U zeggen
Ik las in een ander topic dat een kind geleerd wordt om u te zeggen tegen volwassenen die hij/zij niet kent. Wij hebben dat thuis ook wel meegekregen, maar ik heb het bijzonder weinig in de praktijk toegepast. En nu eigenlijk nog steeds bijna nooit. Dus ik was benieuwd...
Leer jij je kind dat hij/zij u moet zeggen tegen volwassenen die hij niet kent? Of is dat verouderd en is het inmiddels (eindelijk) toegestaan om elkaar te tutoyeren?
Mijn kind van vier heeft nog nooit iemand met u hoeven aanspreken. Zelf spreek ik alleen oude mensen aan met u omdat sommigen dat willen.
watertoren schreef op 16-06-2022 om 12:28:
Ik heb er wel eens een topic over geopend want ik heb echt een hekel aan het woord U. Ik wil zelf ook niet met u aangesproken worden en zeg dan gelijk van zeg maar jij hoor. Ik heb juist respect voor mensen die gelijk tegen jongere mensen zeggen van zeg maar jij hoor want we zijn allemaal gelijk. Mijn zoon heeft nooit tegen mensen in de familie u hoeven zeggen en ook niet tegen ouders van vrienden. Ik heb hem wel geleerd om tegen onbekende oudere mensen u te zeggen omdat je anders asociaal over komt wat ik eigenlijk belachelijk vind.
Vroeger op school waren er ook leraren waar we geen u tegen hoefden te zeggen en juist voor die mensen hadden we het meeste respect en haalden we de minste rottigheid uit.
Maar zo zit het toch precies? Als jouw kind tegen mij met u begint zeg IK dat hij mag tutoyeren. Nu bepaal jij hoe IK moet worden aangesproken. Volgens mij heb ik, en ik alleen, dat recht. Je begint dus gewoon netjes tegen een onbekende.
Jazeker de kinderen altijd geleerd u te zeggen tegen vreemden en de opa en oma van vaders kant. Die opa en oma willen dat graag, wij moeten ook u zeggen en doen dat braaf. Schoonouders vinden dat dat te maken heeft met respect hebben voor de oudere generatie.
Ik bepaal of iemand jij tegen mij mag zeggen, niet het 9 jarige vriendje van mijn zoon.
Decembermamma schreef op 16-06-2022 om 12:12:
Nee dat heb ik mijn kind niet geleerd, ik heb hem verder wel geleerd om beleeft te zijn en dat kan ook zonder u. Ik zie behoorlijk wat mensen die anderen blijven aanspreken met u en dan verder in dezelfde zin nog heel onbeleefd te praten. Ik zie dus geen toegevoegde waarde in u zeggen.
Ook hier weer: nu bepaal jij hoe ik wens te worden aangesproken en dat mag ik alleen. Ik zal gewoon tegen jouw kind zeggen dat het mag tutoyeren. De onzin die je er verder bij haalt slaat nergens op.
Bakblik schreef op 16-06-2022 om 12:54:
Jazeker de kinderen altijd geleerd u te zeggen tegen vreemden en de opa en oma van vaders kant. Die opa en oma willen dat graag, wij moeten ook u zeggen en doen dat braaf. Schoonouders vinden dat dat te maken heeft met respect hebben voor de oudere generatie.
Ik bepaal of iemand jij tegen mij mag zeggen, niet het 9 jarige vriendje van mijn zoon.
Tegen opa en oma vind ik dan toch weer anders dan tegen volwassenen die hij/zij niet kent .
67 procent van de opa’s en oma’s vindt het blijkbaar prima als ze door hun kleinkinderen met ‘je’ wordt aangesproken.
https://www.jmouders.nl/u-zeggen-kinderen/
Bakblik schreef op 16-06-2022 om 12:54:
Jazeker de kinderen altijd geleerd u te zeggen tegen vreemden en de opa en oma van vaders kant. Die opa en oma willen dat graag, wij moeten ook u zeggen en doen dat braaf. Schoonouders vinden dat dat te maken heeft met respect hebben voor de oudere generatie.
Ik bepaal of iemand jij tegen mij mag zeggen, niet het 9 jarige vriendje van mijn zoon.
Voor het nu weer over 'respect' gaat, net zoals decembermamma: daar gaat het mij niet om. Dat zit in het hoofd van jouw schoonouders 
Ik herinner mij een gesprek tussen mijn vader en broer, een jaar of 30 geleden. Dat ging over het dragen van een pet (als politieagent of buschauffeur) en wel of geen respect. In mijn ogen heeft een pet of vousvoyeren niets met het wel of niet hebben van respect te maken. Het is gewoon netjes om te beginnen met u en de ander te laten bepalen hoe die wenst te worden aangesproken. Ik bepaal ook of een kind mij Kerstin noemt of 'moedervanzoon'.
Lieveheersbeest schreef op 16-06-2022 om 12:12:
[..]
Tja, ik ben het daar niet mee eens.
Ik ben van mening dat je een keurig, sociaal en net gesprek kunt voeren met een onbekende, zonder dat je diegene met u aanspreekt.
Ik vind het in die zin ook nogal een verschil of je met de directeur van de ING, een chirurg of een politicus praat, of met de buurvrouw van 30 op de hoek.
Die buurvrouw die je regelmatig ziet zal waarschijnlijk zelf aangeven dat ze getutoyeerd wil worden. Een onbekende man/vrouw met jij aanspreken vind ik echt onopgevoed staan.
Kerstin75 schreef op 16-06-2022 om 12:53:
[..]
Maar zo zit het toch precies? Als jouw kind tegen mij met u begint zeg IK dat hij mag tutoyeren. Nu bepaal jij hoe IK moet worden aangesproken. Volgens mij heb ik, en ik alleen, dat recht. Je begint dus gewoon netjes tegen een onbekende.
Ik krijg hier de kriebels van. Volgens mij is er helemaal geen sprake van 'recht'. Relax een beetje.
Kerstin75 schreef op 16-06-2022 om 12:55:
[..]
Ook hier weer: nu bepaal jij hoe ik wens te worden aangesproken en dat mag ik alleen. Ik zal gewoon tegen jouw kind zeggen dat het mag tutoyeren. De onzin die je er verder bij haalt slaat nergens op.
Dit bewijst maar weer dat u zeggen en aangenaam converseren niet perse samenhangt 😉.
Ik vind met u beginnen altijd netjes, zal in de meeste omstandigheden zeggen dat het jij mag zijn. Maar in de vriendenkring van mijn kinderen zit een notoire u-zegger, die voelt zich daar prettiger bij, en dat vind ik ook prima!
wild-flower schreef op 16-06-2022 om 12:58:
[..]
Tegen opa en oma vind ik dan toch weer anders dan tegen volwassenen die hij/zij niet kent .
67 procent van de opa’s en oma’s vindt het blijkbaar prima als ze door hun kleinkinderen met ‘je’ wordt aangesproken.
https://www.jmouders.nl/u-zeggen-kinderen/
Ik heb mijn grootouders en ooms/tantes ook altijd met jij aan mogen spreken. Maar bij onbekende volwassenen was het U totdat ze eventueel zelf aangaven dat ik jij en hun voornaam mocht gebruiken.
Kerstin75 schreef op 16-06-2022 om 12:58:
[..]
Voor het nu weer over 'respect' gaat, net zoals decembermamma: daar gaat het mij niet om. Dat zit in het hoofd van jouw schoonouders
Ik herinner mij een gesprek tussen mijn vader en broer, een jaar of 30 geleden. Dat ging over het dragen van een pet (als politieagent of buschauffeur) en wel of geen respect. In mijn ogen heeft een pet of vousvoyeren niets met het wel of niet hebben van respect te maken. Het is gewoon netjes om te beginnen met u en de ander te laten bepalen hoe die wenst te worden aangesproken. Ik bepaal ook of een kind mij Kerstin noemt of 'moedervanzoon'.
Dat respect zit ook heel erg in het hoofd van schoonouders. Zij menen recht te hebben op een in hun ogen respectvolle benadering vanwege hun leeftijd/ bereikte ouderdom. Dat ze andersom, zonder u te zeggen ook respect zouden kunnen hebben voor hun (klein)kinderen komt niet in ze op. Een grauw en een snauw kunnen we krijgen als een bezoekje over en weer niet helemaal verloopt zoals zij in gedachten hadden.
De kinderen hebben dan wel geleerd en doen dat ook, u zeggen tegen onbekende volwassenen. Zelf laat ik het van de omstandigheden afhangen. In mijn werk gebruik ik bij voorkeur u bij externen, sommigen doen daar niet aan mee. Dan kan het dus voorkomen dat ik u blijf zeggen (afstand creëren) terwijl de ander tutoyeert. Ik corrigeer hem dan niet, terwijl ik dan andersom wel doe (jonge collega’s die me u noemen).
Kerstin75 schreef op 16-06-2022 om 12:53:
[..]
Maar zo zit het toch precies? Als jouw kind tegen mij met u begint zeg IK dat hij mag tutoyeren. Nu bepaal jij hoe IK moet worden aangesproken. Volgens mij heb ik, en ik alleen, dat recht. Je begint dus gewoon netjes tegen een onbekende.
Brrr wat een onnodig machtsvertoon zeg.
vertelsel schreef op 16-06-2022 om 13:00:
[..]
Dit bewijst maar weer dat u zeggen en aangenaam converseren niet perse samenhangt 😉.
Ik vind met u beginnen altijd netjes, zal in de meeste omstandigheden zeggen dat het jij mag zijn. Maar in de vriendenkring van mijn kinderen zit een notoire u-zegger, die voelt zich daar prettiger bij, en dat vind ik ook prima!
Ik heb een vriendin waarvan de kinderen altijd mevrouw en u moeten zeggen, al zei ik dat je en jij ook gerust mag. Zij wil dat niet hebben, dus ben ik Mevrouw Mug en u voor haar kinderen.
Prima hoor, ik sta niet boven haar in de opvoeding van haar kinderen, dus om nou over 'recht' te gaan praten en 'ik bepaal..'. Neu, vind ik niet.
Lieveheersbeest schreef op 16-06-2022 om 12:12:
[..]
Tja, ik ben het daar niet mee eens.
Ik ben van mening dat je een keurig, sociaal en net gesprek kunt voeren met een onbekende, zonder dat je diegene met u aanspreekt.
Ik vind het in die zin ook nogal een verschil of je met de directeur van de ING, een chirurg of een politicus praat, of met de buurvrouw van 30 op de hoek.
Ik heb mijn kinderen zeker geleerd u te zeggen tegen volwassenen. Daarbij maakt het mij niet uit welke functie ze bekleden. Dat is totaal niet relevant. Ook de buurvrouw van 30 op de hoek is "u".
