Volksopstand 11 oktober 2008

Nope

Ik ben niet van plan om er heen te gaan.
Sterker nog, ik vind het grote onzin.
Ik ben vóór het EKD, en voor registratie van DNA en eventueel vingerafdrukken en/of irisscans.

Ik vind de eventuele voordelen vele malen zwaarder tellen dan de eventuele nadelen en het privacyrecht.

Grtz.
Ardnax

Hoe was het?

Ik moest werken vandaag en anders had ik misschien wel een andere reden gehad om er niet bij te zijn. Maar ik ben toch wel benieuwd hoe het is geweest. Ga zo het tien uur journaal kijken, maar daar zal het wel over de kriezus gaan.
Groeten, Maw.

Niet geweest

Ik ben niet geweest. Vond 't onderwerp wel belangrijk genoeg maar was helaas ziek. Als ik dit lees http://wordpress.metro.cx/2008/10/11/volksopstand-2008/
denk ik jammer - maar niets gemist dus.

Oww wat ergerlijk

Pff dit soort berichten geven mij het idee dat het nog belangrijker is om serieus werk te maken van het onderwerp. Dit is een 2-frontengevecht tegen enerzijds het chemtrail-geloof en anderszijds de "als je niets gedaan hebt, dan heb je niets te vrezen"-gedachte.
Helemaal niet bemoedigend, wat mij betreft.
Groeten, Maw.

Ja, tenenkrommend

Lidwientje, ook hier kromme tenen. Misschien een schrale troost: als docent op een zorgschool heb ik geleerd om alles wat in het dossier zit neutraal te benaderen: het kan allemaal kloppen, het kan ook de grootst mogelijke onzin zijn. Ik ben steeds verbaasder hoeveel 'zware' diagnoses worden gesteld op basis van wat gesprekjes en een uurtje observeren.
Veel sterkte,
Marieke

Xsara

'Het idee om andere disciplines (schoolmaatschappelijk werk, bureau jeugdzorg, huisartsen en ga zo nog maar een tijdje door) ook toegang te geven, om dus een verbinding te maken tussen al die papieren en digitale dossiers was op zich zo gek nog niet. Het zou versnippering en zoekraken van info kunnen voorkomen. De veiligheid van de persoonlijke gegevens en de zorgvuldigheid waarmee eea behandeld wordt dáár zat \'m de kneep.'

Het probleem zat hem volgens mij ergens anders in en wel iets fundamentelers, namelijk dat het bij de jeugdgezondheidsdienst gaat om medische gegevens. De idee dat scholen, maatschappelijk werk, jeugdzorg etc. 'zomaar' met één druk op de knop inzicht kunnen krijgen in de medische gegevens van een kind, dat idee is gestrand. Gelukkig.

Je kunt je dat ook wel voorstellen als je het vertaalt naar jezelf toe. Bedenk het zelf eens: hoeveel goede-bedoelingen-mensen/organisaties zouden geïnteresseerd zijn in jouw medische gegevens en hoe zou jij het vinden als die medische gegevens toegankelijk gemaakt werden vor al die goede-bedoelingen-mensen/instanties?

Als je jezelf daartegen zou willen beschermen, waarom zou je je kinderen daar dan niet tegen beschermen?

Tsjor

Kinderen krijgen kleurtjes

Ik verwacht niet dat het EKD toch zal komen.

Wel komen er heel veel andere vormen. Een voorbeeld van zo'n 'verheugende' ontwikkeling is Prokid. Hier vind je een opinie van een van de bedenkers van dit programma: http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1879408.ece/Probleemkind_is_vaak_al_te_herkennen_in_peutertijd.html

Ik heb een keer dit programma enthousiast horen presenteren en in een vergadering. Toen ik vroeg of ouders wisten welke kleur hun kindje had werd het ijzig stil. Nee, ouders weten niet welk kleurtje hun kind heeft. Er zijn wel allerlei protocollen over wanneer ouders worden ingelicht, maar dat is in feite pas als de analyse van de problemen rond is en 'men' vindt dat er iets moet gebeuren.

In Trouw wordt ook een kritische bespreking gegeven: http://www.trouw.nl/opinie/podium/article1880040.ece/Het_label__rsquo_risicojongere_rsquo__is_niet_geheel_zonder_gevaar.html

Een andere, nauwelijks traceerbare ontwikkeling is dat er ondertussen allerlei convenanten worden gesloten waar je als burger nauwelijks bewust van bent. bijvoorbeeld een convenant tussen de GGZ en BJZ over uitwisseling van gegevens als iemand met een psychiatrische ziekte een ouder blijkt te zijn.

Sommige mensen zullen dan verheugd zijn: eindelijk komt er dan toch hulp voor die depressieve ouders met kinderen. We hebben er al eerder over gesproken: programma's om psychiatrisch zieke ouders te ondersteunen in de opvoeding bestaan simpelweg niet. Om even bij het voorbeeld van Ardnax te blijven: je maakt eht je gemakkelijk in de discussie door een vergelijking te maken met leukemie, waarvoor een behandeling bestaat die wetenschappelijk onderbouwd een bepaalde kans biedt op genezing. Dergelijke programma's zijn er in de jeugdzorg niet.

Een tweede, wat mij betreft belangrijker punt is, dat de eerste stap al wordt overgeslagen: namelijk de 'signalering' die ouders zelf doen, de hulpvraag die zij zelf stellen. Al die programma's gaan ervan uit, dat ouders niet in staat zijn om zelf een hulpvraag te stelle3n, zelf te signaleren en zelf een (begin van) een observatie te doen. We kiezen de domste, meest onoplettende en onderontwikkelde ouder die we kunnen vinden, maken die tot rolmodel en gaan dan een beleid verzinnen.
Ouders die wel zelf kunnen aangeven wat ze eventueel nodig hebben aan ondersteuning ondervinden dat ze daar geen antwoord op krijgen, en dat in toenemende mate. Deels omdat de pretentie die wordt gewekt (als wij ingrijpen is alle ellende te voorkomen, mits we vroeg genoeg zijn), dat die pretentie in de praktijk simpelweg niet waargemaakt kan worden. Dat wordt verhuld onder langdurige trajecten met zeer hoge doelstellingen en hele lange wachtlijsten.

En dan hebben we natuurlijk nog de ontwikkeling van de verwijsindex: alle betrokkenen rondom een kind verzameld, waardoor ze samen kunnen gaan overleggen. Ook hier weer: zonder ouders. Totdat de resultaten van zo'n overleg bekend zijn. Maar dan heb je analyse van de problemen en oplossingen ervan al achter de rug. Zonder ouders. Moeder staat nog steeds in de spagettipot te roeren, terwijl iedereen 'men' ondertussen heel druk is met problemen en oplossingen, waar verder niemand iets van weet. Totdat er ingegrepen moet worden. Ouders zullen dan niet staan te juichen omdat de meest geschikte stamceldonor nu gevonden is, om bij het voorbeeldje van Ardnax te blijven. Sterker nog, zij wisten niet dat er bloed afgenomen was van het kind, dat het bloed onderzocht was, dat er een uitslag bekend was en dat er een remedie mogelijk was. Het enige dat ze te horen krijgen is dat het kind onmiddellijk wordt weggehaald voor 'een goede behandeling' en vervolgens vinden ze het kind terug (als ze al ontdekken waar het kind is) in een geïsoleerde kamer, met een kale kop, waar ze niet bij mogen. Het vertrouwen in je eigen beoordelingsvermogen en dat van je partner/andere ouder moet wel heel erg laag zijn als je zoiets toejuicht.

Is het dan niet belangrijk dat hulpverleners met elkaar praten? Jawel, heel belangrijk, maar ik snap niet waarom de eenvoudige weg niet eerst geprobeerd wordt: als je bij kinderen betrokken bent als hulpverlener en je ziet dat er meer of complexe problemen zijn, vraag dan aan de mensen wie er nog meer over de vloer komt. Je hebt alleen iets aan overleg met mensen die ook daadwerkelijk verantwoordelijkheid nemen voor een deel van de hulpverlening.
En dan moet je je heel erg de vraag stellen waarom je zo'n overleg buiten de ouders om zou willen doen of buiten de jongeren om? Als je later ooit zou willen dat ze zelf gemotiveerd zijn om een hulpaanbod te accepteren, dan zullen ze toch eerst op de hoogte moeten zijn (minstens) van het probleem. Simpele oplossingen als het stellen van de vraag 'vindt u het goed als ik kontakt opneem met xxxx voor collegiaal overleg' worden overgeslagen, niet omdat ouders altijd en bij voorbaat 'nee' zouden zeggen, maar volgens meer omdat mensen het eng vinden om zoiets te vragen. Liever kruipen ze in alle veiligheid op kantoor achter de PC. Ik denk dat daarin de grootste winst zit van de databanken die opgezet worden.

Maar Adnax, een DNA-bank zou ook mogen van mij, vooral van mannen, scheelt heel veel bij politieonderzoeken naar veruit het grootste deel van de misdaden.

Tsjor

Grijp je kans xsara

Xsara:"In mijn dagelijkse praktijk komt het niet (=nooit) voor dat er multi-disciplinair overlegd wordt zonder dat ouders hierover geinformeerd zijn."
Wat voor een praktijk is dat? En hoe weet je dat de ouders geinformeerd zijn? Weet je ook _hoe_ de ouders geinformeerd zijn? Heb je de indruk dat het hier gaat om een ondubbelzinnige toestemming (de ouders begrijpen wat het overleg behelst en stemmen ermee in), of een geinformeerde toestemming (een bijzin in de behandelovereenkomst of zelfs maar de informtatiefolder).
Andere vraag: Is er eigenlijk sprake van een behandelovereenkomst in de zin van de WGBO bij JGZ?
Xsara:"Met deze formulering maak je de groep ouders zonder probleembesef tot een uitzondering. Ten onrechte. Neem van mij aan dat juist die groep de JGZ, BJZ en GGZ de meeste \'kopzorgen\' baart."
Maar daarmee blijven ze een uitzondering. Dat jij dat niet zo ziet, dat velen dat niet meer zo zien, is juist het grote probleem. Beroepsdeformatie ten top.
Xsara:"Jij schrijft ook: \'Als je bij kinderen betrokken bent als hulpverlener en je ziet dat er meer of complexe problemen zijn, vraag dan aan de mensen wie er nog meer over de vloer komt.\' Tuurlijk! Gebeurt ook! Maar ouders weten het niet altijd, Tsjor."
Hè? Het ene moment beweer je dat ouders weten dat er over hen overlegd wordt tussen partijen, het volgende moment beweer je dat ze niet eens weten welke partijen er allemaal bij hen betrokken zijn? Wat is het nou? En zou het niet zo moeten zijn dat die ouders dat _wel_ weten? Wiens verantwoordelijkheid is dat eigenlijk?
Xsara:"Ik ga bijna denken dat jij geen enkele notie hebt van de handelswijze, ethiek en dagelijkse werkzaamheden van de jeugdhulpverlening. Laat ik het maar houden op een uiting van frustratie..."
Je hebt de kans om het hier tot op de draad uit te leggen. Doe dat eens. Leg uit hoe het kan dat ouders _wel_ zouden weten dat er door verschillende partijen over ze gepraat wordt, maar dat ze _niet_ weten wie die partijen zijn.
Groet,
Miriam Lavell

En nog wat input

-Hier de ervaring dat een simpele adreswijziging, zowel telefonisch als schriftelijk gemeld, leidde tot alle post en contactpogingen naar het oude adres.
-Huisbezoek en onderzoek hadden moeten worden aangekondigd, niet gebeurd.
-De betreffende hulpverlener bleef maar hameren op het belang van inschakelen van de mentor op school. Wij bleven maar hameren op het feit dat het v.o. met mentoren werkt, maar de basisscholen (het ging om een basisschoolleerling) niet. Het wilde niet beklijven, de hulpverlener bleef roepen dat de mentor ingeschakeld moest worden.
Tot zover bureau jeugdzorg het zal duidelijk zijn dat een EKD veel te ingewikkeld is voor zo'n organisatie. En als extra reden voor zorg krijgen we daar XSara nog bij. Die beweert in de jeugdzorg te werken. Vreselijk. Waarom?
-XSara, je gebroken been voorbeeld is werkelijk schandalig. Natuurlijk zijn er zat medische gegevens waarvan mensen niet willen dat die voor heel veel niet-medici ter inzage zijn? Overdreven? Ik ken een politieman die opschept over de bestanden die hij in kan zien. Op verjaardagen vertelt hij allerlei bijzonderheden over wederzijdse bekenden, bijvoorbeeld mensen die in de straat wonen. Zo hoorde ik wie er bekend zijn bij justitie en waarmee. Als je er wat van zegt, kijkt hij je stomverbaasd aan.
Xsara, waarom denk je dat verpleegkundigen voor ze hun diploma krijgen plechtig moeten beloven dat ze zorgvuldig met vertrouwelijke gegevens om zullen gaan? Ik vind het heel erg dat jeugdzorg mensen in dienst heeft die zo denken over omgaan met medische gegevens. Je wordt geacht hulpverlener te zijn, dus dienstbaar aan het publiek. In plaats daarvan zie ik een buitengewoon arrogante miskenning van belangen van burgers, precies die mensen die je pretendeert 'hulp' te verlenen.
groet,

Tja

Dan ga je op mijn posting gewoon niet in. Ook goed. Kun je in dat geval tenminste de vragen van Miriam beantwoorden? Ik ben toch wel benieuwd.
groet,

Xsara

Dan ben ik (lees mijn dochter) de uitzondering die de regel bevestigt. Zonder toestemming, laat staan mededeling of overleg werd zij behandeld in het multidisciplinair overleg......
En laat ik nou net vóór een EKD zijn. Onder ander door deze ervaring en ik dus weet dat je als ouder altijd alles terug kan laten draaien.
Grtz.
Ardnax

Ardnax

'....en ik dus weet dat je als ouder altijd alles terug kan laten draaien.' Laat dat nu een van de punten zijn die nog niet geregeld is. Wel is geregeld dat je toestemming kunt vragen (!) om de verwijsindex in te zien.
Ik denk dat we dar maar standaardvoorbeeldbrieven voor moeten maken op Ouders Online.

Tsjor

Xsara

Nee, ik vind het ook niet prettig dat je de kop van jut zou moeten zijn. Mijn reactie is ook niet persoonlijk bedoeld.

Maar niets menselijks is je toch vreemd?

Ik bedoel maar: stel je komt als hulpverlener (zorgcoördinator, maatschappelijk werker, politie-agent, noem maar op, je komt in aanraking met iemand en het protocol vereist dan dat je jezelf gaat aanmelden in de verwijsindex. Terug op kantoor, index openen en aanmelden. Dan zie je dat iemand anders ook al contact heeft met dat gezin. Ongewild ga je je dan toch afvragen waarom dat zou zijn, er moet wel iets aan de hand zijn, wat zou dat kunnen zijn. Je onderzoekt je eigen observaties nog eens: wat heb je over het hoofd gezien, elk detail wordt dan belangrijk. Voordat je de computer hebt afgesloten is er al veel meer aan de hand in dat gezin dan jij eerst dacht, is het probleem ernstiger dan je dacht en ben je al aan het nadenken over wat je moet gaan doen.

Ander voorbeeld: voor een volle zaal doet een team voor hoe goed de samenwerking werkt. Als voorbeeld nemen ze een gezin: het gaat niet goed, klein kindje in huis, gespecialiseerde gezinshulp vindt dat het niet goed gaat. Overleg met alle partijen. Dat het jongste kind uit huis moet is duidelijk voor iedereen. Maar er is nog een ouder meisje. Wat moet daarmee? Dan 'weet' iemand dat dat meisje wel eens bij vader komt en dat vader bij vader wel eens een man over de vloer komt en...nou ja, mogelijk seksueel misbruik, waarmee het argument gevonden is end e vraag alleen nog maar is wie gaat melden. Let wel: dit was een voorbeeldverhaal waarmee de sector wilde aangeven hoe goed alles werkte. Dat er veel mensen in de zaal kromme tenen hadden, en dat overigens niemand -ook ik niet- die werkelijkheid dringt blijkbaar niet door, zo enthousiast was men over de nieuwe verworvenheden. (kader: beter beschermd).

Of nog iets menselijks, schoobankenhumor. Ik zat toevallig in een volle trein naast twee meiden die vertelden over hun schoolervaringen. Wat voor opleiding ze precies deden weet ik niet. Maar het verhaal was, dat het ene meisje enthousiast vertelde over een les, waarbij de docent uit eigen ervaring vertelde hoe hij eens twee kinderen uit huis moest halen. Vader(blijkbaar gescheiden) zou de kinderen mishandelen en omdat vader eventueel achter moeder aan zou kunnen gaan mocht moeder de kinderen ook niet meer zien. Alleen hadden ze geen rekening gehouden met oma die zich blijkbaar met hand en tand verzette tegen de uithuisplaatsing van de kinderen. Ze ging zo tekeer dat ze ter plekke een hartaanval kreeg. "Gelachen dat we hebben, we lagen onder tafel van het lachen. Die man deed dat helemaal voor hoe die oma hem sloeg en schopte...." Nogmaals, ik weet niet wat voor opleiding deze kinderen volgden en ik wil ook best wel enig begrip opbrengen voor schoolbankenhumor, maar ik zit dan toch met kromme tenen en ik vraag me af of zij ondertussen wel enig besef hebben van de realiteit die onder dit 'grappige' verhaal ligt.

Tsjor

Protocollen

Xsara, ik vraag me echt af waarom je een convenant tussen GGZ en BJZ zou willen. Overigens: in Gelderland is het al, dus je kunt ook verhuizen. En in andere provincies zijn weer andere convenanten, die allemaal wachten op landelijke invoering. Ik kwam vandaag toevallig een stukje tegen in de Groene Amsterdammer van september j.l. :
"Waar wél kanttekeningen bij geplaatst moeten worden is een protocol dat begin deze zomer in alle Haagse ziekenhuizen werd ingevoerd. Er is een checklist ontwikkeld voor volwassenen die in verdachte omstandigheden binnenkomen. Is er sprake van bijvoorbeeld drugsverslaving, ernstige psychiatrie of huiselijk geweld en blijken zij kinderen te hebben, dan worden die kinderen standaard gemeld. Daarop volgt een huisbezoek. Het privé-leven wordt aangemerkt als een risicofactor – en deze bemoeienis gaat wel erg ver. Rouvoet wil dit protocol na evaluatie waarschijnlijk landelijk invoeren."

En ja, ik heb ook met verbazing gelezen dat het mogelijk is dat een moeder van een gezin maanden in de gevangenis zit, zonder dat iemand zich afgevraagd heeft of ze kinderen had en wat er dan met die kinderen zou gebeuren. Maar daar hoef je toch geen grootscheepse convenanten voor af te sluiten?

Stel je nu eens voor, dat je een aanbod hebt waardoor iemand in een moeilijke situatie (moeder in gevangenis, ouder opgenomen op psychiatrische afdeling) écht mee geholpen zou zijn. Gezinshulp bijvoorbeeld. 24 uurs zorg desnoods als het nodig is. Zodat er goed voord e kinderen gezorgd wordt. Daar zou toch elke ouder blij mee zijn en elke ouder zou dat dankbaar aanvaarden als dat in een gesprek met politie/psychiater geopperd wordt. Reden waarom ouders het nu niet willen vertellen is juist, dat ze bang zijn dat jeugdzorg zich ermee gaat bemoeien en zij vervolgens de kinderen kwijt raken. Of dat hun problematiek op de kinderen wordt neergelegd (systeembenadering). Die angst is niet onterecht op dit moment. Dus als sector zul je eerst moeten laten zien dat je een aantrekkelijk, goed aanbod hebt, waar elke ouder die zelf in de problemen is blij mee zou zijn. En dan hoef je het maar te bespreken en aan te vragen. In overleg met de ouders.

Ik zou echt willen dat ik kon begrijpen waar die voorkeur vandaan komt om terug te grijpen op geautomatiseerde protocollen, waardoor je moet handelen omdat het protocol dat zegt en zoals het protocol dat zegt. en dan vervolgens alleen maar meldingen doet, waarvan je niet weet wat het effect zal zijn. Tenzij je weer overleggen gaat inplannen. Waarom wil iemand dat? En dus niet die graag gewilde eigen verantwoordelijkheid voor de professional en die zozeer verlangde vermindering van de bureaucratie en meer tijd voor de cliënt.

Tsjor (als ik niet meer reageer komt het omdat ik geen tijd meer heb)

Effe anders (ot)

Ik zou je willen aanraden om de meerderen van die politieagent even een briefje hierover te schrijven. Ik denk dat het dan vrij rap is afgelopen met het gepoch (misschien overigens ook wel met het dienstverband).

Groeten,

Temet

Genista

Heb jij die link gelezen die Myar gaf? (Komt 'ie: http://wordpress.metro.cx/2008/10/11/volksopstand-2008/ )
Ben jij verbonden aan één van de organisaties? Of op een andere manier betrokken bij het onderwerp?
Groeten, Maw.
En sterkte met de omstandigheden...

Oja..

Ik lees nu in je eerste bericht dat je het op OO gelezen had. Het houdt mij eigenlijk ook best wel bezig, dit onderwerp en het stoort me daarom eigenlijk heel erg dat er van die complotdenkers mee aan de haal gaan.
Wat denken jullie, zou het niet nuttig zijn om een soort verzamelplaats te maken van waargebeurde verhalen / ervaringen van mensen, die aantonen wat de registratiedrift en privacy-verloedering in de praktijk kan betekenen? Zoals het verhaal van Fladderbeestje en Lidwientje en andere voorbeelden?
Of bestaat er al zoiets?
Groeten, Maw.

Complotdenkers?

WAt bedoel je daar precies mee, Maw? Zelf heb ik ook een jarenlange frustrerende tot gek makens toe relatie met Jeugdzorg, met als onderwerp stiefdochter. In die tijd heb ik een behoorlijk groot aantal evenzo frustrerende andere verhalen van andere mensen gehoord en later ook van dichtbij meegemaakt. Inmiddels ben ik zelf zo ongeveer een complotdenker geworden, ware het niet dat er volgens mij maar één echte complotdenker hier is, en dat is 'de overheid' oftewel de jeugdzorg, die er van overtuigd lijkt te zijn dat elke ouder er diep in zijn binnenste op uit is om haar of zijn kinderen eens lekker te mishandelen, en die daarom elke ouder met achterdocht bekijkt.
Oh ja, en over het schrappen van gegevens uit je dossier: stiefdochterlief is tijdens haar jarenlange bekendheid bij jeugdzorg opgezadeld met een vrij laag iq (79/80). Dat heeft ze natuurlijk helemaal niet, maar nu dus wel, want Jeugdzorg zegt het en het ligt vast in het dossier. Betreffende dochter heeft dit nu al tweemaal uit haar dossier laten verwijderen, sterker nog, ze heeft het dossier laten vernietigen. Offe...toch niet? Want elke keer duikt dat iq weer op, waardoor ze zelfs toelatingsexamen moest doen op haar huidige school.
Oh ja, en de vraag waarmee we kwamen, want we klopten vrijwillig aan bij jeugdzorg met een hulpvraag, daar is nooit aan voldaan. Er is precies gebeurd wat Tsjor beschrijft. De hulpverleners hebben iets gesignaleerd, daar zelf iets omheen ingevuld, daar oorzaak en gevolg bijgezocht, en hun eigen oplossing willen opleggen. Voor die eigen oplossing hebben we een stokje kunnen steken, maar dat heeft een boel energie gekost. En hulp heeft ze nooit gekregen, niet de hulp die ze nodig had.
Veel problemen en frustratie zijn veroorzaakt doordat zoveel nieuwe hulpverleners telkens weer opnieuw het dossier gingen lezen. Had je net een beetje een band opgebouwd en begrip gekweekt, hup daar ging de persoon in kwestie weer naar een andere baan, of kwam er een reorganisatie en moest weer een compleet nieuw iemand zich inlezen. Vervolgens had die een totaal verkeerd beeld van stiefdochter, en moesten we dat weer zien recht te zetten. En als we die persoon het uiteindelijk goed zag ging'ie weg en begon alles opnieuw.
Dus nee, ik wil niet nog meer ongekwalificeerde, zogenaamd goedbedoelende klakkeloze protocolvolger die zich met dossiers kunnen bemoeien en deze kunnen inzien!
groet,

Complotdenkers

Ik verwijs naar de link van Myar. http://wordpress.metro.cx/2008/10/11/volksopstand-2008/

Even gecopieerd dan maar om misverstanden te voorkomen!!
Groeten, Maw.

Vandaag stond ik samen met wat GroenLinks-collega’s een kraam te bemensen op ‘t Plein, alwaar de volksopstand 2008 was georganiseerd. Een demonstratie, dachten wij, tegen de inperking van de privacy en het afbreken van de burgerrechten. Een korte opsomming: wet bewaring verkeersgegevens telefonie en internet, ongebreideld afluisteren van telefoongesprekken door de amerikaanse overheid, ov-chipkaart, identificatieplicht, nationale vingerafdrukken en dna database en ga zo maar door.

Allemaal onderwerpen waarvan te weinig mensen doorhebben dat ze een serieuze bedreiging vormen voor onze democratische rechtsstaat: de drie-eenheid van wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht (trias politica) wordt kortgesloten doordat opsporing en vervolgen volledig voorbij gaan aan rechterlijke toetsing.

Daar kun je allemaal erg rationeel over nadenken, en D66 europarlementarier Sophie in ‘t Veld doet dat ook en haar toespraak was dan ook prima te verteren. Ook de opsomming van problematische wetgeving door Stephan Ockhuizen was prima in orde, en de toespraak tegen de identificatieplicht goed te volgen.

Zweven

Dat we intussen in onze stand werden aangesproken door mensen die zich ernstige zorgen maken over ‘chemtrails‘ en nulpuntsenergie, verbaasd ons nog niet eens. Je hebt dat wel vaker bij het actievoeren.

Plots wordt echter e.e.a. duidelijk, als de volgende spreker op het podium verschijnt: Marcel Messing begint een verhaal over de facistische nieuwe wereldorde, Mensen worden geimplanteerd met chips die gedachten manipuleren, nazi’s zijn door het vaticaan beschermd en maken binnenkort hun comeback, regeringen zijn massaal mensen aan het vergiftigen, UMTS masten worden gebruikt om ons DNA te manipuleren, en ga zo nog maar even door. En dat allemaal vanwege het buitenaardse complot.

We voelen ons nu wat ongemakkelijk. Dit is allemaal niet meer serieus te nemen, en heeft niets meer te maken met de aanleiding van de demonstratie! We pakken snel onze spullen in, en houden het voor gezien.

Vrijbit ontmaskerd

De organisatie van de demonstratie is in handen van vrijbit. Vrijbit belooft een organisatie te zijn voortbordurend op het enkele jaren geleden ter ziele gegane Bits of Freedom (BOF). BOF was een uiterst capabale en rationele organisatie, welke zich inzette voor privacy en digitale burgerrechten. Een belangrijk onderwerp in deze tijd waarin ICT een zo centrale rol in het dagelijkse leven inneemt.

Vrijbit, schaart zich echter na vandaag in het illustere rijtje van niburu, scientology en andere sekte-achtige clubs die de meest bizarre complotten menen te ontwaren in ogenschijnlijk willekeurige gebeurtenissen. Nu begrijp ik ook waarom een goede vriend van me, die in het bestuur van vrijbit zat, zich onlangs heeft teruggetrokken.

Het is jammer dat op deze manier een belangrijk onderwerp wordt vertroebeld met, ik zeg het maar recht voor zijn raap, gestoorde samenzweringstheorieen. Het is maar goed dat er weinig mensen op de demonstratie af kwamen en er geen pers bij was.

Terwijl wij onze kraam voortijdig ontruimden, vroegen enkele verbaasde passanten ons nog waar dit nu allemaal over ging. Ik kon het ze niet uitleggen. Vol verbazing keerde ik huiswaarts, om nog eens in de uiterst vermakelijke materie te duiken. Sites als wijwordenwakker.org, niburu.nl, nulpuntenergie.net en chemtrails.nl. Voor wie van drogredenen, paranoia en samenzweringstheorieen houdt een oneindige bron van vermaak!