Andere kinderen word niet meer naar omgekeken
Ik ben zoals jullie weten bij mijn man weg. Ik heb 2 jongens uit een eerste huwelijk en samen met mijn man waarbij net bij weg ben een dochter. Met deze kan ben ik 7 jaar samen geweest. Hij voedde mijn jongens op als zijn kinderen. (Jongens zijn nu 14 en 16) nu wij uitelkaar zijn kijkt hij totaal niet meer naar hun om. Net zoals mijn schoonouders..ze zeiden altijd “de jongens horen er ook bij en zijn net zo goed onze kleinkinderen”. Maar ook zij kijken niet meer naar de jongens om. Alleen naar mijn dochter, die is alles voor hun. Word tot en met verwend...kadootjes alles. Leuk voor haar maar vind het heel erg voor mijn jongens. De oudste was jarig maar ze wouden niet komen op zijn verjaardag.
Ik merk dat het de jongens kwetst. Maar ik snap het ook niet. Hoe kan je zo snel schakelen van kleinkinderen naar niks meer? Ik ben van hun zoon gescheiden ja maar dat houd toch niet in dat zij gescheiden worden van mijn jongens.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Je kunt niks doen
Je kunt ze niet dwingen. En het is lullig voor je kinderen, maar je kunt de grootouders moeilijk naar je huis slepen.
Je ex is na de scheiding natuurlijk ook op zoek naar een nieuw leven en ik kan me best voorstellen dat het moeilijk is om metjouw kinderen om te gaan. Waar is hun vader?
Hun eigen vader
Hun eigen vader hebben ze ook contact mee. En ik ga hun ook niet dwingen maar het voelt gewoon zo raar. Zo zeggen ze van hun te houden en zo verdwijnen ze weer uit hun leven...als of het niks betekend heeft.
Manon
Het is bizar, inderdaad.
Verdwijnen
Hij doet hetzelfde met de kinderen als met jou.
Heftige periode
Uit je andere draadje lees ik dat het voor je ex-schoonouders ook een moeilijke periode is. Je woont in hun huis, hun zoon is eruit gezet, zat ook nog vast en ze maakten zich grote zorgen om hem. Anders zouden ze je niet steeds van die wanhopige appjes gestuurd hebben. Misschien reageren ze niet zoals ze zouden moeten reageren maar de keuzes die hun zoon en jij gemaakt hebben, hebben ook invloed op hun leven en daar hebben ze totaal geen zeggenschap over. Dat is best lastig om mee te maken vanaf de zijlijn. En waarschijnlijk hebben ze ooit hun best gedaan om ook je zoons als kleinkinderen te beschouwen omdat ze deel uitmaakten van het gezin van hun zoon. Maar die reden is nu weg en je dochter ligt hen waarschijnlijk toch iets nader aan het hart. Het is pijnlijk voor de kinderen, maar ze zijn gelukkig al wat ouder dus hopelijk kan je het rustig bespreken met ze.
Snappen
Ik denk dat het lastig is om het te bespreken. Het gaat om emoties, gevoelens. Je hebt altijd een goed tegenargument, wat ze ook zeggen.
'Maar ik snap het ook niet.' Ik denk dat je wel iets aan je kinderen kunt uitleggen, iets wat de grootouders van je dochter niet zullen/kunnen zeggen, namelijk dat je zonen een andere vader hebben en dus ook andere oma's en opa's. toen jij nog getrouwd was met hun zoon hebben zij de jongens geaccepteerd als kleinkinderen, maar in feite zijn het niet hun kleinkinderen. Ik denk dat je zelf je eigen kinderen zoiets moet vertellen, want dit is wat je weer en begrijpt en dus kun je het ook aan je kinderen laten weten, zodat zij het wel een beetje snappen.
Als de kinderen vragen of opa en oma dan niet meer van hun houden, dan kun je zeggen dat dat wel zo is, maar dat het leven verder gaat. Wellicht is er in hun leven ook iemand met wie ze nu geen kontakt meer hebben, terwijl ze dat toch een aardig iemand vinden.
Nu lijkt het een beetje alsof opa en oma de verwarring moeten oplossen, maar ik denk echt dat je dat zelf moet doen.Jij bent de volwassene, jij weet wie welke vader heeft en waar de vaders zijn gebleven en jij kent de situatie van alle opa's en oma's.
Opa en oma overhalen om toch aardig te zijn voor de jongens, ik denk dat je dat niet gaat redden. Dat is zo gekunsteld. Ik hoop dat de kinderen nog kontakten hebben met andere opa's en oma's.
Tsjor
Tsjor