Alimentatie bijstellen?
Mijn ex en ik zijn 3,5 jaar uit elkaar (waren niet getrouwd) en onze kinderen zijn inmiddels 9 en 11. We hebben 50/50 co ouderschap.
Bij uit elkaar gaan verdiende hij 3x zoveel als ik dus we hebben zelf op internet een berekening gemaakt voor de kinderalimentatie.
De afgelopen periode zijn er veel veranderingen. Mijn ex woont sinds een jaar samen, zijn vriendin krijgt deze zomer hun kindje en sinds 10 maanden is hij werkeloos. Al die tijd krijg ik geen alimentatie, want, van een kale kip kan je niet plukken...
Nu heeft hij per mei weer een baan, dus ik wil het gesprek aangaan mbt de alimentatie. Daar heb ik wat vragen over:
- heb ik nog recht op de alimentatie van de afgelopen 10 mnd?
- moet de alimentatie bijgesteld worden? Zijn inkomen zal zeker lager zijn dan voorheen
- telt het inkomen van zijn vriendin mee? Daardoor is zijn draagkracht nl hoger
- kan de alimentatie voor mij minder worden vanwege de nieuwe baby die hij krijgt?
Hopelijk weet iemand hier antwoorden op zodat ik goed voorbereid het gesprek in ga.
Alvast Dank!
Mirh
Heb je de eerste keer de kinderalimentatie laten vastleggen? Of alleen maar een eigen afspraak?
Waarom bereken je nog kinderalimentatie als je 50/50 zorgafspraken hebt?
Toen zijn inkomen daalde door werkloosheid, heb je toen een herberekening voorgesteld? Misschien verdiende jij toen wel meer dan hij en had je hem kinderalimentatie moeten betalen.
Of misschien is het tijd om er anders mee om te gaan, elkaar los te laten, niet meer te gaat peuren in elkaars leven (werk, kindje, relatie, allemaal omzetten in rekensommen).
Als je het indertijd hebt vastgelegd had je via het LBIO het bedrag kunnen laten innen en je ex had dan een andere berekening moeten aanvragen bij de rechter.
Tsjor
Ik moest er ff over nadenken
Hoe ik zou reageren want eigenlijk vind ik je gewoon onaangenaam inhalig overkomen.
Dus dan maar met wat tegenvragen;
- is hij expres werkloos geworden?
- was jouw inkomen de afgelopen 10 maanden hoger dan het zijne?
- als jij een nieuwe liefde vindt, met kinderen, vind je dan dat zijn ex aanspraak mag maken op jouw inkomen?
Ik vind het idee van Tsjor uitstekend: kom met je ex overeen welke kosten gezamenlijk zijn en welke ieder voor zich, maak elk jaar een voorspelling van de komende kosten, open een kindrekening en betaal daar de gezamenlijke kosten van. Stort daar ook de kinderbijslag op trouwens, daar issie voor. Hoeveel eenieder bijdraagt doe je liefst 50/50 want dan geen gedoe over wel baan/geen baan, parttime of fulltime, partners of niet. Als je dat niet kan opbrengen moet je ff kijken. Ik weet niet hoeveel uur je nu werkt en of je nog omhoog kan?
Inhalig?
Als je recht hebt op alimentatie mag je daar best werk van maken, niets inhaligs aan. Ook bij co-ouderschap als de inkomens ver uit elkaar liggen. Ik zou dus in overleg gaan en polsen wat hij denkt te gaan betalen. Het lijkt mij reëel als hij gewoon gaat betalen wat je ooit hebt afgesproken. Als je het wel door de rechtbank had laten bekrachtigen zou hij ook niet zomaar minder kunnen gaan betalen.
Wij hebben een dergelijke situatie gehad. Mijn ex had ineens een inkomensterugval tot bijna 0. Totdat dat geregeld was hebben we afgesproken dat hij dan alleen het zak- en kleedgeld zou betalen. Toen hij e.e.a. weer op orde had, ik heb het pas na drie maanden voor het eerst gevraagd, is hij weer het oude bedrag gaan betalen.
Ik schrik van de reacties...
Ik schrik een btje van de eerste 2 reacties. We hebben destijds afspraken gemaakt en toen hij zn baan kwijt raakte heb ik al eerste gezegd de alimentatie even te laten voor wat het was. Er niet vanuitgaande dat dit 10 mnd zou duren.
Woonlasten zijn hoog in Amsterdam, maar ik werk keihard voor mn geld. Het is alleen niet genoeg om van rond te komen. Mn spaargeld is inmiddels op, dus ik stel hier een aantal vragen zodat ik weet wat mn rechten en plichten zijn.
En wat Phryne ook zegt, ik heb er recht op, het is bij wet geregeld, dus waarom zou ik dan met de kinderen op een houtje moeten bijten, terwijl bij hem alles kan? Kinderalimentatie is mede bedoeld dat de financiele mogelijkheden bij hun vader niet compleet anders zijn dan bij hun moeder.
Dus nogmaals, ik wil hem geen poot uitdraaien, of een zo hoog mogelijke alimentatie eruit slepen. Ik wil gewoon goed voorbereid, en in alle redelijkheid het gesprek ingaan zodat ik weet wat ik kan vragen en wat niet.
En 'peuren' in zn leven doe ik niet hoor. Ik vind zn nieuwe vriendin een leuke vrouw, ze is lief voor mijn kinderen en ik gun ze veel geluk met hun baby 
Essentiële vraag
Hebben we een executoriale titel, oftewel ligt er een vonnis van de rechter?
10 maanden
Ik denk dat mensen hier wat negatief reageren omdat je niet schrijft dat je in die tien maanden dat hij werkloos was jij hem alimentatie hebt betaald of dat zelfs maar hebt overwogen. En dat je dan nog met terugwerkende kracht geld over die periode wil.
Ik snap trouwens niet waarom je alimentatie moet krijgen als je een 50/50-regeling hebt. Je bent uit elkaar, je moet nu voor jezelf zorgen en jullie zorgen apart voor de kinderen. Geld voor de kinderen, dus de toeslagen en kinderbijslag kan op een gezamenlijke rekening.
kinderalimentatie
@Marijne en @Tsjor: bij een 50/50 verdeling van zorg is zeer zeker niet ongebruikelijk als er een groot verschil in inkomen is. Ik vind het nogal korstzichtig om te roepen dat het onzin is om een berekening te doen voor kinderalimentatie te doen in zo'n situatie. TS heeft duidelijk aangegeven dat haar ex 3x zoveel verdiende ten tijde van de scheiding. Helemaal niet onlogische dat er dan betaald wordt aan de minstverdienende. Wel ben ik van mening dat ook ouders die kinderalimentatie ontvangen een inspanningsverplichting zouden moeten krijgen. Ik vind het namelijk niet rechtvaardig als de kinderen 12 jaar en ouder zijn de ene ouder part-time zou mogen werken en de andere ouder verplicht wordt om full-time te blijven werken. Dit kan simpel worden opgelost door in te stellen dat een berekening wordt aangepast naar beide een full-time inkomen op het moment dat een kind 12 wordt/ naar het voortgezet onderwijs gaat. Op die manier kan iedereen daar rekening meehouden.
Natuurlijk heb je recht op alimentatie voor de kinderen. Het beste is om het gewoon opnieuw te berekenen. Verder zou ik ook overleggen over die 10 maanden dat je niets hebt gekregen. Werkloosheid betekend niet dat hij helemaal geen inkomen had, maar wel dat het lager was. Misschien daar ook gewoon even een berekening over doen?
Met het rapport alimentatienormen en de bijlagen is het berekenen goed te doen, zeker als jullie er samen uit willen komen.
In principe is het namelijk zo dat indien de alimentatie bekrachtigd is door een rechter jij gewoon recht hebt op dat bedrag totdat er een herberekening is geweest (dat laatste hoeft niet via een rechtbank, kan ook onderling worden geregeld).
Persoonlijk vind ik dat je het goed doet. Je hebt hem de ruimte gegeven om even niets te betalen vanwege zijn werkloosheid. Nu is die periode voorbij vanwege het feit dat jij geen spaargeld meer hebt en hij weer een baan gevonden heeft.
Dank
Dank je Paddington voor je uitgebreide reactie.
Ik wil nog even vermelden dat het verschil in inkomen niet komt omdat ik maar 1 of 2 dagen werk. Ik werk 32u per week, en op dit moment is dit maximaal omdat mijn jongste nog in groep 5 zit, naar voetbal gebracht moet worden etc . En BSO kost ook geld...
Jammer dat er door een aantal heel hard geoordeeld wordt terwijl jullie alle ins en outs niet kennen. Ik had een paar duidelijke vragen, puur om te weten wat de regels zijn op dit gebied. Ik heb deze vragen niet gesteld om vervolgens nare teksten en veroordelingen naar mijn hoofd te krijgen. Daar help je me niet mee. En een forum is volgens mij bedoeld om andere mensen te helpen met de kennis die jij hebt?
De personen die de moeite hebben genomen een antwoord te geven zonder oordeel, bedankt!
Met oordeel
Amsterdam is duur, dat klopt. Maar als het niet te betalen is zal er een nadere oplossing moeten komen. Je kunt ook je baas vragen om meer te betalen, bijvoorbeeld.
Wat mij een beetje stoort is dit (niet alleen in deze vraag): in de wet zijn twee dingen geregeld:
- kinderalimentatie;
- partneralimentatie.
Het eerste is bedoeld om voor de kinderen. Dat is gebaseerd op een berekening van de behoeften van kinderen en de draagkracht van ieder. Beiden moeten daaraan bijdragen, hetzij in geld, hetzij in natura. Als beiden in natura doen (50/50), dan moet je alleen afspaken maken over wie de kleren en de schoenen koopt, of dat je een gemeenschappelijk potje maakt.
Het tweede is bedoeld om inkomensongelijkheden (doordat de een meer thuis bleef dan de ander, bijvoorbeeld) recht te trekken.
Nu zijn die regels opgesteld voor het geval er sprake is van een huwelijk.
Maar veel mensen regelen het zelf wel, soms leggen ze afspraken vast, soms is de liefde alleen al genoeg en wordt er niets vastgelegd. Allemaal mooi en romantisch.
Totdat er een kink in de kabel komt. Dan wordt er nobel geroepen dat men geen partneralimentatie wil etc., maar vervolgens wordt de volle rekening wel gepresenteerd, onder het motto: dit is voor de kinderen en hij moet toch ook voor de kinderen......
Ik zou het liever iets minder romantisch zien: wees eerlijker over de zakelijke afspraken en over je eigen wensen, vermogens en onvermogens. Geen partneralimentatie betekent dat het verschil in inkomen niet rechtgetrokken wordt, in elk geval niet op dat niveau.
Tsjor
Klopt niet
De redenering achter het verschijnsel kinderalimentatie is dat kinderen niet geacht worden er ten opzichte van de intacte gezinssituatie op achteruit te gaan als ouders uit elkaar gaan. Niets meer en niets minder.
Dat heeft niets te maken met inhaligheid of verkapte partneralimentatie. Kinderen worden niet geacht er financieel op achteruit te gaan en ouders moeten zich daar vanuit hun zorgplicht voor inspannen. Punt.
Je vragen zijn dus volkomen logisch, TS. Ga om de tafel, kom tot een nieuwe berekening die voor beiden fair voelt en laat die gekleurde meningen hier links liggen.
Das heel nobel Tsjor
Maar zo ligt het wettelijk niet. Kinderalimentatie omhelst meer dan alleen kleren en schoenen. Dit betreft alle kosten voor de kinderen, met als uitgangspunt dat aan hun levensstandaard niet getornd mag worden. Dus zelfs als dat betekent dat ze dan op een dure locatie in Amsterdam wonen.
Co-ouderschap wordt ook wat moeilijk als 1 van 2 slechts een duplexwoning in de provincie Groningen kan bekostigen en de kinderen in Amsterdam-Zuid woonachtig zijn. Een beetje uitmiddelen lijkt mij dan juist zeer in het belang van de kinderen.
Mijn vragen zijn ook volkomen logisch
En ik ben nog steeds benieuwd naar de antwoorden.
Natuurlijk heeft kinderalimentatie een achtergrond in nivelleren maar dat maakt het dus juist krom dat ts de tien maanden alsnog betaald wil krijgen terwijl vader aanzienlijk minder inkomen had. WW is gemaximeerd en de kans is reeel dat vader eerst drie keer meer verdiende en in de ww minder of evenveel te besteden had dan moeder.
Ook ben ik serieus benieuwd of ts bereid zou zijn om te betalen voor de eventuele stiefkinderen bij een nieuwe relatie.
Levensstandaard
'De redenering achter het verschijnsel kinderalimentatie is dat kinderen niet geacht worden er ten opzichte van de intacte gezinssituatie op achteruit te gaan als ouders uit elkaar gaan.'
Je hoeft geen heel groot rekenwonder te zijn om te beseffen, dat waar één huishouden gesplitst wordt en er twee huishoudens moeten worden opgezet, dat het dan onmogelijk is om in twee huishoudens dezelfde levensstandaard hoog te houden. Dus dit is een illusie en een drogredenering.
En je moet wel heel erg onder een steen geleefd hebben als je niet beseft dat mensen ook wel eens werkloos, ziek of arbeidsongeschikt kunnen worden en dat er daarom minder inkomen is. Dus een levenslange garantie voor een levensstandaard op hetzelfde niveau als ouders gaan scheiden is een zeer vreemde en irreële constructie.
Moeder moet beseffen dat ze niet meer geld heeft dan wat ze verdient en dat de kosten van de kinderen door tweeën worden gedeeld, zowel in feitelijke zorg als in financiële zorg.
Kinderalimentatie is geen nivellering, maar delen van de kosten van het levensonderhoud.
De nivellering zit/zat in de partneralimentatie.
Tsjor
Tsjor
Dat kun jij wel willen maar het uitgangspunt, wettelijk gezien, is altijd geweest dat de levensstandaard van de kinderen zoveel mogelijk gelijk moet blijven. Dat betekent dus inderdaad verdeling van de kosten, maar zeker niet per definitie 50/50.
Zou toch wat zijn
Moeder verdient 3* modaal, vader modaal of minder en dan zouden de kinderkosten 50/50 verdeeld moeten worden omdat er een co-ouderschap is.
Naar rato van het inkomen lijkt me logischer.
Onder een steen?
Even feiten en meningen uit elkaar houden.
Het uitgangspunt bij de bepaling van de hoogte van de kinderalimentatie in onze wetgeving is nou eenmaal dat de levensstandaard van het kind of de kinderen na de echtscheiding niet daalt. Of, zoals de Raad voor de Rechtspraak het schrijft in het rapport Tremanormen: 'Zolang ouders niet gescheiden zijn, is het gezinsinkomen bepalend voor de uitgaven die ten behoeve van het kind worden gedaan. Dit gezinsinkomen moet dan ook de maatstaf zijn bij het hanteren van de tabel, ook na de (echt)scheiding. Dit impliceert een duidelijke keus: de kinderen moeten in beginsel niet slechter af zijn na en door de (echt)scheiding van hun ouders.'
Een levenslange garantie is niet nodig, aangezien kinderen niet levenslang kinderalimentatie ontvangen. Je kunt er vanalles van vinden, maar dit is nou eenmaal de basis van de kinderalimentatieberekening. En dus kan Mirh hier vragen bij stellen.
Mijn antwoorden - ik ben geen jurist, maar hopelijk heb je er toch iets aan:
- heb ik nog recht op de alimentatie van de afgelopen 10 mnd?
Ja, volgens mij wel, je kunt namelijk niet afzien van het recht op kinderalimentatie. Neemt niet weg dat je met je ex-partner tot tijdelijke andere afspraken kunt komen. Maar strikt genomen heb je daar recht op, al zul je om dat recht ook uit te oefenen wel een beschikking van de rechter moeten hebben waarin de vastgestelde hoogte van de KA is vastgelegd.
- moet de alimentatie bijgesteld worden? Zijn inkomen zal zeker lager zijn dan voorheen
Jullie kunnen een herberekening aanvragen en nieuwe afspraken maken. Of je houdt vast aan de oude. Is je ex-partner of jij het er niet mee eens en kom je er niet samen uit, dan kun je naar de rechter.
- telt het inkomen van zijn vriendin mee? Daardoor is zijn draagkracht nl hoger.
Nee, het inkomen van zijn vriendin telt niet mee voor KA. Wel kan het uitmaken dat hij samenwoont voor het bepalen van zijn (nieuwe) draagkracht.
- kan de alimentatie voor mij minder worden vanwege de nieuwe baby die hij krijgt?
Zie het antwoord hiervoor: kan misschien invloed hebben op zijn draagkracht.
Ga in gesprek met elkaar, Laat je adviseren, vraag een mediator om een nieuwe berekening te maken of hervat de oude. Kom je er niet uit, dan kun je de rechter om een uitspraak vragen over de KA.
Zit er geen maximum aan?
' Moeder verdient 3* modaal, vader modaal of minder en dan zouden de kinderkosten 50/50 verdeeld moeten worden omdat er een co-ouderschap is.
Naar rato van het inkomen lijkt me logischer.'
Dat gebeurt ook al: er wordt een behoeftetabel gehanteerd en er wordt een draagkrachtberekening gemaakt. Maar na zo'n draagkrachtberekening kan het nog zijn dat de ene partij meer geld overhoudt dan de andere partij.
Stel: moeder 3xmodaal, vader minimumloon. 2 kinderen, van 9 en 11. Gezinsinkomen samen: 6000 plus 1400 = 7400. Behoeften kinderen per maand, schrik niet, 1430 euro. Vader 25,---, moeder 1405 euro. Daarna houdt vader nog 1375 euro over en moeder nog 5970 euro.
De uitspraak over levensstandaard gaat over de berekening van de behoeften van het kind; vervolgens komt de bepaling van de draagkracht en daar komt dan een bedrag uit. Mocht je de uitkomst oneerlijk vinden (zij groot nieuw huis, 3 vakanties en een nieuwe lover en jij bovenop een zolderkamertje zonder verwarming, dan had je het verschil kunnen verrekenen via de partneralimentatie. Daarin zit de nivellering.
Het is niet zo dat er in de wet staat dat als partner riante woning en drie maal vakantie heeft, dat de ex dan ook recht heeft op een riante woning en 3 maal vakantie.
Overigens denk ik dat het probleem van Mirh veel basaler is: ze heeft eigenlijk het geld niet om in Amsterdam te blijven wonen en is daarom afhankelijk van de kinderalimentatie.
Tsjor
Tjor
Ik heb het ook alleen over de kinderkosten. Niet over de nivellering tussen de exen.
PA is tijdelijk om je voor te bereiden op je dalende inkomen. Daarom vind ik de indexering daarop nog steeds vreemd, dat zou een afbouw moeten zijn.
Maar ik denk dat je gelijk hebt qua wonen en afhankelijkheid van TO
En wat dan nog?
Hele volksstammen moeders zijn na scheiding afhankelijk van de kinderalimentatie om het hoofd boven water te houden. Er zit een vreemd wijzend vingertje in de conclusie dat wonen in Amsterdam te duur is en daarom (?) TO afhankelijk van KA.
Beetje vreemd. Als je gezin is opgebouwd in een dure stad, mag dat na een scheiding niet meer ofzo?
Het zal aan mij liggen, maar ik zie niet wat de meerwaarde van deze opmerkingen is voor de vragen die worden gesteld.
Hele volksstammen
Het wijzende vingertje klopt niet. Ik heb een zoon die in Amsterdam woont en de vraag of dat nog betaalbaar is ligt ongeveer dagelijks op zijn bord, gecombineerd met de vraag naar: waar dan, gecombineerd met de vraag waar dan werk vinden, complex omdat vriendin kunstenares is en een heel netwerk in de stad heeft, wat ze nodig heeft voor haar creaties en opdrachten. Het is dus vooral herkenning en realiteitszin. Veel mensen hebben al geconcludeerd dat Amsterdam niet betaalbaar is voor mensen met een middeninkomen (laag en hoog gaat wel) en zijn vertrokken. Absoluut geen advies, maar wel realiteit. Er kunnen goede redenen zijn om dat niet te doen, maar die redenen hebben een prijs. Er kunnen ook redenen zijn om wel te gaan. Verlies aan inkomen door werkloosheid, ziekte of arbeidsongeschiktheid of door scheiding kan zo'n reden zijn.
Dat geldt niet alleen voor de moeder (ervan uitgaande dat zij de alimentatie-ontvanger is), dat geldt ook voor de vader (ervan uitgaande dat hij de alimentatiebetalende is) die plotseling een deel van zijn inkomen kwijt is en toch nog ergens moet wonen etc. etc.
Dus ja, het kan zijn dat je je gezin hebt opgebouwd in een dure stad of in een duur huis, maar dat je na een scheiding moet concluderen dat je niet in staat bent om dat vol te houden. Net doen alsof je kunt scheiden en dan toch nog recht hebt op eenzelfde welvaartsniveau dat dan mogelijk gemaakt moet worden door de meerverdienende partner leidt tot een verbeten strijd. Verbeten, omdat de kinderen in de strijd worden geworpen, dus elke afwijking wordt gezien als een aanval op de kinderen, en daar vecht je natuurlijk voor.
'Hele volksstammen moeders zijn na scheiding afhankelijk van de kinderalimentatie om het hoofd boven water te houden.' Ik ben blij dat je dit zegt, want dat denk ik ook. Het ware daarom duidelijker geweest als we niet zo hypocriet doen over partneralimentatie en/of het beter regelen in de samenlevingscontracten. Nu verschuilen vrouwen zich in feite achter de kinderen: het gaat om kinderalimentatie. Terwijl ze het geld nodig hebben om het hoofd boven water te houden. Oh nee, de hoofdjes van de kinderen boven water te houden. Met partneralimentatie (na berekening van de kinderalimentatie) egaliseer je in feite de verdiencapaciteit die beiden tijdens de opbouw van het gezin hebben opgebouwd. Dat is dan wel voor een beperkte tijd, maar in die tijd heeft ieder de mogelijkheid om zelf voldoende verdiencapaciteit op te bouwen dan wel uitgavenpatronen aan te passen aan de nieuwe realiteit.
Wat ik doe is eerder een soort sociologische observatie: inde loop van de geschiedenis zie je dat hoe meer de liefde een rol speelt in het vormen van relaties, des te minder zakelijke en economische aspecten een rol spelen en des te groter de ongelijkheid en onrechtvaardigheid wordt. Ik geloof dat ik het wel vaker heb aangehaald: een onderzoek, waarin beschreven wordt hoe Palestijnse vrouwen voorheen na onderhandelingen tussen de families een olijfboom kregen bij hun huwelijk (sommigen geven geld of goud), waardoor zij bij onverhoopte tegenvallers zoals een scheiding of het overlijden van de partner, in elk geval een bron van inkomsten hadden. De boom is van de vrouw. Een soort alimentatie vooraf. Later gaat de liefde een grotere rol spelen en wordt eigendom gemeenschappelijk, met als gevolg dat er ruzie kan ontstaan over de bank en de hond. Op dat moment bestaat 'het huwelijk' nog met allerlei afspraken die vastliggen in wetten. wetten waar je nooit mee te maken krijgt, totdat je uit elkaar gaat. Dan wordt de vraag relevant: wat is mijn recht. En dat staat dan in wetten. Tot nu ook het regelen volgens vastliggende wetten niet meer wenselijk is, de liefde zelf is voldoende. Elkaar in de ogen kijken, afspraken maken in je meest romantische bui en alles is geregeld. Totdat het mis gaat. Dan wordt 'recht' afhankelijk van eigen interpretatie en goodwill. Met alle gevolgen vandien als de romantiek verdwenen is.
Je zou bijna verlangen naar een samenlevingscontract, waarin een bruidsschat wordt geregeld op het moment dat beiden aan de keukentafel besluiten dat zij 3 dagen gaat werken en hij 5 dagen: oké, je gaat nu 40% minder verdienen dan voorheen, dus vanaf nu zet hij de helft van dat verlies op een spaarrekening voor haar en die rekening is ook niet toegankelijk voor hem.
Tsjor
Wat betreft het antwoord op de vraag van Mirh
Mirh heeft zelf nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag of de onderlinge afspraken over alimentatie ook vastgelegd zijn en bekrachtigd door een rechterlijke uitspraak. Dat is relevant om te weten welk 'recht' ze heeft.
Aanvankelijk heeft ze bij de scheiding voor deze methode gekozen: 'Bij uit elkaar gaan verdiende hij 3x zoveel als ik dus we hebben zelf op internet een berekening gemaakt voor de kinderalimentatie.' Let op het woordje 'dus'. Maar dit is een methode die ze ook had kunnen hanteren toen ex werkloos werd en die ze nu ook nog kan hanteren.
Als je het uit de nare 'strijd'sfeer wil halen kun je met elkaar afspreken dat je elk jaar na 1 mei, als de belastingaangiftes zijn gedaan, bij elkaar gaat zitten en op internet een berekening maakt.
Tsjor
Toch nog een toevoeging
Het is toch niet zo dat wij op het forum hier gaan bepalen volgens welke regels Mirh een alimentatieberekening kan maken. 'Op internet zeggen ze dat....' Oh dan.
Tsjor
Zal vast zo zijn
Er zullen vast vrouwen zijn die zich erschuilen achter ‘het belang van de kinderen’, maar ik ken ze gelukkig niet.
Ik lees de vragen van Mirh iets nuchterder: de financiële situatie is na 3,5 jaar veranderd en zij vraagt zich af wat redelijk of rechtens mogelijk is om te vragen in onderhandeling met haar ex-partner.
Vervolgens duiken mensen hier op haar post alsof zij een inhalige prinses is die haar te dure leventje in Amsterdam niet wil opgeven. Lekker zwart-wit en overzichtelijk.
Ik denk dat een mediator een passende berekening kan maken als basis voor gesprek en zou aanraden om hier dus een onafhankelijke derde om advies te vragen. En nee, dit forum leent zich daar niet voor, Mirh, want hier ligt altijd ergens een oordeel onder het oppervlak 
Hopelijk kom je eruit met de vader van je kinderen.
Inderdaad
'En nee, dit forum leent zich daar niet voor, Mirh, want hier ligt altijd ergens een oordeel onder het oppervlak ' Dat is het probleem als je dingen niet vast legt en dan op een publiek forum gaat vragen wat je rechten zijn. Vrouwen op eigen verantwoordelijkheid aanspreken is een oordeel (ben ik helemaal mee eens), denken dat vrouwen uitsluitend handelen in het belang van de kinderen is ook een oordeel. en zo zijn er meer oordelen. Daar moet je geen regels op baseren.
Daarom kom ik terug op de eerste vraag die ik stelde: 'Heb je de eerste keer de kinderalimentatie laten vastleggen? Of alleen maar een eigen afspraak?' Daar is nog geen antwoord op gekomen en dat maakt wel degelijk heel veel verschil als het gaat om rechten, zeker als het gaat om rechten met terugwerkende kracht.
Vooruitkijkend deel ik het advies: laat een advocaat/mediator/boekhouder of het LBIO een berekening maken, dus iemand die gespecialiseerd is in de regels en de rechten.
Rechten zijn niet afhankelijk van subjectieve oordelen.
Tsjor