Behandeling door psycholoog zonder info aan moeder
Gisteren kreeg ik een bericht van mijn ex dat hij zonder mijn medeweten de kinderen heeft laten behandelen door een psycholoog. Wij hebben beide t ouderlijke gezag, de scheiding is nog niet rond. Dit alles heeft vorig jaar herfst-kerst gespeeld. Ik ben gisteren pas op de hoogte gesteld door mn ex; hij vertelde het me via sms. Dit mag toch niet? De huisarts wist er van en ook zij heeft mij niet ingelicht!
De reden dat ze behandelt moesten worden kwam doordat ze moeite hadden met de situatie rondom de scheiding (wat ik zeker niet ontken), maar vooral met mijn gedrag; ik zou soms boos zijn.
Nu moeten jullie weten dat ik de scheiding heb aangevraagd omdat hij mij heeft proberen te wurgen. Huiselijk geweld dus.
Ben ik nu gek, of dit de wereld op zn kop?
Wie kan me helpen in hoe dit aan te pakken?
groetjes,
Doorgaan
Pff...
Het gaat maar door he... Kun je hier niet een keer met de huisarts over praten? Ik verwacht dat het niet opschiet om er met je ex over te praten, en je kunt het nu niet meer terugdraaien. Na een gesprek met je ex kun je misschien wel iets als "moeder moet ten alle tijden meebeslissen over medische behandelingen" in het ouderschapsplan laten opnemen.
Is ie nou helemaal... Mochten de kinderen er dan ook niet met jou over praten?
Knuffel!
psycholoog op de hoogte stellen
Vraag je kinderen wie de psycholoog is en stuur die een kort briefje. Je hebt je teruggetrokken uit dit huwelijk dat niet uit 2 maar uit 3 personen bleek te bestaan, namelijk je schoonmoeder als 3e partij. Van de scheiding raakte vader zo in paniek dat hij geprobeerd heeft jou te wurgen. Dat was een grens over. Nu zoeken jullie naar een nieuw evenwicht om samen de kinderen te blijven opvoeden. Kort briefje.
toestemming
Formeel moeten beide ouders toestemming geven. Maar ik raad het je beslist af om hier op je strepen te gaan staan. Er krijgt geen kind in een scheiding meer hulp als ouders gaan knokken wie er door wie gevraagd en ingelicht moet worden. En daar gaat het ook niet over. Jij gunt je kinderen hulp bij het omgaan met deze vechtscheiding. En je hoort van je kinderen wel hoe dat verloopt. En als de psycholoog verstandig is zal hij jou ook oproepen voor een gesprek en anders laat je het los.
Hoe meer je je er in gaat vastbijten hoe naarder het wordt en hoe slechter jij ook zelf beoordeelt zal worden als een vechtscheidende moeder.
Dus laat het los, maar zorg dat ze weten van je bestaan.
Tenzij je de hulp afwijst, dan zou ik dat aangeven. Moeder geeft geen toestemming.
Maak geen toestanden met je huisarts. Je kunt hem nog nodig hebben.
natuurlijk
hadden ze jou hierin moeten betrekken. Dus ik snap heel goed dat je je gepasseerd voelt. Maar wat wil je nu?
Wil je een excuus dat dat niet gebeurd is?
wil je dat de behandeling stopt?
of ben je boos over de reden die is opgegegevn; dat 'moeder soms erg boos is' en dat je ex zichzelf lekker buiten schot heeft gelaten?
Probeer de machtstrijd met je ex even buiten beschouwing te laten en probeer nu even te kijken naar wat PUUR VOOR DE KINDEREN op dit moment het beste is.
ouderschapsplan
Als je ruzie wil dan neem je dit soort beslissingen, die al wettelijk zijn, ook nog eens op in het ouderschapsplan. En dan iedere keer als iemand zich er niet aan houdt protesteren. Lijkt me niet handig.
Het ouderschapsplan is een draak. Ik zou er vooral 'veilige' afspraken in zetten waar niemand over valt als het een keertje niet lukt.
Raar
Meestal moet je voorafgaand aan zo'n psychologentraject allerlei toestemmingsformulieren invullen, en gaat een intake of behandeling niet door als er niet van twee ouders handtekeningen zijn. Ik zou dus zeker wel contact opnemen met die psycholoog om te vragen of ze nog goede adviezen heeft. Dan kun je tijdens dat gesprek best zeggen dat je niet blij bent met de gang van zaken en dat je erbuiten bent gehouden. Volgens mij hebben psychologen ook protocollen/richtlijnen/gedragsregels waar ze zich aan moeten houden, en zou je zelfs een klacht kunnen indienen.
klopt katniss
Ik loop er namelijk tegen aan! advies gekregen kinderen speltherapie te geven om zo met hun verdriet om te leren gaan.
en dan is het elke keer weer de vraag handtekening van ex man anders kunnen we niet..
echter !! nu blijkt dat als je van een specialist (huisarts,kinderarts) een verwijsbrief krijgt dan mag dat wel zonder toestemming van de andere ouder
MAAAR dan nog willen ze ook met de andere ouder praten en overleggen omdat het namelijk ook om hem/haar gaat!!
IS mijn ervaring dan ...
Je hebt gelijk...maar....
...ga niet op je strepen staan in de zin van klachten of eisen de behandeling te staken, want dat wordt in de toekomst misschien tegen je gebruikt EN hulpverleners zullen de handen van je kinderen af gaan trekken. Krijg je er straks de jeugdzorg voor terug omdat er geen hulp is en wordt je misschien uit het gezag gezet omdat je tegenwerkt.
Ik zou in jouw geval contact opnemen met de psycholoog en laten weten dat je in de behandeling betrokken wilt worden. Te beginnen met jouw visie op de problemen van de kinderen. Jij acht dit noodzakelijk ten einde de problemen van de kinderen het beste te kunnen aanpakken. Daarnaast zou je de psycholoog graag op geregelde basis spreken, niet alleen over de behandeling en resultaten, maar ook om advies te krijgen hoe jij de kinderen het beste kunt steunen. Indien hij je dat weigert, kun je aangeven een stap naar de tuchtraad te overwegen, hetgeen je echt zou kunnen doen, maar dan niet om de psycholoog aan de schandpaal te nagelen of de behandeling te stoppen, maar om door de tuchtraad te laten bepalen of jij wel of niet betrokken moet worden, om zo de beste behandeling te krijgen.
bedankt
Allemaal bedankt voor de tips. Ik ga zeker niet klagen over de behandeling ansich maar meer dat ik er niets van wist. Hoe moet ik de kinderen dan begeleiden? De tip van Emine lijkt me nog t beste, alhoewel ik niet zo'n zin in de tuchtraad heb. Dat de psycholoog maar een paar sessies tussen mij en de kinderen inplant. Kan ik hem direct aan t verstand peuteren dat ik niet de politie voor de lol op mn ex heb afgestuurd, maar omdat er sprake was van huiselijk geweld. Dat was mn ex nl. gemakshalve vertegen....
Laat zien....
....dat jij het belang van de kinderen voorop hebt en dat jij dus idd niet tegenwerkt wat zij nodig hebben, al is het niet volgens de regels gegaan.
Ik denk dat je inderdaad -zo heb ik het ook bedoeld- moet voorkomen dat het tot aan de tuchtraad komt, maar het is wel een mooie stok achter de deur. Wat meneer, niet bereid om beide ouders te betrekken en te horen? Dan rest mij helaas geen andere keuze dan dit aan de tuchtraad voor te leggen. Voor de tussentijd krijgt u overigens gewoon toestemming om door te behandelen hoor....ik ben namelijk prima in staat om wat u richting mij verkeerd doet, los te koppelen van het belang van mijn kinderen....al zouden zij nog beter gebaat zijn van betrokkenheid van beide ouders en een psycholoog die bereid is beide ouders van advies te voorzien. Maar daar stap ik dan wel voor naar de tuchtraad.
t is te laat, Emine
Het hele traject is al afgerond. Eind december 2013.... Dus er is geen sprake van doorbehandelen.
De psycholoog heeft wel een verslagje naar de huisarts gestuurd....dat heb ik wel mogen lezen....
Doorgaan
Wees voorzichtig
Ik zou alleen maar kijken of het de kinderen goed heeft gedaan en vragen of ik er nog iets mee moet. Verder alle verontwaardiging, onrechtvaardigheid etc. van me af laten glijden.
Naar de tuchtraad gaan lijkt mij niet zo verstandig'... maar om door de tuchtraad te laten bepalen of jij wel of niet betrokken moet worden, om zo de beste behandeling te krijgen.' Het staat allemaal keurig op papier, maar de soep wordt niet zo heet gegeten als die wordt opgediend. Let wel, dat geldt ook voor vrouwen die hun kinderen opgeven voor een of andere behandeling of begeleiding. Wees dus voorzichtig met wat je doet en wat je wil binnenhalen. Stel dat alles en iedereen weer op scheerp wordt gezet en er moeten overal waar dat formeel moet ook formeel twee handtekeningen voor komen, dan zijn heel wat gecheiden ouders weer druk met hun exen optrommelen.
Je hebt het verslag kunnen lezen. Staan daar dingen in waar je op dor wil gaan of waar je meer advies over wil, dan zou ik dat zeker vragen. Maar verder: laten rusten. Als het de kinderen goed heeft gedaan, prima.
Tsjor
Dan heb ik je informatie verkeerd begrepen
Ik dacht dat het nog liep en dat je buitengesloten werd. En daarop reageerde ik.
Maar nu alles afgesloten is....als het rapport en de behandeling jou en/of je kinderen geen kwaad hebben gedaan, dan zou ik er helemaal niets mee doen. En als het jou kwaad heeft gedaan, dan nog moet je afwegen in hoeverre het in het belang van je kinderen is als je daarin je gram gaat halen.
Ik ben neit tegen klagen, maar het moet wel nuttig/doelmatig zijn.
NIP tuchtzaak
Als je je klacht neerlegt bij het NIP dan word je vast in het gelijk gesteld. Hieronder twee uitspraken in soortgelijke zaken waarbij de klachten gegrond zijn verklaard:
http://www.psynip.nl/website-openbaar-uitspraken-cvt/uitspraken-2013/uitspraak-cvt-13-39-ano.pdf
http://www.psynip.nl/website-openbaar-uitspraken-cvt/uitspraken-2013/uitspraak-cvt-12-45-ano.pdf
Of je dit wil en wat je er mee bereikt is weer wat anders.
skik
Niemand wat verwijten.
Ik ben hier net toegekomen, hallo lieverds!
Iemand wat verwijten is beslist niet mijn bedoeling; ik wil mijn lijdensweg gewoon even kwijt.
Kind van gescheiden ouders ben ik.
Misschien even mijn gevoelens schetsen; het zou enorm opluchten!
Pa verliet vrouw en drie kinderen na 12 jaren huwelijk.
Mijn vader was en " blijft " mijn afgod! Ik was 10.
Totaal het noorden kwijt, schuldgevoelens, voelde me minderwaardig, verlatingsangst tot en met... Hoe ik op school toch een diploma haalde, het blijft me een raadsel!
Mijn jong hart was en bleef verscheurd tot op heden...
Op mijn 14de had ik mijn eerste lief ( lees vaderfiguur ) en huwde hem 5 jaar later. Ik mocht hem 2 prachtige zonen schenken, heerlijk!
Ons huwelijksbootje kende woeste golven en felle tegenslag maar " nooit " wilde ik mijn lieve kinderen pijnigen door een scheiding,
al kwam de idee vaak op in mijn hoofd.
Als kind van gescheiden ouders had ik best een verdrietig leven, soms.
Een ouder kan zich volgens mij nooit inleven in onze wereld.
Ik ben dan ook apetrots 42 jaar gehuwd te zijn; want dit vergt doorzetting.
Prediken is totaal niet mijn bedoeling.
Ik wens ieder enorm veel sterkte.
Ieder huisje draagt immers zijn kruisje.
Hartelijke groet aan ieder.