Blijft moeilijk en kan t soms niet goed van mij afzetten.
Hallo,
Hier een vader die 2 jaar geleden gescheiden is en het nog steeds moeilijk vind dat ik mijn kinderen niet meer iedere dag zie.
Mijn 2 kinderen zijn 10 en 13.
Ik zie mijn kinderen gelukkig vaak,omdat ik continuedienst loop.
Dus geen weekend vader gelukkig.
Maar ik heb er nog steeds moeite mee dat ik ze niet meer iedere dag zie.
Kan heus goed een dag of 2 zonder ze hoor,maar ik heb t gevoel dat ik teveel mis ook al heb ik dan veel contact met ze.
Ik heb sinds 3/4 jaar een relatie en mijn ex vrouw een 1/2 jaar.
Dit gaat gelukkig allemaal goed.
De nieuwe vriend van mijn ex woont al in bij haar en t is een aardige vent gelukkig.
Maar mijn kinderen zeggen soms dat ze hem meer zien als mij en ze dat weleens raar vinden.
Het zal een kwestie van wennen zijn.
Wel ben ik heel eerlijk dat t toch soms een beetje steekt.
Maar ja..daar moet ik gewoon t beste over denken.
Mijn vriendin valt gelukkig ook goed in de smaak,maar wij wonen niet samen en zien elkaar ook niet iedere dag.
Dan toch merk je dat mijn kids echt nog aan haar moeten wennen,omdat ze niet zoals de vriend van mijn ex bij mij woont.
Ook dat is soms lastig,maar ook dat zal goed komen.
Ik heb een hele goede band met mijn kinderen en ze missen mij ook echt als we elkaar niet zien en zijn reuze blij als ze weer een dag of 4 bij mij zijn of na school.
En toch...toch blijft t lastig.
En soms steekt t toch een beetje als mijn kinderen zeggen dat ze leuke dingen hebben gedaan met mama en....vriend.
En begrijp mij niet verkeerd...Ik wil juist dat mijn kinderen genieten.
Zelf doen wij/Ik ook leuke dingen met ze,maar ik werk ook vaak weekenden en dan moet ik de leuke dingen met hun missen.
Tja...Ik ben niet de enige ouder die hier mee kampt en ooit zal t beter gaan met eraan gewend zijn.
T is fijn om te lezen hoe anderen er mee omgaan en er ook positief naar kijken.
Voor mij is t gewoon nog steeds.....wennen.
Fijn (o.t.)
Ik kan je niet echt helpen met het missen, maar ik wil je zeggen dat ik het heel fijn vind om hier eens te lezen dat je de nieuwe partner van je ex een aardige man vindt. Ik alle scheidingsdraadjes die hier lopen, worden de ex al snel allerlei geestelijke stoornissen toebedeeld en is de nieuwe partner meestal een slechte invloed. De eigen rol in de scheiding wordt nog weleens overgeslagen.
Tja, en dat missen, dat is natuurlijk wel de consequentie van scheiden, tenzij je zo dicht bij elkaar woont dat de kinderen iedere dag bij beide ouders kunnen zijn, al is het maar voor een uurtje.
Ook
Mijn eerste reactie is ook een beetje zoals Fanny. Je komt over als een lieve man die het allemaal zo goed mogelijk geregeld heeft. Ik kan een beerput opentrekken over mijn ex partner die de kinderen maar 2 weekenden per maand ziet en meer wil hij absoluut niet, zelfs geen telefoontjes, houdt zich al lang niet meer aan ouderschapsplan. Hopelijk wonen jullie dicht bij elkaar, dat wordt in je verhaal niet helemaal duidelijk, want dat is zo veel fijner. Ik begrijp je gemis. Twee jaar is in dit soort situaties niet lang, misschien moet je inderdaad nog steeds wennen. Probeer te genieten van de tijd voor je zelf en de tijd voor jou en jouw vriendin samen.
En ik vind het ook wel lastig dat de kinderen veel missen in mijn familie en vriendenkring omdat de meeste uitstapjes en feestjes in het weekend vallen en ze daar vaak niet bij zijn maar daar kan ik weinig mee behalve accepteren, dat is iets wat aan beide kanten speelt. Bovendien zie ik ze al heel veel. En als anderen op jouw plaats gaan staan, wat mag en kan en gebeurt, kan het toch steken en dat mag ook.
Begrijpelijk
Ik vind dat jij dat zeer goed doet! Het feit dat je ermee zit wil zeggen dat je gewoon graag ziet.
Erover spreken en het uiten is zeer belangrijk en denk ik zorgt ervoor dat het ook geen lelijk kantje krijgt.
Gevoelens zijn er nu eenmaal. Of het ooit went, denk het niet, misschien deze gevoelens een plaatsje geven ?
