Afwijken van huwelijkse voorwaarden bij scheiding?
Ik zit met een lastig dilemma. Na meer dan dertig jaar samen gaan wij uit elkaar. We hebben huwelijkse voorwaarden en hebben jaarlijks afgerekend zoals wij dachten dat het moest (de meeste jaren heb ik hem betaald).
Nu blijkt dat de huwelijkse voorwaarden heel anders uitpakken dan we in ons hoofd hadden. Heel erg in mijn voordeel. En dat we zijn pensioen niet hebben meegeteld bij de jaarlijkse verrekeningen, waardoor ik ten onrechte heb betaald. Ik heb er ook nooit serieus naar gekeken, dacht natuurlijk dat we nooit zouden scheiden.
Mijn man wil vasthouden aan hoe we zelf dachten dat het in elkaar zat en dat we die lijn voortzetten. Hij doet een moreel appel op mij. Ik vind het superlastig. Wil graag een goede band houden en dacht ook echt dat we het altijd goed hadden gedaan. Maar er zit minimaal 100.000 euro verschil tussen, dat kan oplopen tot 150.000. En ik blijf achter met hele hoge lasten.
Enerzijds denk ik: ik heb er recht op en ik heb niet om deze situatie gevraagd. Anderzijds voel ik me een hex die hem uitkleedt.
Wat zouden jullie doen?
Wat Mija zegt, dus 😉
Foetsie schreef op 13-11-2022 om 22:15:
Ja, dat is zo. Maar hij vindt het oneerlijk. Wil dat ik er helemaal vanaf zie. En dan moet je naar de rechter en duurt het eindeloos. En kunnen we niet meer door 1 deur. Dat vind ik lastig. Voor de kinderen wil ik graag op goede voet blijven.
Hij wil dat jij ervan afziet.
Ik wil een miljoen euro krijgen.
Krijg ik dat dan?
Waarom zou zijn wil (dat jij er volledig van afziet) zwaarder moeten wegen dat de juridische situatie dus waar jij recht op hebt?
Zeg eens eerlijk: als de situatie omgekeerd was geweest, denk je dan dat hij jou ook maar een ietsiepietsie tegemoet gekomen zou zijn? Hij wil scheiden. Ik denk dat het dan zomaar zou kunnen dat hij zijn poot stijf zou houden en zou zeggen: 'Tja, zo geldt het nou eenmaal.
Wat is dat toch dat ik keer op keer op keer op keer lees en hoor over vrouwen die geld prijs geven omdat ze de sfeer goed willen houden met de toekomstige ex?
En als ze gescheiden zijn en geld prijsgegeven hebben en de sfeer (om wat voor reden dan ook) toch niet goed is, dan zitten zij zonder het geld waar ze recht op hebben. Ik vind dat onbegrijpelijk.
Ik zeg niet dat je meer moet eisen (vreselijk woord) dan waar je recht op hebt, ik zeg niet dat je het onderste uit de kan moet willen.
Ik vind wel dat je moet krijgen waar je recht op hebt, en dat als je hem al tegemoet moet komen, je dat pas doet nadat je alle andere zaken goed en naar tevredenheid geregeld hebt. En dat je sowieso nooit alles prijs geeft waar je (wat dit betreft recht op hebt), of in elk geval niet meer dan 50%. En doe het zeker niet overhaast.
Het leven is duur, het wordt nog veel duurder. Je kunt het geld vast gebruiken vroeg of laat. Jullie hebben het verrekenen verkeerd gedaan (onwetend, jij in elk geval) waarbij jij dus niet hebt gekregen/gehouden (pensioen voor later en geld) waar je wel recht op had. Als je het goed had gedaan had je toch meer geld gehad? Waarom zou je dat toch prijsgeven?
Bijtje82 schreef op 13-11-2022 om 16:45:
Ik zou een financieel adviseur in de hand nemen voor jullie complete afwikkeling. Zij weten zoveel meer.
Ik ben achteraf ook flink genaaid. Heb weliswaar mijn deel van het huis gekregen, maar had volgens ons samenlevingscontract ook recht op een deel van zijn pensioen en hij op dat van mij.
Alleen had ik netjes mijn partnerpensioen geregeld, maar heeft hij dat nooit gedaan.
Nu verdien ik natuurlijk een stuk minder, dus wat hij van mij zou krijgen was peanuts, maar hij verdiend goed. Dus zou best wel in mijn voordeel zijn. Maar omdat hij het partnerpensioen niet geregeld heeft zou ik niets krijgen.
Hij kon het eventueel nog wel laten herberekenen etc. Maar lastig moeilijk etc. Dus hebben we op papier aan elkaar kenbaar gemaakt af te zien van elkaars partnerpensioen.
Zeker als je al zo lang bij elkaar bent zou ik alles heel goed laten uitzoeken. Levensverzekeringen, andersoortige zaken. Pensioen, hypotheek, andere schulden. Zaken die op een van beider naam staan, maar gezamenlijk bezit zijn. Boedelscheiding. Stel dat hij alles achter laat, dan zou hij redelijkerwijs recht hebben op een financiële compensatie voor de waarde van de spullen die achterblijven.
Scheiden is echt een hele financiële rompslomp. Hebben jullie kinderen samen? Dan kan het zijn dat daar ook weer bepaalde financiële verrekeningen voor zijn.
Zou echt even een goede adviseur in de hand nemen. De meeste grote makelaars hebben vaak ook een financieel adviseur die gespecialiseerd is in scheidingen en de randzaken.
Het gaat om de totale pensioenopbouw tijdens het huwelijk. Of er wel of geen partnerpensioen is geregeld is niet direct van belang. Bij het pensioenfonds kan opgevraagd worden wat er is opgebouwd tijdens het huwelijk. Als je daarna het echtscheidingsconvenant naar het pensioenfonds stuurt wordt alles automatisch geregeld.
Ja jullie hebben helemaal gelijk. Verstandelijk kan ik jullie helemaal volgen. Maar mijn maag verkrampt helemaal als dit zo schrijf. Want naar de letter heb ik zeker recht op het hele bedrag. Maar ik ben enorm gewend om mee te buigen. En nu weet ik niet meer wat ik echt vind. Vind ik het echt niet eerlijk of denk ik dat vanuit een patroon? Het is erg ingewikkeld om dit soort zaken zakelijk te regelen als je gevoel zegt dat je gewoon samen wilt blijven en als dat niet kan, dat je dan graag het gezin zoveel mogelijk in stand houdt door regelmatig samen iets te doen.
Ik heb een advocaat genomen om die reden, maar de keuze zal ik toch zelf moeten maken.
Aks het andersom was, zou hij daar dan vanaf zien? Het grote verschil is denk ik dat ik hem nooit zou vragen om er vanaf te zien. Tenzij ik daardoor niet in dit huis kan blijven wonen dat dient als stabiele factor voor de kinderen.
Foetsie schreef op 14-11-2022 om 07:32:
Aks het andersom was, zou hij daar dan vanaf zien? Het grote verschil is denk ik dat ik hem nooit zou vragen om er vanaf te zien. Tenzij ik daardoor niet in dit huis kan blijven wonen dat dient als stabiele factor voor de kinderen.
Heb je al laten berekenen of je in je eentje de complete hypotheek kunt dragen? Want het is dan je huidige hypotheek, plus zijn deel en het bedrag waarvoor je hem uit koopt.
Let er trouwens wel op dat mocht hij of jij ergens recht op hebben en de ander ziet er vanaf, dat je dan mogelijk een belastingheffing krijgt.
Even simpel voorbeeld. Stel hij zou recht hebben op 100000 overwaarde, maar jij kunt dit bedrag niet mee financieren in je nieuwe hypotheek terwijl Jr toch graag wilt blijven. Dan zou hij kunnen zeggen dat hij akkoord gaat met 50.000 zodat jij wel kunt blijven.
In feite schenkt hij jou dan 50.000, en over schenkingen betaal je tot 130k 10% belasting en daarboven 20%.
Nu zal hij dat nooit zo doen zoals in bovenstaand voorbeeld, maar let er op als jij hem geld mee geeft waar hij eigenlijk geen recht op heeft. Al moet hij dan zelf betalen.
Maar als hij van bepaalde rechten af ziet, zul jij moeten betalen. Dat zou ten eerste gewoon zonde zijn van het geld. Dan zou je dat beter in een andere vorm kunnen gieten.
Foetsie schreef op 14-11-2022 om 07:29:
Ja jullie hebben helemaal gelijk. Verstandelijk kan ik jullie helemaal volgen. Maar mijn maag verkrampt helemaal als dit zo schrijf. Want naar de letter heb ik zeker recht op het hele bedrag. Maar ik ben enorm gewend om mee te buigen. En nu weet ik niet meer wat ik echt vind. Vind ik het echt niet eerlijk of denk ik dat vanuit een patroon? Het is erg ingewikkeld om dit soort zaken zakelijk te regelen als je gevoel zegt dat je gewoon samen wilt blijven en als dat niet kan, dat je dan graag het gezin zoveel mogelijk in stand houdt door regelmatig samen iets te doen.
Ik heb een advocaat genomen om die reden, maar de keuze zal ik toch zelf moeten maken.
Hij weet dat jij een meebuiger bent. Tijd om nu je rug echt recht te houden en zakelijk te zijn. Ik begrijp dat je de wens hebt om goed door 1 deur te kunnen blijven gaan maar omdat te bereiken een ander maar zijn zin te geven....
Jullie hebben toch niet voor niets huwelijkse voorwaarden? Daar heb je ooit bewust voor gekozen, hanteer het dan ook.
Ze zijn dertig jaar getrouwd geweest en hadden ooit een bedoeling met de regeling. Die blijkt nu anders uit te pakken. Ik vind het eerloos om dan helemaal niks te regelen en de partner met gevolgen te laten zitten die niet meer te repareren zijn. Als je het niet kan oplossen, is het wat anders. En je hoeft er zelf ook echt niet onderdoor. Maar ik vind het echt vreemd om iemand met wie je dertig jaar samen bent geweest ineens puur zakelijk te behandelen. Je hebt elkaar ooit trouw beloofd in goede en slechte tijden. Daar hoort voor mij ook bij dat je zorg voor elkaar draagt als je uit elkaar gaat. Dat anderen dat niet doen? Kan zijn, maar het gaat hier om de waarden van TO. Wij hebben geen idee hoe groot de gevolgen zijn voor Foetsie en Foetsie-ex. Het gaat om een verschil van € 100.000/150.000. Dat is in ieder geval veel geld, met potentieel veel impact op mogelijkheden en levensstandaard, zeker voor iemand die geen of een laag inkomen heeft. Maar hoeveel impact voor beide partijen, dat is vanuit hier niet in te schatten. Misschien zit de ex er ook zonder dat bedrag al warmpjes bij? Misschien moet Foetsie enorm veel laten als zij dit bedrag moet ophoesten? Wij kunnen die context niet overzien maar die is wel belangrijk, vind ik. Als de regeling was uitgepakt zoals ooit bedacht, zou Foetsie geen keuze hebben gehad, zou ze gewoon hebben moeten betalen. Nu heeft ze een keuze. Alles wat minder betaald hoeft te worden is dus een meevaller ten opzichte van wat ooit leek afgesproken. En dan kijk je dus naar de bedoeling van de regeling en probeer je het ooit beoogde effect alsnog te bereiken met andere middelen.
Inderdaad, wat Gingergirl zegt. Zakelijk zijn. Jouw reflex om mee te buigen vanwege de toekomstige verhoudingen is in dit geval geen goed idee. Je maakt daarmee een denkfout : ‘Als ik maar mee buig en mijn ex zijn zin geef dan is hij mij nu en in de toekomst gunstig gezind en zorg ik daarmee voor een goede verstandhouding en na-huwelijk en bescherm ik de kinderen tegen een vecht scheiding’.
Er zijn twee mensen nodig met de intentie en motivatie om voor een goed na-huwelijk te zorgen. Dat kun jij niet alleen.
Alles toegeven en geen weerstand bieden geeft geen enkele garantie dat er geen vechtscheiding ontstaat. Een vechtscheiding kan altijd ontstaan, zelfs jaren na de scheiding.
Besef dat jullie geen team meer zijn met een gezamenlijk belang. Zorg daarom goed voor jezelf, bekijk het strikt zakelijk en laat je zicht niet vertroebelen door emotionele motieven. Want, nogmaals, meebuigen biedt geen garantie op een gelukkig afloop (voor de kinderen)
Helaas spreek ik uit ervaring.
Zonne2017 schreef op 14-11-2022 om 10:01:
Inderdaad, wat Gingergirl zegt. Zakelijk zijn. Jouw reflex om mee te buigen vanwege de toekomstige verhoudingen is in dit geval geen goed idee. Je maakt daarmee een denkfout : ‘Als ik maar mee buig en mijn ex zijn zin geef dan is hij mij nu en in de toekomst gunstig gezind en zorg ik daarmee voor een goede verstandhouding en na-huwelijk en bescherm ik de kinderen tegen een vecht scheiding’.
Er zijn twee mensen nodig met de intentie en motivatie om voor een goed na-huwelijk te zorgen. Dat kun jij niet alleen.
Alles toegeven en geen weerstand bieden geeft geen enkele garantie dat er geen vechtscheiding ontstaat. Een vechtscheiding kan altijd ontstaan, zelfs jaren na de scheiding.
Besef dat jullie geen team meer zijn met een gezamenlijk belang. Zorg daarom goed voor jezelf, bekijk het strikt zakelijk en laat je zicht niet vertroebelen door emotionele motieven. Want, nogmaals, meebuigen biedt geen garantie op een gelukkig afloop (voor de kinderen)
Helaas spreek ik uit ervaring.
Hoe weten we of dit de situatie is, dat ex zo onredelijk en dwingend is? Het kan natuurlijk maar dat heb ik nergens uit kunnen opmaken. Ik lees nu alleen nog maar: ‘We hadden ooit iets afgesproken voor als we uit elkaar zouden gaan maar dat blijkt nu heel anders uit te pakken, in mijn voordeel, en dat vindt ex oneerlijk.’ En dan denk ik: natuurlijk vindt hij dat oneerlijk, want zo was het destijds door beide partners niet bedoeld!
Maar goed, nogmaals, de hele context doet ertoe en die kunnen we hier natuurlijk niet meenemen. Daar ben ik me wel van bewust.
@Mija, in principe eens met jouw post, met dien verstande dat je beide de intentie moet hebben om ook na het huwelijk goed voor elkaar te zorgen en elkaar alles te gunnen. In een ideale wereld gaat het zo en gelukkig zijn er stellen die er in slagen hun huwelijk op deze manier af te ronden.
Helaas is dat niet iedereen gegeven. In de berichten van TO lees ik niet dat ze vriendschappelijk en gemoedelijk uit elkaar gaan. De scheiding is ook geen gezamenlijke beslissing of met instemming van TO. Ik dacht dat ik gelezen had dat de communicatie nu al niet lekker loopt en TO is ook nog eens een pleaser. Deze combinatie van factoren vraagt van ex dat hij wat meer zijn best doet om alles ook voor haar goed te regelen. Ik lees het tegendeel : hij gaat voor zijn eigen belang, wat zijn goed recht is, en vraagt haar van haar rechten af te zien. Dat kan ze natuurlijk doen, mits ze daarbij zichzelf en haar toekomst niet schaadt.
Ervan uitgaan dat toegeven zorgt voor een goede verstandhouding kan riskant zijn.
Als het geen flinke nadelige financiële gevolgen heeft voor de toekomst van TO dan kan ze natuurlijk beslissen om hem tegemoet te komen.
Ik schreef mijn bericht tegelijkertijd met jou Mija, het is dus niet bedoeld als reactie op jou bericht hierboven. 
Zonne2017 schreef op 14-11-2022 om 10:11:
@Mija, in principe eens met jouw post, met dien verstande dat je beide de intentie moet hebben om ook na het huwelijk goed voor elkaar te zorgen en elkaar alles te gunnen. In een ideale wereld gaat het zo en gelukkig zijn er stellen die er in slagen hun huwelijk op deze manier af te ronden.
Helaas is dat niet iedereen gegeven. In de berichten van TO lees ik niet dat ze vriendschappelijk en gemoedelijk uit elkaar gaan. De scheiding is ook geen gezamenlijke beslissing of met instemming van TO. Ik dacht dat ik gelezen had dat de communicatie nu al niet lekker loopt en TO is ook nog eens een pleaser. Deze combinatie van factoren vraagt van ex dat hij wat meer zijn best doet om alles ook voor haar goed te regelen. Ik lees het tegendeel : hij gaat voor zijn eigen belang, wat zijn goed recht is, en vraagt haar van haar rechten af te zien. Dat kan ze natuurlijk doen, mits ze daarbij haarzelf en haar toekomst niet schaadt.
Ervan uitgaan dat toegeven zorgt voor een goede verstandhouding kan riskant zijn.
Beide partijen mogen voor hun eigen belang gaan. TO ook. Helemaal 100% doen wat ooit leek afgesproken, zou ik zelf ook niet doen denk ik. Maar juist omdat TO de macht in handen heeft, kan ze genereus zijn met geld dat ze voordat dit aan het licht kwam nog als verloren had moeten beschouwen! En als de schikking genereus genoeg is, kan ex in het begin misschien nog morren over wat hij niet heeft gekregen maar kan hij toch naar de buitenwereld ook niet gaan lopen zeuren dat hij onverzorgd is achtergebleven en als hij dat toch doet, kan TO daar heel ontspannen op reageren want dat is dan flauwekul. Ik zou een zodanig aanbod doen dat ik in zo’n situatie met overtuiging en opgeheven hoofd kan zeggen: Ik begrijp dat ex het er moeilijk mee heeft maar ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen. Is hij dan niet tevreden dan heeft hij pech inderdaad. In die zin ben ik het er wel mee eens dat je het ook zakelijk moet insteken. Iemand zei het ook al eerder: als TO het een rechtvaardige regeling vindt en er mee kan leven, is het goed.
Mija schreef op 14-11-2022 om 10:21:
[..]
Beide partijen mogen voor hun eigen belang gaan. TO ook. Helemaal 100% doen wat ooit leek afgesproken, zou ik zelf ook niet doen denk ik. Maar juist omdat TO de macht in handen heeft, kan ze genereus zijn met geld dat ze voordat dit aan het licht kwam nog als verloren had moeten beschouwen! En als de schikking genereus genoeg is, kan ex in het begin misschien nog morren over wat hij niet heeft gekregen maar kan hij toch naar de buitenwereld ook niet gaan lopen zeuren dat hij onverzorgd is achtergebleven en als hij dat toch doet, kan TO daar heel ontspannen op reageren want dat is dan flauwekul. Ik zou een zodanig aanbod doen dat ik in zo’n situatie met overtuiging en opgeheven hoofd kan zeggen: Ik begrijp dat ex het er moeilijk mee heeft maar ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen. Is hij dan niet tevreden dan heeft hij pech inderdaad. In die zin ben ik het er wel mee eens dat je het ook zakelijk moet insteken. Iemand zei het ook al eerder: als TO het een rechtvaardige regeling vindt en er mee kan leven, is het goed.
Zolang ze dit maar goed laat uitzoeken met schenkrecht in het achterhoofd.
Na zoveel jaar is er ook zoveel om rekening mee te houden.
Eens met Mija en dan wel samen met een financieel adviseur, die jullie beider financiële zaken bekijkt en dan kan uitleggen hoe e.e.a. uitpakt in de toekomst. Dan weet je hopelijk zeker dat er verder geen addertjes onder het gras zitten of dat er dus nog andere zaken zijn die jullie per abuis niet goed hadden ingeschat. En idd, kan er nog wat met dat pensioen bijvoorbeeld, dat soort dingen even laten uitzoeken.
Hoe zijn de huwelijkse voorwaarden indertijd tot stand gekomen? Die waren toen niet gebruikelijk, dus dat is een bewuste keuze geweest. Op wiens verzoek, met welke reden en welk doel?
En wat hadden jullie in je hoofd dat je zou doen bij een scheiding, wat nu afwijkt?
Waarom gaan jullie uit elkaar?
Je schrijft dat hij het niet eerlijk vindt. Maar je schrijft ook dat jij met hoge lasten achter blijft. Is dat dan wel eerlijk?
Jij hebt hem in de afgelopen 30 jaar steeds betaald, en dan zou je nu opnieuw degene zijn die er bij inschiet.
Je wel een goede relatie houden, maar wil hij dat ook? In je eentje kun je dat niet, en als hij nu al stampvoetend laat weten dat hij het eerlijk vindt dan vraag ik me af hoe realistisch dat dat is. En hij blijkbaar niet open staat voor een compromis ("hij wil dat ik er helemaal vanaf zie"), maar jou dan wel met hoge lasten achter wil laten...
Die huwelijkse voorwaarden zijn vast niet voor niets zo opgesteld, die zijn bedoeld om het eerlijk te houden. Als je dan nu op een verschil van 100 tot 150 duizend euro uitkomt dan denk ik dat hoe jullie het in je hoofd hadden eigenlijk helemaal niet zo eerlijk is.