Wat te doen? (groepsleiding neemt mobiel in)

Wat is dat voor een internaat?

Zit ze daar vrijwillig, of verplicht?
Dat maakt enig verschil.
Mijn bek valt ondertussen open. Mobiel innemen is tot daar aan toe, maar de reden: straf op het contact leggen met je eigen familie als je in de stress zit?
Schandalig!
Ik kan me niet voorstellen dat zo'n regel binnen welke beroepsgroep ook, acceptabel gevonden wordt.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Mijn dochter zit daar met een ots. Ik heb haar voogdes (waar we een supercontact mee hebben tot onze grote opluchting na 3 incompetente voorgangers) vanmorgen hier al over gebeld, zij zou contact met ze opnemen. Vooralsnog ga ik er nav het tamelijk botte en vasthoudende telefoongesprek met de mentor vanuit dat ze voet bij stuk houden. Ik maak me vooral zorgen om haar veiligheid.

Mvg, Bianca

Collect call

Je kunt haar in elk geval leren om collect call te bellen, met willekeurig welk toestel dan ook: 0800-0101. Dat is wel prijzig voor jou (3 euro starttarief), maar dan heeft e in elk geval altijd de mogelijkheid kontakt te leggen als er ergens een telefoon is, ook al is het een telefooncel.

Volgens mij had de leiding jou moeten bellen toen ze weggelopen was.

Een telefoontje binnensmokkelen kan uitgelegd worden als het ondermijnen van het gezag van de leiding en dus niet meewerken aan de behandeling. Goede argumenten helpen daar helaas niet tegen. Ik hoop dt de gezinsvoogd met je mee wil denken, want een weggelopen kind dat ook nog eens niet bereikbaar is (met mobiele telefoon) of zelf geen kontakt kan leggen is een ernstig risico.

Overigens: als je dochter geplaatst is met een OTS wil dat nog niet zeggen dat er een gesloten plaatsing is. Als een kind een aantal dagen (ik dacht ongeveer 12 dagen) niet 'op haar plaats' is gaat die plaats weg en kan het kind niet terug naar de instelling. Zo hebben ouders hun kind wel weer thuis gekregen. Maar daar zitten risico's aan vast, o.a. dat een uithuisplaatsing overgat naar een gesloten plaatsing.

Tsjor

Beroepsgroep

Mirjam: 'Ik kan me niet voorstellen dat zo'n regel binnen welke beroepsgroep ook, acceptabel gevonden wordt.' Mirjam, je hebt hier met een beroepsgroep te maken die van zichzelf denkt dat ze met moeilijke jongeren werkt en dat er eigenlijk geen enkele regel over goede zorg geldt, aangezien het werk al zo moeilijk is. Vergelijkingen met beroepsgroepen die werken met dementerende ouderen of psychiatrische patiënten leveren een schrikbeeld op als je let op protocollen, patiëntenzorg en de vraag hoe om te gaan met problematisch gedrag. Het afdoende argument is dan: wij lossen de rommel op die ouders ervan gemaakt hebben. Dat rechtvaardigt vrijwel alles.

Een ander probleem is dat je nergens terecht kunt als ouder als het gaat om je zorgen over veiligheid, gezondheid en pedagogisch klimaat voor kinderen in instellingen. Bij de inspectie kun je een signaal afgeven, maar zij gaan niet over individuele situaties.

Ik hoop nog steeds dat het onderzoek van de commissie samson naar ondeugdelijke praktijken in instellingen iets oplevert, waardoor het cordon breekt, bijvoorbeeld dat ouders bij de raad voor kinderbescherming terecht kunne als zij ernstige twijfels hebben over de veiligheid etc. van hun kin in een instelling. En dat de raad dan een objectief onderzoek doet, liefst met dezelfde 'eisen' die zij stellen aan ouders, aangevuld met professionele eisen die horen bij de situatie waarin een kind niet thuis is en dus minder rechten en vrijheden heeft en aangewezen is op de professionals om het kind heen.

Tsjor

Big

Miriam, ik ben bang dat dit soort instellingen te vaag is, om er een big-iemand aan vast te hangen. Of zouden ze een psycholoog in dienst hebben? Er zijn maar acht big-beroepen.
http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/kwaliteit-van-de-zorg/registratie-medische-beroepen
Bah, ik vind het een naar verhaal. Ik hoop ook dat Samson dit soort vage schimmige instellingen aan de kaak gaat stellen. Het is zo raar dat in dit land van alles tot in details geregeld is, maar dat kinderen die ots staan, een soort van vogelvrij zijn. In en in triest!

Klacht indienen

Miriam, de achterliggende reden is dat het kind niet gesterkt word in zijn mening waardoor de leiding minder grip krijgt. Familie en met nm de ouders zijn vaak geneigd om het voor het kind op te nemen en niet altijd op de juiste manier. En misschien zijn ze bang om de toorn van de ouders over zich heen te krijgen.

Tsjor, dank je dat je me attendeert op cllect-call! Ik heb haar net gelijk een kaart geschreven met daarin de beschrijving hoe dat werkt en haar op het hart gedrukt om dat nummer, met de nummers die ze in nood zou willen bereiken, op te schrijven en altijd bij zich te dragen.

Verder heb ik de contactgegevens van een vertrouwenspersoon en met haar ga ik overleggen of een klacht zinvol is. Ze zouden bv ook voor en na schooltijd haar mobiel in kunnen nemen, onder schooltijd, ivm met de lange afgelegen weg, vind ik onverantwoord.

Ze heeft verder overigens nog meer straffen gekregen. Ze moet onder toezicht blijven voor een maand (dus mag niet naar vriendjes/vriendinnetjes in andere groepen of buiten het terrein) en moet iedere dag een uur eerder naar haar kamer voor een maand.

Gisteren was haar belmoment (1x per 14 dagen 15 min)en normaal gesproken mogen we prive praten. Nu was er een leiding op de achtergrond aanwezig, de tussendeur van kantoor en belruimte was open en mocht op verzoek van dochter niet dicht. Mijn dochter protesteerde tegen de leiding en uiteindelijk vroeg ik de leiding aan de telefoon om te vragen wat de reden hiervoor was. Het antwoord was nogal vaag, ze luisterde niet mee, was bezig met een rapport en hoorde maar de helft. Volgens haar was het gebruikelijk dat de tussendeur openstond bij belcontacten, wat gewoonweg niet waar is.

Ik vind het steeds vreemder en vager worden.

Mvg, Bianca

Standaard toch

Het innemen van mobieltjes is vziw een standaardmaatregel in instellingen met moeilijke jongeren. Het is een panacee tegen een hele reeks problemen, variërend van slaaptekorten (s nachts eindeloos zinloos bellen of whatasappen) tot loverboy-ellende.

Kort door de bocht tinus

Waar haal je vandaan dat ze in een instelling voor moeilijke jongeren zit? In dit geval is het dus niet ter voorkoming of wending van problemen maar als strafmaatregel die als gevolg daarvan juist voor een onveilige situatie kan zorgen. Of ik heb het a) niet duidelijk uitgelegd, of b) je leest niet goed en trekt daarom verkeerde conclusies. Als ze contact zou hebben met loverboys en ze zouden daarom haar mobiel innemen dan zou ik daar vierkant achter staan.

Mvg, Bianca

Bianca

Bianca:
"In dit geval is het dus niet ter voorkoming of wending van problemen maar als strafmaatregel die als gevolg daarvan juist voor een onveilige situatie kan zorgen. Of ik heb het a) niet duidelijk uitgelegd, of b) je leest niet goed en trekt daarom verkeerde conclusies"
Gewoon voor de duidelijkheid: Waarom moest ze haar mobiel inleveren? Moeten alle kinderen dat daar? En is het door de leiding ook omschreven als straf, of als veiligheidsmaatregel, of als iets anders?
Nogmaals, het innemen van mobieltjes in instellingen is vziw 'normaal' (normaal in de zin van: er zijn veel instellingen die dit doen), als algemene veiligheidsmaatregel.

Bianca:
"Waar haal je vandaan dat ze in een instelling voor moeilijke jongeren zit?"
Je hebt het zelf over ots, vandaar.

W8 ff

Ok, ik ahd wat gemist.

Bianca:
"Wat vinden jullie hiervan? (als ze op hun strepen blijven staan ben ik van plan om haar een mobieltje toe te sturen voor noodgevallen zonder dat de leiding daar weet van heeft)"
De beste manier om t voor je dochter nog moeilijker te maken.

Bianca:
"Gisterenavond belde ze rond 8 uur overstuur op. Ze had conflicten gehad op de groep en was rond half 6 weggelopen. Ze was in een naburig dorp op flinke afstand van het internaat. Ze was bang om terug te gaan, mede omdat ze wist dat het innemen van haar mobiel een sanctie zou zijn (de regel is daar dat als je je mobiel gebruikt om bij conflicten familie of naasten te bellen hij in beslag genomen word, je mag pas naar "buiten"bellen als het daar opgelost is."
Heldere regel, duidelijk gericht op het aanleren van eigen verantwoordelijkheid (goed idee!) en het leren omgaan met conflicten (goed idee!).

Tinus

Ik ben het deels met je eens en had er verder geen probleem van gemaakt als de school op het terrein was en niet 7 km verderop in afgelegen en deels bebost gebied.
Stel er gebeurd is ernstigs onderweg en ze kan niemand bereiken? Bij wie ligt de verantwoording dan? En nogmaals; ze heeft me niet in een conflict of over het conflict gebeld (een smsje of ik haar wilde bellen, ze had geen beltegoed) maar in een noodsituatie. Ze was overstuur en wilde/durfde niet terug. Juist omdat ze een mobiel had is het goed afgelopen.
Laten ze dan haar mobiel innemen voor en na schooltijd en in de weekenden.
En niet alle kinderen met een ots geplaatst zijn moeilijke kinderen.

Mvg, Bianca

Tinus

Dat vind ik niet relevant. De vraag is in het kort; brengen ze haar veiligheid niet in gevaar door deze handelswijze? In mijn ogen wel. Ik bemoei me verder nooit met conflicten of regels maar waar haar veiligheid in het geding dreigt te komen voel ik het als mijn verantwoordelijkhied om daar werk van te maken. Of het iets uithaalt betwijfel ik maar niets doen is voor mij geen optie.

Mvg, Bianca

In gevaar?

Bianca:
"De vraag is in het kort; brengen ze haar veiligheid niet in gevaar door deze handelswijze?"
Waarom zou haar veiligheid in gevaar zijn zonder mobieltje? Mocht je dochter in gevaar zijn, dan lijkt het me beter als ze het terrein van instelling niet afgaat.

Overigens lijkt de reden van ots me wel relevant, omdat die achtergrond (mede) bepaalt wat voor soort regels/aanpak voor je dochter geschikt is.

Tussenweg

Mijn ervaring met een jeugdinstelling is dat de mobiel mee mag naar school, maar standard ingeleverd wordt bij terugkomst. Trouwens niet alleen mobiel, maar ook portemonnee, laptop en andere dure dingen zijn in beheer van de leiding. Ook voor veiligheid tegen diefstal en vernielingen. Maar deze regel staat ook zwart op wit.
Ik zou vragen of ze wel voor de reis naar school en terug haar mobiel mag hebben, maar verder inleveren.
Belafspraken waren 1x per week en of op kantoor of in de woonkamer. Ik kan me voorstellen dat sommige jeugdigen ouders en leiding kunnen gaan uitspelen. Geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar in zo'n setting zijn duidelijke regels noodzakelijk (dus geen uitzonderingen).

Weglopertje

Een kind dat wegloopt mét mobiel is traceerbaar, aanspreekbaar en kan zelf hulp inroepen (van de ouders bijvoorbeeld). Een kind zonder mobiel is niet traceerbaar, niet aanspreekbaar en kan geen hulp inroepen.
Een vergelijking met de tijd voor de mobieltjes heeft niet zoveel zin. Ik geef mijn dochter meer vrijheid om ergens naartoe te gaan, als ze maar bereikbaar is. En ik word boos als de mobiel uit staat, omdat ze dan niet bereikbaar is.
De eerste mobiele telefoon is hier in huis gekomen toen zoon lange treinreizen moest maken als 10-jarige. Na een aantal keren in spanning op het station te hebben gestaan, zonder dat hij uitstapte (trein had weer vertraging, bussen ingezet, en dat allemaal vóór het mobiele tijdperk en internet uit de steentijd, kwam er een mobieltje. Dat geeft eens tukje rust. Niet alleen voor de ouders overigens, ook de groepsleiding zou daar dankbaar gebruik van kunnen maken.

Tsjor

Plus

Vroeger, voor de mobiel, bestonden er nog telefooncellen. Ook was het niet ongebruikelijk om in geval van nood ergens aan te bellen met het verzoek de telefoon te mogen gebruiken.
Telefooncellen bestaan vermoedelijk alleen nog in het Openluchtmuseum, en een jongere die nu ergens aanbelt met de mededeling dat ze daar moet bellen omdat ze geen mobieltje heeft wordt vermoedelijk met wantrouwen bejegend ("zeker weer zo'n babbeltruc om mijn huis leeg te roven, zag ik laatst nog op Opsporing Verzocht").

Dus de mobiellozen hadden het vroeger makkelijker dan nu.

Groeten,

Temet

Tsjor; zelf hulp vragen is juist probleem

tsjor:
"Een kind dat wegloopt mét mobiel is traceerbaar, aanspreekbaar en kan zelf hulp inroepen (van de ouders bijvoorbeeld). Een kind zonder mobiel is niet traceerbaar, niet aanspreekbaar en kan geen hulp inroepen."
Zo'n kind is alleen traceerbaar/aanspreekbaar als het zelf reageert -en dat wil het kind niet, want het loopt weg. Het 'zelf hulp inroepen' is juist onderdeel van het probleem; het negeert de hulp van de hulpverleners (door weg te lopen), terwijl voor een hulpvraag aan anderen geldt wat Amati schreef: 'Ik kan me voorstellen dat sommige jeugdigen ouders en leiding kunnen gaan uitspelen. Geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar in zo'n setting zijn duidelijke regels noodzakelijk (dus geen uitzonderingen).' aangevuld met wat ik noemde mbt loverboys en andere foute vriendjes/vriendinnetjes.

Toch begrijp ik iets niet bianca

Vooropgesteld: ik zou als moeder van een veertienjarige ook willen dat mijn kind een mobiel heeft. Maar.. de mobiel wordt toch pas ingenomen nádat ze familie heeft gebeld? toch niet voordat ze haar familie heeft gebeld?
Je schrijft: "Ze was bang om terug te gaan, mede omdat ze wist dat het innemen van haar mobiel een sanctie zou zijn (de regel is daar dat als je je mobiel gebruikt om bij conflicten familie of naasten te bellen hij in beslag genomen word, je mag pas naar "buiten"bellen als het daar opgelost is."
Dus ze gaat je bellen om te zeggen dat ze bang is omdat ze niet mag bellen?
Ergens begrijp ik de regel van niet direct naar familie bellen bij conflicten wel. Ik hoef niet te weten waarom jouw dochter daar zit maar in mijn omgeving was een meisje met een hechtingsstoornis ook in een instelling geplaatst. Zij was er werkelijk een meester in partijen tegen elkaar uit te spelen.
Je dochter had toch niet bang hoeven zijn dat haar ontnomen voordat ze jou had gebeld? Ze had ook terug kunnen gaan met behoud van mobiel. (waarbij ik wel vind dat ze in zo'n situatie een mobiel moet hebben om bijvoorbeeld 112 of haar voogd te bellen)
En hoe groot is de kans dat er nu gebeurt waar de hulpverlening in de instelling juist bang voor is: het conflict gaat nu over het mobieltje (en de communicatie van jou en de instelling) en niet meer over te moeilijkheden die je dochter had op de groep?

Hulp inroepen

Kan ook nodig zijn in dit geval onderweg van/naar school. Uitspelen van de leiding vind ik een zwak argument. Dat kan op vele manieren. Dat is alleen te voorkomen door kinderen te isoleren van de buitenwereld. Ik kan veel scenario's bedenken in deze situatie waarom het onveilig is om haar onder schooltijd haar mobiel te ontnemen en geen enkel punt wat dit rechtvaardigt. Ik ben werkelijk van mening dat een kind van 13 die 7 km heen en weer moet fietsen in zo'n afgelegen gebied, soms alleen, de veiligheid nodig heeft van een mobiel.

Tinus, loverboys en foute vriendjes/vriendinnetjes is hier totaal geen sprake. Als dat de reden was om haar mobiel in beslag te nemen had ik er meer dan vrede mee.
Ik begrijp niet goed dat je dat weer ter sprake brengt.

Mvg, Bianca

Ja dat ben ik wel met je eens bianca

Onze postings hebben elkaar gekruist. je schrijft in je laatste bericht
"Ik kan veel scenario\'s bedenken in deze situatie waarom het onveilig is om haar onder schooltijd haar mobiel te ontnemen en geen enkel punt wat dit rechtvaardigt"
Ja dat ben ik met je eens, maar wat vind jij dan van de regel dan ze bij een conflict niet direct familie moet bellen. En wat zou jij dan een goede sanctie vinden?

Nog wat

Bianca:
"Uitspelen van de leiding vind ik een zwak argument. Dat kan op vele manieren. Dat is alleen te voorkomen door kinderen te isoleren van de buitenwereld."
Hoe dan ook, jij bent nu actief bezig met dat spelletje ouders-tegen-de-leiding. heeft je dochter alweer mooi voor elkaar.
Kom ik toch weer op de vraag: Waarom zit je dochter nou in die instelling en waarom heeft ze een ots? Die krijg je niet zomaar, daar is een reden (goed of slecht) voor. En die reden is (zeg je zelf) niet iets met foute vrienden, dus dan is het reëel om na te denken over fout kind of foute ouders. Verder eens met MariaR, als ze vraagt: "maar wat vind jij dan van de regel dan ze bij een conflict niet direct familie moet bellen. En wat zou jij dan een goede sanctie vinden?"
Focus je daarbij juist niet het idee dat je dochter een mobieltje MOET hebben als ze door t bos fietst, of dat een mobieltje anderszins dringend noodzakelijk is voor haar veiligheid. Dat vind IK namelijk een veel zwakker argument dan 'uitspelen van de leiding', in dit verband.

Mariar

Ze heeft me niet gebeld nav het conflict. Ze heeft me gebeld, 1 1/2 uur na het conflict omdat ze niet meer wist wat ze moest doen en ergens in the middle of nowhere was beland. Haar voogd is om 8 uur 's avonds echt niet bereikbaar en voor 112 was de nood niet hoog genoeg. Zelfs bij mij kwam dat niet op. Mijn dochter heeft geen hechtingsstoornis en speelt ook geen mensen tegen elkaar uit. (evenmin heeft ze contacten met loverboys of foute vrienden)

De moeilijkheden die geleid hebben tot een conflict is voor mij van ondergeschikt belang en ik denk dat de leiding cappabel genoeg is om dat met haar op te lossen als de emoties bezonken zijn. De aanleiding was dat ze gepest werd na een bezoek van zusje; wat een spuuglelijk zusje heb jij etc, in die trant.

Het gaat mij puur om haar veiligheid van en naar school, ik vind dat deze straf haar veiligheid in gevaar kan brengen. En daarover wil ik graag jullie mening, ik zie hierbij niet de meerwaarde van allerlei casussen die evt van toepassing zouden kunnen zijn, dat zijn ze niet.

Ps Tinus, mijn dochter heeft niks mooi voor elkaar, ik heb goede contacten met de leiding en de voogd en heb daarbij snel genoeg door als ze het spel van uitspelen wil proberen, daar leen ik me niet voor en is geenszins in haar belang. Je trekt wel erg snel conclusies.
Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie. Een passende sanctie zou ik vinden dat ze voor en na schooltijd en in de weekenden haar mobiel in moet leveren.

Verder mag je ernaar vragen wat je wilt waarom een ots etc, antwoorden ga ik je niet ivm privacy redenen. Als jij geen andere mogelijkheden hiervoor kan zien dan foute ouders of fout kind, so be it. Je zult van mij aan moeten nemen dat dat niets met deze situatie van doen heeft. Sinds wanneer zijn zorgen over de veiligheid van je kind aan te merken als zwakke argumenten? Ik denk, weet wel zeker, dat als je als ouders zijnde zulke straffen zou geven het wel degelijk aangemerkt zou worden vanuit bjz als onveilig.

Mvg, Bianca

Bianca

Ik val je niet aan hoor, ik ben met je eens dat een kind van veertien een mobiel moet hebben. Ook suggereer ik niet dat je kind een hechtingsstoornis heeft of manipulatief is. Maar groepsgenoten van haar mss wel en men moet natuurlijk een lijn trekken.
Daarom vraag ik je nogmaals: wat vind jij van de regel dat er na een conflict geen familie gebeld mag worden. (ze had ook het internaat kunnen bellen toen ze het niet meer wist -moeilijk dat wel, maar dan zou ze niet haar mobiel kwijt geraakt zijn- en wat jij dan een goede sanctie zou vinden.
Ik begrijp je bezorgdheid maar begrijp ook een beetje de redenering van het internaat hieromtrent. Jij niet?

MariaR

Mariar

Je vragen heb ik al beantwoord (de regel is trouwens in een conflict, niet na een conflict);

Dat ze niet tijdens een conflict mag bellen kan ik nog inkomen, maar, zoals ik al eerder heb uitgelegd, was dit in mijn ogen niet in maar na een conflictsituatie. Een passende sanctie zou ik vinden dat ze voor en na schooltijd en in de weekenden haar mobiel in moet leveren.

Maria; ze had ook het internaat kunnen bellen toen ze het niet meer wist -moeilijk dat wel, maar dan zou ze niet haar mobiel kwijt geraakt zijn-

Daar heb je gelijk in. Maar menig volwassene zou in zo'n gemoedstoestand en in zo'n situatie het niet op kunnen brengen om verstandig en nadenkend te handelen. Hoe dan ook, de situatie is juist ten goede gekeerd doordat ze me kon bellen en dat lijkt me voor alle betrokkenen winst. Het had zonder mobiel heel wat akeliger af kunnen lopen met een kwetsbaar meisje van 13 in the middle of nowhere dat zo overstuur is. Ook al lopen pedofielen en monsters zoals bv Dutroux niet bij bosjes rond, mijn dochter zou de ideale prooi zijn geweest.

Ach meisje toch, ga maar even mee, kun je bij mij je moeder bellen........
Ze heeft misschien niet voor de juiste weg gekozen en zich niet aan de regels gehouden, ze heeft tenminste wel aan de bel getrokken met als gevolg dat ik bemiddeld heb en ze veilig thuis is gekomen. Dat staat voor mij heel erg haaks op het invorderen van haar mobiel.

En geloof me, ik ben niet zo'n moeder die altijd haar kind de hand boven het hoofd houd en bij voorbaat partij kiest, integendeel en al zeker niet tov de groepsleiding in haar aanwezigheid. Dat zou haar en de situatie geen goed doen. Als ik het ergens niet mee eens ben blijf ik zo neutraal mogelijk tov dochter en neem daar later contact over op met de groepsleiding, zo ook nu. Maar wat er nu gebeurt vind ik echt niet kunnen dus ik maak er zeker meer werk van.

Ook groepsleidingen maken (inschattings) fouten, het ligt bij lange na niet altijd aan het "moeilijke" kind.

Mvg, Bianca
ps Maria, ik voelde me niet aangevallen hoor.

Tja

Maria, ik voelde me niet aangevallen hoor" maar - en nogmaals ik kan me er alles bij voorstellen dat je veiligheid voor alles wilt- je klinkt best defensief hoor. Volgens mij zijn we het namelijk voornamelijk eens. Ze moet haar mobiel op weg naar school en terug bij zich kunnen hebben voor nood.

Bedankje

Een situatie als je dochter komt vaker voor, heel vaak zelfs. Kind loopt weg uit instelling, vervolgens weet het niet meer wat te doen. Belt ouders.
Ik zou wel eens cijfers willen zien hoe vaak ouders er dan voor zorgen dat de kinderen weer naar de instelling gaan. Zelfs ouders die het hartgrondig oneens zijn met plaatsing in de instelling. Over je eigen schaduw heen springen, heet dat in modern politiek jargon.
Een bedankje aan de ouders zou dan gepast zijn, zij hebben ervoor gezorgd dat het kind weer veilig terug is.
Andere situatie: ouder belt instelling op, missen jullie niet iemand. Nee, was het antwoord. Ouder: 'ze staat anders bij mij voor de deur' (afstand was ongeveer een uur met de trein). Dat kind is door de ouders ook weer teruggebracht naar de instelling. Zo zijn er nog wel meer verhalen. En soms, als de situatie in de instelling té erg is, dan houden ouders hun kinderen weg, wachten tot de plaats vergeven is en treuren dan met de voogd over het feit dat er geen plaats meer is voor het kind. Maar zijn ondertussen wel blij dat hun kind niet meer in die onveilige situatie hoeft te zitten.

Tsjor