Co-ouderen en heel dicht bij elkaar wonen, werkt dat?

Geweldig

Wij hebben er het geld niet voor. Maar anders zouden we het zeker zo doen. Geweldige oplossing. Ik ken het van een gezin dat ik via via via ken, en daar is het goed bevallen.

Ja ,het kan

ik heb in mijn omgeving soortgelijke situatie gezien,en het werkte echt perfect,zowel voor de ouders als voor de kinderen.
Dat heeft zo,n 10 maanden geduurt,toen kreeg 1 van de ouders een nieuwe relatie en daarop liep het zo erg stuk,dat beide ouders nu helemaal geen contact meer hebben met elkaar.
Dat zou een valkuil kunnen zijn,jullie verwachten beiden niet voor een nieuwe relatie te gaan of te gaan samenwonen,maar dat kan ik de praktijk natuurlijk heel anders uitpakken.
en de vraag is ; werkt deze oplossing dan nog?

Overwogen

Wij woonde in een dermate groot huis, dat we hebben overwogen het zo te verbouwen dat er twee huizen zouden zijn. Uiteindelijk ben ik voor mijzelf heel blij dat het niet door is gegaan, moet er niet aan denken mijn ex zo dichtbij te hebben. Nou zijn de verhoudingen tussen ons wel heel anders dan bij jullie, alhoewel ik van tevoren niet had gedacht dat het zo uit de hand zou lopen. Voor de kinderen was het wel een hele goede oplossing geweest trouwens, maar mijn kinderen zijn een stuk jonger.
Ik denk dat het naïef is te denken dat er geen nieuwe partner zal komen. Ga er in ieder geval vanuit dat er wel nieuwe partners komen en probeer daar eens wat afspraken over te maken. Hier haakte ex binnen 1 dag af, toen ik hem erop wees dat hij maar één slaapkamer zou hebben en hoe het dan zou moeten met het kind van zijn nieuwe vriendin.
Je kinderen zijn al ouder. Als jullie in dezelfde wijk gaan wonen kunnen ze zelf heen en weer fietsen en heb jij wel een gezonde afstand tot je ex. Vergeet niet dat de verhoudingen vlak voor een scheiding over het algemeen heel anders zijn dan vlak erna. Kort samengevat zou ik niet in het zelfde huis willen wonen, maar wel een straat van elkaar af oid.

Ideale manier van scheiden?

Ik heb altijd gedacht dat als ik ooit zou gaan scheiden dat dit dan de ideale situatie zou zijn, zo die bestaat.

Ik denk dat het staat of valt met het maken van goeie afspraken over hoe met elkaar om te gaan en wat te doen als een van beiden dit niet meer wil. Voor de rest is het toch koffiedik kijken voor wat de toekomst betreft. Ik denk dat het in ieder geval een mooie overgangssituatie voor jullie kinderen vormt.

Er heeft trouwens volgens mij ooit (jaren geleden) in een of ander blad (de Magriet?) een verhaal gestaan over een stel dat voor een soortgelijke oplossing (inclusief nieuwe partners) had gekozen. Daar kwamen toen alleen maar positieve geluiden uit.

Heel dicht bij elkaar wonen

Mijn ex woont 300 meter verderop. Wij hebben er beide geen behoefte aan om in detail van elkaar te weten wanneer de ander weg gaat, thuiskomt, of wie er over de vloer komt. Wat mij betreft is die 300 m dus echt de minimale afstand.

Fijn, kritische opmerkingen!

Maar ook signalen dat het wél kan!

Even toelichten: onze zoon is zwaar autistisch en de enige reden dat ik niet eerder ben gaan scheiden is dat ik het hem niet wil aandoen om twee huizen te hebben en steeds van de ene naar de andere ouder te verkassen. Voor hem zou dat écht een ramp zijn, een onleefbare situatie. Zijn eigen kamer met zijn eigen spullen en frutsels is zijn alles, zijn veilige plek in een chaotische bedreigende wereld.
Maar zijn vader wil niet een vader zijn waar de kinderen alleen op bezoek komen, en daar kan ik alleen maar achter staan. Dan zouden de kinderen dus toch twee huizen moeten hebben en dat willen we vooral voor zoon echt niet.

De reden dat ik geen probleem verwacht met een eventuele nieuwe relatie: het is geen toeval dat zoon autistisch is zal ik maar zeggen. Typisch gevalletje genen-mix. Man en ik vertonen er allebei trekken van (als wij nu jong waren geweest hadden we vrijwel zeker allebei een ASS-stempeltje gekregen), hij wel een stuk meer dan ik. Voor mijn man was met mij gaan samenwonen op zijn 40e een grotere verandering dan de geboorte van zijn eerste kind, vertelde hij ooit. Voor mij heeft hij nooit een vriendin gehad en de kans dat er na mij weer een komt schat ik op ongeveer 0,01 procent of zo. Komt die er wel, dan zou ik echt alleen maar blij voor hem zijn.

Omgekeerd zal hij er op geen enkele manier moeite mee hebben als ik weer iemand zou vinden - die kans is wel een stukje groter, al denk ik dat ik dan sowieso liever zou gaan latten dan samenwonen. Een eigen appartement lijkt me zo heerlijk! Man is niet claimend, bezitterig of jaloers, heeft weinig interesse in mijn doen en laten en is ongeveer zo emotioneel als een betonnen muur. Wij zijn niet uit liefde getrouwd, ik noem het altijd een verstandshuwelijk dat ons heeft gebracht wat we allebei graag wilden: twee kinderen en een rustig gezinsleven. Maar dat is niet zo simpel als het klinkt. We zijn al lang geleden tot de conclusie gekomen dat we zonder kinderen al jaren eerder allebei onze eigen weg zouden zijn gegaan.

Kortom, ik verwacht dat het vinden van een nieuwe partner geen probleem geeft, en aangezien de appartementen eigen ingangen hebben hoeft niemand zich bekeken te voelen.

Dan zou zo'n woontorentje toch heel goed kunnen werken?
Of zie ik het nu echt te makkelijk?

Groet MM

Voordeurdelers?

MM, bedenk even goed of je wel moet scheiden om je woontorentje te bouwen.
Als het om financiële regelingen gaat moet je eerst even goed kijken of de appartementjes inderdaad als twee gescheiden appartementen kunnen gelden voor de belastingdienst, postbode, gemeente etc. Drie appartementen lijkt me op dit moment lastig, want dan zouden je kinderen zonder ouders wonen. Wellicht kan het later wel, maar volgens mij heb je dan weer te maken met regeltjes rondom woonsplitsing.
Ik denk dat de problemen eerder in die sfeer zullen liggen.

Tsjor

Worst case

Hoi, nou als het kan moet je het doen, zeker voor je zoon denk ik. Maar ik zou wel rekening houden met een 'worst case scenario', bijv. dat jij een neiuwe partner krijgt en je nu nog man kan het niet uitstaan. Of jij hebt een tijd echt helemaal geen zin je ex te zien of in de buurt te hebben, en wilt hem niet ineens tegen komen op de slaapkamer van de kinderen. Na de scheiding zijn dingen toch anders dan je nu kunt voorzien, dus ik zou het flink aftimmeren. Maar succes hoor, groetjes, Marleen

Geen voordeurdelers

Het worden zelfstandige appartementen met eigen ingang. Er zijn toch wel meer mensen die een dubbele etage bewonen of een dubbel woonhuis hebben gekocht? Lastiger lijkt me om te bedenken hoe het fiscaal allemaal zit: als de kinderen wonen in het appartement dat op zijn naam staat maar ik heb wel het grootste deel van de zorg, ben ik dan alleenstaand of alleenstaande ouder. Dat soort dingen.

Verder vind ik scheiden er gewoon bij horen, het is het afsluiten van de periode dat we het samen doen, daarna gaan we ploegendienst draaien

Izar vroeg of we emotioneel elkaar konden loslaten: ja, dat proces is al jaren aan de gang. Ik heb niks met hem (behalve twee kinderen!) maar ook niks tegen hem. Op dat vlak voorzie ik echt nul problemen.

Groet MM

Verbinding

'Het worden zelfstandige appartementen met eigen ingang', maar met een verbinding naar een gemeenschappelijk appartement, waar de slaapkamers van de kinderen zijn. Daar zit een klein probleem in, dat je even goed moet uitzoeken wil je niet voor onaangename verrassingen komen staan.
'Verder vind ik scheiden er gewoon bij horen,' ook dat kun je zakelijk bekijken. Je zoekt in feite naar een andere levensvorm, die juridisch, fiscaal en sociaal nogal complex is. Bekijk het gewoon zakelijk als een nieuw project en kies dan de leefvorm die daarbij het beste past.

Tsjor

Tja

Mij lijkt het dus niets.
Ik snap dat het voor jullie autistische zoon natuurlijk geweldig zal zijn dat hij dezelfde slaapkamer houdt en papa en mama om de hoek heeft.
Maar verder lijkt het me superlastig omdat je schrijft dat je kinderen letterlijk in en uit kunnen lopen wanneer ze willen. Dat lijkt me zo beperkend voor jezelf! Betekent dat dan dat je 'altijd' thuis moet zijn want ze zouden langs kunnen komen? Stel ze eten 3x per week in principe bij hun vader maar dan moet je toch om 1730 uur ofzo thuis zijn want ze kunnen ook even bij jou langskomen. Of begrijp ik dat verkeerd?
Ook zou mijn dochter bijvoorbeeld bij ruzie met de ene ouder, hard naar de andere verdieping met andere ouder rennen. Of naar de andere verdieping gaan bij vervelende klusjes, want de ouder komt haar toch niet achterna. Tenminste het lijkt mij dat je ex niet zomaar jouw huis in kan? En, stel je kind gaat even bij papa langs, hoe weet je dan eigenlijk of papa uberhaupt wel thuis is? Dan zit je kind daar bijv. urenlang tv te kijken en niemand die zegt dat hij naar bed moet. Ik kan het me gewoon niet goed voorstellen in de praktijk, dat in-en-uit lopen.
En ik zou mij in die woonsituatie toch nog heel vaak ergeren aan ex, bijvoorbeeld onopgeruimde kinderkamers na 'zijn dag'. Ik zie al helemaal voor me dat ik dan de vuile kleding na 'zijn dagen' uit de kinderkamers ga opruimen omdat ik graag nette kamers voor ze wil, en me dan de huissloof voel.

Daarbij zou ik dus niet zo dicht op mijn ex kunnen wonen omdat je dan elkaar toch best vaak nog tegenkomt en het mij geen gevoel van privacy zou geven. Hij kan bijvoorbeeld aan je fiets/ auto precies zien of je thuis bent of niet. Hij hoort wellicht de voordeur. En jij ook van hem. In het gezamenlijke trappenhuis komt hij misschien net je bezoek tegen. Als je allebei op het balkon zit, kun je elkaar horen. Als je met de ramen open zit, hoor je elkaars muziek. Dat lijkt me met je ex toch echt heel anders dan met een buurman. Nou je leest het al, ik krijg er de kriebels van.

Over de financiële en technische kant kan ik maar weinig bijdragen. Je kunt elk een eigen woning hebben en bij elk 1 kind inschrijven. Dan ben je allebei alleenstaand ouder en heb je allebei recht op kinderkorting/ combinatiekorting/ alleenstaande ouderkorting/ etc.

Succes met alles,
Rozenstruikje
(gescheiden, co-ouderschap, en ex woont drie straten verderop)

De praktijk?

Rozenstruikje schetst de zaken duidelijk vanuit de praktijk. Dat is wel een punt natuurlijk. Als ik zo nodig moet scheiden, waarom kan mijn ex dan niet een stukkie verderop wonen. De wijk waarom het gaat moet nog gebouwd worden dus alles is nog mogelijk.
Wat betreft het in en uit lopen van de kinderen: ik bedoel dat ze heel makkelijk allebei hun ouders zoveel kunnen zien als ze willen, maar er zou dan wel een rooster komen voor wie wanneer 'aanspreekouder' of de verantwoordelijke is (co-ouderschap immers).

Ik zou ook iets kunnen verzinnen met een kinderappartement gelijkvloers en een voor mij erbovenop, en ex honderd meter verderop. Dat geeft de ouders alvast meer privacy. Het zou zonde zijn als het idee goed is maar de uitwerking tegenvalt. Ex zou dan bij wijze van alimentatie de hypotheek van het kinderappartement voor zijn rekening kunnen nemen. Of zoiets.

Ik houd hardnekkig vast aan het appartementenidee omdat het de bedoeling is dat zoon als volwassene in het kinderappartement kan blijven wonen als dochter de wijde wereld ingaat.
Het is zo goed als uitgesloten dat zoon bijvoorbeeld zou gaan studeren in een andere stad, hij zal altijd iemand nodig hebben die dicht bij hem in de buurt op hem let. Er zijn wel allerlei door ouders opgezette woongroepen: stop een stuk of tien autisten met een vet pgb bij elkaar, geef ze zorg en een gezamenlijke huiskamer, maar dat zie ik niet als ideaal.

Het is me iig duidelijk dat het maken van goede (zakelijke) afspraken met nu-nog-man ontzettend belangrijk is en dat je niet moet denken: dat komt vanzelf wel goed, ook al staan we nu op goede voet met elkaar.
Tsjor heeft ook een punt: je zoekt een nieuwe samenlevingsvorm, bekijk vervolgens of je daar wel of niet voor moet scheiden. Maar gevoelsmatig wil ik die scheiding wel.

Erg bedankt voor al jullie opmerkingen, het helpt me zeker bij het denkproces! Het eerste idee hoeft immers niet altijd meteen het beste te zijn. Blijf ermee komen

Groet MM

Nahuwelijk

De VPRO heeft eens een thema-avond uitgezonden over het 'Nahuwelijk'. Ik zag dat je deze via de site over het nahuwelijk kunt terugkijken. Daarin komen o.a. twee stellen voor, waarvan de ene man en de andere vrouw van elkaar zijn gescheiden. Zij hebben twee kinderen. Zij wonen naast elkaar met een 'sluis' in de huizen, waardoor de kinderen makkelijk van het ene huis in het andere kunnen komen. Misschien de moeite waard om deze uitzending eens te bekijken.

Wat een mooi woord!

Het nahuwelijk! Goede tip, hier ga ik me in verdiepen, bedankt Hanny61. Ik ben nota bene VPRO-lid maar ik kijk zelden tv, die hele avond is twee keer uitgezonden maar is mij totaal ontgaan. Terwijl ik in die tijd ook zeker al geïnteresseerd zou zijn geweest in het onderwerp.

Groet MM

Goed plan

Het lijkt me voor jullie situatie ideaal. Weinig emoties, behalve liefde voor jullie kinderen. Super! Uit de praktische, juridische en financiële zaken komen jullie ook wel.

Ik zou het niet kunnen, heb te veel mijn eigen leven en wil echt los zijn van ex. We wonen ene paar honderd meter uit elkaar. Prima.
Maar ik denk dat mijn kinderen erg jaloers zullen zijn op die van jou. En wat zou ik ze graag de rust en geborgenheid van één huis geven, maar dat lukt me niet.

Assumption is the mother of all fuck-ups

MM:
"samenwonen met een nieuwe partner zou in theorie wel kunnen maar ik verwacht eigenlijk dat we dat geen van beiden zullen doen. "
Jij gaat zo teleurgesteld worden.

Hoe ziet je as-exman het?

Dat vraag ik me af als ik je verhaal lees. Kijkt hij er op dezelfde nuchter wijze tegenaan? Ik denk namelijk wel dat dat essentieel is voor het slagen van dit project. Dat je beiden dezelfde verwachtingen van elkaar hebt. En dat je goede afspraken maakt over hoe je elkaars privacy respecteert en wie wanneer verantwoordelijk is voor de reinheid en netheid van de gezamenlijke ruimten.

Verder verschilt deze constructie mogelijk op termijn niet veel van de constructie waarin zoon of dochter in het tuinhuisje woont en gewoon ingeschreven staat bij pa of ma op het hoofdadres. Ik zou dus even goed afwegen of het echt nodig is dat dit op termijn 3 onafhankelijke appartementen moeten worden of dat het voldoende is dat je zoon later gewoon zijn eigen gedeelte heeft in jouw appartement. Dat maakt denk ik veel verschil uit in het aantal regeltjes dat je nu moet volgen.

Tweede ronde

Didi:
"Vooral omdat ze zelf al zegt dat een relatie praktisch gezien wel tot de mogelijkheden behoort in de nieuwe woon-oplossing ..."
het lastige is, dat dit soort oplossingen (net als bird-nesting) er eigenlijk op gebaseerd zijn, dat er nauwelijks sprake is van een scheiding, en dat allerlei aspecten van het huwelijk blijven bestaan. De ex-partners komen dus ook niet erg los van elkaar. Ik heb dat een paar keer behoorlijk mis zien gaan, vooral als één van de ex-partners (vaak degene die niet de scheiding wilde) toch meer afstand gaat nemen. Dan komt het oude zeer pas echt los, en/of wil men niet meer dat de andere ex invloed uitoefent op het eigen leven, etc etc etc. Er volgt dan vaak een tweede ronde scheidingsleed na een eerste ronde.

Idd niet standaard

Voor zover dat bestaat dan, een standaardscheiding.
Zo is er hier inderdaad geen sprake van oud zeer. Wat mij betreft is er hooguit sprake van teleurstelling dat 15 jaar huwelijk inhoudelijk zo weinig gemeenschappelijks, zo weinig passie, zo weinig echt delen heeft betekend. Daar heb ik over gerouwd, maar ik durf wel te zeggen dat ik dat (de teleurstelling en de rouw) achter me heb gelaten. Ik heb volledig geaccepteerd dat dat de aard van het beestje (a.s. ex) niet is. Als ik iets wil delen doe ik het wel met vriendinnen en vooral ook mijn oudste (elders wonende, volwassen) dochter. Zo heb ik mijn eigen plan getrokken. Dus waar zou ik me nu nog druk over moeten maken na de scheiding, ik wens hem en mezelf alle goeds, alleen niet samen!

Het is niet zo dat ik hem helemaal uit mijn leven wil bannen als de verhuizing - in wat voor vorm dan ook - een feit is. Het is toch niet alles of niets? Ik wil gewoon normaal over de kinderen blijven overleggen, net als we nu doen. (Veel meer gespreksonderwerpen hebben we nu ook al niet, haha.) Ik kan me zelfs voorstellen dat ie zo af en toe blijft eten of zo. Ik heb geen hekel aan hem, hij heeft me niet diep gekwetst, ik wil alleen niet meer mijn leven met hem delen. Het idee om samen oud te worden (over 10 jaar is de aow al in beeld) vind ik te gruwelijk voor woorden. Maar ... al met al zijn dat geen redenen om per se een eind uit elkaars buurt te blijven, toch. Als ik mijn eigen plek en mijn eigen leven maar heb.

Inmiddels is a.s. ex als alternatief voor de woontoren een bungalowtje aan het bedenken voor zichzelf, ik vind het helemaal prima, als zoonlief maar gewoon op één plek kan blijven. Dan maar geen woontorentje, als a.s. ex dan maar op loopafstand blijft.

Hoe hij ertegenaan kijkt: niet wezenlijk anders dan ik. Ik denk dat hij het eigenlijk heel fijn vindt om weer alleen te gaan wonen, maar het contact met/de zorg voor de kinderen heeft bij hem ook een heel hoge prioriteit.

Het 'tuinhuisjes'-idee: de bedoeling is dat zoon op termijn naar zijn zelfstandigheid kan toegroeien. Ik denk dat dat beter gaat op een plek die helemaal van hem is, dus niet bij mij in huis. Bovendien zou hij anders voorlopig toch twee kamers moeten hebben, want ex bij mij in huis voor de kinderen laten zorgen, dat is (zelfs) voor mij een brug te ver.

Gelukkig moet die nieuwe wijk nog gebouwd worden, tijd zat om goede plannen te maken...

Groet MM

Roze wolk

MM:
"Dus waar zou ik me nu nog druk over moeten maken na de scheiding, ik wens hem en mezelf alle goeds, alleen niet samen!"
Etc etc. Het is een beetje bezijden het punt; natuurlijk is er geen reden om elkaar bewust dwars te zitten, nu of later. Maar er is minder afstand dan jij denkt -en dat geeft voldoende kans op het scenario wat ik schets. Roze wolekn zijn onverstandig tijdens het trouwen, en ook tijdens de scheiding.

Tinus

Ik weet niet of je inmiddels alles gelezen hebt, je zou dan weten dat er bij het trouwen al geen roze wolk was en dat die er nooit is geweest. Dit huwelijk heeft een ander fundament dan de meeste andere huwelijken.
Ergens op dit forum heb ik gelezen dat een scheiding vaak net zo verloopt als het huwelijk: gepassioneerde relatie, meer kans op emotionele scheiding met alle ellende die daarbij hoort; rustig huwelijk, rustige scheiding. (Het zou zomaar kunnen dat jij het was die dat postte, maar dat weet ik niet zeker.)
Nee, weinig kans op rozewolkengedrag hier

Groet MM

Tinus heeft wel een punt

waar je terdege rekening mee moet houden. Want zelfs in mijn zeer vriendschappelijke na-huwelijk, waarbij mijn ex al jaren hertrouwd is, weet ik niet hoe hij gaat reageren als hij weet dat ik een nieuwe relatie heb. Terwijl mijn ex mij toch verlaten heeft voor zijn huidige vrouw. Het is toch een verstoring van het evenwicht want die nieuwe partner heeft best veel invloed al is het maar indirect.

Je kunt niet uitsluiten dat hij of jij een nieuwe relatie gaat krijgen. Ook al denk je nu dat het niet gaat gebeuren.

Pelle/naief

Pelle:
"Ik vind echt dat jullie beter moeten lezen wat voor soort huwelijk het was en wat voor soort nahuwelijk dit gaat worden en daarbij de omstandigheden mbt zoon."
Ik heb het gelezen.
IK snap MM best, en ik wil ook niet overdreven pessimistisch zijn. Tegelijk denk ik, dat het naief is om de mogelijkheid van een 'tweede breuk' niet te overdenken. Die kans is er namelijk wel; en waarschijnlijk maakt de achtergrond van de situatie die kans kleienr, maar niet nul.

Daarbij

denkt MM voor haar as-ex-man die best nog wel eens heel anders kan reageren dan zij nu denkt. Zelfs op basis van wat ze nu samen hebben neergezet en op welke basis het huwelijk is gesloten. Zeker als de scheiding langere tijd een feit is.

Grinnik...

Amk, het zou mij zeer verbazen als a.s. ex anders gaat reageren dan ik verwacht. Daar is zijn persoonlijkheid niet naar. Ik ga even niet in details want die staan er eigenlijk toch al te veel in deze draad. Maar die persoonlijkheid heb ik 15 jaar uitgebreid kunnen bestuderen

Verder kun je natuurlijk nooit alles 100% afdekken en afsluiten, maar 95% is toch ook een mooie score.

Ik ga het allemaal even laten bezinken, deze ontwikkelingen zijn de laatste tijd een beetje sneller gegaan dan ik verwachtte.

Groet MM