Welke achternaam
Hoi,
Na een hele lange relatie zonder kinderen en uiteindelijk een scheiding (om diverse redenen) heb ik sinds een tijd een nieuwe vriendin met een heel lief zoontje.
Zijn al een tijdje samen. Gaat heel goed tussen haar zoontje (bijna 3) en mij. Binnenkort nieuw huis. Kortom, tijd voor de volgende fase. Vergevorderde plannen voor een broertje of zusje voor T.
Alleen nog een klein discussie puntje waar wij beiden nog niet helemaal uitkomen.
Mijn vriendin is al sinds de zwangerschap van T'tje alleenstaand. Vader heeft het kind uiteindelijk wel erkend en er is co-ouderschap. Maar T heeft de achternaam van de moeder.
Maar nu is het de bedoeling dat er een 2e komt. Welke achternaam gaan we gebruiken?
Uiteraard wil ik heel graag mijn achternaam terug zien. Zeker als het een jongetje wordt, aangezien het de laatste mogelijkheid wordt de familie naam door te geven. Zussen hebben kinderen de achternaam van de vaders gegeven. Mijn broer heeft alleen meiden.
Maar ik denk nog wat traditioneler.
Argument van vriendinnetje is dat T zich misschien buitengesloten gaat voelen als het 2e kindje mijn achternaam krijgt. Zij wil namelijk zelf, als wij zouden trouwen of geregistreerd partnerschap aangaan, mijn naam ook aannemen.
En ze vindt dan 2 kinderen met een verschillende achternaam binnen hetzelfde gezin raar.
Ikzelf vind het eerlijk gezegd belangrijker / zwaarwegender dat het kindje mijn achternaam aanneemt, dan dat mijn vriendin dat doet.
Wat is jullie mening?
bij huwelijk
bij een huwelijk neem jij haar achternaam aan, en het eventuele nageslacht krijgt ook haar achternaam, hebben jullie allemaal dezelfde achternaam.
Ik vind jouw argumenten niet meer of minder wegen dan die van haar.
2e kind krijgt jouw achternaam. Dan heb je 2 setjes de zelfde achternaam.
Bij een huwelijk neemt zij jouw achternaam aan en jij haar achternaam. Dan blijven het 2 setjes met de zelfde achternaam én heb je als bonus nog de zelfde naam als je stiefkind. Als ultieme blijk van dat jullie echt één gezin zijn.
Ik vind jouw argumenten ook niet beter dan de hare. Misschien ook omdat ik geen grote behoefte heb om per sé mijn achternaam door te geven. Via de mannelijke danwel vrouwelijke lijn.
Snap ik
Ik snap haar argumenten zeker wel. Wil ook niet zeggen dat de mijne beter zijn of de hare slechter.
Maar zal een kind zich inderdaad buitengesloten voelen door een andere achternaam?
Zijn vader heeft ook een andere achternaam. Hij heeft een tijd een relatie gehad met iemand met kinderen. Ook die hadden een andere achternaam.
Nu weet ik wel dat een kind van 3 nog niet zo veel waarde hecht aan achternamen. maar in de toekomst?
Het wordt sowieso een heel verhaal, want straks komt daar ook het papa verhaal bij. Ene kind zal mij papa gaan noemen. Andere niet.
En dat doorgeven van de naam? Uhm... Ik kom uit een gezin van 7 kinderen. Geen enkel kind zal wss de naam doorgeven. Tenzij ik daar nu de kans toe bied.
En als je moeder dan ook nog eens aangeeft dat je vader trots zou zijn geweest als een kindje de naam door zou geven? Tja, dan breek ik wel. (Mijn vader is 7,5 jaar geleden overleden)
Twee namen
Wij hebben hier in het gezin (moeder, twee kinderen) ook twee achternamen omdat de jongste mijn naam heeft. Toen de oudste werd geboren gebruikte ik ook de naam van haar vader. Eerlijk gezegd is het mij om het even, al vind ik het wel het handigst om dezelfde naam te hebben als mijn kinderen. Dat kun jij bereiken als je de naam van je vriendin aanneemt, maar eigenlijk vind ik tegenwoordig dat gedoe met namen maar ouderwets (en lastig als je weer gaat scheiden).
Kortom, voor beide valt veel te zeggen dus als je er niet uit komt kun je erom loten.
Misschien
geven de dochters van je broer de familienaam wel door.
Aangezien de achternaam van het aanwezige kind de enige is die vaststaat, omdat jij de naam van je vriendin kan gebruiken bij een huwelijk of geregistreerd partnerschap, zou ik daarvoor kiezen. Dan kunnen jullie allemaal dezelfde naam gebruiken. Ik snap dat je vriendin graag zou willen dat de kinderen dezelfde achternaam hebben. Ik zou het zelf ook raar vinden dat mijn ene kind wel mijn naam krijgt en het andere niet.
Vanuit het kind bekeken
Mijn oudste vindt het totaal geen probleem dat ze niet mijn achternaam heeft, ze heeft immers de naam van haar vader. Het was alleen lastig toen ze eens op een buitenlands vliegveld moeilijk gingen doen over mijn ouderschap. Maar ook dat werkt weer naar twee kanten.
Als ik er nog eens over nadenk vind ik het wel logisch om de kinderen dezelfde naam te geven als dat kan. In ons geval ging dat niet omdat je niet de naam van je ex, niet zijnde de erkenner, kunt geven.
eerlijk
Ik zou het niet raar vinden. Ik vind het wel eerlijk verdeeld, 1 naar de moeder en 1 naar de vader verdiend. Het is ook een kwestie van gunnen.
Verdeeld
@ Mijntje
Dat is ook een beetje mijn idee.
Ik hou ontzettend veel van T. Ben echt stapel dol op hem en hij ook op / met mij. Ik zie hem eigenlijk als deels van mij, ook al is hij dat niet. Maar hij heeft ook een vader. En de naam van zijn moeder.
Ik zou het fijn vinden als een volgend kindje ook gewoon duidelijk van mij zou zijn. (Saint modus aan) Niet alleen door de knappe looks en de volle bos haar dat het van mij gaat krijgen... (Saint modus uit) 
het voelt nu af en toe zo half. En ik weet dat dat hoort bij het stiefvaderschap. En ik kan daar ook wel mee leven. Ik heb er bewust voor gekozen.
Mijn vriendin geeft dus wel aan dat ze heel graag mijn achternaam aan wil nemen. (geregistreerd partnerschap is een serieuze optie ivm 2e kind / koophuis / alles gewoon geregeld enzo)
Ze wil mijn achternaam aannemen. Dus dan krijg je straks de situatie dat beide ouders de ene achternaam hebben en de beide kinderen de andere. (lekker handig als je bij de doune op het vliegveld staat... 
waarom
houdt ze niet gewoon haar eigen achternaam?
Ik snap dat eerlijk gezegd nooit, vrouwen die de naam van de man aannemen. Andersom wordt jou ook aangeraden. Ik zou dit zelf nooit willen, ik heet al x aantal jaren X. Een dubbele achternaam vind ik veel te veel schrijfwerk
Op haar paspoort kan ze laten zetten: ev Jouw naam.
Praat er verder met haar over. Zij heeft al een kind met haar achternaam, misschien gunt zij die jou ook, gezien je familiesituatie snap ik dat best. Zielig of raar voor de kinderen vind ik dat niet.
Ze houdt
gewoon haar eigen naam, ze mag alleen de jouwe gebruiken, dus bij de douane is het sowieso geen punt.
Wat ik echt raar zou vinden is het scenario
dat de kinderen haar naam hebben maar zij die van jou gaat gebruiken als jullie getrouwd zijn of geregistreerd partnerschap hebben. Dan hebben de kinderen een naam die de moeder niet gebruikt en de vader niet heeft.
Ik ben sowieso van het houden van de eigen naam, maar in dit geval vind ik het ronduit raar om te doen wat je vriendin voorstelt. Hele rare combinatie.
Wat betreft de achternaam van de kinderen, tja, wat moet ik zeggen, ik snap wel dat het prettig is dat ze beide dezelfde achternaam hebben dus ik snap je vriendin weer wel dat ze wil dat kind 2 dezelfde achternaam krijgt als kind 1.
Aagje
situatie
Wij hadden deze situatie ook. Mijn oudste kinderen dragen mijn achternaam omdat dat toen het beste uitkwam. Hun vader en ik waren wel samen. Hij is later overleden. Toen ik opnieuw ging trouwen heb ik mijn achternaam uiteraard gewoon gehouden. Ik vind het altijd wat bevreemdend als een vrouw opeens van naam wisselt.
Toen ik zwanger raakte hebben we serieus gesproken over achternamen. Ik vond het ook prettig als de kinderen dezelfde achternaam zouden delen. Mijn man vond dat het zijn beurt was aangezien ik mijn naam al 2x door had mogen geven. Ik vond dat we allebei wel goede argumenten hadden.
Uiteindelijk hebben we voor een derde weg kunnen kiezen: omdat mijn man een nationaliteit heeft van een land waar dubbele achternamen wel zijn toegestaan hebben we voor een dubbele achternaam gekozen.
Helaas kan dat niet als je alleen de Nederlandse nationaliteit hebt.
Ik vind dit de beste oplossing. Kind is zo duidelijk met ons allebei verbonden qua naam & ook met oudere broer/zus.
Overigens hebben we ook een pleegkind dus we hebben sowieso al drie achternamen binnen ons gezin en dat is ook helemaal niet problematisch.
Hier
Zijn er drie achternamen in t gezin. Soms maken we geintjes over welke achternamen de huisdieren hebben 
. Verder speelt het niet. Heb het gevraagd aan degenen die oud genoeg zijn voor zo’n vraag (en nog wakker ); niemand voelt zich buitengesloten nav een achternaam. Ik denk dat het vooral een kwestie van loslaten van oude beelden en ideeen is. Creeer je eigen ideale plaatje; eentje met een heel warm liefdevol gezin waarin iedereen een plekje heeft en altijd welkom is, namen en aanspreekvormen staan daar los van. Mijn stief noemt mij ook geen mama, de bio wel. Maakt echt niet uit. Beiden kun je zo liefdevol en geagiteerd zeggen als je wilt 😊. Nou ik erover nadenk kort stief mijn naam wel af op bepaalde manier, maar dat is bij hem gekomen, niet door ons bedacht. Dat het allemaal zo gegroeid is, zonder bedenksels* vind ik heel fijn, dat is ons verhaal en zo is t goed
* hiermee bedoel ik bv dat de ouders bedenken dat de stiefpapa paps moet heten en de stiefopa sopa ofzo
Snap ik niet
Je vriendin heeft haar eigen naam en haar kind heeft haar naam. Waarom zou zij dan kiezen voor een andere naam? Dat vind ik moeilijker te begrijpen dan waarom jij je familienaam wil doorgeven.
Waarom zou je als mens (man of vrouw)
de naam van een ander willen aannemen? ik snap dat niet. Alsof je je identiteit opgeeft.
Als jullie trouwen ben je toch samen, wat heeft dat met namen te maken? En dat een vrouw vanuit een soort traditiegevoel de naam van de man aanneemt is een fout beeld. Het is namelijk is heel ouderwets en stamt uit de tijd dat een vrouw nog niet voor vol werd aangezien, nog geen eigen beslissingsbevoegdheid had en zij als het ware een man als voogd nodig had voor belangrijke beslissingen. Je nam als vrouw de naam van je man aan, omdat je ook als het ware van je man WERD, als eigendom. Het toont de ongelijkwaardigheid tussen beiden aan.
Nooit doen, gewoon je eigen naam houden.
Verder zou ik, nu je vriendin toch al een kind heeft met haar naam, het andere kind ook haar achternaam geven.
Onze kinderen hebben mijn achternaam. We hebben om de band tussen vader en kind aan te duiden als een van de voornamen van de kinderen de vorm 'Thomaszoon' of 'Thomasdochter' bedacht.
Dus onze dochter heet Marietje Thomasdochter Mijnachternaam en onze zoon heet Jantje Thomaszoon mijn achternaam.
Wat jij noemt van jouw moeder, die dan zegt hoe trots je vader zou zijn geweest, enz. enz. dat zie ik als manipuleren. Daar zou ik niet gevoelig voor zijn. Of jouw kind nou wel of niet jouw achternaam heeft, het is en blijft echt haar (en je vaders) kleinkind, dat wordt daar echt niet minder van.
Mirreke
Wat een briljant idee. Thomaszoon.
Wij hebben om verschillende redenen gekozen voor de achternaam van mijn man. Een van de redenen was dat ik het fijn vond dat je hiermee meer duidelijkheid schept over de relaties binnen het gezin. Dat hebben jullie zo mooi opgelost.
Ik ben bij ons de enige wel met een andere achternaam, maar dat vind ik geen enkel punt. Voor een kind lijkt me dat minder leuk. Vooral als het kind later gaat snappen dat ze de naam heeft van moeder, maar dat moeder later nog een andere naam heeft gekozen.
Tja
T-tje mag blij zijn dat hij niet de naam van zijn vader heeft en echt afwijkend was. Als zijn moeder gewoon haar eigen naam houdt is er niks aan de hand: twee setjes van achternamen. Als je gewoon dit als voldongen feit brengt (het is nu eenmaal zo) dan voelt niemand zich buitengesloten. Als je er zo'n gedoe van maakt wel.
Doorgeven van achternaam vind ik een bizar argument en idd wie weet stopt het bij jouw zoon en gaat het wel door bij jouw nichtjes. Is het werkelijk een achternaam die verder nergens voorkomt in Nederland?
dat laatste
kwam dus echt voor, ik sprak iemand met 1 broer en ze hebben samen drie dochters en verder heeft niemand die achternaam in Nederland. Nou die dochters kunnen die naam best doorgeven toch?
Ik verzin het ook niet
Maar ze geeft echt uit zichzelf aan dat ze mijn naam aan wil nemen. Om de verbinding aan te geven.
Naar mijn idee is het idd je eigen identiteit opgeven. Heb er ook geen problemen mee als zij haar eigen naam houd.
Buiten ouderwets of wat dan ook om.
Overigens vind ik Thomaszoon nog veel ouderwetser. Doet mij echt aan de VOC denken. Willem Barentszoon enzo.
Maar dat valt buiten de discussie. Het ging om de achternaam van ons gezamelijk kind.
Overigens wel leuk om te lezen hoe enorm verschillend er over gedacht wordt en hoe anderen met deze situatie omgaan.
Bedankt Stief&moeder voor het vragen. Praktijk ervaring is altijd belangrijk.
Ik zal echt niet meer of minder van een kind houden omdat het niet mijn achternaam heeft. Het is meer het gevoel.
En uiteindelijk, wat mijn moeder gezegd heeft. Mijn moeder zal niet manipuleren. En ondanks dat het mij wel wat doet, zal ik het niet mee laten wegen in beslissingen.
Familie
Hij wil zijn familienaam doorgeven, niet zijn voornaam.
Ik denk dat ik hem gelijk zou geven, maar wat een puinhoop die moderne relaties... Je zou er bijna van gaan trouwen.
Moderne relaties
Welnee Ad, dit is van alle tijden. Mijn eigen dubbele achternaam is samengesteld uit de namen van de vader en de stiefvader van een deel van het gezin. Dit speelde ergens in de 17de eeuw. Vroeger waren er ook veel samengestelde gezinnen. Niet zo vaak door scheidingen, meen ik, meer door overlijden.
Onze achternaam kwam in 2017 46 keer voor in Nederland waarvan ik binnen mijn directe familie er zo uit mijn hoofd al 15 weet die de naam niet (meer) zullen doorgeven en maar 2 of 3 (misschien) nog wel. Wij hebben overwogen om de kinderen mijn naam te geven, maar behalve heel bijzonder, is deze ook vrij ingewikkeld. De naam van mijn man is van het kaliber de Groot. Lekker makkelijk dus. Bovendien geeft mijn eigen vader niks om die achternaam.
Ik kan me best voorstellen dat Mark de wens van zijn overleden vader wel laat meespelen in de keuze.
@Mark: Om de verbinding aan te geven kunnen jullie allebei elkaars achternaam aannemen als tweede naam.
Eenmaal gekozen, altijd gekozen
Mijn kinderen hebben de naam van hun vader. Ik heb ook de naam van mijn vader. Dat was nu eenmaal de norm. Dat mijn naam een zeldzame is doet daar niks aan af.
Tegenwoordig zijn de normen ietsje anders. Ouders mogen kiezen: wordt het zijn naam, of haar naam? Daarbij geldt dan wel de beperking dat éénmaal gekozen, altijd gekozen is. Wordt het eerste kind genoemd als de vader dan moeten de volgende kinderen ook zo genoemd worden.
Wordt het eerste kind genoemd als de moeder, dan moeten de volgende kinderen ook zo genoemd worden.
Kennelijk vindt ook de overheid het fijn om in één oogopslag te zien dat deze kinderen bij elkaar in een gezin horen.
Vanuit die nieuwe regel zou ik zeggen dat het het meest gepast is om door te gaan met het geven vaan haar naam aan de kinderen. Zodat alle kinderen inderdaad hetzelfde heten. Zelfde familie, zelfde familienaam. Geen vragen. Geen moeilijk doenende juffen (kind uit gebroken/samengesteld gezin...) of ouders van vriendjes (heb jij een andere vader???)
En inderdaad, daaruit volgt dat dat misschien wel de standaard zou moeten zijn. Een veel logischer standaard natuurlijk, want wie de moeder is is zonder twijfel.
Wat de emotie van de familienaam betreft: daar zou ik dan toch iets met naamgeving mee doen en dat is gewoner dan je denkt. Zo is mijn familienaam ook bekend als voornaam en worden er nog steeds Pieterszonen en Jansdochters geboren.
Keuze
Quote:[ Daarbij geldt dan wel de beperking dat éénmaal gekozen, altijd gekozen is. Wordt het eerste kind genoemd als de vader dan moeten de volgende kinderen ook zo genoemd worden.
Wordt het eerste kind genoemd als de moeder, dan moeten de volgende kinderen ook zo genoemd worden.
Kennelijk vindt ook de overheid het fijn om in één oogopslag te zien dat deze kinderen bij elkaar in een gezin horen. ]:Quote
Deze regel geldt als de kinderen van dezelfde vader zijn. Komt er een andere vader in beeld, dan wederom gekozen worden voor een andere achternaam.
Daarnaast zullen er denk ik steeds minder vragen vanuit de samenleving komen over namen en achternamen. Samengestelde gezinnen zijn tegenwoordig normaal.
Misschien zelfs hip. (Hoe slecht de ontwikkeling misschien ook)
Ik denk dat er tegenwoordig bijna meer samenstel kinderen dan traditionele kinderen in een klas zitten.
Ik heb een tijd gedate via internet. En ik verbaasde mij er over hoeveel single vrouwen met vaak erg jonge kinderen je tegen komt. Eigenlijk heel triest.
Overigens; mijn achternaam of die van mijn vriendin als voornaam of vernoemingsnaam gaan gebruiken wordt geen succes.
Ach
We zijn nou eenmaal een samengesteld gezin, dat weet school en vriendenkring natuurlijk gewoon, ook al hadden we allemaal dezelfde naam. Ik heb geen voorbeelden dat er ergens verbaasd of raar werd gereageerd op onze namen tombola. Ook niet bij de douane trouwens, nooit problemen gehad. Misschien omdat mijn stief toevallig een soort op mij lijkt en makkelijk ‘van mij had kunnen zijn’. Ik denk vooral omdat mensen over het algemeen niet zo met anderen bezig zijn maar vooral met zichzelf.
En als ze zich verdiepen is het meer interesse in hoe we t regelen met elkaar (omgang etc) dan dat die namen er nou zo toe doen. Maar missch heb ik wel een heel relaxte omgeving 😊
Goed idee
Emmawee! Zeg dat je na een huwelijk of geregistreerd partnerschap als naam jouw naam gevolgd door de naam van je vriendin wil gebruiken, Mark. Als zij jouw naam aan wil nemen, doet zij dat ook. Dan zijn de heer en mevrouw De Groot - de Vries de ouders van T. de Groot en A. de Vries en hoeft niemand zich buitengesloten te voelen als jij jouw naam aan het kind geeft, terwijl je vriendin wel jouw naam aanneemt. Iedereen gelukkig. Je krijgt hooguit jaloerse reacties hoe het gelukt is om een kind de naam van vader en een kind de naam van moeder te geven. Alleen als jullie al Vennegoor of Hesselink en Van Oranje-Nassau heten wordt het misschien wat veel.
Leuk idee
Het idee van allebei, beide achternamen aannemen staat mij op zich wel aan. En dan 1 kind de ene achternaam en het andere kind de andere achternaam.
Maar hoe vaak zul je in de praktijk de dubbele achternaam gebruiken? Hoeveel merken anderen en de kinderen er van? Ik verwacht toch gewoon mijn 'oude' naam te gebruiken, evenals mijn partner.
Op papier staat het leuk, maar in de praktijk pakt het denk ik niet zo uit.
Wel zo helder
Mark "Deze regel geldt als de kinderen van dezelfde vader zijn."
Ja. Maar dat doet niks af aan de achterliggende motivatie voor de regel. Dat gaat niet over de vader, maar over het vermijden van kinderen uit hetzelfde gezin met verschillende namen.
"Daarnaast zullen er denk ik steeds minder vragen vanuit de samenleving komen over namen en achternamen. Samengestelde gezinnen zijn tegenwoordig normaal."
Ja. Daarom denk ik ook dat meer en meer de voorkeur uit zal gaan naar het kiezen van de naam van de moeder.
"Overigens; mijn achternaam of die van mijn vriendin als voornaam of vernoemingsnaam gaan gebruiken wordt geen succes."
Als je niet wil dan houdt het op natuurlijk.
Samenvattend begrijp ik dat jij gewoon wil dat dat kind jouw naam krijgt en dat je daaraan geen concessies wil doen.
Misschien is het wel zo helder als je dat zo met je vriendin communiceert.
Elkaars achternaam aannnemen
Je kunt officieel elkaars achternaam aannemen (zou ik absoluut doen) en in het dagelijks leven desgewenst gewoon je ongetrouwde naam blijven gebruiken. Het toekomstige kind krijgt jullie dubbele achternaam en kiest later zelf hoe hij of zij daar in de praktijk mee omgaat.
Aangezien nieuw samengestelde gezinnen veel vaker stranden dan eerste huwelijken, zou ik er zeker voor kiezen dat het kind beide achternamen krijgt. Dan is het na een eventuele scheiding veel eenvoudiger en blijven de biologische ouders aanwezig in de achternaam.
Relatief nieuw
Stief&moeder "Ook niet bij de douane trouwens, nooit problemen gehad. Misschien omdat mijn stief toevallig een soort op mij lijkt en makkelijk ‘van mij had kunnen zijn’."
Misschien omdat je ervaringen vooral dateren van langer dan 5 jaar geleden.
Gedoe over namen bij de douane of overige instanties bestaat nog niet zo lang.
Het kind
kan niet beide achternamen krijgen. Je kunt hooguit doen alsof, indien een van de achternamen ook een gebruikelijke voornaam is. Dan geef je je kind die achternaam als tweede voornaam en kan je kind zich voorstellen als voornaam pseudoachternaam achternaam.
