Aanpassing omgangsregeling na 10 jaar

een voor een

http://www.advocaten.nl/landelijk-bureau-voor-incasso-van-alimentatie-lbio/
Als je ex stopt met het betalen van alimentatie zonder jou instemming en zonder een besluit van de rechter kun je de alimentatie laten incasseren via het LBIO.
Het lijkt me dringend gewenst met je dochter te overleggen en zaken te bespreken.
13 Jaar is ook niet erg klein. Wil ze inderdaad co-ouderschap en om de week heen en weer reizen? Laat haar daar dan mee beginnen. Op haar leeftijd heb je de kans dat de pret snel over is omdat ze juist meer hun eigen gang willen gaan en niet heen en weer willen reizen.
Je kunt je dochter aanbieden, als ze onder druk gezet wordt door vader, dat ze voorlopig niet meer naar vader hoeft te gaan. Gewoon om niet onder druk gezet te worden. Misschien een keertje op een verjaardg oid. maar verder niet.
En verder kun je misschien ook nog er voor kiezen om het los te laten.
Gewoon alimentatie naar je kind en met kind samen regelen wat daarvan betaald wordt.
Ook voor je kind kun je naar het LBIO als hij dreigt niet meer te gaan betalen.
Je kunt zijn gedrag niet veranderen maar wel proberen goed je best doen er zelf wat feitelijk mee om te gaan en er niet van in paniek te raken. Dat helpt niet.
Ik wens je heel veel sterkte, dit soort gedoe kan slopend zijn.

Ipv geen alimentatie

Om eerst even het lastigste gezegd te hebben; ik ben het met AnneJ oneens dat je je dochter moet voorstellen alleen nog met verjaardagen (of zelfs minder) naar haar vader te gaan. Ik zie totaal het voordeel voor je kind niet behalve dan ingezet te worden als pressie middel van jouw kant om je zin te krijgen naar vader. Hoe zou jij het vinden als vader het bij jou deed? Niet leuk? Dan ook niet andersom doen. Em vooral omdat je nergens iets schrijft over hoe ze het bij vader heeft. Arm kind, arme vader als je zo gaat reageren.

Dar brengt me op het volgende; hier een twaalfjarige die in co-ouder situatie in twee huizen woont. Er is regelmatig contact tussen de ouders en dam blijkt geregeld dat er bij de een het een gezegd wordt en bij de ander het ander. Kunst is om als ouders het hoofd koel te houden en vooral GEEN conclusies te trekken mbt het kind wordt daar gemanipuleerd/onder druk gezet etc. Ook dit kind is opgegroeid in deze situatie en heeft een zekere flexibiliteit daardoor. Zo zien wij het. Betekent niet dat bij de ene ouder stelselmatig de waarheid wordt gesproken en de ander stelselmatig gelogen.
Dikke kans dat jouw dochter als ze bij vader is echt denkt dat het leuk zou zijn de helft van de tijd daar te zijn en als ze weer bij jou is denkt dat het zo eigenlijk wel goed is. Dat ze oprecht beide wil.

Als de kinderalimentatie (daar gaat t toch over of ook partner?) wordt stopgezet vanwege co-ouderen is een kindrekening een logische volgende stap. Alle kosten die niet per huis gelden (clubjes, sport, sportmaterialen, muziekinstrument) worden daarvan betaald en jullie storten pro rata inkomen. Helemaal stoppen met een financiële band is volgens mij onmogelijk op deze leeftijd.

Ik kan niet goed uit jouw bericht opmaken of het willen minderen/stoppen met alimentatie iets te maken heeft met de verwijten aan jouw adres? Vindt je ex dat er een situatie is ontstaan waardoor jij minder geld zou moeten krijgen ofzo?

Ik zou denk ik beginnen met voorstellen dat je dochter wat vaker naar haar vader gaat, aan je dochter vragen of haar dat leuk lijkt. En dan wel zo sportief zijn en doen alsof jij daarachter staat want anders weet je zeker dat het trekken blijft.
Co-ouderen komt steeds vaker voor. Wij zijn er blij mee en het gaat goed. Ik vind het goed dat kind zo echt een band opbouwt met moeder en vader. Beiden zijn belangrijk in je leven, vind ik.

Ik zou.....

....eens even helemaal niets doen. Gewoon doorgaan met de afspraken en omgangsregeling die er al was. Verder (even) niet over praten, maar vasthouden aan afspraken uit het convenant. Want die zijn bindend zolang er niets anders vast ligt. Bij niet betalen idd deurwaarder of LBIO erop zetten, maar verder geen woorden aan vuil maken. Dochter keurig op vastgelegde tijden laten gaan. Gewoon over het probleem heenwalsen, negeren. Ik denk namelijk dat als je er wel iets mee doet, het alleen maar groter wordt. Terwijl als je niets doet, het conflict misschien wel dooft. Doorgaan dus zoals je altijd hebt gedaan. Als hij iets veranderd wil hebben, moet hij er iets mee doen.

Ik zou zeggen

Het alimentatiebedrag als afgesproken houden, en jij bepaalt wat ervan voor kleedgeld naar je dochter wordt doorgestort.
Daarnaast, de omgangsregeling, met goedkeuring van beide partijen en begeleiding van een mediator, na vastlegging pas veranderen.

Een via de rechter vastgesteld alimentatiebedrag kan nooit eenzijdig worden verlaagd/gehalveerd.

Lees je in/ ken je recht.

Ik begrijp dat de nieuwe vrouw niet zo happig is om te betalen voor de rugzak die je ex met zich meeneemt in de relatie.
Dan moet ze maar op zoek gaan naar een partner zonder rugzak.

Het is de taak van je ex-man om haar duidelijk te maken dat hij geen éénling is maar een pakketje.

Co-ouderschap lijkt me voor dochter niet erg aantrekkelijk, want als de liefde ontbreekt om voor haar onderhoudt te betalen, weet ik niet welke liefde er gegeven wordt in een constructie als co-ouderschap.
Ze mag daar om de week een weekje logeren? En als haar schoenen te klein zijn draai jij ervoor op? Want die kant denk ik dat het uit gaat.
Jij houdt ontzettend veel van haar, en laat haar niet in te kleine kleding of versleten kleding lopen. Wel, zie dan maar hoe je de helft van deze kosten weer terug krijgt, denk dat je wederom bedrogen uitkomt.

Sterkte met je beslissing.

Huh Jasam?

Waar lees jij dat de nieuwe vrouw de bron is van alle ellende? Ik lees dat nergens terug. Heb je zelf misschien nogal last van de nieuwe vrouw van je ex? Want het plaatje dat jij bij Gertjes verhaal verzint is niet erg fraai.

Voor de goede orde; het kan kloppen hoor maar vind het altijd vervelend om maar voetstoots aan te nemen dat het aan de nieuwe partner ligt, hoeft nl niet, is mijn ervaring.

Gertje

Ik snap je spanning en dat dat lastig is met je nieuwe gezin. Heb je een vriendin bij wie je even kunt stoom afblazen? Heb je toch wel nodig.
Kun je erachter zien te komen waar dit al vandaan komt? Ik denk dat begrip je misschien wel kan helpen. Het lijkt nu een frontale aanval op jou uit het niets en ik kan me niet voorstellen dat er niet meer is. Heeft je ex financiële problemen? Of andersom; heeft hij spijt dat hij niet meteen een 50/50 omgangsregeling heeft afgesproken? Is zijn drijfveer geld of juist meer zijn dochter zien? Ik vind het nogal verschil maken.

Je weet wel waarom

'En waarom? Ik weet t nog steeds niet.'Je hebt zelf feilloos het 'waarom' omschreven. Vader wilde een deel van de kinderalimentatie rechtstreeks aan het kind betalen als kleedgeld, jij wilde een kleiner bedrag en dat mocht dan niet van de kinderalimentatie afgehaald worden.
Daarmee begint de ellende.

Als je nu eens kijkt naar alle ellende en dan even teruggaat: stel je voor dat je met je ex was gaan onderhandelen over de hoogte van het bedrag (of wat ze daarvoor moet doen, bijvoorbeeld mobieltje) en er geen probleem van had gemaakt dat het van de kinderalimentatie af zou gaan. Tenslotte heb je dan ook bepaalde kosten niet meer (make-up, mobieltje, veel kleren voor een 13-jarige, en schoenen etc.). Was je dan achteraf gezien niet liever dat beetje geld 'kwijt' geweest, in plaats van nu alle ellende over omgangsregeling, kind onder druk, rechter etc.?

Wellicht kun je een keer met je ex apart gaan afspreken en hem zeggen dat je nog eens nagedacht hebt over zijn oorspronkelijke voorstel en dat je daar toch nog eens over dor wilde praten. Waarbij je de nadruk van het gesprek legt op de hoogte van het bedrag en de vraag: wat is een acceptabel bedrag voor een 13-jarige, 15-jarige etc. Dus een planning voor de toekomst.

Houd daarbij rekening dat je al heel wat glazen hebt ingegooid: ex-vrouwen staan altijd onder de verdenking dat zij uit zijn op geld, dat zij de kinderen daarvoor gebruiken en dat zij het geld gebruiken voor zichzelf en andere leuke dingen. Er is vrijwel niets wat je kunt doen om van dat beeld af te komen, dus tegen dat beeld zul je moeten opboksen. Maar als alles tot nu toe zonder problemen is gegaan, dan zou dat ook moeten lukken.

Bedenk ondertussen dat als je kind 18 is het geld toch overgemaakt wordt naar het kind zelf.

Tsjor

Ten overvloede

In sommige reacties wordt gesproken over verlaging etc. Maar er is geen sprake van verlaging, alleen van een andere verdeling: een deel naar de moeder en een deel naar het kind zelf.
Jasam: 'Het alimentatiebedrag als afgesproken houden, en jij bepaalt wat ervan voor kleedgeld naar je dochter wordt doorgestort.' Het kan zijn dat je daar principieel gelijk in hebt, maar omgekeerd is het natuurlijk ook vreemd dat vader daar dan niets over te zeggen zou hebben. Het is geen partneralimentatie, maar kinderalimentatie. Met andere woorden: geld voor de opvoeding van het kind. Alle kinderen krijgen op een gegeven moment zakgeld, alleen over de hoogte ervan kun je discussiëren. Die discussie hangt dan samen met 'wat moet je ervan doen'.

Tsjor