Aanpassing omgangsregeling na 7 jaar afwezig
Hallo!
Ik wil graag wat advies, misschien dat iemand hier ervaring mee heeft of in dezelfde situatie zit.
Mijn ex en ik zijn in 2010 uit elkaar gegaan na een relatie van ongeveer 8 jaar.
Wij hebben 2 zoontjes, nu zijn ze 12 jaar en 9 jaar.
Toen we uit elkaar gingen in 2010 heeft hij de kinderen ruim 1 jaar niet gezien, waarom weet ik niet. We zijn uit elkaar gegaan en hebben toen ruim 1 jaar geen contact gehad. Na 1 jaar besloot ik via een advocaat/rechter een omgangsregeling vast te leggen en alimentatie aan te vragen omdat ik niet wil dat de kids zonder vader opgroeien en financieel had ik het zwaar.
Dit werd uiteindelijk een lelijke strijd. Hij wilde geen alimentatie betalen en ging dit ook aanvechten ( hoger beroep ) Over de omgang geen woord.
Uiteindelijk heeft de rechter vastgesteld 2 weekenden in de maand.
Na deze uitspraak is hij dit niet nagekomen.
In de 7 jaar tijd zijn de jongens misschien 10x bij hun vader geweest op aandringen van mij.
Geen belletje met de verjaardagen of feestdagen, hij hield zich volledig afzijdig.
Uiteindelijk heb ik de strijd opgegeven en liet het maar op zijn beloop gaan.
Nu na 7 jaar is hij hertrouwd. En ineens uit het niets wilt hij de jongens die 2 weekend hebben maar ook de helft van de vakanties en feestdagen ( dit laatste staat niet in de uitspraak van de rechter)
De kinderen willen dit niet. Die vinden die 2 weekenden al te veel.
Nu is hij best agressief in zijn woorden naar mij toe waardoor ik maar gewoon doe wat hij wilt omdat ik geen slechte band wil hebben omwille van de kinderen.
Laatst waren ze daar 2 dagen en toen wilde hij ze ineens 3 dagen extra.
Ik zei dat het niet kon vanwege uitjes die wij al hadden gepland. Hij deed behoorlijk agressief en dreigde met het feit dat hij mij in de problemen kan brengen als ik niet doe wat hij zegt. Ik weer als zwakke moeder geef toe, oke nog 3 dagen extra . Mijn zoontje belde mij op ( 12 jaar) dat hij niet wilde blijven en dat ik maar moet regelen dat hij naar huis kon komen.
Maar tegen zijn vader durft hij niks te zeggen. Dan is alles ja papa, tuurlijk papa.
Nu wil ik eigenlijk gewoon vasthouden aan de regeling die zwart op wit staat dus 2 weekenden in de maand en de vakanties voorlopig niet.
Hij is er 7 jaar amper geweest. De kids hebben een rijk leven aan vriendjes en nieuwe familie ( ik heb al 6 jaar nieuwe relatie )
Als de kids bij hem zijn mogen ze niet naar buiten en niet met hun vriendjes spelen. Omdat hij vindt ze zijn bij mij en dat moet voldoende zijn. Van de 5 dagen dat ze daar waren heeft hij ze maar 1 dag gezien omdat hij moest werken. Hun stiefmoeder was wel bij hun .
Ik weet niet waarom ik zo bang ben van hem. Zodra hij schreeuwt geef ik hem zijn zin. IK wil dit niet. De kids willen ook niet zo vaak naar hun vader toe.
Nu is mijn vraag ik sta toch volledig in mijn recht als ik de kids alleen maar die 2 weekenden geef? En als hij dit gaat aanvechten bij de rechter hoeveel kans heeft hij dat hij ze meer gaat krijgen zoals vakanties etc?
Hij is immers bijna ruim 7 jaar " afwezig " geweest. Mijn nieuwe vriend heeft geholpen met de opvoeding en mijn ouders.
Als ik het even stom zeg, hij "past" niet meer in hun leven, ze zijn hem helemaal niet gewend en voelen zich niet fijn erbij.
Ik wil best de feestdagen delen maar de vakanties voorlopig nog even niet.
Ze hebben ook niks daar, geen eigen kamer o.i.d.
Wat kan ik verwachten als hij dit gaat aanvechten? Ik ben bang dat ik ze kwijt ga raken.
Onvoorspelbaar
Na 7 jaar afwezigheid lijkt me dat je ex als vader niet veel meer in te brengen heeft. Maar het hangt af van de rechter.
Ik zou toch meer naar de kinderen luisteren en een wat meer realistische omgangsregeling afspreken.
Kunnen ze niet een keer in de week bij hem gaan eten? Kan vader met ze mee naar sporten of zo? Zodat ze elke week even contact hebben, maar geen lange weekenden met stiefmoeder.
Nu realistisch invullen en dan heb je kans dat de rechter dat als gewoonte kan navolgen.
Nu meegeven en je hebt kans dat je er aan vast zit.
Lijkt mij wel
Sowieso heeft hij niet zo hoog van de toren te blazen. En de kinderen zijn ook geen kleuters meer, die van 12 wordt, als het tot een rechtszaak zou komen, ook gehoord worden door de rechter. Dus ik zou een keer al je moed verzamelen en tegen deze meneer zeggen dat als hij zijn kinderen graag meer wil zien, hij daar zijn best voor zal moeten doen en een vertrouwensband opbouwen. Vooral met de kinderen, maar ook met jou. Dus om te beginnen een paar maanden/half jaar de regeling die op papier staat en meer niet. Daarna kunnen jullie dat evalueren. En dan misschien voorzichtig uitbreiden, volgens de suggesties van AnneJ. Maar daar zou ik zeker nu niet al mee starten. En afspraak is afspraak, niet ineens een dag extra. Dat is voor je kinderen ook niet duidelijk en komt onbetrouwbaar (ook van jou) over.
Ik zou zeker naar je kinderen luisteren en ze heel duidelijk maken dat je achter ze staat. Tegelijkertijd ben jij de (verantwoordelijke) ouder, en ligt er naar mijn idee een belangrijke taak voor jou om het contact tussen vader en zoons te helpen herstellen. Maar dat gaat niet op de manier van je ex.
Als hij de regeling aan wil vechten wens ik hem veel succes. Het lijkt me uiterst onwaarschijnlijk dat er een rechter te vinden is die hem nu al meer rechten toe zou kennen. Dus stop met bang zijn, en ga op je strepen staan.
