verveling/eenzaamheid fulltime moederen

Maar het gaat toch niet om

Of het objectief gezien 'goed is' of niet? Het is gewoon heel persoonlijk wat je leuk, fijn, belangrijk vind én afhankelijk van je gezinssituatie. Het enige objectieve argument wat ik kan bedenken is dat het verstandig is om economisch enigszins zelfstandig / in het arbeidsproces te blijven. Het is een feit dat het over het algemeen genomen moeilijker is om werk te vinden als je een poos niet hebt gewerkt. Maar ook daarop zijn er legio uitzonderingen, ik praat vanuit de algemene lijn.

Whatever makes you happy, zou ik zeggen.
En topicstartser zegt (op t moment) niet happy te wezen. Kun je volgens mij twee dingen doen; hopen dat het vanzelf over gaat of iets aan je situatie veranderen. Toch?
En persoonlijk zou ik iets veranderen, maar afwachten zit me niet in het DNA. Wat niet wil zeggen dat afwachten soms niet een hele goeie strategie kan zijn.

mijn schoondochter is ook fulltime thuis

en ik herken jouw verhaal uit hoe zij het beleeft. Ze heeft twee kinderen van 3 en 4. Dus een op school, en een thuis (op een ochtendje speelzaal na)

Het vermoeiende van fulltime thuis zijn is dat er nooit iets af is en dat je altijd bezig blijft. Kleine kinderen (hm grote ook, haha) maken de hele dag troep en dat rommelige kan je onvoldaan, moe en ontevreden maken.

Als werk niet te combineren valt met het werk van je partner, zoek dan een hobby/activiteit buitenshuis en maak met een vriendin afspraken om een vast moment op elkaars gezin te passen, met gesloten beurzen.

(kan nou wel over mijn eigen verhaal beginnen, maar dat is te lang geleden, mijn jongste kind is 23 Maar velen zullen jouw gevoelens herkennen! Ga op zoek naar bezigheden waar je energie van krijgt!)

en

een man kan ook ziek worden of doodgaan. Dat is hier in de straat dan weer gebeurd. Ik vind het voor zo'n man ook niet echt een fijn idee dat alles op zijn schouders rust. Je kan het risico beter een beetje spreiden.

Project

Ik zou eens serieus gaan nadenken over wat je precies wilt doen later. Je dochters worden vanzelf groter en op een gegeven moment zal je toch waarschijnlijk willen werken. Er is blijkbaar geen absolute noodzaak om nu meteen aan het werk te gaan dus ik zou eerst rustig na gaan denken over wat je zou willen doen qua werk. Misschien kan je dan alvast beginnen met een opleiding in die richting of vrijwilligerswerk te doen om ervaring op te doen. Dan heb je wat om handen en doe je iets waar je wat aan hebt later. Weet je al precies wat je wilt en heb je de juiste kwalificaties omdat je bijvoorbeeld al eerder dit werk heb gedaan? Dan zou ik gewoon een baan zoeken. Kinderopvang is inderdaad duur. Als jullie weinig terugkrijgen dan is dat omdat je man dus goed verdient. Dat is mooi voor hem maar ik zou me dat niet laten stoppen om te investeren in mijn eigen toekomst. Nu houden jullie misschien niet veel meer over als je gaat werken maar je zorgt er zo wel voor dat het gat op je CV niet te groot wordt, dat je ervaring op doet en hierdoor later meer zal verdienen en dat je bijdraagt aan je pensioen. Allemaal goede zaken.

Je bent thuis duidelijk niet tevreden dus ik zou gaan werken.

Er is niks mis met een korte periode thuis te blijven als je een bepaald doel hebt maar uiteindelijk zou ik toch proberen te streven naar werk waardoor je in je eigen onderhoud kan voorzien en waar je hopelijk ook voldoening aanhoudt.

Mijn schoondochter is de afgelopen jaren ook thuis geweest met haar dochter maar ze gaat nu beginnen aan een opleiding. ik denk dat dit heel goed is voor haar. Ze heeft alleen haar middelbare school diploma en geen enkele werkervaring dus als ze nu zou gaan scheiden dan eindigt ze bij haar ouders op de bank zonder enig eigen geld. Dat is wel een hele zwakke positie. Ik vind het dus verstandig dat ze een opleiding gaat doen zodat ze later ook zelf geld kan verdienen want je weet nooit hoe de zaken lopen. En het is voor haar ook fijn om weer meer met meisjes van haar leeftijd te zijn. De meeste werken/studeren en de afgelopen jaren verveelde ze zich ook vaak inderdaad want vriendinnen konden alleen 's avonds en in het weekend afspreken. Dus de afgelopen twee jaar zat ze vooral veel bij haar ouders of bij ons. Best natuurlijk maar dat gaat ook wel eens vervelen. Nu zal ze hopelijk nieuwe vriendinnen krijgen en gezellig samen gaan lunchen en de stad in tussen de lessen door en zo PLus dat ze natuurlijk aan haar toekomst werkt.

reactie

Vlinder72:
"Natuurlijk maar als je een periode merkt dat als je niet werkt er dan meer overblijft dan is dat best zuur kan ik je zeggen. Zeker als je dan net zit met kwakkelende kinderen en gedoe ergens dan denk je toch sneller " ik kan net zo goed stoppen" ."

Ja maar moeders die zo denken, zullen nooit een baan krijgen. Soms moet je even investeren in jezelf, net als een studie doen bijvoorbeeld. Om er beter van te worden (en gelukkiger). De opvangkosten betaal je samen. Kijk als je happy bent als tbm is er niks aan de hand, maar als je ongelukkig thuis zit kan je beter niet zo denken want dan kom je nooit uit die ongelukkige situatie.

Flanagan:
Ik vind niet dat je de helft van de kosten moet verrekenen met het inkomen van je man. De gezamenlijke kosten worden gewoon X-bedrag minder als je de kinderopvang eraf trekt. (Als jullie gezamenlijke inkomen meer wordt omdat je werkt, krijg je ook minder toeslag voor de kinderopvang,) daarom gingen ook veel ouders minder dagen werken..

Dat is dus niet waar, ouders zijn niet minder gaan werken. WEL zijn zij meer gebruik gaan maken van het informele circuit (lees: opa's en oma's). Zie ook: http://nos.nl/audio/693378-ouders-hebben-minder-opvang-maar-blijven-evenveel-werken.html

uh. meisje klein

Ik ben ook nooit gestopt met werken. Ik heb een goede baan en mijn kinderen zijn nu tussen de 12 en 5 jaar. Ik werk inmiddels alweer 14 jaar bij mijn huidige werkgever.

vlinder72

Ik heb het ook niet over jou (ik ken jouw situatie niet), maar vatte dit op als advies van jou aan TS. In mijn omgeving zie ik helaas ook vrouwen die het thuisblijven zat zijn, maar te veel beren op de weg om aan de slag te gaan. Het lijkt of er altijd wel iets tegen is. Terwijl ik denk: waar een wil is, is een weg. En als je niet bereid bent om er moeite voor te doen, moet je ook niet zeuren.

Meisje Klein

Voor een groep ouders is het niet mogelijk opa's en oma's in te schakelen, zo ook niet voor TS.

Om voor de vergoeding van kindertoeslag in aanmerking te komen, dient een geregistreerde organisatie of gastouder opgegeven te worden. Een deel van de mensen die vroeger wat bijverdiende maar niet geregistreerd waren en het zodoende ook niet opgaven aan de belasting, haakten af.

Een enquête van de FNV ( NOS) en info over kinderopvangtoeslag van de Rijksoverheid zijn aanleiding voor ouders om het anders te regelen. De CPB laat een zonnig beeld zien (maar 2% stopt vanwege de toeslag, wat ik persoonlijk moeilijk vind te geloven), maar geven ook aan dat het combineren van werk en zorg lastiger is geworden. Een deel zal niet stoppen omdat ze niet kunnen stoppen vanwege financiële verplichtingen (ipv werken uit verveling).

Hier in de omgeving hoor ik regelmatig de buurvrouw zeuren over haar ouders. Die arme mensen komen helemaal van de andere kant van Nederland, ruim 1,5 uur rijden om een dag per week op hun kleinkinderen te passen. Op 's ochtends op tijd te zijn, vertrekken ze de dag ervoor en overnachten in een hotel, allemaal uit liefde voor hun dochter en kleinkinderen. Toch gezeur, als die mensen het in de ogen van hun dochter, het niet goed genoeg doen .
Ik ben een tbm-er, een slaaf een gratis oppas, hahaha . Ik wordt geacht bang moeten zijn voor scheidingen en pensioenbreuk. Maar ik ben wel gelukkig en voel mij vrij want ik ben niet afhankelijk van de goodwill van een ander en hoef geen ja en amen te zeggen. Tbm-er, het klinkt zelfs als een veroordeling. Haha. Niet werken is toch wel doodzonde nr1.

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kinderopvangtoeslag/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-recht-op-kinderopvangtoeslag.html

http://nos.nl/video/550263-ouders-werken-minder-vanwege-dure-kinderopvang.html

Ben ik de enige?

Die zich prima vermaakt thuis. Toen de kinderen kwamen ben ik gestopt met werken en het bevalt uitstekend, geen moment verveeld. En mijn man vind het meer dan handig dat z'n prak op tafel staat als hij uit zijn werk komt en verder niets aan het huishouden hoeft te doen.

Flanagan

Fijn dat je gelukkig bent in jouw situatie, ik vind ook echt dat ieder mens zelf levenskeuzes maken mag. Je hoeft van mij niet bang te zijn voor een scheiding en ik vind het fijn voor je dat jij niet werken (betaald) als vrijheid ervaart. Ik op mijn beurt kan me daar niets bij voorstellen: onafhankelijkheid, ook financieel, en vrijheid zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. En als moeder doe je het nooit goed, fulltime werken wordt door de goegemeente ook niet goed ontvangen hoor. Toen ik 1 dag moeder was, vatte ik 'm al: als je niet tegen "veroordeling" kan, is het moederschap niet verstandig...

Stigma van een thuisblijver

In een fase van moeizame besprekingen, werd mij geadviseerd te gaan werken om zo van het stigma 'niet bijdragende aan de maatschappij' af te komen. Ik koos voor vrijwilligerswerk.
Vrijwilligerswerk is net gratis als het zorgen voor mijn gezin, maar wordt vanwege het 'iets doen voor een ander ' maatschappijlijk gezien wel op prijs gesteld.
Wel grappig dat dit nodig is, om voor vol aangezien te worden.

Ha Jippox, (ot)

Even volledig ot, maar ik had nog iets recht te zetten. Ooit geschreven dat HSP en ADHD tegenovergesteld waren. Later in artikel van Elaine Aron gelezen dat ze ADHD-ers tegenkwam die ook hooggevoelig waren. Mijn excuses voor deze zwart-witte gedachtegang.

Om terug te keren naar TS-er: als werken echt niet lukt ivm werk van je man, zorg dan dat je iets meer omhanden hebt dan alleen kinderen en huishouden. Wordt lid van een sportschool (met opvanguurtjes), ga naar peutergym of een mama uurtje met je kind. Ga naar buiten, onderneem iets. Dan heb je 's avonds ook wat te vertellen aan tafel

leuk om te lezen

alle verhalen Veel thuisblijfmoeders hier eigenlijk ook....

Tja, meisje klein heeft wel een beetje gelijk wat betreft het stellen van hoge eisen aan het werk, maar het is ook best lastig. Wat mezelf betreft had ik me van tevoren niet gerealiseerd dat je met een hoge opleiding best wel geluk moet hebben om iets passends te vinden in de buurt. En met in de buurt bedoel ik dan (in mijn geval, niet in de randstad) max. half uur reisafstand. Banen voor hoger opgeleiden zijn toch specialistischer en dunner bezaaid dan voor een middelbaar opgeleid persoon. In elke plaats zijn er wel secretaresses nodig en winkelpersoneel, maar -ik noem maar wat- een archeoloog of een neerlandicus komt niet overal aan de slag. Ik had de pech of het geluk (hoe je het bekijkt) dat de man hier een heel goede leuke baan heeft, en we een koophuis hebben op een heel fijne plek in dezelfde woonplaats. Ik was al gebonden toen ik was afgestudeerd (want toen had ik al een kind); ik kon niet zomaar even naar de andere kant van het land verhuizen voor een tijdelijk contract voor 36 uur in de week.
En aan de andere kant kon ik ook geen uitzendwerk krijgen (afgestudeerd aan het begin van de crisis ook nog) want
1) ik was te hoog opgeleid-als ik 'echt' werk zou vinden moesten ze weer iemand zoeken;
2) er was alleen werk voor fulltime of met zeer flexibele werktijden. Niet geschikt met kleine kinderen dus.

Maar goed, wat ik had gestudeerd was voor mij ook niet zaligmakend, en nu heb ik wat veel leukers wat ik vanuit huis kan doen. Nu moet dat nog goed op gang komen en dan kan ik misschien ook nog eens een werkruimte huren en dan is het helemaal naar mijn zin.

idee?

Thuis zijn met de kinderen omdat je daarvoor kiest of om om een andere reden heeft voordelen en nadelen.
Doordat er veel ouders om je heen werken maak je niet snel contact op straat, in je eigen straat of bij een speeltuintje.Als de kinderen naar school gaan krijg je daar weer wel contacten zoals al gezegd
Mijn dochter viel dit ook op toen ze er voor koos ( sorry voor diegene die die keuze niet hebben)om thuis te blijven na de geboorte van haar kind (eren)
Omdat zij contacten leuk en belangrijk vindt heeft ze met twee moeders die ze via een forum leerde kennen een mamacafe opgezet, ze heeft vanuit die groep een speeltuin groeps whatsapp zodat iemand kan aangeven wanneer ze naar welk buurtspeeltuintje gaat zodat je elkaar kan ontmoeten. Ook kan je een 'spelen in jouw buurt' Facebook pagina maken waar ouders met jonge kinderen zich bij kunnen aansluiten. bv door een briefje bij de buurtsuper of misschien een buurtkrantje kan je ouders erop attenderen
Een paar ideeën waar je missen iets aan hebt?

Meisje klein

Het is natuurlijk veel makkelijker om niet te stoppen als je kinderen krijgt, je hebt recht om parttime te gaan werken en je kan dan over het algemeen redelijk sturen welke dagen je gaat werken.

Kom je als herintreder op de arbeidsmarkt, dan zijn veel banen voor de uren die overschieten van de banen van de moeders die zijn blijven werken. De woensdag en vrijdag, terwijl dat nou net de dagen zijn dat je kind 's middags vrij is. Of een baan voor vijf middagen. Als dat de tijden zijn waarop de doorwerkende moeders ook graag vrij willen zijn, dan is het toch niet gek dat dat ook niet de meest favoriete werktijden van herintredende moeders zijn?

skik

De kinderen hebben ook een vader.

Hoi Samantha,

Mag ik jouw bedenkingen en problemen even samenvatten:
- werk van mijn man is lastig ivm onregelmatige werktijden,
- oppas lastig omdat familie ver weg,
- dochter op school halen/brengen lastig,
- Kinderopvang duur,
- ik verveel me."

Wat denkt je man, hoe hij deze problemen gaat oplossen?

inderdaad zeg!

misschien valt er met je man ook best wel het een en ander te regelen, als je zegt dat je zelf weer graag aan het werk wilt.
Even de puntjes van aandekust erbij:
-man kan vast wel een paar keer in de week kind naar school brengen
-oppas kan ook in de vorm van een fijne gastouder, vaak goedkoper en flexibeler dan kinderdagverblijf
-je kunt werken ook zien als bezigheid voor jezelf, en niet als het genereren van extra inkomen. Als je meer verdient dan de kinderopvang kost (wat als het goed is het geval zou moeten zijn) dan kun je dat een tijdje proberen om te kijken hoe het bevalt.

en

Man heeft niet meer in zijn eentje het zware kostwinnerschap op zijn schouders terwijl jij thuis je zit te vervelen. Lijkt me de moeite waard voor hem: een vrouw met een eigen leven en meer gedeelde verantwoordelijkheid voor het inkomen. Daar mag hij dus best iets aan bijdragen, zowel financieel als in tijd.

Nav Evanlyn

Niemand is tegenwoordig nog echt zeker van zijn baan. Het kan zomaar afgelopen zijn op de korte termijn. En dan is het wel handig als de andere helft van het stel ook een baan heeft. Die kan dan misschien meer uren gaan werken oid.

Kortom: met twee werkende partners in een huishouden spreid je de risico's een beetje.

Groeten,

Temet

soms zou ik wel een tbm' er willen zijn

Maar ik werk vier dagen, mijn man werkt ook maar als zzp'er dus die is flexibel en de ' klos' als de kinderen ziek zijn. (1 dag bso per week)
Allebei zouden we graag eens met elkaar willen ruilen Ik ben de belangrijkste kostwinner.

Gevolg: ik ken dus nauwelijks andere moeders van het schoolplein, doe niks op school, ik maak hoogstens 1 keer per jaar 's avonds als de kinderen in bed liggen een klas schoon en soms een sportdag and that's it. Ook heb ik soms een knagende gevoel dat als ik maar vaker thuis zou zijn sommige dingen anders/beter zouden verlopen (beter eten, meer hulp met huiswerk).
Alle tijd tussen werken en bedtijd probeer ik wel aan de kinderen te besteden. Sport en andere dingen voor mezelf e.d. doe ik alleen als de kinderen al in bed liggen. Weekenden zijn volledig voor hen, een weekendje weg met vriendinnen, afspreken, naar de film etc. etc.al jaren niet meer gedaan of nog maar heel weinig. En ik vind het jammer dat kappers en tandartsen e.d. geen avondopening hebben

Maar ja ik heb wel een eigen inkomen en ik zou wel ongerust worden als ik werkloos zou dreigen te raken. Maar ik zou soms graag willen ruilen met een tbm'er.

nou inderdaad

Nu lijkt mijn situatie wel enigszins op de jouwe, ook zzp-er, 1x bso per week, maar géén kostwinner en dus maak ik lang zoveel uren niet. Ik voel me meer een halve thuisblijfmoeder. En dat bevalt inderdaad prima, vanwege de punten die jij nu noemt. Niet dat ik alle ouderactiviteiten op school afloop (zeker niet, en ik moet ook wel eens werken), maar ik kan er wel af en toe tijd voor vrijmaken, net als wat hobby/sport in de avonduren door de week. Het is net wat meer ontspannen allemaal. Een vriendin van mij met 2 kleine kinderen werkt net als haar partner 4 dagen in de week, doet óók nog een opleiding, heeft een groot huis/tuin die het nodige onderhoud behoeven (en waar ze ook daadwerkelijk veel voor moeten werken om het te kunnen betalen). Ze eten al 2-3 keer in de week bij schoonouders die op de kinderen passen, omdat ze zelf eigenlijk geen tijd hebben om te koken. En inderdaad, 'vrije tijd' met de kinderen gaat op aan kapper, tandarts, schoenen kopen, kinderen naar zwemles brengen en dat soort verplichtingen. Ik moet er niet aan denken...... aan de andere kant zou ik ook wel eens wat meer willen met mijn carrière, maar ja. Dat wordt geleidelijk beter. De jongste is nu 5 en de kinderen vragen al aanzienlijk minder tijd dan eerder

viridantia

Thuiskappers werken wel in de avond en zijn nog goedkoper ook. Ik zit bij Mobella.

wat wil jij?

Wat wil jij? Wil je nieuwe mensen leren kennen? Wil je afleiding? Wil je ff een momentje voor jezelf?

Ik ben ook tbm maar ik weet dat als ik alleen maar thuis het huishouden doe, dat ik daar niet gelukkig van wordt. Dus ik sport 3 dagen in de week, ga thee drinken met andere tbm (van school) en help veel op school en soms wordt ik zelfs gevraagd als invalleerkracht (leerkracht is wat ik was}
In het weekend ga ik regelmatig uit met een paar vriendinnen en daar laad ik helemaal van op.

Af en toe heb ik ook van die dipjes...maar dat zal een werkende mama ook hebben. Je moet even weer je ritme vinden en misschien sommige dingen loslaten. Ik was bij de 2e veel makkelijker met die middagslaapjes. Die sliep overigens ook overal. Ik was heel streng met de eerste, waardoor ik het gevoel had dat ik de hele dag niet van huis kon en dat benauwde me en beloofde mezelf om bij de 2e veel makkelijker te worden!
Toen ik beide kids nog thuis had, sprak ik ook veel met vriendinnen af in speeltuinen, ballenbak, wandelen in het bos of anders iets. Kids lekker spelen/ravotten en ik lekker kletsen met de vriendinnen!

Ik hoop dat je snel uit je dipje bent!

eenzaamheid

Eenzaamheid... niet gelezen maar wel nieuwsgiering, zijn daar onderzoeken gemaakt, welke moeders zijn meer eenzaam, degene die in een 5 verdiepping hoge gebouwen, zonder tuin wonen of degene die een mooie moesttuin naast eigene brede terras en redelijke keukentafel. (Wat in een maat van onze keuken.) Mn hok is dat wat betreft thuis blijvende moeders zijn eenzamer moeders die dan deze vol tijd op 18m2 of 30m2 moet zitten. Nauwelijks loopruimte, veel meer op te letten omdat alles opgestapeld. Natuur verreweg. (De groene ruimte naast de deur telt niet als natuur omdat heeft nul biodiversiteit, daar is verboden om zelf tuineren- onder controle van gemeente onderhoud, vol van hondepoep en systematisch bezocht door lavaairijke onderhoudsaparaten.) Geluidsoverlast kan isolatiegevoel ergerer. Gewone burgers zitten niet dagelijks thuis dus zijn niet bewust van alle brede schaal van onderhoudsaparaate wat in woonwijke rond rijen, moeders met kleine kind wel. Kan het geluidsoverlast gekoppeld zijn met drukke kinderen, adhd? Hoe is het in algemeen? Hoe veel realiseren we dat onze directe leefomgeving onze psyche het meest invloed geef?

Twijfelaar

In een groot huis midden in de natuur kan je ook eenzaam zijn. Misschien wel eenzamer dan op een klein flatje in de stad waar je gedwongen wordt om naar het park te gaan om je kinderen te laten spelen en waar je allerlei andere mensen ontmoet. En misschien woon je wel wel in een klein huis maar heb je heel veel sociale contacten in de buurt.

Bovendien is eenzaamheid iets wat in jezelf zit. Sommige mensen zijn uiterst gelukkig in hun eentje midden in de natuur of midden in de stad en hebben weinig behoefte aan veel sociale contacten. Andere mensen hebben die sociale contacten en impulsen heel erg nodig. Overigens kan je ook als je veel mensen om je heen hebt eenzaam zijn.