Co-ouderschap weigeren

Kinderen

Ik denk dat je het aan je kinderen verplicht bent om eraan mee te werken dat ze beide ouders (ongeveer) even vaak zien. Een verhuizing 125 km verderop lijkt mij dan ook zeker niet in hun belang. Ook als je (beide) werkt kun je gewoon co-ouderschap hebben. Ik heb dat ook al jaren terwijl ik gewoon fulltime werk.
Misschien kun je met je ex afspreken om niet meer te zwartepieten over en weer, maar zakelijk te werken aan een werkbare regeling met betrekking tot de kinderen. Je hoeft elkaar niet lief te vinden.
Zou je akkoord gaan met een weekendregeling voor jou? Dan moet je alleen om het weekend een eind rijden om je kinderen op te halen. Lijkt mij overigens ook niet in hun belang hoor, maar even om in te voelen wat je voor je ex wenst.

Tja

Je redeneert vooral vanuit jezelf. Jij wilt de oppas door je schoonouders opzeggen, jij wilt je eigen sociale netwerk inschakelen voor oppas. Los van wat je ex wilt, vraag ik me ook af of je kinderen hierbij gebaat zijn. Verhuizen naar een andere regio betekent een andere school, andere vriendjes, andere sportclubs. En dan is de vraag of je daar meteen een baan zult vinden.

Ik snap best dat je het liefst nooit meer iets met je ex te maken wilt hebben. Of met zijn familie. Maar de realiteit is dat jullie samen jonge kinderen hebben. En die kinderen hebben net zo veel recht op hun vader als op hun moeder.

Dat jij bent opgegroeid in een ouderwetse omgangsregeling, is niet relevant. Die tijden zijn voorbij. En terecht.

Ik begrijp je maar hem ook

In een scheiding heb je altijd 2 kanten en kun je er weinig over zeggen over wat wie verteld omdat je er zelf niet bij bent.

Ik begrijp heel goed dat hij niet wilt dat jij verhuist en dan je kinderen meeneemt. Ik begrijp ook heel goed dat jij graag wilt verhuizen en je kinderen wilt meenemen.

Dat er met zijn werk nu zaken geregeld kunnen worden is niet meer dan logisch, hiervoor heb jij gezorgd dat er van alles geregeld wordt immers jij hebt zaken opgevangen zolang jullie samen waren dus voor hem was de noodzaak er niet om de druk op te voeren. Nu komt hij er alleen voor te staan en wil hij per se om de week de kinderen in huis hebben, en ja dan moet hij op zijn werk de druk wel opvoeren en is daarin geslaagd.

Ik begrijp uit je verhaal dat je eigenlijk wilt dat je kinderen van de 14 dagen er 12 bij jou zijn en er 2 bij hun vader zijn. En dat jij dan je kinderen meeneemt 125 km van hem vandaan. Van jouw kant begrijp ik maar echt ik begrijp zo goed dat hij dat niet wil. Hier is blijkbaar geen tussenoplossing mogelijk om eerlijk te zijn hoop ik dat je een goede omgangsregeling krijgt en ik gun de kinderen co-ouderschap dan hoeven ze zowel pa als ma niet te missen in hun leven. Soms maak je keuzes in je leven waar je lange tijd aan vast zit, met hem trouwen en kinderen krijgen is er zo een.

Scheiden is altijd vervelend

Zelf geef je aan de reden buiten dit verhaal te willen laten. Prima natuurlijk, aan jou de keus. Maar probeer dan ook erbuiten te laten hoe je man je (blijkbaar) noemt, zie het als een goede oefening voor straks naar de kinderen toe

Gevoelsmatig begrijp ik je. Ik zou het ook vreselijk vinden om mijn kinderen de helft van de tijd te moeten missen. Sterker nog, ik mis 'onze oudste' de helft van de tijd want mijn stief en co-ouderschap en zelfs dat vind ik vreselijk terwijl een buitstaander wellicht zou kunnen zeggen dat ik slechts stief ben en geen recht heb op die gevoelens. Maar mijn man heeft dat recht wel en we zijn heel gelukkig met compromis. Helft van de tijd bij papa, helft bij mama.

En daarmee raak ik denk ik wel wat essentieels; je kinderen hebben recht op papa én mama. Op hun liefde, hun aandacht, hun opvoedingsstijl, hun waarden en normen. Van beide dus.

Dat er na de scheiding dingen mogelijk zijn die daarvoor niet konden is heel, heel zuur maar wel een klassieker. Niks aan te doen.

Er zijn altijd redenen te bedenken dat een ouder (en dat kan ook de moeder zijn) zijn of haar kinderen niet kan of mag opvoeden. Praktische redenen soms, ethische redenen zoals geweld, misbruik, verwaarlozing. Of als een ouder zelf anders kiest.
Juridisch advies kun je beter krijgen van anderen hier, daar zit mijn kennis en kunde niet. Maar ik wil je wel meegeven dat ik na ruim twaalf jaar als stief in een co-ouderschap meedraaien durf te zeggen: ontneem je kinderen niet te snel de kans op een fijn thuis bij en een fijne band met mama en papa.

oplossing

Jij verhuist naar 125 km verderop en rijdt elk weekend op vrijdagavond naar je huidige woonplaats, haalt de kinderen op voor een weekend en brengt ze zondagavond weer terug. Kinderen blijven door de week bij hun vader in hun vertrouwde huis en vertrouwde omgeving.

O, dat wil je niet, zeg je?
O, maar waarom wil je dat wel voor je man? waarom zou jij de kinderen mogen meenemen? Tis allemaal erg vanuit jouw wensen geredeneerd.

Verhuizen

Een vriendin van mij wilde na haar scheiding koste wat kost terug naar de plaats waar ze opgegroeid was en waar haar familie woont. Zij werd daarmee degene die de kinderen twee weekenden per maand kreeg. De kinderen bleven met hun vader in hun vertrouwde huis wonen en bleven op hun eigen school. Dat kan natuurlijk ook.

skik

wees niet te hard voor mij

Wees jij maar niet te hard voor je ex en je kinderen.
Sorry, maar als je een mening vraagt moet je er niet bij vragen of we aardig voor je willen zijn. Je krijgt de eerlijke mening van forumgenoten. Je hebt iets te veel medelijden met je zelf.

rechter

Ik weet dat je ex het bij de rechter kan tegenhouden. En de kans is groot dat de rechter de kinderen dan toewijst aan je ex, omdat ze dan in hun vertrouwde omgeving blijven. Niet wennen aan nieuwe buurt en nieuwe scholen is vaak wel in het belang van de kinderen.

Verder heb ik ervaring met een heel foute ex die steeds fouter werd na de scheiding, dat ging verder dan "manipulerend en controlerend". Ik kan je verzekeren dat je helaas geen poot hebt om op te staan, want "manipulerend en controlerend" is niet bewijsbaar en de kans dat jij wordt neergezet als "(h)ex die over de rug van de kinderen een vechtscheiding wil" is helaas erg groot.

Ik zou dus nog maar eens goed nadenken. Want ook al heeft je ex nog zulke nare kantjes, hij moet het echt wel héél bont maken eer het co-ouderschap in jouw voordeel, 100+ km verderop, uit zal vallen. En geloof me... De mijne maakte het ongelooflijk bont, maar niemand die zich daaraan de handen wilde branden.

Ik denk dat je beter water bij de wijn kunt doen en in de buurt blijven zodat je er toch zicht op kunt blijven houden.

Ik snap er helemaal niets van

je schrijft: "het is misschien niet in het belang van de kinderen". En je bedoelt dan: dat jij gaat scheiden, dus jij breekt hun gezinsleven op. Vervolgens wil jij hen uit hun vertrouwde omgeving halen, weg bij school, weg bij opa en oma die als oppas fungeren, en transporteren naar jouw netwerk waar ze een nieuw huis, een nieuwe school en ook nog eens nieuwe oppassen zullen krijgen. En dan denk je dat het misschien niet in het belang van je kinderen is???

Nee, dit is niet in het belang van je kinderen!! Als ik een rechter was zou ik jou een zeer onverantwoorde ouder vinden die niet het belang van de kinderen voor haar eigen belang zou kunnen plaatsen, en ik zou de woonplek van de kinderen dus bij de vader laten. En dan ga jij die 125 km heen en terug rijden in het weekeinde.

Ook jullie kinderen zullen aan co-ouderschap leren wennen. En dat schelden van je ex. Nee niet leuk, maar ik denk dat hij woedend is... Je hebt hem nou eenmaal gekozen als vader van je kinderen, zij hebben hem nodig en hij als vader hen ook.

Het lijkt mij ook verschrikkelijk, co-ouderschap. En als je denkt dat co-ouderschap bij jouw kinderen niet gaat werken, moet je misschien niet gaan scheiden en toch aan je relatie gaan werken. Dan hoef je het ze ook niet aan te doen.

Moeilijk

Ik heb een 50/50 regeling met mijn ex. Ben ik er blij mee, nee. Is het goed voor de kinderen, dat bekijk ik ook met gemengde gevoelens. Wat ik wel weet is dat de kinderen het heerlijk vinden bij hun vader en bij mij. Ze krijgen alle gelegenheid om beide ouders goed te leren kennen en dat is in mijn ogen zeer waardevol, ondanks dat de situatie bij mijn ex in mijn ogen niet altijd goed is.

Vergis je niet in de flexibiliteit van kinderen. Als je het heel objectief bekijkt is 50/50 eigenlijk de beste situatie. Buiten het feit dat ze beide ouders heel goed leren kennen, hebben de kinderen ook de mogelijkheid om verschillende gezinssituaties mee te maken. Ze zien bij jou het leven met een ouder die parttime werkt, bij hun vader het leven met een ouder die fulltime werkt. Beide situaties hebben hun goede en hun slechte dingen.

Hoe moeilijk het ook is (en ik besef heel goed dat het voor jou erg moeilijk is), probeer jouw eigen gevoel even in de hoek te zetten en objectief naar de kinderen te kijken.

Ik ken ook de andere kant, mijn vriend ziet zijn jongens 1 weekend per 14 dagen. Is dat dan beter voor zijn kinderen? In mijn ogen niet. Ze worden heel erg beinvloed door hun moeder, leren de eigenschappen die ze van hun vader hebben eigenlijk niet kennen, daar moeder die eigenschappen liever niet wil zien en onderdrukt. Hierdoor voelen de kinderen zich klem en gaat het niet goed met de kinderen.

Mijn advies is dan ook: laat het los! Vertrouw op je kinderen! Kinderen zijn heel flexibel en zolang er geen sprake is van misbruik of mishandeling of andere gevaren heb jij geen recht om je kinderen bij hun vader weg te houden. Dat je ex het anders doet dan jij is logisch. Als jullie op een lijn zouden zitten, dan zou een scheiding niet nodig zijn.

Daarnaast ben ik van mening dat een scheiding, indien er geen mishandeling of misbruik in het huwelijk is, alleen maar slachtoffers maakt. Maak de situatie dan niet nog erger voor je kinderen, maar geef ze de ruimte om van jullie beide te blijven houden. Hoe harder jij gaat vechten tegen je ex, hoe meer je kinderen het slachtoffer worden.

Je hebt gelijk hoor.

Jij als moeder heb vanzelfsprekend alleenrecht opje kinderen. Wat denkt die kwaadsprekende zaaddonor van een ex van je wel niet! Hij moet blij zij dat je überhaupt nog toestaat dat hij jouw kinderen ziet.

Vanzelfsprekend heb jij het laatste word over hoe alles gaat ten aanzien van de kinderen. Wil jij dat zijn ouders niet oppassen, dan gebeurt dat gewoon niet.

De kinderen zelf? Die hebben nog niks in te brengen dan lege boterbriefjes. Jij en jij alleen beslist wat goed voor heb I en wat goed voor heb is is wat goedis voor jou. Nieuwe woonplaatsm nieuwe school nieuwe oppas, alsjoui dat gelukkig maakt dan worden ze vanzelf wel blij.

Zorg je er wel voor dat je zaaddonor maximaal blijft betalen aan jou? Een soort terugwerkende vergoeding voor jouw geleverde diensten op het intieme vlak. Wel zo eerlijk toch, bij een professioneel was hij er ook vast heel veel voor kwijt geweest.

Verder doet je ex nu ook nog naar tegen je Wat een enorme lul!

Jij besluit te scheiden en wil wegverhuizen met de kinderen en hij zegt nu niet zulke aardige dingen over je.Gek hoor!