Betalingen
hallo ik heb een vraag over betalingen en wil graag meningen horen over hoe buitenstaanders erover denken en wat zijn mijn plichten.
We zijn recent gescheiden.
Ik betaal geen partner alimentatie en ook geen kinder alimentatie omdat na berekeningen mijn inkomen daar te laag voor is.
Ik kan me net redden met mijn huidige inkomen.
De kinderen wonen bij mijn ex en zij ontvangt ook de kinderbijslag.
Maar als ik kleding nodig heb voor de kinderen moet ik het zelf kopen en mag ik geen aanspraak doen op de kinderbijslag.
En nu krijg ik ook de vraag dat mijn kind een kinderfeestje wil houden en als ik ook bereid ben om de kosten van het kinderfeestje te delen .
Ik heb alles voor mijn kinderen over maar weet niet hoe ik het financieel moet kunnen bij dragen.
Ik heb ze wel elke woensdag dat ze bij mij blijven eten verder heb ik ze om het weekend en 1x in de 4 weken komen ze op donderdag en blijven ze tot zondag. Mijn ex heeft tenslotte al een andere relatie en in de nieuwe relatie ook een kind en gaat binnenkort ook trouwen.
Slot vraag : ik dus een krap butget en wat zijn mijn plichten om aan mee te betalen ?
Tegenwoordig is 25 euro per maand de minimale (symbolische) alimentatie per kind. Je komt daar dus mooi vanaf. Overige kosten voor die ene dag zul je zelf moeten dragen. Tot bijdragen aan het kinderfeestje ben je niet verplicht. Kinderen van arme mensen kunnen ook geen feestjes geven.
Als de alimentatie op 0 is vastgesteld, dan zullen daar goede redenen voor zijn. Ik deel dus niet 'daar ben je mooi vanaf gekomen'. De kosten voor eten en drinken, als de kinderen bij jou zijn, zul je toch ook zelf dragen, dus in die zin betaal je al voor de kinderen als ze bij jou zijn. En wellicht de kosten van een woning, waarin ook ruimte is voor je kinderen.
Er zit een beweging in je verhaal van over en weer om extra geld vragen. Jij wil dat doen voor kleding voor de kinderen die jij wil aanschaffen. Daarvoor wil je dat zij gaat betalen. Zij wil dat doen voor het kinderfeestje. Ik denk dat jullie daar allebei mee moeten stoppen.
Dat betekent dat je zelf zult moeten gaan zorgen voor kleding, waarvan je denkt dat die nodig is voor de kinderen. Er zijn manieren om heel goedkoop, of zelfs gratis, aan kleding te kopen, bijvoorbeeld bij zogeheten kledingbanken. In mijn provincie zijn er al 22. Je kunt ook berichtjes plaatsen op 'gratis weg te geven' op facebook.
De afspraken over geld zijn gemaakt. Daar zullen jullie het allebei mee moeten doen. Maar het kan ook. Wees creatief, de schaamte voorbij wellicht, en laat elkaar los.
Tsjor
Ik zou proberen dit niet te bekijken vanuit de vraag "Wat ben ik verplicht?" maar vanuit de vraag aan jezelf: "Hoe kan ik op mijn manier iets bijdragen voor mijn kinderen?" Daar kun je ook voor jezelf wat eer aan ontlenen, dat je oplossingen vindt om iets bij te dragen, ook al heb je niet veel geld.
Voor kleding kun je bijvoorbeeld naar de kringloopwinkel gaan. Toen mijn kinderen jong waren, kocht ik vaak driekwart van de kleding voor het hele jaar op de vrijmarkt, op koningsdag. Als je maar twee of drie setjes kleding nodig hebt, alleen voor als ze bij jou zijn, hoeft dat helemaal niet veel te kosten. Ik kreeg ook veel kleding van mensen met oudere kinderen (en ik gaf ook weer veel door aan gezinnen met jongere kinderen).
Voor het kinderfeestje zou ik ook zoeken naar iets wat je praktisch kan bijdragen. Als ze ergens met de kinderen naartoe wil, kun je bijvoorbeeld aanbieden om mee te rijden (als je een auto hebt). Omdat er maar vier extra zitplaatsen in een auto zijn, heb je al snel een tweede auto nodig voor een kinderfeestje. Je kunt ook aanbieden een activiteit met ze te doen. Ik heb met kinderfeestjes bijvoorbeeld wel eens een speurtocht gemaakt in de buurt, ben wel eens naar een (gratis) buitenspeeltuin geweest en ben wel eens met ze naar het bos geweest. Je kan ook zeggen: breng ze maar langs dan maak ik broodjes met knakworsten, bijvoorbeeld. Dat kost ook wat natuurlijk, ik kan niet in je portemonnee kijken. Maar het is wel heel leuk om de vriendjes van je kinderen ook een keer mee te maken.
Ik zou dus proberen om in principe 'ja' te zeggen maar dan wel op een manier die voor jou haalbaar is.
tsjor schreef op 23-09-2021 om 12:03:
Als de alimentatie op 0 is vastgesteld, dan zullen daar goede redenen voor zijn. Ik deel dus niet 'daar ben je mooi vanaf gekomen'. De kosten voor eten en drinken, als de kinderen bij jou zijn, zul je toch ook zelf dragen, dus in die zin betaal je al voor de kinderen als ze bij jou zijn. En wellicht de kosten van een woning, waarin ook ruimte is voor je kinderen.
Er zit een beweging in je verhaal van over en weer om extra geld vragen. Jij wil dat doen voor kleding voor de kinderen die jij wil aanschaffen. Daarvoor wil je dat zij gaat betalen. Zij wil dat doen voor het kinderfeestje. Ik denk dat jullie daar allebei mee moeten stoppen.
Dat betekent dat je zelf zult moeten gaan zorgen voor kleding, waarvan je denkt dat die nodig is voor de kinderen. Er zijn manieren om heel goedkoop, of zelfs gratis, aan kleding te kopen, bijvoorbeeld bij zogeheten kledingbanken. In mijn provincie zijn er al 22. Je kunt ook berichtjes plaatsen op 'gratis weg te geven' op facebook.
De afspraken over geld zijn gemaakt. Daar zullen jullie het allebei mee moeten doen. Maar het kan ook. Wees creatief, de schaamte voorbij wellicht, en laat elkaar los.
Tsjor
Wat voor bij mij is betaal ik idd allemaal zelf dus ja ook het eten en drinken.
Ik kan haar makkelijk loslaten maar ze blijft mij opzoeken . 3 / 4 x in de week bellen soms nog wel vaker. Dan de vraag als ik eens een keertje schoenen wil kopen , dan voor schoolgeld aan meebetalen ,dan schoolreisje enz enz er wordt zo weer iets bedacht. Zoontje van mij belt ook regelmatig op als hij bij mij mag blijven eten en slapen. Dan moet hij er wel heel vroeg uit zodat ik hem weer bij zijn moeder de volgende ochtend af moet zetten. Ook daar doe ik meestal niet moeilijk over . Maar als ik weiger dan krijg ik alsnog ook commentaar.
Haar nieuwe partner is bijna elke week alleen het weekend thuis dan hoor ik haar niet maar zodra de werkweek weer begint begint ze weer te bellen en appen .
'Dan de vraag als ik eens een keertje schoenen wil kopen , dan voor schoolgeld aan meebetalen ,dan schoolreisje enz enz er wordt zo weer iets bedacht.' Wat zeg je dan? Ik zou kiezen tussen 'nee' of 'maar dan moeten we de kinderbijslag anders verdelen'. Als het aan blijft houden kun je ook voorstellen de partneralimentatie opnieuw te berekenen, wellicht moet ze jou dan partneralimentatie betalen (partneralimentatie is niet zo dat de man de vrouw moet betalen, maar een verdeling tussen beide partners, zodat beiden een gelijke start hebben na een scheiding). Ik ben niet voor dit laatste, want ik vind dat je na een scheiding niet opnieuw alles overhoop moet gaan halen. Maar haar situatie is veranderd, ze heeft een nieuwe partner. Wellicht is haar draagkracht daardoor groter geworden en kan ze dus wel partneralimentatie betalen.
'Zoontje van mij belt ook regelmatig op als hij bij mij mag blijven eten en slapen.' Altijd 'ja' zeggen tegen je kind, als hij weet dat hij dan ook vroeg eruit moet.
'3 / 4 x in de week bellen soms nog wel vaker. .. maar zodra de werkweek weer begint begint ze weer te bellen en appen.' Superirritant. Bellen zou ik niet opnemen, ze mag het in de app zetten. En 1 keer per week ga je de apps beantwoorden. Doe dat dan op zaterdag.
Tsjor
lastig.. voor zover ik weet is de minimale alimentatie 25€ Zelfs voor de laagste inkomens. Kun je dat niet missen? Daarvan zou zij dus alles moeten doen inclusief kleding kopen. Ik denk dat je nu misschien wel duurder uit gaat zijn ipv de 25€ betalen per maand.
En anders inderdaad vragen de kinderbijslag te delen en dat gebruiken, alleen dat is ook lastig want ze zijn niet zo vaak bij jou dus hoe verdeel je dan zoiets?
Verder bestaat er zoiets als een ouderschapsplan en daar staat dus alles in om dit “gezeur” te voorkomen. Heb je dat?
Waarom moet jij kleren voor de kinderen kopen als ze niet bij jou wonen? Lijkt me logischer dat je ex dat doet van de kinderbijslag. Aangezien dat ook geen vetpot is vind ik het wel begrijpelijk dat je ex jou vraagt om afentoe bij te dragen. Ik vind het wel raar dat je als vader helemaal niks voor je kinderen betaalt. Verder is het inderdaad een goede tip om te kijken naar wat je wel kunt doen in plaats van zeggen dat er niks kan. Kleren zijn vaak gratis te krijgen en een feestje hoeft ook niet veel te kosten.
'Ik vind het wel raar dat je als vader helemaal niks voor je kinderen betaalt.' Hier stond de uitleg: '... omdat na berekeningen mijn inkomen daar te laag voor is.'
Bovendien krijgt iemand niet alleen kinderbijslag, maar ook kindgebonden budget als het inkomen te laag is. Dat kan alles bij elkaar aardig oplopen.
Voorbeeld: stel je bent alleenstaande ouder en je hebt een inkomen van 35.000,-- en 1 kind. Dan krijg je 296 euro per maand aan kindgebonden budget. Plus de kinderbijslag (273,05 per kwartaal voor een kind van 5-11 jaar, dat is 91 euro per maand).
Nu is de ex niet meer alleenstaand, ze heeft een partner. Met hetzelfde, gezamenlijke inkomen krijgt ze alsnog 100 euro per maand, in totaal dus 191 euro per maand. Echt vreemd dat je daar geen kleren van kunt kopen of geen kinderfeestje van kunt organiseren, 1 keer per jaar.
Maar ik denk niet dat het over geld gaat. '3 / 4 x in de week bellen soms nog wel vaker. .. maar zodra de werkweek weer begint begint ze weer te bellen en appen.' Dit gaat over iets anders. Geen idee wat. Het kan treiteren zijn, het kan eenzaamheid zijn, of het kan een soort verslaving zijn. Maar gezond is het niet. Vandaar mijn advies om de telefoon te negeren en de appjes 1 keer per week te beantwoorden, op zaterdag, als de partner thuis is. Wellicht heeft de partner niet in de gaten waar zij mee bezig is door de week, als hij aan het werk is. Wellicht helpt het als dat zichtbaar wordt in het weekend en kunnen beiden daarover praten.
Tsjor
tsjor schreef op 24-09-2021 om 09:16:
Maar ik denk niet dat het over geld gaat. '3 / 4 x in de week bellen soms nog wel vaker. .. maar zodra de werkweek weer begint begint ze weer te bellen en appen.' Dit gaat over iets anders. Geen idee wat. Het kan treiteren zijn, het kan eenzaamheid zijn, of het kan een soort verslaving zijn. Maar gezond is het niet. Vandaar mijn advies om de telefoon te negeren en de appjes 1 keer per week te beantwoorden, op zaterdag, als de partner thuis is. Wellicht heeft de partner niet in de gaten waar zij mee bezig is door de week, als hij aan het werk is. Wellicht helpt het als dat zichtbaar wordt in het weekend en kunnen beiden daarover praten.
Tsjor
Dit vind ik heel goed advies. Ze moet zowel financieel als emotioneel haar eigen broek ophouden. Je mag, nee moet daarin je grenzen aangeven. Dat kan op een vriendelijke manier, zoals Tjor voorstelt.
tsjor schreef op 24-09-2021 om 09:16:
'Ik vind het wel raar dat je als vader helemaal niks voor je kinderen betaalt.' Hier stond de uitleg: '... omdat na berekeningen mijn inkomen daar te laag voor is.'
Bovendien krijgt iemand niet alleen kinderbijslag, maar ook kindgebonden budget als het inkomen te laag is. Dat kan alles bij elkaar aardig oplopen.
Voorbeeld: stel je bent alleenstaande ouder en je hebt een inkomen van 35.000,-- en 1 kind. Dan krijg je 296 euro per maand aan kindgebonden budget. Plus de kinderbijslag (273,05 per kwartaal voor een kind van 5-11 jaar, dat is 91 euro per maand).
Nu is de ex niet meer alleenstaand, ze heeft een partner. Met hetzelfde, gezamenlijke inkomen krijgt ze alsnog 100 euro per maand, in totaal dus 191 euro per maand. Echt vreemd dat je daar geen kleren van kunt kopen of geen kinderfeestje van kunt organiseren, 1 keer per jaar.
Maar ik denk niet dat het over geld gaat. '3 / 4 x in de week bellen soms nog wel vaker. .. maar zodra de werkweek weer begint begint ze weer te bellen en appen.' Dit gaat over iets anders. Geen idee wat. Het kan treiteren zijn, het kan eenzaamheid zijn, of het kan een soort verslaving zijn. Maar gezond is het niet. Vandaar mijn advies om de telefoon te negeren en de appjes 1 keer per week te beantwoorden, op zaterdag, als de partner thuis is. Wellicht heeft de partner niet in de gaten waar zij mee bezig is door de week, als hij aan het werk is. Wellicht helpt het als dat zichtbaar wordt in het weekend en kunnen beiden daarover praten.
Tsjor
Het kan treiteren of manipulatie zijn. Het kan ook een poging zijn om van vader medeverantwoordelijkheid af te dwingen. Niet handig en zou moeder zich hier melden dan zou ik het haar afraden. Maar aangezien vader hier is zou ik het toch van twee kanten benaderen: Stel grenzen EN neem verantwoordelijkheid. Nou neemt vader zeker verantwoordelijkheid: de kinderen verblijven en eten bij hem, kunnen ook tussendoor terecht als ze dat willen. Maar gezien haar veelvuldige vragen aan vader, zit ze kennelijk nog met op te lossen kwesties. Voordat vader dat wegwuift, kan hij kijken of hij er een bijdrage aan kan leveren. Misschien moet de zorg (meer) naar 50/50? Misschien kan hij in zijn familie opvang regelen? Hij kan nee zeggen tegen financiële vragen en ja tegen andere inzet voor zijn kinderen. Als moeder daar niet op ingaat, haar enige oplossing is: ‘meer geld’ dan is de situatie duidelijk en moeten de klachten op de duur straal genegeerd worden. Maar vader kan wel eerst het probleem helder proberen te krijgen en dan kijken of hij eventueel op een andere manier, op zijn eigen manier, iets kan inbrengen in het leven van zijn kinderen als daar knelpunten zijn: tijd, iets regelen, iets doen. Meteen uitkomen bij: ik heb geen geld dus ik kan niks voor ze doen, los jij het maar op, vind ik mager. Het zou kunnen dat je daar uiteindelijk wel terechtkomt, als je meer tijd aanbiedt en dat wordt afgewezen of is om een andere reden niet haalbaar.
'Het kan ook een poging zijn om van vader medeverantwoordelijkheid af te dwingen.' Medeverantwoordelijkheid is dan geld? ik zou het haar ook afraden. Maar vooral: het is gebaseerd op een berekening, waarschijnlijk in het kader van de scheiding. Dan komt daar een resultaat uit. en dat resultaat is: er is geen draagkracht. Dan is er geen draagkracht.
'Meteen uitkomen bij: ik heb geen geld dus ik kan niks voor ze doen, los jij het maar op, vind ik mager.' Ook hier: bijdragen = geld. En het is niet 'ik kan niks voor ze doen'. Hij somt op wat hij wel allemaal doet, maar het is niet genoeg voor de moeder. Is 'goed vaderschap' voor 25 euro te koop? Let wel: het komt vaker voor dat moeders de kinderen voor het merendeel van de tijd willen hebben, dan zeggen dat ze geen geld hebben, en daarom alimentatie vragen. Waarom is dat van moeders wel geaccepteerd en van vaders niet? Moeders ondersteunen we, met kinderbijslag, kindgebonden budget, bijstandsuitkering, zorgtoeslag, huurtoeslag en alimentatieregelingen. En positieve waardering uiteraard.
Tsjor
Tsjor schreef: “Medeverantwoordelijkheid is dan geld?
Maar dat 3/4 keer in de week bellen, gaat dat alleen over geld? Mij is dat niet zo duidelijk uit de post van TO. Ik denk dat moeders vaak vragen om betrokkenheid, in de een of andere vorm. Vaak heeft dat getrek aan een dood paard geen zin natuurlijk. Maar aangezien vader het hier vraagt zeg ik: Wees geen dood paard 😂. En als dat helemaal niet op hem van toepassing is en/of het echt alleen om het geld gaat, ben ik het van harte met jou eens. Dan kan het antwoord gewoon ‘nee’ zijn. Maar dat had ik al gezegd.
Misschien heeft de ex helemaal geen 35.000 euro per jaar, wel hoge kosten en de kinderbijslag en kgb hard nodig om gewoon rond te komen. Zo’n partijtje en kleding zijn dan toch wel weer inbreuken op het budget. Ik vind ‘geen draagkracht’ altijd een beetje een dooddoener. De verzorgende ouder zal toch links- of rechtsom dat kind te eten moeten geven, schoolkosten, fiets, beugels, brillen en al het andere moeten betalen. Ook met een laag inkomen.
Als de ex 0 euro als inkomen heeft krijgt ze een bijstandsuitkering, kinderbijslag, meer kindgebonden budget (370 euro), zorgtoeslag en huurtoeslag. Dat kan alles bij elkaar oplopen tot zo'n 2000 euro per maand.
Er zijn mensen die met werken minder verdienen, zeker als je in de sector van de zogenaamde ZZP-ers komt, zoals bij bezorgdiensten. Die mensen hebben ook gewoon hun geld nodig voor de hoge kosten. Hoge kosten is geen privilege van moeders.
Maar er is een berekening gemaakt. Dus waarom de uitkomsten daarvan niet accepteren? Waarom daar eigen meningen overheen plakken, die alleen maar gebaseerd zijn op 'ik vind'...'
Overigens heeft ex een nieuwe partner, dus het zou kunnen zijn dat bij een herberekening ex aan de vragensteller partneralimentatie zou moeten betalen, omdat haar draagkracht nu groter geworden is. Persoonlijk zou ik die weg niet ingaan, want het levert heel veel gedoe op voor een paar centen. Gewoon 'nee' zeggen op vragen om meer geld is beter.
Tsjor