Verjaardagen, mijlpalen

Leuke vraag

Mijn zoontje wordt binnenkort 12 ,dat vind ik wel een mijlpaal,dan hoor ik hem al mijn zoon te noemen.Maar we gaan dat niet speciaal vieren.
Ik vind de overgang van scholen ook een hele mijlpaal,van groep 2 naar groep 3.Naar het middelbaar.
Vorig jaar is mijn dochter 16 geworden,toen hebben we een feestje gegeven,voor haar was dat heel bijzonder,hier heb je geen uitgaansmogeljkheden voor onder de 16,dus 16 was voor haar lang wachten op het uitgaan ,brommerrijden en daardoor meer vrijheid enz.
18,20 en 21 lijken me ook wle speciaal.
Ikzelf zit tegen de 50,vind ik ook nogal wat,30 en 40 deed me niet veel,maar die 50 voelt niet prettig.

En hier....

Ik vond/vind bij mijn kinderen 1,6, 12,16 en 21 jaar mijlpalen. Niet dat we dan gelijk meer geven ofzo, maar we staan er wel bij stil.

Ik vind elke leeftijd even speciaal en ook geen verjaardag specialer. Een 6de verjaardag is voor mij niet anders dan een 7de. De enige verjaardag die ik net iets specialer vind is 18. Dat is toch een soort rite de passage. Daarna mag je bijvoorbeeld stemmen en trouwen zonder toestemming. Dan ben je toch echt volwassen.

Met 18 volwassen

Wel apart dat ze die leeftijd niet een beetje opschuiven, met alle opgedane kennis over de ontwikkeling van de menselijke jonge hersenen.

18 is mooi, 18 is prachtig, maar volwassen. 'k Weet niet. Hard op weg, dat wel.

Yep 16

Is hier ook een magische grens, en dat zal alles te maken hebben met het idee éíndelijk dat felbegeerde pilsje te kunnen drinken...

16 ja

dat gevoel deel ik. Dan mochten ze eindelijk 'uit'. De een was er drukker mee dan de ander, maar het mocht wel.

Stemmen, autorijles, trouwen zonder toestemming - dat maakte kennelijk minder indruk in het dagelijks bestaan.

Volgens mij heb ik (tot nu toe) de 1e verjaardag van de kinderen nog het uitgebreidst gevierd. De andere verjaardagen vind ik allemaal bijzonder. Toen ik laatst mijn vakantie boekte moest ik de leeftijd van de kinderen invullen ten tijde van de vakantie, 13 en 7. Jeetje, wat krijg ik grote kinderen! En zelf krijg ik dit jaar een 'ronde' leeftijd (niet 30). Ik ben daar niet onverdeeld gelukkig over, en vind het zelfs best wel rot.

Vriendinnenboek, vic - o.t.

als het dat ronde getal is waarvan ik denk dat dat het is, zag ik laatst een leuk cadeauboek staan. Een soort vriendenboek maar dan voor meiden die verjaardag XX vieren. Helaas ben ik zelf al een héél eind verder en dat boek hadden ze nog niet ontwikkeld bij die uitgeverij.

Tonny

Op zich een leuk idee. Dan kunnen al mijn (4) vrienden er iets in schrijven

Ah joh - o.t.

wij allemaal toch ook??

16, 18, 50

Dat zijn de leeftijden waarbij extra feest gevierd is

Ik had zelf wel twee 2 jaar 17 willen zijn, en dan 19..
Voor de kindjes vond ik de eerste verjaardag leuk om te vieren met veel familie en vrienden erbij (de jarige wist nog van niets natuurlijk).
De verjaardagen erna waren we of op vakantie of ge-emigreerd, dus vrij rustig.
10 lijkt me ook een mooie om groots te vieren!

app-sent

12,5

Ik kreeg een nieuwe fiets toen ik precies 12,5 was. Dat vond ik wel grappig, om dat te 'vieren'.

Ik denk dat mijn dochter van de zomer wel graag een sweet sixteen feestje wil geven. Van beide dochters is de 12e verjaardag groots gevierd. Niet dat ik dat nou zo'n speciale leeftijd vind, maar omdat dat samenviel met het afscheid van groep 8, wat beide keren bij ons thuis gevierd werd.

Verder heb ik niet zoveel met mijlpaalverjaardagen. Heb zelf mij 30e en 40e verjaardag ook niet speciaal gevierd.

skik

Vic

Toen ik 40 werd vroeg ook iedereen of ik er problemen mee had, met die mijlpaal en ouder worden in het algemeen. Veel leeftijdsgenoten deden er best hysterisch over, zeiden dat ze voor de zoveelste keer 39 werden. Het klinkt misschien flauw en cheezy, maar ik denk dan altijd: er zijn er zat die het niet halen, de 40. Guusje Nederhorst bijvoorbeeld zou er wel wat kraaienpootjes en krakende knieën voor overgehad hebben om haar zoontje te zien opgroeien. Statistisch gezien zit je op de bus terug, maar heb je nog je halve leven voor je!

skik

Leuke vraag inderdaad

De eerste verjaardag van de kinderen hebben we eigenlijk helemaal niet zo gevierd. Het middelpunt zelf had er toch geen benul van en was het gelukkigst met een setje onderzetters en een paar ballonnen Verder hangen we vaak wat simpelige mijlpaaltjes aan een verjaardag. Een nieuw soort tandpasta toen ze 5 werden, bijvoorbeeld, en dat werd als eerste enthousiast geroepen toen de juf op school naar de gekregen cadeautjes vroeg ) Ik heb bij de oudste de tiende verjaardag wel benoemd als "je eerste kroonjaar" en dat is ook met een wat uitgebreider en aparter feestje gevierd. Voor de beide anderen moet dat eerste kroonjaar nog komen.
Wat mezelf betreft, ik vond 42 een erg leuke leeftijd om te bereiken, gewoon omdat het een mooi getal is. Verder vond ik 18 spannend omdat ik dan mocht stemmen en rijles mocht gaan nemen. Echte mijlpalen - neuh...

Mijlpalen

De mijlpalen en de grotere feesten lopen bij niet synchroon. Ik vond dertien worden heel wat, meer dan 12, meer dan 16, waarom weet ik niet (meer). Maar ik zal er geen extra bijzonder feestje voor gehad hebben. Waarschijnlijk zelfs geen, buiten wat familie.
Een mijlpaal die me is bijgebleven is het 25-jarig huwelijk van mijn ouders. Dat was eigenlijk de eerste keer dat we met alle kinderen samen een (verrassings)feest organiseerden, met groot succes.
Dertig vond ik wel wat hebben, al kwam dat ook omdat het de eerste verjaardag alleen was na een relatie van tien jaar. Het betere I will survive feestje was dat. Met veertig zat ik niet, in dier voege dat ik elke dag constateer dat ik nog niet gewend ben aan dat middelbare mens in de spiegel, ongeacht mijn leeftijd. Het extra vieren, neu. Mijn 50ste ook niet, vermoed ik.
De mijlpalen van kind, tja. Dat hij er is, is een mijlpaal, en dat vier ik elke dag, en op elke verjaardag een beetje extra.
Zoiets dus. De mijlpalen vallen vaak buiten de jubilea om.

16 jaar

Is de reden dat 16 als een belangrijke verjaard wordt gezien echt dat ze dan mogen drinken? Dat zou ik toch wel een heel trieste reden vinden als ik eerlijk ben. Dat drank zo belangrijk kan zijn voor mensen. Belangrijker dan het recht om te stemmen bijvoorbeeld?

Ik heb het aan de jongens voorgelegd en zij vonden allebei 18 belangrijker. De oudste omdat hij dan mag trouwen (ja, hij heeft plannen) en de tweede omdat hij dan van school af en is en kan studeren. Hoewel dat ook met 17 of 19 had kunnen zijn natuurlijk. Stemmen vond hij ook heel belangrijk. Ze bedachten ook nog dat je dan auto mocht rijden.

Ik vroeg ze wat fijn was aan 16. De oudste is 16 en de tweede is nu 15 dus dat is de volgende verjaardag. De oudste wist gelijk wat speciaal was aan 16. Je mag dan tractor en brommer leren rijden. De tweede kon niks bedenken. Drinken willen ze allebei niet. De oudste is tegen alcohol gebruik en de tweede vindt drank niet lekker en is ook niet van plan om te gaan drinken. Althans dat zegt hij nu. Misschien denkt hij er over 5 jaar heel anders over.

Toen ik stelde dat hij met 16 later uit mocht gaan vond zoon dat niet extra speciaal aan 16 omdat hij ook met 13,14 en 15 steeds extra dingen mocht op dat gebied. Dus 16 springt er voor hem niet uit.

Ze vonden dus allebei 18 het speciaalst. Vooral de oudste. De tweede maakte het minder uit hoewel hij kunnen stemmen wel interessant vindt.

Ach tja

Oudste is 15 en weet niet of hij drank lekker vindt of niet, want hij drinkt niet. Vrienden van hem zijn veelal ouder en nemen bij gelegenheid wel eens een pilsje. Het lijkt hem wel wat. Genoeg om 16 een mijlpaal te laten zijn, hoe triest jij dat ook vindt, Serwe.

Skik

Guusje is geen 35 geworden en toch vond ik het destijds ook best confronterend toen ik 35 werd. Als je zo naar 'problemen' kijkt zou je nooit meer ergens over mogen klagen, want er zijn altijd wel anderen slechter af.
Overigens denk ik dat ik al ruim over de helft ben, en de beste jaren liggen achter de rug. Ik zal hooguit nog wijzer en grijzer worden, maar niet meer mooier of energieker.

Vic

Maar moet je perse jong en energiek zijn om mooie jaren te hebben? Ik weet heel zeker dat mijn pa van 71 momenteel zijn mooiste jaren beleefd, ondanks zijn leeftijd.

Oh maar vic

Zo bedoelde ik het niet hoor, dat je je issues moet bagetelliseren in een tel-je-zegeningen manier. Sorry als het zo overkwam.

Ik snap dat het moeilijk is om afscheid te nemen van je jeugdigheid. Hoewel ik ouder niet persé minder mooi vind, schrik ik ook wel eens als ik in de spiegel kijk, wat is er gebeurd, en wanneer ineens? Laatst liep ik in onderbroek door de gang. Mijn dochter zei: weet je wat goed helpt tegen cellulitus? Ik hoefde het antwoord niet te horen want ik heb helemaal geen cellulitus. Dacht ik. Tot ik in de badkamer met spiegels aan 3 muren mijn kont in vol ornaat zag, vol putten. Maar toch zou ik voor geen goud meer 25 willen zijn. Die strakke billen wil ik heus wel terug (de rest ook graag) maar verder vind ik dat ik nu in allerlei opzichten beter af ben en blijer met mezelf ben dan toen.

En de kinderen, ja die worden zo groot. Mijn jongsten zijn nu 8, op twee triptrapstoelen en wat bakken lego na is er niks meer in mijn huiskamer wat verraad dat hier kinderen wonen. En Geen autostoeljes meer in de auto, allemaal een groot bed en een kamer die tot ze het huis uitgaan meekan qua styling. Ook de felgekleurde plastic kerstballen zijn net de deur uit, we kunnen weer grotemensenversiering gebruiken. Da's enerzijds allemaal afscheid, maar je kan het toch niet vasthouden. Bovendien moet ik er niet aan denken dat er hier een snotterige peuter zou ronddabberen die rozijntjes uit een plastic schaaltje zou eten en Teletubbies wil kijken. De fase ben ik wel ontgroeid. Ik kan me al helemaal verheugen op dat oudste dochter gaat studeren, verkering krijgt, zelfstandig wordt, of de jongens straks van die grote puberlummels zijn. Ik denk niet dat je beste jaren al achter je liggen. Elke levensfase heeft zijn mooie en minder mooie kanten. Je jeugdigheid raak je inderdaad kwijt maar daar komt weer wat nieuws voor in de plaats. 'T is allemaal zo leuk wat er nog te wachten staat. En de herinneringen mag je gewoon houden. Winwin vind ik het.

skik

Serwe

Bij jullie is de situatie duidelijk anders.Hier is voor jeugd onder de 16 niets te beleven.Dus dan is het bij vriendinnen thuis.Dan wordt je 16,dan ga je naar meteen de eerstvolgende zaterdag met je ID naar een super grote dancing tot 4 uur in de ochtend met de andere oudere jeugd van het dorp.Dan is daar eindelijk die mogelijkheid.En het brommerrijden,zodat je sneller van het ene dorp naar het andere dorp kan om naar vrienden te ontmoeten.Voor mijn dochter was was het verschil tussen 15 en 16 erg groot.En dat heeft niets met drinken te maken.

Mijlpaal

1, dat was bijzonder, want wat gebeurt er veel in zo'n eerste jaar. Maar 3, dat was het helemaal voor mij: zijn eerste verjaardag in ons nieuwe huis, en ik bijna helemaal gerevalideerd van de bevalling. Wat het extra feestelijk maakte? Dat ik kon voetballen zonder pijn te krijgen.

Als ik erover nadenk, onthoud ik wel veel wrange jubilea en verjaardagen....

Toen ik elf werd, woonden we tijdelijk in een hotel. We waren verhuisd van de ene kant van het land naar de andere, en we moesten al naar school, maar ons huis was nog niet opgeleverd. We vierden na de eerste week school mijn verjaardag met moeder, zus, en een kennis van mijn moeder op onze hotelkamer, zonder mijn vriendinnen van ver weg. Triest.

Toen ik zestien werd, woonde ik in Amerika bij een gastgezin. Ik had al veel gehoord over bijzondere sweet sixteen-feestjes, en was dus ook onaangenaam verrast dat er geen feestje was. Sterker nog: ik kreeg pas 's avonds bij het eten een cadeautje. Thuis was dat altijd bij het ontbijt, dus ik voelde me de hele dag naar! Met kerst werd ik trouwens wel ontzettend verwend...

Thuis gaf ik elk jaar een groot feest, vanaf mijn twaalfde verjaardag in de brugklas - ik mocht de hele klas uitnodigen! Dat was misschien nog wel de meest bijzondere verjaardag. 17 vond ik zelf een mooie leeftijd; dat rijbewijs kon me niet schelen.

Veertig is een soort baby-deadline voor mijn gevoel, maar verder zit ik er niet mee. I own those years, ik ben er trots op wat ik allemaal doorleefd heb. Ik ben een leuker en gelukkiger mens dan toen ik jonger was, en ik hoop nog heeeeel oud te worden. Mijn vader is overleden toen hij 43 was, dus dat is ook wel een wrang jubileum - ik wil dan denk ik vooral gauw 44 worden. Oud worden, ik droom ervan. Heerlijk juist.

groet, Valkyre

I own those years

Dat vind ik nou een mooie uitspraak Valkyre: I own those years. Voor mij betekent ouder worden 'erbij krijgen'. Je ruilt wat dingen in: naïviteit tegen ervaring, onbezorgdheid tegen weerbaarheid, je jonge, mooie, fitte lijf tegen ehhh... blij zijn dat je er nog bent en alles het zo'n beetje nog doet.

skik

Ik vind 33 mijn mijlpijl

omdat ik dan ouder ben dan mijn vader ooit geweest is. Ik vind dat al sinds ik de 25 voorbij ben een onwerkelijk idee.

Ik ben nu 29 en over drie en een half jaar is het zover, dan word ik ouder dan mijn vader.

Overigens word ik over een half jaar 30 (klein mijlpaaltje wel, misschien word ik dan eindelijk volwassen)

I own those years

Wat mooi verwoord! Zo voelt het precies.

Op naar de 53

I own those years

Niet zelf bedacht hoor! Ik weet niet meer wie het zei, maar het was iemand op de Oprah show, haha. Maar ik vond het ook zo mooi verwoord dat het me is bijgebleven.

Net als kiki heb ik zo'n mijlpaal: over zes jaar word ik ouder dan mijn vader ooit geweest is. Maar tot die tijd, en ook daarna, geldt voor mij: elke dag erbij is er toch maar mooi weer een. Ik houd van het leven, ik doe zoveel mogelijk dingen waar ik gelukkig van word. Ik ben blij met elke dag die ik erbij mag tellen.

groet, Valkyre