupsje Nooitgenoeg is nog steeds niet met pensioen, maar ook "wij gaan op berenjacht" of "welterusten kleine beer" zijn nog steeds leverbaar. Ik heb zelfs een poster van eerstgenoemde berenjacht staan bekijken waarop gejubeld werd over een speciale editie ter ere van het 20jarig bestaan van de titel. Ik wist niet of dat nou positief of negatief was Mens, verzin eens wat níeuws - of: tjonge, een klassieker.
Ja, er zit verschuiving in de kinderboekenmarkt maar er zit ook een suffe onderlaag van eindeloos herdrukken van de Berenjacht en de Kameleon. Blijkbaar willen wíj dat, als ouders, want wíj kopen die boeken.
En ik heb ook nog een prive-ergernis: mijn zoon leest de Bartomeus-trilogie. Althans, deel 1 en 2. Deel 3 is nooit vertaald geworden in het Nederlands. Nou kan hij wel Engels lezen, maar toch. Dat Engelse boek is heel anders van uiterlijk en layout. Níet leuk. Stomme uitgever. Die hebben dat fonds overgekocht en deze trilogie gewoon geskipt. En bedankt.
En Miriam: dat klopt precies. Sterker nog: ze laten het gewoon in Tsjechië drukken
Tirza
Reactie op chris in kleutertijd (welk boek ga je kopen?)
Deze draadjes worden samengevoegd, dus ik reageer hier even op Chris en Angel3 uit Kleutertijd.
Angel3: lees Paul Biegel, lees Paul Biegel! En Astrid Lindgren, Roald Dahl, Hanna Kraan (boeken van de boze heks), gedichten van Hans en Monique Hagen, de geschiedenis- (en meer)verhalen van Arend van Dam en Alex de Wolf, later Tonke Dragt, Michael Ende, en nog vele anderen waar ik nu niet op kom. Voor je evt. jongere kind Arnold Lobel, óók Paul Biegel (Virgilius bijvoorbeeld), Hanna Kraan (Krik).
Dolfje en consorten komen hier uit de bieb, Biegel & Co worden gekocht. Deze week ga ik, denk ik, kopen: Potilla, van Cornelia Funke (eindelijk een Funke voor wat jongere kinderen, ik ben héél benieuwd).
Speciaal boeken kopen in de kinderboekenweek
kopen jullie dan speciaal boeken in de kinderboekenweek?
Ik nooit, komt nog niet eens in me op. ik koop toch al niet veel kinderboeken omdat we bijna iedere week in de bieb zitten en als ik al iets koop dan is het vanwege een verjaardag of sinterklaas.
We "vieren" de kinderboekenweek altijd een beetje. Opening in de bieb, deze keer met beschuitjes versieren, ik lees nog wat meer voor én we kopen een boek (ik wil natuurlijk ook dat boekenweekgeschenk 
Spotprijs
ter ere van de kinderboekenweek mogen mijn kinderen altijd een boek uitkiezen. In die boekwinkel, nu heb ik ook wel leesgrage kinderen, dus geen weggegooid geld en ik gun ze toch ook graag zo'n mooie boekenkast met 'jeugliteratuur' die ikzelf ook had en waar ik nu mijn jeugdsentiment uit haal.
Dus oudste had er zelf al 1 uitgezocht (tiener hé) en ik ga met jongste naar de boekwinkel, niet naar de bruna, maar naar de échte...
En aldaar zien wij meer ouders en kinderen en zelfs grootouders die blijkbaar ook zo'n traditie hebben. Jongste struint door alle kasten...he, een roald dahl die ze al heeft, maar deze heeft zulke mooie plaatjes (dochter is grote fan van roald dahl en heeft ze vrijwel allemaal, in nieuwe druk van de HEMA...) en houd 'm even appart want de plaatjes zijn wel bijzonder mooi...
Ze struint verder, een 'hoe overleef ik' wordt ook appart gehouden en we komen een astrid lingren tegen die ze ook nog niet heeft (en de gebroeders leeuwenhart was zo leuk...dus...) en uiteindelijk nog 1 guus kuier waarvan ze zelfs nog nooit gehoord heeft, maar waarvan de achterkant haar wel aanstaat. Aldus was haar 'oogst'. Naast haar staat een meisje wat we 'vaag' wel kennen, ook te zoeken, die heeft eigenlijk al gekozen, 'een hoe overleef ik' boek. En terwijl dochter de laatste schifting maakt (dit duurt lang, want kiezen is erg moeilijk als je 11 bent) staat het meisje naast ons met haar moeder en oma te overleggen. Want eigenlijk vondt ze de roald dahl die ook dochter in d'r stapel heeft ook wel erg leuk. En de moeder vindt het zo zonde van het geld voor zo'n simpel 'hoe overleef ik' boek. Oma wil 'm kopen, maar bemoeit zich er niet mee. Moeder probeert meisje te bepraten, dat lukt niet want meisje vraagt moeder of ze ooit zo'n boek heeft gelezen en moeder is uitgepraat. Maar dát meisje wel...en moeder kijkt dochter aan (dat had ze schijnbaar gehoord van ons overleg) en moeder vraagt dochter wat die van het'hoe overleef ik' boek vindt en van die van roald dahl. (de hoe overleef ik is ondertussen op de 'niet-stapel' beland) eeuuh, ja. Daar moet dochter even over nadenken. En uiteindelijk komt er iets van: "'hoe overleef ik' is voor de leukigheid, voor de gezelligheid en voor als je 'even' wil lezen en de roald dahl is voor als je lang wil lezen en er niet meer mee wil ophouden en steeds opnieuw weer wil beginnen.."
De omschrijving van dochter was duidelijk genoeg voor meisje en ze neemt de Dahl met de mooie plaatjes mee...
Tot slot komt de winkelmevrouw nog die dochter complimenteerd met d'r mooie omschrijving (kind helemaal rood van schrik) en vraagt wat ze nu zelf heeft uitgekozen...euh, deze...(de kuier en de astrid lindgren) want die 'hoe overleef ik' koop ik zelf wel een keertje in de uitverkoop of op de 2de hands boekenbeurs....(grijns van mijn kant en rood hoofd) véél goedkoper zegt ze er ook nog bij (ahum, hou op!)voor een spotprijs....
De winkelmevrouw pakt een mij totaal onbekend boek, wel vallend in het thema van de boekenweek en raad dochter dat aan, ze heeft 'm zelf gelezen en hij is práchtig mooi en ze vindt het vreselijk jammer dat die niet de gouden griffel heeft gewonnen. Een écht boek, jeugliteratuur (dat zegt ze niet, maar dat begrijp je zo wel) een geweldig boek, dat je écht pakt.
Ik ben even de titel en de schrijver kwijt en dochter is op school en daar is ook het boek helaas.
Dus de conclusie van sjoerd kuyper is misschien iets te voorbarig? Ik denk dat kinderen héél best zélf verschil zien in literatuur en bestellers en dat ook wel kunnen maken. En dat je ook best beiden naast elkaar kunt lezen en waarderen. Dat doe ik zelf ook. Dus waarom kinderen niet? En er zijn vast een hoop kinderen die niet zitten te wachten op die jeugdliteratuur, die anders nooit zouden lezen en het nu wel doen dank zij een dolfje weerwolfje of 'hoe overleef ik'....
De kinderen die het wél waarderen die zien het verschil écht wel. Dus laten ze maar gewoon beiden laten bestaan. Naast elkaar. Dat kan prima samen. En qua pressie uit de uitgeverijwereld, tsja, daar moeten die schrijvers zelf maar uitkomen met hun uitgevers...of een collectief oprichten met elkaar?
groeten albana
Ook wij gaan altijd naar de echte boekhandel tijdens de kinderboekenweek. Mijn moeder deed dat vroeger thuis ook. Ik heb daar goede herinneringen aan en ik hoop mijn kinderen later ook.
Oudste dochter wilde eerst het boek Twilight (ja, van de film) maar toen zag ze Vlammen liggen, het vervolg op de Hongerspelen van Suzanne Collins en die is het geworden (hoefde ik gelukkig niet de discussie aan met haar dat ze Twilight beter van de bieb kan lenen). Is, net als de Hongerspelen, in een ruk uitgelezen.
Zoon heeft Show Off gekozen. Hij is niet zo'n lezer en dit is een boek met alle onmisbare, overbodige en best wel handige dingen die je écht moet kunnen. Dus met geintjes maar ook hoe je bepaalde dingen kunt maken. Echt iets voor hem.
En jongste dochter heeft Heel lang geleden gekozen waar zoon ook uit gelezen heeft en oudste dochter ook. Dat zijn verhalen over de vaderlandse geschiedenis.
Altijd gedaan
Zolang mijn kinderen de leeftijd voor de kinderboekenweek hadden mochten ze tijdens de kinderboekenweek een boek uit gaan zoeken, was echt een traditie.
Miriam, voordelen internet
Miriam"Welnee. Dat boek blijft even groot en zwaar en evenveel ruimte (m3) innemen. Dat kost geld. "
Nou, het maakt natuurlijk nogal een verschil of die boeken in een werkelijke fysieke winkel liggen of in het centraal boekhuis. In het eerste geval is er veel minder ruimte dus moet je als winkelier veel beter nadenken over wat je inkoopt. Dat beperkt de directe keuze voor de klant.
Overigens verandert door de opkomst van en de verbetering van de kwaliteit van de Printing On Demand uitgeverijen ook de oplagekwestie. Een nieuw boek (ook eentje!) is zo geprint, het hoeft niet eens op voorraad te liggen. Het gebeurt inderdaad ook dat een uitgever de eerste 2000 boeken drukt en daarna per bestelling de boeken print. Ook boeken voor een zeer kleine doelgroep (bijvoorbeeld poëzie) of boeken die lang geleden uitverkocht en of heel oud zijn kunnen zo eenvoudig verkocht blijven worden. Zonder fysieke winkel.
Anneque
ja sorry die ken ik grotendeels allemaal wel en heb ik van vroegah nog in de kast staan. Ook Arnold Lobel hebben we. Maar ik bedoel meer literatuur van nu.... die ik niet ken.
Dochterlief wil graag hondenboeken...
...dus naast de klassieke "Snuf de hond" hebben wij ook een aantal "Wolf" en "Ranger"-boeken.
Voor kinderboekenweek heb ik voor haar "Het spaanse gif" bestellt, een kinderboek over zwerfhonden in Spanje. Ik ben zeker dat zij het geweldig zal vinden, omdat wij natuurlijk ook hiermee bezig zijn als gezin. We steunen dan wel een asiel in Kroatië, waar zowel onzere overledene DH als ook onzere kroatische herder vandaan komen.
Ja ook
Met kinderboeken week mogen mijn kinderen ook altijd een boek uitzoeken. Bij ons is dat dus ook traditie. Ze mogen zelf weten of ze pulp uitzoeken of literatuur of iets er tussen in.
Verder koop ik regelmatig boeken voor de kinderen. Soms simpele boekjes als de Vijf en zo en soms ook onbekende jeugd literatuur. We hebben van alles wat in huis (en daarnaast komen we ook bij de bieb)
Ik vind het zelf altijd wel fijn als een winkel ook wat bijzondere boeken heeft en niet alleen maar de bekende werken en nieuwe delen van series. Juist dat snuffelen in winkels en onverwachte boeken tegenkomen vind ik een voordeel van boekenwinkels (en de bibliotheek) boven internet. Op internet kan ik alles bestellen wat ik wil maar het echte snuffelen gaat toch makkelijker in een winkel zodat ik via internet juist eerde de bekende series en klassiekers zal bestellen.
Hun lievelingsboeken vallen eerder onder echte literatuur maar ze lezen ook graag wat meer lectuur achtige dingen.
Maylise
Hier
Deze week heb ik voor mijn zoontje van vijf Wiplala gekocht ter ere van de kinderboekenweek. Hij gaat ook naar de bieb, maar het is gewoon leuk om zelf boeken in de kast te hebben. Zeker op zijn leeftijd kun je favoriete boeken eindeloos herlezen.
En Albana, wat een leuk verhaal van je dochter. Ik denk wel dat je gelijk hebt dat kinderen heel goed onderscheid kunnen maken tussen 'hogere' en 'lagere' cultuur. Ik wist in ieder geval zelf heel goed dat Pitty en Billy Bradley van een ander kaliber waren dan Tonke Dragt en Astrid Lindgren.
Chris
Angel3
Ah, ik kón het me ook al bijna niet voorstellen, dat je die allemaal niet kende... Ik ben helaas ook niet zo thuis in de jeugdliteratuur-van-nu. In draadjes daarover wordt Sjoerd Kuijper veel genoemd (nog steeds niet geprobeerd, maar ga ik wel doen).
Ach
tegenwoordig is het natuurlijk best anders dan toen ik jong was. En natuurlijk instituten als bol.com en al het andere commerciele gedoe. Maar toch: wat las ik vroeger graag? Literaire pareltjes, nou nee. Ik las veel en graag, maar het moest wel leuk en leesbaar zijn. Wat ik me zo herinner: Pitty's kostschoolserie, de dolle tweeling, saskia en jeroen, de olijke tweeling, joop ter heul en anderen van Cissy van Marxveldt (op iets oudere leeftijd), de annemieke serie. Dat soort dingen dus. Hoogstaande literatuur? Nou nee, puur ter ontspanning en vermaak.
Groetjes,
Bibi
Ach
Mijn zoontje leest niet heel erg graag. Hij wilde heel graag een Dolfje Weerwolfje boek. Hij is de koning te rijk en leest nu iedere avond trouw. Wat mij betreft die 15 euro meer dan waard. Boeken van Roald Dahl en andere hoogvliegers (wie nog meer?) zijn vaak nog te moeilijk.
Voor nieuwe titels...
... zou je ook af en toe het OO Magazine kunnen lezen, om de paar weken worden er de nieuwste titels besproken!
Zie http://www.ouders.nl/o_kboek.htm Daar vind je ook het hele archief van deze boekenrubriek.
Literatuur
Ik zie het wel deels als mijn taak om andere boeken te introduceren bij mijn kinderen dan alleen makkelijk toegankelijke lectuur. Niet dat je ze kan dwingen om het te lezen maar je kan ze er wel kennis mee laten maken. Ik heb absoluut niks tegen makkelijke 13 in dozijn boeken. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat die ook gewoon leuk zijn. Maar je hoeft meestal niet zo veel moeite te doen voor je kinderen om daar kennis mee te maken. Terwijl dat bij wat oudere minder toegankelijke boeken soms wel zo is.
Bijvoorbeeld ik heb laatst de Waterschapsheuvel aan mijn jongste voor gelezen. Eerst leek het hem een stom boek want een boek over konijnen kan natuurlijk weinig stoer en interessant zijn. Toen we het eenmaal gingen lezen bleek voor mijn zoon dat je ook over konijnen een heel spannend en interessant boek kan schrijven met diepere lagen. Niet alleen heeft hij zo een leuk boekt ontdekt maar in de toekomst zal hij hierdoor nieuwsgieriger zijn en meer open staan voor boeken die in eerste instantie misschien niet de meest aantrekkelijke lijken.
Maylise
Ik was ook zo......
Ik was zelf precies zo....Als kind van een onderwijzeres kreeg ik natuurlijk boeken vol literatuur, álle titels en schrijvers die hier voorbij komen heb ik gelezen. En ik genoot van ons wekelijkse uitstapje naar de bieb. De ouders van mijn beste basisschoolvriendin hadden een héle grote boekwinkel, daar mochten we ook alle boeken lezen die er waren, erna verkochten ze ze gewoon (écht waar, hahaha!) alsof ze nieuw waren. En toen kreeg ik een vriendin wiens ouders niks met boeken hadden...zij las 'de olijke tweeling' en 'de vijf'en verslond ik die. En zelfs erna kocht ze 'bouguetreeks' en die lazen we gezamelijk samen op bed liggend elke vakantie. Wij wisten best dat de boeken bij mij thuis en bij haar thuis van een ander 'kaliber' waren. Niet dat we er over spraken, maar háár boeken bleven bij haar thuis en de mijne bij mij thuis en afhankelijk van onze stemming lazen we daar of bij mij. Maar als vriendin voor school een boekbespreking moest doen kwam ze bij mijn moeder om te overleggen en een boek van mij uit te kiezen.
Nu lees ik ook nog alles, pulp en literatuur, afhankelijk van mijn stemming. Als ik zorgen heb liever literatuur want daar móet ik m'n kop wel bij houden. In de vakantie liever pulp want dan leiden de kinderen mij tig keer af en moet het simpel zijn. Mijn oudste is niet zo'n lezer (hoewel...vergeleken met het gemiddelde kind misschien weer wel), tenminste in het dagelijks leven. Ze is te druk met d'r sociale contacten om veel tijd over te hebben. In vakanties weer wel...dan kan ze úren lezen. In het zwembad ofzo of op de bank. Voor haar ben ik dankbaar voor kinderpulp. Dat is wat ze zo in het dagelijks leven erbij pakt. Ik ben blij dát ze wat leest...al is het carry slee enzo. En in de vakanties neemt ze de literatuur wel mee....als ze tijd heeft om úren door te lezen (ze kan ook niet ophouden dát is het probleem misschien wel). Jongste leest het liefste kinderliteratuur. Die leest ook altijd al 'boven'd'r leeftijd, wat soms behoorlijk lastig was en gelukkig maakt dat als je 11 bent amper nog uit. Die heeft meestal tijd te kort om te lezen, gaat vroeger naar bed omdat ze zo'n spannend boek heeft. Zo'n kind. Ze mág van mij maar 4 boeken van de bieb als we gaan (ong. elke week of om de 1,5 week) anders houd ze nooit meer op. Naast buiten spelen en sporten is lezen haar favoriete tijdverdrijf. Ze leest gelukkig razendsnel, dus die 4 krijgt ze meestal wel uit. Ze heeft ook een gewéldige boekenkast(ingedeeld op schrijver zelfs!) en 'een boek' is 1 van d'r favoiete kado's op d'r verjaardag en sinterklaas enzo. En net als de intertoysgids wordt ook de boekhandelfolder door haar gespeld en uitgeplozen. Ze was dan ook de enige in dit toch wel grote dorp die de wedstrijd kwam inleveren van de kinderboekenweek uit de folder. Dus wie weet heeft ze die gewonnen! (grote kans natuurlijk....)
Nee, ik denk dat we kinderen onderschatten, dat ze die scheiding tussen literatuur en pulp best zelf kunnen maken.
groeten albana
Hier
Wij zijn afgelopen zondag naar een kinderboekenfeest geweest met schrijvers. De bibliotheek had speciaal schrijvers uitgenodigd waar niet iedereen al een kast vol van heeft staan.
Mijn dochter heeft daar het boek Mysterio van Leny van Groote uitgezocht. En ze is echt super trots op haar boek met handtekening. Ze wil iedereen de handtekening laten zien.
We doen dit elk jaar en boeken kopen bij de schrijver vind ze echt helemaal geweldig.
Donderdag hebben ze ook nog boekenmarkt op school en daar mag ze ook nog een boek uitzoeken maar dat zal wel de nieuwste van Paul van Loon worden.
Er worden hier heel veel boeken gelezen. Literatuur en pulp alles door elkaar.
Ik vind dat ze gewoon moet lezen wat ze leuk vind en regelmatig moedig ik haar aan om iets totaal anders uit de bieb te halen.
