verveling/eenzaamheid fulltime moederen
Hallo allemaal,
Ik zal mij eerst even voorstellen, aangezien ik nieuw ben op dit forum.
Ik ben Sam, getrouwd, 2 kinderen een dochter van 6 en een dochter van 11 maanden en fulltime thuis.
Ik wil niet klagen, maar ik ben al jaren mijzelf niet.
Werk al 4 jaar niet meer, omdat dat niet te combineren is met het werk van mijn man. Ik voel me eenzaam, lui en nutteloos. Ik haat het huishouden, ben savomds gebroken na een dag lang achter de kids aan rennen. Alles is teveel en heb gewoon nergens meer zin in.
Weet niet meer wat ik leuk vind of waar ik nog van kan genieten.
Net 2 weken terug van een heerlijke vakantie en nu weer terug in de sleur. Manlief werkt weer en ik zit thuis het huishouden te doem voor alles en iedereen te zorgen blehhh.
Zag dit forum voorbij komen en ben erg nieuwsgierig of er meer mensen zijn die hier last van hebben...
De meeste van mijn vriemdinnen werken en als ik overdag wil afspreken vind ik het weer lastig ivm ophalen school en slaapje kleine, doordat ik zoveel moet plannen heb ik vaak geen zin om weg te gaan. Ik sport 3 avonden in de week en dat vind ik heerlijk, maar ik ben savonds gewoon gebroken..
Ik hoor graag tips en hoe om te gaan met schuldgevoel, want ik schaam mij hiervoor. Hoor veel vriendinnen vaak zeggen: goh jij zit lekker thuis!
Gr. Sam
Je kijkt waar je kansen liggen
Dan is er vaak meer mogelijk dan je denkt. Hier zijn wel tuinen voor bewoners zelf te doen om de flat heen. Ik ken mensen zoveel hoog achter met een volkstuin waar ze ieder weekend heen gingen. Het is me gelukt om dicht op mijn werk te wonen toen ik kinderen kreeg. Met een beter betaalde baan, verder weg, had ik kunnen kiezen om minder uren te gaan werken en dan opvang te regelen aan de randen van de dag. Met kleintjes ga je toch veel weg of je nu in de stad zit of buiten woont. Ik had gelukkig familie en vrienden die in nood konden bijspringen. Ideaal is het nooit maar je hebt geen keus en komt tijd komt raad, de soep wordt vaak toch niet zo heet gegeten als het opgediend wordt.
lijkt me regelmatig heerlijk...
Niet neer hoeven werken, alle tijd aan jezelf, tijd om heerlijke gerechten te maken, te tekenen, wandelingen te maken etc etc etc. Lijkt me luxe en heerlijk ! Ik moet werken voor mijn geld. En ik heb nooit ergens tijd voor met een fulltime werkweek, zeker niet om koffie te drinken met vriendinnen. Daarnaast een zeer stressvolle baan, dus ik krab me wel eens op mijn hoofd als ik zulke dingen lees.
Toen mijn kinderen klein waren heb ik altijd gewerkt (3 dagen in de week) terwijl mijn toenmalige man maanden in het buitenland zat. En hier ook geen opa's en oma's beschikbaar voor oppas. Als je wil werken, red je dat gemakkelijk. Je moet het alleen willen en organiseren. En het kost ook wat. Dus make up your mind en neem een beslissing.
niet zo heerlijk
Dat dacht ik ook destijds, na jaren van hard en fulltime werken, ik door omstandigheden thuis bleef na de geboorte. Was ook best lekker de eerste weken / maanden. Maar na een jaar werd ik gillende gek. Elke dag hetzelfde, piepklein wereldje, verveling en geen uitdaging, weinig volwassenen om je heen,etcetc. En ik miste gewoon heel erg mijn werk. Ben na 1,5 jaar weer gaan werken. Heerlijk. Later noodgedwongen nog eens zo'n periode gehad, zoon ging toen al naar school. Weer hetzelfde: kwam me al snel weer de strot uit. De heerlijke vrije uurtjes en dagjes zijn juist zo heerlijk omdat je ze zo weinig hebt. Als het dag in dag uit is, is het niet meer bijzonder en niet meer leuk.
Tegen de muren
Ik zou echt tegen de muren op vliegen de hele dagen met een baby thuis. En ik begrijp ook niet zo goed waarom je niet kunt werken, daar is toch opvang voor?
En ja, als je partner veel verdiend en jij weinig dan maakt het direct financieel niet zoveel uit, maar tel ook je positie op de arbeidsmarkt voor later, een levenslange uitkering als je chronisch ziek wordt en je pensioenopbouw dan mee. En het feit dat toch niet iedereen eeuwig samen is, je wilt niet met een gat van jaren weer de arbeidsmarkt op moeten, dan ben je echt de klos.
En anders iets regelen met een andere ouder? Oppas over en weer en dan iets leuks doen? Of een avondcursus en op die avonden een oppas?
overblijfmoeder?
Ik heb destijds als thuisblijfmoeder een paar jaar geholpen bij de overblijf. Jongste van anderhalf mocht mee en dat ging erg goed. Was ook erg leuk om te doen en ik kreeg er zelfs een vrijwilligersvergoeding voor.
Misschien voor jou een ideetje?
Spelletjes
Door bewust bezig te gaan met de opvoeding en educatie van mijn kinderen heb ik het ook weer interessant gemaakt voor mijzelf. Ook ik zit vaak alleen met de kids opgescheept, maar ik probeer er nu wat leuks van te maken door bordspelletjes met ze te doen. Tegenwoordig hebben ze nieuwere bordspellen die ook voor ouders best interessant zijn. Vanaf een jaar of 1 kun je met spelletjes beginnen voor de jongsten. De kinderen willen altijd wel spelen.
Bordspelletjes?!
OMG. Sorry dat ik het zeg, en ieder moet vooral doen wattie leuk vindt, maar ik krijg het zelf spaans benauwd van de posting over je leven verder in vullen met leuke bordspelletjes....Na drie dagen zouden die spelborden bij mij dor het raam vliegen en ikzelf tegen de muren.
Zoek toch alsjeblieft een baan of zinvol vrijwilligerswerk
nou zeg, Stenna
....ik speel anders ook graag bordspelletjes, en de rest van het gezin ook. Laat de herfstvakantie maar komen
Ik heb dan weer nooit het gevoel opgescheept te zitten met de kinderen, alhoewel ik lang met ze thuis ben geweest. Nu moet ik het ook weer niet teveel romantiseren, maar eigenlijk heb ik met mijn kinderen toch best wel een fijne tijd gehad. Ik vond (en vind) de ontwikkeling van de kinderen enorm boeiend en ik help graag op de school van de kinderen, omdat ik kinderen gewoon erg leuk vind. En ik ben nog steeds graag samen met mijn eigen kinderen, alhoewel ze nu niet meer zo klein zijn en niet meer altijd met mij willen spelen
Dus kan ik weer lekker aan het werk, tegenwoordig. Ook wel weer heel fijn (als je leuk werk of collega's hebt)
