Alimentatie bij gedeelde zorg
Het is een beetje een neverending story, maar mijn ex en ik worden het niet eens over de betaling van de alimentatie voor onze dochter. Hij betaalt al jaren hetzelfde bedrag en heeft nooit indexering toegepast. Het bedrag is verdeeld in een deel alimentatie + de helft van de (netto) kinderopvangkosten. Ik heb onlangs alle bedragen herrekend, inclusief indexering over 7 jaar, en het blijkt dat hij 30 euro per maand te weinig betaalt. Dat heb ik hem medegedeeld met de boodschap dat hij hetzelfde kan blijven betalen, als hij dan ook eens af en toe wat kleding o.i.d. koopt (gaat toch om 360 euro per jaar). Zijn reactie (3 mnd later) is dat hij vind dat met de huidige zorgverdeling (60/40) wat hem betreft alimentatie helemaal overbodig is, en dat hij zeker niet meer gaat betalen of extra dingen kopen.
Wat moet ik hier nu mee? Wij praten blijkbaar niet dezelfde taal, of hij vindt dat hij al veel te veel betaalt. Ik ben bang dat als ik nog lastiger wordt (in zijn ogen), hij gewoon om herziening gaat vragen of helemaal niet meer betaalt. Het klopt ook gewoon niet wat hij zegt. De alimentatie die hij betaalt, excl kinderopvang, is 180 euro. De 60/40 zorgverdeling is alleen qua uren, want van de 14 dagen eet ze in ieder geval 9 dagen thuis (ze komt bij wisseling voor het eten thuis). Verder betaal ik alle kosten voor school, brillen, kleding, etc. Dan roept mijn ex 'volgens het NIBUD ben je 60 euro per maand kwijt aan kleding', maar volgens mij heeft het kind deze winter al 4 paar laarzen nodig gehad, dus ik besteed dat geld echt wel aan haar. Moeten we dan toch maar over op een bonnetjessysteem en de werkelijke kosten 50/50 verdelen? Daar voel ik weinig voor.
Getallen
Bij ongedeelde zorg betaalt ex ongeveer 150 euro per kind aan alimentatie. Dat is dus al 30 euro minder dan bij jou.
Hoe kan het trouwens dat je nog prat over 'kinderopvangkosten'? Gaat het dan om naschoolse opvang? Ik neem aan dat je kind ook minstens 7 jaar is.
Het gesprek over kleding snap ik niet. Wie krijgt de kinderbijslag? Wie krijgt de kindertoeslag?
Als jij vier paar laarzen in één winter nodig denkt te hebben voor je kind, dan zou je dat inderdaad zelf moeten betalen lijkt mij. Je kunt je kind ook leren dat één paar laarzen genoeg is. Met bonnetjes werken is helemaal erg: jij gaat winkelen en hij betaalt....
Gun je ex nog de ruimte om zelf te bedenken wat hij eventueel voor zijn kind zou willen doen. Als ik je een advies mag geven: bemoei je daar verder niet mee.
Tsjor
Gemis in tremanormen
Tsja, je hebt de beroemde tremanormen, en daarmee kun je tot op de cent nauwkeurig uitrekenen hoeveel (kinder)alimentatie je moet betalen/ontvangen. Mits, mits, mits, je maar voldoet aan het ouderwetse model van 'papa werkt, mama zorgt, omgangsregeling 1 keer per 2 weken in het weekend'. Zodra het gaat om co-ouderschap of gedeelde zorg faalt het systeem jammerlijk. Er is geen vaste oplossing voor zulke situaties.
Aanvulling
Vic:
"en het blijkt dat hij 30 euro per maand te weinig betaalt."
Waar baseer je dat op??
Verder; reken eens uit wat een juridische procedure kost?? Al is het maar aan postzegels en verspilde tijd?
Vic:
"Dan roept mijn ex \'volgens het NIBUD ben je 60 euro per maand kwijt aan kleding\', maar volgens mij heeft het kind deze winter al 4 paar laarzen nodig gehad, dus ik besteed dat geld echt wel aan haar."
In een tremanormberekening volkomen irrelevant argument. Alleen inkomens/draagkracht telt.
Getallen
Die 30 euro per maand die hij minder betaalt is het verschil tussen het vastgestelde alimentatiebedrag + indexeringen + de helft van de kinderopvangkosten (nu bso). Dat is de afspraak die destijds in het convenant is vastgelegd.
Mijn ex weigert al jaren om de (wettelijke) indexering te betalen omdat hij vindt dat hij al genoeg betaalt. Hij benadrukt wel steeds dat hij de helft van de werkelijke kosten wil betalen, vandaar mijn opmerking over de laarzen. Hij is dus zelf voorstander van een kinderrekening of bonnetjessysteem. Daar voel ik helemaal niets voor, omdat ik dan zelf het overzicht over mijn eigen uitgaven kwijtraak. Stel dat hij bijv flink kleding gaat kopen voor dochter, dan zou ik moeten bijstorten terwijl dat dan misschien op dat moment niet uitkomt. Ik heb nu (naar hem) geredeneerd dat hij per maand 30 euro te weinig betaalt, en dus de ruimte heeft om met dochter te gaan winkelen (wat zij heel graag wil). Dat gebeurt niet, en hij is niet te beroerd om dochter te laten weten dat hij mama al vreselijk veel geld betaalt om kleren van te kopen.
Die tremanormbedragen hebben we overigens tig jaar geleden ook al niet gebruikt bij de berekening van de alimentatie in het convenant. Ik stond toen erg onder de invloed van ex die vond dat we allebei de helft moesten betalen omdat het mijn eigen schuld was dat ik zo'n slechtbetaald baantje had. Inmiddels zijn de rollen omgedraaid 
dus die 50/50 verdeling van kosten sta ik wel achter.
Ik hoef ook helemaal niet meer geld, maar erger me rot aan zijn opmerking dat hij zeker niet van plan is om meer te gaan betalen of te kopen. Dit is de gemaakte afspraak en daar moeten we ons aan houden. Dat wordt nog leuk als dochter naar het v.o. gaat. In het convenant staat nl ook dat het alimentatiebedrag dan (een stuk) hoger wordt i.v.m. hogere kosten van een 12+ kind.
Begroting
Zonnetje:
'Misschien is het handig als je een begroting maakt van de gezamenlijk te betalen kosten voor jullie kind."
Nee, dat is NIET handig. Een dergelijke begroting is namelijk een bron van eindeloze discussie.
Lbio
Vic:
"Die 30 euro per maand die hij minder betaalt is het verschil tussen het vastgestelde alimentatiebedrag + indexeringen + de helft van de kinderopvangkosten (nu bso). Dat is de afspraak die destijds in het convenant is vastgelegd."
http://www.lbio.nl/ gewoon inschakelen en hem de rest laten uitzoeken (en hem een rechtszaak laten starten als hij dat wil). Of accepteren dat hij niet betaalt. Dat zijn de twee serieuze opties die ik zie.
2 opties
Dat is dan gelijk een keuze tussen het goed houden van de verstandhouding of die tot een minpunt brengen. Daarbij ben ik er niet van overtuigd dat een rechtszaak positief voor mij uitvalt, dus die weg ga ik liever niet in.
Geen ruzie
Mijn ex betaald vanaf dag 1 €150,- en ik weet van de indexering, maar kijk daar niet na omdat ik de ikinderbijslag krijg en ook geen zin heb in ruzie over geld. Zolang ik mij red met dat geld , waar ik zelf invloed op heb door het goed te verdelen, zeur ik daar niet over.
Nu gaat hij nog wel eens wat extra dingen kopen uit zichzelf. Ga ik nu drammen om extra, dan doet hij niets meer en kan ik nooit meer bij hem aan kloppen om eens bij te springen.Kortom ik vind €30,= minder belangrijk dan een nog minder goede verstandhouding met mijn ex.
Zonnetje
Zonnetje:
Als je het bij de grote lijnen houdt (ik vind zelf dat ik maar erg weinig posten noem) ben je het er snel over eens, ALS je er tenminste op uit bent te bepalen wat je kind globaal per jaar kost in plaats van dat je erop uit bent daar zo weinig mogelijk aan mee te betalen."
Nee. Als je dit namelijk doorredeneert, kom je er op uit dat KA altijd 0 moet zijn. Een bijstandsmoeder (die geen KA ontvangt) heeft namelijk ook genoeg geld om alle kosten van haar kinderen te betalen.
Het hele systeem van KA is niet gebaseerd op wat een kind kost, maar op wat ouders bij een bepaald inkomen uitgeven aan hun kind. De uitgaven zijn dus altijd discutabel; een arm kind moet t doen met tweedehandskleren, ene rijk kind kan op skivakantie.
Moyodo
Dat klopt, en zo heb ik ook vaak geredeneerd. Maar het klopt niet, ook niet van jouw ex. Die indexering is gewoon wettelijk vastgesteld en verplicht. Onze goede verstandhouding is voor een groot deel gebouwd op mijn tolerantie en incasseringsvermogen, en het feit dat ik 'krediet verspeel' als ik teveel ga zeuren.
Voldoende
Die van jou betaald al meer dan die van mij, maar ik red het prima met het geld wat ik krijg. Hij koopt regelmatig kleding voor haar en als ik nu ga zeuren om die €30,= gaat hij minder of niets kopen, want zij woont bij ons en is maar eens in de twee weken bij hem. Mijn dochter komt niets tekort en moet leren met haar kledinggeld om te gaan en ik moet het goed verdelen wat ik aan alimentatie krijg.
Duh
Zonnetje:
"Maar als je beide wilt dat het kind bepaalde dingen kan doen, zijn de kosten ook makkelijk helder te krijgen."
Duh. De problemen ontstaan juist als de een iets nodig vindt en de ander niet; en dat gebeurt dus vrij vaak.
Gezamenlijke rekeningen, kosten berekenen etc werkt alleen, als je het eigenlijk al met elkaar eens bent. Het is geen oplossing voor mensen die het niet met elkaar eens zijn, zoals Vic.